Η πρώτη εορταστική βόλτα στα βιβλιοπωλεία έφερε ενδιαφέρουσα συγκομιδή. Ανάμεσά τους το τελευταίο του Ορχάν Παμούκ και το άκρως ενδιαφέρον του Νίκου Αλιβιζάτου «Πραγματιστές, Δημαγωγοί και Ονειροπόλοι» - μία σειρά από πορτρέτα Ελλήνων πολιτικών της πράξης και της σκέψης, από τον Καποδίστρια ως σήμερα.
Έπεσα με τα μούτρα. Ιδιαίτερα το βιβλίο του Αλιβιζάτου κοντεύω ήδη να το τελειώσω. Συνδυάζει την οξύτατη αναλυτική σκέψη του συγγραφέα με αυτό που οι Αμερικάνοι ονομάζουν «human interest» - το ανθρώπινο ενδιαφέρον. Μάλιστα επειδή πολλούς από τους σύγχρονους πρωταγωνιστές του τόμου έτυχε να τους γνωρίσω (μερικοί ήταν και φίλοι) το ενδιαφέρον έγινε διπλό.
Όμως η ανάγνωση έφερε και μερικά σωματικά συμπτώματα. Το ένα βιβλίο ζυγίζει ενάμιση κιλό (δεμένο) το άλλο πάνω από ένα. Διαβάζω συνήθως ξαπλωμένος. Έ λοιπόν, το να κρατάς ένα τέτοιο βάρος ψηλά επί πολλή ώρα, σου κόβει τα χέρια. Ο μόνος τρόπος να το διαβάσεις ανώδυνα, είναι καθιστός σε καρέκλα με το βιβλίο ακουμπισμένο σε τραπέζι μπροστά σου. Να, όπως διαβάζαμε τα συγγράμματα στο Πανεπιστήμιο.
Τότε βέβαια δεν υπήρχαν άλλες ευκολίες. Σήμερα όμως; Μία ταμπλέτα ζυγίζει 200-300 γραμμάρια και μπορεί να περιέχει εκατοντάδες – για να μη πω χιλιάδες – βιβλία. Η ευκρίνεια των σελίδων είναι άψογη, μπορείς να ρυθμίσεις την φωτεινότητα, το κοντράστ, τον τύπο και το μέγεθος των γραμμάτων. Όσο για το κόστος; Εφάπαξ: ένα ποσό που αρχίζει κάτω από τα εκατό ευρώ.
Δεν είναι μόνο η ευκολία και η χρηστικότητα. Σκεφθείτε τα ταξίδια και τις διακοπές! Πού να φορτώνεις βαλίτσες με τόμους… Εδώ και χρόνια κουβαλάω μαζί μου βιβλία, ακόμα και στο κινητό μου τηλέφωνο. Ξέρετε πόσες φορές με έχουν σώσει σε κενές ώρες αναμονής, στο γιατρό ή στο αεροδρόμιο;
Τα φετινά «βαριά» αναγνώσματα με οδήγησαν σε μία αποκλειστική απόφαση: ποτέ πια βαρύ βιβλίο! Αν υπάρχει ηλεκτρονική έκδοση, έχει καλώς. Αν όχι, ο συγγραφέας έχασε έναν αναγνώστη. Ζούμε στον 21ο αιώνα! (Κάτι ανάλογο κάνω και με όσους μου στέλνουν βιβλία. Αν έχουν ηλεκτρονική διεύθυνση, τους απαντάω. Αν περιμένουν να πάρω χαρτί στυλό και φάκελο, να βρω γραμματόσημο και να πάω στο ταχυδρομείο, θα περιμένουν πολύ…).
Τα γράφω αυτά εγώ που έχω ένα σπίτι, ένα αχανές υπόγειο και ένα πατρικό διαμέρισμα, γεμάτα βιβλία. (Κατά εκτίμηση: κοντά στις σαράντα χιλιάδες…). Αλλά η εποχή της άρσης βαρών, πέρασε πια…
