("Ελευθερία" Λαρίσης, Μάρτιος 2004)
Δεν είμαστε άλλο από ένα λαό που ζει με ψευδαισθήσεις, αυταπάτες, άγνοια της πραγματικής του ιστορίας. Δεν θα μας ήξερε κανένας αν δεν είχαμε ένδοξους προγόνους, και όμως πιστεύουμε ότι όλοι και κυρίως οι ξένες δυνάμεις θέλουν το κακό μας, να μας εξαφανίσουν από το χάρτη. Νιώθουμε οι πάντα ριγμένοι και κακομοίρηδες - ενώ είμαστε ο πιο ευνοημένος λαός της περιοχής μας ο μόνος που πολλαπλασίασε την έκτασή του. Τίποτα ψευδέστερο από το γεγονός ότι η εκκλησία φρόντιζε για τη μόρφωση του λαού, και ήταν υπέρ της απελευθέρωσής του το 1821. Για την αποκατάσταση της ιστορικής μας αλήθειας μιλάει σήμερα στον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, ένας για πολλούς αιρετικός της σκέψης, που τολμάει να λέει την αλήθεια, ίσως γιατί δεν φοβάται το πολιτικό κόστος, αφού δεν είναι πολιτικός, αλλά συγγραφέας και φιλόσοφος. Ο Νίκος Δήμου, μιλάει για την επανάσταση και το Βυζάντιο, χωρίς φόβο αλλά με πάθος. Οι απόψεις του αν και ξεσηκώνουν θύελλα, είναι η μεγάλη αλήθεια που πολλοί ενστερνίζονται. Αυτός είναι και ο λόγος που τα βιβλία του πουλάνε κατά δεκάδες χιλιάδες και η ιστοσελίδα του έχει 20.000 επισκέπτες το μήνα.
Ερ. Πόσο ώριμα συμπεριφερόμαστε σαν λαός σε δύσκολες καταστάσεις, σε καμπές της ιστορίας μας και σε εκλογικές αναμετρήσεις;
Απ. Πολλοί θεωρούν ότι οι τελευταίες εκλογές, κερδήθηκαν από τη Νέα Δημοκρατία, επειδή τελικά, το κριτήριο της εκλογικής συμπεριφοράς, δεν ήταν ιδεολογικό, αλλά καθαρά πρακτικό. Επικράτησαν τα άμεσα προβλήματα όπως η ανεργία, η οικονομική δυσπραγία, η καθημερινότητα. Κατά τη γνώμη μου, έκαναν λάθος. Δεν ξέρω βέβαια τι θα έκανε το νέο Πασόκ του Γιώργου Παπανδρέου, και αν θα είχε αντίκρισμα και απήχηση το φιλελεύθερο στυλ του, αλλά αυτό που ξέρω, είναι ότι περιέργως, τα αίτια της οικονομικής μας δυσπραγίας, και όλη η καθημερινότητά μας, είναι πράγματα καθαρά ιδεολογικά.
Αυτό που μας χωρίζει από τα προηγμένα κράτη, δεν είναι το γεγονός ότι αυτοί έχουν τεχνολογία ή μηχανήματα που εμείς δεν έχουμε, διότι αυτά μπορεί να τ αποκτήσει οποιοσδήποτε, αλλά η νοοτροπία μας. Δεν καταλαβαίνουμε, ότι αυτό που μας εμποδίζει να παράγουμε περισσότερο, να είμαστε πιο οργανωμένοι, να έχουμε τη ζωή μας σε ένα πιο ορθολογικό πλαίσιο, όλα αυτά είναι θέματα ιδεολογίας.
Θα το εξηγήσω αυτό το σκεπτικό. Εμείς οι έλληνες ζούμε σε κόσμο μυθικό, τον οποίο έχουμε πλάσει η ίδιοι, ή τον έπλασαν άλλοι επιτήδειοι για λογαριασμό μας. Μέσα σ αυτό τον κόσμο, υπάρχουν απίθανες αντιφάσεις. Πιστεύουμε ότι είμαστε ένας ξεχωριστός λαός. Σε διάφορες έρευνες, τύπου ευρωβαρόμετρου, οι έλληνες κατά 97% είναι περήφανοι που είναι έλληνες, Αντιθέτως ο μέσος όρος άλλων πολιτών άλλων κρατών είναι γύρω στο 20%. Αν το δούμε εντελώς λογικά αυτό, θα ανακαλύψουμε ότι είναι τελείως αστείο να είσαι υπερήφανος, γιατί έτυχε να γεννηθείς. Υπερήφανος μπορεί να είναι κάποιος γι αυτά που έκανε ο ίδιος, για το τι πέτυχε στη ζωή του, τι έχει δημιουργήσει. Για το ότι γεννήθηκε, δεν μπορεί να είναι περήφανος. Κληρονομικές αριστοκρατίες δεν έχουμε σε αυτή τη χώρα, άρα δεν μπορείς να είσαι περήφανος για τους προγόνους.
