Και τα τζιτζίκια όλη μέρα: «τσιπρ – τσιπρ – τσιπρ» κάνουνε αυτό το καλοκαίρι. Και οι τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα, οι εφημερίδες, το ίδιο. Όλοι ασχολούνται με έναν άνθρωπο.

Λες και δε υπάρχει άλλος πολιτικός στην Ελλάδα!

Εδώ που τα λέμε, προς το παρόν, δεν υπάρχει. Ήρθαν έτσι τα πράγματα κι επικεντρώθηκαν όλα τα θέματα σε ένα και μόνο πρόσωπο.

Εντωμεταξύ η Ελλάδα βουλιάζει αργά αλλά σταθερά. Κάθε μέρα κλείνουν δεκάδες επιχειρήσεις, χάνονται κονδύλια, επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις και επενδύσεις, καταστρέφονται υποδομές και ημιτελείς κατασκευές. Οι περιορισμοί κεφαλαίου ζημιώνουν την χώρα δισεκατομμύρια. Οι άνεργοι πολλαπλασιάζονται, οι φτωχοί επίσης. Κανείς δεν κυβερνάει.

Κι εμείς τρωγόμαστε με το τι είπε ο Τσίπρας  για τον Λαφαζάνη!

Να κατέβουνε οι δυο τους στο φαράγγι του Ελ Πάσο, ζωσμένοι εξάσφαιρα και να αναμετρηθούν σαν άντρες. Να φύγει ο ένας, ει δυνατόν και οι δύο, να απαλλαγούμε! Να ασχοληθούμε με τα σοβαρά προβλήματα της χώρας και όχι με ιδεολογικές ανοησίες που έχουν επιλυθεί από την ζωή εδώ και δεκαετίες.

Ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε κάτι σπάνιο: να μονοπωλήσει την προσοχή και την προσήλωση του κόσμου. Και κάτι σπανιότερο: να ανατρέψει τις μονομανίες και προσκολλήσεις τις δικές του και της παράταξής του και να κάνει μία ρεαλιστική συμφωνία.

Και μετά τι έγινε; Μία τρύπα στο νερό! Ιδεολογικά μπλα-μπλα.

Αφού έχει μαζί του (για πόσο ακόμα;) την κοινή γνώμη ας ξεκαθαρίσει τα πράγματα γρήγορα και αποτελεσματικά. Γιατί και τα τριζόνια και τα τζιτζίκια και τα ΜΜΕ δεν είναι δεδομένα.

Έργα – έργα –έργα, θέλει η χώρα. Πράξεις και όχι λόγια. Κι από πράξεις, δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα!

Και σε λίγο, αντί για «Τσιπρ-τσιπρ», θα ακούμε: «πριτς-πριτς»…