Πριν από 30 χρόνια, στο «Εγχειρίδιο Ελευθερίας» (περιλαμβάνεται τώρα στο «Τρίπτυχο») είχα διατυπώσει την παρακάτω σκέψη (αρ. 87):

Αλήθειες=Μύθοι. Ο Μέγας Τάδες. Κανείς δεν ήταν Μέγας από όσους φέρουν τον τίτλο. (Βέβαια δεν ακούσατε ποτέ ο Μέγας Αϊνστάιν ή ο Μέγας Γαλιλαίος. Αλλά: ο Μέγας Αλέξανδρος, Ναπολέων, κλπ. Όλοι οι μακελλάρηδες!)

Βέβαια τότε η Ελλάδα ήταν πολύ πιο ανοιχτή και ανεκτική. Έξη επανεκδόσεις έκανε το βιβλίο – και κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε.

Όμως όταν το 1993 ο Τάκης Μίχας έγραψε κάτι παρόμοιο, προπηλακίστηκε, εξυβρίστηκε, έχασε και την δουλειά του.

Τώρα κάτι ανάλογο είπε ο Μάθιου Νίμιτς. Τα άκουσε κι αυτός χοντρά και έγινε πρωτοσέλιδο. (Είναι και Αμερικανός, και μεσολαβητής, που χειροτερεύει τα πράγματα).

Ξέρω ότι οι Έλληνες θαυμάζουν τον Μεγαλέξανδρο. Και πράγματι είναι γοητευτική φιγούρα, μέσα σε όλους τους παραλογισμούς του. Αλλά μακελλάρης ήτανε – είτε μας αρέσει είτε όχι. Όλους αυτούς τους λαούς που υπέταξε, δεν τους κατέκτησε με την αγιαστούρα, αλλά με το σπαθί και την σάρισα.

«Ναι αλλά διέδωσε τον ελληνικό πολιτισμό στους βαρβάρους». Μη χρησιμοποιείτε αυτό το επιχείρημα – το ίδιο έλεγε και ο Χίτλερ, και οι κονκισταδόρες και οι αποικιοκράτες, που τους αναθεματίζουμε. Ούτε οι «βάρβαροι» ήταν απολίτιστοι, ούτε του ζήτησαν να τους εκπολιτίσει, κατασφάζοντάς τους.

Μα, τέλος πάντων, ποτέ δεν θα αντέξουμε την ιστορική αλήθεια;