Θυμήθηκα την «Σονάτα του Αποχαιρετισμού» του Beethoven, διαβάζοντας τα αποχαιρετιστήρια γράμματα των φίλων του blog.

Μερικά είναι χαριτωμένα, άλλα θυμωμένα και τα περισσότερα πολύ συγκινητικά.

Ίσως το ωραιότερο post θα ήταν μία ανθολογία από αυτά τα γράμματα. Αλλά βέβαια δεν θα την κάνω εγώ. Θα επιλέξω εδώ μόνο δύο: ένα «ιστορικό» και ένα της καρδιάς.

Ο Zoros είχε στείλει το πρώτο-πρώτο σχόλιο, λίγη ώρα αφού άνοιξε το nikosdimou:

Zorossaid...

Καλή αρχή και έπρεπε να είχε γίνει από καιρό! Πολλές φορές νιώθαμε φιμωμένοι στο www.ndimou.gr, αφού δεν είχαμε δικαίωμα δημοσίου σχολιασμού.
Από ότι βλέπω είμαι ο πρώτος που στέλνει comment. Καλά ποσταρίσματα σε όλους μας!

Δευ Ιαν 02, 04:51:50 μμ 2006  

Είκοσι μήνες μετά, εχθές, μου έγραψε:

Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω από καρδιάς για αυτά τα σχεδόν 2 χρόνια που περάσαμε παρέα. Θέλω να ξέρεις ότι με έκανες "πλουσιότερο" από όλες τις απόψεις. Το blog ήταν με διαφορά το μεγαλύτερο έργο σου και πολύ δύσκολα θα καταφέρεις να το ξεπεράσεις (ελπίζω να με διαψεύσεις).

Αλλά το πιο τρυφερό ήταν το email της Gatti. Ένα απόσπασμα:

ΥΓ. "Νικοδημοπουλάκι" δεν υπήρξα ποτέ, ούτε και θα ήθελα, άλλωστε - φαντάζομαι πως ούτε κι εσείς θα το θέλατε - αλλά είναι να μας λυπάστε τα ...καημένα που έχουμε σκορπίσει σαν αδέσποτα στους πέντε δρόμους (blogs) και όταν συναντιόμαστε κάπου μυριζόμαστε για να (ξανα)γνωριστούμε...

____________________________________________

.

Y. Γ. Αλλαγές στο site. Προστέθηκε νέα κατηγορία στα "Kείμενα" (LiFO) και έκλεισε η κατηγορία RAM.