Εδώ και μερικά χρόνια, εγώ και μερικοί άλλοι Έλληνες, έχουμε εισπράξει χαρακτηρισμούς καθόλου κολακευτικούς. Στην καλύτερη περίπτωση μας ονομάζουν «χρήσιμους ηλίθιους» (εννοούν χρήσιμους στους «εχθρούς του έθνους»). Στην χειρότερη μας αποκαλούν προδότες, εφιάλτες, ανθέλληνες και πληρωμένους πράκτορες αυτών των εχθρών.

Τι κάναμε για να εισπράξουμε αυτό το υβρεολόγιο; Απλώς λέμε μερικές αλήθειες που δεν συμβαδίζουν με τα κατά συνθήκην ψεύδη της ελληνικής ιστορίας και πολιτικής. Η φράση που διδάσκουμε στα σχολεία: «Στις 25 Μαρτίου του 1821 ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της επαναστάσεως στην Αγία Λαύρα», περιέχει τέσσερα τέτοια ψέματα (και καμία αλήθεια). Η επανάσταση είχε ήδη αρχίσει αλλού μέρες πριν, κανείς δεν ήταν στην Αγία Λαύρα στις 25, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός (όπως και όλος ο ανώτερος κλήρος) ήταν αρχικά αντίθετος και το λάβαρο φτιάχτηκε πολλά χρόνια μετά.

Έχουμε μεγαλώσει με μύθους (όπως το κρυφό σχολειό, που ουδέποτε υπήρξε). Έχουμε μάθει την ιστορία μας μονόπλευρα. Πάντα διαβάζουμε για τις θηριωδίες που διέπραξαν οι «έχθροί», ποτέ για τις δικές μας (στην Τριπολιτσά, στην εκστρατεία του 1922, στην Κύπρο). Με αποτέλεσμα να βυθιζόμαστε όλο και πιο πολύ στον εθνικισμό και από άγνοια.

Και ας πάμε στα σημερινά: Έχουμε προσυπογράψει διεθνείς συνθήκες που ορίζουν ότι ο κάθε πολίτης αυτοπροσδιορίζεται εθνοτικά. Π. χ.  στην Ελληνική μειονότητα της Πόλης  ένας Τούρκος υπήκοος που νιώθει Έλληνας δικαιούται να το νιώθει και να το λεει. Γιατί δεν ισχύει αυτό για ένα Έλληνα Μουσουλμάνο στη Θράκη που νιώθει Τούρκος, ή ένα Σλαβόφωνο (ή «ντόπιο») στην Μακεδονία;

Η επίσημη ελληνική θέση ότι στην Ελλάδα υπάρχει μόνο μία μειονότητα, η Μουσουλμανική, είναι τουλάχιστον αφελής. Οι Ρομά (ή Τσιγγάνοι) δεν είναι μειονότητα; Δεν είναι θρησκευτικές μειονότητες οι Εβραίοι, οι Καθολικοί, οι Διαμαρτυρόμενοι;  Δεν είναι γλωσσικές οι Βλάχοι και οι Αρβανίτες; Γιατί το να αναφέρεται κάποιος σε μειονότητες στην Ελλάδα αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως;

Το FIR Αθηνών, που παραβιάζουν οι Τούρκοι, ισχύει μόνο για μας. Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο ο εναέριος χώρος συμπίπτει με τα χωρικά ύδατα. Τα δικά μας είναι στα έξη μίλια, αλλά κάποτε αποφασίσαμε μονομερώς ότι ο εναέριος χώρος μας φτάνει στα δέκα. Κανένας διεθνής οργανισμός δεν το έχει αναγνωρίσει...

Αχ, η αρχαία μας ανασφάλεια! Βλέπουμε παντού εχθρούς και συνωμότες, τρέμουμε τους πάντες, γαντζωνόμαστε σε μύθους και ψεύδη, θεωρούμε την αλήθεια προδοσία. Ενώ μόνο επάνω στην αλήθεια μπορεί να οικοδομηθεί το σωστό.

Το αληθινό = εθνικό, του Σολωμού δεν ίσχυσε ποτέ στην Ελλάδα.

Έτσι, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, δικαιώνουμε τον ορισμό του έθνους από τον  Karl W. Deutsch[i] (1912-1992): «Έθνος είναι ομάδα ανθρώπων που τους ενώνει ένα κοινό λάθος σχετικά με την καταγωγή τους και η συλλογική εχθρότης απέναντι στους γείτονές τους».  (A nation is a group of people united by a common mistake regarding its origin and a collective hostility towards its neighbours”).