Μα εσύ δεν είχες γράψει ότι αποχωρείς;
Ναι, αλλά είχα ταυτόχρονα γράψει πως θα κάνω guest εμφανίσεις. Εννοούσα ότι αποχωρώ από την τακτική σχολιογραφία, τα δύο (καμιά φορά και τρία) κείμενα την εβδομάδα. Θα γράφω πια όποτε α) μπορώ και β) νιώθω την ανάγκη.
Και τώρα γιατί επανήλθες;
Διότι έχω τρομάξει. Νομίζω ότι βρισκόμαστε σε ένα οριακό σημείο – πιο οριακό, πέφτεις. Το πρόβλημα υγείας της χώρας, ξεπέρασε το προσωπικό μου.
Δηλαδή δεν σου δίνει ελπίδα ούτε το «success story», ούτε η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ. Οι μεν ποντάρουν στο ένα, οι δε στο άλλο.
Αυτό που με τρομάζει είναι το «ανάμεσα». Ανάμεσα, υπάρχει μίσος, πάθος, χολή. Η μισή Ελλάδα χάρηκε που κάηκαν τα γραφεία της Athens Voice.
Ε όχι και η μισή!
Εντάξει, υπερβάλλω κι εγώ. Αλλά νιώθω την ανάγκη να εκφράσω την αηδία μου για τις αντιδράσεις στο κάψιμο της. Ξαφνικά χωρίσαμε πάλι στα δύο σε αυτή την ανόητη διάσταση που δεν σημαίνει τίποτα: «μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί». Και οι μεν αγανάκτησαν, οι δε χάρηκαν – κι αν δεν χάρηκαν, αντιμετώπισαν το θέμα επιπόλαια. Τι κι αν το κάψιμο μίας Εφημερίδας – ό,τι κι αν γράφει – είναι η αρχή του φασισμού.
Και γιατί η διάσπαση «μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί» είναι ανόητη;
Διότι είναι τεχνητή. «Μνημονιακοί» δεν υπάρχουν. Δεν ξέρω ούτε έναν Έλληνα που να χειροκροτάει το μνημόνιο. Κανένας δεν το θέλει, κανένας δεν το ζήτησε. Όλοι θέλουμε να τελειώσει.
Ναι αλλά υπάρχει η διάσταση!
Ανάμεσα σε αυτούς που απλώς το ανέχονται, το θεωρούν αναγκαίο κακό (αλλά πάντα κακό) και σε αυτούς που δεν το θεωρούν αναγκαίο και θέλουν να το σκίσουν, να το διώξουν… κλπ. Αλλά ήμαστε όλοι Έλληνες, όλοι θέλουμε να βγούμε από την κρίση. Διαφέρουμε στον τρόπο, στη μέθοδο. Προς τι το μίσος, το πάθος η μανία της αλληλοεξόντωσης; Με το μίσος δεν πας πουθενά. Κι αν ακόμα στήσουμε τις κρεμάλες στο Σύνταγμα, δεν θα λυθεί κανένα από τα προβλήματά μας.
Δεν διαφωνώ.
Κάθε πρωί ένας αξιωματούχος του ΣΥΡΙΖΑ, που με έχει βάλει στον κατάλογο παραληπτών, μου στέλνει ένα μάτσο δελτία τύπου. Έ, όλα είναι εκρήξεις μίσους. Εναντίον ατόμων, θεσμών, κινήσεων. Ούτε μία εποικοδομητική πρόταση. Ούτε ένα θετικό πράγμα. Ε, εμένα κι αυτό με τρομάζει…
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
