Τέλειωσαν και οι εκλογές του ΠΑΣΟΚ – κι εγώ δεν κατάλαβα γιατί έγιναν. Δεν υπήρξε ούτε μία στιγμή πολιτικής αντιπαράθεσης, δεν συζητήθηκε κανένα σοβαρό θέμα, κανένας υποψήφιος δεν τόλμησε να προτείνει κάποιο πρόγραμμα ή έστω μεμονωμένες λύσεις για τα προβλήματα της χώρας. Ο ένας έλεγε ότι θα κάνει αλλαγές (ποιες; προς ποια κατεύθυνση; και γιατί δεν τις έκανε τόσα χρόνια;) ο άλλος ότι μπορεί να νικήσει τον Καραμανλή και ο τρίτος «ειρήνη υμίν».

Το θέμα της εκλογικής ήττας του ΠΑΣΟΚ δεν συζητήθηκε ούτε αναλύθηκαν οι αιτίες. Το κόμμα συνεχίζει ενωμένο (αλίμονο: διασπάσεις δεν γίνονται πια: ποιος διακινδυνεύει να χάσει την γενναία κρατική επιχορήγηση;) και ξαναγυρίζουμε στο start.

Το μόνο συμπέρασμα (και το μόνο κριτήριο;): ο Γιώργος είναι πιο συμπαθής από τον Βαγγέλη.  (Το ξέραμε). Χαμένος της αντιπαράθεσης: ο …Σημίτης.

Το σύνθημα τώρα είναι πάλι: «Γιώργο άλλαξέ τα όλα!» Αλλά τον εαυτό του ου δύναται να αλλάξει.