Θεωρούμε λοιπόν το λαό μας εκλεκτό. Παράλληλα γινόμαστε υβριστές του εαυτού μας , αφού συνέχεια γκρινιάζουμε, λέμε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει τίποτα, είμαστε «κωλοέλληνες», δεν έχουμε οργάνωση, και επαναλαμβάνουμε ότι στην Ευρώπη τα πράγματα είναι καλύτερα. Έτσι διαχωρίζουμε τους εαυτούς μας από την Ευρώπη. Από τη μια μεριά είμαστε περήφανοι, από την άλλη βρίζουμε τον τόπο μας. Από τη μια λέμε ότι είμαστε ανεξάρτητοι, αυτεξούσιοι και ελεύθεροι (του Έλληνος ο τράχηλος), και από την άλλη, υποδουλωνόμαστε πολύ εύκολα.
Περάσαμε αρκετές δικτατορίες στον 20ο αιώνα,τις περισσότερες χωρίς σημαντική αντίσταση, και δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Βεβαίως και αυτό το θέμα έγινε μύθος, γιατί όταν έπεσε η δικτατορία των συνταγματαρχών, θεωρήθηκε ότι α) την έριξε το Πολυτεχνείο, (που είναι ψέματα, το Πολυτεχνείο τη χειροτέρεψε, ήρθε ο Ιωαννίδης), και β) ότι όλοι οι έλληνες έκαναν αντίσταση. Στην πραγματικότητα οι έλληνες που έκαναν αντίσταση, τα πέντε ή έξι πρώτα χρόνια, όταν υπήρχε ο στρατιωτικός νόμος, ήταν ελάχιστοι.
Έχω πει, ότι η χειρότερη μέρα της νεοελληνικής ιστορίας εκείνης της εποχής, δεν ήταν η 21η Απριλίου, αλλά η 22α. Τη πρώτη μέρα θα ήταν φυσικό να αιφνιδιαστεί ο κόσμος, να κλειστεί στα σπίτια του, αφού υπήρχαν άρματα στο δρόμο, αλλά την επομένη θα περίμενα να κατέβουν όλοι στο Σύνταγμα, να διαμαρτυρηθούν γιατί χάθηκαν οι ελευθερίες τους.
Ένας ακόμα τεράστιος μύθος, είναι η εκκλησία ως στοιχείο της εθνικής μας ταυτότητας. Ότι δηλαδή η εκκλησία ήταν πάντα βοηθός στον έλληνα, έκανε το κρυφό σχολειό, κράτησε την εθνική συνείδηση τον καιρό της τουρκοκρατίας, και μετά αγωνίστηκε για την ελευθερία και την επανάσταση. Στο σχολείο μαθαίνουμε ότι στις 25 Μαρτίου, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, σήκωσε το λάβαρο της επαναστάσεως στην Αγία Λαύρα. Έχω να σας πω ότι ούτε μία λέξη από αυτή τη φράση, δεν είναι αλήθεια. Η επανάσταση δεν έγινε στις 25 αλλά στις 22, δεν άρχισε στην Αγία Λαύρα, όπου δεν υπήρχε ψυχή, αλλά στη Μάνη με τους Μαυρομιχαλαίους, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ήταν εναντίον της επαναστάσεως, και το λάβαρο δεν υπήρχε. Κατασκευάστηκε πολλά χρόνια μετά, αυτό που έσειε ο Χριστόδουλος στην πλατεία Συντάγματος.
