Τρεις ημέρες και 104 σχόλια μετά την πρώτη δημοσίευση, ο «Τάσος» έγραψε το ακόλουθο: «Είναι απίστευτη η χολή που στάζουμε ο ένας στον άλλον εδώ μέσα».
Και ήταν η πρώτη 100% σωστή παρατήρηση, ακόμα κι από αυτές που ακολούθησαν. Γιατί εμένα, ό,τι μου έμεινε από αυτή την υπόθεση, είναι η χολή.
Έγραψα ένα κείμενο με μερικά στιγμιότυπα από Ελβετία. Και ξαφνικά, μέσα στον Αύγουστο, ξεσηκώθηκε θύελλα. Γιατί; Διότι το κείμενο έδειχνε συμπάθεια για τους Ελβετούς. (Τους οποίους όμως, όπως λένε διάφοροι σχολιογράφοι, δεν μισούμε).
Κι ας πούμε πως ΟΛΕΣ οι διαπιστώσεις στο κείμενό μου ήταν λάθος. Προς τι το πάθος, η αγανάκτηση, η ενόχληση; «Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;» που έλεγε κι ο Τσαγανέας σε κείνο το ιστορικό φιλμ. Διορθώστε με, αποκαταστήστε την αλήθεια, πείτε το σωστό. Χωρίς ειρωνείες, προσωπικές επιθέσεις και ύβρεις.
Οι περισσότεροι το πήραν προσωπικά, σαν να επαίνεσα τον ατομικό εχθρό τους. Ένας έγραψε (antonisx., σχ.22): «δεν βαρεθήκατε να βρίζετε την Ελλάδα, κύριε Δήμου». Δεν έγραψα για την Ελλάδα! Κι όμως ο Συνδικολήσταρχος (σχ.66) επιμένει: «Δεν μπορώ να καταλάβω από που πηγάζει το μίσος που τρέφετε για την χώρα μας, την Ελλάδα».
Πολύ οξείς ήταν και μερικοί που ζουν εκεί. Αυτό το σύνδρομο το ξέρω. Έχω ζήσει χρόνια στο εξωτερικό (και στην Ελβετία). Θυμάμαι τους συμφοιτητές μου στο Μόναχο που μέρα-νύχτα έβριζαν τους Γερμανούς.
Λοιπόν, είτε σας αρέσει είτε όχι (σε μερικούς άρεσε) εγώ θα εξακολουθήσω να θαυμάζω μία χώρα όπου η πρόεδρος της πηγαίνει στη δουλειά της με το ποδήλατο, που είναι στις πρώτες στον κόσμο με την μικρότερη διαφθορά (εμείς στη θέση 80 – αν θέλετε συγκρίσεις) κι έχει τις πόλεις με την καλύτερη ποιότητα ζωής. Και για τους ίδιους λόγους θαυμάζω (εξίσου) την Δανία και την Νορβηγία, την Φιλανδία και την Νέα Ζηλανδία και άλλες που συνδυάζουν τάξη, σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, καινοτομία και ανάπτυξη. Αυτό δεν σημαίνει ότι μισώ την χώρα μου. Ίσα-ίσα που, επειδή την αγαπώ, θα ήθελα να τους μοιάσει.
Αλλά όσο το κυρίαρχο συναίσθημα είναι ο φθόνος, η χολή, το μίσος και η επιθυμία «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα» – δεν θα τους μοιάσει ποτέ.
