Συγγνώμη που χρησιμοποιώ δημόσιο χώρο για ιδιωτικά θέματα (αν και όλα τα θέματα ξεκινάνε από ιδιωτικά) αλλά επειδή μου είναι αδύνατο να απαντήσω σε όλα τα emails γράφω μία γενική απάντηση για όλους.

Είμαι τώρα λίγο καλύτερα. Εχτές βράδυ έσπασα το ατομικό μου ρεκόρ στον πυρετό - που παρέμενε ακατάρριπτο από την παιδική μου ηλικία. (Γενικά δεν κάνω πυρετό). Κινούμαι ανάμεσα σε κατάσταση ρίγους (όταν αρχίζει να  ανεβαίνει η θερμοκρασία) οπότε παγώνω και φοράω χειμωνιάτικα - και σε κατάσταση σκασμού (όταν έχει ανέβει η θερμοκρασία) οπότε κάνω στριπ τιζ.

Άπό ότι βλέπω η ίωση θα με ταλαιπωρήσει και σήμερα (έχω ήδη, πρωί-πρωί, υψηλό πυρετό). Ας ελπίσουμε ότι δεν θα κρατήσει πολύ.

Πάντως, με αυτή την αρρώστια, κατάλαβα την χρησιμότητα της τηλεόρασης. Όταν το μάτι σου έχει γίνει γιάλινο από τα 40άρια, όταν δεν μπορείς ούτε να διαβάσεις, ούτε καν να μιλήσεις, μία ανοιχτή τηλεόραση (κατά προτίμηση χωρίς ήχο) είναι το μόνο πράγμα για να περνάς την ώρα σου. Ένα ανοιχτό παράθυρο που σε απασχολεί. Δεν πολυκαταλαβαίνεις τι βλέπεις, κατά καιρούς σε παίρνει και ο ύπνος - αλλά η παρουσία της είναι μία παρηγοριά...

Πολλές ευχαριστίες για τις ευχές σας!