TΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Άλλος αναγνώστης των «Επικαίρων» που διάβασε το σχόλιο Σημαίες και Αλβανοί μου γράφει: «Αναρωτιέμαι πως σκέφτεστε την προέκταση όσων λέτε στο μέλλον». Και συνεχίζει λέγοντας πως δεν συμφωνεί με μία ομογενοποίηση των πάντων και την κατάργηση των διακρίσεων.

Η απάντηση στο ερώτημα είναι πολύ απλή - και ήδη ισχύει σε πολλά μέρη της γης. Π. χ. στην Γερμανία κάθε Ομοσπονδιακό Κράτος (και όχι "κρατίδιο" όπως τα γράφουν οι εδώ δημοσιογράφοι, δεδομένου ότι τα περισσότερα είναι μεγαλύτερα από την Ελλάδα) έχει την σημαία του. Αυτή που είχε, όταν ήταν ανεξάρτητο κράτος. Είναι ένα σύμβολο από το παρελθόν. Αλλά δεν κουβαλάει πια τον συναισθηματικό φόρτο που έχει η σημαία ενός κράτους-έθνους.

Προσέξτε: δεν είμαι υπέρ της κατάργησης των πατρίδων – αλλά των εθνών. Η πατρίδα είναι ο τόπος καταγωγής μας, με τις παραδόσεις, την γλώσσα και την ιστορία του. Π. χ. οι Βαυαροί έχουν πατρίδα – και τοπική, και υπερτοπική. Οι Ελβετοί έχουν πολλές πατρίδες με χωριστή γλώσσα και θρησκεία. Δεν είμαι υπέρ του να καταργηθεί η μνήμη και η παράδοση.

 
Δεν με ενδιαφέρει η σημαία καθ’ αυτή αλλά ο συμβολισμός. Ας μείνουν οι σημαίες ως παραδοσιακά τεκμήρια - φτάνει να μην σκοτώνεται κανείς γι αυτές (όπως κανείς δεν πολεμάει πια για την σημαία της Βαυαρίας...).