...όπου πέρασα υπέροχα.

Είναι πάντα επικίνδυνο να ξαναβλέπεις, μετά από χρόνια, κάτι που αγαπάς. Την Κωνσταντινούπολη την είχα γυρίσει αρκετές φορές και εξαντλητικά (το 1992 πήγα με το αυτοκίνητό μου και έμεινα πολλές μέρες). Τώρα όμως, είχα να την δω δέκα χρόνια. Θα με απογοήτευε;

Όχι μόνο δεν έγινε αυτό, αλλά την ερωτεύθηκα πάλι από την αρχή. Επιμένω πως είναι η ωραιότερη πόλη του κόσμου (από όσες έχω επισκεφθεί).

Μερικά ταξίδια πάνε στραβά, μερικά έτσι κι έτσι - ελάχιστα κολάνε παντού σωστά. Ήταν ένα από αυτά. Τέλεια όλα: καιρός, τοπία, μνημεία, φαγητά, γλυκά, μυρωδιές, ήχοι. Η παγκόσμια πρωτεύουσα των αισθήσεων. Εγύρισα πιο παχύς, πιο πλούσιος, και με 240 φωτογραφίες στην μνήμη της μηχανής μου.

Και μόνο γι αυτές, αξίζει να ξανα-ανοίξει το blog...

_______________________________________________

Υ. Γ. Ο Ιsisdoros είχε την καλωσύνη να ανεβάσει στο Διαδίκτυο την μαραθώνια συνέντευξη που έδωσα στον Διονύση Μαλούχο (Τρίτο Πρόγραμμα) : http://isisdoros2.blogspot.com/. Όσοι αντέχουν...

Υ. Γ. 2: Κι επειδή ουδέν καλόν αμιγές κακού, αφού είχα γράψει αυτό το αισιόδοξο σημείωμα (από τα λίγα μου), πρόσεξα ότι στο αεροδρόμιο ή στο ταξί της επιστροφής είχε εξαφανιστεί το κινητό μου.  Δεν με νοιάζει τόσο η συσκευή (έχω και άλλες) όσο το ότι είχε μέσα όλες τις ζωτικές πληροφορίες μου (το χρησιμοποιούσα και ως organizer). Φυσικά υπάρχουν και στο PC. Αλλά δεν θα ήταν αδύνατη η κακόβουλη χρήση τους...

Και εκεί τελείωσε το κέφι και η καλή μου διάθεση.