-          Πώς νιώθετε τώρα που δεν ασχολείστε πια με τα blogs; με ρωτάνε. Θα πρέπει να έχετε άφθονο χρόνο στη διάθεσή σας.

Την ίδια ερώτηση μου έκαναν κι όταν έφυγα από την διαφήμιση. – Ε, τώρα θα κάααθεσαι, μου έλεγε ένας στενός φίλος.

Έλα όμως που ποτέ μου δεν κατάφερα να καθίσω – με ένα ή και με λιγότερα άλφα. Μόλις σταματήσω μία απασχόληση (τα blogs ήταν full time job, ακόμα περισσότερο κι από την διαφημιστική εταιρία) οι άλλες μου ενασχολήσεις απλώνονται και καταλαμβάνουν τον χώρο σαν κινούμενη άμμος. Δεν αφήνουν ούτε χαραμάδα κενού.

Απλώς για λίγες μέρες μπορεί να αλλάζει ο ρυθμός, να γίνεται λίγο πιο αργός. Αλλά σύντομα αναδύονται όλα εκείνα τα θέματα που πάντα ήθελα να κάνω (και ποτέ δεν πρόφταινα) και απαιτούν το μερίδιό τους. Σε λίγο είμαι πάλι πνιγμένος. Και επί πλέον γεμάτος ενοχές γιατί πάλι μένουν τόσα πολλά απέξω.

Σε όλη μου τη ζωή τρέχω πίσω από τον εαυτό μου και δεν τον προλαβαίνω. Κι όταν κάποτε θα τον προλάβω, δεν θα έχει νόημα…

_______________________________________

Υ. Γ. Επειδή τίποτα δεν είναι απόλυτο, ούτε και το "δεν ασχολείστε πια με τα blogs" ισχύει. Έχει επιβιώσει το http://dimoutech.blogspot.com ένα low key, low profile blog, που, καίτοι ειδικό (τεχνολογικό) συγκεντρώνει αρκετό κόσμο και σχόλια.

_______________________________________

Υ. Γ. 2 Μου έρχονται συχνά email όπου διάφοροι γνωστοί και φίλοι μου ζητούν να εγγραφώ ως φίλος τους στο Facebook ή  στο Netlog. Επειδή όπως έγραψα παραπάνω δεν έχω χρόνο, μία τέτοια κίνηση δεν έχει νόημα - αφού ούτε θα επισκεφθώ ποτέ αυτά τα sites. Παράκληση να μη με παρεξηγούν.