Τον Λάμπη (με το αξιοσημείωτο επίθετο Ταγματάρχης) τον γνώρισα, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες, το 1987, στον πρώτο μη κρατικό ραδιοφωνικό σταθμό, τον 9,84. Μαζί με τον Θανάση Λάλα έκαναν τότε την εκπομπή «Τα κακά παιδιά», ίσως την πιο ανατρεπτική, εικονοκλαστική και σαρκαστική εκπομπή του Ελληνικού ραδιοφώνου. Τους παρακολουθούσα από μέσα (έκανα τότε κι εγώ εκεί εκπομπή) και τους χαιρόμουνα. Όλος ο 984 ήταν μία πνοή ανεξαρτησίας και ελευθερίας, αλλά τα «κακά παιδιά» ήταν η βέβηλη κορύφωση.
(Παρένθεση: μαζί με το «Τρίτο» του Μάνου Χατζιδάκι, ο 984 του Γιάννη Τζανετάκου ήταν οι μόνες στιγμές απόλυτης ελευθερίας στα ελληνικά ΜΜΕ).
Έκτοτε πέρασαν δεκαετίες. Τα κακά παιδιά χώρισαν. Ο Ταγματάρχης έγινε καλό παιδί (κράτησε όμως το χιούμορ του), εργάστηκε σε σημαντικές διευθυντικές θέσεις πάντα στα ΜΜΕ με μεγάλη επιτυχία. Έστησε από το μηδέν την συνδρομητική Nova και κατάφερε να κλείσει χρήση στην ΕΡΤ με 80.000.000 πλεόνασμα! Με αντικειμενικά κριτήρια ήταν ο επαρκέστερος για τη θέση – και εξεπλάγην ευχάριστα όταν έμαθα ότι επελέγη αυτός και όχι ο άσχετος εξάδελφος κάποιου υπουργού.
Πάντα αφελής, σκέφθηκα πως η σχετική επιτροπή της Βουλής θα επικέντρωνε τις ερωτήσεις της στον άλλο κορυφαίο παράγοντα, έναν συμπαθή μουσικοσυνθέτη χωρίς ίχνος διοικητικής πείρας και διαχειριστικής γνώσης. Αντίθετα, στόχος έγινε ο Ταγματάρχης για λόγους όχι ικανότητας και επαγγελματικής επάρκειας, αλλά ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑΣ!
Το πόσο τερατώδες είναι αυτό θα το καταλάβει κανείς αν πούμε πως ανάλογες καταστάσεις έζησε η ανθρωπότητα μόνο στην Ιερά Εξέταση, στις Δίκες της Μόσχας, και την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών του Μακάρθυ. Άντε, και στον Κιμ Γιονγκ Ουν.
Και μάλιστα η κατηγορία που του απαγγέλθηκε αφορούσε κάτι πασιφανές. Σε άρθρο του ο Ταγματάρχης είχε υπονοήσει ότι για το κλείσιμο της ΕΡΤ έφερε ευθύνη και η συνδικαλιστική ηγεσία των εργαζόμενων. Όποιος γνώριζε εκ των ένδον τα τότε συμβαίνοντα, ξέρει πως η διαπίστωση ήταν ήπια. Φυσικά το Μαύρο απετέλεσε ουρανομήκη βλακεία του Σαμαρά – αλλά οι αιτίες που τον οδήγησαν εκεί ήταν οι ακρότητες των συνδικαλιστών. Πράγμα που έμπρακτα παραδέχθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ, κρατώντας αποστάσεις από την ΠΟΣΠΕΡΤ και την ηγεσία της.
Ομολογώ πως αδυνατώ να καταλάβω πώς άντεξε ο Ταγματάρχης αυτή την ανάκριση. (Μέχρι και ο Αλέξης Μητρόπουλος αγανάκτησε και μίλησε για βασανιστήρια). Φαντάζομαι τι θα σχολίαζε το «κακό παιδί» μέσα του, όταν του απεύθυναν τον λόγο η Ζωή και η Ραχήλ. Μάλλον τον έσωσε το χιούμορ του.
Και σάμπως δεν ήξερε τι τον περιμένει; Για κανένα η ηλεκτρική καρέκλα της ΕΡΤ δεν είναι χρυσός – και ιδιαίτερα για τον Λάμπη…