Όλο αυτό λοιπόν που γίνεται διδαχή στα σχολεία, είναι ένα ψέμα. Η εκκλησία ήταν υπέρ των Τούρκων, ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ πριν από την επανάσταση, είχε βγάλει μια «Εγκύκλιο Πατερική», όπου λέει ότι η δουλεία των ελλήνων στους τούρκους, είναι δώρο Θεού, και πρέπει να είμαστε ευτυχείς και ευγνώμονες στο Θεό, που μας έδωσε ένα τόσο καλό δυνάστη, να φροντίζουμε δε, για τη σωτηρία της ψυχής μας και τον άλλο κόσμο, και όχι τον υπάρχοντα. Ο δε μέγας εχθρός των ελλήνων, δεν είναι ο τούρκος, αλλά οι ξενόφερτες ιδέες, από τη δύση, περί δήθεν ελευθερίας και δημοκρατίας.
Αναρωτιέμαι πόσοι έλληνες ξέρουν ότι η εκκλησία αφόρισε το Ρήγα Φεραίο, και την Επανάσταση του Υψηλάντη; Πόσοι γνωρίζουν ότι δεν υπήρξε ποτέ το κρυφό σχολειό; To κρυφό σχολειό ως έννοια δημιουργήθηκε 30 χρόνια μετά την απελευθέρωση. Οι τούρκοι δεν ασχολιόντουσαν με το τι μάθαιναν οι έλληνες. Τους ενδιέφερε μόνο το χαράτσι. Από εκεί και πέρα οι υπόδουλοι ήταν αυτοδιοικούμενοι. Η δε εκκλησία, προσπαθούσε να μη μορφωθούν οι έλληνες. Όταν ο σπουδαίος Μεθόδιος Ανθρακίτης άρχισε στα μέσα του 17ου αιώνα να διδάσκει το Νεύτωνα το Κοπέρνικο, τη νέα Φυσική, τα νέα Μαθηματικά, τον αφόρισαν, τον ρίξαν σε ένα μπουντρούμι, του κάψαν τα βιβλία, και του απαγόρευσαν να διδάσκει. Το ίδιο έγινε με όλους τους φωτισμένους. Τη μοίρα του Θεόφιλου Καίρη, τη ξέρουμε όλοι. Τελικά πέθανε μέσα στη φυλακή και δύο μέρες μετά ο Άρειος Πάγος τον αθώωσε από τις κατηγορίες.
Ξεχνάμε όταν τα βάζουμε με τους ξένους ότι δεν απελευθερωθήκαμε μόνοι μας, μας ελευθέρωσαν οι μεγάλες δυνάμεις. Η επανάσταση είχε αποτύχει, γιατί, αντί να πολεμάμε τους τούρκους, πολεμούσαμε ο ένας τον άλλο. Εάν δεν γινόταν η ναυμαχία στο Ναυαρίνο η ελληνική υπόθεση θα ήταν χαμένη.
ΕΡ. Άρα είμαστε ένα σύνολο ψευδαισθήσεων;
ΑΠ. Είμαστε ένα σύνολο ανθρώπων που ζουν με διάφορους μύθους όπως το ελληνικό δαιμόνιο, ότι ο έλληνας είναι ξύπνιος, ενώ οι άλλοι είναι κουτόφραγκοι. Ακόμα και ο Χριστόδουλος βγήκε και μίλησε για τον «επικατάρατο διαφωτισμό». Ακριβώς τα ίδια που έλεγε και ο Γρηγόριος ο Ε. Κατακεραύνωσαν το Διαφωτισμό, που είναι η βάση της νεότερης σκέψης και δημοκρατίας διότι περιέχει δύο βασικά στοιχεία: Ορθολογισμό και Ελευθερία. Οι διαφωτιστές έλεγαν να μη δεχόμαστε καμία αυθεντία, να σκεπτόμαστε ελεύθερα, και να χρησιμοποιούμε τον ορθό λόγο και να βγάζουμε συμπεράσματα. Φυσικά αυτά δεν τα θέλει η εκκλησία όπως και δεν θέλει ελευθερία. Θέλει τον άνθρωπο, δούλο – δούλο του Θεού.
Ερ. Πιστεύετε ότι κινδυνεύει αυτό το έθνος και το κράτος μας από παρορμητικές δραστηριότητες;
ΑΠ. Βέβαια. Μια καταπληκτική παρορμητική κατάσταση ήταν το Μακεδονικό. Την εποχή που βγήκε έλεγα ή ότι εγώ είμαι τρελός ή ότι έχει τρελαθεί το 99% των ελλήνων. Δημιουργήσαμε ξαφνικά ένα θέμα από το μηδέν. Η σύγχυσή μας οφείλεται στο γεγονός ότι δεν μαθαίνουμε ιστορία. Η Μακεδονία, υπήρξε κάποτε, ένας τόπος και μία φυλή (όχι έθνος – δεν υπήρχαν τότε). Υπήρξαν πραγματικά Μακεδόνες με δικό τους βασίλειο, (και πολύ μισητοί στους υπόλοιπους έλληνες, διότι κατέσφαξαν όλους τους Θηβαίους, κατέλαβαν την Αθήνα, κλπ).
