Από την Ελευθεροτυπία μου ζήτησαν ένα σύντομο σχόλιο για την τηλεόραση. 100 λέξεις ήθελαν – εδώ γράφω περισσότερες...

Ένα σύντομο σχόλιο για την τηλεόραση; Είναι σαν να σου ζητάνε ένα σύντομο σχόλιο για την ζωή. Η τηλεόραση όπως και το Internet είναι ένα ολόκληρο σύμπαν. Περιέχει ό,τι υψηλότερο και ό,τι χυδαιότερο παράγει ο άνθρωπος. Τηλεόραση ήταν και οι προχθεσινές «24 ώρες Μότσαρτ» στην ΕΤ1, τηλεόραση και τα ριάλιτι.

(Σε αντίθεση βέβαια με την τηλεόραση το Internet δεν είναι μαζικό αλλά ατομικό μέσο επικοινωνία; Και – κυρίως – δεν είναι μονόδρομο. Ο κάθε δέκτης μπορεί να γίνει και πομπός).

Η τηλεόραση, όπως και τα άλλα ΜΜΕ, είναι ο καθρέφτης του κοινού της. Αν πάψει να το καθρεφτίζει, δεν θα την βλέπει. Είναι ένα μαζικό μέσο από το οποίο δεν μπορούμε να ζητάμε να γίνει ελιτίστικο φιλολογικό περιοδικό. Μπορεί όμως να κάνει ποιοτικές εμπορικές εκπομπές. Οι δύο λέξεις δεν είναι αντιφατικές και ασυμβίβαστες. Παράδειγμα τα καλά σήριαλ του BBC.

Ένα θέλω να τονίσω: με ενοχλούν αφάνταστα αυτοί που ενοχλούνται από την τηλεόραση. Διότι κανείς δεν τους υποχρεώνει να την βλέπουν. Άνθρωποι σου κατακρίνουν με μανία εκπομπές – και είναι σαφές ότι τις παρακολουθούν φανατικά. Γιατί, αφού είναι τόσο χάλια; Από την στιγμή που υπάρχουν τόσα κανάλια, (ας αφήσουμε τα δορυφορικά), τσάμπα DVD από παντού, και διακόπτης OFF, ο καθένας είναι υπεύθυνος για την τηλεόραση που βλέπει.

Παλιά το σύνθημα των διανοούμενων ήταν: «Εμείς, τηλεόραση δεν έχουμε». (Έτσι αποδείκνυαν την υπεροχή τους. Τώρα «δεν έχουν κινητό»). Νομίζω πως και τα δύο συνθήματα είναι ηλίθια. Πρόκειται για δύο θαύματα της εποχής μας. Τώρα αν κανείς κάνει λάθος χρήση, σε αυτό δεν φταίει η τεχνολογία...