Παρακολουθώ στο YouTube μία αγόρευση του Κώστα Ζουράρι στην οποία προσπαθεί να αποδείξει την «συνέχεια» της ελληνικής φυλής. Παραθέτει τρία ντοκουμέντα όπου οι Βυζαντινοί αυτοαποκαλούνται Έλληνες, ή κάποιος ξένος τους ονομάζει Έλληνες.

(Βέβαια για κάθε ένα βυζαντινό κείμενο που χρησιμοποιεί τον όρο «Έλληνες», υπάρχουν χιλιάδες που χρησιμοποιούν τον όρο «Ρωμαίοι». Πιο βασικό: ο τίτλος του ίδιου του αυτοκράτορα: «Βασιλεύς των Ρωμαίων»).

‘Όμως το θέμα μου δεν είναι αυτό.

Μύριοι όσοι ιστορικοί, συγγραφείς, ερευνητές από τον Παπαρρηγόπουλο ως τον Ζουράρι έχουν πολεμήσει με νύχια και με δόντια για να αποδείξουν αυτή την περιλάλητη «συνέχεια».

Και ας πούμε πως – ενάντια σε κάθε βιολογική και ιστορική λογική – η συνέχεια υπάρχει. Είμαστε καθαρόαιμοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Ούτε Ρωμαίοι πέρασαν από εδώ, ούτε Σλάβοι, ούτε Αρβανίτες, ούτε Οθωμανοί. Ο Φαλμεράγιερ ήταν ξυλοσχίστης και δεν ήξερε τι έγραφε.

Ε, και; Τι σημασία έχει αυτό;

Μήπως μας κάνει ανώτερους; Αξίζει περισσότερο ένας καθαρόαιμος απόγονος; Δηλαδή πιστεύουμε στην κληρονομούμενη αξία; Ισχύει αυτό που λέει ο υπηρέτης Φίγκαρο στο αφεντικό του, τον κόμη Αλμαβίβα: «Εσείς απλώς λάβατε τον κόπο να γεννηθείτε!». Οπότε; Να επαναφέρουμε τους «γαλαζοαίματους», τους «ελέω θεού» βασιλείς, τα χαρίσματα και τα προνόμια που κληρονομούνται;

Η πίστη στην κληρονομική ανωτερότητα ισχύει μόνο για ρατσιστές. Για όσους δεν δέχονται «ανώτερες φυλές», δεν έχει σημασία η καταγωγή. Σημασία έχει τι έχει πετύχει ο καθένας στην ζωή του. Ο γιος του νομπελίστα δεν αξίζει παραπάνω από το γιο του εργάτη. Το ίδιο συμβαίνει και με τον απόγονο του Αριστοτέλη.

Είμαστε υπερήφανοι για την υψηλή καταγωγή μας. Αλλά ο μόνος τρόπος να δικαιολογήσουμε κάποια υπερηφάνεια, είναι να κάνουμε έργο, σημαντικό και αξιόλογο. Αλλιώς δεν θα εντυπωσιάσουμε κανένα. Αντίθετα: όσο πιο πολύ επικαλούμαστε τους «προγόνους», τόσο πιο συντριπτική γίνεται η σύγκριση μαζί τους. Και τόσο η παγκόσμια κοινότητα κουνάει το κεφάλι και μας οικτίρει…

Δεν προσθέτουν οι πρόγονοι – αφαιρούν: όχι μόνο σαν μέτρο σύγκρισης αλλά και σαν ναρκωτικό: ένας από τους λόγους που έχουμε βουλιάξει στην κρίση, είναι πως η στείρα προγονολατρεία μας έχει ευνουχίσει. Πώς γίνεται ένας λαός να βαδίσει μπροστά, όταν κοιτάει συνεχώς προς τα πίσω;