Όταν απλώθηκε η μακεδονική φυλή σε όλο τον κόσμο χάρις στις κατακτήσεις του Αλεξάνδρου, οι μακεδόνες χάθηκαν. Δεν υπήρχαν πια το 2ο ή 3ο αιώνα μ. Χ. Η Μακεδονία είχε γίνει μια γεωγραφική περιοχή και μακεδόνες ονομάζονταν όσοι ζούσαν εκεί. Οι κάτοικοι της Μακεδονίας σήμερα, είναι έλληνες από πλευράς εθνικού προσδιορισμού. Το έθνος Μακεδονία έχει πάψει να υπάρχει εδώ και 2000 χρόνια. Οι περισσότεροι δε, σημερινοί «μακεδόνες» δεν κατάγονται καν απ αυτή την περιοχή. Είναι αποτέλεσμα της ανταλλαγής πληθυσμών που έγινε με την Τουρκία, και άλλοι μεν είναι μικρασιάτες, άλλοι πόντιοι.
Όταν απελευθέρωσε ο ελληνικός στρατός τη Θεσσαλονίκη μόνο το 11% των κατοίκων της ήταν έλληνες. Οι υπόλοιποι ήταν εβραίοι, σλάβοι, τούρκοι, ιταλοί. Η Μακεδονία ήταν διάσπαρτη από διάφορες φυλές Εξελληνίστηκε αργότερα. Έδιωξαν τους σλάβους αντήλλαξαν τους τούρκους αφάνισαν τους εβραίους οι γερμανοί.
Αυτό που θα μπορούσαμε να πούμε στα Σκόπια, είναι ότι επειδή και εμείς έχουμε ένα κομμάτι Μακεδονία, να ονομάσετε το κράτος σας Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας. Εμείς να έχουμε τη νότια. Όπως εμείς έχουμε τη Δυτική Θράκη και οι Τούρκοι την Ανατολική Θράκη. Γιατί δεν μας ενοχλεί αυτό;
Ερ. Με τους τούρκους τι λάθη έχουμε κάνει; Παραμένουν για αιώνες οι μεγάλοι μας αντίπαλοι;
ΑΠ. Τους έχουμε μεταβάλλει σε μπαμπούλα (προς χαράν των εμπόρων όπλων). Όλοι οι έλληνες πιστεύουμε ότι οι τούρκοι είναι επιθετικοί. Τη τελευταία φορά που μας επετέθησαν ήταν το 1453. Το 1821 ξεσηκωθήκαμε εμείς, δικαίως, ήταν απελευθερωτικός πόλεμος. Το 1897, τους επιτεθήκαμε εμείς, αν και φάγαμε τα μούτρα μας. Το 1912-13, εμείς πάλι επιτεθήκαμε, το 22 το ίδιο, και το 74 στη Κύπρο πάλι εμείς, όταν βάλαμε το Τουρκοφάγο Σαμψών πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είχε σκοτώσει με τα χέρια του, εκατοντάδες τουρκοκύπριους. Οι τούρκοι έχουν δεχθεί επιθέσεις μας πέντε φορές.
Άλλο ένα μύθευμα, είναι οι τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο. Οι μόνοι σε όλο τον κόσμο που θεωρούν αυτά τα πράγματα παραβιάσεις, είμαστε εμείς. Ούτε οι διεθνείς αεροπορικές ομοσπονδίες, ούτε ο ΟΗΕ, ούτε οι μεγάλες δυνάμεις, ούτε οι αμερικανοί, ή οι ρώσοι δεν έχουν ίδια άποψη. Εμείς πριν 70 χρόνια βγάλαμε μια μονομερή απόφαση, κατά την οποία ο εναέριος χώρος της Ελλάδος, είναι στα 10 μίλια. Κανονικά ο εναέριος χώρος μιας χώρας, είναι ίδιος με τα χωρικά της ύδατα. Όταν είναι έξι μίλια τα χωρικά ύδατα, τόσος είναι και ο εναέριος χώρος. Δεν μπορεί ένα καράβι να είναι στα 8 μίλια σε διεθνή ύδατα, και το κατάρτι του σε ελληνικό εναέριο χώρο. Εμείς δεν το αναγνωρίζουμε αυτό. Έτσι οι τούρκοι μπαίνουν στο διεθνή χώρο και εμείς φωνάζουμε ότι είναι στον ελληνικό.
