Ο Θάνατος της Μαρίας
Σήμερα θα σας διηγηθώ μία ιστορία.
Η Μαρία (Μ) είναι μία ωραία κοπέλα. Ζει από την μία πλευρά του μεγάλου ποταμού. Από την άλλη όχθη ζούνε δύο άνδρες. Τον ένα (Α) η Μαρία τον αγαπάει παράφορα, αλλά αυτός δεν της δίνει σημασία. Ο δεύτερος (Β) είναι τρελά ερωτευμένος με την Μαρία – αλλά αυτή απλώς τον συμπαθεί.
Μια βραδιά χειμωνιάτικη με άθλιο καιρό, η Μαρία απελπισμένη περνάει το ποτάμι με τον περαματάρη (Π) και πηγαίνει στο σπίτι του Α. Προσπαθεί να τον πείσει να την κρατήσει κοντά του. Αυτός της εξηγεί ότι δεν την αγαπά. Της λεει πάντως να μείνει μέχρι το πρωί επειδή ο καιρός έχει αγριέψει.
Την νύχτα η Μαρία τρυπώνει στο κρεβάτι του Α και του επιτίθεται. Κάνουν έρωτα. Το πρωί όμως, ο καιρός έχει φτιάξει και ο Α της θυμίζει ότι πρέπει να φύγει.
Απελπισμένη η Μαρία τρέχει στο σπίτι του Β. Του διηγείται όλη την ιστορία και τον παρακαλεί να την κρατήσει κοντά του. Ο Β, ενοχλημένος, της λεει: «πώς τολμάς να μου το ζητάς μετά από αυτό που έκανες την νύχτα;»
Λίγο πιο πάνω μένει ένα Ψυχίατρος (Ψ). Η Μαρία καταφεύγει σε αυτόν. Του αφηγείται το πρόβλημά της. Αυτός της λεει ότι είναι αρκετά δύσκολα τα πράγματα και δεν αντιμετωπίζονται με μία συνεδρία – θα πρέπει να αρχίσει τακτική ψυχοθεραπεία για να φωτιστούν οι συγκρούσεις μέσα της και οι λόγοι που την κάνουν να αντιδρά έτσι.
Η Μαρία, δυστυχής, φεύγει για να γυρίσει στο σπίτι της. Στο δρόμο της συναντάει τον ληστή (Λ). Ο Ληστής της παίρνει όλα της τα χρήματα. Όταν φτάσει στον περαματάρη, αυτός αρνείται να την περάσει απέναντι χωρίς πληρωμή.
Η Μαρία, πάντα απελπισμένη, πέφτει στο ποτάμι να περάσει κολυμπώντας. Όμως το ρεύμα είναι ορμητικό, την παρασύρει και πνίγεται.
ΕΠΙΜΥΘΙΟ ΚΑΙ ΤΕΣΤ: Στην ιστορία υπάρχουν 6 πρόσωπα (Μ, Α, Β, Ψ, Λ, Π). Κάθε ένα εμπλέκεται στη υπόθεση που οδηγεί στον θάνατο της Μαρίας. Ευθύνονται όλοι; Ποιος περισσότερο, ποιος λιγότερο και ποιος καθόλου;
Βάλτε τα γράμματα στην σειρά (πρώτος αυτός που ευθύνεται περισσότερο, κτλ) και δικαιολογήστε την επιλογή σας.
Δεν είναι απλό παιχνίδι. Σας προειδοποιώ: υπάρχουν περίπλοκες ερμηνείες...
498 Comments:
M
M
M
M
M
M
Ευθυνόμαστε για τις δικές μας επιλογές και αποφάσεις.
Only one is to blame: Maria
Αυτό μοιάζει με personality test! Έτσι είναι;
Κύριε Δήμου
Θα μας ξαπλώσετε όλους στο ντιβάνι ομαδικώς!
Η απάντηση μου αργότερα. Θέλει σκέψη το πράγμα! Χμ..
H M den ftaiei... den h3ere oti 8a th lhsteyoun k oute oti den 8a borei na kolumphsei
O A den ftaiei... den h3ere oti 8a sumvoun ola auta meta apo auton
O B den ftaiei... gia ton idio logo
O Ψ den ftaei... den eu8unetai amesa gia tipota pera apo ta oria ths episthmhs tou
O Λ den ftaei... den h3ere oti o Π den 8a th perasei apenanti
O Π ftaei... giati h3ere oti h M den eixe allh epilogh
Ara h seira mou einai: Π Λ B A M
k exei na kanei me th suneidhtopoihsh twn sunepiwn twn pra3ewn tous k tis epiloges ths M.
Gia ton Ψ den exw katastala3ei
M...
και μόνο Μ
η ψυχανάλυση είναι πολύ ξεπερασμένη.
αυτός που λέει ότι ότι προτιμά την ψυχιατρική από την ψυχολογία, αγνοεί π.χ. τη δράση των κλινικών ψυχολόγων - είναι ο ίδιος που δηλώνει ... αγνωστικιστής απέναντι στις χριστιανικές διαστροφές στην ανθρώπινη συνείδηση - και είναι ο ίδιος που προτιμά πάλι την αστρονομία από την επιστήμη της αστρολογίας, αφού το επίσταμαι σημαίνει ότι γνωρίζω καλώς.
Μπορεί να φταίει ο βαρκάρης, θα μπορούσε να δείξει κατανόηση και να την περάσει απέναντι και χωρίς πληρωμή. Φταίει όμως και ο Β, αν πράγματι την αγαπούσε τόσο πολύ, την συγχωράς και ελπίζεις στο μέλλον ότι και αυτή θα αγαπήσει τον Β. Άρα η αγάπη είναι κούφια λόγια. Παίζετε μεταξύ περατάρη και Β. Ίσως και ο ληστής, τουλάχιστον να της άφηνε μερικά για να περάσει το ποτάμι. Όπως πάντα, οι ψυχίατροι περιπλέκουν την κατάσταση ακόμα πιο χειρότερα και δεν καταλαβαίνω πιο ρόλο παίζει στην ιστορία, όντως άχρηστα όντα.
correct
Άρα η αγάπη είναι κούφια λόγια.
with
Άρα η αγάπη του είναι κούφια λόγια.
Ποιος ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ για το θάνατο της?
1. Π (που δεν δέχτηκε να την περάσει απέναντι χωρίς λεφτά, ενώ πρέπει να ήξερε ότι μάλλον θα πνιγεί αν προσπαθήσει κολυμπήσει).
2. Μ (που έπρεπε να προβλέψει, ότι αν προσπαθήσει να κολυμπήσει σε ορμητικό ποτάμι, μάλλον θα πνιγεί).
Ο Περαματάρης κυρίως και η Μαρία δευτερευόντως. Ακόμα και ο ληστής (όσο ανήθικος κι αν είναι) αν η Μαρία του έλεγε ότι μπορεί να πνιγεί αν πέσει στο ποτάμι, μπορεί να μην την έκλεβε. Θέλω να πω ότι η πράξη του, το ότι της πήρε τα λεφτά της, δεν έχει καμία σύνδεση με το θάνατό της: ο ληστής δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα προκαλούσε. Επίσης όλοι οι άλλοι, δεν έχουν συμμετοχή στο θάνατό της, αφού δεν γνώριζαν ότι οι πράξεις τους θα μπορούσαν να έχουν την παραμικρή πιθανότητα να οδηγήσουν στο θάνατο της Μαρίας.
Κύριε Νίκο...Μην ανοίγετε πληγές...Θα σας κυνηγήσουν...
Καλημέρα
Θα έλεγα ότι η Μαρία έπαιξε και έχασε.
Β:Αν και ήταν ερωτευμένος εφέρθηκε μικρόψυχα, εγωϊστικά, και μάλλον ηλίθια. Ο,τι χειρότερο!
Α:Αν και έκανε έρωτα δεν ενδιαφέρθηκε να βοηθήσει έστω την γυναίκα. Αναίσθητος.
Ψ:Στενοκέφαλος επαγγελματίας. Δεν αντεληφθη το πραγματικό πρόβλημα. Επιστήμων, που είναι ανίκανος να προσφέρει!
Π:Στυγνός και στενοκέφαλος επαγγελματίας. Θα ήταν καλύτερος και ως επαγγελματίας αν είχε λίγη φαντασία, και ευαισθησία.
Λ:Ληστής. Αρνητικό κοινωνικό στοιχείο. Τουλάχιστον ειλικρινές.Δεν δηλώνει κάτι διαφορετικό.
Μ:Μία ερωτευμένη γυναίκα. Επαιξε και έχασε. Ακολούθησε όμως το πάθος της. Εξ άλλου ο αποθανών δεδικαίωτε!
Γράφω τη δική μου ερμηνεία όχι με σειρά ποιος φταίει αλλά ποιόν συμπαθώ περισσότερο ή λιγότερο.
λιγότερο (-)
Β (Συντήρηση-Πουριτανισμός)
Π (Συμφέρον-Οπορτουνισμός)
Ψ (Ψυχρή λογική-Απάθεια)
Μ (Εκφράζει το "Εγώ" μας)
Λ (Άγρια ένστικτα)
Α (Δεν βρήκα συμβολισμό, η στάση του μου φαίνεται σωστή)
Περισσότερο (+)
Είμαι καλά γιατρέ;;
ΥΓ Οι ερμηνείες αυστηρά υποκειμενικές
Μ.Π.Λ.Α.Ψ.Β.
Το έχω κάνει το τεστ. Είμαι η Μαρία!
η Μαρία.δεν μπορεί να ευθύνεται κάποιος άλλος για τη δική μας ζωή και αν το επιτρέψουμε πάλι δικό μας λάθος είναι. ο Β ήταν λίγο αναίσθητος, αλλά να τον κατηγορούμε και για το θάνατό της το βρίσκω υπερβολικό.οι υπόλοιποι αντέδρασαν σύμφωνα με τη φύση τους, και πιστεύω πως ο Α αν του το ζητούσε θα της δάνειζε λεφτά για να περάσει απέναντι.
φυσικά μπορούμε να περάσουμε και στο ερώτημα "γιατί κάποιος να ευθύνεται ηθικά για το θάνατο της Μ?", αλλά αυτό είναι μεγάλη συζήτηση.
και να σημειώσω, αν επιτρέπετε, ότι το σωστό είναι "ο νεκρός δεδικαίωται των αμαρτιών του", έχει τελείως άλλο νόημα.
Εμενα παλι με ενοχλει αφορητα η λεξη "φταιξιμο"...
Αν μιλαμε για ευθυνες και τι οδηγησες στον θανατο της θα ελεγα με μιση καρδια(γιατι δεν μ αρεσει το κατηγορω, το παμε) η Μαρια.
Ο βαρκαρης θα ευθυνοταν αν της σκοτωνε ο ιδιος.
Αυτο ισχυει και για τους αλλους.
Αν επρπε να το αναλυσω εις βαθος θα ελεγα οτι
Υπαρχουν συνεπειες των πραξεων μας που δεν μπορουμε να προβλεψουμε και καποιες που μπορουμε.
Οι εραστες ο ψυχιατρος και ο ληστης ειναι αθωοι.
Ο βαρκαρης δεν μπορει να ειναι υπευθυνος για την επιλογη της γυναικας που θα μπορουσε να γυρισει πισω πχ(διαφορετικη επιλογη)
Καταληγουμε παλι λοιπον στην Μαρια.
Κατά τη γνώμη μου πρέπει να εστιάζουμε ποιος ευθύνεται για το ΘΑΝΑΤΟ της και όχι για την ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ της κατάσταση.
Το ότι κάποιος μπορεί να τη στενοχώρησε (δίκαια ή άδικα) δεν σημαίνει πως θα μπορούσε να γνωρίζει ότι η όποια πράξη του θα οδηγούσε στο θάνατο της Μαρίας (πχ αν δεν συνέβαινε το ΤΥΧΑΙΟ περιστατικό με το Ληστή, η Μαρία δεν θα πέθαινε).
Η Μαρία δεν αυτοκτόνησε! Θολωμένη (λόγω κακής ψυχολογικής κατάστασης) έκανε λάθος κρίση στην ικανότητά της να περάσει το ποτάμι. Μόνο αν αυτοκτονούσε θα μπορούσαμε να αναζητήσουμε τις όποιες ευθύνες στους υπόλοιπους (και φυσικά τη μεγαλύτερη ευθύνη θα την είχε η Μαρία).
1. Η Μα θέλει τον Α
2. Ο Α δεν θέλει την Μ.
3. Ο Β θέλει την Μα
4. Η Μα δεν θέλει τον Β
Μέχρι εδώ κανένα πρόβλημα.
5. Η Μα κάνει έρωτα με τον Α
Πάλι κανένα πρόβλημα. Κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει γιατί κάνανε έρωτα. Δικαίωμά τους (και υποχρέωσή τους).
6. Η Μα τρέχει στον Β και τον παρακαλεί αφού του διηγείται τα πάντα να την κρατήσει κοντά του
Πάλι κανένα πρόβλημα. Η Μα είναι απόλυτα ειλικρινής απέναντι στον Β. ( άλλη χαζή και αυτή).
7. Ο Β τη διώχνει (καλός ..άκας . Αντί να τη βάλει κάτω και να της…..)
Πάλι κανένα πρόβλημα! Ο Β είναι ερωτευμένος όπως δηλώνεται στο πρόβλημα, αυτό τον καθιστά υποκείμενο χωρίς ευθυκρισία. Αν Ο Β αγαπούσε την Μα τότε δεν θα έπρεπε να την είχε διώξει αλλά θα έπρεπε να της είχε σταθεί.
8. Η Μα πάει στον ψυχίατρο, να ζητήσει βοήθεια.
Άσκοπη θεωρώ κίνηση που δεν επιδρά στο πρόβλημα άμεσα παρά μόνο στο γεγονός ότι την καθυστερεί με αποτέλεσμα να πέσει πάνω στο ληστή.(χωρίς αυτό να αποκλείει το γεγονός ότι θα έπεφτε στο ληστή έτσι κι αλλιώς)
9. Ο ληστής κλέβει τη Μα.
Πάλι κανένα πρόβλημα. Ανεξάρτητο γεγονός το οποίο δεν συνδέεται με την ιστορία
10. Ο περαματάρης αρνείται να περάσει την Μα απέναντι χωρίς λεφτά.
Πάλι κανένα πρόβλημα. Δικαίωμά του.
11. Η Μα αποπειράται να περάσει απέναντι κολυμπώντας.
Εδώ υπάρχουν κάποιοι προβληματισμοί:
Αν η Μα είχε περάσει κολυμπώντας το ποτάμι πολλές φορές στο παρελθόν και κατά συνέπεια ήταν κάτι το συνηθισμένο γι’ αυτήν τότε δεν συνδέεται άμεσα ο πνιγμός της με την παραπάνω ιστορία ακόμα κι αν ήταν απογοητευμένη όπως δηλώνεται στο κείμενο.
Αν η Μα δεν είχε περάσει ποτέ το ποτάμι κολυμπώντας, τότε η προσπάθειά της να το περάσει εκείνη τη στιγμή συνδέεται άμεσα με την ιστορία και την απογοήτευσή της. (μην πει κανείς τίποτα για τον ψυχίατρο γιατί δεν έκανε κάτι παραπάνω). Σε αυτή την περίπτωση η ευθύνη είναι της Μα και επειδή ο νεκρός δικαιώνεται πάντα, το τελικό συμπέρασμα είναι ότι δεν φταίει κανείς παρά μόνο ο
ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ!
Πως προκύπτει αυτό? Είναι απλό. Ο Νίκος Δήμου καθόταν με κυάλια στην απέναντι όχθη και παρατηρούσε όλα αυτά τα γεγονότα γράφοντας στο φορητό το επόμενο Post . Έτσι όταν είδε τη Μα να ετοιμάζεται να κολυμπήσει , αντί να τη σταματήσει συνέχισε να την παρατηρεί. Όταν η Μα άρχισε να φωνάζει σε βοήθεια ο Ν.Δ. συνέλαβε την ιδέα αυτού του Post και πατώντας delete στο προηγούμενο άρχισε να γράφει το επόμενο, το οποίο και καλούμαστε τώρα να σχολιάσουμε.
Καλημέρα σας.
Ο Πιτσιρίκος αναφέρει κάτι για ένα καινούργιο σας βιβλίο!
Τι είναι αυτό; Τι περιεχόμενο έχει;
Αναμένουμε περισσότερες πληροφορίες από το συγγραφέα.
Maria=Aek
A=Πρωτάθλημα
Β=Μπάγεβιτς
Π=Τροχανάς
Ψ=Ντέμης και ομάδα διανοουμένων
Λ=Μελισσανίδης-Ψωμιάδης-Εnic..α,και Κόκκαλης ο καθ υμάς Ληστής..
Καλή Ψυχανάλυση μετα το πένθος…
Π
Β
Ψ
Μ
Λ
Α
Και καλημέρα! Μιά φωτεινή μέρα. Επιτέλους!
Σας δουλεύει όλους ο ΝΔ, το ποτάμι φταίει, δεν το πήρατε ακόμη χαμπάρι;
Υ.Γ. Υποψιάζομαι πού το πάτε ΝΔ γι' αυτό επιφυλάσσομαι να ρίξω σε σας το φταίξιμο.
Πάλι διαγώνισμα; δεν τα πάω καλά με αυτά τα θέματα αλλά θα προσπαθήσω ;-)
Μ κάνει πολλά λάθη ακολουθώντας μόνο το πάθος και όχι την λογική με αποτέλεσμα να γίνεται το θύμα
Α Κάνει ένα βασικό λάθος που την άλλη μέρα δεν το αναγνωρίζει
Β συμπεριφέρεται εγωιστικά και αντιδρά λανθασμένα
Ψ κακός στην δουλεία του καθώς δεν αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα της υπόθεσης ίσως ο μόνος που θα μπορούσε να βοηθήσει
Π θα μπορούσε να είχε περισσότερη ανθρωπιά αλλά δεν ήταν υποχρεωμένος να την περάσει απέναντι χωρίς αμοιβή
Λ κάνει αυτό που ξέρει, καταδικαστέο σε κάθε περίπτωση.
Πάντως για να πώ την αλήθεια η ιστορία αυτή μου θύμισε λίγο την γάτα του Schrodinger, όπου όπως προείπα ό Νίκος Δήμου άνοιξε το κουτί, με αποτέλεσμα η Μα να πνιγεί. Αν δεν το είχε ανοίξει η Μα θα μπορούσε να είναι καιζωντανή.
Καλημέρα!
Ο μόνος που ΔΕΝ φταίει είναι ο ληστής!
Μα μιας και μας προειδοποιείτε πως οι ερμηνείες είναι περίπλοκες,θα επανέλθω κατόπιν σκέψεως..
Α,ούτε ο ψυχίατρος ευθύνεται,οι περισσότεροι αυτό θα έλεγαν στη Μαρία.
Μα μη βιάζομαι και ''εκτεθώ'' ανεπανόρθωτα..
B H Μαρία είχε σκεφτεί πως αν ο Α
δεν της δώσει σημασία θα είχε
τον Β για αποκούμπι. Όμως αυτός
την πρόδωσε. Εκεί άρχισε και η
τρέλλα της.
Π Ψυχρός εκτελεστής.. της είπε άντε
πνίξου!
Λ Η ατυχία της Μαρίας.. οι αναπο-
διές που δεν μπορείς να προβλέ-
ψεις.
Α Τη χάρηκε.. και την έφτυσε! Την
έκανε να νομίζει πως τον κέρδισε
και το πρωί το πήρε πίσω....
Μ Νόμιζε πως θα τα κατάφερνε!
..και με τον Α και με το ποτάμι!
έριξε την καρδιά της στα πόδια
του Α ελπίζοντας... και έριξε
και το σώμα της στο ποτάμι
νομίζοντας πως μπορεί να το
περάσει..
Ψ Δε νομίζω πως η Μαρία περίμενε
και πολλά απο αυτόν.. ήταν ήδη
πολύ πληγωμένη για να πιστέψει
πως ο ψυχίατρος θα τη βοηθούσε..
Ήθελε μόνο κάπου να τα πει!
Ο μόνος που φταίει είναι ο Ληστής. Είναι ο μόνος που κάνει ζημιά σε άλλους, οι υπόλοιποι είτε κοιτάν την νόμιμη δουλειά τους είτε την ζωή τους σύμφωνα με της ελευθερίες και τις αξίες που είναι γενικά αποδεκτές από όλους.
Η μαρία δε φταίει καθόλου, κυνήγησε αυτό που ποθούσε, της έκατσε στραβά, έφτασε στην απελπισία όπου η σκέψη δεν είναι καθαρή και δεν εκτίμησε σωστά τον κίνδυνο του ρεύματος του ποταμού.
Η μόνη παρέμβαση όμως που αδικαιολόγητα έγινε ώστε να φτάσει να πέσει στο ποτάμι είναι αυτή του ληστή.
Θα έλεγα ότι εάν πρέπει να κατηγορήσουμε κάποιον αυτός είναι ΟΛΟΙ τους! Ομοίως μπορούμε και να μην κατηγορήσουμε και κανένα. Έτσι είναι η φυσική επιλογή! Έτσι κι αλλιώς της πηγαίναν όλα στραβά!!!
Γιατί το παιδεύουμε το πράγμα?
Για μένα πολύ απλά, φταίει ο Β και μόνον.
Τι σόι αγάπη είναι αυτή που περίμενε την Μ να περάσει και όχι αυτός να περάσει το ποτάμι να πάει στην αγαπημένη του?
Τι σόι άντρας είσαι σύ που λέει και το λαικόν άσμα!
Αγαπάς την Μ? Απόδειξη!!!
Εξάλλου η Μ ήδη τον συμπαθούσε. Ας της έδειχνε λοιπόν το τι μπορεί να κάνει για εκείνην. Εξάλλου αυτός, μπορούσε να ξεπεράσει τους κινδύνους.
Ολοι οι άλλοι απλά κάνανε την 'δουλειά' τους, αυτό που οι ΄χαμένοι' λένε: Ατιμη κενωνία! :)
Την Μ δεν μπορώ να την κατηγορήσω αν και το σφάλμα της ήταν να φερθεί όπως έπρεπε να φερθεί ο Β, δηλ. εκτός της φύσης της ως γυναίκα. Πως μπορείς να κατηγορήσεις την αγάπη?
Συμπέρασμα: Τρέλα της αγάπης και
λογική σε μία σωστή ισορροπία.
Σκοπός μου δεν είναι να κάνω τον εξυπνάκια και τον αντιδραστικό, αλλά επειδή ρίξατε στο τραπέζι ένα θέμα που με καίει, εκείνο τον ευθυνών και τις υπαιτιότητας, θα ήθελα να σας πω, πως κατά την προσωπική μου γνώμη στο συγκεκριμένο ζήτημα, υπεύθυνη είναι η ζωή η ίδια. Ούτε η Μ φταίει για τα συναισθήματα της, ούτε ο Α που δεν την ήθελε, ούτε ο Β που ένιωσε προσβολή και απέχθεια, ούτε ο Λ που την λήστεψε, όπως επίσης ούτε και ο Π. Ο καθένας έδρασε σύμφωνα με τις υποδείξεις του ψυχισμού του, ο οποίος είναι αποτέλεσμα της εγκεφαλικής του λειτουργίας, η οποία αυτή λειτουργία είναι με την σειρά της ντετερμινιστικό αποτέλεσμα του συνδυασμού των εξής παραγόντων: D.N.A και εξωτερικές προσλαμβάνουσες από το περιβάλλον. Απλά και κυνικά. Όσο απαισιόδοξο και «υποτιμητικό» κι αν ακούγεται, ο εγκέφαλός μας, είναι ένα τσιπάκι που δέχεται DATA στο input και εξάγει αποτέλεσμα. Την συμπεριφορά μας. Μία μικρή συμβουλή που θα ακούσεις από την γιαγιά σου κατά την παιδική ηλικία, ένα βιβλίο, ένα αστείο του θείου σου, μία διαφήμιση στην τηλεόραση, σε συνδυασμό με την εκ γενετής ψυχική σου κράση και τις συνθήκες του περιβάλλοντος, μπορεί σε δεδομένη στιγμή να σε οδηγήσει είτε στη φυλακή, είτε στην αυτοκτονία, ή να σε κάνει ευτυχισμένο. Από τον χειρότερο εγκληματία, μέχρι τον πλέον ευσυνείδητο και συνεπή άνθρωπο, υπάρχουν αιτίες και λόγοι που τους οδήγησαν να έχουν αυτή την προσωπικότητα και συνεπαγωγικά σε κάποια άλφα συμπεριφορά σε δεδομένο χρόνο. Ξέρω ότι αυτό που λέω καταργεί την ύπαρξη «ελεύθερης βούλησης», αλλά δεν είναι δικές μου σκέψεις αυτές. Δεν τα κατεβάζω από το κεφάλι μου. Αυτό το συμπέρασμα διαφαίνεται πως προκύπτει από τις πρόσφατες επιστημονικές έρευνες γύρω από την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Η ελεύθερη βούληση δείχνει να είναι μία ψευδαίσθηση που βοηθά τον άνθρωπο να λειτουργήσει και ατομικά και συνολικά, διαφορετικά θα «βαρούσαμε διάλυση». Το οτι μας εξυπηρετεί κάτι όμως, δεν το καθιστά και αληθές.
Κάποτε στο Μόναχο, σε μία συγκέντρωση των υποψήφιων διδακτόρων φιλοσοφίας, περάσαμε όλη τη νύχτα συζητώντας αυτό το πρόβλημα. Έχει ηθικές και ψυχολογικές προεκτάσεις.
Δεν θυμόμουνα καλά την ιστορία και την ξανάγραψα από την αρχή (ελπίζω σωστά). Επιφυλάσσομαι στο τέλος για μερικά ερμηνευτικά.
Κανείς δεν είπε μία καλή κουβέντα για την ζωγραφική μου. Μαμάααα!
Πληροφορίες για το νέο βιβλίο στο site μου(www.ndimou.gr). Στα Βιβλία και στα Επίκαιρα.
Σημ: Αν πραγματικά αγαπούσε ο Β τότε θα συγχωρούσε την Μ που πήγε στον Α.
Το νόημα σε κάθε πρόβλημα είναι να διαβάζουμε καλά την εκφώνηση.
zoro:με ποιά λογική προκύπτει ότι φταιει ο βαρκάρης? Το πρόβλημα δεν λέει ότι ο βαρκάρης ήξερε ότι η Μαρία θα κολυμπήσει και θα πνιγεί!
Προσοχή στην εκφώνηση.
(σου χρωστώ και μια απάντηση για το πως αυξάνεται το παγκόσμιο ΑΕΠ.κατασπατάληση των φυσικών πόρων του πλανήτη, εκμετάλευση του ανθρώπου σε μεγαλύτερο βαθμό και με επιστημονικό τρόπο, και άλλα πολλά)
dion.m :
Ο Β ήταν ερωτευμένος δεν την αγαπούσε.
Αναίσθητος ο Α, γιατί? μάλλον ψυχικό έκανε.
Ο Ψ είναι ο μόνος που δεν φταίει.Για όνομα ....
Αααααααααα τι ωραία ζωγραφιά!!!
Καλύτερα τώρα κ. Νίκο;
Παραμερίζουμε,Ζωγράφε,
για να περάσεις!
Από τη δική μου οπτική γωνία αυτός που ευθύνεται περισσότερο είναι η Μαρία και λιγότερο ο Ψυχολόγος. Η σειρά των γραμμάτων είναι η εξής: Μ, Π, Λ, Β, Α, Ψ
Η Μαρία φέρει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης γιατί γνώριζε ότι ήταν χαμένη υπόθεση να κυνηγήσει τον Α κι όμως, όχι μόνο το έκανε, αλλά του την έπεσε τη νύχτα. Με άλλα λόγια έσκαψε η ίδια το λάκκο της.
Ο Περαματάρης, άνθρωπος άσπλαχνος και φιλοχρήματος, θα μπορούσε να περάσει τη Μαρία απέναντι και μετά να ζητήσει τα χρήματα. Δικαιωματικά κερδίζει τη δεύτερη θέση.
Ο Ληστής, τι να πει κανείς γι’ αυτόν; Φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνης γιατί άφησε τη Μαρία χωρίς χρήματα. Η ληστεία είναι μια πράξη που δε δικαιολογείται με κανένα τρόπο.
Ο άντρας Β θα έπρεπε να το σκεφτεί καλύτερα πριν διώξει το Μαράκι γιατί ήταν ερωτευμένος μαζί της. Θα έπρεπε να κοιτάξει πρώτα το καλό της κοπέλας που ήθελε και να βάλει τον εγωισμό του σε δεύτερη μοίρα.
Ο άντρας Α είχε ξεκαθαρίσει τη θέση του από την αρχή οπότε δεν πρέπει να χρεωθεί μεγάλο μέρος της ευθύνης. Φταίει για το γεγονός ότι ενέδωσε στην επίθεση της Μαρίας, αλλά θεωρώ ότι είναι μικρότερο σφάλμα σε σύγκριση με αυτά των προηγουμένων.
Ο Ψυχίατρος τέλος, να βοηθήσει ήθελε ο άνθρωπος. Δεδομένου ότι είναι σωστός γιατρός και δεν σκεφτόταν αποκλειστικά το οικονομικό όφελος από τη θεραπεία της Μαρίας, έχει τη μικρότερη ευθύνη.
Σε κάθε περίπτωση, η Μαρία προκάλεσε όλα τα παραπάνω. Θα μπορούσε π.χ. να είχε γυρίσει κατ’ ευθείαν σπίτι χωρίς να πάει από τον άντρα Β. Δεδομένου ότι γνώριζε τον τρόπο με τον οποίο αισθανόταν εκείνος γι’ αυτή, θα έπρεπε να φανταστεί ότι θα του ήταν δύσκολο να τη συγχωρέσει. Τι περίμενε δηλαδή;
Καλημέρα,
Το τεστ μου προξένησε το ενδιαφέρον. Γνωρίζουμε όλη την ιστορία, οπότε αναγκαστικά κρίνουμε εκ του αποτελέσματος.
Η λίστα μου:
Μ = Αναφέρεται ότι το ποτάμι ήταν "μεγάλο", άρα και επικίνδυνο, το οποίο προφανώς το ήξερε η Μαρία, αλλά παρόλα αυτά αποφάσισε να το περάσει κολυμπώντας. Το κύριο φταίξιμο για το τραγικό αποτέλεσμα ήταν αποκλειστικά δικό της.
Αλλά, επειδή ποτέ δεν φταίει μόνον ένας, συνεχίζω τη λίστα.
Λ = Ο ληστής έπαιξε τον αμέσως πιο καθοριστικό ρόλο. Στην ουσία της αφαίρεσε το δικαίωμα να περάσει το ποτάμι με τη βάρκα. Ο ληστής ενδέχεται να μην το γνώριζε αυτό, αλλά κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η πράξη του ήταν καθοριστική.
Π = Ο περαματάρης, αν και έκανε τη δουλειά του, έπαιξε έναν σημαντικό ρόλο, καθώς περιόρισε τις επιλογές της Μαρίας για επιστροφή. Η πιθανότητα να μην έδειξε κατανόηση λόγω κακών καιρικών συνθηκών δεν δικαιολογείται, καθώς ο καιρός είχε "στρώσει". Η σχέση του με τη Μαρία φαίνεται να είναι ουδέτερη, άρα, το χρήμα ήταν ο μόνος λόγος που δεν την πέρασε απέναντι με τη βάρκα. Θα μπορούσε να δείξει κατανόηση ή να προτείνει κάποιον διακανονισμό για τα λεφτά.
