Αν αναφερθώ σε ένα ελληνικό νόμο που δεν τηρείται, ο πρώτος που θα σας έρθει στο νου θα είναι η απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους. Και θα έχετε δίκιο: η μη τήρηση του είναι καθολική και συνεπέστατη.

Όμως υπάρχουν άλλοι νόμοι που δεν εφαρμόστηκαν. Πριν δέκα χρόνια ψηφίστηκε από την Βουλή, με αυξημένη πλειοψηφία, ο νόμος που επιτρέπει την καύση των νεκρών. Είδατε εσείς να ανοίξει στην Ελλάδα έστω και ένα αποτεφρωτήριο;

Προσπάθειες έγιναν – άλλωστε είναι μία επικερδής επιχείρηση, που θα έπρεπε να ενισχυθεί με βάση την νέα αναπτυξιακή πολιτική. Όμως όλες οι προσπάθειες προσέκρουσαν στις αντιδράσεις της εκκλησίας.

Η πιο χαρακτηριστική ήταν η – με ομόφωνη απόφαση του Δήμου Μαρκόπουλου – έγκριση για την δημιουργία αποτεφρωτηρίου, η οποία κατόπιν σταυροφορίας του Αγίου Μεσογαίας Νικολάου ανεκλήθη – πάλι με ομόφωνη απόφαση!

Η πρώτο-δεύτερη φορά Αριστερά έδωσε μερικά δείγματα προοδευτικής στάσης (π. χ. ο μη θρησκευτικός όρκος). Αλλά στην πρώτη μικρο-σύγκρουση με το ιερατείον  ο κατά τα άλλα ένθερμος διαφωτιστής Νίκος Φίλης έκανε έντρομος πίσω.

Κι όμως η πρόσφατη δημόσια τοποθέτηση της Αναπληρώτριας Υπουργού Παιδείας για το ζήτημα της απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών, ήταν σωστή, όπως αποφαίνεται η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Αλλά ποια δικαιώματα του ανθρώπου; Για την ορθοδοξία μας αυτά είναι μία επινόηση των Δυτικών την οποία η εκκλησία μας δεν αποδέχεται. Μόνον εκ Θεού τα δικαιώματα!

Τρομάξαμε να απαλλαγούμε από τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και φέτος, με εγκύκλιο Λοβέρδου(23/1/15), που δεν κατάργησε ο Μπαλτάς, οι μαθητές υποχρεούνται να κάνουν δημόσια δήλωση θρησκευτικού φρονήματος!

Αγαπητή Αριστερά, είναι σαφές πια ότι δεν θα φέρεις άμεσα την επανάσταση του προλεταριάτου, δεν θα καταργήσεις ολοσχερώς την εκμετάλλευση, δεν θα εξαφανίσεις την υπεραξία. Μήπως όμως θα μπορούσες να πραγματοποιήσεις μία από τις βασικές προεκλογικές εξαγγελίες σου: τον χωρισμό κράτους-εκκλησίας;

Λύσε επιτέλους ένα πρόβλημα που, όπως γράφει η ΕΕΔΑ: «ταλανίζει τα δημόσια πράγματα επί μακρόν και σχετίζεται με την θρησκευτική ελευθερία και την εκκοσμίκευση της ελληνικής πολιτείας, η οποία εκκρεμεί. Ευκαιρία και ανάγκη να ανοίξει ο δημόσιος διάλογος ώστε να θεσπιστούν τα αυτονόητα. Δηλαδή “διακριτοί ρόλοι” για την Πολιτεία και την Εκκλησία, χωρίς αμοιβαίες παρεμβάσεις».

Ως πότε παλληκάρια θα ψάχνουμε τα αυτονόητα κάτω από τον ζυγό εγχώριων Μουλάδων;