To περιοδικό Esquire (τεύχος Νοεμβρίου) δημοσιεύει ένα κατάλογο: «50 άντρες με την μεγαλύτερη επιρροή σήμερα». Στην πρώτη 25άδα (η δεύτερη στο επόμενο τεύχος) αναφέρονται ονόματα από τον χώρο «culture» (έτσι τον ορίζει το περιοδικό). Φαντάζομαι ότι στην δεύτερη θα είναι οι πιο σκληροί επηρεαστές: πολιτικοί, μεγαλοεπιχειρηματίες, εκδότες, κ.ά.

Οι 25 διαιρούνται σε πέντε κατηγορίες: Διανόηση, δημοσιογραφία, αρχιτεκτονική, θέατρο, εικαστικά. Τα ονόματά τους δεν τα γράφω – ας πουληθεί και κανένα τεύχος παραπάνω.

Χάζευα τον κατάλογο φυλλομετρώντας το τεύχος ενώ μου έπλεναν το αυτοκίνητο. Και μετά το αγόρασα. Διότι, προς μεγάλη μου έκπληξη, ανάμεσα στους 25 βρήκα και την αφεντιά μου.

Γιατί η έκπληξη; Διότι δεν νομίζω πως επηρεάζω τόσο πολύ. Εγώ δεν θα έβαζα τον εαυτό μου ούτε στους 250. Μάλλον περιθωριακή βλέπω την παρουσία μου, αφού πάω κόντρα σε όλα σχεδόν τα κυρίαρχα ρεύματα.

Αλλά υπήρχε και μία άλλη έκπληξη: η κατάταξή μου στον χώρο της δημοσιογραφίας. Ένα χώρο στον οποίο θεωρούμαι (και είμαι) επισκέπτης ή, κατά την διάλεκτο των επαγγελματιών, αλεξιπτωτιστής. Τα χρονογραφήματα, τα σχόλια και οι επιφυλλίδες που γράφω είναι δουλειά συγγραφική – όχι δημοσιογραφική.

Τέλος πάντων. Καλοσύνη τους των ανθρώπων που με θυμήθηκαν. Τους ευχαριστώ.