Ψ = Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο ψυχίατρος έπαιξε κάποιο ρόλο, τονώνοντας την ήδη κακή ψυχολογία της Μαρίας, λέγοντάς της ότι η κατάστασή της είναι σοβαρή. Αυτό ίσως να οδήγησε τη Μαρία σε απερισκεψίες, αλλά δεν νομίζω πως ο ρόλος του ήταν καθοριστικός για τον πνιγμό.
Β = Ο Β δεν έχει καμία σχέση με τον πνιγμό. Στην ουσία, η Μ θα σωζόταν αν έμενε είτε με τον Α είτε με τον Β, αλλά κανείς τους δεν είχε την υποχρέωση να το κάνει. Τον βάζω προ-τελευταίο στη λίστα επειδή, παρόλο που ήταν ερωτευμένος με τη Μαρία και παρόλο που η Μαρία ήταν ειλικρινής μαζί του, αυτός την έδιωξε, δημιουργώντας της έτσι μια κακή ψυχική κατάσταση.
Α = Ο Α δεν έχει καμία σχέση με τον πνιγμό. Τον βάζω τελευταίο, επειδή η στάση του ήταν γενικά πολύ ξεκάθαρη στην παραπάνω ιστορία.
Η ζωή, στο παιχνίδι που παίζει, περισσότερο απ όλα τα πρόσωπα της ιστορίας μας, έχει τοποθετήσει την καρδιά και την ψυχή της Μ (Μαρίας) πιο κοντά στους Α (τον οποίο αγαπά παράφορα) και τον Β (που είναι τρελλά ερωτευμένος μαζί της). Οποιος σέβεται τη ζωή σέβεται και τους όρους του παιχνιδιού της. Νοιώθει σεβασμό και νόημα σπουδαίο σ’ αυτή τη διάταξη ψυχών. Η συμπεριφορά του πρέπει να είναι ανάλογη. Η Μ (Μαρία) συμπεριφέρθηκε με πάθος όπως η άγρια ομορφιά της ζωής υπαγορεύει. Δυσκολεύομαι να την κατηγορήσω που δεν εκτίμησε λογικά τα πράγματα και τους κινδύνους. Την τοποθετώ τελευταία (6η) στην κλίμακα ευθυνών.
Ο Α που αγαπιέται παράφορα από τη Μαρία, είναι μεν τοποθετημένος στη συναισθηματική σκακιέρα της ζωής κοντά στη Μαρία αλλά η κίνηση που του ζητείται είναι ενάντια στους κανόνες της ζωής. Κανείς δεν μπορεί κατά βούληση να κατευθύνει την καρδιά του δίνοντας εντολή: «ερωτεύσου την Μαρία διότι σε έχει ανάγκη». Φέρθηκε με ειλικρίνεια. Αυτό που μπορούσε να δώσει, προσφέροντάς της για ένα βράδυ έρωτα σωματικό (ενδεχομένως και στοματικό) το έδωσε. Από κει και μετά, η συμπεριφορά του ήταν απόλυτα ειλικρινής. Κι αυτός, λοιπόν, όπως και η Μαρία, σεβάστηκε τη ζωή. Τον τοποθετώ στους τελευταίους ( 5ο ) στην κλίμακα των ευθυνών.
Ο Β δεν έχει δικαιολογία. Εκεί που τον τοποθέτησε η ζωή, τον είχε ορίσει να παρασταθεί στη δύκολη αυτή στιγμή στη Μαρία. Εκείνος επέδειξε εγωισμό και ψωροπερηφάνια – αν οι λέξεις αυτές περιγράφουν αυτό που θέλω να πώ. Αν είμουν η ζωή θα του ‘λεγα: «Εσύ φταίς πιο πολύ απ’ όλους. Γι’ αυτό σ’ έβαλα να την ερωτευτείς. Κι ίσως, αν σεβόσουν τους όρους μου στο τέλος του παιχνιδιού να ήταν δική σου». Τον τοποθετώ πρώτο (1ο) στην κλίμακα ευθυνών.
Ο Λ (Ληστής) και ο Π (Περαματάρης) είναι ψυχροί επαγγελματίες.
Ο Ληστής πιο σκληρόκαρδος. Αν η ζωή του ‘δινε ευγενέστερη καρδιά δεν θα διάλεγε αυτή τη δουλειά. Ενεργητικά ψυχρός επαγγελματίας (σαν το γιατρό που ζητά φακελλάκι από άπορο ασθενή). 2ος στην κλίμακα ευθυνών.
Ο Π ( Περαματάρης): παθητικά ψυχρός επαγγελματίας . 3ος στην κλίμακα ευθυνών.
Ο ψυχολόγος παίζει ένα ρόλο ενδεχομένως χρήσιμο, ενδεχομένως άχρηστο (ίσως κι αυτός να μην γνωρίζει την απάντηση). Και επειδή ξέρει ότι δεν μπορεί εύκολα να λύση το πρόβλημα (οποιοδήποτε πρόβλημα) χρησιμοποιεί τον πρώτο κανόνα στην δουλειά του. Ζητά πίστωση χρόνου για να το προσεγγίσει. Αν πρέπει να τον τοποθετήσω στην κλίμακα ευθυνών, του δίνω την 4η θέση. Η ζωή θα του ‘λεγε «Αν δείς ότι ασκείς επάγγελμα που δεν βοηθά κανένα, άλλαξε δουλειά.»
1) Π
την ειδε σ'αυτήν την κατάσταση και δεν την βοήθησε!
2) Λ
αυτά συμβαίνουν, το λάθος άτομο στη λάθος στιγμή....
3) Μ
που δεν εκτίμησε την αγάπη του Β
4) Α
αν και εγώ θα έκανα το ίδιο, εφόσον δεν ετρεφε αισθήματα δεν επρεπε να της δώσει ελπίδες εστω και έτσι!
5) Ψ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ
6) Β ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ
Life is a bitch ως γνωστόν. Η Gilda τουλάχιστον μας είχε πει πού να ρίξουμε το φταίξιμο, αλλά αυτή ήταν femme fatale, ο ΝΔ μας ζητεί να βρούμε ...homme fatale - γίνονται αυτά τα πράγματα ΝΔ;
ΥΓ. Επιμένω να ρίχνω την ευθύνη στο ποτάμι (η αδυναμία να ελέγχουμε τη φύση και τη φύση μας;) - αλλά και στο ΝΔ που δεν φρόντισε να έχει happy end η ιστορία του!
This post has been removed by the author.
Ισως πάλι, τώρα που το ξανασκέφτομαι το όλο νόημα είναι τελείως διαφορετικό και ο oldman να έχει τελικά το δίκιο.
Ο Β, ακόμα και να μην υπήρχε στην ιστορία, μάλλον δεν θα αλλάζανε και πολλά. Απλώς, εάν η Μ τον αγαπούσε να σταματούσε την πορεία της εκεί.
Μήπως λοιπόν το όλο ερώτημα είναι για να πέσουμε στην ωραιότατη παγίδα που μας έστησε ο γάτος (που "ζωγραφίζει" γενικώς!) και να κάνουμε αυτό που συνηθίζουμε να κάνουμε πάντα.
Να πρέπει να ρίχνουμε ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ.
ddd
@ ΝΔ
ω!! τι ωραία ζωγραφιά!! τι χρώματα,τι ωραία σπιτάκια,τι ορμητικό ποτάμι, ο Π δύο φορές,οι άλλοι όλοι απο μία..
ω!!
μήπως είστε και ζωγράφος??
φιλικά
Kata tin ypokeimeniki, gynaikeia gnwmi mou, oi monoi pou euthynontai einai o A kai o B. Fysika mporei polloi kai polles na eixame antitheti apopsi an sto rolo tis Marias itan px o Giannis stin oxthi tou potamou se antistoixo senario, me tin A pou den ton ithele kai tin B pou ton ediokse, an kai ton agapouse. O Listis, o Peramataris kai o Psyxiatros kanan aplws ti douleia tous. Oi monoi pou syndeontan synaisthimatika me ti Maria, estw monopleura, einai o A kai o B. H monadiki euthyni tis Marias einai oti sto psyxiatro eprepe na paei poly prin apo ton A. Ston psyxiatro pame prin kai oxi meta to provlima kai kyriws prin steiloume tous allous ekei..(gia sena to lew A, ksereis esy..)
Ξεκινάμε από τον χειρότερο λοιπόν:
1. Ο Β. γιατί ήταν ψεύτης .
2. Ο Ψ. γιατί όχι μόνο δεν έδωσε λύση αλλά παρουσίασε την κατάσταση πολύ χειρότερη από ότι ήταν
3. Ο Α. γιατί ήταν επιπόλαιος και έπαιξε με τα αισθήματα άλλου ανθρώπου.
4. Η Μ. γιατί προσπάθησε να πάρει αυτό που ήθελε (αγάπη) με διαφορετικό μέσο (σεξ)
5. Ο Λ. γιατί πήρε κάτι ευτελές που δεν του άνηκε και στέρησε από τον ιδιοκτήτη κάτι μεγάλο χωρίς να το ξέρει.
6. Ο Π.. Δεν έφταιγε καθόλου γιατί απλά έκανε τίμια την δουλειά του.
Jerry said:
Η Μαρία φέρει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης γιατί γνώριζε ότι ήταν χαμένη υπόθεση να κυνηγήσει τον Α κι όμως, όχι μόνο το έκανε, αλλά του την έπεσε τη νύχτα. Με άλλα λόγια έσκαψε η ίδια το λάκκο της.
Εντελώς λανθασμένη άποψη ζωής! Δηλαδή πρέπει να παραιτούμαστε από κάθε τι που φαίνεται μακρινό?
Η Μαρία «τον πήρε» τον Α και αυτό ήταν ίσως κάτι πολύ σημαντικό γι αυτήν και ανεξάρτητο από το γεγονός ότι πνίγηκε.
Jerry said:
Ο Περαματάρης, άνθρωπος άσπλαχνος και φιλοχρήματος, θα μπορούσε να περάσει τη Μαρία απέναντι και μετά να ζητήσει τα χρήματα. Δικαιωματικά κερδίζει τη δεύτερη θέση.
Εσείς ζητήσατε ποτέ από ταξιτζή να σας πάει δωρεάν στον προορισμό σας? Ή καλύτερα σε κάθε έκκληση βοήθειας αμέσως τρέχετε?
Jerry said:
Ο Ληστής, τι να πει κανείς γι’ αυτόν; Φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνης γιατί άφησε τη Μαρία χωρίς χρήματα. Η ληστεία είναι μια πράξη που δε δικαιολογείται με κανένα τρόπο.
Δηλαδή σας έκλεψαν τα λεφτά στα Εξάρχεια βγαίνοντας από το ιατρείο του Ψ που πήγατε επειδή είχατε μια ερωτική απογοήτευση, ο ταξιτζής σας αρνείται δωρεάν μεταφορά και σεις τελικά σκοτώνεστε στο δρόμο αφού αποφασίσατε ότι θα πάτε ποδαράτο. Και φταίει ο ληστής?
Όσο για Α και Β , ο Α έδωσε στη Μαρία αυτό που ήθελε και το ευχαριστήθηκαν και οι δυο, και ο Β φέρθηκε ως ερωτευμένος.
Μου θυμίζει τις ασκήσεις που μας έβαζαν στη Νομική , για το Ποινικό Δίκαιο..Μόνο που εδώ ψάχνουμε για τις ηθικές και όχι τις ποινικές ευθύνες...Όσο ξαναδιαβάζω την ιστορία, τόσο και πιο περίπλοκη μου φαίνεται...Προσπαθώντας πάντως να φέρω τον εαυτό μου στη θέση των ηρώων, είτε ήμουν ο Β, είτε ο Α, είτε ο Π, είτε ο Λ θα ένιωθα τύψεις για το θάνατο της Μαρίας...Ίσως μόνο αν ήμουν στη θέση του Ψ θα ένιωθα σχετικά ήσυχος με τη συνείδηση μου...Η Μαρία απαλλάσσεται...Εδειξε επιπόλαιη συμπεριφορά βέβαια ,στο ότι μετά τον Α, έτρεξε στον Β και στο ότι αποφάσισε να διασχίσει το ποτάμι κολυμπώντας.Ήταν απελπισμένη όμως και την δικαιολογώ ...Ο νεκρός δεδικαίωται εξάλλου ( και να σκεφτείς πως η πρώτη μου σκέψη όταν διάβασα την ιστορία, ήταν πως μοναδική υπεύθυνη ήταν η Μ)
@oldman
Και η ελεύθερη βούληση, δεν υπάρχει πουθενά στο σκεπτικό σου;Επικίνδυνη θεωρία...
Ο ψυχολόγος δεν φταίει σε τίποτα γιατί δεν επηρέασε αρνητικά τη συμπεριφορά αλλά έκανε αυτό που η επιστήμη του επιβάλλει να κάνει: Να προχωρήσει με προσεκτικά βήματα και να μην δώσει θεραπείες κτλ εάν δεν είναι σίγουρος ότι θα βοηθήσουν το άτομο.
Ο Β δεν φταίει γιατί ένιωσε πληγωμένος και φέρθηκε αναμενόμενα.
Ο Α δεν φταίει γιατί απλά δεν την αγαπούσε. Αγάπη με το ζόρι;;;
Ο ληστής φταίει γιατί λήστεψε την κοπέλα και δεν της επέτρεψε να σωθεί ουσιαστικά.
Φταίει και ο περαματάρης γιατί ήξερε ότι είναι απελπισμένη και δεν έπρεπε να της αρνηθεί να την περάσει απέναντι δωρεάν.
Τέλος φταίει η Μαρία γιατί δεν έπρεπε από την αρχή να κάνει τις τρέλες που έκανε και δεν έπρεπε να πέσει στο ποτάμι, αλλά να πάει πίσω στον Α στον Β ή τον Ψ (ο τρίτος σίγουρα θα βοηθούσε!!!) κ να ζητήσει βοήθεια...
Άρα: Μ Π Λ Α Β Ψ
στο πρωτότυπο τεστ η Μαρία ονομάζεται Άννα και κάθε γράμμα ονόματος αντιπροσωπεύει και μιά "κατάσταση"... π.χ. Αγάπη, Λογική, Σεξ κλπ...Μήπως είμαι και μαρτυριάρα; χοχοχο
Α,είναι πολλά αυτά που σκέπτομαι!
Κατ αρχάς,το άδοξο τέλος μου θύμισε την γυναίκα που πνίγεται στο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα ότι φταίει και ο ΝΔ σε αυτή την ιστορία!(με την έννοια του ότι μας βάζει γρίφους)
:)
Νομίζω πως ο πιο πουλημένος της ιστορίας είναι ο Β.Φυσικά και δεν είναι δυνατόν να θέλει την κοπέλα και να τον υπερβαίνει ο εγωϊσμός ώστε να την διώχνει.Βεβαίως,δεν γνωρίζει ότι αυτή θα πνιγεί αργότερα.Αν το γνώριζε και πάλι δρούσε έτσι,τότε ίσως να ήμασταν περισσότερο αντικειμενικοί κατηγορώντας τον.
Στην πραγματικότητα,κανείς από τους εμπλεκόμενους δεν ξέρει την κατάληξη.Κι έτσι όλοι δρούν ανάλογα με τις συνθήκες της στιγμής.
Ο ψυχίατρος είπε μια γνώμη επαγγελματική,λογικοφανή - πώς είναι δυνατόν,άλλωστε,μέσα σε μια συνεδρία να ξεδιαλυθούν οι όποιες συγκρούσεις; - ο δε ληστής μου φαίνεται τελείως "αθώος".Σχετικά με τον περαματάρη,βλέποντας πως έχει απέναντί του μια γυναίκα - οι πληροφορίες δεν μας λένε ότι είναι σωματώδης - και σίγουρα θα φαινόταν και η απελπισία της,βλέποντας και τον άγριο καιρό,θα έπρεπε,νομίζω,να σκεφτεί ότι αυτός ο άνθρωπος,διακινδυνεύοντας να περάσει κολυμπώντας το ποτάμι,μπορεί να κινδυνεύσει.Επομένως στο μυαλό μου γίνεται αμέσως ένοχος.Όμως ενδεχομένως και αυτός,αρνούμενος να την περάσει αν δεν έπαιρνε την αμοιβή του,ίσως και να πίστεψε ότιη κοπέλα θα είχε μια τουλάχιστον επιλογή - να πάει να μείνει για λίγο αλλού μέχρι να περάσει η κακοκαιρία ας πούμε.Οπότε,μην γνωρίζοντας την τελική της επιλογή και το οριστικό άσχημο τέλος,ίσως να του δίναμε ένα μικρό ελαφρυντικό.
Για τον Α,δεν μπορώ να τον κατηγορήσω με την εννοια του ότι ο έρωτας συμβαίνει σε 2 ανθρώπους για να είναι αμοιβαίος - αν δεν ένιωθε κάτι γι αυτήν,δεν έφταιγε εκείνος γι αυτό.Όμως το γεγονός ότι την άλλη μέρα της είπε να φύγει το βρήκα λίγο σκληρό.Επίσης,η άποψη του ΝΔ ότι το βράδυ εκείνο,η κοπέλα του "επετέθη" στο κρεβάτι,μου φαίνεται λίγο αστεία,με την έννοια του ότι πάντα μπορούμε να αρνηθούμε αν δεν θέλουμε να κάνουμε κάτι και,εν πάση περιπτώσει,μάλλον ένας άντρας μπορεί να "επιτεθεί" - αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το ρήμα στον έρωτα.
Κι απ την άλλη,έχουμε και την κοπέλα που ενεπλάκη με δύο άχρηστους σε τελική ανάλυση!
:)
Η στάση της είναι παθητική με όλους τους άντρες της ιστορίας - είτε συνδέεται ερωτικά είτε όχι.Και αυτό πιστεύω πως είναι ένα μεγάλο λάθος.Αν δρούσε κάπως διαφορετικά,αν ρίσκαρε να δράσει κάπως πιο ενεργητικά,ίσως να μην έφτανε στο τέλος της ιστορίας.
Είναι δύσκολη η απόφαση - αν υπάρχει ένας ένοχος στην όλη ιστορία.Ίσως επανέλθω.
Για μένα ο περαματάρης δεν φταίει, δεν είναι υποχρεωμένος ούτε να την περάσει τσάμπα ούτε να φυλάει το ποτάμι.
Θα μπορούσε όμως να δει το πρόβλημα της περισσότερο συμπαθητικά και να την περνούσε απέναντι χωρίς ναύλο?
Αν αντικαταστήσουμε τον περαματάρη με μια αεροπορική εταιρία θα λέγαμε το ίδιο ευκολα να δούμε το θέμα ανθρωπιστικά?
Και γιατί η κοπελα λέγεται Μαρία;Εϊναι τελείως τυχαία η επιλογή;Μήπως είναι πανανθρώπινο και "οικουμενικό" το όνομα και άρα το τεστ;
Με πρόλαβε και απάντησε εν μέρει στο ερώτημά μου η Raffinata!
Καλή σου μέρα,Μαρία,και να σαι καλά!Έχουμε καιρό να τα πούμε.
@NΔ
Για γάτος,καλά ζωγραφίζετε με τις πατούσες!
:)
Όλες οι αλληλεπιδράσεις που έχουμε με άλλους ανθρώπους μας επηρεάζουν και δημιουργούν συναισθηματική φόρτιση, θετική ή αρνητική. Το πως θα αντιδράσουμε όμως σε κάθε περίσταση είναι δική μας απόφαση και επιλογή και εξαρτάται εν μέρει από την ιδιοσυγκρασία μας και εν μέρει από τα εφόδια (ψυχικά, πνευματικά)που έχουμε αποκτήσει. Υπό την στενή έννοια της "υπευθυνότητας" λοιπόν η ίδια η Μαρία ευθύνεται για τον θάνατό της αφού επέλεξε να κολυμπήσει σε ορμητικά νερά. Δυστυχώς για αυτή άνθρωποι που θα μπορούσαν να είχαν βοηθήσει(υπό την προυπόθεση ότι γνώριζαν την ψυχική της αναστάτωση)(και εννοώ τον βαρκάρη, τον Β και τον Ψ),δεν έδειξαν την απαιτούμενη ευαισθησία.
to debby:
1.γιατι ο Β ήταν ψεύτης??
2. δεν λεέι κάτι τέτοιο για τον Ψ
3. Ο ζορμπάς έλεγε ότι είναι αμαρτία να πεις όχι σε γυναίκα!
@ΝΔ
.. πληροφορίες για το νέο σας βιβλίο και στο blog του πιτσιρίκου.. αλήθεια λέω!
Δεν φταίει κανείς.
Η Μαρία κυνήγησε τον έρωτά της. Όταν δεν τον βρήκε δεν απογοητεύτηκε πήγε παρακάτω. Απέτυχε πάλι και ζήτησε βοήθεια. Δεν βρήκε άμεση και γύρισε πίσω. Δεν έπεσε για να πνιγεί. Αντιθέτως η κατάστασή της δεν την πτόησε καθόλου.
Ο Α είναι ειληκρινής. Δεν σε αγαπάω αλλά σε φιλοξενώ και αφού το θες και εσύ...
Ο Β είναι λίγο εγωιστής αλλά δεν φταίει. Αν αγαπάς δεν σε νοιάζει το παρελθόν, τώρα είναι δικιά σου. Αλλά έχει το δικαίωμα να πει και όχι.
Ο ψυχολόγος δεν θα έπρεπε να πει ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Δεν είναι λόγια επαγγελματία αυτά. Αλλά δεν φταίει.
Ο ληστής δεν φταίει. Δεν πεθαίνουν όσοι τους κλέβουν.
Ο περαματάρης δεν φταίει. Τη δουλεία του έκανε. Γιατί να την κάνει τσάμπα.
Εκτός και αν η Μ είναι ήδη νεκρή με το που φτάνει απέναντι. Η λέξη περαματάρης συνήθως έχει νόημα του αιώνιου απέναντι
Μου αρεσαν πολυ οι κατω πρασινες γραμμες της ζωγραφιας. Η εικονα ειναι καλυτερη με λιγο cropping, δηλαδη κατεβαζω το παραθυρο ωστε να βλεπω μονο απο το ποταμι και κατω.
Και ετσι βλεπουμε και τον κυριο ιθυνοντα του θανατου της Μαριας. Το αρχικο του ειναι κλεισμενο σε ενα τραπεζιο. Οπως πολυ σωστα ειπε πρωτος ο λυσιππος, ευθυνομαστε για τις επιλογες και τις αποφασεις μας.
Ο πρωτος που απεκλεισα ειναι ο Περαματαρης, γιατι δεν μπορει να κατηγορηθει πως φερθηκε σαν επαγγελματιας.
Μετα απεκλεισα τον Β, ο οποιος παρα τον ερωτα του, δεν μπορει να καταπνιξει τον εγωισμο του. Αντιδραση εντελως ανθρωπινη και κατανοητη.
Ο Α ειναι αρκετα εντιμος ωστε να δηλωσει πως δεν την αγαπα και να προσφερει βοηθεια σε εναν συνανθρωπο προτεινοντας της να μεινει εκει το βραδυ. Εαν της ειχε ορμηξει αυτος θα μπορουσαμε να πουμε πως η προταση του ηταν ανηθικη, αλλά η ιστορια μας λεει πως η Μ του ορμηξε.
Ο Ψ συμπεριφερθηκε και αυτος σαν επαγγελματιας. Ξερει κανεις πολλους ψυχολογους που σου λενε οτι με μια συνεδρια εισαι οκ?
Τελος, ο Λ εκανε και αυτος την δουλεια του.
Συμπερασμα: απο τα 5 προσωπα (εκτος της Μαριας) οι 3 λειτουργησαν επαγγελματικα (Π, Ψ, Λ) και οι 2 συναισθηματικα (Α, Β). Καποιος θα μπορουσε να πει οτι ο (υπερβολικος) επαγγελματισμος σκοτωνει, ωστοσο ποτε δεν μπορεις να κατηγορησεις καποιον για αυτο. Αρα συμπεραινουμε οτι φταιει η κοινωνια (sic) που μας αναγκαζει να φερομαστε τοσο ψυχρα, επαγγελματικα.
Ομως, η Μ μετα την αρνητικη απαντηση του Π δεν ζητησε βοηθεια απο κανεναν παρα προτιμησε να ριχτει στο ποταμι. Εαν ζητουσε βοηθεια απο τους Α και Β, οι οποιοι ηδη γνωριζουμε οτι λειτουργουν συναισθηματικα, κατα πασα πιθανοτητα θα την ειχε.
sizenagir said...
to debby:
1.γιατι ο Β ήταν ψεύτης??
2. δεν λεέι κάτι τέτοιο για τον Ψ
3. Ο ζορμπάς έλεγε ότι είναι αμαρτία να πεις όχι σε γυναίκα!
Γιατί ενώ δήλωνε τρελά ερωτευμένος όταν ήρθε στο επιταυτά το θέμα, θίκτηκε από τον πρότερο βίο της και φάνηκε ότι τελικά δεν ήταν ερωτευμένος. Δεν αγαπούσε. Ιδιοκτησία αποκλειστική ήθελε
Ένα συμπέρασμα που προκύπτει, είναι το εξής:
Είμαστε όλοι υπευθυνοι σχεδόν για όλα. Γιατί?
Γιατί γνωρίζουμε ότι σήμερα θα πεθάνουν (500,1000 δεν θυμάμαι) παιδιά (από πείνα)στον κόσμο και εμείς αδιαφορήσαμε!
Γνωρίζουμε ότι....
Γνωρίζουμε ότι....
Γνωρίζουμε ότι....
και σε όλα αυτά εμείς έχουμε αδιαφορήσει!
Άρα είμαστε συνυπεύθυνοι!
Αν εγώ τώρα συνειδητοποιήσω ότι είμαι υπεύθυνος για αυτούς τους θανάτους των παιδιών θα φταίει ο Ν.Δ. που μου έβαλε το παραπάνω πρόβλημα και προβληματίστηκα , με αποτέλεσμα να αυτοκτονήσω από ενοχές?
Η αλήθεια λοιπόν είναι πάντα κάπου στη μέση.
Φταίνε οι Νεοφιλελευθεροι!!που δεν αφηνουν την κεντρικη εξουσια να κανει τη δουλεια της και να ρυθμισει τα επι μερους σε ενα χαοτικο συνολο..αυτες ειναι οι τραγικες συνεπειες της Ελευθεριας,κυριοι..
@sizenagir
Σίγουρα είμαστε όλοι υπευθυνοι για όλα. Άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο για κάθε περίπτωση όμως.
Δεν μπορεί να είμαι εγώ το ίδιο υπαίτια για ένα φόνο που έγινε με τον δολοφόνο επειδή απλά ζω σε μια κοινωνία που δημιουργεί τέτοιους.
cobden αν έχεις κάποια πειστικά επιστημονικά (έστω και επιστημονικοφανή) επιχειρήματα που να καταδεικνύουν την ύπαρξή της, θα χαρώ να τα διαβάσω.
Και εν πάση περιπτώση, όπως έχω ξαναδηλώσει, επικύνδινο είναι και το αλισοπρίονο. Να το καταργήσουμε?
@ εργοτελίνα
Το γονάτισες!
to debby:
Ο Β αναφέρει το πρόβλημα ότι είναι ερωτευμένος με τη Μαρία όχι ότι την αγαπά.Ο ερωτευμένος δεν αγαπά! Σπάνια αυτά τα δυο έρχονται σε ισορροπία και αλληλοσυμπληρώνονται(συνήθως μετά το πέρας κάποιων δεκαετιών)
Οταν αγαπάς, όταν πραγματικά αγαπάς, ζεις μόνον από συνάντηση σε συνάντηση. Συντηρείσαι και βάζεις τον αυτόματο πιλότο. Να τσουλήσουν οι ώρες μέχρι την επόμενη φορά. Να έρθει η ευλογημένη εκείνη στιγμή που θ'ανοίξει μια πόρτα και θα είναι η Αγάπη σου εκεί. Χαρούμενη, λυπημένη, μουτζουρωμένη, με τα καλά της, μόνη, ανάμεσα σε περιττούς, με σακούλες του μπακάλη, με κρασί & λουλούδια... Η Αγάπη σου, η Αγάπη σου, η Αγάπη σου! Επιτέλους...
Τη βλέπεις. Βουλιάζει η καρδιά σου. Σταματάει ο χρόνος. Τέλεια. Τελεία. Θες να κλάψεις απ’τον έρωτα τον γίγαντα που στρίμωχνες σε 35 νούμερο παπούτσι. Να την γραπώσεις με ό,τι έχεις και δεν έχεις, να την δέσεις με χίλιες άγκυρες μη τυχόν και ξαναφύγει. Και μαζί να κλάψεις για όλα τα χαμένα που δεν ήσασταν μαζί. Να την χτυπήσεις που τα μοιράστηκε με όλους τους κομπάρσους εκτός από σένα. Να την πληγώσεις με λύσσα που αντέχει χωρίς να είσαι εσύ στην εικόνα. Να ξέρεις ότι και να ανταποκριθεί, μόλις λήξει το επισκεπτήριό της στη φυλακή σου, πάλι θα πάρει το σώμα της και θα μπει ανάμεσα στους περιττούς...
Οπότε εσένα τι σου μένει? Τι μπορεί να σε κρατήσει να μην τρελλαθείς με την Απουσία της που σου αφήνει για φύλακα? Τι διάολο μπορεί να σε κρατήσει αγκαλιά με τη σκέψη της, να σου θυμίζει ν'αναπνέεις μέχρι το επόμενο αντάμωμα?
Το να θέλεις το καλό της. Το να μπορείς να rise above από σένα και τη σάρκα σου που καίγεται. Το ν’αντέξεις να παρακαλέσεις τον Θεό να την έχει καλά μέχρι να έρθει η σειρά σου να σε ξαναβάλει στον κόσμο της. Τι ειρωνικό, να ξέρεις ότι ζει -σαν κάθε μέρα- μακριά σου (πώς μπορεί?). Οτι η ζωή της ΔΕΝ είναι τυλιγμένη γύρω από το πάθος σου (πώς γίνεται?). Αλλά εσύ, τι έχεις? Ισα-ίσα ν’αγκιστρωθείς μόνο από την προσευχή σου να είναι καλά... Καλά κι ας μακριά. Καλά κι ας χωρίς εσένα. Καλά κι ας με άλλη αγάπη...
Αυτό όμως δεν είναι η απόλυτη κόλαση. Δεν πλησιάζει καν. Είναι βόλτα στο πάρκο. Αν είσαι αμαρτία απ’το Θεό, θα έρθει η στιγμή που η καρδιά σου θα σταματήσει: η Αγάπη σου θα έρθει σε εσένα να κλάψει τον έρωτά της γι’ άλλη καρδιά... Οχι θα έρθει να κάψει τον έρωτά της, να τον σβήσει. Μα να τον κλάψει, να τον θρηνήσει, να της κάνεις εσύ κόλλυβα γι αυτόν γιατί εκείνη δεν βλέπει μπροστά της...
