Άκουγα στον «ΒήμαFM» μία συνέντευξη της Άλκηστης Πρωτοψάλτη. Δηλώνω εξαρχής φανατικός θαυμαστής της. Έχει πει με ανεπανάληπτο τρόπο μερικά από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια.

Η συνέντευξη δεν αφορούσε την καλλιτεχνική της δουλειά – αλλά την ανάδειξή της σε Υπουργό Τουρισμού της Υπηρεσιακής Κυβέρνησης. Έδειχνε τρομερά συγκινημένη από την «τιμή που της έγινε» και από τις ενθουσιώδεις εκδηλώσεις των ανθρώπων που συναντούσε. Μιλούσε για το πόσο αγαπούσε την Ελλάδα και ευχαριστούσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που της έδωσε την δυνατότητα να βοηθήσει τον τουρισμό της αγαπημένης της πατρίδας.

Πικρόχολος άνθρωπος εγώ, σκεπτόμουν πως εδώ από Υπουργός Τουρισμού ταίριαζε περισσότερο η έκφραση «υπουργός τουρίστας». Διότι όπως ένας επισκέπτης δεν προλαβαίνει να σε μία ή δύο εβδομάδες να κατανοήσει τα προβλήματα μιας χώρας, έτσι και ένας υπουργός που θα μείνει δεκαπέντε εργάσιμες σε ένα άγνωστό του υπουργείο, ίσα-ίσα θα προλάβει να μάθει τα ονόματα και τις ιδιότητες μερικών κοντινότερων συνεργατών του.

Δεν ισχύει αυτό βέβαια για όλους τους υπηρεσιακούς. Ο Πέτρος Μολυβιάτης π. χ. γνωρίζει το Υπουργείο Εξωτερικών καλύτερα από όλους τους τελευταίους διατελέσαντες υπουργούς. Το ίδιο ισχύει για τους περισσότερους άλλους.

Θα μου πείτε: αυτή είναι απλώς μία τιμητική διάκριση για την δημοφιλέστατη τραγουδίστρια. Θα μπορούσαμε, αντί για υπηρεσιακή, να την αποκαλέσουμε «υπουργός ε. τ.». Επί τιμή – όπως οι πρέσβεις. Ή οι επίτιμοι διδάκτορες των Πανεπιστημίων. Αλλά και αυτοί έχουν κάποια σχέση με το αντικείμενο. Π. χ. αν το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου αναγόρευε έναν σημαντικό μουσικό δημιουργό ή ερμηνευτή σε επίτιμο διδάκτορα, θα ήταν απόλυτα φυσικό.

Δεν καταλαβαίνω γιατί αποφάσισε ο Προκόπης Παυλόπουλος να εμπιστευθεί την «εθνική μας βιομηχανία» σε μία τραγουδίστρια. Αναρωτιέμαι ακόμα: είχε ανάγκη η Άλκηστη Πρωτοψάλτη αυτή την διάκριση; Όταν έχεις κατακτήσει την κορυφή, όταν έχεις την επιδοκιμασία (για να μην πω την λατρεία) του κοινού και των ειδικών – τι θα σου προσφέρει το τουριστικό πέρασμα από ένα υπουργείο;

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου! Ο Ησαύ έδωσε τα πρωτοτόκια «αντί πινακίου φακής». Τόσο πεινούσε. Φαίνεται πως και η Άλκηστη Πρωτοψάλτη πεινούσε για τον τίτλο και της τιμές ενός βραχύβιου υπουργού. Με κάποιον τρόπο, που δεν κατάλαβα, τα κέρδισε. Ίσως την βοηθήσουν να τραγουδάει εφεξής ακόμα καλύτερα…