Δεν λέω ότι οι τούρκοι δεν ενδιαφέρονται για τα συμφέροντά τους. (Ο Ε. Βενιζέλος είχε πει: Δεν υπάρχουν εθνικά δίκαια – υπάρχουν εθνικά συμφέροντα). Αλλά όλα μπορούν να διευθετηθούν. Τις βραχονησίδες και την υφαλοκρηπίδα θα μπορούσαμε να τις λύσουμε με κοινές συμφωνίες και να τελειώνει η ιστορία.
Κατηγορούμε τους τούρκους ότι συνεχώς εξοπλίζονται ενώ έχουμε κάνει τα νησιά μας φρούρια, κάτι που παραβιάζει τη συνθήκη της Λωζάνης. Το ίδιο βέβαια έχουν κάνει απέναντι και οι τούρκοι. Η κατάσταση ωφελεί μόνο τους εμπόρους όπλων.
Το Κυπριακό είναι πάλι δικό μας δημιούργημα. Δεν ξεκίνησε το 74 αλλά το 64, με τις προστριβές ανάμεσα στις κοινότητες. Οι ελληνοκύπριοι που ήταν ισχυρότεροι και περισσότεροι έκλεισαν τους τουρκοκύπριους μέσα στα γκέτο. Μερικές φορές, όπως συνέβη στην ιστορία της Κοφινούς, πήγαιναν και έσφαζαν ένα ολόκληρο χωριό. Οι τουρκοκύπριοι ήταν πάρα πολύ καταπιεσμένοι. Το 71 είχα επισκεφθεί τη Κύπρο και ντράπηκα. Οι τουρκοκύπριοι ζούσαν όπως οι εβραίοι επί Χίτλερ. Έβγαιναν από τα γκέτο με πάσο, για να δουλεύουν ως φθηνά εργατικά χέρια, αλλά έπρεπε να επιστρέψουν μια συγκεκριμένη ώρα. Όταν είχα καταγγείλει τις απαράδεκτες συνθήκες μου είχαν πει πως αν δεν τους αρέσει να πάνε στη Τουρκία, και τότε ρώτησα: δεν φοβούνται μήπως έρθει η Τουρκία προς βοήθειά τους.
Όταν απομακρύνθηκε ο Μακάριος και ανέβηκε ο Σαμψών και οι δυνάμεις της ΕΟΚΑ Β, μια σαφώς αντιτουρκική οργάνωση, ήταν αναμενόμενο και φυσικό οι τούρκοι να μπουν στο νησί. Τους δώσαμε την αφορμή και έμειναν 30 χρόνια για να υπερασπίζονται όπως λένε τους ομογενείς τους. Ενδεχομένως να κάναμε το ίδιο, αν οι αλβανοί ξεκίναγαν να σφάζουν έλληνες της Αλβανίας.
Έχουμε πλήρη άγνοια της ιστορίας, δεν τη διδασκόμαστε. Μαθαίνουμε μύθους. Η αληθινή ιστορία είναι μόνο στα δυσπρόσιτα ακαδημαϊκά συγγράμματα. Στο σχολείο δεν διδάσκεται η ιστορία των ιστορικών, αλλά αυτή που θα θέλαμε να είναι αληθής.
Εκτός από την άγνοια της ιστορίας, υπάρχει το έλλειμμα ορθολογισμού. Παράδειγμα: η συζήτηση, για το αν οι μουσουλμάνοι της Θράκης δικαιούνται να ονομάζονται τούρκοι ή όχι. Το θέμα έχει λυθεί από τις διεθνείς συνθήκες, που λένε ότι το μόνο σημείο που καθορίζει την εθνότητα είναι ο αυτοπροσδιορισμός. Νοιώθεις έλληνας; Είσαι έλληνας. Κανένας δεν μπορεί να σου πει πως δεν είσαι. Νοιώθεις τούρκος; Είσαι τούρκος.