Οοοχι, όοοχι, αυτό είναι f*cking too much to ask of anyone! Αυτό δε γίνεται, απαγορεύεται, δε σου είπε κανείς ηλίθιά μου, κακίστρω μου Αγάπη ότι αυτό ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ να το κάνεις στον άλλον?! Δεν υπάρχει αυτόφωρο για τέτοια πράγματα, βοήθεια! Κάποιος να την συλλάβει! Βοήθεια, δε μπορώ να αναπνεύσω, δεν το χωράει ο νους μου – ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ?!?!
Κι αυτό είναι το acid test το δικό σου. Εδώ καλείσαι να φανείς τόσο γενναίος, τόσο γενναιόδωρος, τόσο large που να ραγίσουν κι οι πέτρες. Ξέροντας ότι δεν πρέπει να το κάνεις για να ραγίσει μαζί και η δική της καρδιά και να σου παραδοθεί. Οχι εδώ. Φάντης-μπαστούνι ακάλεστος ο μόνος τρόπος να αποστάξεις το «σε νοιάζομαι κι ας σε μοιράζομαι»: να γιατρέψεις τις πληγές της αγάπης σου.
Ακου με, Χριστέ μου, να την έχεις αγκαλιά να σου σπαράζει στο κλάμα για μιαν... ουτιδανή ύπαρξη. Την οποία ευχαρίστως στραγγάλιζες με γυμνά χέρια, να μην υπάρχει. Για να μην ξαναγαπηθεί από τη δικιά σου. Γιατί είναι το πρώτο βήμα να την σβήσεις από το κορμί και το μυαλό της. Για να μπορείς να ελπίζεις στην ανάρρωση.
Χωρίς να σκέφτεσαι τι θα γίνει, τι ευθύνη έχεις σαν άνθρωπος και σαν άνθρωπος που αγαπάει. Πώς θα την φέρεις πίσω την Αγάπη σου? Κάνοντας τον πλάτανο ή τον βελζεβούλ? Κι αν τη σπρώξεις πίσω, κι αυτή τη φορά με λύσσα κι έρωτα τρελλό τη δικιά σου?
Τίποτα, τίποτα...
Πρέπει να της σκουπίσεις τα δάκρυα, να την ακούσεις (με όσες λεπτομέρειες σου πει, που τρελλαίνεσαι να τις ακούς, τρελλαίνεσαι και όχι), να μαζέψεις τα κομμάτια της με ευλάβεια. Να την βάλεις στο κρεβάτι σου, να την σκεπάσεις, να την κρατήσεις ασφαλή, κι όσο βράζει η τσαγιέρα να κάνεις συμφωνία με τον εαυτό σου ότι ναι, θα τα κάνεις όλα λαμπόγυαλο, αλλά ΜΕΤΑ.
Τώρα σειρά έχει το καλό της Αγάπης σου.
Τώρα σειρά έχει το καλό της Αγάπης σου.
Τώρα σειρά έχει το καλό της Αγάπης σου.
Τουλάχιστον την έχεις εκεί για την ώρα...
Καλημέρα μωρό μου. Αφιερωμένο.
Επανέρχομαι.
(Πάω να μαζέψω λίγο τσάϊ, νά’χουμε γεμάτες κούπες. Βιάζομαι να νυχτώσει. Εχουν να ειπωθούν πολλά...)
;-)
Γιατί μας παιδεύετε έτσι ??
Και πόσες βαθυστόχαστες αναλύσεις !!
Η ζωή είναι τόσο μα τόσο παράξενη και γιαυτό τόσο όμορφη...
Όσες ευθύνες κι αν μοιράσεις στον καθένα δεν μπορείς παρά να καταλήξεις στη Μαρία...
Εκείνη είχε τις επιλογές, εκείνη πήρε και τις αποφάσεις...
sizenagir said...
to debby:
Ο Β αναφέρει το πρόβλημα ότι είναι ερωτευμένος με τη Μαρία όχι ότι την αγαπά.Ο ερωτευμένος δεν αγαπά! Σπάνια αυτά τα δυο έρχονται σε ισορροπία και αλληλοσυμπληρώνονται(συνήθως μετά το πέρας κάποιων δεκαετιών)
Μα αγαπητέ μου, αυτός την έδιωξε. Ουτε αγάπη ούτε έρωτας ούτε τιποτα δεν υπάρχει όταν δεν μπορείς να συμπεριφερθείς απλά σαν άνθρωπος.
Καλημέρα
Θα μπορούσε κανείς να κατηγορήσει μη εμφανιζόμενα πρόσωπα , όπως την τοπική εξουσία, γιατί δεν φρόντισαν να φτιάξουν μια γέφυρα (μεγάλο πράγμα οι γέφυρες) για να πηγαινοέρχεται ο έρωτας στις δυό πλευρές του ποταμού χωρίς να κινδυνέυουν οι ερωτευμένοι (αλλα έρωτας χωρίς κίνδυνο δεν υπάρχει ή δεν έχει αξία ή έχει την απαξίωση του πλυθωρισμού).
Ισως βέβαια να είχε αντιδράσει το σωματείο των περαματάρηδων και έτσι κάτω από το βάρος του πολιτικού κόστους η τοπική εξουσία , σκεύτηκε να αφήσει τον έρωτα στην προτόγωνη και επικύνδυνη μορφή του , να δυναστεύει και να κατατρέχει τους ανθρώπους και οι πολιτικοί άρχοντες να έχουν την χαρά να αισθάνονται συνάδελφοι του.
Θα ήθελα να έχω την καλύτερη απάντηση στο τέστ αυτό , το μόνο όμως που βλέπω είναι η ευθύνη της Μαρίας , που δεν είχε την κρίση να αξιολογίσει αρκετά την δύναμη των συναισθημάτων της και να προφυλαχτεί ακριβώς από αυτά τα κύματα και όχι του ποταμού.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Κανείς δεν "φταίει" με την έννοια της ενοχής και αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό, μη φορτώνετε ενοχές χωρίς λόγο ! Σίγουρα κάποιος "φταίει" με την άννοια της απλής αιτιότητας. Και αυτός/αυτή είναι η Μαρία. Ασφαλώς ζει άκολουθώντας το ένστικτο και τα πάθη της. Αν πούμε ότι αυτό είναι εξ' ορισμού κακό, διότι έχει εξορίσει τη λογική και τη σοφρωσύνη της, τότε το "φταίξιμο" πλησιάζει την ενοχή. Αν πούμε ότι αυτό είναι εξ'ορισμού καλό, διότι ανθρώπινο, τότε δεν "φταίει" ενοχικά η Μ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει ντε και καλά να φταίει κάποιος άλλος. ΄Οποιος ζει το πάθος του και βάζει όλα τα άλλα (και όλους τους άλλους...) σε δεύτερη μοίρα, δεν μπορεί και να απαιτεί από τους άλλους να παίζουν με τους όρους του στο ωραίο αυτό παιχνίδι...
@ aphrodite
Αν δεν φτιάξεις δικό σου blog θα μαζευτούμε όλοι εδώ και θα σου φτιάξουμε εμείς ένα
to debby:
Η μη αντίδραση είναι συνενοχή!
Η άγνοια είναι επίσης συνενοχή!
Ποιος φταίει που πνίγηκε η Μαρία? Κανείς!
Γιατί πολύ απλά κανείς δεν ήξερε εκ των προτέρων ότι η Μαρία θα πνιγεί!
Ενώ όλοι εμείς ξέρουμε εκ των προτέρων ότι σημερα θα πεθάνουν 1000 παιδιά λόγω των άθλιων συνθηκών στις οποίες ζούν.
Η καθοριστική διαφορά είναι η εκ των προτέρων γνώση!
Σχετικα με την ιδιαιτερη Νικοδημεια Ζωγραφικη...εκφραζει απολυτα αυτο που εχει πει:"Είμαι οπαδός εκείνου του συστήματος, που παρέχει στο άτομο το μάξιμουμ των υπηρεσιών με το μίνιμουμ των ενοχλήσεων".Αρα εχουμε εδω...
Μαξιμουμ μαθηματικες πληροφοριες.
Μινιμουμ αφαιρετικες ενοχλησεις.
Περα απο το μινιμαλισμο,διακρινεται και ενας παλιμπαιδίζων Νταντα'ισμός..
και πολλα αλλα θα διακρινονταν αν δεν τον κερδιζε η Φωτογραφια..
Με Αγαπη,
Εργοτελίνα
Τεχνοκριτικός..
to agelos papagelis:
αλοίμονο αν ενοχοποιήσουμε τα συναισθήματά μας! αλοίμονο επίσης αν τα καταργήσουμε δια μέσου της λογικής οδού!
Η ιστορία δεν έγινε όπως μας την περιγράφει ο δάσκαλος.
Λίγο πριν ξεκινήσει η λεγάμενη απο το σπίτι, ο guerrero που ήλεγχε την κατάσταση απο παρακείμενο ύψωμα, εκτόξευσε ένα πύραυλο τελευταίας κοπής και τους έστειλε όλους στο διάολο..
@sizenagir
Μην μένεις στο παιχνίδι. Σαφώς τώρα ερχόμαστε να κρίνουμε εκ του αποτελέσματος για το ποιος συνέβαλε και κατά πόσο για να έρθει αυτό το αποτέλεσμα. Στην πραγματική ζωή το ίδιο γίνετε απλά είμαστε τυχεροί πολλές φορές και δεν πνίγεται πάντα κάποιος!!!
τρελός πρέπει να είσαι όταν λες ότι έχει ηθικές και ψυχολογικές προεκτάσεις η παλαβωμάρα που κρύβει μέσα της την εκβιαστική κακοήθεια και τη διανοητική διαστροφή.
Νομίζω οτι ο καλύτερος τρόπος να λυθεί η ιστορία είναι με βάση την λογική.
Η πρώτη ερώτηση που πρέπει να κάνει κάποιος στον ευατό του είναι γιατί πνίγηκε η Μαρία? Προφανώς επειδή πέρασε το ποτάμι.Την ανάγκασε κάποιος να το κάνει? Όχι με δική της πρωτοβουλία έγιναν όλα! Απλά εκτίμησε λάνθασμένα τις δυνατότητες της. Ήθελε να περάσει και πίστεψε ότι μπορούσε να το κάνει κολυμπώντας.Δεν τα κατάφερε και πνίγηκε. Θα μπορούσε αντιθέτως να ζητήσει ιοκονομική βοήθεια από καπου και να περάσει κανονικά το ποτάμι. Έχει το δικαίωμα της επιλογής και αυτή διαλέγει την λάθος λύση.
Σκεφτείτε το διαφορετικά. Αν γινόταν ένα μίνι δικαστήριο θα κατηγορούνταν ποτέ ο περαματάρης? Ο περαματάρης όπως θα μπορούσε να υποθέσει ότι η Μαρία θα προσπαθήσει να περάσει και θα πνιγεί, θα μπορούσε να υποθέσει επίσης ότι η Μαρία θα καθήσει στα αυγά της και θα προσπαθήσει να βρεί από κάπου λεφτά για να περάσει με την βαρκά το ποτάμι. Εσείς αν ξεμένατε από λεφτά σε κάποιο νησί δεν νομίζω να δοκιμάζατε να πάτε κολυμπώντας στο σπίτι σας. Βέβαια η Μαρία κάνει λάθος επιλογές γιατί δεν σκέφτεται καθαρά. Και δεν σκέφτεται καθαρά γιατί είναι στεναχωρημένη αλλά ούτε αυτό είναι υποχρεωμένος να το ξέρει ο περαματάρης γιατί δεν είναι ψυχολόγος και δεν είναι αυτή η δουλειά του. Πρώτη λοιπόν σε ευθύνη είναι η Μαρία.
Μετά θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί αναγκάστηκε να περάσει το ποτάμι κολυμπώντας? Προφανώς επειδή δεν την άφησε ο περαματάρης.Αρά ο επόμενος (ηθικός)φταίχτης στο παζλ είναι ο περαματάρης (λογικός φταίχτης είπαμε είναι μόμο η ίδια). Μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν την άφησε να περάσει ο περαματάρης. Η απάντηση είναι επειδή δεν είχε λεφτά. Ποιός της στέρησε τα λεφτά? Ο ληστής. Άρα ο τρίτος στην σειρά είναι ο ληστής.
Από εκεί και έπειτα η ευθύνη των υπολοίπων τριών είναι περιορισμένη και εντελώς άσχετη με την ιστορία.
Ο λόγος είναι προφανής.
Ο ληστής έτυχε και βρέθηκε μπροστά στην κοπέλα. Θα μπορούσε να έχει βρεθεί ακόμα κι αν η Μαρία ήταν ευτυχισμένη και η ιστορία με τους Α και Β είχε διαφορετική κατάληξη.
Ο ληστής δεν παρουσιάστηκε επειδή ήταν απελπισμένη. Οι ληστές δεν κλέβουν τους απελπισμένους μόνο! Άρα οι Α, Β και Ψ δεν κολάνε πουθενά. Αν τώρα δεχθούμε το ρητό που λέει ότι ενός κακού μύρια έπονται και θέλουμε να βάλουμε στο παιχνίδι και τους άλλους τρείς τότε θα πρέπει να συνεχίσουμε ρωτώντας γιατί η Μαρία ήταν απελπισμένη και μέσα στην απελπισία της της έτυχε και η ληστεία? Φταίει ο Α ή ο Β?
Και πάλι θα απαντήσω με την λογική. Αν η Μαρία δεν είχε κοιμηθεί με τον Α ο Β θα της είχε συμπεριφερθεί καλά. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε πρωτίστως τον Β γιατί λειτούργησε όπως κάθε άνθρωπος που θα του συνέβαινε κάτι αντίστοιχο. Και να μην ακούσω βλακείες περί κατανόησης και μεγαλοψυχίας γιατί οποιοσδήποτε από εσάς αν ήταν στην θέση του δεν θα δεχόταν με αγκάλες την Μαρία. Δυστυχώς λειτουργούμε κυρίως με το συναίσθημα και σπάνια με την λογική. Ποιός θα μπορούσε να τιθασεύσει τα συναισθήματα του εκείνη την στιγμή και να καλοδεχτεί την Μαρία αν μάθαινε κάτι αντίστοιχο? Άρα ο Β φέρεται λογικά και δικαιολογείται.
Απομένει ο Α γιατί αυτός την έκανε να νιώθει χάλια. Ο Β απλώς επέτεινε
την κακή ψυχολογία της. Η συνέχεια στην σειρά λοιπόν είναι Α,Β,Ψ.
Τον ψυχολόγο τον έβαλα τελευταίο για τους εξής δυο λόγους. Πρώτον δεν φταίει σε τίποτα που πνίγηκε η Μαρία γιατί η Μαρία δεν αυτοκτόνησε απλά ήταν άτυχη. Αν αυτοκτονούσε τότε ναι θα έπρεπε να το καταλάβει ο ψυχολόγος και να την αποθαρρύνει. Όμως από την εξέλιξη της ιστορίας πουθενά δεν προκύπτει ότι η Μαρία είχε τάσεις αυτοκτονίας που έπρεπε να αντιληφθεί ο ψυχολόγος. Θυμυθείτε.
Η Μαρία μπηκε στο ποτάμι για να το περάσει όχι για να αυτοκτονήσει.
Δεύτερον το ότι εξακολούθησε να έχει κακή ψυχολογία και μετά τον ψυχίατρο δεν σημαίνει κάτι γιατί όπως εξήγησα και προηγουμένως ο ληστής θα την έκλεβε έτσι κι αλλιώς αφού έτυχε να βρεθεί στον δρόμο του. Άρα και να ένιωθε καλά η Μαρία μετά τον ψυχολόγο πάλι την ίδια τύχη θα είχε.
Βέβαια εδώ υπάρχει ένα μικρό παράθυρο στην ιστορία. Αν ένιωθε καλά η Μαρία μετά τον ψυχολόγο ακόμα και αν την έκλεβε ο ληστής δεν θα σκεφτόταν την απελπισμένη λύση του να περάσει το ποτάμι κολυμπώντας γιατί θα σκεφτόταν πιο καυαρά με ανεβασμένη την ψυχολογία.
Αν δεχθούμε αυτή την εκδοχή τότε η λύση είναι Ψ,Μ,Π,Λ,Α,Β και όχι Μ,Π,Λ,Α,Β,Ψ.
Ο καθένας διαλέγει και παίρνει.Αυτά τα "λίγα" είχα να προσθέσω.Θα χαιρόμουν πολύ να ακούσω την άποψη σας κύριε Δήμου βασιζόμενος όμως σε λογικά κριτήρια όπως αυτά που παράθεσα γιατί αν το πάτε με την ηθική νομίζω ότι το πρόβλημα γίνεται δαιδαλώδες!!!
Δεν ευθύνονται όλοι οι άλλοι γιατί δεν ήξεραν τί θα συμβεί στο τέλος. Η Μαρία φταίει γιατί ψύχραιμα δεν αντιμετώπισε την κατάσταση. Η απελπισία της θόλωσε το μυαλό και ρίχτηκε στο ποτάμι παραβλέποντας τους κινδύνους. Βέβαια και ο βαρκάρης θα μπορούσε να δει την κατάστασή της και να προβλέψει την απόφασή της κάνοντας έναν διακανονισμό.
Αλλά βρε Μαρία μου, Μαράκι μου, Μαριώ, γύρνα σπίτι κατευθείαν αφού ο Α δεν σε θέλει. Ξεκίνησες ένα ταξίδι με γνωστή την εξέλιξη. Μούσκεμα τα έκανες!!! Και βάζεις κι εμάς στο "παιχνίδι" με τον ΝΔ να γελάει πίσω από τα σχόλιά μας.
Νάσαι καλά όπου κι αν είσαι, τη χάρηκες τη βραδιά με τον αγαπημένο σου; Πήγες τουλάχιστον ευχαριστημένη!
Επαναλαμβάνω σχόλιο μου για να δούν όλοι ποιος φταίει!
sizenagir said:
......................Σε αυτή την περίπτωση η ευθύνη είναι της Μα και επειδή ο νεκρός δικαιώνεται πάντα, το τελικό συμπέρασμα είναι ότι δεν φταίει κανείς παρά μόνο ο
ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ!
Πως προκύπτει αυτό? Είναι απλό. Ο Νίκος Δήμου καθόταν με κυάλια στην απέναντι όχθη και παρατηρούσε όλα αυτά τα γεγονότα γράφοντας στο φορητό το επόμενο Post . Έτσι όταν είδε τη Μα να ετοιμάζεται να κολυμπήσει , αντί να τη σταματήσει συνέχισε να την παρατηρεί. Όταν η Μα άρχισε να φωνάζει σε βοήθεια ο Ν.Δ. συνέλαβε την ιδέα αυτού του Post και πατώντας delete στο προηγούμενο άρχισε να γράφει το επόμενο(αφήνοντας τη Μαρία να πνιγεί), το οποίο και καλούμαστε τώρα να σχολιάσουμε.
Καλημέρα σας.
9:28 πμ
Σουρεάλ απάντηση
Ο καιρός και το ποτάμι είναι συνένοχοι. Ο πρώτος έδωσε την ψευδαίσθηση της ασφάλειας μετά την προσχεδιασμένη χθεσινή κακοκαιρία ώστε ο δεύτερος, ο οποίος είχε συνεννοηθεί με το ρεύμα να περάσει μόλις τη δει, να μπορέσει να την κατασπαράξει.
Φταίει ακόμα και η βάρκα του περαματάρη (ο οποίος είναι από το Πέραμα και τον λένε Άρη, το τ είναι παραπλάνηση) γιατί την ώρα που πήγε η Μ κοντά της έκανε τη γυναικούλα που δεν κάνει τίποτα χωρίς τον άντρα της (ναι ο Άρης είχε σεξουαλικές σχέσεις με τη βάρκα του, αλλά εκείνη τον κεράτωνε με την όχθη της Μ, ήταν και λίγο λεσβία) και δεν είπε να την πάει μόνη της.
Τέλος φταίνε τα χρήματα της Μ γιατί δεχτηκάν να ακολουθήσουν το Λ και δεν έμειναν πιστά μέχρι το τέλος στη Μ
Λες να βγήκα εκτός θέματος; Μπα...
Κατά την γνώμη μου όλοι έχουν ένα μερίδιο ευθύνης, άλλοι φταίνε λιγότερο και άλλοι περισσότερο. Ξεκινάω με αυτόν που φταίει περισσότερο.
Μ: Εκείνη με δική της πρωτοβουλία ξεκίνησε να πάει στην άλλη όχθη του ποταμού και η ίδια τρύπωσε στο κρεβατι του Α.
Ψ: Ακούει το πρόβλημά της αλλά δεν την βοηθάει έστω και λίγο αλλά προφανώς αποβλέποντας στο κέρδος της λέει ότι πρέπει να ξανάρθει.
Π: θα μπορούσε να την περάσει απέναντι αφού την είδε σε τι χάλια κατάσταση είναι αλλά δεν το έκανε διότι και αυτός είχε σκοπό το κέρδος αλλά αυτός τουλάχιστον το δήλωσε.
Β: έβαλε τον εγωισμό του και την λογική πάνω από τον έρωτα και δεν βοήθησε την Μ. Ο έρωτας υποτίθεται ότι είναι υπεράνω λογικής.
Α: Ξεκαθάρισε την θέση του από την αρχή, αλλά έκανε έρωτα μαζί της. Έχει λοιπόν φταίει και αυτός.
Λ: ο ληστής έχει την μικρότερη ευθύνη διότι κανένας δεν περιμένει από έναν ληστή να σεβαστεί τον οποιοδήποτε. Έχει ευθύνη για την κακιά πράξη που έκανε αλλά όχι για την κατάληξη της Μ.
Φταιει εξ ολοκληρου ο Ψυχαναλυτης!!!γιατι αν και σπουδασε να αναλυει και να θεραπευει Ψυχες,αδρανησε..κατα το γνωστο απαθή ρολο των διανοουμενων..(((((οι υπολοιποι δεν απουδασαν τα περι Ψυχης,αρα δεν ευθυνονται)))))...
Υ.Γ.Ποσο μαλλον οταν προκειται για γυναικεια ψυχη..στην οποια οι Ψυχαναλυτες ηταν παντα στόκοι!!!
sizenagir said:
Δηλαδή σας έκλεψαν τα λεφτά στα Εξάρχεια βγαίνοντας από το ιατρείο του Ψ, που πήγατε επειδή είχατε μια ερωτική απογοήτευση με τον Α και τον Β, ο ταξιτζής σας αρνείται δωρεάν μεταφορά και σεις τελικά σκοτώνεστε διασχίζοντας το δρόμο (τη Κηφισίας, όχι από τη διάβαση) έχοντας αποφασίσει ότι θα πηγαίνατε ποδαράτο.
ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ???
@ sizenagir
Θα μου έκανε μεγάλη εντύπωση αν μάθαινα ότι στη δική σας ζωή δεν προτιμάτε να κυνηγάτε στόχους οι οποίοι έχουν μεγάλες (ίσως τις μέγιστες) πιθανότητες πραγματοποίησης. Το θέμα με τη Μαρία είναι ότι πόνταρε κάπου όπου δεν είχε καμία ελπίδα.
Όπως πολύ σωστά αναφέρθηκε, έπαιξε κι έχασε.
Η άποψη που έχω για τη ζωή είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που αναφέρετε και συνδέεται άμεσα με την προσπάθεια.
Θεωρώ ότι οφείλουμε να προσπαθούμε πάντα και πολύ. Αν τελικά θα έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα εξαρτάται από πλήθος παραγόντων οι οποίοι τις περισσότερες φορές (δυστυχώς) δεν είναι άμεσα επηρεάσιμοι από εμάς. Τουλάχιστον όμως θα έχουμε προσπαθήσει πριν παραιτηθούμε.
Σε κάθε περίπτωση η συγκεκριμένη ιστορία είναι μια ιδανική παγίδα φαύλου κύκλου συζητήσεων. Είναι εύκολο να συνδέουμε τις τελείες προς τα πίσω γνωρίζοντας το τέλος της ιστορίας. Οι πρωταγωνιστές όμως δεν ήταν σε θέση να γνωρίζουν που θα οδηγούσε η κάθε τους πράξη. Σας θυμίζει λίγο τον Steve Jobs;
>>Εσείς ζητήσατε ποτέ από ταξιτζή να σας πάει δωρεάν στον προορισμό σας?
>>Ή καλύτερα σε κάθε έκκληση βοήθειας αμέσως τρέχετε?
Σχετικά με τον ταξιτζή που λέτε το έχω κάνει σε εφηβική ηλικία και του έδωσε τα χρήματα η μητέρα μου.
Εξαρτάται άμεσα από το ποιον προέρχεται η έκκληση.
Σας ευχαριστώ για το σχόλιό σας.
Υ.Γ.1 Συμφωνώ με την Gravoura
Υ.Γ.2 Σόρυ για το σεντόνι
@sizenagir
"zoro:με ποιά λογική προκύπτει ότι φταιει ο βαρκάρης? Το πρόβλημα δεν λέει ότι ο βαρκάρης ήξερε ότι η Μαρία θα κολυμπήσει και θα πνιγεί!
Προσοχή στην εκφώνηση."
Έχεις δίκιο, με προβλημάτισε και εμένα. Απλά έκανα μια παραδοχή (και ίσως ένα άλμα...) και θεώρησα ότι θα μπορούσε να καταλάβει πόσο απελπισμένη ήταν και ότι θα μπορούσε να την αποτρέψει όταν την είδε έτοιμη να βουτήξει στο ποτάμι. Επίσης θεωρητικά είχε τη γνώση πόσο ορμητικό είναι το ποτάμι και ότι μπορεί να πνίξει άνθρωπο.
Πάντως δέχομαι και αντιστροφή στη σειρά που τους έβαλα:
Πρώτα η Μαρία, και μετά ο Περαματάρης.
Σε ευχαριστώ για την απάντηση σου περί ΑΕΠ. Υπάρχει αντίλογος, αλλά δεν είναι του παρόντος.
Σύμφωνα με το νόμο ευθύνονται εν μέρει ο ληστής και η Μαρία.
Φταίει επίσης αυτός που κάνει την ερώτηση. Αμάν πια αυτή η αναζήτηση ενόχων. Ίσως αυτή είναι το μεγαλύτερο έγκλημα από όλα. Νομίζω ότι είναι πιο σημαντικό να αποενοχοποιηθούμε παρά να βρούμε ποιος ευθύνεται. Για μένα δεν "φταίει" κανείς - τόσο απλά.
Eimai periergos na do pou to paei i Afroditi- pandos mas eftiaxe proi-proi!
Kalimera THEA, aplose ta sendonia sou! Provlepo na kylistoume stin akolasia, poio paixnidi logikis tora.
Xm, gia mena, o A.
Otan mia gomena tin exeis pidixei "gia to kalo", xerondas oti esy eisai o andras tis zois tis, to ligotero pou boreis na kaneis gi afti einai na tin pas spiti. Oxi aplos na perasei to vrady spiti sou (me trella g....)kai taxi to proi. Spiti tis. Esy.
Kai sto dromo tis les oti de goustareis. Alla xigeisai omorfa.
Theleis na se kanei roba gia oli tis ti zoi opou stathei ki opou vrethei, a, na o A o malakas?
Μπορούμε να αντρέψουμε λίγο και τη σειρά .
Έχει ενδιαφέρον.
Η Μ πηγαίνει στον Ψ και της λέει το πρόβλημά της. Εκείνος της λέει τα γνωστά .... Αυτή φεύγοντας πέφτει πάνω στο ληστή ο οπόιος της παίρνει τα χρήματα . Η Μ αποφασίζει να κολυμπήσει απέναντι για να δει τον αγαπημένο της. Όμως το ποτάμι είναι ορμητικό και η Μ πνίγεται.
/σενάριο1/
Ο Α λυπάται και συνεχίζει τη ζωή του ενώ ο Β πέφτει σε βαθιά μελαγχολία και πεθαίνει μετα από λίγο καιρό από τη στεναχώρια του.
Ποιός φταίει τώρα?
/σενάριο2/
Ο Β θεωρεί υπεύθυνο τον Α που δεν ενέδωσε στον έρωτα της Μ (με αποτέλεσμα να πνιγεί και να χάσει για πάντα την αγαπημένη του) τον σκοτώνει και τελικά αυτοκτονεί.
Τελικά ποιος φταίει??
Λοιπόν, σ' όποιον κι αν αποδώσετε το φταίξιμο, η κρίση σας θα είναι πέρα για πέρα αντεπιστημονική διότι δεν θα επιδέχεται διάψευση.
(χε, χε χε!)
Από το σημείο που η Μ ξεκινάει να πάει στον Α η αφήγηση αναπτύσσεται σε 6 παραγράφους. Εκτός από την 5η οπού πέφτει θύμα του Λ, σε όλες τις άλλες η ιδία είναι πρωταγωνίστρια άρα και υπεύθυνη για τα όσα στραβά της πηγαίνουν.
Από τη στιγμή που γνώριζε το παράφορο ερωτά της Μ και ο ίδιος δεν ένιωθε το ίδιο, ο Α έπρεπε να πειθαρχήσει και να μην επιτρέψει να συμβεί τίποτα. Εφόσον την άφησε να περάσει στο κρεβάτι του έχει συμμετοχή στην απελπισία της.
Ακόμα και αυτοί που αποδίδουν ευθύνη στο Β δεν πιστεύω ότι στη θέση του θα έκαναν κάτι διαφορετικό. Η Μ πήγε σ’ αυτόν μονό και μονό επίπεδη την απέρριψε ο προηγούμενος.
Δεν πιστεύω ότι μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις από τον Ψ.
Η πράξη του Λ δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.
Τέλος, μεγάλο είναι και το μερίδιο της ευθύνης του Π καθότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος να περάσει απέναντι.
Συμπερασματικά, για τον θάνατο της Μ φταίει κυρίως η ίδια. Από εκεί και πέρα, κανείς δεν μπορεί να κατηγορηθεί ως δολοφόνος οπότε θα έλεγα ότι την μεγαλύτερη ευθύνη έχουν αυτοί που βρεθήκαν πιο κοντά στο σημείο του θανάτου.
Δηλαδή:
Μ-Π-Λ-Α
Φτωχή Μαρία,
αιωνία σου η μνήμη.
Έχω μια καλύτερη ερμηνεία.
Ο ληστής είναι ο ψυχαναλυτής που έχει έχει μεταμφιεστεί σε ληστή για να κλεψει την Μαρία και να της πάρει όσα χρήματα της έχουν απομείνει μετά την αποτυχημένη ψυχανάληση. Σίγουρα θα πληρώθηκε λιγοτερο για τις πενιχρές υπηρεσίες του Και για να είναι σίγουρος ότι της τα πήρε όλα παριστάνει και το βαρκάρι για να να δεί μήπως της περίσεψε τίποτα μετά την ληστεία.
Δεν μπορείτε να φανταστείται πόσο καλά μπορούν να κρύψουν οι γυναίκες διάφορα πράγματα και ειδικότερα λεφτά. Άβυσσος το μυαλό των γυναικών και κυρίως άβυσσος η τσέπη τους.
Υπάρχει ένα θέμα.
Η ιστορία δεν λέει πουθενά ότι αυτό γίνεται πρώτη φορά. Άρα:
Ο Α έχει τη Μ να της ρίχνει ένα που και που.
