Σήμερα άλλαξα το ακροτελεύτιο post του doncat. Επειδή καταλαβαίνω ότι το θέμα έκλεισε, δεν ήθελα η τελευταία γεύση να αφορά τα αρνητικά. Σκέφθηκα πως του ταιριάζει ένας καλύτερος επιλογος:
_____________________________
Τέλος εποχής
Αυτό το blog ξεκίνησε σαν παιχνίδι και εξελίχθηκε σε αρκετά σοβαρή υπόθεση – χάρη στην ευρύτατη συμμετοχή των επισκεπτών του. (Οι καθημερινοί αναγνώστες του ξεπερνούσαν τις πέντε χιλιάδες και από αυτούς πολλοί ήταν ενεργοί σχολιαστές).
Θέλησα να καλλιεργήσω δύο τάσεις που με καθοδηγούσαν μία ζωή: ορθολογισμό και ευαισθησία.
Έτσι το blog έπαιζε ανάμεσα στο δοκίμιο και τον λυρισμό – ανάμεσα στην αναλυτική σκέψη και την λογοτεχνία.
Σε 20 μήνες, μαζί με το προκάτοχό του nikosdimou παρέθεσε 356 posts και 964 φωτογραφίες (οι περισσότερες πρωτότυπες).
Για τα 118 posts του nikosdimou γράφτηκαν 24.468 σχόλια από 1.168 διαφορετικούς σχολιαστές. Για τα 238 του doncat, 48.028, από 2.015. Σύνολο 72.496 σχόλια - μέσος όρος περισσότερα από 210 σχόλια ανά post.
(Τα στοιχεία είναι του Broccoli – τον ευχαριστώ θερμά – που επιμελήθηκε και τα αρχεία των δύο blogs. Tα βρίσκετε και εδώ (στην δεξιά στήλη) αλλά και στην αρχική σελίδα του site μου (www.ndimou.gr). Δεν περιλαμβάνουν τα άλλα μικρότερα blogs - doncat2, satanaki, dimoutech: άλλα 50 posts και αρκετές εκατοντάδες σχόλια).
Ορθολογισμός και ευαισθησία λοιπόν. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
Τώρα που γράφω ο ΛΑΟΣ ορκίζεται στην Βουλή, το Βιβλίο Ιστορίας της Στ' Δημοτικού αποσύρεται (αν και διορθωμένο), το ψευδοπρόβλημα του Σκοπιανού αναδεικνύεται πάλι σε μείζον «εθνικό θέμα» και το Συμβούλιο Επικρατείας, προστάτης της ανεξιθρησκείας, κάνει ορθόδοξο αγιασμό. Αυτά ως προς τον ...ορθολογισμό.
Φυσικά ένα blog δεν μπορεί να αλλάξει την κοινωνία. Μπορεί να επηρεάσει μερικά άτομα. Μπορεί επίσης να κουραστεί, να αποπροσανατολιστεί μέσα στον λαβύρινθο των αντεγκλήσεων, να νιώσει «φωνή βοώντος» και τέλος να χάσει την φωνή του από την βραχνάδα.
Ωστόσο θέλω να είμαι αισιόδοξος. Πριν, μαζί και μετά από αυτό το blog ξεκίνησαν πολλά άλλα (μερικά παίρνοντας αφορμή από αυτό) και χαίρομαι να βλέπω πόσα εξακολουθούν τον αγώνα. Απολαμβάνω την γραφή και την μαχητικότητά τους.
Τα blogs είναι η φωνή του πολίτη - ελπίδα για το μέλλον. Τους εύχομαι καλή δύναμη.
Εγώ έκλεισα τον κύκλο μου ως blogger. Ευχαριστώ όσους με διάβαζαν και περισσότερο εκείνους που, συμμετέχοντας, δημιούργησαν αυτό το συλλογικό έργο. Ανήκει σε όλους.
