Είτε μιλάνε για τον Ζαχόπουλο είτε  για τον Χριστόδουλο, τα ΜΜΕ έχουν πάντα μία και μόνη συνταγή: την υπερβολή.

Έτσι λοιπόν τώρα παρακολουθούμε την αγιοποίηση του Αρχιεπισκόπου. Ο αποθανών όχι μόνο δεδικαίωται αλλά και υπερυμνείται.

Τον άνθρωπο Χριστόδουλο τον πόνεσα στην αρρώστια του – αλλά τον πολιτικό ηγέτη (γιατί πνευματικός δεν υπήρξε) δεν θα τον απαλλάξω λόγω απουσίας. Ο ιερωμένος που έφερε τις κάμερες και το χειροκρότημα στις εκκλησίες, έκανε τον άμβωνα μπαλκόνι, διακήρυξε το «όπισθεν ολοταχώς!» αποκάλεσε τους διανοούμενους «γραικύλους φωταδιστές», αφόρισε τον «επάρατο διαφωτισμό» και προέτρεψε το ποίμνιο να παραβεί  το νόμο («αφήστε τους νόμους να κοιμούνται!») δεν πρέπει να αγιοποιείται επειδή, όπως και χιλιάδες συνάνθρωποι, «πέθανε με αξιοπρέπεια».

Έκανε ό,τι μπορούσε για να μας γυρίσει πίσω. Ελπίζω να ήταν απλώς μία κακή παρένθεση και ο διάδοχός του να θυμηθεί πάλι την χριστιανική διδασκαλία, την επί του Όρους Ομιλία και τα λόγια του Ιησού για τον Θεό και τον Καίσαρα.