Ο Β έχει βαρεθεί κάθε πρωί να πίνει καφέ με τη Μ και να της λέει "αφού αύριο πάλι στον άλλο θα πας"
Ο Ψ της επαναλαμβάνει ότι όσο πάει σ' αυτόν μετά από τις δύο στάνταρ επισκέψεις στους Α και Β δεν κάνουμε δουλειά
Ο Λ έχει βρει ένα μόνιμο κορόιδο και βιοπορίζεται
Ο Π βαρέθηκε να την πηγαίνει πίσω τσάμπα (γιατί δεν τον πλήρωνε σε είδος;)
Έτσι φταίει η Μ
Πρόκειται για μια κλασική ιστορία πάραφορου έρωτα, με τη γνωστή τραγική κατάληξη. Η Μαρία ουσιαστικά αυτοκτόνησε, διότι έκανε μια καταφανώς απερίσκεπτη πράξη περνώντας το ποτάμι. Εκεί θα οδηγούνταν anyway. Το κλειδί στην υποόθεση είναι η ατελέσφορη σχέση μεταξύ των Α και Μ. Οι υπόλοιποι είναι κομπάρσοι.
Σε διαφορετικές συνθήκες (που δεν περιλάμβαναν τον τυφλό Έρωτα) το πρόβλημα θα ήταν φιλοσοφικό/ψυχολογικό/ηθικό, και το συμπέρασμα θα ήταν πως η Μ είναι υπεύθυνη των πραξεών της άρα και των συνεπειών τους. Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει ευθύνη γιατί ο θάνατος ήταν το φυσικό επακόλουθο. Η θυσία που έκανε η Μ στο βωμό του μεγαλείου του Έρωτα (όπως μοναδικά το περιγράφει η Αφροδίτη) στην ουσία είναι κάτι υπερβατικό, που δε μπορεί να χαρακτηριστεί θετικό ή αρνητικό, ώστε να προσάψουμε ευθύνες σε οποιονδήποτε πίσω από αυτό.
to jerry:
Το θέμα με τη Μαρία είναι ότι πόνταρε κάπου όπου δεν είχε καμία ελπίδα.
όλη η Ελλάδα ποντάρει στον τζόγο, που είναι βέβαιο ότι δεν έχει ελπίδα να κερδίσει, η κακόμοιρη η Μαρία να μην ποντάρει σε ένα στόχο σαφώς πιο ρεαλιστικό?
Όσο για την εικόνα μοιάζει κύριε Δήμου με τα σκίτσα που έδειχνε ο Μεϊμαράκης όταν εξηγούσε την λευτουργία των κινητών σκιές. Καθόλου ενθαρρυντικό αυτό για εσάς
Θα ήθελα να μάθω και την άποψη του ΝΔ τότε που ετέθη το πρόβλημα στην ομάδα των φοιτητών.
Όπως απάντησε ένας γνωστός δικηγόρος στον πελάτη του: "Εσύ ποιός θα ήθελες να φταίει;"
Λάθος τον Βουλγαράκη εννοούσα.
Γαμώτο πάντα τους μπερδεύω. Όλοι ίδιοι είναι σε αυτή την κυβέρνηση.
Αγαπητή Εργοτελίνα Θα περάσω το Σαββατοκύριακο στην φοβερή πατρίδα σου , όμως
μην ξεχνάμε οτι υπάρχουν και πολλές ψυχαναλύτριες πιά, μέλη πάντα της ίδιας κοινωνίας που όλοι ζούμε και όχι από άλλους ιδανικούς πλανήτες.
Για τον φίλο sizenagir
Δεν πιστεύω οτι είναι ένοχα τα συναισθήματα , ενοχή προκύπτει από το αποτέλεσμα της πράξης , ο καθε ένας μπορεί να αισθάνετε ότι θέλει , εκείνο όμως που επιλέγει να πράξει σαφώς οδηγούμενος από τα συναισθήματα του και αποφασίζοντας με την λογική του , είναι που τελικά τον χαρακτιρίζει αθώο ή ένοχο.
Αν εμπλέκεται το Ελληνικό Δημόσιο, είναι βέβαιο οτι, αφού φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο, η τελική κρίση θα καταδείξει το ποτάμι σαν ένοχο :)
(Γιατί πρέπει να υπάρχει ευθύνη στη ροή μιας ιστορίας;)
Τελικά σήμερα κατάλαβα τι είμαι...
Είμαι ο πασαδόρος της Αφροδίτης.
Σηκώνω τη μπάλα για να καρφώνει εκείνη.
Γράφω ένα ποστ για να ζωγραφίζει εκείνη.
Α, ρε θεά! Αν ήμουν φθονερός θα είχα γίνει πράσινος από την ζήλεια μου.
Τέτοια κείμενα!
Όμως δεν είμαι - και σε χαίρομαι.
Θα διαφημίσω το post μου!
(Μου επιτρέπετε)
Έχω ένα "αντίστοιχο" πρόβλημα στο blog μου, το οποίο επιδέχεται μια και μοναδική λύση!?
Είναι απλό και παρά το γεγονός ότι το blog μου το έχουν επισκεφτεί στο ενδιάμεσο 60 επισκέπτες κανείς δεν έχει σχολιάσει!comments=0
Τι φταίει?
Να σας πω εγώ τι φταίει.
Η ιστορία του Ν.Δ. έχει σεξ,χρήμα και έγκλημα!
Τα αγαπημένα στοιχεία του ΝεοΈλληνα!
Η καημένη η Μαρία δεν έπραξε τόσο τραγικά λάθη που να είναι αυτά η αιτία του θανάτου της. Τέτοια λάθη κάνουμε όλοι μας αλλά δεν καταλήγουμε νεκροί. Άντε το πολύ-πολύ να κλάψουμε κανα 2ωρο και μετά το ξεχνάμε. Μήπως έβαλε το χεράκι του και ο παράγοντας τύχη?
Το πεπρωμένων φυγείν αδύνατον που λέμε? Αν δηλαδή περπατάς στο δρόμο και πέσει στο κεφάλι σου μετεωρίτης ποιός φταίει? Γιατί πάντα να πρέπει να φταίει κάποιος άνθρωπος? Δεν είναι λίγο ανθρωποκεντρικό αυτό? Έχουμε τελικά τόσο μεγάλη συνείδηση των αποφάσεών μας? Κανένας δεν έφταιγε. Όλοι από την πλευρά τους είχαν δίκαιο. Το αποτέλεσμα τελικά ήταν τυχαίο όπως συμβαίνει άλλωστε πολύ συχνά σε διάφορες άλλες καταστάσεις. Καμία ανθρώπινη συνειδητή επιλογή δεν οδήγησε προς αυτό το αποτέλεσμα.
Τοκ-τοκ!
(Ποιός διάολος είναι τέτοια ώρα γ@#$% το φελέκι μου γ@#$%!). Ανασηκώνεται από το παπλώματα (κόντεψε να φάει και τα μούτρα του), μπουρδουκλώθηκε να βάλει ένα παντελόνι, «Τοκ-τοκ-τοκ!» «ΜΙΣΟ, ΕΡΧΟΜΑΙ!» σιχτίρισε. Μουρτζουφλιασμένος, πάτησε κατά λάθος τον γάτο στα σκοτάδια (μιάαααρ!) και ξεμαντάλωσε.
Νύχτα καταιγίδα – η Μαρία επίσης καταγίδα. Ορθια, να τρέμει (κλαμμένη?)
«Ελα μέσα» την έπιασε από το μπράτσο προστατευτικά κάπως (τώρα κουφάθηκα – τι θέλει αυτή τέτοιαν ώρα?...). Προχωρούσε από πίσω της κάνοντας λίγο χώρο να μπορεί να καθίσει, κόλος ήταν, σα χαμένη– τι σκατά έπαθε πάλι? «Να σου βάλω κάτι να-» και δεν πρόλαβε ν’αποσώσει την ερώτηση, η Μαρία γύρισε απότομα και αρπάζοντάς του το πρόσωπο, του έχωσε από αυτά τα φιλιά όλο γλώσσα, όλο δύναμη και κ**λα – όπα, τι γίνετ’εδώ?
Ανταποκρίθηκε (μ*λ*κας ήταν?) να δει πού θα το πήγαινε – κι εκείνη τον φιλούσε, τον κοίταζε (όταν τ’άνοιγε βεβαια) χωρίς να τον βλέπει (αυτό το καταλάβαινε, κάτι πιο άγριο συνέβαινε), τον χάιδευε, τον ζούλαγε, τον ρούφαγε, πήγαινε να της μιλήσει και του έκλεινε το στόμα με φιλιά (ε, σου πηδάει ο άλλος το επιχείρημα με τη γλώσσα του στο στόμα σου, όσο νά’χει), προσπαθούσε να μην ανταποκριθεί ακριβώς (εντάξει, καλό μ*** αλλά δεν τρελλαίνομαι κιόλας) και το σώμα του είχε μπει σε φάση «παίζω- να δω αν θα μου σηκωθεί αρκετά» κι όχι «ήρθες επιτέλους - σε περίμενα μια ζωή».
Η Μαρία το καταλάβαινε αυτό. Καταλάβαινε ότι δεν είχε τη δύναμη να του ρημάξει τη ζωή. Ούτε να τον κάνει να παραδοθεί άνευ όρων για πάντα. Ομως έπρεπε να του δείξει πώς θα ήταν εάν... Το φλογισμένο της κορμί, η τελευταία ζαριά, μπας και τον συγκινούσε και τον έκανε να κολλήσει, όλοι οι άντρες το ίδιο δεν ήθελαν απ’αυτήν?
«Μωρό μου, μωρό μου, μωρό μου» από μέσα της, «έλα να σου μιλήσω μ’ό,τι έχω...» απ’έξω της… Παράφορα, δεν μπορούσε να τον γδύσει αρκετά γρήγορα, καιγόταν, έλιωνε, τουλάχιστον εκείνος ανταποκρινόταν...
(Χμ, καλή είναι, ωραίος κ*λος, κοίτα να δεις φίλε μου), ο τύπος δε πίστευε την τροπή που έπαιρνε η βραδιά. Επρεπε όμως να σταματήσει τη φάση για να εξηγηθούν λιγάκι, οι γυναίκες ειναι μυστήριες, και μπορεί αύριο να του ζήταγε και δεσμεύσεις, άσε να καλύψει τα νώτα του.
«Ε, χμ, Μαρία» ξεκολλάει, σκουπίζει σάλια, προσπαθεί να ανακαθίσει.
Η Μαρία αναδιπλώνεται για λίγο, προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια και τ’αυτιά της, ξέρει τι θα πει, το ήξερε απ΄την πρώτη ώρα που το έπιασε στο βλέμμα του πριν λίγο καιρό, μα...
Χαμένη ήδη. Το ξέρει. Πυρπολημένη, καμμένη, ληγμένη. Αλλά δε μπορεί να κλάψει – έχει και κάτι ακόμη να δώσει, το τελευταίο μα τελευταίο της χαρτί, να το παίξει , τουλάχιστον να συνθλιβεί ηρωϊκά.
(ooops, διάλειμμα, reality calls, I’ll be back!)
Basika den "ftaei" kaneis. Ostwso oi basikes aities pou odhghsan thn Maria ston pnigmo prepei na anazhththoun sta prwta viwmata me tous goneis ths. O kakomoiros o Psy ths eipe thn alhtheia: o tropos me ton opoio antidra exei kathoristei apo thn allhlepidrash ths me tous antrwpous pou thn eferan sth zwh, kata ta prwta 5-6 xronia ths zwhs ths. Olh h ypoloiph zwh ths (olwn mas) kathorizetai se poly megalo bathmo apo to ti egine tote.
Δεν υπάρχει κανείς που να μην ευθύνεται.
Περισσότερο ευθύνεται ο Α, γιατί εκμεταλλεύτηκε μια κατάσταση για την πλάκα του -- το γουρούνι.
Μετά ο Λ, γιατί δεν γουστάρω το έγκλημα γενικώς.
Μετά ο Β, γιατί αν ήταν "τρελά ερωτευμένος" θα την είχε κρατήσει εκεί για να την ηρεμήσει, τουλάχιστον εκείνη τη νύχτα. Μετά, ας ξε-ερωτευόταν, ή ας πήγαινε να δείρει τον Α.
Μετά ο Ψ, γιατί το μόνο που κατάφερε ήταν να της καταστρέψει την ψυχολογία -- πράγμα απαράδεκτο για έναν ψυχίατρο (αν και μάλλον για ψυχαναλυτή πρόκειται, οπότε θα έπρεπε να τον έχω βάλει στην πρώτη θέση, ως απατεώνα).
Μετά ο Π, γιατί θα έπρεπε να βοηθήσει ένα συνάνθρωπό του που είχε ανάγκη. Τι πάει να πει "έκανε τη δουλειά του";
Και τη μικρότερη (συγκριτικά) ευθύνη την έχει η ίδια η Μ. Έχει το ακαταλόγιστο, όπως λένε, γιατί κινήθηκε ορμώμενη από τον παράφορο έρωτα -- βλακωδώς, μεν, με αγαθές προθέσεις δε.
Αν και υποπτέυομαι ότι η "ψυχολογική ερμηνεία" που θα ακολουθήσει θα μπάζει ποταμίσια νερά, όπως σε όλα τα "τεστ" του είδους...
Πως τους αρέσει να το παιδεύουν μερικοί!...
Βάλετε 6 γραμματάκια σε μιά σειρά και γράψετε την προσωπική σας εξηγησούλα. Ολες οι επιλογές θα έχουν μιά λογική ή ηθική ή συναισθηματική εξήγηση... Δεν υπάρχει λάθος υπάρχει μόνο άποψη! Get to the point. It's just opinion!
παντως ειναι εξαιρετικο σεναριο για πορνο
@agelos papagelis..Η γυναικεια Ψυχαναλυση ειναι πολυ πισω..υπαρχουν γυναικες που αναπαραγουν τα στερεοτυπα του μισογυνη Ζιγκμουντ Φροηντ,που τον γιορταζουμε κιολας φετος..τρομαρα μας..Aν ηταν ανθρωπος και οχι ψυχαναλυτης θα δινε και το κορμι του,που λεει ο λογος,να τη σωσει..XΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ-ΕΞΠΡΕΣ-ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ!!!...
Καλημέρα σε όλους. Παρακολουθώ το blog απο την αρχή της δημιουργίας του χωρίς να συμμετέχω, κυρίως για λόγους έλλειψης χρόνου. Το σημερινό post ωστόσο, μου κέντρισε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον και αποφάσισα να αφήσω κι εγώ το σχόλιο μου.
Η σειρά που επιλέγω είναι η εξής:
Μ - Διστάκτικα επιλέγω την Μαρία ώς πρώτη υπεύθυνη, γιατί αυτήν πήρε τις αποφάσεις που οδήγησαν στον θάνατο της. Όπως θα έλεγε και ο Sartre, "Man is condemned to be free; because once thrown into the world, he is responsible for everything he does." Απο την άλλη όμως, πόσο εύκολα θα καταδικάσουμε μια γυναίκα που ο έρωτας της, την οδήγησε στην καταστροφή;
Π - Δεν θα ήταν και τόσο τρομερό για τον ίδιο να την περάσει απέναντι δωρεάν, ωστόσο δεν γνωρίζουμε την ιστορία του. Μπορεί να ήταν φτωχός και να μην είχε περιθώρια να κάνει τέτοιες χάρες, ή να είχε ήδη περάσει πολλούς δωρεάν εκείνη την ημέρα και να είχε αγανακτήσει.
Λ - Δεν μπορούμε να σχολιάσουμε τις πράξεις του, καθώς δεν γνωρίζουμε τίποτα γι' αυτόν. Η ευθύνη του όμως, ως ηθικός αυτουργός είναι ξεκάθαρη.
Ψ - Αντιδεοντολογική η στάση του. Θα μπορούσε τουλάχιστον να την ηρεμήσει με κάποιο τρόπο (έστω με Xanax!).
B - Πληγωμένος απο τις πράξεις της Μαρίας, δεν νομίζω ότι θα ήταν εύκολο να την δεχτεί κοντά του (τον είδε ουσιαστικά ως λύση απελπισιας! Ποιος θα το ανεχόταν;).
Α - Ξεκαθάρισε την θέση του εξ'αρχής και επιπλέον δέχτηκε να την κρατήσει σπίτι του, δείχνοντας αλτρουισμό. Η Μαρία εκμεταλλεύτηκε την καλοσύνη του, βιάζοντας τον κατα κάποιο τρόπο! Ο Α απ'ότι φαίνεται έφτασε στα όρια του πριν "ενδώσει". Είμαι βέβαιος πως αν αντιστρέφονταν οι δύο αυτοί ρόλοι, κανείς δεν θα δίσταζε να δικαιολογήσει μια βιασμένη γυναίκα. Μοναδικό σφάλμα του, που δεν έδειξε αρκέτη θέληση ώστε να απωθήσει την Μαρία στο κρεβάτι, πόσο εύκολο θα ήταν όμως κάτι τέτοιο;
Ντετερμινιστικά ωστόσο, απόλυτη ευθύνη έχει το Big Bang (ή τα γονίδια της Μαρίας που την έκαναν να επιλέξει τον συγκεκριμένο σύντροφο)...
Ο θάνατος της Μαρίας οφείλεται σε πνιγμό.
Πνίγηκε γιατί δεν είχε λεφτά για το εισιτήριο.
Δεν είχε λεφτά λόγω ληστείας.
Έφτασε στην κατάσταση αυτή επειδή είχε περάσει την προηγούμενη βραδιά στην απέναντι όχθη.
Απελπίστηκε επειδή ο αγαπημένος της την εκμεταλλεύτηκε, η καβάτζα της την έφτυσε, ο γιατρός δεν την βοήθησε.
Ευθύνες βαραίνουν όλους:
Ο ληστής: αποτελεί την τρύπα του συστήματος (η ληστεία δεν περιλαμβάνεται στο σύστημα- κοινωνία).
Ο βαρκάρης λόγω έλλειψης κοινωνικής συνείδησης (αλλιώς: ανθρωπιάς). "Μακάριοι οι ελεήμονες"
Η Μαρία: μετά την απογοήτευσή της, στράφηκε στον Β για καθαρά ωφελιμιστικούς λόγους. "Πυρ γυνή και θάλασσα".
Ο Β: μπορείς να τον δεις ως πουριτανό (και τι έγινε που "πήγε με τον άλλο;"), μπορείς όμως να τον δεις και ως ορθολογιστή ("αφού δεν με θέλει πραγματικά...")αλλά και ως έντιμο ("έρχεται σε μένα σε στιγμή αδυναμίας, δε θέλω να την εκμεταλλευτώ")
Ο Α: μπορεί να χαρακτηριστεί ως "Ξένιος Δίας" (την φιλοξένησε) ή ως "ψυχρός" άντρας-γκομενάκιας ("αφού μου την έπεσε, τι να κάνω;").
Ο Ψ: μάλλον πρέπει να κατηγορηθεί για ότι ΔΕΝ έκανε, προκειμένου να βοηθήσει την Μαρία.
Με μια πολύ γρήγορη ματιά στο blog είδα ότι οι περισσότεροι είστε υπέρ το δέον "σκληροί" (του τύπου: "φταίμε για τις επιλογές μας...").
Όποιος είναι τόσο ψυχρός και λογικός, ή δεν είχε την ευτυχία να αιχμαλωτιστεί από τα πάθη του ή δεν κρίνει με "ισονομία" τον εαυτό του και τους άλλους. Anyways...
Το πρόβλημα είναι πολυσήμαντο. Με τι κριτήρια θα "δικάσουμε"; Κοινωνικό; Νομικό; Με βάση την λογική ή τον έρωτα (mutual exclusive); τον ανθρωπισμό; Μήπως να διακρίνουμε σε ενόχους και ηθικούς αυτουργούς; Η κοινωνική αναλγησία είναι παράπτωμα ή απλώς κατακριτέα; Μάλλον όσοι βιάστηκαν να απαντήσουν στο πρόβλημα θα πρέπει να το ξαναεξετάσουν.
Δεν υπάρχει μια μοναδική απάντηση, όλα έχουν να κάνουν με τους "συντελεστές βαρύτητας" που ο καθένας μας έχει θέσει. Εγώ θεωρώ την κοινωνική αναλγησία χειρότερη από τη ληστεία (σαν επίπτωση στο κοινωνικό σύστημα).
Περισσότερο φταίει ο βαρκάρης παρά ο ληστής (ο οποίος μπορεί και να λήστευε για να επιβιώσει).
Περισσότερο ο Α γιατί εκμεταλλεύτηκε την στιγμιαία αδυναμία της Μ και λιγότερο ο Β που είτε είναι πουριτανός είτε απλά δε θέλει να τον εκμεταλλεύονται.
η Μ περισσότερο γιατί θυσίασε το πάθος της για το συμφέρον (τελικά μήπως οι γυναίκες μόλις τις φτύσουν οι ψυχοπαθείς τύποι με τους οποίους αυτές είναι ερωτευμένες ψάχνουν ένα "καλό παιδί" για να του "φορτωθούν" και να γλυτώσουν το "ράφι";)και λιγότερο "επειδή είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας".
ο Ψ γιατί μάλλον ξέχασε την κοινωνική διάσταση της Ιατρικής και ζήλεψε την ιδιότητα του Πιλάτου. Ή είναι στο ΕΣΥ και χρειάζεται "φακελλάκι".
Και όποιος σκέφτηκε ότι ο ληστής πιθανολογείται ότι είναι Αλβανός, παρακαλώ να αυτομαστιγωθεί ζωντανά στην TV ενόπιον του κυρίου Χ"νικολάου και παρουσία Κακαουνάκη - Τράγκα.
συγνώμη για τον δαίμονα της ορθογραφίας.
ΜΗΠΩΣ Ο ΒΑΡΚΑΡΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΚΟΥΣΚΟΥΝΗΣ ΜΑΙΝΜΕΝU?
@cyrusgeo
Σε αυτού του είδους τα test συνήθως δεν υπάρχει αυτό που λέμε η σωστή λύση.
Είναι θέμα προσωπικό το πως αντιλαμβάνεται μια κατάσταση ο καθένας μας και τι αξίες έχει στην ζωή του.
to aphrodite:
τη σκηνή που γράφεις ο Φώσκολος θα την είχε γυρίσει σε 20 επεισόδια.
Έτσι βγαίνουν τα λεφτά. Εσύ σε μερικές παραγράφους τα έκανες όλα!
Δεν άφησες και τίποτα!
sizenagir said...
όχι και το δικό σου καλό είναι, αλλά ήταν μάλλον απλό, (αλλά ΚΑΛΟ)
Όλοι φταίνε, αλλά αυτή είναι αόριστη απάντηση. Συγκεκριμένα όλο το σύμπαν φαίνετε να συνομωτεί εναντίον της.
Το τεστ μου φαίνεται παρόμοιο με το εξής:
Ενάς ψαράς έχει ένα βαρίδιο στο χέρι και το πετάει μέσα στην θάλασσα. Ποιος ευθύνεται που το βαρίδιο πήγε στον πάτο;
Α) Η Βαρύτητα
Β) Το χέρι του ψαρά;
Τι είναι σωστό;
--
Παρόλα αυτά η τυπική απάντηση μου είναι ότι η Μαρία ευθύνεται για τον θάνατο της, αλλά απο την άλλη πέρασε πολλά. Επειδή δεν προσφέρω τίποτα καινούργιο σε αυτό το κόμεντ, σιωπώ!
Freud's views of women were rooted in a culture in which there were enormous prejudices about the capacities of women. Their sexuality baffled him. Freud would later say that women were largely "a dark continent." "What does woman want?" he asked. He never found a satisfactory answer.
>>>>O Ψυχαναλυτης ποιας σχολης αληθεια ηταν?..μαλλον της Βιεννης,του Μοναχου..
γιατι αν ηταν Αμερικανος Pscyco-Παστορας,εστω Ελληνας Blogger ή καφετζης ...Θα το σωζε το κοριτσι..
Υ.Γ.ΠΟΣΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΣΥΝΟΜΩΤΗΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΘΕΙ ΜΙΑ ΨΥΧΗ...ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ!!!!!!!!!
@ skoumas
Καλημέρα!!!
@ aggelos-x-aggelos
Επ, καλημέρες....
Εσύ τι λες; Ποιος φταίει;
Nikos Dimou said...
Κάποτε στο Μόναχο, σε μία συγκέντρωση των υποψήφιων διδακτόρων φιλοσοφίας, περάσαμε όλη τη νύχτα συζητώντας αυτό το πρόβλημα
"Οι φιλόσοφοι έχουν μόνον ερμηνεύσει, με διάφορους τρόπους, τον κόσμο. Το ζήτημα ωστόσο είναι να τον αλλάξουμε." (Κ. Μαρξ, Θέσεις για τον Φόυερμπαχ). Άρα, το ζήτημα δεν είναι να προσδιορίσουμε ποιος φταίνει για το θάνατο της Μαρίας (είπαμε, το ποτάμι φταίει) αλλά το πώς η Μαρία θα απέφευγε το θάνατο.
Σε όλες μας τις αναλύσεις αποδεχόμαστε ως αυτονόητα κάποια δεδομένα ενώ η ουσία του προβλήματος βρίσκεται ακριβώς σ΄αυτά! Γιατί, ας πούμε, η Μαρία να ζει από την άλλη όχθη του ποταμού, γιατί να υποχρεώνεται να πληρώνει για να περάσει απέναντι, ποια ανάγκη εξυπηρετεί η ύπαρξη του ψυχίατρου, γιατί η Μαρία να πρέπει να επιστρέψει απέναντι, πώς ο ληστής έγινε ληστής, ποιοι και γιατί ανέχονται τη ύπαρξή του, γιατί ο Α φέρεται αρριβιστικά, ο Β εγωιστικά, ο Ψ με απάθεια κι ο Π με ιδιοτέλεια, γιατί, η Μαρία έχει εμμονές και φέρεται υστερικά κλπ; Εκεί είναι η ουσία του προβλήματος και όχι στο ποιος φταίει.
@debby: μα ούτε εγώ μίλησα για "σωστή λύση". Απλά, από την εμπειρία μου με άλλα τεστ του είδους, βρίσκω ότι συνήθως οι τελικές ερμηνείες της επιλογής του κάθε παίκτη (για παιχνίδι πρόκειται) είναι υπεραπλουστευτικές και "μπάζουν".
Αλλά το παιχνίδι είναι πάντοτε παιχνίδι -- και ποιος μπορεί να του αντισταθεί;
@ skoumas
Πάρε τα comments από την αρχή και όπου δεις το μάτι μου έχω και από μία άποψη
@cyrusgeo
Κάπως έτσι είναι. Συμφωνώ. Σχολίασα απλά σε σχέση με την παρατήρηση σου στο τέλος που έγραφες:
"Αν και υποπτέυομαι ότι η "ψυχολογική ερμηνεία" που θα ακολουθήσει θα μπάζει ποταμίσια νερά, όπως σε όλα τα "τεστ" του είδους...
Πιστεύω πως σε αυτό το post, και θα πρέπει να είναι το μοναδικό, ο ΝΔ δεν θα αποκαλύψει το δικό του σκεπτικό γιατί ίσως δεν θυμάται πώς ακριβώς σκέφτηκε τότε. Τώρα, γνωρίζοντας το αποτέλεσμα της "έρευνας" δεν μπορεί να πάρει θέση. Για πρώτη φορά λοιπόν δεν θα έχουμε τη θέση του!!! Για πρώτη φορά δεν θα εκτεθεί. Το δικαιούται εξάλλου από τη στιγμή που σε όλα τα posts εκφέρει τη γνώμη του δημόσια και ονομαστικά, ενώ όλοι εμείς, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που αναφέρουν ονοματεπώνυμο--αν είναι βέβαια αληθινό, αλλά και πάλι ποιος τους ξέρει;--παίζουμε κρυφτούλι!!!
ε,λοιπόν η Μαρία δεν πνίγηκε!!
Όταν ο βαρκάρης αρνήθηκε να τη γυρίσει πίσω τσάμπα ,του έριξε μια δυνατή σφαλιάρα που ο τύπος έχασε το φώς του και την ισορροπία του... και μπλούμ μέσα στο ποτάμι ο παλιοβαρκάρης....
Αυτός πνίγηκε τελικά!!
Η Μαρία πέρασε απέναντι με τη βάρκα, πήγε σπίτι της,πήρε το μπογαλάκι της,στάθηκε στο δρόμο, έκανε ωτοστόπ σ΄ενα μοτοσυκλετιστή.. και γύρισε μαζί του τον κόσμο όλο!!!
Οι υπόλοιποι έμειναν και γέρασαν εκεί έχοντας στο νού τους πάντα τη Μαρία!!
Φταίει το σύστημα!
Η Μαρία, με ψευδή συνείδηση προσπαθεί να κυνηγήσει ουτοπίες στον έρωτα του Α για να δραπετεύσει από την καπιταλιστική ζούγκλα. Ο αλλοτριωμένος μέχρι το κόκαλο Α βλέπει τη Μ σαν εμπόρευμα. Ο Β, τον οποίον η Μ τον αντιμετωπίζει σαν εμπόρευμα Β’ διαλογής, είναι δέσμιος του ατομικιστικού πνεύματος της εποχής και στηρίζεται στον εγωισμό του απορρίπτοντας την αγάπη. Η Μ μετά απευθύνεται στον Ψ ο οποίος έχει πέραση στην εποχή του υπερκαταναλωτισμού. Αρνείται όμως να την εξυπηρετήσει θέλοντας να εξασφαλίσει το υψηλότερο κέρδος. Ο Λ, παιδί των γκέτο μαραζωμένο από την ανεργία, ανήκει στο λούμπεν προλεταριάτο και την πέφτει στη Μ γιατί δεν έχει άλλη διέξοδο. Ο Π έχει εντολή από το αφεντικό του να είναι τυπικός. Ηδονίζεται να πουλάει εξουσία όπου τον παίρνει σαν γραικός γραφειοκράτης. Άσε που δεν υπάρχει και γέφυρα στο ποτάμι γιατί δεν συμφέρει κανένα κατασκευαστικό κολοσσό.
Η Μαρία είναι θύμα της καπιταλιστικής ζούγκλας, του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης!
This post has been removed by the author.
@ maika
... και του έβαλε τα ρούχα της και πήρε τα δικά του για να μπερδευτεί ο Δήμου, ε, ε;
... του βαρκάρη ήθελα να πω
Πρώτα η Μ, μετά ο Π (θα τον έβαζα πρώτο αν λεγόταν βαρκάρης, αλλά ‘περαματάρης’ μου πάει προς το μεταφυσικό), το ίδιο οι Α, Β, Λ και τελευταίος ο Ψ.
Για ζωγραφιά, θα προτιμούσα τη βραδιά της Μ με τον Α.
Διαπίστωση
Όλοι ασχολούμαστε με το ποιος φταίει για τον εικονικό θάνατο της Μαρίας, όλοι αποδίδουνε απλόχερα ευθύνες δεξιά και αριστερά και στο κρίσιμο ερώτημα που έθεσα όλοι σωπήσαμε!
Στο δεδομένο γεγονός ότι αύριο κάποιοι συνάνθρωποί μας θα πεθάνουν επειδή εμείς είτε με την άγνοια μας είτε με την αδιαφορία μας δεν προσπαθήσαμε καν να τους βοηθήσουμε δεν αποδίδει κανείς ευθύνες! Προτιμάμε να διερευνούμε την εικονική πραγματικότητα του προβλήματος του γάτου (όπως τον λέτε) παρά την ίδια την πραγματικότητα (είναι άλλωστε λιγότερο επώδυνο).
kahri said...
