Αρκετά πράγματα στον κόσμο ξεπερνούν τη νοημοσύνη μου. Αλλά σχεδόν για όλα υπάρχουν εξηγήσεις. Και αν χρειασθεί, απευθύνομαι σε κάποιον που γνωρίζει περισσότερα και με βοηθάει να καταλάβω. Έτσι πορεύτηκα ως τώρα στη ζωή μου.

Ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχει προκύψει ένα θέμα που ούτε εγώ το κατανοώ, αλλά ούτε και κανένας άλλος από όσους έχω ρωτήσει. Και με τον καιρό μου έχει κολλήσει το ερώτημα σαν έμμονη ιδέα. Θα σας το εξομολογηθώ. Ίσως κάποιος από τους αναγνώστες του protagon να με βοηθήσει.

Το ερώτημα είναι: «Γιατί ψηφίζει κάποιος τους «Ανεξάρτητους Έλληνες»;

Μπορώ να καταλάβω τις αιτίες που οδηγούν ένα ψηφοφόρο να ρίξει ψήφο για οποιοδήποτε κόμμα. Ακόμα και για την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α ή την «Δράση» βρίσκω αιτίες. Τίποτα δεν είναι πιο μακριά από μένα από το ΚΚΕ – αλλά καταλαβαίνω αυτούς που το ψηφίζουν. Έχει και η αρτηριοσκλήρυνση τα δικαιώματά της. Απεχθάνομαι την Χρυσή Αυγή όσο τίποτα. Αλλά έχοντας μελετήσει επί τόπου την ιστορία και την εξέλιξη του Ναζισμού, έχω κατανοήσει τους αποτρόπαιους και διεστραμμένους μηχανισμούς  που κινητοποιεί σε μερικούς εγκεφάλους. Ακόμα και για το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσα να βρω δικαιολογίες. Αλλά στον Θεό σας, πέστε μου, γιατί να ψηφίσει κανείς Πάνο Καμμένο;

Θέλεις Δεξιά; Υπάρχει η Νέα Δημοκρατία. Λαϊκή και αντιλαϊκή ταυτόχρονα, ΠΑΣΟΚική έκδοχή του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, υπάρχει όμως και προς το παρόν μας κυβερνά. Κι αν είστε άγρια αντιμνημονιακός και αντισυστημικός, ιδού ο ΣΥΡΙΖΑ, πολυπολιτισμικός και πολυμετοχικός, έτοιμος λέει για την εξουσία. Για όσους πρεσβεύουν το «ναι μεν, αλλά», να το ιδανικό ορμητήριο: η ΔΗΜΑΡ. Πάντα στη μέση κάθε τραμπάλας, ούτε ανεβαίνει, ούτε κατεβαίνει.

Όμως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες τι κομίζουν, πέρα από την άμετρη (και εντελώς υπερφίαλη) φιλοδοξία του αρχηγού τους;

Θα μου πείτε ότι χρειάζεται και μία παράταξη να φιλοξενήσει όσους πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν, όσους νομίζουν πως η ανθρωπότητα συνωμοτεί εναντίον μας, όσους νιώθουν ότι το σύμπαν μας έχει αδικήσει και – κυρίως – όσους θεωρούν ότι ο Πάνος Καμμένος μπορεί να διοικήσει, αν όχι τη χώρα, έστω ένα μεγάλο περίπτερο.

Τώρα βέβαια εγώ αλλιώς θα το ονόμαζα αυτό το κόμμα, αλλά ας δείξω επιείκεια.