Πολιτιστική Ολυμπιάδα θέλαμε; Πολιτισμό των Πολιτισμών; Διεθνή έκθεση Outlook με το άνθος της παγκόσμιας εικαστικής πρωτοπορίας;

Τελικά γίναμε πιο ρεζίλι κι από τον Ολυμπιακό.

Διότι, όπως λένε στο χωριό μου, «τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους κώλους».

Τι τα θέλουμε τα διεθνή πνευματικά γεγονότα, όταν είμαστε επαρχιώτες, σεμνότυφοι, θρησκόληπτοι και στενοκέφαλοι; Αφού δεν αντέχουμε ούτε την σύγχρονη τέχνη, ούτε την ελεύθερη έκφραση;

Έτσι όμως γίναμε κάτοχοι ενός παγκόσμιου (και Ολυμπιακού;) ρεκόρ. Είμαστε η πρώτη Δυτική χώρα που λογοκρίνει καλλιτέχνη. (Ερώτημα: άραγε είμαστε πραγματικά Δυτική χώρα; Γιατί κάτι τέτοια σε Ιράν και Σαουδαραβία παραπέμπουν. Μήπως τελικά είχε δίκιο ο Huntington;).

Και μόνο διότι το ζήτησε ο αρχηγός του ΛΑΟΣ, δεν έπρεπε να καθαιρεθεί ο πίνακας του Τιερύ ντε Κορντιέ από την διεθνή έκθεση Outlook. Διότι δεν είναι δυνατόν μία φανατική και πουριτανική μειονότητα να επιβάλλει τα κριτήριά της στο σύνολο.

Αλλά τώρα το κακό έγινε. Και ο «Πολιτισμός των Πολιτισμών» του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, απεδείχθη ότι αφορούσε μόνον τον τοπικό Ελληνορθόδοξο μη-πολιτισμό. Δηλαδή, η  Γιορτή των Πολιτισμών (έτσι πάει το σλόγκαν) έγινε για για τα πανηγύρια…