Η Μαρία, με ψευδή συνείδηση προσπαθεί να κυνηγήσει ουτοπίες στον έρωτα του Α για να δραπετεύσει από την καπιταλιστική ζούγκλα. Ο αλλοτριωμένος μέχρι το κόκαλο Α βλέπει τη Μ σαν εμπόρευμα.
Θα ξανάγραφα το παραπάνω εδάφιο: "Η Μαρία, κορδελιάστρα με αλλοτριωμένη συνείδηση, προσπαθεί να πραγματώσει το μικροαστικό της όνειρο μέσω του έρωτά της για το μεγαλοαστού Α ο οποίος την βλέπει σαν ένα ακόμη εμπόρευμα." Κατά τα λοιπά, σε γενικές γραμμές θα προσυπέγραφα, εκτός από την τελευταία παράγραφο που δε μπορώ να καταλάβω πού κολλάει.
Οι επιλογές μας είναι το αποτέλεσμα μιας μεγάλης αλυσίδας που μας κρατάει δέσμιους στο παρελθόν μας. Ναι μεν οι επιλογές που κάνουμε, μας καθιστούν φαινομενικά υπεύθυνους, όμως σε μεγάλο βαθμό επιρεάζονται από τις ηγετικές φιγούρες που μας γαλούχησαν στην ζωή μας και έχτισαν το μεγαλύτερο μέρος της προσωπικότητας μας.
Εγώ σκέφτομαι ότι τα πρόσωπα που πιθανώς να ευθύνονται για τον θάνατο της Μ. δεν βρίσκονται στην ιστορία αυτή, αλλά συνδέονται απόλυτα μαζί της, σε βαθμό σημαντικά μεγαλύτερο από τα πρόσωπα της περιγραφής.
Κρίμα που δεν έχει χάπι έντ! Η ζωγραφιά είναι τέλεια, για να μην έχετε και παράπονο... Όσο για το ποιος φταίει, εντάξει μια μέρα θα πέθαινε η Μαρία με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Τουλάχιστον είχε προλάβει να ζήσει το πάθος της, να απογοητευτεί από αυτό, να ζήσει μια ληστεία -μεγάλη υπόθεση, μου έχει συμβεί 2 φορές, αισθάνεσαι ότι σου κλέβουν την ταυτότητά σου, γιατί σου κλέβουν την αστυνομική στ' αλήθεια, όταν σου παίρνουν την τσάντα- είχε προλάβει να δει ένα βαρκάρη να μην μπορεί να παραβιάσει τα καθήκοντά του σε μια εξαιρετική περίπτωση, οπότε "πήγε" ευχαριστημένη, είχε ζήσει. αιωνία της η μνήμη... Ο νεκρός δεδικαίωται και άλλα τεινά. Θα γίνει κοσμική σκόνη μια μέρα
Μήπως φταίει η κακιά η ώρα;
@aggelos-x-aggelos
ακριβώς!!!
είδες πως τα κατάφερε??
Yπαρχει blogger-girl που αντιμετωπιζει μεσα στο ανδρικο κατεστημενο..παρομοιες καταστασεις με τη Μαρία?..προτιθεμαι να βοηθησω!..WUW!!..WOMEN UNITED FOR WOMEN!!
@ΝΔ
Η ζωγραφιά πολύ καλή. Κάτι τέτοια έκανε και ο Matisse και έγινε διάσημος!
@maika
τελικά από όλες τις απόψεις που διάβασα,μάλλον η δική σου είναι η πιο ρεαλιστική!!!
Μ'αρέσεις!!!
Η M φταίει.Aν είχε βγάλει το εισιτήριο aller-retour από το ταξιδιωτικό γραφείο των περαματάρηδων, δεν θα είχε πρόβλημα.
@sofi-k
..σ΄ευχαριστώ!!
@aphrodite
Με διέλυσες με το comment των 10:58!
Ζω τα ίδια ακριβώς.
Από συνάντηση σε συνάντηση...
Με τη μόνη διαφορά οτι έχω επιστρατεύσει όση δύναμη νομίζω οτι έχω για να κάνω την τελευταία μου συνάντηση με την Αγάπη... τελευταία!
Καλή τύχη με τη δική σου...
@εργοτελίνα:
Με άλλα λόγια σου αρέσουν οι γυναίκες ή επιτελείς κοινωνικό έργο,κάτι σαν την Μητέρα Τερέζα π.χ,ή τους Γιατρούς χωρίς σύνορα;
:)
Αχ ρε vrennus, να σατιρίσω ήθελα θεωρίες & μεθόδους που με αυτοματισμούς της σκέψης μπορούν να εξηγήσουν τα πάντα... Και άλλη ιστορία να έβαζε το αφεντικό, στο σύστημα θα τα ‘ριχνα με τον ίδιο τρόπο.
@georgia m...και τα δυο...τελικα θα τον κανουμε το συλλογο?..δε βλεπετε,καθε μερα..κι αλλο θυμα,οπως η Μαρια..basta!!!!
Kανονικα και political correct..θα πρεπε η Μαρια να ταν Μαριος..και οι υπολοιποι ΧΨΩ θηλυκες περσόνες..μα που ειναι η Καραμανου και η Κανελλη;;;;
Ειδικα την τελευταια την φοβαται ο Γατος.ε;...
Άλλη εκδοχή:
η Μαρία,βλέποντας τον κακό καιρό και την φουσκοθαλασσιά,αποφασίζει να δώσει ένα τέλος στη θλιβερή της ζωή και να την πάρει στα χέρια της(τη ζωή).
Αρκετά άλλωστε,χρήματα της έπαιρνε ο psy τόσο καιρό.
Είχε και δύο κ@ριόληδες να της ρουφάνε το αίμα κάθε μέρα - τον έναν να μην θέλει,τον άλλον να μην της κάθεται.
Στο δρόμο συναντάει τον ληστή αλλά του λέει αποφασιστικά:"δεν μου γ@μιέσ@ι κι εσύ;" - του δίνει μια με την τσάντα της,πάρτον κάτω!
Βλέπει τον περαματάρη - τι όνομα κι αυτό - και του λέει να την περάσει απέναντι.Πριτς - της λέει αυτός.Θα με περάσεις απέναντι,παλιομ@λ@κ@,του λέει αποφασιστικά,αλλιώς θα σε γ@μήσω και θα σε δείρω!".
Αυτός φοβήθηκε πολύ - δεν παίζει κανείς με τα γυναικεία νεύρα και το μάτι που γυαλίζει- και την πέρασε απέναντι.
Η Μαρία σκεπτόταν τα δύο ανδρά-ποδα και σκαρφιζόταν την απάντηση που θα τους άξιζε καλύτερα.Αδιαφορία...Εξαφάνιση.Τότε, αποφάσισε να αφήσει τα ρούχα της στην ακροθαλασσιά,το λινό της άσπρο πουκάμισο,το παντελόνι και τα σανδάλια της για να φανεί η όλη ιστορία σαν πνιγμός.
(Ο περαματάρης είχε εν τω μεταξύ χάσει τη μιλιά του από το φέρσιμό της και ήταν και αγράμματος,οπότε δεν θα μπορούσε να συννενοηθεί με την τοπική αστυνομία.)
Έτσι,την άλλη μέρα μαθεύτηκε ότι η κοπέλα μάλλον πνίγηκε στα βαθιά νερά ή παρασύρθηκε από το ποτάμι.Εκείνη όμως,θα ξεκινούσε ήδη άλλη ζωή,καινούρια,αλλάζοντας και το όνομά της.Θα εμφανιζόταν κάποτε,αλλού,ως Άννα,ψιθυρίζοντας ωσαννά.
:)
@εργοτελίνα:
Εδώ τη φοβάμαι εγώ την Κανέλλη,ο Γάτος δεν θα την φοβόταν;!Άμα τον βάλει κάτω αυτή,με τα καντήλια που ρίχνει,ο Γάτος θα πει τον δεσπότη Παναγιώτη,που έλεγε και ο Χάρρυ Κλυν.
:)
Τώρα για τον σύλλογο:
δεν χρειάζεται - υπάρχουν πολλές.
:)
Εκείνη όμως,θα ξεκινούσε ήδη άλλη ζωή,καινούρια,αλλάζοντας και το όνομά της.Θα εμφανιζόταν κάποτε,αλλού,ως Άννα,ψιθυρίζοντας ωσαννά.
:)...ειναι η Αννα Καραμανου και ο Περαματαρης ο Γυναικοπατερας μας ο Γιωργακης!!..
Υ.Γ.ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ BLOG Η ΚΑΝΕΛΛΗ..ΣΤΟ ΓΡΑΠΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΛΟΓΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΗΠΙΑ..πιστευω..
Y.Γ.To συλλογο με τις Θεες εννοω,που ειναι η Venus Airlines?
@εργοτελίνα:
Α,μη με μπερδεύεις εμένα!Εγώ δεν είμαι ανάμεσα στις εναέριες Θεές - ίσως κάτι από Άρτεμη μου πηγαίνει αλλά έχω πει ότι παίζω με τις Ναϊάδες.
:)
Από τη στιγμή που δεν πρόκειται για φόνο, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ευθύνες.
Δεν φταίει κανείς με την έννοια οτι σε αυτόν οφείλεται η τραγική κατάληξη της ιστορίας.
Η ζωή απλά συμβαίνει.
B γιατι ειναι ειναι παραμορφωση στηριξης του ερωτα σου
Ψ γιατι υπαρχει με τους ορους του αρα χανεται απο την ζωη
Β γιατι λειτουργει οπως ο ψυχολογος αλλα απο την αλλη δεν εχει ιδεα τι εγινε
Α αν και δεν βλεπω γιατι μπορει να φταιει
Μ διατηρει ενα ενστικτο ,οταν το χανει διακινδυνευει και την ζωη της.
Το ποταμι λειτουργει μονο του δεν ειναι πινακας
Θα παρουσίαζε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μας παραθέσει ο οικοδεσπότης την προσωπική του οπτική επί του θέματος. Επίσης κύριε Δήμου δεν σας κρύβω πως θα επιθυμούσα να σχολιάσετε αυτό που αναφέρω στο αρχικό μου reply, διότι στην ουσία αποτελεί θεμέλιο λίθο όχι μόνο του συγκεκριμένου προβληματισμού που παραθέσατε, αλλά όλων των φιλοσοφικών ερωτημάτων και καθημερινών προβλημάτων που εμπεριέχουν τους παράγοντα της απόδοσης ευθηνών.
Δίκιο είχε ο Καζαντζάκης....
Μέχρι σήμερα διάβαζα τα posts του κ. Δήμου μέσω feed reader και ομολογώ ότι ποτέ ως τωρα δεν είχα διαβάσει σχόλια αναγνωστών. Με την ευκαιρία του πρώτου σχολίου μου σήμερα διάβασα και πάρα πολλά από τα υπόλοιπα σχόλια, όχι μόνο στο συγκεκριμένο, αλλά και σε άλλα posts.
Αν και άσχετο με την παραπάνω ιστορία, θα ήθελα να παρατηρήσω ότι, εκτός από τα εξαιρετικά κείμενα του κ. Δήμου, πολλοί αναγνώστες γράφουν επίσης πάρα πολύ ωραία.
Γεωργια* που πατας στη γη...*Αρτεμη Θεα των κοριτσιων..Φοβιζε με,με ασημενιο τοξο)))))))))))))απ τις ψευτονικες των ανδρων...
Μουσικη:Δημητρα
Στιχοι:Λινα
Τραγουδι:Βασίλης
Απ το δισκο που περιεχει και την "Ατομικη μου Ενεργεια"
Kahri, απλά πήρα επεχείρησα να ...ραφινάρω λίγο την ιστοριούλα σας (όχι πολύ επιτυχημένα, πού ακούστηκε κορδελιάστρα να προσφεύγει με τέτοια ευκολία σε υπηρεσίες ψυχιάτρου!).
BTW, είστε εκ Χαλκίδος; Επιβεβαιώστε την υποψία μου ότι η κίνηση των υδάτων συμβάλλει ιδιαίτερα στην ανάπτυξη διαλεκτικής (και διαφωτιστικής) σκέψης - σας προδίδει το profile.
Άσπλαχνοι. Κανείς δεν έχυσε ένα δάκρυ για την καημένη την Μαρία, έφταιγε δεν έφταιγε.
Ας είναι ελαφρύ το κύμα που υην σκεπάζει.
Σειρά ευθύνης: Μ,Λ,Π
Α: Δεν βλέπω να φταίει σε κάτι. Ίσα ίσα που ενώ πιεζόταν άγρια, υπήρξε φιλόξενος. Δεν υπάρχει άντρας που θα έρθει μια γυναίκα στο κρεβάτι του και θα την διώξει. Θα ήταν υπεράνθρωπο να σκεφτεί εκείνη την ώρα την πιθανότητα να τής έκανε κακό υποκύπτοντας στις διαθέσεις της. όσο για το ποιός χρησιμοποιίησε ποιόν... σίγουρα η Μαρία.
Β: Επίσης δεν βλέπω να έκανε απολύτως τίποτα κακό. Μα είστε σοβαροί, όσοι τον κατακρίνετε για επιφανειακή αγάπη;;; Αγάπη είναι να είσαι τελείως βλάκας;;;;;
Ψ: Ο ψυχίατρος φαίνεται να έκανε καλά την δουλειά του. Αν η Μ αυτοκτονούσε, θα είχε ευθύνη, και μάλιστα μεγάλη, για΄τιο θα έπρεπε να έχει διαγνώσει την τάση, και να προλάβαινε τα γεγονότα. Αλλά η Μ πήγε από ορμητικό ρεύμα , και όχι από απελπισία.
Λ: Ο ληστής προφανώς ευθύνεται, γιατί αν η Μαρία είχε λεφτά θα επέστρεφε κανονικά στο σπιτάκι της, δυστυχισμένη, ναι, αλλά ζωντανή.
Π: Μεγάλη Ευθύνη, λιγότερη ίσως από τον ληστή, έχει και ο Περαματάρης, που νομίζω ότι όφειλε να δείξει ένα ελάχιστο ανθρωπιάς.
Αυτά. Ευελπιστώ σε κάποιο σχόλιο, Δον Γάτο!!!!
Το αρχικό κείμενο του Oldman δεν θα μπορούσα να το γράψω καλύτερα. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι αντιδρούν χαρακτηρίζοντάς την θεωρία αυτή επικίνδυνη;;(βλ. cobden)
Υπάρχει καμιά αλήθεια (εάν είναι) που να είναι επικινδυνη;μόνο ίσως για αυτόν που λέει ψέμματα τόσο καιρό....
Έγραψα το πρώτο μου σχόλιο χωρίς να διαβάσω τις απαντήσεις σας, για ευνόητους λόγους. Τώρα όμως που τις διάβασα, έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό...
Τελικά αν κάτι αποδεικνύει η ιστορία της Μαρίας, είναι πόσο δύσκολο είναι να συνεννοηθούμε, οι άνθρωποι, μεταξύ μας....
Κλείνω επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Λύσιππου, από το πρώτο ποστ.
Ευθυνόμαστε για τις δικές μας επιλογές και αποφάσεις.
Αν δεν δεχτούμε αυτήν την θεμελιώδη αρχή, δεν έχει νόημα να συζητάμε για ευθύνη.
Ανυπομονώ να διαβάσω τι σημαίνει το κάθε ένα από τα πρόσωπα της ιστορίας!
Ψ Π Μ Α Λ Β
Η σειρά δικαιολογείται ως εξής:
Ο Ψυχίατρος έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη διότι αν και επιστήμονας δεν έκρινε την ψυχική κατάσταση της Μαρίας τόσο σοβαρή ώστε να την κρατήσει εκεί. Την έκρινε όμως σοβαρή για να υπάρξουν αλλεπάλληλες συνεδρίες (και προφανώς αμοιβές).
Ο Περαματάρης είναι επίσης εξίσου αν όχι περισσότερο υπεύθυνος για το χαμό της αφού παρόλο που προφανώς δεν την είδε σε καλή ψυχολογική κατάσταση επέμεινε να τον πληρώσει παρόλο που εκείνη προφανώς θα του εξήγησε το λόγο που είναι απένταρη.
H Μαρία δεν είναι κι αυτή άμοιρη ευθυνών. Αυτή προφανώς τα ξεκίνησε όλα αυτά και κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τα σφάλματά του. Μπορεί να ήταν συναισθηματικά φορτισμένη από την αλληλουχία των γεγονότων αλλά από τη στιγμή που πήγε στον ψυχίατρο μέχρι να φτάσει στον περαματάρη είχε το χρόνο να σκεφτεί κάποια πράγματα.
Ο Α αν και ο πιο ξηγημένος γλίστρισε και ενέδωσε στις σεξουαλικές της ορέξεις. Φταίει λοιπόν γιατί τη χρησιμοποίησε έστω και ασυνείδητα. Η προσφορά του να την κρατήσει μέχρι να καλυτερεύσει ο καιρός δεν τον εξιλεώνει.
Ο Ληστής ήτανε τυχαίο πρόσωπο που δεν είχε σχέση με την προϊστορία. Φταίει μεν γιατί τη λήστεψε αλλά η παρουσία του ήταν τυχαία.
Τέλος ο Β θεωρώ ότι ένιωσε κερατάς και ζημιωμένος και δε φταίει.
This post has been removed by the author.
Μαύρος Γάτος said...
Κλείνω επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Λύσιππου, από το πρώτο ποστ.
Ευθυνόμαστε για τις δικές μας επιλογές και αποφάσεις.
Οπωσδήποτε. Αλλά δεν λειτουργούμε ανεξάρτητα από μόνοι μας. Αν εγώ σου μιλήσω άσχημα π.χ. σε προδιαθέτω να μου μιλήσεις άσχημα. Ολα είναι δράση αντίδραση κατά κάποιο τρόπο.
Στην ιστορία αυτή δεν ψάχνουμε να βρούμε ποιος είναι ο δολοφόνος. Δεν υπάρχει τέτοιος.
Λέμε την άποψη μας ποιος νομίζουμε ότι συνέβαλε περισσότερο στην κατάληξη την Μ. να πνιγεί.
Μπανανόφλουδα θέμα. Ο ΝΔ απέχει από το μπλογκ και κάνει τη βόλτα του, αλλά με τη δικαιολογία ότι πρέπει να κάνει τις αποκαλύψεις στο τέλος, δεν μπορούμε να το αποδείξουμε!!!
Η ιστορία πιστεύω ότι είναι ελλιπής σε ορισμένα κρίσιμα σημεία...
Το παραπάνω σχόλιό μου λοιπόν το έγραψα χωρίς να έχω διαβάσει σχόλια άλλων χρηστών και κάνει κάποιες λογικές υποθέσεις απαραίτητες για την εξήγηση της επιλογής μου.
Συμφωνώ με την Παράγραφο (3:17)- αυτό προσπάθησα να πώ κι εγώ πριν.
Η ιστορία είναι λογικά διάτρητη και δεν δίναι όλες τηις λεπτομέρειες που χρειάζονται για να κάνει κανείς μια τέτοια επιλογή.
Αναγκαστικά λοιπόν την επιλογή μου την έκανα στηριζόμενες σε κάποιες δικές μου λογικές υποθέσεις.
paragrafos said...
Πόση σχέση έχει όμως η πραγματικότητα με το όλο περιστατικό;
Αγαπημένη μου, η ιστορία αυτή έτσι ακριβώς μπορεί να μην έχει. Εχει λίγο παραβολικό χαρακτήρα φαντάζομαι.
@vrennus
Χαχαχα!!!
Επιβεβαιώνω για την πόλη μου.
Δεν έχετε ακουστά για τη σχολή του Ευρίπου;(α λα σχολή της Φρανκφούρτης)
Αν αυτό το blog είναι ένα ευχάριστο μάθημα στο σχολείο, τότε αυτό το post είναι μια δραστηριότητα εκτός βαθμολογίας.
Γιαυτό έχουμε τέτοια συμετοχή και κυρίως όχι κόντρες.
Θα με περάσεις απέναντι,παλιομ@λ@κ@,του λέει αποφασιστικά,αλλιώς θα σε γ@μήσω και θα σε δείρω!"
Γεωργία, τι είναι αυτά;
Ενα καλό κορίτσι όλο κι όλο μας είχε μείνει εδώ μέσα για να μας συγκρατεί.
Η ιστορία πάντως μου άρεσε πολύ.
Νομίζω πως η παγίδα στο ερώτημα είναι η λέξη "ευθύνεται". Άλλο η αιτιακή σχέση και άλλο η απόδοση ευθυνών. (Δεν φταίει ο Lindberg για τους νεκρούς από αεροπορικά δυστηχήματα). Πρέπει λοιπόν να ορισθεί ένα ηθικό σύστημα. Το minimum τέτοιο δηλ. το ποινικό δεν θα καταδίκαζε κανένα για φόνο σ'αυτή την περίπτωση.
Ελλείψει λοιπόν ηθικού συστήματος αναφοράς θα μου επιτρέψετε να χρησιμοποιήσω το προσωπικό μου.
Έχεις ευθύνες και ξεχωρίζεις στην ζωή θετικά ή αρνητικά όταν υπερβαίνεις τον ρόλο σου, όταν ανατρέπεις αυτά που οι άλλοι περιμένουν από σένα.
Οι άνδρες της ιστορίας συμμορφώθηκαν απόλυτα με τον ρόλο τους. Άσκησαν τα δικαιώματά τους οι μεν, την τυπική επαγγελματική συμπεριφορά οι δε, την παράνομη αλλά όχι δολοφονική δραστηριότητα του ο Λ. Μονο υπό το φως της τραγικής εξέλιξης αναλογιζόμαστε μήπως ευθύνονται, χωρίς αυτήν παρουσιάζουν μία απόλυτα συνηθισμένη, προβλέψιμη συμπεριφορά. Γεμάτος ο κόσμος από δαύτους γύρω μας.
Δεν ευθύνονται για το δυστύχημα. Ευθύνονται όμως γιατί κλεισμένοι στους ρόλους τους, στα εσκαμμένα τους, του φύλου, του επαγγέλματος, της άθλιας καθημερινότητάς τους δεν κατάλαβαν ότι πέρασε μία ευκαιρία δίπλα τους για να γίνουν άνθρωποι, να κάνουν την υπέρβαση και τελικά να λάβουν μέρος στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ζωή.
Η Μαρία αγνόησε τον κίνδυνο, (όλους τους κινδύνους) και έπαιξε την ζωή της.
Έχασε.
Όμως αγόρασε τον λαχνό της στο λαχείο της ζωής.
Οι άλλοι ούτε για την κλήρωση δεν υποψιάστηκαν. Αυτούς θα τους λυπόμουν. Αυτήν θα την αγαπούσα.
Ευθυνόμαστε για τις δικές μας επιλογές και αποφάσεις..αν η Κοινωνια μας εχει διδαξει την πρωτοβουλια και την αναληψη ευθυνων..στην Ελλαδα δηλαδη φταιει η κοινωνια..στη Δυση το ατομο..η Μαρια,τελικα ειναι μια κλασσικη Ελληνιδα-ανασφαλης?... ..
Εγώ έχω μια καλύτερη ερώτηση:
Κύριε Δήμου, τι άλλο θέλετε από τη ζωή σας;
Σοβαρά τώρα.
Yπάρχει κι η περίπτωση, όλοι οι χαρακτήρες να είναι η Μαρία.
To heinz:
Νομίζω ότι προσεγγίζει καλύτερα την αλήθεια η πρόταση:
Καθένας μας έχει παίξει λίγο πολύ και σε κάποιο βαθμό όλους τους παραπάνω ρόλους!
Αφροδίτη σ' ευχαριστώ.
Ένοιωσα λιγότερο μόνος...
Νομίζω μερικοί το παρακουράζουν... Πρόκειται για πρότυπα ρόλων, οπότε εδώ δεν χωράει ορθολογισμός.
Θυμάμαι ένα παρόμοιο ‘τεστ’, όπου κάτι έπαιρνες, κάτι πήγαινες, τέλος πάντων, το έκανε μια φίλη μου στον άντρα της. Στις απαντήσεις του, αυτός κλείδωσε το πρόσωπο που στο τεστ συμβόλιζε τη γυναίκα του μέσα σ’ αυτό που συμβόλιζε την οικογένεια και έφυγε με αυτό που συμβόλιζε το χρήμα. Η γυναίκα του δεν του ξανάκανε τεστ.
Debby, η λέξη κλειδί είναι ευθύνη... Και νομίζω ότι υπάρχουν σαφείς ευθύνες, άσχετα αν υπάρχουν ή ΄λοχι ελαφρυντικά, άλλο αυτό.
Rain Man, ;έγραψες: "Ο Α αν και ο πιο ξηγημένος γλίστρισε και ενέδωσε στις σεξουαλικές της ορέξεις. Φταίει λοιπόν γιατί τη χρησιμοποίησε έστω και ασυνείδητα"
ΕΛΕΟΣ. Ο Α ...χρησιμοποίησε την Μ;;; Καλά, δεν βλέπεις ότι η Μ. χρησιμοποίησε ξεκάθαρα τον Α;;;;
Ποιός πήγε στο απίτι τού αλλουνού;;;;
Ποιός δέχτηκε να μείνει εκεί για το βράδυ;;;;
Ποιός πήγε ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥΝΟΥ;;;;
Η Μ., η Μ., η Μ..
Κι εσύ θα μάς πεις σιγά σιγά ότι την βίασε κιόλας, την καημένη!!!!!
Δηλαδ΄ή οι γυναίκες είναι άβουλα όντα, που τις χρησιμοποιείς όταν υποκύπτεις στις ορέξεις τους;;;;;;;;
Έλεος!!!!
Μα τι ερώτηση είναι αυτή; Φυσικά και η Μ ανήκει σε αυτόν που της έδωσε ομιλία!
Απαντώ αυθόρμητα, χωρίς να έχω διαβάσει τις προηγούμενες απαντήσεις:
Μαρία (Μ)
Η Μ γουστάρει γουστάρει τον Α. Γιατί τρέχει στον Β, μόλις την απορρίπτει ο Α; Ας έμενε μόνη της.
Επίσης είναι χαζή. Υπάρχουν χίλιοι δυο άλλοι τρόποι να περάσει απέναντι. Να πείσει τον περαματάρη, να ζητήσει λεφτά από τον Α, τον Β ή τον Ψ. Να βγάλει με κάποιον τρόπο λεφτά. Να σκεφθεί, πως θα γ…. το ληστή. Να κλέψει τη βάρκα, να φτιάξει σχεδία κλπ. κλπ. Αυτή διάλεξε παρορμητικά τον πιο προφανή.
(Π) Ο περαματάρης κάνει τη δουλειά του. Αλλά είναι κάθαρμα.
(Λ) Ο ληστής κάνει τη δουλειά του. Κακή δουλειά βέβαια.
(Β) Ο Β δεν τη θέλει, γιατί ξέρει, πως δεν θα είναι ποτέ πραγματικά δική του. Αλλά, αφού την αγαπάει δεν έπρεπε να της φερθεί έτσι.
(Α) Ο Α γιατί να την κρατήσει με το ζόρι; Την πήρε για μια νύχτα. Ε, και; Κι αυτή ήθελε. Πιο πολύ μάλιστα.
(Ψ) Ο Ψυχίατρος κάνει τη δουλειά του. Όχι καλά όμως, εφόσον δεν τη βοήθησε καθόλου.
Άρα: ΜΠΛΒΑΨ.
Θα μας πείτε αποτελέσματα;
@sizenagir
ναι, αυτό λέω.
Μια προσέγγιση εκ του προχείρου (δεν έχω χρόνο):
Η Μαρία γεννιέται (περνάει το ποτάμι)
Γνωρίζει πρώτα τον ερωτισμό.
Γνωρίζει μετά την ανα-κατα-σταλτική ηθική.
Γνωρίζει μετά την λογική και την υπευθυνότητα (Ψ)
[προς όσους λένε τη στάση του Ψ ανεύθυνη: δεν είναι μάγοι]
Μετά διαπιστώνει ότι έχοντας γεννηθεί και γνωρίσει όσα γνώρισε, δεν μπορεί πια να γυρίσει πίσω.
Είπα: εκ του προχείρου ε?
Μ και μόνο Μ, ο Λ ήταν απλά ένας τυχαίος παράγοντας που επιδείνωσε το πρόβλημα και φταίει για λόγους άσχετους με την ιστορία της Μ
Νομίζω ότι το σενάριο είναι λίγο παλιό και θα πρέπει να τροποποιηθεί στα σημερινά δεδομένα: Αντί η Μαρία να πάει να περάσει το ποτάμι κολυμπώντας να περνούσε καλύτερα από καμία reality εκπομπή αλά Ανδρέα Μ. που θα μας έλυνε και το πρόβλημα.
Τσά!!!!! Επέστρεψα. Κάλο Πάσχα σε όλους, άπιστους μα και πιστούς. Για τα αίτια της μακράς απουσίας μου παραπέμπω στο blog μου.
Στο θέμα μας τώρα. Φταίνε όλοι και φταίνε το ίδιο.
Η Μαρία: Καλά κοπέλα μου στον Α και το Β κόλλησες; Υπάρχουν και άλλοι άντρες. Ας με έπαιρνες ένα τηλέφωνο και θα τα βρίσκαμε. Πως είναι δυνατό να με ξέχασες; Γι’ αυτό και μόνο σου άξιζε να πνιγείς. Αλήθεια πως είναι δυνατό να πνίγηκε η Μαρία; Δίπλα στο ποτάμι ζούσε, δεν ήξερε κολύμπι;
Ο Α: Μα καλά άνθρωπέ μου τόσο σαβούρα ήταν πια αυτή η Μαρία και δεν την ήθελες με τίποτα; Δηλαδή την Ούμα Θέρμαν είχες γκόμενα πριν και το Μαράκι τώρα σου φαινόταν μπάζο;
Ο Β: Πρέπει να ήταν δεξιός του κερατά και ήθελε την γυναίκα του παρθένα και άσπιλη. Αυτός έπρεπε να πνίγει δια νόμου πριν τη Μαρία.
Ο Ψ: Για τον ψυχίατρο δεν έχω να πω τίποτα. Ο μεγάλος Ντάγκλας Άνταμς στο «Ρεστωράν στο τέλος του σύμπαντος» τα λέει όλα. Παραπέμπω εκεί.
Ο Λ: Θύμα κοινωνικού ρατσισμού. Ας ήμαστε σοβαροί. Κανένας ληστής δεν θα έκλεβε την όμορφη Μαρία. Το πολύ πολύ να της έβαζε χέρι! Ο ΝΔ ατυχώς αναπαράγει λανθασμένες κοινωνικές αντιλήψεις. Ο ληστής δεν γεννήθηκε ληστής. Οι κοινωνία τον έσπρωξε στο έγκλημα. (ξυπνάει ο Μαρξ μέσα μου και πρέπει να το κοιτάξω).
Ο Π: Θα μπορούσε κάλλιστα να πληρωθεί σε είδος. Θα μπορούσε επίσης να την περάσει απέναντι και να πληρωθεί την επόμενη μέρα συν τους τόκους. Στενόμυαλος εμποράκος χωρίς όραμα. Δεν θα αποκτήσει ποτέ την δική του ΑΝΕΚ.