Που είναι ο ανορθολογισμός; Εμείς λέμε: « οι έλληνες της Κωνσταντινούπολης, ή οι έλληνες της Βορείου Ηπείρου» Έχουμε όμως απαίτηση οι μουσουλμάνοι της Θράκης να μην αποκαλούνται τούρκοι, να μην έχουν εθνοτικό διακριτικό να ονομάζονται μουσουλμάνοι. Γιατί τότε δεν λέμε «οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι της Κωνσταντινούπολης»; Χρησιμοποιούμε παράλογα, δύο λογικές.
Τα δύο παραπάνω ελαττώματα, μαζί με το συναισθηματισμό και παρορμητισμό που μας κατέχει, οδηγούν στην «εθνική μας τύφλωση». Εδώ, ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είπε για τους ψηφοφόρους του Πασόκ ότι τους τιμώρησε η Δεξιά του Θεού. Θεοκρατική άποψη της ιστορίας. Ο Θεός αποφασίζει ποιος κερδίζει στις εκλογές, ποιος πάει μπροστά ποιος πίσω. Ο Θεός της αγάπης εμφανίζεται πλήρως πολιτικοποιημένος και τιμωρεί τους πασόκους που δεν Του έκαναν το χατίρι να γράψουν το θρήσκευμα στις ταυτότητες. Αντιθέτως, ευνοεί τη δεξιά που υπέγραψε. Σκεφτείτε ότι αυτά τα λέει ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας. Ούτε στην Τεχεράνη δεν υπάρχουν τέτοιες θεοκρατικές απόψεις.
ΕΡ. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται όλη αυτή η κατάσταση της απόλυτης σύγχυσης και διαστρέβλωσης;
ΑΠ. Το έχω περιγράψει στο βιβλίο μου "Η Χαμένη Τάξη". Οφείλεται στο γεγονός ότι η Ελλάδα, δεν πέρασε από τα φίλτρα που δέχθηκε ο Δυτικός κόσμος για να φτάσει στη σημερινή του κατάσταση. Αυτά καθάρισαν τη σκέψη των ανθρώπων. Η Ελλάδα δεν έζησε την Αναγέννηση, εκεί που άρχιζε αυτή πλάκωσαν οι τούρκοι, οι λίγοι διανοούμενοι έφυγαν και πήγαν στη δύση, και πρόσφεραν εκεί τις δυνάμεις τους.
ΕΡ. Δεν είναι υπέρ μας όμως, το ότι δεν ζήσαμε το Μεσαίωνα της δύσης;
ΑΠ. Ποιος σας το είπε;. Τι ήταν το Βυζάντιο; Άλλος ένας μύθος. Το Βυζάντιο ήταν ένα από τα πιο σκοταδιστικά τυραννικά και απάνθρωπα καθεστώτα που υπήρξαν στον κόσμο. Λέμε ότι η δυτική εκκλησία είχε την Ιερά Εξέταση και σκότωσε χιλιάδες ανθρώπους. Αμ εμείς γιορτάζουμε αιμοσταγή γεγονότα. Η Κυριακή της Ορθοδοξίας, είναι γιορτή της νίκης των ειδώλων επί των φωτισμένων χριστιανών. Όταν βρέθηκαν κάποιοι που εναντιώθηκαν στο θησαύρισμα των καλόγερων που εμπορεύονταν τα προσκυνήματα και τις εικόνες, με τα μοναστήρια κέντρα ακολασίας, και θέλησαν να καταργήσουν τα μοναστήρια ως σούπερ μάρκετ, και να περάσουν σε μια πιο ασκητική απλή ζωή, οι εικονολάτρες ξεσηκώθηκαν. Τότε στην εικονομαχία σκοτώθηκαν 100.000 άνθρωποι σύμφωνα με τις πηγές. Η Ιερά Εξέταση σε όλη της την πορεία δεν έχει σκοτώσει τόσους.
Αφήστε τις θηριωδίες των αυτοκρατόρων. Υπήρχε πιο απολυταρχική μοναρχία από το Βυζάντιο, όπου ο αυτοκράτορας ήταν εκπρόσωπος του Θεού; Αφήστε τις δολοπλοκίες στα παλάτια και τα φαρμακώματα. Εμείς περάσαμε Μεσαίωνα, αλλά δεν είχαμε Αναγέννηση, ούτε και Μεταρρύθμιση. Ήταν τεράστια η επίδραση του Λούθηρου στη Δύση, που ανάγκασε και τη δυτική εκκλησία να συμμαζευτεί. Δεν περάσαμε βεβαίως το Διαφωτισμό και τη Γαλλική Επανάσταση. Όλα αυτά τα κινήματα καθάρισαν το νου των ανθρώπων από τους μύθους και τις δεισιδαιμονίες.
