Περιοχή Twitter. Θέμα: το ρατσιστικό νομοσχέδιο και ιδιαίτερα η ρητορική του μίσους (hatespeech). Αντεπιχείρημα: ποινικοποιείται η ελευθερία του λόγου. Εξηγώ πως η ρητορική του μίσους είναι ειδικά ο τύπος του λόγου που επιτίθεται σε ένα πρόσωπο με μοναδική αφορμή την φυλή, το φύλο, τη θρησκεία, την αναπηρία, ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό – και συνήθως προτρέπει σε πράξεις βίας.

Ακολουθεί ο κάτωθι διάλογος (copy – paste):

Nikos Dimou @realnikosdimou Όποιος υπερασπίζεται την ρητορική του μίσους (hate speech) επικαλούμενος την ελευθερία του λόγου, Χρυσά Αυγά τηγανίζει... - 21 Aug

Katerina@katerina_um @realnikosdimou Εισαι βλακας - 26 Aug

woody marx @kanekos69 ΜΠΑ, ΓΕΡΟΣ ΕΙΝΑΙ... ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟ ΡΑΜΟΛΙ @katerina_um Εισαι βλακας @realnikosdimou 03:12 PM - 01 Sep 14

Και να επινοούσα ένα παράδειγμα ρητορικής μίσους, δεν θα έφτιαχνα καλύτερο. Τα γηρατειά είναι μορφή αναπηρίας. Το να απαξιώνεις κάποιον επειδή είναι μεγάλης ηλικίας και μάλιστα να τον αποκαλείς «ραμολί», είναι χαρακτηριστικό ενός ρατσισμού με τον οποίο σπάνια ασχολούμαστε, ενώ αφθονεί στην αγορά. Πριν μερικά χρόνια η κατά καιρούς συνεργάτης του ProtagonΒίβιαν Ευθυμιοπούλου με είχε αποκαλέσει (στο Facebook) «ανόητο γέρο». Κάποιος μπορεί να είναι πραγματικά ανόητος ή γέρος, αλλά ο συνδυασμός των λέξεων είναι ρατσισμός.  Επανέλαβε φέτος: «Αν δεν γλυτώσουμε από αυτόν τον μπάρμπα μην περιμένετε να τελειώσει η κρίση». Τέτοιο μίσος, η άγνωστή μου κυρία! (Η κρίση;).

Το θέμα μας δεν είναι βέβαια αν είμαι εγώ έξυπνος ή βλάκας. (Πάντως είναι ειρωνεία να αποκαλείται κουτός ένας συγγραφέας που ακόμα και οι αρνητικοί κριτικοί του χαρακτηρίζουν ως έξυπνο. Η μόνη απορριπτική κριτική της «Δυστυχίας του να είσαι Έλληνας», από τον μακαρίτη Κώστα Σταματίου, είχε ως τίτλο «Η δυστυχία του να είσαι έξυπνος»).

Ο θέμα είναι ο κατάφωρος ρατσισμός που εκφράζεται κάθε μέρα προς τους ηλικιωμένους. Που ίσως είναι σήμερα ο πρώτος σε συχνότητα. (Ρωτήστε τον Γλέζο). Η ηλικία γίνεται κουσούρι, αναπηρία, και στιγματίζεται. Σκεφθείτε ότι κάποτε οι γέροντες ήταν πρόσωπα σεβάσμια, με ηγετικό ρόλο στην κοινωνία. Δεν είναι τυχαίο που ακόμα και σήμερα πολλά κράτη έχουν μία «Γερουσία» ως ανώτατο νομοθετικό σώμα.

Ίσως ήταν υπερβολή. Κάθε γέρος δεν είναι σοφός. Αλλά σίγουρα δεν είναι και ραμολί!