Το να κατηγορήσω τους κυβερνώντες που τόσα χρόνια δεν έφτιαξαν ένα γεφύρι δεν νομίζω να έχει νόημα.
Τελικά κατά τη γνώμη μου πάνω από όλους φταίει το ίδιο το ποτάμι. Ποιός διάολος το έβαλε εκεί; Αν δεν ήταν εκεί το ποτάμι η Μαρία ακόμη θα ζούσε. Προτείνω να αποξηρανθεί και να μπαζωθεί άμεσα. Στην θέση του θα χτίσει πολυτελή βίλα ο ληστής με τα λεφτά που έκλεψε από τη Μαρία.
Β:«πώς τολμάς να μου το ζητάς μετά από αυτό που έκανες την νύχτα;»
Tι εκανε δηλαδη..μηπως αμαρτησε κιολας;;;;+_____________________+
Υπηρξε ενας Αγιος-εγγαμος,δεν θυμαμαι το ονομα του,που δεχτηκε τη γυναικα του,μετα απο απιστια..αλλα μεχρι να φτασουμε εκει θελουμε πολλη προσευχη και ασκηση...
Το Αρσενικο Εγω,ειναι πεισματαρικο...
δε συγχωρει!....(τα θελει ολα για παρτη του..)
@yosemite sam
Εγώ,μια χαρά κοριτσάκι ήμουν,αγάπη μου.Με τις κοτσίδες μου και το Κατηχητικό μου.Αλλά,μετά από πολύ κόπο,κατάλαβα ότι "άλλα ζητά η ψυχή σας,γι άλλα κλαίει".Οπότε,εναρμονίζομαι με τις απαιτήσεις σας.
Εν τω μεταξύ,όποιος ενδιαφέρεται για περαματάρη,είμαι πιο ψηλή απο την Ούμα,τρέχω σαν πούμα,είμαι 25 κιλά - συγγνώμη για το υπέρβαρο.Έχω ξανθιά χαίτη,αλλά στην ανάγκη γίνεται και μελαχρινή,πρασινογάλαζα μάτια,χείλη πρησμένα σαν της Angelina Τσουλή - αλλά εμένα έχουν γίνει έτσι από το πολύ αλατισμένο ποπ κορν - και θεληματικό πηγούνι.
Άντε,γιατί μας τα κάνανε τσουρέκια εδώ μέσα...
...και η φοράδα του Χοσέ είναι έγκυος...
georgia m. said...
"Άντε,γιατί μας τα κάνανε τσουρέκια εδώ μέσα...
4:51 μμ "
=8-(
Ο Α είναι θύμα των σεξουαλικών ενστίκτων- του την έπεσε η Μαρία...αν ήταν και ελκυστικό το κορίτσι (κρίμας που την έφαγε το ποτάμι)
Ο Β είναι θύμα του Εγώ του, του Υπερ-εγώ για να είμαιστε πιο συγκεκριμένοι. Πόσο απλά είναι τα πράγματα στο μυαλουδάκι του.
Ο Π είναι θύμα των χρημάτων (κοτζαμ άνθρωπος του λαού και να μην βοηθήσει το κορίτσι- αλλά τι να σου κάνει κι αυτός με τέτοια κοινωνία)- Μαρξιστική εκδοχή
ο Λ φταίει για την ληστεία αλλά όχι για τον θάνατο της Μαρίας. Για την Ληστεία είναι νομικά ένοχος. Ποιος ξέρεις γιατί ληστεύει ο άνθρωπος...;
Η Μαρία είναι το μεγαλύτερο θύμα- είναι θύμα των πολλαπλών εξαρτήσεων της. Η μόνη γυναίκα στην ιστορία...αυτό κι αν είναι πρόβλημα. Μια απόφαση έχει πάρει μόνη της (να κολυμπήσει) σε όλη την ιστορία και είναι η απόφαση που οδηγεί στο θανατό της.
Ο Ψ είναι ψυχίατρος και όχι ψυχαναλυτής. Πρωτείνω αλλαγή στην ορολογία αν αυτό που της λέει είναι ότι χρειάζεται χρόνος. Όπως και να χει η ψυχανάληση αρχίζει και καταλήγει στον άνθρωπο που την ζητά. Αν η Μ. ήταν ασθενής του Ψ και αυτοκτονούσε (όπως συμβαίνει στην Ψυχανάληση) θα φταιγε ο Ψ;
Ρίχνουμε φταίξιμο αναλόγως των δικών μας προσωπικών καταστάσεων- φταίει ο Α γιατί δεν αγαπά το κορίτσι (τι;;;;;) φταίει η Μ γιατί δεν αγαπά τον Β (τι;;;;;) φταίει ο Ψ γιατί δεν έγινε ο απο μηχανής θεός (τι;;;;;;) κλπ. Εν συντομία διάβασα οτι- φταΊνε άντρες σαν τον Α η τον Β, γυναίκες σαν την Μ, φταίει αυτός που σπούδασε την ψυχή (εδω γελάμε), κλπ κλπ.
Αποκαλειπτόμαστε....ο ΝΔ φαντάζεται τη Μ να "ορμάει" τον Α στο κρεβάτι (ο ρε γλέντια η φαντασία), η εργοτρελίνα φταίει τους μορφωμένους (εμφατικά! με bolds και italics) και την ανασφάλεια των ελληνίδων (ανασφάλεια είπαμε;)...
φιλικότατα,
Α.
@yosemite sam:
Μην ανησυχείτε - παραμένω καλό κορίτσι στο βάθος.
:)
@μαύρος γάτος, παράγραφος, rain man κ.ά.: παιδιά, πολύ σοβαρά το βλέπετε το στόρι... Παιχνίδι είναι, δεν είναι απαραίτητο να έχει υψηλές δόσεις ρεαλισμού...
@cyrusgeo
κάθε παιχνίδι κρύβει ένα παιχνίδι
Μ. Η Μαρία με την επιμονή της και την αλλοπρόσαλη συμπεριφορά της προκαλέι τον θάνατό της. Είναι μακράν η πλέον υπεύθυνη. Είναι βέβαια αλήθεια ότι μερικές φορές δεν μπορούμε να ελέξουμε ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό ούτε και τα συναισθήματά μας.
Π. Ο περαματάρης είναι αδικαιολόγητα σκληρός και άκαμπτος φτάνοντας την Μαρία σε οριακό σημείο.
Λ. Ο ληστής δημιουργεί ένα επιπλέον σοβαρό πρόβλημα στην ήδη έυθραυστη Μαρία, χωρίς να ξέρει φυσικά που αυτό θα οδηγήσει.
Α. Ο Α έχει ξακαθαρίσει τη θέση του στη Μαρία. Από τη στιγμή όμως που την απαυτώνει, θα έπρεπε να είναι λίγο πιο ελαστικός απέναντί της.
Β. Ο Β έχει δίκιο να πληγώνεται από την αλλοπρόσαλη συμπεριφορά της Μαρίας. Θα μπορούσε ίσως να δείξει λίγη συμπόνια, όμως δεν του περίσευει φαίνεται. (...μα ακόμα δεν κατάλαβα/ γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις...)
Ψ. Ο ψυχίατρος είναι περιθωριακό μάλλον πρόσωπο στην ιστορία. Από την αλλή δεν φάνηκε να ανακουφίζει καθόλου την Μαρία.
Τελικά περί τίνος πρόκειται; Τεστ προσωπικότητας είναι;
Όταν πρωτοδιάβασα το post κατέληξα σε μια σειρά ευθυνών.
Απ' το πρωί έχω αλλάξει αρκετές φορές άποψη.
Το πιο εντυπωσιακό συμπέρασμα είναι για μένα το πόσες διαφορετικές απόψεις υπάρχουν - έμεινα άναυδος!
Συμφωνώ σ'αυτό με το σχόλιο του μαύρου γάτου.
Για την ένσταση της παραγράφου ή άλλων που είπαν ότι μας λείπουν κρίσιμα στοιχεία για να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα να πω ότι συμφωνώ, η ιστορία είναι ελλειπής και ολίγον σουρεάλ, αλλά τα ξεπερνώ και τα δύο, τη βλέπω συμβολικά και συνεχίζω τη διερεύνηση.
Μετά σκέφθηκα ότι σήμερα θα χρειαζόμασταν την άποψη του υποκειμένου δικαίου.
Μάλλον, βέβαια, θα μας έλεγε ότι νομικά κανείς δεν ευθύνεται.
Άρα μιλάμε μόνο για ηθικές ευθύνες.
Μετά σκέφθηκα ότι ευτυχώς που τα συναισθήματα δεν έχουν νόμους, διότι δεν θα μπορούσαμε να φτιάξουμε Σύνταγμα ποτέ!
Δεν θα συμφωνούσαμε ποτέ σε μια κλίμακα συναισθηματικών αξιών!
Για τον απόλυτο χριστιανό (εννοώ φιλοσοφία της αγάπης) όλοι είναι ένοχοι.
Αν ένας από όλους ήταν πρότυπο χριστιανού, η Μαρία θα είχε σωθεί.
Για τον απόλυτα κυνικό κανείς δεν είναι ένοχος, ούτε καν η Μαρία.
Όλοι όσοι δεν είναι απόλυτα χριστιανοί ή κυνικοί, παίρνουν μια ενδιάμεση στάση, καταθέτοντας μια σειρά ευθυνών, ο καθένας διαφορετική, με βάση το προσωπικό σύστημα αξιών του.
Αυτός πάντως που εμένα μου'χει κάτσει στο στομάχι είναι ο ψυχίατρος...
Tωρα εξηγειται.
κε Δημου αναφερατε οτι μπορει να μην το θυμοσαστε καλα.
Η αληθεια ειναι οτι περισυ ο ψυχολογος μου μου ειπε την ιδα ιστορια με παραλλαγη.
ενας αντρας,ενας εραστης απεναντι το ποταμι, η κοπελλα, ο βαρκαρης, ενας δολοφονος, μια γεφυρα.
η γυναικα τσακωνεται με τον αντρα της παει στον εραστη της αλλα νυχτωνει και πρπει να γυρισει, λεφτα δεν εχει να π΄λη ρωσει τον βαρκαρη και αναγκαζεται να παει απο την γεφυρα οπου παραμονευει τα βραδια ενας ληστης δολοφονος.
Φυσικα την σκοτωνει.
ποιος φταιει?
@andy
"Αυτός πάντως που εμένα μου'χει κάτσει στο στομάχι είναι ο ψυχίατρος..."
Ο μόνος που λειτούργησε υπεύθυνα.
Κυριε Αντιφωνουνταsaid:φταίει αυτός που σπούδασε την ψυχή (εδω γελάμε), κλπ κλπ.
>>>ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΩΝ;;;;ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΗΣΤΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΘΕΩΡΙΕΣ...ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ!!!
@Γεωργια!!!γιατι εχει χαθει η γυναικεια ευαισθησια
andy dufresne said
"Αν ένας από όλους ήταν πρότυπο χριστιανού, η Μαρία θα είχε σωθεί."
Σωστές οι παρατηρήσεις του Άντυ.
Για το πιο πάνω μια σημείωση μόνο- κατα τας γραφάς αν η Μαρία ήταν πρότυπο χριστιανού έχει ήδη σωθεί :)...(τώρα σωθήκαμε)
ζωή σε λόγου μας...
Παραλειπόμενα.
aphrodite απαιτούμε συνέχεια, ας τη reality κι έλα στη virtual reality ΤΩΡΑ!
Heinz,
μάλλον τα συστήματά μας δεν συμφωνούν...
Ρεκόρ νέων σχολιαστών σήμερα και με αρκετά αξιόλογα - εύγε!
Το post πάει για ρεκόρ επισκεπτών, μάλλον θα ξεπεράσει τους 2.200 αναγνώστες μέχρι τα μεσάνυχτα!
ΝΔ έλυσες το πρόβλημα του χρόνου που σου τρώει το blog.
Βάζεις αίνιγμα και την κάνεις...
Ποιά Θεά άραγε δεν σχολιάζει σήμερα;...
Προσπαθείτε όλοι να αποδώσετε ευθύνες, αλλά νομίζω αυτό είναι το λιγότερο ζητούμενο, αν και το κείμενο το αναφέρει. Θα μπορούσε κανείς να ψάχνει τι μπορούσε να αποτρέψει την τραγωδία. Η Μ. δεν μπορεί να φταίει, διότι στην παραζάλη της ερωτικής της απογοήτευσης, και πάνω στην απελπισία της έπραξε αυτό που θεωρούσε το μόνο σωστό. Ίσως να υπερεκτίμησε της δυνατότητες της, ίσως να μην της ένοιαζε και αν πνιγόταν. Ο βαρκάρης είναι άσπλαχνος, λιγάκι περισσότερο οίκτο δεν θα του χαλούσε την μέρα. Πιθανών και να του το ανταπέδινε την καλή του πράξη η Μ. διπλάσια, ίσως όμως και όχι, τώρα έτσι που έχουν έρθει τα πράματα δεν θα το μάθουμε ποτέ. Πάντως θα έπρεπε να γνωρίζει ότι τα νερά ήταν ορμητικά εκείνη την μέρα (ίσως και να γνώριζε ότι τα νερά ήταν πάντα έτσι), και βλέποντας την Μ. να πέφτει στο νερό και να κολυμπά απελπισμένα στο ποτάμι, θα έπρεπε να παραμερίσει όποιους ενδοιασμούς είχε και να τρέξει σε βοήθεια. Αντί αυτό να πράξει, αρκέστηκε να την βλέπει να πνίγετε. Δεν μπορεί να μην την είδε στην κατάσταση που βρισκόταν η κοπέλα, το πιο πιθανό είναι ότι έκανε η κοπέλα την απόπειρα της ακριβώς δίπλα από την βάρκα του.
Δεν φταίει κανείς επειδή δεν υπάρχει πρόθεση από κανέναν, ούτε την ίδια τη Μαρία, για αφαίρεση της ζωή της. Ο θάνατος της Μ επίσης δεν μπορεί να αποδοθεί σε αμέλεια κάποιου. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε ούτε τη Μ για "αμέλεια". Απλά έκανε κακή εκτίμηση των δυνατοτήτων της, κάτι απόλυτα φυσιολογικό, μια και είναι αδύνατο να προβλέψουμε το μέλλον. Στη ζωή έιναι αναπόφευκτο να παίρνουμε ρίσκα.
Το τρυκ στην όλη ιστορία είναι πως παρουσιάζονται κάποια γεγονότα τα οποία φαίνονται να έχουν κάποια χρονική αλληλουχία με συνέπεια να φαίνονται και "λογικά" αλληλένδετα. Γιατί όμως να ξεκινά η ιστορία από το σημείο που η Μ εγκαταλείπει το σπίτι της; Αυτό είναι εντελώς αυθαίρετο. Θα μπορούσαμε να πάμε πιο παλιά, και να βάλουμε το μηχανικό και τους χτίστες που το έχτισαν απένατι από το ποτάμι. Ή ακόμα παλιότερα, προσθέτοντας τους προγόνους τους που τους γέννησαν. Ή ακόμα παλιότερα, στους αρχικούς οργανισμούς από τους οποίους προέκυψε ο άνθρωπος μέσω εξέλιξης. Στο τέλος θα καταλήξουμε πως ο δημιουργός του κόσμου (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα) με όλους τους ενδιάμεσους σταθμούς είναι υπεύθυνοι για το θάνατο της Μαρίας. Αυτό βέβαια ευτελίζει την έννοια της λέξης "υπέυθυνος" και αναδεικνύει πως το ερώτημα όπως τίθεται είναι παραπλανητικό. Υπέυθυνος μπορεί να θεωρηθεί κάποιος αν έχει αναλάβει να κάνει κάτι και δεν το κάνει ή αν κάνει κάτι το οποίο έχει δεσμευτεί ή γνωρίζει πως είναι υποχρεωμένος να μην κάνει.
Το ότι επίσης το ερώτημα όπως τίθεται είναι παραπλανητικό προκύπτει και από το γεγονός πως υπονοεί πως έχουμε την δυνατότητα να ελέγχουμε όλους τους εξωτερικούς παράγοντες ή να προβλέπουμε όλες τις συνέπειες των πράξεών μας. Κάτι τέτοιο όμως προφανώς δεν ισχύει.
Για όλους τους παραπάνω λόγους είναι επίσης προφανές πως π.χ. ένας εισαγγελέας δε θα ασκούσε δίωξη για φόνο εκ προθέσεως ή λόγω αμέλειας σε κανέναν. Γιατί απλά δε φταίει κανείς.
@andy
προτιμούσα πάντα αυτόν που στεκόταν υπεύθυνα απέναντί μου, από εκείνον που μου 'κανε πατ-πατ στον ώμο.
Μια ακόμη θεώρηση της ιστορίας. Δεν ευθύνεται κανένας. Ο μόνος υπεύθυνος είναι ο αφηγητής της ιστορίας που τους βάζει να κάνουν ότι κάνουν. Θα μπορούσαν κάλλιστα οι Μ, Α, Β να φερθούν έξυπνα και να πάνε όλοι μαζί στο σπίτι της Μ να κάνουν 3-ούζα. Ο Λ και ο Π να πάνε να παίρνουν μάτι και ο ψυχαναλυτής-ψυχίατρος να τους παρατηρεί για να αποσαφηνίσει την ψυχολογία τους και να προάγει εν τέλει την επιστήμη του.
Μόνος υπεύθυνος λοιπόν ο αφηγητής που δεν έχει να κάνει καλύτερη δουλειά από το να μπλέκει τους χαρακτήρες του σε δύσκολες καταστάσεις και να δολοφονεί κατ’ επιλογή του την όμορφη Μαρία.
Και αν στη θέση του αφηγητή βάλουμε το θεό και στην θέση των χαρακτήρων εμάς τους ανθρώπους τότε τα συμπεράσματα δικά σας.
λύσιππος said...
Μ
Μ
Μ
Μ
Μ
Μ
Συμφωνώ, είμαστε απολύτως υπεύθυνοι για τις επιλογές και αποφάσεις μας.
Οποιοσδήποτε ισχυρισμός προς το διαφορετικό, αποτελεί έκκληση προς την αδυναμία.
Λ, Μ, Α, Β, Π, Ψ
Ο Ληστής γιατί είναι ο αστάθμητος παράγοντας και μας πηδάει όλη την ιστορία.
Η Μαρία γιατί πρώτον ήταν δικές τις οι επιλογές και δεύτερον η έλλειψη αξιοπρέπειας την οδήγησε στο αδιέξοδο. Όταν πας και λες κατάμουτρα στον άλλο πως καταφεύγεις σε αυτόν επειδή αποτελεί λύση απελπισίας στερείσαι αυτοσεβασμού.
Ο Α γιατί πρόδωσε την αγάπη μιας γυναίκας για ένα εύκολο πήδημα.
Ο Β γιατί άμα αγαπάς πραγματικά δεν σε ενδιαφέρει το πριν.
Ο Π γιατί δεν τη λυπήθηκε μες στην απελπισία της
Ο Ψ μου φαίνεται άσχετος με την ιστορία. Θεωρώ δεδομένο στα μέτρα της ιστορίας πως ο Ψ δεν μπορούσε να τη βοηθήσει με μια συνεδρία.
@heinz,
σεβαστή η στάση σου, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα πατ-πατ μπορεί να είχε σώσει μια ζωή...
Εγώ αντιθέτως έχω μέσα μου και τα δύο, ανάλογα τη στιγμή.
Και την υπευθυνότητα χρειάζομαι και εκτιμώ, αλλά ώρες-ώρες χρειάζομαι και το πατ-πατ...
@ εργοτελινα
"Αντιφωνούντας" (πολύ μου άρεσε) αλλά όχι και κύριος βρε εργοτελίνα.
η μόνη θεωρία στην ιστορία που συνδέεται με τον Ψ είναι η έννοια του Χρόνου στην ψυχανάληση. Τι να έκανε; να τις έδινε δυο χάπια και να την έστελνε στο καλό;
ΥΓ. Προτείνω Αντρέ Γκρίν ("ο Χρόνος στην Ψυχανάληση").
Και για να το πω πιο απλά, κανείς δε φταίει για το θάνατο της Μαρίας, ούτε η ίδια, επειδή η Μ δεν αυτοκτόνησε και κανείς από τους υπολοίπους δεν μπορεί να χαρακτηριστεί δολοφόνος (έστω και χωρίς πρόθεση).
Μιλάμε καθαρά για το ποιος ευθύνεται για το θάνατο της Μ.
ΔΕΝ είμαστε απόλυτοι κυρίαρχοι του μυαλού μας! Τις περισσότερες φορές λειτουργεί αυτόματα.
Αν ήταν θέμα επιλογών όλοι θα είμαστε αυτό που θέλαμε.
Αυτό αφαιρεί ένα μεγάλο μέρος από την ευθύνη της Μαρίας καθώς ήταν και παράφορα ερωτευμένη (δηλαδή αδύνατο να κουμαντάρει τον εαυτό της.)
Λογικά βήματα:
1.Η απόγνωση της Μ. κατά τη γνώμη μου είναι η ροπή της προς το μοιραίο(δηλαδή να κάνει σωστές επιλογές) και ο καθένας ασκεί δύναμη στο να την αυξήσει.
2.Ο έρωτας έχει ήδη δημιουργήσει κάποια ροπή.
3.Αυτός που άσκησε μεγαλύτερη δύναμη αυτός ευθύνεται και περισσότερο.
2.Η απόγνωση είναι αντιστρόφως ανάλογη με την λογική ικανότητα.
4.Όσο μεγαλύτερη είναι η απόγνωση τόσο πιο εύκολα διακρίνεται.
5.Όσο πιο εύκολα διακρίνεις την απόγνωση η ευθύνη σου απέναντι στο συνάνθρωπο μεγαλώνει καθώς είναι δέσμιος του ίδιου του του εαυτού.
5.Ο καθένας από αυτούς ήταν ψύχραιμος (εκτός ίσως από τον Β που όμως λειτούργησε καθαρά εγωιστικά), και είχε κάποια λογική αντίληψη και μπορούσε να διακρίνει την κατάσταση της Μ, συνεπώς και να την βοηθήσει. Η να την σπρώξει περισσότερο.
6.Η απόγνωση της Μ. όλο και μεγάλωνε με αποκορύφωμα την στιγμή της άρνησης του περαματάρη.
Συνεπώς : Όσο μεγαλύτερη η απόγνωση της Μ. τόσο μεγαλύτερη η ευθύνη του καθένα καθώς αρνήθηκαν να βοηθήσουν.
Τα όρια της συνειδότητας, της λογικής ικανότητας και της συναισθηματικής κατάστασης του καθενός αν και παίζουν ρόλο θεωρώ δύσκολο ότι τους απαλλάσουν από το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί.
Κατα σειρά ευθύνονται περισσότερο:
(ακριβώς αντίστροφα από τη σειρά συνάντησης)
Π
Λ
Ψ
Β
Α
Μ
Ποιος αλλος μπορεί να φταίει εκτός από την Μαρία (αιωνία της η μνήμη).
Υπερεκτίμησε τις δυνάμεις της πιστεύοντας ότι μπορεί να κολυμπήσει σε ένα ορμητικό ποτάμι...και απλώς δεν τα κατάφερε....
Όλοι οι άνθρωποι βρίσκονται σε πλήθος δυσκολιών στην ζωή τους ,ωστόσο πρέπει να σταθμίζουν τα πράγματα και να παίρνουν αποφάσεις...άλλες καταλήγουν αίσια ,άλλες όχι.
Τα υπόλοιπα με τα ποσοστά ευθύνης των υπολοίπων προσώπων είναι άσχετα με το δίλλημα της Μαρίας: "θα τα καταφέρω να περάσω κολυμπόντας ή όχι".Είχε κι άλλες επιλογές..να μην περάσει το ποτάμι και να κάνει μια βόλτα από τους Α,Β,Ψ και να ζητήσει τα κόμιστρα του Π για να περάσει απέναντι.
Ψυχική φόρτιση θα μου πείτε που την οδήγησε σε λάθος απόφαση...
Αν οδηγόντας εκνευρισμένος στο μποτιλιάρισμα της Αθήνας μου "κόψει"
μία κλήση ένας νεαρός και υπάκουος τροχονόμος για χρήση κινητού μέσα στο αυτοκίνητο, δεν θα φταίει γιατί θα πέσω πάνω σε μια κολώνα στην συνέχεια......
Κύριε Δήμου...συγχαρητήρια για την ζωγραφιά.Δυσκολεύτηκα αλλά κατάφερα να αναγνωρίσω την πυκνή βλάστηση(πράσινες οριζόντιες γραμμές)που υπήρχε από τις δύο πλευρές του ποταμού.(just joking..)
Αγαπητε Antiphonist(εισαι σε χορωδια?)..η λυση ειναι απλη!..
ο Α την
υλοποιησε..επρεπε και οι υπολοιποι να κανουν το ιδιο..ΕΡΩΤΑ,ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ!!!ΤΙ ΖΗΤΟΥΣΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ;;
((ΤΙ ΖΗΤΑΕΙ ΚΑΘΕ ΓΥΝΑΙΚΑ;;))
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ Β,ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΡΑΜΑΤΑΡΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΗΣΤΗ..ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΗ ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΑΜΕ..ΕΧΟΥΝ ΔΩΣΕΙ ΟΡΚΟ ΝΑ ΣΩΖΟΥΝ ΨΥΧΕΣ?..ΜΟΝΟ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΩΖΕΙ!!!ΑΚΑΡΔΗ ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ!!!
Πέρα από το τεστ, είναι σαφές ότι φταίει το ποτάμι. Προτείνω το νερό του να μαστιγώνεται δις ημερησίως προς παραδειγματισμόν.
Κακό! Κακό ποτάμι! Κάτσε!
M
M
M
M
M
M
Μ,Π,Λ,Α,Β,Ψ
η μαρία φταίει για τις επιλογές της
ο πεισματάρης φταίει γιατί δεν έδειξε συμπόνοια σε έναν απελπισμένο άνθρωπο
ο ληστής φταίει γιατί όταν κλέβεις όλα τα υπάρχοντα κάποιου, αυτόματα τον οδηγείς σε απελπισμένες πράξεις
ΟΙ Α, Β, και Ψ μπορεί να ευθύνονται για τη κακή ψυχολογία της αλλά δεν μπορούν να χρεωθούν το θάνατό της
γιατρέ είμαι σοβαρά?
Άντε, Δον Γάτε,
Θα το ρίξεις το σχόλιο σου για να πάρουν μετά φωτιά τα πληκτρολόγια?
Περιμένουμε πως και πως...τι ήθελες κι έλεγες ότι ίσως πεις κάτι αργότερα για ερμηνείες?
Έχω κουραστεί να κάνω refresh...
:-)
ΑΣ ΓΡΑΨΕΙ Ο ΓΑΤΟΣ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ!
ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ΤΩΡΑ!
ΑΝΤΕ,ΠΕΤΡΑΛΙΑ ΜΟΥ!..Blogen,Trinken,Schwimmen!
Είναι δύσκολο να εκφέρει κανείς γνώμη αν δεν έχει ακούσει και τις απόψεις του Α και Β τουλάχιστον.
@εργοτελίνα
>>>"Αγαπητε Antiphonist (εισαι σε χορωδια?)"
Οχι- στο μπάνιο τραγουδάω μόνο.
>>>.ΜΟΝΟ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΩΖΕΙ!!!
Προσοχή στην υγεία- ο Ερωτας σκοτώνει (πέρα στο θολό ποτάμι κοίτεται η Μαρία). Ο ροζ έρωτας του Αγίου Βαλεντίνου μπορεί να σώζει άλλα ο έρως; αχ "νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί" (Ελύτης)
Διάφοροι λένε, πως η Μαρία δρούσε από πάθος. Πού είναι το πάθος, που τρέχει αμέσως στον Β - που τον έχει χεσμένο;
Γι’ αυτό μου φαίνεται απλώς πουτάνα και μάλιστα χαζή πουτάνα (δεν ήξερε καν, ότι οι άλλες πληρώνονται…)
Ο δε περαματάρης ίσως να σκέφτηκε τη διαφορά ανάμεσα στην πουτάνα και την καριόλα: «η πουτάνα πηδιέται με όλους, η καριόλα με όλους εκτός από μένα. Να πάει να πνιγεί η καριόλα».
Από το πρωϊ έχω λόξυγκα, σταματήστε πιά να μιλάτε για μένα!
Μαρία
Mία πρόχειρη στατιστική στα πρώτα 220 σχόλια (να τι χρειάζεται και ο μπλόγκερ) δειχνει ότι δεν υπάρχει ούτε ένα προσωπο στην ιστορία που να μην έχει θεωρηθεί ως κύριος υπεύθυνος τουλάχιστον τρεις φορές...
Πράγμα που σημαίνει ότι η ιστορία κάνει την δουλειά της... Εκτός από αυτούς που υποδεικνύουν έναν μόνον υπεύθυνο, οι άλλοι έχουν και διαφορετικές σειρές αξιολόγησης. Άρα ...δεν μοιάζουμε (ευτυχώς). Ο άνθρωπος που βγάζει εντελώς ανεύθυνο τον Β είναι σίγουρα διαφορετικός από εκείνον που τον θεωρεί ως κύριο υπεύθυνο.
Φυσικά και δεν υπάρχει "σωστή" λύση. Δεν είναι αίνιγμα - αλλά ένα πρόχειρο ψυχολογικό τεστ.
Του οποίου η ερμηνεία μπορεί να φανεί απλοϊκή - αλλά όποτε το έχω εφαρμόσει, έχω βρει ότι αποκαλύπτει μερικά σωστά πράγματα...
Δεν ξέρουμε αρκετά για τη δυναμική του πνιγμού της Μαρίας, λόγος για τον οποίο τέθηκε το ερώτημα "ποιός φταίει". Έτσι όλα είναι εικασίες. Θα μπορούσε ακόμα και απόπειρα εξώθησής της στον πνιγμό και να είχε αποτύχει, άρα δε θα μιλάγαμε για το θέμα.
Αυτό όμως που διαφαίνεται, το πιο λογικοφανές δηλαδή του φανταστικού(;)αυτού ιστορήματος είναι οτι η δυσμενής κατάσταση της Μαρίας οφείλεται στην αμφίδρομη σχέση της με την κοινωνία στην οποία ζει. Δε λειοτυργεί στην περίπτωσή της, έτσι ώστε να αυξήσει τις δυνατότητες επιβίωσης και καλής διαβίωσής της. Η περίπτωσή της βάζει σε κρίση τις σχέσεις όλων των πρωταγωνιστών της ιστορίας και ανάγει, ακόμα και ηθικά, το ζήτημα σε ανάγκη για επαναπροσδιορισμό σχέσεων, ρόλων και ηθικών.
Τέλος επειδή το "ποιός φταίει" είναι ηθικό αίτημα απόδοσης κοινωνικής δικαιοσύνης (δεν τίθεται προσωπικά εδώ)η απάντηση βρίσκει τα όριά της μέσα στην αντίληψη της κοινωνίας (ή και του κόσμου) όπως τον αντιλαμβανόμαστε: δεν ξεπερνιέται εύκολα αυτό που είμαστε.
A,B,M,...,Λ:
1. A:Καραγκιοζης - πηδαει οτι κινειται.
Β:Επισης καραγκιοζης - Ερωτας για τα πανηγυρια.
2. Μ:Πηγαινε γυρευοντας.