Επιπλέον, δεν ζήσαμε την αστική κοινωνία. Όταν οι άνθρωποι κατέβηκαν από τα χωριά έφτιαξαν πόλεις αυτοδιοικούμενες με δικά τους όργανα. Ας μην ξεχνάμε ότι η Ιταλία που ήταν η πιο δοξασμένη χώρα το 14ο 15ο αιώνα , αποτελούνταν από πόλεις. Δεν υπήρχε ιταλικό κράτος. Όταν απελευθερωθήκαμε, δεν είχαμε ούτε μια πόλη στην Ελλάδα. Ήταν μόνο χωριά. Αστικός πληθυσμός δεν υπήρξε. Το πρώτο και τελευταίο αστικό κέντρο στην Ελλάδα, ήταν η Ερμούπολη στη Σύρο.
Ερ. Υπάρχει αστικός πληθυσμός σήμερα;
ΑΠ. Όχι, πουθενά. Βρίζουμε σήμερα τους αστούς λόγω αριστεροσύνης, όμως όπως είπε ο Μάρξ, (και καλό είναι οι αριστεροί να ξαναδιαβάσουν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο) η πιο επαναστατική και ζωντανή τάξη, είναι η αστική. Αυτή δημιούργησε την επιστήμη, έφτιαξε τις πρώτες δημοκρατικές κοινωνίες, δημιούργησε πλούτο με τη βιομηχανία και το εμπόριο. Βέβαια καταπίεσε πολλούς, εργάτες και κατοίκους των αποικιών. Όμως οι αστοί δημιούργησαν τον πολιτισμό που αυτή τη στιγμή κυριαρχεί σε όλο τον κόσμο.
Ερ. Έχει ταυτότητα πολιτική ο αστισμός;
ΑΠ. Οι αστοί κάποια στιγμή, στα τέλη του 19ου αιώνα, έπαψαν να υπάρχουν. Δημιουργήθηκε μια τεράστια άλλη τάξη, η λεγόμενη μεσαία, η οποία έχει πολλά χαρακτηριστικά των αστών, πήρε όλο το στυλ, τον πολιτισμό, αλλά βέβαια, είναι τόσο μεγάλη, που καλύπτει σε πολλές χώρες και το 80% της κοινωνίας. Ακόμα και ο ειδικευμένος εργάτης, δεν είναι πια ο προλετάριος, αλλά ένας μικροαστός. Έχει σπίτι και αυτοκίνητο δικό του, περιουσία. Ο προλετάριος όπως λέει και η λέξη, δεν είχε τίποτα.
Στα δύο άκρα της κοινωνίας είναι μια ανώτερη τάξη, οι πλούσιοι, που δεν υπερβαίνουν το 5%, και η κατώτερη, των αποκλεισμένων και φτωχών, που ανάλογα τη χώρα, μπορεί να είναι από 5 έως 25%. Η μεσαία τάξη είναι η επιβίωση και συνέχεια της αστικής.
Οι αστοί έκαναν τη Γαλλική επανάσταση. Οι αγρότες ήταν υπέρ του βασιλιά. Εργάτες, εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν. Οι αστοί δημιούργησαν την πολυσυζητημένη στις μέρες μας, κοινωνία των πολιτών. Οι άνθρωποι πήραν τις τύχες στα χέρια τους. Αυτή η τάξη και η αντίστοιχη κοινωνία δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα.
