Συνέντευξη στον Βαγγέλη Βιτζηλαίο

Την ανάγκη ύπαρξης μιας νέας ηγεσίας στην Ελλάδα από νέα, άφθαρτα πρόσωπα τονίζει ο Νίκος Δήμου σε συνέντευξή του στο Newpost.gr. O γνωστός συγγραφέας σχολιάζει το κίνημα των «Αγανακτισμένων», τον «μύθο» των κερδοσκόπων και τον ρόλο των διανοουμένων στην πολυεπίπεδη ελληνική κρίση.

-Kύριε Δήμου, ποια είναι η άποψή σας για το κίνημα των «Αγανακτισμένων»; Πρόκειται για ένα «πανηγύρι» διαμαρτυρίας χωρίς προσανατολισμό ή για μία κίνηση που δείχνει το δρόμο προς μία διαφορετική -συνειδητοποιημένη- ελληνική κοινωνία;

Φοβάμαι πως αν μέσα από το πλήθος δεν ξεπηδήσει μία νέα θετική σκέψη (έξω από τον στείρο αρνητισμό και την αγανάκτηση) ή ακόμα καλύτερα μία νέα ηγεσία, το κίνημα ή θα διασπασθεί, ή θα καπελωθεί, ή θα εκφυλιστεί.

-Μπορεί να κολλήσει το θρυμματισμένο γυαλί της σχέσης του πολιτικού συστήματος με τους πολίτες;

Δύσκολα. Και γι αυτό πιστεύω πως πάνω από όλα ο τόπος χρειάζεται μία νέα ηγεσία που θα μπορεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη.

-Aπό ποιους θα μπορούσε να αποτελείται αυτή η νέα ηγεσία;

Μόνο από νέα, άφθαρτα πρόσωπα - με δυνατή ηγετική παρουσία (κάτι σαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο πριν 100 χρόνια...)

-Η Ελλάδα θύμα των κερδοσκόπων ή απλά πληρώνει τα λάθη και τις παθογένειές της;

Οι «κερδοσκόποι» είναι μία φαντασιακή προβολή εχθρών. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ανθρώπους σαν κι εμάς, αποταμιευτές ή ασφαλισμένους ενός ξένου κράτους που έχουν επενδύσει τα λεφτά τους σε ελληνικά χαρτιά. Οι μόνοι πραγματικοί κερδοσκόποι είναι οι κάτοχοι των CDS που σπεκουλάρουν στις χρεοκοπίες. Ελπίζω ότι αυτοί θα απογοητευθούν.

-Μπορεί να παίξει κομβικό ρόλο στην έξοδο από την πολυεπίπεδη κρίση η ελληνική διανόηση ή έχει «φιμωθεί» από τον ρεαλισμό των τεχνοκρατών;

Η ελληνική διανόηση είναι ενεργή, γράφει, μιλάει, σχολιάζει – αλλά ελάχιστα εισακούεται. Όταν με ρωτάνε: «Γιατί σωπαίνουν οι διανοούμενοι;» απαντώ: «Μιλάνε και πολύ. Εσείς τους ακούτε;».

-Ενημερώνεστε κυρίως από το Διαδίκτυο, με εμπειρία και ενεργή παρουσία πολλών ετών σε αυτό. Πώς κρίνετε το σκηνικό που έχει διαμορφωθεί με τις ελληνικές δημοσιογραφικές ιστοσελίδες και την μπλογκόσφαιρα; Μπορεί ο πολίτης να βρει απαντήσεις που δεν προβάλλουν τα «παραδοσιακά» Μέσα;

Ναι, μπορεί, φτάνει να διαθέτει κριτικό νου, να ελέγχει και να διασταυρώνει. Η απόλυτη ελευθερία και ο πληθωρισμός του Διαδικτύου επιβάλλει ένα νέο τρόπο πρόσληψης και ανάγνωσης.

-Έχετε αναφέρει πριν από λίγο καιρό σε συνέντευξή σας ότι το Διαδίκτυο είναι μεγαλύτερη εξέλιξη στην πνευματική ιστορία του ανθρώπου, εφάμιλλη μόνο με την ανακάλυψη της γραφής. Ένα σημαντικό μέρος του, οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης (social media), αναπτύσσονται συνεχώς. Προάγουν την αποξένωση του ατόμου ή αποτελούν παράθυρο προς περισσότερη ανθρώπινη επικοινωνία;

Αυτό που αναφέρετε δεν το έγραψα «πριν λίγο καιρό» αλλά πριν 17 χρόνια όταν ακόμα το Διαδίκτυο ήταν στην αρχή του – και εντελώς άγνωστο στη χώρα μας. (Εξ ου και αντιμετωπίστηκα με μάλλον χλευαστικό τρόπο). Οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι για μένα το πιο σημαντικό του επίτευγμα – απλώς το πιο μοδάτο, που κάνει εντύπωση. Όπως όλα τα μέσα επαφής, προάγουν την επικοινωνία. Τα περί αποξένωσης τα είχαν γράψει οι τεχνοφόβοι και όταν διαδόθηκε το τηλέφωνο…

-Συγγραφέας, αρθρογράφος, άνθρωπος της διαφήμισης, του ραδιοφώνου και της φωτογραφίας. Μετά από τόσα χρόνια έργου, νιώθετε «γεμάτος»;

Αντίθετα – νιώθω όλο και πιο άδειος, πιο πεινασμένος, πιο ανήσυχος. Ο λόγος που έκανα πολλά στη ζωή μου ήταν αυτή η διαρκής ανησυχία και αναζήτηση. Όσο λιγοστεύουν τα περιθώρια του χρόνου που μου απομένει, τόσο πιο πιεστική και επίμονη γίνεται η ανάγκη για ακόμα περισσότερες εμπειρία και δημιουργία. Μάταιος κόπος. Πεινασμένος θα πεθάνω!