......................
4. Λ:αν δεν της επαιρνε τα λεφτα κλπ.
Γύρω γύρω όλοι οι άντρες και στη μέση η Μαρία -
μια γυναίκα πέντε άντρες
κομπολόι δίχως χάντρες
(που λέει και το ΄άσμα).
@Sexophonist!!Ερωτας,Σεξ,Αλληλεγγυη,πως το λενε?..
Τι θα χανανε δηλαδη ολοι αυτοι αν υπεκυπταν?..
O Synas την ειπε πουτανα,ενω αν ηταν αντρας..(τα κλασικα αρσενικα στερεοτυπα..)ΕΙΣΤΕ ΠΟΥΤΑΝΟΙ ΟΛΟΙ ΣΑΣ!!!
Μία πρώτη πρόχειρη ερμηνεία (όχι τελική - θα το συζητήσουμε...). Από αυτή φαίνεται ποιούς δικαιολογούμε και άρα με ποιούς ταυτιζόμαστε - και αντίθετα ποιούς απορρίπτουμε.
Η Μαρία είναι το καθαρό συναίσθημα. Από το πάθος στην απελπισία.
Ο Α είναι ψυχρός ορθολογιστής. Ξηγημένος - δεν σε θέλω ούτε πριν - ούτε μετά.
Ο Β είναι ο σφιγμένος μικροαστός. Α - αφού πλάγιασες με τον άλλο - τόση η αγάπη του.
Ο Ψ είναι η ουδέτερη απσστασιοποιημένη επιστήμη.
Ο Λ είναι το περιθώριο, ο παράνομος, ο επιθετικός. Είναι και το στοιχείο της τύχης (όλοι οι άλλοι έχουν ένα ουσιαστικό ρόλο στην ιστορία αυτός θα μπορύσε να λείπει). Μαζί με τον Π. είναι και οι δύο επαγγελματίες - μόνο που ο δεύτερος είναι νόμιμος και τυπικά εντάξει.
Δύο ερωτήματα πάνω στο φύλλο των πρωταγωνιστων.
α)εάν η Μαρία ήταν Μάριος, οι σοφοί εκείνο το μακρύ βράδυ στην Γερμανία θα'χαν έμπνευση για να συλλάβουν κατ'αρχήν και να διαλλογισθούν κατόπι επί του θέματος ή θα το'χαν παρατήσει στο 10λεπτο ως ανεδαφικό και θα 'χαν πάει για μπύρες?
β)και εν συνεχεία εάν παίζαμε με το φύλλο των Α, Β, Λ, άντε και του Ψ τότε το πατιρντί θα γινόταν ακόμα πιό υπερβατικό με ψυχο-φιλοσοφικές συνέπειες-αποκαλύψεις για όλους τους και για όλους μας.
@μαύρος γάτος
Κρίμα και σας είχα για πιο σοβαρό.
Η τοποθέτησή σας παραπέμπει ξεκάθαρα σε μια (βολική) στάση που πολλοί άνδρες υιοθετούν και είναι λίγο πολύ γνωστή. Εγώ δεν αντιλέγω ότι η συμπεριφορά της Μαρίας όπως και κάθε γυναίκας μπορεί να μην είναι 'σωστή'. Εγώ εδώ εξέτασα τη συμπεριφορά του Α.
Σίγουρα ακούγεται παράξενο σε μια κοινωνία όπως στην Ελληνική (και στην οποία ο άντρας πρέπει να γαμάει και να δέρνει) το γεγονός ότι μια γυναίκα μπορεί μεν να θέλει σεξουαλική συνεύρεση αλλά αυτό δε σημαίνει ότι και ο άνδρας απαραίτητα πρέπει να ενδώσει. Δέχομαι ότι πολλοί μπορεί να μη μπορούν να αντισταθούν. Είναι πιστεύω καθαρά θέμα χαρακτήρα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση του άνδρα Α υιοθετείτε την άποψη ότι η συμπεριφορά του 'είναι δικαιολογημένη και δε μπορεί να κάνει κάτι άλλο από το να ενδώσει'. Αυτός είναι όντως ένας πολύ πολύ βολικός τρόπος σκέψης που φυσικά έχει τις ρίζες του στα Ελληνικά στερεότυπα.
Δηλαδή αν εσάς μια καλή σας φίλη (για την οποία δεν ενδιαφέρεστε σεξουαλικά) ερχόταν σπίτι σας ένα βράδυ και σας την έπεφτε, εσείς δε θα μπορούσατε να πείτε όχι; Θα καθόσασταν απαραίτητα να σας 'χρησιμοποιήσει' γιατί οι γυναίκες έτσι είναι και οι άνδρες 'δεν έλέγχουν τις πράξεις τους' σε αυτές τις περιπτώσεις; (Ρητορική ερώτηση, με βάση τα παραπάνω γνωρίζω ήδη την απάντηση...)
Οι γυναίκες μπορεί να μην είναι άβουλα όντα, μπορεί όντως να χρησιμοποιούν τη σεξουαλική πειθώ σε πολλές περιπτώσεις αλλά στο τέλος πολλά εξαρτώνται από το χαρακτήρα του άνδρα. Ας μη λέμε ότι πάντα οι γυναίκες φταίνε και καλό είναι να μη γενικοποιήτε τον τρόπο σκέψης σας.
Συνεχίζω από το σχόλιο των 12:13, συγνώμη, λίγα από το τέλος του για σύνδεση με τα προηγούμενα...
«Ε, χμ, Μαρία» ξεκολλάει, σκουπίζει σάλια, προσπαθεί να ανακαθίσει.
Η Μαρία αναδιπλώνεται για λίγο, προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια και τ’αυτιά της, ξέρει τι θα πει, το ήξερε απ΄την πρώτη ώρα που το έπιασε στο βλέμμα του πριν λίγο καιρό, μα...
Χαμένη ήδη. Το ξέρει. Πυρπολημένη, καμμένη, ληγμένη. Αλλά δε μπορεί να κλάψει – έχει και κάτι ακόμη να δώσει, το τελευταίο μα τελευταίο της χαρτί, να το παίξει , τουλάχιστον να συνθλιβεί ηρωϊκά.
«Ξέρεις Μαρία, εγώ-»
«Μη μιλάς, στο παρακαλώ». Του κλείνει το στόμα με τα δάχτυλά της ( λίγο θεατρικά είν’η αλήθεια). « Δεν ήρθα εδώ για λόγια. Ο,τι είναι να μου πεις, μου το’χεις πει ήδη. Ο,τι δεν έχεις πει ακόμη, κι αυτό ελήφθη».
Σταματάει. Καταπίνει. Προσπαθεί να μην κλάψει. Να κρατήσει τη στιγμή, ο τρόμος της ότι δεν θα έχει άλλες στιγμές ν’αναπνέει τον ίδιο αέρα μ’εκείνον την έχει παραλύσει. Συγκεντρώσου... Δε μπορώ, πονάνε τα μηνίγγια μου. Βαθειά ανάσα, τα δάκρυα για λίγο κατρακύλισαν πάλι πίσω. Δεν πιστεύει ότι θα την γονάτιζε έτσι.
«Ξέρω, έχω βρεθεί κι εγώ εκεί που είσαι τώρα, τι νόμιζες? Μοιράζω κι εγώ καλές χυλόπιτες ξέρεις. Αλλά να...»
Πονάει πολύ. Είναι στο σημείο που πλέον δεν έχει νόημα να κρατήσεις τα προσχήματα. Η τον εγωϊσμό σου (τι ανέκδοτο!). Σηκώνεται, σιάζει λίγο τα ρούχα της - ευτυχώς που δεν γδύθηκε (να τρως φτύσιμο και να είσαι και ξεγύμνωτος τσούζει ακόμη περισσότερο!). Κοιτάζει από την άλλη, πλησιάζει στο παράθυρο. Τι ειρωνεία, τέτοιος καιρός να λυσσομανάει έξω, ιδανικό σκηνικό για να κάνεις έρωτα ενάντια στο σύμπαν, κι εκείνοι να παίζουν τις κουμπάρες...
«Δώσε μου μια ευκαιρία» του λέει, χωρίς ακόμη να τον κοιτάζει. Εκείνος κάνει λίγα βήματα να την πλησιάσει. Είναι πολύ προστατευτικός εκείνη την ώρα, καταλαβαίνει ότι την έχει λιανίσει – βαριέται την ευθύνη, αλλά δεν είναι και για να την πληγώσει παραπάνω. «Ρε Μαράκι, αφού δε νοιώθω έτσι και το ξέρεις, πού θα καταλήξει αυτό όταν... Χμ, καλά, άμα είναι μείνε τώρα εδώ, γίνεται της π***νας έξω, κάτσε να-»
«Δώσε μου μία ευκαιρία. Μου τη χρωστάς. Για όλη την υπομονή που έχω κάνει να σε αγαπάω από μακρυά, να σε βλέπω και να τρελλαίνομαι στη σκέψη ότι εμένα δε μ’αγαπάς....». Γυρίζει να τον βλέπει. Στέκεται μπροστά του & γυαλίζουν λυπημένα τα μάτια της. Αναπνέει ρηχά και σφίγγει τα σαγόνια στις παύσεις. «Κι όχι μόνον αυτό, αλλά δεν είναι που έχεις καποιο πρόβλημα, να είσαι ας πούμε μετέωρος, να είσαι ανέτοιμος, να περνάς μια φάση με τον εαυτό σου.» Βουρκώνει και χαμηλώνει το βλέμμα. «Απλώς δε γουστάρεις αρκετά!»
Ωχ, τα πρώτα δάκρυα-προδότες. «Μου δείχνεις απόμακρος, ενώ ξέρω πως αύριο κιόλας μπορεί να δεις μια γυναίκα και να ξετρελλαθείς, να την ερωτευτείς τόσο πολύ που να την κυνηγάς για πάντα, μια οποιαδήποτε, που μέχρι χτες δεν την ήξερες, και να παρατήσεις τη ζωή σου γι’αυτήν!...»
Σταματάει, να καταπιεί το κλάμμα που έρχεται καλπάζοντας. Ψιθυρίζει «Σ’αγάπησα από την πρώτη μέρα που σε είδα. Γιατί αναγνώρισα το πρόσωπό σου. Γεννήθηκα μ’αυτό τυπωμένο στην ψυχή μου κι απλώς δεν το θυμόμουν. Σε είδα και παφ!...». Δε μπορεί άλλο, βάζει τα κλάμματα. Οχι τα λυσσασμένα, της διεκδίκησης, αλλά τα ανήμπορα, της απελπισίας, που εκλιπαρούν ... Τα μόνα που σου μένουν όταν παραδώσεις τον εαυτό σου στον άλλον – σκιές στον γυμνό τοίχο, να θυμίζουν πού ήταν κρεμασμένα τα κάδρα όταν η αγάπη έμενε εδώ...
Την αγκάλιασε. Τι άλλο να’κανε δηλαδή... Τη λυπόταν, την συμπαθούσε, του άρεσε, δε λέω, και τώρα έκλαιγε – γ*μώτι μου, τι ύπουλο το γυναικείο κλάμμα, σε αφοπλίζει, σε μειώνει σε εντελώς μ*λ*κα αν δεν πάρεις την άλλην αγκαλιά τουλάχιστον σα σπουργίτι – σπασμένες φτερούγες and all…
Δεν προσπάθησε να της μιλήσει, δεν είχε νόημα. Ούτε να της φιλήσει τα δάκρυα ας πούμε. Too much. Της σήκωσε απλώς το κλαμμένο της πρόσωπο με το χέρι του (μάτια μες τ’αυλάκια), και τη στιγμή που της σήκωσε με τα μάτια του και το βλέμμα της, ακριβώς εκείνη τη στιγμή, της σφράγισε το στόμα. Και άρχισε να μιλάει το ένστικτο, να τον ξεκουφαίνει. Αυτός, αυτή, γ***σι.
Κι εκείνη γραπώθηκε απο τη στιγμή- ήξερε πως ο χρόνος μετρούσε ανάποδα. Ηλπιζε μήπως με κάθε κίνηση, με κάθε γλύψιμο, με κάθε φιλί και βογγητό τον έσερνε λίγο στη μεριά της. Πώς είναι να μην είναι το σώμα σου αρκετό για να δείξεις τη λατρεία σου στον άλλον... Πώς είναι να μην έχεις χέρια και πόδια αρκετά να τον τυλίξεις... Πώς είναι να έχεις μία, μόνο μία λεκάνη να τον χωρέσεις και τίποτε απ’αυτά να μην είναι big enough... Να το χάνεις και τι σε νοιάζει αν μείνεις μισή, ή καθόλου, να ξέρεις ότι αυτό είναι, ΑΑΑΥΤΟ και ξέφυγες, ε, ΑΥΤΟΣ, αυτή, παράνοια!
**************
Και μετά ΤΟ μπουρδέλλο... Εκείνος ξεμπουκωμένος, βαριεστημένος, έτοιμος να ξεραθεί στον ύπνο, ήθελε να ξεμπερδεύουν με τα διαδικαστικά. (Της εξήγησα άραγε αρκετά ή τώρα θα έχουμε σκηνές? ) Τσιγάρο...
Εκείνη ακίνητη. Ο χρόνος της τελείωσε. Ξέμεινε από χαρτιά, από ζαριές, από ελπίδα. Και στο γιαπί που άφησαν φεύγοντας αυτά, κατάληψη η αγάπη της γι’αυτόν. Τόσο μεγάλη που νόμιζε ότι θα εκραγεί και μόνον που τη σκεφτόταν... Δεν τολμούσε να μιλήσει, μη χαλάσει τη στιγμή (ποιά στιγμή? Πλέον...). Ο,τι και να έλεγε ή έκανε πια θα ήταν εξ’ορισμού λάθος. Ενάντια. Ντροπιαστικά ματ...
Δεν είχε πολλές επιλογές – την εξής μία – να σηκωθεί να φύγει, τουλάχιστον να γλυτώσει την μ***κία του να τον έχει χορτάτο δίπλα της να ροχαλίζει... Από βαρυστομαχιά της δικής της ολόκληρης της ύπαρξης... Σήκω Μαρία, αυλαία, δεν τον φέρνεις, ΔΕΝ...
(Υπάρχει κάτι πιο θλιβερό από το να σου βγαίνει η ψυχή ξεχασμένος από Θεό κι ανθρώπους στο ράντζο? Το να έχεις στις αποσκευές σου τις χιλιάδες φανταστικούς διαλόγους που έχεις κάνει με τον άλλον, να προσπαθείς να του πεις το ρεζουμέ κάνοντάς του απέλπιδο έρωτα, ξέροντας ότι εκείνος το διασκεδάζει απλά. Ναι, αυτό πλησιάζει... Με ξεφτίλα on top).
Επανέρχομαι...
Πάνω σ'αυτό το σενάριο θα προσκαλούσα την Αphrodite να γράψει τα διάφορα δραματοποιημένα σενάρια που θα φώτιζαν την ψυχολογική θέση του κάθε πρωταγωνιστή.
Περαματάρης (επιστροφής): Διότι είδε ότι η Μαρία δεν είχε λεφτά και ήταν και θύμα ληστείας και δεν δέχτηκε να την περάσει.
Ληστής: Κλόνισε εντελώς την ισορροπία της Μαρίας
Μαρία:Όχι γιατί έκανε την προσπάθεια του ταξιδιού, αλλά γιατί δεν σεβάστηκε την επιλογή και την ελευθερία του Α (να μην την θέλει) και εκμεταλλεύθηκε την αδυναμία προς αυτήν του Β
Β: Διότι την έδιωξε και δεν την παρηγόρησε
Τώρα ο Α δεν νομίζω ότι φταίει, αφού την δέχτηκε και δεν τηνέδιωξε με τον άγριο καιρό, ούτε φταίει και ο περαματάρης της πρώτης διαδρομής. Όσο για τον ψυχίατρο νομίζω ότι είναι ουδέτερος
Σωστός ο cyberlaika και προσθέτω-
Ολοι οι παράγοντες είναι "στερεότυπα" - η βία είναι αντρικό φαινόμενο (Λ), η επιστήμη επίσης (ψ), οι άντρες αποφασίζουν (Α, Β), άντρας ελέγχει τις συγκοινωνίες στον παραμυθότοπό μας (Π).
Εργοτελίνα said...
O Synas την ειπε πουτανα,ενω αν ηταν αντρας..(τα κλασικα αρσενικα στερεοτυπα..)ΕΙΣΤΕ ΠΟΥΤΑΝΟΙ ΟΛΟΙ ΣΑΣ!!!
Το ίδιο θα έλεγα και για έναν άνδρα, που δηλώνει ερωτευμένος με την Α και μόλις τρώει πόρτα τρέχει για αποκούμπι στην καημενούλα την Β, που ξέρει, πως τον θέλει και εκμεταλλεύεται την αδυναμία της. Ή τη δύναμή της -κατά Αφροδίτη. Όταν είσαι ερωτευμένος, δεν ψάχνεις για αποκούμπια. Τυραννιέσαι μόνος σου. Και κυνηγάς τ’ όνειρό σου. Δεν κοιτάς να βολευτείς. Αυτό το κάνουν οι πουτάνες και οι πούτανοι. Και οι ηλίθιοι και οι αδύναμοι. Σίγουρα όμως όχι οι ερωτευμένοι, όχι οι παθιασμένοι.
Όταν ένα άτομο πάει σε ψυχίατρο, και αυτός της λέει ότι το πρόβλημά της είναι σοβαρό και απαιτούνται πολλές συνεδρίες για την επίλυσή του, αυτό σημαίνει ότι όντως χρήζει βοηθείας που δεν είναι δυνατόν να της προσφερθεί από μη επιστημονικό προσωπικό.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο ψυχίατρος ή έλεγε ψέματα για να αμοίβεται όσο οι συνεδρίες θα συνεχίζουν, είτε έδειγε επιστημονική αμέλεια που αποδείχθηκε εγκληματική. Και στις δυο περιπτώσεις είναι ένοχος.
Ο Α μπορεί να είναι ένας ξηγημένος ψυχρός ορθολογιστής, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να πλαγιάσει μαζί της. Αν ήταν πράγματι ξηγημένος θα αρνούνταν να πλαγιάσει μαζί της. Το γεγονός ότι δεν την άφησε να φύγει με τον άσχημο καιρό δεν τον εξιλεώνει.
Το γεγονός ότι η Μαρία είναι ένα άτομο που υπακούει ξεκάθαρα στο συναίσθημα δεν την απαλλάσει από τις ευθύνες της. Σκεφτείτε τί θα γινόνταν στην κοινωνία άμα όλοι σκέφτονταν έτσι.
Ο ληστής όπως είπα και πιο πριν όντως δεν είναι ουσιώδες μέρος της ιστορίας αλλά τυχαίος.
Ουφ! ΚΟυράστηκα. Πάω να λύσω κανένα sudoku, που εκεί "οι αριθμοί μένουν μόνοι" χωρίς ψυχολογικά προβλήματα. Μπορεί έτσι να προλάβω και το αλτσχάιμερ... Από τα τόσα που διάβασα σήμερα νομίζω ότι δεν θυμάμαι ούτε το όνομά μου.Καλή συνέχεια
Δώστα aphrodite!
Κρεμόμαστε από τα ακροδάχτυλά σου!
Κι άλλες δύο εκδοχές που μου ήρθαν μέσω email:
Α)Κατά τη γνώμη ο μόνος που ενδεχομένως είχε τη δυνατότητα να προλάβει τα πράγματα ήταν ο ψυχίατρος.
Ηταν ο μοναδικός που είχε την ικανότητα –ειδικευμένος επιστήμων γαρ- να διακρίνει την παράκρουση και τον πανικό της Μαρίας.
Αλλωστε διέγνωσε τη σοβαρότητα και γιαυτό πρότεινε σειρά συνεδριών.Πέρα από αυτό δεν είχε και συναισθηματική φόρτιση.
Οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι ούτε ανάλογες ικανότητες είχαν ώστε να διαγνώσουν την εξέλιξη και πολύ περισσότερο έβλεπαν τα
Πράγματα ως άμεσα εμπλεκόμενοι, στενά ατομικά και ωφελιμιστικά.Είχαν αδυναμία μέσα στο μικρόκοσμό τους και τα συμφέροντά τους .
Οσο για τη Μαρία –το φυσικό αυτουργό- τι να πεί κανείς…Η αναποφασιστικότητά και η επαμφοτερίζουσα στάση της μαζί με τόν Maxiμαλισμό της την έφεραν σε αδιέξοδο.Κάπου έπρεπε να συμβιβαστεί…Ας πρόσεχε…
Να αφήσω λίγο τη φαντασία μου ?
Αν στη θέση της Μαρίας βάλουμε τον Ελληνικό λαό και στη θέση του ψυχιάτρου το σύνολο των πολιτικών και των κομμάτων ?
Αν στη θέση των υπολοίπων βάλουμε κράτη , κοινωνικές ομάδες , διεθνή προβλήματα?Οποιον έχει νόμιμο η όχι συμφέρον?
Εξαιρετική η παραβολή σας κε Δήμου. Υ.Γ Πότε η λύση-εις ?
Β)Στην αρχή μου θύμισε χριστιανική παραβολή, μέχρι που ο Β την έδιωξε. Στην παραβολή ο Β θα την δεχόταν κοντά του.
Νομίζω πως όλοι είναι υπεύθυνοι για τον θάνατο της κοπέλας. Πρώτος από όλους ο Π που δεν έδειξε την αγάπη να την περάσει απέναντι χωρίς χρήματα (άσε που ήταν και αντιεπαγγελματικό, αφού ήδη ήταν πελάτισσά του), μετά ο Β που την έδιωξε ενώ μέχρι πριν την ήθελε (note: την ήθελε, όχι την αγαπούσε!).
Μετά τα πράγματα δυσκολεύουν για μένα. Ποιος φταίει πιο πολύ; Ο Ψ που ως γιατρός έχει καθήκον απέναντι στον όλο άνθρωπο και όχι μόνο όσο τον αφορά το κομμάτι για το οποίο ο ασθενής έρχεται να τον δει, ή ο Α που ενώ κοιμήθηκε μαζί της, τελικά την έδιωξε; Θα έλεγα πρώτα ο Α και μετά ο Ψ.
Τέλος, θα έβαζα τον Λ και τη Μ. Οι άνθρωποι αυτοί είναι τόσο μπερδεμένοι και χρειάζονται τόση αγάπη για να ξεμπερδευτούν αλλά δεν τη βρίσκουν.
Πολύ καλό post, Νίκο! Προφανώς και η απάντησή μου είναι πολύ απλοϊκή, και σου ζητώ συγγνώμη για αυτό!
Όσο για τη ζωγραφιά... Στην αρχή νόμιζα πως έδειχνε τον τάφο της Μαρίας, έχοντας μόνο διαβάσει τον τίτλο του post, ή πωε ήταν μια ζωγραφιά που η αυτόχειρας-Μαρία είχε ζωγραφίσει μέσα στην τρέλα της (γιατί μπορεί το post να είχε σχέση με το άλλο post περί τρέλας που είχες λίγες μέρες πριν -μήπως κάποια Μαρία πέθανε όντως)
Μετά την ανάγνωση του post, οφείλω να πω πως είναι πετυχημένη η ζωγραφιά, αν και δε μου αρέσουν οι μόνο τρεις λωρίδες πρασίνου στη μεριά της Μαρίας.
Επειδή μ’ αρέσει η κοινωνική ψυχολογία και αυτά τα tests είναι ένα από τα ενδιαφέροντα μου να πω τα εξής:
- Αυτή η ιστορία δεν είναι ένα αστυνομικό διήγημα. Ούτε διερευνά κώδικες σκέψης, λογική και συμπεράσματα. Είναι μια παρέλαση χαρακτήρων που ο αναλυόμενος ταυτίζεται λιγότερο ή περισσότερο μαζί τους. Έτσι με ένα γρήγορο scroll down βλέπετε πόση ποικιλία συνδυασμών έχει προκύψει στις απαντήσεις ανάλογα με το ταμπεραμέντο του κάθε ενός ξεχωριστά.
- Εάν κάποιος μπορεί να «διαβάσει» τις απαντήσεις μπορεί να βγάλει συμπεράσματα για τον άλλο. Έτσι εάν μπλοκοφλερτάρετε με κάποιον/α ήρθε η ώρα να μάθετε ποιος πραγματικά είναι.
- Δύο βιβλία που μου αρέσουν και συστήνω «Let’s both win” Arnold Mol και “Test your own aptitude”Jim Barrett
Δεκαπέντε αράδες έγραψα Θεά - κι τις έκανες ήδη τετρακόσες. Ίσαμε να ολοκληρώσεις τις βλέπω δύο χιλιάδες. Έτοιμο το μυθιστόρημα...
Εκδότης!!!
H Maria, ferthike ap tin arxi os to telos san thyma kai san atomo epipolaio. Ama den ksereis kolympi perpatas mexri na vreis gefyri. To ti sou kanei o A, o B kai o kathenas, polema to.
synas said:
Το ίδιο θα έλεγα και για έναν άνδρα, που δηλώνει ερωτευμένος με την Α και μόλις τρώει πόρτα τρέχει για αποκούμπι στην καημενούλα την Β, που ξέρει, πως τον θέλει και εκμεταλλεύεται την αδυναμία της. Ή τη δύναμή της -κατά Αφροδίτη. Όταν είσαι ερωτευμένος, δεν ψάχνεις για αποκούμπια. Τυραννιέσαι μόνος σου. Και κυνηγάς τ’ όνειρό σου. Δεν κοιτάς να βολευτείς. Αυτό το κάνουν οι πουτάνες και οι πούτανοι. Και οι ηλίθιοι και οι αδύναμοι. Σίγουρα όμως όχι οι ερωτευμένοι, όχι οι παθιασμένοι.
...............
Αν πράγματι το πιστεύετε αυτό,σας βγάζω το καπέλο(για την ώρα)
:)
Σχεδόν ταυτίζομαι με την άποψη του ανώνυμου επιστολογράφου Α στο σχόλιο του ΝΔ στις 7:33 μμ.
aphrodite πριν βάλεις την υπογραφή σου στο συμβόλαιο του εκδότης-για-χάρη-σου-ΝΔ, θυμίσου ότι σου δίνω τα διπλά απ' ό,τι σου προσφέρει...
nikos dimou said:
Ο Α είναι ψυχρός ορθολογιστής. Ξηγημένος - δεν σε θέλω ούτε πριν - ούτε μετά.
...................
Δεν το ξερα ότι λέγονται "ξηγημένοι" ορθολογιστές αυτοί που εκμεταλλεύονται τον έρωτα ή την αδυναμία του άλλου!Αν είσαι ξηγημένος το δηλώνεις ξεκάθαρα και φεύγεις,απομακρύνεσαι από την αρχή - όχι κατόπιν εορτής ή κρεβατιού ή όπως θέλετε πες τε το(εγώ θα το λεγα αλλιώς αυτό αλλά να μην κατηγορηθώ ότι μου λείπει και η ευιασθησία...)
Εγώ θα του απέδιδα πιο σκληρούς χαρακτηρισμούς.
Λοιπόν -άσχετο αυτό τώρα- αυτή η Αφροδίτη, που μάλλον έχει περισσότερη αίγλη σ’ αυτό το blog απ’ ότι ο ΝΔ, είναι πολύ ιδιάζουσα περίπτωση. Προσωπικώς, μου κάνει για σχιζοφρενές «τρίτο φύλο». Δηλ. τουλάχιστον 4 προσωπικότητες. Κι αυτό το ανεξέλεγκτο γράψιμο, σε διάφορες γλώσσες και στυλ, μια μαμά, μια πουτάνα, μια οικονομολόγος… Δεν παίρνω θέση, αλλά πραγματικά δεν είναι παράξενο φαινόμενο;
Καλησπέρα! Δίαβασα επί τροχάδην όλα τα σχόλια. Κρίμα που δεν μπόρεσα να σχολιάσω νωρίτερα...
Νομικά, δεν υπάρχει ευθύνη κανενός για τον τραγικό χαμό της Μαρίας.
Θα μπορούσαμε μόνο να κατηγορήσουμε τον (Λ)ηστή για την αφαίρεση των χρημάτων της Μαρίας, η πράξη του όμως αυτή δεν τελεί σε αιτιώδη σύνδεσμο με τον πνιγμό της.
Case closed.
Υποθέτω πάντως ότι τύψεις θα πρέπει να νίωθουν όλοι πλην του ορθολογιστή (Ψ)υχιάτρου), ακόμα κι ο ΝΔ που ουσιαστικά την "σκότωσε". Χάθηκε να την περάσεις απέναντι και να την βάλεις να ερωτευτεί κάποιον απο τη σωστή μεριά του ποταμού????
@Andy:
Εκείνα τα σπορτέξ παπούτσια θα μου τα πάρεις,βρε μπαμπά;
Τρία χρόνια τα περίμενα.
synas..λες και ζεις στον προ-προηγουμενο αιωνα του Ρομαντικου Ιδεαλισμου...Ας ειμαστε ειλικρινεις..
Ολοι ψαχνουμε για ενα αποκουμπι..
Παντα υπαρχει ο "διαβολακος" που θα μας παρασυρει σε μη πρεπουσες συμπεριφορες..ας μαθουμε να συγχωρουμε,οσο δυσκολο και να ειναι αυτο..
Τι Χριστιανοι το Θρησκευμα ειμαστε..
ακομα και ο Γατος Βουδιστης θα συμφωνουσε σε αυτο!!..
Για να γράψει κάποιος χρειάζεται έμπνευση και δεν υπάρχει καλύτερη έμπνευση από μια γυναίκα ή ένα άντρα που αγαπάς, ο οποίος διαβάζει το κείμενο σου. Έτσι γράφονται τα αριστουργήματα!
@ΝΔ
Κάνατε με το μαγικό σας ραβδί την Αφροδίτη μια πολύ καλή συγγραφέα (Σαν επαγγελματίας μου φαίνεται εμένα).
@Αφροδίτη
Φοβερά κείμενα! Θα μας γεμίσεις κόμπλεξ! Όταν μεγαλώσω θα γράφω έτσι;
@Εργοτελίνα
Δεν μ’ ενδιαφέρει (μα καθόλου) η θρησκεία και δεν τίθεται θέμα για πρέπουσες και μην πρέπουσες συμπεριφορές. Ο καθένας κάνει ό,τι γουστάρει ή ό,τι καταλαβαίνει. Αλλά, να, η Μαρία πνίγηκε…
@εργοτελινάκι
>>> Παντα υπαρχει ο "διαβολακος" που θα μας παρασυρει σε μη πρεπουσες συμπεριφορες...
Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτός... "Down, wanton, down!"
>>> Τι Χριστιανοι το Θρησκευμα ειμαστε..
Εμμμ....«τη εξαιρέσει εμού».
πω, πω, το καλό έχασα κι όχι τίποτε άλλο, έδωσε και το κλειδί της ερμηνείας ο Γάτος.
Δεν πειράζει, φεύγω από το γραφείο τώρα - κολασμένη μέρα σήμερα - και πάω στο σπίτι, να το διαβάσω με την ησυχία μου, να διαβάσω και τα σχόλια, και αν έχω κάτι να γράψω μετά από όλα αυτά...
Σε λίγο, σε λίγο, δεν γλυτώνετε!
synas said...