Εδώ έγινε το εξής: Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 50% και παραπάνω του πληθυσμού, ήρθε στις πόλεις. Θέλει γενιές για να δημιουργηθεί νέα τάξη και πολιτισμός. Ο κόσμος αυτός, δεν είχε αστική κουλτούρα, ούτε όμως ήταν πια χωρικοί αφού είχαν εγκαταλείψει τον πατροπαράδοτο χώρο τους. Ο αγροτικός χώρος είναι της παράδοσης, της ακινησίας, σε αντίθεση με την αστική τάξη, στην οποία οι άνθρωποι αλλάζουν, κινούνται και θέλουν να μαθαίνουν. Η πολύ μικρή αστική τάξη που υπήρχε ήδη στις πόλεις δεν θα μπορούσε ποτέ να τους μεταμορφώσει σε αστούς. Σκεφτείτε, ότι εγώ μεγάλωσα σε μια Αθήνα με 400.000 κατοίκους, ανάμεσα στους οποίους ίσως υπήρχαν 50.000 αστοί. Όταν ξαφνικά η Αθήνα έγινε τέσσερα εκατομμύρια, οι αστοί της χάθηκαν. Η νέα επικρατούσα τάξη, δεν έχει ερείσματα, ούτε παραδόσεις.
Φαινόμενα που μας εντυπωσιάζουν, είναι η συνεχής επέκταση της ανηθικότητας και της διαφθοράς. Πολλοί απατεώνες θεωρούνται στις μέρες μας εξαιρετικά επιτυχημένοι άνθρωποι. Στους παλιούς αστούς αυτό δεν υπήρχε. Η κοινωνία τους ήταν πάρα πολύ αυστηρή. Είχε κώδικες τιμής. Τους περιγράφει άριστα ο Βικέλας, ο ουσιαστικός αναβιωτής των Ολυμπιακών Αγώνων, άσχετα αν τον φέρνουμε σε δεύτερη μοίρα προτάσσοντας τον Πιέρ ντε Κουμπερτέν. Όποιος δεν τηρούσε το λόγο του, την άλλη μέρα ήταν τελειωμένος οικονομικά. Σήμερα, αποκαλούμε μάγκα αυτόν που κάνει μια χοντρή απάτη.
Η άναρχη ζωή μας φαίνεται και στην καταπάτηση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Ο ΚΟΚ δεν είναι τίποτα άλλο από τον τρόπο διοίκησης μιας πολιτείας. Ο βασικός κανόνας συμβίωσης είναι ότι η ελευθερία μου, σταματάει εκεί που αρχίζει του άλλου. Οι νόμοι βασίζονται στη λογική στον ορθό λόγο. Η ηθική δεν είναι προνόμιο της εκκλησίας και της θρησκείας.
Ερ. Ποια είναι η άποψή σας για το λαϊκισμό;
ΑΠ. Είναι οι πελατειακές σχέσεις. Η μεταφορά στην πολιτική του δόγματος, «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο». Πελάτης είναι ο ψηφοφόρος, ο πολίτης, και έχει πάντα δίκιο, ή του δίνουμε πάντα δίκιο, έστω και αν δεν έχει, προκειμένου να μας τιμήσει με την ψήφο του. Είναι προσπάθεια εξαγοράς ψήφων και εύνοιας του κοινού, με την προσποίηση ότι ασπαζόμαστε όλα τα αιτήματα, ασχέτως αν είναι δίκαια. Το αντίθετο του λαϊκισμού είναι αυτό που λέμε πολιτικό κόστος.
Όποιος αψηφά το πολιτικό κόστος, κάνει το σωστό και πολλές φορές πληρώνει το τίμημα να μην επανεκλέγεται. Παραδείγματα: από τον Τρικούπη μέχρι το Στέφανο Μάνο. Ο πρώτος σε σταυρούς βουλευτής πήρε τέτοια μέτρα, που του κόστισαν την επόμενη είσοδό του στη βουλή. Πλήρωσε πολιτικό κόστος το ΠΑΣΟΚ με τις ταυτότητες, αν και είχε 100% δίκιο. Είναι αδιανόητο ένα κρατικό έγγραφο που λέει ποιος είσαι, να περιέχει ένα τόσο ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο.
Χειρότερη θα είναι η προαιρετική αναγραφή. Δημιουργεί διακρίσεις. Το ίδιο την πάτησε το κράτος με τον πολιτικό γάμο που ακυρώθηκε όταν ο θρησκευτικός έγινε «ισόκυρος». Οι πιέσεις της εκκλησίας είναι τέτοιες, που κανένας δεν θέλει να δεχθεί τα πυρά της.
Χρειάζεται μία τελείως διαφορετική παιδεία αυτή η χώρα. Η πιο επαναστατική φράση είναι του Σολωμού: «Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές». Αν δεν ισχύσει αυτό, θα εξακολουθούμε να ζούμε με μύθους και να καταριόμαστε τους άλλους για ό,τι στραβό κάνουμε εμείς...
