Πώς ξέρει, κάθε φορά που πονάω,
κι έρχεται κοντά μου
όλο μάτια.
Πώς ξέρει, κάθε φορά που σκέφτομαι,
και κάθεται ακίνητη
να συγκεντρωθώ.
Πώς με νιώθει, πριν από μένα,
και κινείται σωστά,
πατάει άψογα,
στέκεται σίγουρα,
πάντα.
Τόσα χρόνια γάτα μου,
ούτε μια λάθος στιγμή.

Ποιός άνθρωπος,
ποιός άνθρωπος
θα το μπορούσε;