"Λοιπόν -άσχετο αυτό τώρα- αυτή η Αφροδίτη, που μάλλον έχει περισσότερη αίγλη σ’ αυτό το blog απ’ ότι ο ΝΔ..."
To τι καλό μου κάνει αυτό δεν λέγεται...
Να την χρίσω διάδοχό μου και να ηρεμήσω!
Αφρω - ΘΕΑ -
Πάρε την μπλογκιά!
Πολύς λόγος έγινε για το αν ο Α έπρεπε να κάτσει στη Μ το μοιραίο βράδυ. Ας δουμε πόσα διαφορετικά πράγματα μπορεί να σκέφτηκε:
1. Ωραία, ευκαιρία για ένα γρήγορο
2. Την καϋμένη τη λυπάμαι
3. Τι είναι χειρότερο; Η αποψινή υστερία ή τα αυριανά μούτρα; Τα αυριανά μούτρα.
4. Μήπως είμαι πολύ εγωιστής που δεν θέλω ούτε μια φορά μαζί της; Δεν μου προκαλεί και απέχθεια.
Είναι σε όλες τις περιπτώσεις όλα όσα τον χαρακτηρήσατε;
Αποδίδει το silent treatment!...Αχ,newlens,που¨σαι κι εσύ;
AFRODITIIIII!
THELO NA KANO TA PAIDIA SOU, M'AKOUS?
(ti 4, 14 porsopikotites kai liga vazeis... min po tora poia mou aresei pio poly, tha ektetho!)
Fovero post pandos, makari na eixame enan pinaka na kratagame score! Bravo Dimou!
Ok, Afrodite, take your time, mi se anxonoume kiolas...
(gia ta paidia, pote efkaireis eipame?)
Zhtw sugnwmh pou den exw ellhnikh grammatoseira sth douleia mou--eimai ejwteriko.
Peramatarhs
Lhsths
Maria
A
B
Yuxologos
O Peramatarhs htan o pio adikos. Sigoura thn hjere, 8a eixe janaperasei apenanti, ki an auth tou ejhghse oti th lhsteyan 8a eprepe na thn afhsei na perasei etsi mexri thn epomenh fora pou 8a ton jeplhrwne. Ligh an8rwpia den eblaye pote kanenan.
O Lhsths htan apla h stagona pou ekane to pothri na jexeilhsei oson afora thn apelpisia ths, ka8ws kai o kataluths gia na ftasoun ws ekei ta pragmata.
H Maria sigoura 8a mporouse, afou thn eixan lhsteyei, kai afou o peramatarhs den thn afhne na perasei, na paei pisw se opoion apo tous 3 antres (A, B 'h Y) enoiw8e pio aneta kai na zhthsei daneika, 'h na ebriske kati na kanei ws antallagma ston peramatarh (mhn eiste ponhroi--na tou bayei th barka gia paradeigma!!). Den htan anagkh na pesei sto potami, h hli8ia.
O A pou prwta thn phdhje kala-kala (de me noiazei ama tou ta erije auth, 8a mporouse na krathsei xarakthra kai na mhn parei auto pou sigoura den ton xalage kai meta na th diwjei).
O B einai o monos pou den adikw. Kala, thn agapaei ktl, ara fer8hke sklhra, alla ki auth ton xrhsimopoiouse ekeinh thn wra, opote kala ths ekane.
Pou pame na upologisoume to skor mas???? :)
Τώρα, θα μάθετε ΟΛΗ την αλήθεια.
Φταίω ΕΓΩ, που δεν έστειλα εγκαίρως τον inspector Ντρέϋφους να τη σώσει.
Παρ’ όλο που παρακολουθούσα από απέναντι (με τα κιάλια του ΝΔ).
Όλοι οι «της άλλης όχθης» + τον περαματάρη, ανακρίνονται στην ασφάλεια.
Για να κάνουμε το τεστάκι τώρα, η ερώτηση λέει:
«...Κάθε ένα εμπλέκεται στη υπόθεση που οδηγεί στον θάνατο της Μαρίας. Ευθύνονται όλοι; Ποιος περισσότερο, ποιος λιγότερο και ποιος καθόλου;...»
Άρα, σε κάθε ένα από τα άτομα, ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει απόδοση ευθύνης ή όχι & με αιτιολόγηση. Πάμε λοιπόν.
IMHO,
Την ΠΛΗΡΗ ευθύνη για τις ενέργειές της & τα αποτελέσματά τους, έχει η ίδια η Μ. Δε μπορούμε να μη «δικαιολογήσουμε» κάπως, την απόφασή της να βουτήξει στο ποτάμι.
Η απέναντι όχθη, δεν της έδωσε καμιά βοήθεια, τίποτα θετικό. Μόνο αρνητικά συναισθήματα & εμπειρίες.
Ήθελε – πάση θυσία – να γυρίσει στην «όχθη της», στο δικό της ασφαλή χώρο. (Home sweet home).
Ο Π της ανέβασε στα ύψη την αρνητική της ψυχολογία, (κορύφωση στις αναποδιές), παρ’ όλο που ο ίδιος λειτούργησε ως «τυπικός» επαγγελματίας. Θα θεωρούσα ελάχιστη την ευθύνη του.
Ο Λ, είχε βάλει το αμέσως προηγούμενο λιθαράκι. Και πάλι, ο Λ λειτούργησε ως «τυπικός» ληστής. (δε φέρνει σε κανέναν την πλήρη απόγνωση, μια ληστεία, ε; Το λέω με πλήρη επίγνωση.) Κι εδώ το μέγεθος ευθύνης ελάχιστο.
Ο Β έφερε το 2ο μεγαλύτερο πλήγμα στην ψυχολογία της. Η ευθύνη του όμως, μικρή κατ’ εμέ. Χωρίς τον Λ (& μετά τον Π), γιατί να πέσει στο ποτάμι!
Ο Α ήταν το 1ο «χτύπημα». Η Μ, ήξερε – περίπου - τι θα αντιμετώπιζε. Αλλά πως να τη χωνέψει τη live & hot χυλόπιτα! Ελάχιστη έως καθόλου ευθύνη. Εκ των προτέρω η θέση του ήταν γνωστή. (το «ελάχιστη», επειδή την άφησε να περάσουν τη βραδιά κάνοντας σεξ & της έδωσε κάποιες ελπίδες).
Ο Ψ τώρα, ε, δε νομίζω ότι έχει καμιά ευθύνη ο άνθρωπος. Σκέτος επαγγελματίας. (Καλός ή κακός, αν τον επισκεφθούμε θα μάθουμε. Το τεστ δε δίνει στοιχεία...)
Στα ντιβάνια μας τώρα & καλά ξεμπερδέματα...
@aggelos-x-aggelos:
Μήπως ήταν και πολύ ναρκισσιστής;Μήπως δεν σκεφτόταν την άλλη πλευρά γιατί δεν ήθελε να πονοκεφαλιάσει βραδιάτικα;Μήπως δεν τον ενδιέφερε καν πώς θα ήταν την άλλη μέρα η άλλη πλευρά και είχε ήσυχη τη συνείδησή του;(Η οποία ήταν και πολύ large - δε λέω!)
Mηπως η wanton Venus εχει παρει ηδη το password του Γατου ως Αφρο-γάτος και ο Γατος ετοιμαζεται για διακοπες;;;;...(καλοκαιρι πλησιαζει..)δινοντας οδηγιες απ το τηλεφωνο..κατα εκει το παει....ο Γατος..ο πολυμηχανος..
Κοντεύει να σπάσει το κεφάλι μου με αυτή την ιστορία.
Προσπαθώ αρχικά να μπω στο ψυχικό κόσμο της Μαρίας. Δεν ασχολούμαι με οτι συνέβη πριν αλλά με την τελευταία της επιλογή. Να περάσει το ποτάμι.
Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιό λόγο δεν ζητά δανεικά από τον Α.
Αφού αυτός της εξηγήθηκε χωρίς να είναι σκάρτος. Τι την κάνει να μην ξαναπάει σπίτι του και να του ζητήσει δανεικά?
Επίσης η κινησή της να ζητήσει άσυλο στον Β που ξέρει πως την αγαπά. Πηγαίνει εκεί εκ του ασφαλούς και πιστεύω πως αυτό είναι που κλονίζει την αυτοπεποιθησή της ακόμη περισσότερο.
Και αμέσως μετά οδηγείτε στον ψυχίατρο.
Άραγε γιατί?
Για τον έρωτα που δεν κατέκτησε παρά την προσπάθεια που έκανε ή για τον έρωτα που έχασε εξαιτίας των χειρισμών της?
Στην πρώτη φάση έχω ήδη απαλλάξει τον Α και το ψυχίατρο!
Δεν βρίσκω επίσης λόγω να ενοχοποιήσω τον ληστή πέρα από την νομική ευθύνη.
Ληστής είναι λογικό μου φαίνεται πως θα την έκλεβε.
Μου έχει μείνει λοιπόν ο Β και ο Π.
Ο Β είναι η δεύτερη εκπληξή μου. Με τα δεδομένα που έχουμε θεωρώ πως θα ήταν αδύνατο να συμβεί κάτι τέτοιο.
Και όμως. Ο Έρωτας του για την Μ είναι εγωιστικός. Απαιτεί πίστη από την Μ την στιγμή που δεν έχουν κάτι να τους ενώνει.
Και όταν η γυναίκα που υποτίθεται πως αγαπά του ζητά τις φτερούγες του αυτός δεν έχει πια αγάπη για κάτι που ποτέ δεν ήταν δικό του.
Και αλήθεια θα μπορούσε ποτέ ένας άνθρωπος να μας ανήκει ολοκληρωτικά? Ακόμα καλύτερα θα μπορούσαμε εμείς να ανήκουμε κάπου ολοκληρωτικά? Και αν η απάντηση είναι όχι τότε πως το ζητάμε από τον άλλο?
Είναι για μένα λοιπόν ο Β ο δεύτερος υπεύθυνος γιατί οδήγησε την Μ στην κατάρρευση.
Τρίτος και τελευταίος ο Π. Τους άλλους δυο τους έχω απαλλάξει.
Ο Π γιατί αντιπροσωπεύει τον στυγνό επαγγελματία.
Σίγουρα πρέπει να αμοίβεται κανείς για τις υπηρεσίες που προσφέρει αλλά η ζωη σε μαθαίνει πως καμμιά φορά πρέπει να αξιολογούμαι κάποιες καταστάσεις και να βοηθάμε αν υπάρχει πρόβλημα. Με δεδομένο οτι η Μ του εξήγησε τι της συνέβη θεωρώ απογοητευτικό οτι δεν τη βοήθησε.
Έχουμε λοιπόν
Μ
Β
Π
Όλο κι ομορφαίνει το μπλοκ της Αφροδίτης,
εεεεχχχμμμ του κυρίου Νικόδημου ... ήθελα να πω!!!
(Μωρέ θα φάμε πόρτα στο τέλος...)
:-) :-) ;-)
Μάααα’στα, μάααα’στα, τι έχουμ’ιδώ? Μπα μπα μπα... Βριε βριε βριε... Ψώνιου, θα τα πω στουν Μπάμπ’ μετά να γελάσουμι – τέτοια κομμάτια δεν μας έρχουντι κάθι μιέρα... Ωπ! Καααλούς του κορίτσ’, πού πας μάτια μ’ να σι πάου? Κάτσι μισού λεπτού να λύσου του σκοινί κι να βουλευτού, ουμπφ, να, έλλλλα του κουπί... Ωωωωχ, τώρα μάλ’στα!... Χμ, εμ.... γκχ-γκχ... Ραντιβουδάκ’? Ραντιβουδάκ’? Ξέρ’ς μουρέ κουπιλλιά, ιέχει βαρύν’ τούρα βραδάκ’, ιέρχετι κι μπουρίν’, σι καμμιά ούρα θα ρίχν’ καρεκλουπόδαρα, άσι που θα σηκουθεί κι αέρ’ς, τι αέρ’ς, τυφούνας που λέν’, χι χι... Κοίτα νά’σι καλά ντυμέν’, γιατί μιτά θα μας πάρ’ ου διάουλ’ς, θα σηκούσ’ κύμα κι στου πουτάμ’, τι κύμα, ούλους θα μας σκιπάσ’, γι’αυτού στου λιέου, να προυσέχ’ς ικεί που θ’ πας... Ιέχεις αγόρ’? Καλά, του αμίλητου νερού...
.
.
.
Κοίτα, φουσκονιριάζ’, νύχτουσ’ κι – χμ, καλά...
.
.
.
Καλά ιε? Ευτυχούς που ιέχω κι κούρνα (ΜΠΙΙΙΙ-ΜΠΙΙΙΙ!) κι φανάρ’ κι ιέτσ’ μι γλιέπουν, ιέτσι που σήκουσι ου καιρούς, μπουρεί να πίσουν πάνου μας, χαρ-χαρ, Αλλά μασάει ο Λιεχτέρ’ς?... εεεε, καλά, ναι, μπφ...
.
.
.
Χάιντι, φτάκαμι, κοίτα μη κρυούσ’ς, κι είσι κι ουμουρφούλα, ιεγώ ιδώ θα είμι, άμα μι θιες μετά, ιεκτούς αν μου κάτσει κάνα ιέκτακτου, ναι, αλλά θα ξαναγυρίσ’, μήπους μι χρειάζισ’ τίπουτα... τρια τάλληρα, ναι γειά σου, α-χα, α-χα, σαν του τραγούδ’ μι τουν καρουτσιέρ’, αντιε, στου καλού, (γαμού τη γκίνια μου, γαμού, ούτε μπουρμπουάρ, γυναίκις σου λέει) ναι, ναι, γεια σου... Ρε τι’ν’τούτις, νυχτιάτικ’, χειμωνιάτικ’.. Βούλτες κι πιράσματα... Α ρε ξύλου που θέ’τε ούλεεεες! Τσκ-τσκ, τσούλες!
(το «τσούλες» κανονικό, όχι «τσόλες»!)
Iεπανιέρχουμι...
Απ'οτι καταλαβαινω είναι ένα test που δειχνει πόσο εκτιμουμε την ψυχρη λογικη και ποσο το συναισθημα.
Για παραδειγμα κάποιος που θα βάλει σαν πρωτη σε φταιξιμο τη Μαρια και τελευταιο τον Α τότε εκτιμα πολυ την ψυχρή λογικη
Αν πάλι κάνουμε το αντιθετο ( δηλαδη πουμε οτι τελέυταια φταιει η Μαρια ) τότε εκτιμουμε πολυ το συναισθημα και λιγότερο την ψυχρη λογικη.
Οπως πάντα χρειάζονται και τα δύο για να επιβιώσουμε στη ζωη.
Και όσον αφορα την υπέροχη ιστορια της Αφροδίτης μου θύμισε πόσο αδύναμοι είμαστε στον έρωτα.Στον έρωτα για παραδειγμα,δεν θα τον ζήσεις ποτε αν σκέφτεσαι με ψυχρη λογικη.Αλλα επειδη προκειται για ένα παραλογο και απανθρωπο ( οσο και υπεροχο ) πολλες φορες συναισθημα καλο θα ήταν καποιες φορες να θυμόμαστε λίγο τη λογικη,για να μην μας σκοτώσει αυτο το πάθος.......
Λιγο ,ελάχιστα πριν την άκρη
του γκρεμου ( του έρωτα ) σε παρακαλω,κάνε ένα βήμα πίσω.Μη ζητάς τη λύτρωση του τραγικου ήρωα.Λιγο πριν αγγιξεις το μαυρο δέξου ένα κομματι λογικης...λιγο ,οσο γινεται και αντεχεις...
@Γεωργια
Εχει δίκιο ο Ν.Δ.
Ο Α είναι ξηγημενος ψυχρος ορθολογιστης.
Αλλα είναι ενα ξηγημένο γουρουνι.
Ξηγημενος οσον αφορα τη Μαρια αλλα φυσικα απανθρωπος.
( καλα έκανες και αντεδρασες,στην καθημερινη γλώσσα έχουμε δώσει άλλη έννοια στον ξηγημενο,την έννοια του << εντάξει >> .Ε,φυσικα << εντάξει >> δεν ήταν....
@takis vassilopoulos:
Γεια σου,καλέ μου Τάκη,είσαι από τις ελάχιστες παρουσίες που έχω προσέξει και ξέρεις πόσο σε συμπαθώ.
Τώρα αν το κοροϊδέψει αυτό κανείς,δεν μας αφορά,νομίζω,εκείνος θα χάνει όντας ΜΟΝΟ ψυχρός ορθολογιστής,δηλαδή ένα γουρούνι,όπως προείπες.
(Σε περιμένει μήνυμα στο ηλεκτρονικό σου ταχυδρομείο)
Συγγνώμη, ρε παιδιά, τι έπρεπε να κάνει ο Α δηλ.; Αυτή πήγε και χώθηκε στο κρεβάτι του. Εκείνη την ώρα της χάριζε τον παράδεισο. Αυτό δεν ήθελε η Μαρία; Τον έρωτα του; Έπρεπε να της δώσει κι όλη του τη ζωή; Να θυσιαστεί;
Καλύτερα παρμένη και απογοητευμένη, παρά άπαρτη και απογοητευμένη. Καλύτερα πλούσιος, όμορφος, υγιής κι ανικανοποίητος, παρά φτωχός, άσχημος, άρρωστος κι ανικανοποίητος.
Ως Θεα ειναι λογικο να εχει πολλες προσωπικοτητες γιατι ο καθενας μας βλεπει σε αυτη την Θεα οτι εκεινος θελει.
Δυστυχως ομως δεν εχει λατρευτικο χωρο, παρα διατηρει ενα ξωκλησι σε τουτο δω το μπλογκ.
Αραγε ποσες θυσιες πρεπει να κανουμε για να εξευμενισουμε την Θεα και να δημιουργισει τον δικο της χωρο?
@Synas=ti na kane?den vlepeis thn Georgia pou xresimopoiei to electronico tahydromio?..afta ta epathe h Maria thn epohi pu eleipe h tecnologia,den ypyrhan tote blogs..
μετά από πολύ κόπο,κατάλαβα ότι "άλλα ζητά η ψυχή σας,γι άλλα κλαίει".Οπότε,εναρμονίζομαι με τις απαιτήσεις σας.
Εχω μία υποψία ότι κάτι τέτοιες τραυματικές εμπειρίες, οδήγησαν τη μαρία να αλλάξει το ονομά της, και να πορεύεται του λοιπού φέρουσα πανοπλία.
It's a sad story..
@yosemite sam
Βλέπω το πιάσατε το υπονοούμενο...
:)
Wraia ola ta sxolia, omologw oti me kanoun kai skeftomai polu perissotero thn istoria kai to an eu8unetai kaneis sto telos. Thn eipa stous sunergates mou kai oloi (3) apanthsan pws ftaiei h Maria. Alla pali, den exoun sunh8isei enas emporakos san ton peramatarh na tous dinei kati dwrean--Amerikh menw, blepete.
H plaka einai oti ekeinh thn wra enas ap;tous sunergates mou mas elege mia istoria sthn opoia epaije to rolo tou A. Jhghmenos, alla oxi sta8eros--kai meta auth phge kai phre xapia kai ekoye kai tis flebes ths! Entajei, toulaxiston h Maria eixe perissoterh dunamh--de me 8es? Exei ki allou portokalies (oso ki an den mou arese o tropos ths).
Anyway, Ke Dhmou, den katalaba akribws apo tis ejhghseis sas ti sumbolizei o peramatarhs, autos pou 8ewrw ton pio apan8rwpo apo olous.
Epishs, kapoios eipe "Egw eimai h Maria, to exw janakanei to test". Dhladh eisai autos ston opoio apodideis tis ligoteres 'h tis perissoteres eu8unes???
Θα έπρεπε ο Α να τη διώξει μες στον κακό καιρό και να της πει «Να πας στον Β, που σ’ αγαπάει»; Λες και είναι σημαντικότερο ποιος μας αγαπάει από το ποιον αγαπάμε εμείς. Κι αν πήγαινε θα ήταν καλύτερα τα πράγματα; Θα πέθαινε εν ζωή. Και ανικανοποίητη. Επιμένω.
ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ~~~~~ΜΑΡΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ!!!..~~~~~~~Ο ΓΑΤΟΣ ΠΗΡΕ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΘΕΣΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΞΑΝΑ!..>>>>((ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ
ΤΟ ΓΑΤΟΣΠΙΤΟ ΕΔΩ..))
..~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~..
Κύλαγε το τσέρκι στην οδό Φυλής
άστραφτε στον ήλιο κάποια τζαμαρία
άρπαζες την πέτρα δίχως να σκεφτείς
τίναζες το χέρι κάτω η τζαμαρία
γέλαγε η Μαρία η Μαρία
Κόβαμε διχάλες απ' τη μυγδαλιά
είχαμε ρημάξει τη φτωχή πλατεία
έβαζες σημάδι γλόμπους και πουλιά
και του κυρ Αλέκου τη χοντρή κυρία
γέλαγε η Μαρία η Μαρία
Πάνω στο πατίνι με τα ρουλεμάν
τρέλαινες τον κόσμο απ' τη φασαρία
κι οι νοικοκυραίοι φώναζαν αμάν
λέγαν θα καλέσουν την αστυνομία
γέλαγε η Μαρία η Μαρία
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Ερμηνευτές: Γιάννης Πουλόπουλος
Ni_Chi said...
"Αραγε ποσες θυσιες πρεπει να κανουμε για να εξευμενισουμε την Θεα και να δημιουργισει τον δικο της χωρο?"
Δεν χρειάζεται - έχει εδώ χώρο προνομιούχο - πρώτο τραπέζι πίστα - έτοιμο κοινό - πληρωμένα όλα τα γενικά έξοδα... και τον αρχιγάτο στα πόδια της να χουρχουρίζει... που θα βρει καλύτερα
@εργοτελίνα:
Ευχαριστώ για το τραγούδι που μου θύμισες το απόγευμα!
Α,η Λίνα Νικολακοπούλου είναι από τις αγάπες μου στο χώρο του στίχου αλλά και γενικά.
@ΝΔ
Μόνοι μας βάζουμε τα δάχτυλά μας και βγάζουμε τα μάτια μας. Και μετά το παίζουμε large…
ΠΛΜ ΒΑΨ ή
ΛΠΜ ΒΑΨ ή
ΜΛΠ ΒΑΨ ή
ΛΜΠ ΒΑΨ ή
...
κ.λ.π.
Γενικώς δεν μπορώ να αποφασίσω. Πάντως τη σειρά τη νιώθω έτσι, οι τρεις πρώτοι να είναι διάφοροι συνδιασμοί από ΠΛΜ που συνδέονται πιο άμεσα με τη συμφορά, ενώ οι άλλοι (ΒΑΨ) συνδέονται πολύ λίγο έως και σχεδόν καθόλου, εκτώς ίσως μόνο από τον Β που θα μπορούσε να τη δεχτεί στο σπίτι του για μια μέρα (αλλά δεν ήξερε τι επρόκειτω να συμβεί).
Ίσως και πάλι να είναι κάτι σαν:
ΛΠ ΜΒ ΑΨ, με τα τρία ζευγάρια να καταλαμβάνουν τρεις θέσεις με βάση το πόσο φταίνε (μάλλον πόσο άμεσα ή άδικα σχετίζονται με το αποτέλεσμα), από αριστερά προς τα δεξιά.
Και γενικώς δυσκολεύομαι να θέσω φτέξιμο σε κάποιον. Για τις συμφορές που μας συμβαίνουν όλοι φταίνε ή και κανένας, όλοι έχουν τους λόγους τους, όλοι έχουν το δίκιο τους.
Και πάλι οι σκέψεις μου συνδιάζουν εκτός από την αμεσότητα της πράξης του καθενός με το αποτέλεσμα, και το πως νοιώθω το δίκιο του καθενός. Ας πούμε, ο ληστής πάει κάρτα στην πρώτη θέση μου γιατί εγώ θεωρώ ότι η ληστεία μόνο συμφορές μπορεί να φέρει και δεν τον πάω το ληστή γενικά. Ο Π πάλι τη δουλειά του έκανε, αν είμουν ο Π όμως και άκουγα τη συμφορά της Μαρίας θα έλεγα "δεν πειράζει, σε περνάω δωρεάν", αλλά δεν είμαι στη θέση του Π. Είναι ευκολότερο να καταλήξει κανείς ότι η Μαρία φταίει αμεσότερα, εγώ γιατί να φταίξω για τις δικές τις επιλογές, αλλά από συμπάθεια τη βάζω 2-3 συνήθως. Γενικότερα είναι υποκειμενικό και εξαρτάται από τη πλευρά που το ζει κανείς. Ακόμα και ο ληστής έχει το δίκιο του. Εγώ πάντως λυπάμαι περισσότερο τον Β που θα νοιώθει ενοχές που δεν την κράτησε στο σπίτι του. Που να 'ξερε..
Πολύ ανάλυση, θα μπορούσα να συνεχίσω, μας θέσατε σημαντικό πρόβλημα :)
Καταλαβαίνω τη σκέψη σας αλλά η ενοχή εκ των υστέρων είναι,δυστυχώς,άχρηστη.
Λοιπόν, Αφροδίτη;
«Α ρε ξύλου που θέ’τε ούλεεεες! Τσκ-τσκ, τσούλες!»
Τι έγινε παρακάτω;
neuronik said...
Γεια σου φίλε neuronic!
Και η Γεωργια πότε θα κανει blog?..εχει τυλιχτει στα σεντονια της Θεας..αν και Ναϊάς....
Δεν είχε πολλές επιλογές – την εξής μία – να σηκωθεί να φύγει, τουλάχιστον να γλυτώσει την μ***κία του να τον έχει χορτάτο δίπλα της να ροχαλίζει...
Ξαφνικά μπουκάρει στην καλύβα ο φώσκολος.
Αφροδίτη της λέει (αφροδίτη τη λέγανε τελικά), θέλω να κάνω τα σήριάλ σου τώρα.
Α να χαθείς ηλίθιε του λέει αυτή.Δε θυμάσαι που στο τέλος με τη λάμψη πατώσαμε;
Ναι αλλά τώρα θα το γυρίσουμε στο βουκολικό.
Η συγγραφεύς ταραχθείσα σφόδρα,
έμεινε να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην πρότάση του οικοδεσποτη και αυτή του μεγάλου μας σκηνοθέτη..
Λοιπόν, έχουμε και λέμε (ευθύνη κατά αύξουσα σειρά): 1/ Μαρία: έχει το λιγότερο μερίδιο ευθύνης. Κι αυτό γιατί σε ελάχιστο χρόνο δέχθηκε τόσα αρνητικές επιδράσεις, που κυριολεκτικά απορρυθμίστηκε.
2/ Α: ενήργησε φυσιολογικά. Δεν προκάλεσε τον ερχομό της Μ. σπίτι του, προφανώς και δεν μπόρεσε/θέλησε να πει όχι τη νύχτα, το πρωί επανήλθε στη σταθερή του θέση και ευγενικά απέπεμψε τη Μ. 3/ Ληστής: επαγγελματίας, τι άλλο να'κανε; Εξάλλου, δεν γνώριζε, ούτε όφειλε να γνωρίζει το δράμα που μόλις είχε παιχτεί, αυτός την ώρα που οι άλλοι ερωτεύονταν δούλευε. 4/ Βαρκάρης: επαγγελματίας κι αυτός, αλλά άκαρδος. Τι τον πείραζε να την περάσει απέναντι και να πληρωθεί μετά; 5/ Β: ο συνήθης ανασφαλής άνδρας, ερωτευμένος τρελά μέχρι να μάθει ότι το αντικείμενο του πόθου του δεν είναι τόσο αγνό και άσπιλο. Μετά, χωρίς να εξετάζει τους λόγους, νιώθει φρικτά προδομένος κι αντιδρά υστερικά. Κλασικό σενάριο, ευδοκιμεί στον τόπο μας. 6/ Ψυχίατρος: επιβεβαιώνει το ότι αν είσαι σφυρί τους βλέπεις όλους σαν πρόκες. Αντί να της προσφέρει ένα καφέ και να τη στείλει ήρεμα σπίτι της, έπεισε τη Μαρία ότι έχει πρόβλημα που χρειάζεται θεραπεία. Τώρα, αν έχει ανάγκη θεραπείας όποιος τυχαίνει να κάνει μια βραδιά έρωτα μ'έναν που επιθυμεί τρελά και να απορριφθεί στη συνέχεια από κάποιον που δεν πολυθέλει, δεν ξέρω ποιοι είναι οι υγιείς. Πάντως όχι ο γιατρός.
η Ασφάλεια βρίσκει τον Π και τον "εξετάζει" ως τον τελευταίο άνθρωπο με τον οποίο ήρθε σε επαφή η Μ. Έτσι σιγά σιγά φτάνει στο Λ και τον συλλμβάνει ανακαλύπτει και τους άλλους 3 αλλά δεν μπορεί να τους στηρίξει κατηγορία και η υπόθεση της αυτοκτονίας μπαίνει στο Αρχείο. Ο μόνος που την πάτησε τελικά ήταν ο Λ. ας Πρόσεχε δεν κλέβεις την Μ.
Λίγο πιο σοβαρά τώρα και επηρεαζόεμνος από τα "ΒΑΜΜΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΜΑΛΙΑ" Του ΜΟΥΡΣΕΛΑ που ξαναδιάβασ απρόσφατα καλά έκανε η Μ και πήγε και έκανε έρωτα με τον Α τουλάχιστον έκανε αυτό που ήθελε από εκεί και μετά όμως λειτούργησε πολύ συναισθηματικά και ακραία.
Τι έγινε ο Harry reloaded - ότι είχαμε συνηθίσει τα νέα του ποιητικά δημιουργήματα - σήμερα εξαφανίστηκε.
(Ελπίζω να μην παρεξηγήθηκε με το δικό μου αντι-ποίημα).
Θεά θα έχει άλλο σεντόνι ή να απλώσω τα δικά μου για ύπνο;
έλ Αφρουδίτ,
αγρίεψ ι κιρός ,βρουχάει
παπί γίναμι...
Τα μπούτια σου Μαρία
σκοπιά, ΚΨΜ, αγγαρεία...
15.000 + 1 Αφρούλα
απολύομαι
Υ.Γ. Ψυχίατρε πόσο πάει το meeting?
Αφού στο Α της Ασυναρτησίας μπορείς να γράφεις ό,τι Αρλούμπα σου κατέβει (ειδικά αν το όνομά σου αρχίζει από Α) και να θεωρείσαι τοπ μόντελ, συγγνώμη τοπ συγγραφέας, ας παίξουμε... "Μαρία", όνομα συμβολικό - από τη μάνα, μητέρα, μαμά του Χ ως τη Μαγδαληνή, ως την ηρωίδα του West Side Story και σόι πάει το Μαρέικο... Εραστές - Άνας, Καϊάφας. Ληστής (υπάρχει ρόλος), Ψ (Πόντιος Πιλάτος, εγώ νίπτω τας χείρας μου). Who pays the ferryman? (Γιάννης Μαρκόπουλος).
Το κ*λ*βάρεμα (τάχα μου ντροπές και συστολές) μιας μέρας μπροστά στον υπολογιστή συναγωνίζεται το προσφιλές και ακόμη ωραιότερο "καθρέφτη καθρεφτάκι μου". Κάποιο περαστικό ποντίκι έθεσε επί των τύπων των ήλων το θέμα, αλλά... μάλλον του έλειπε η γνωστή σχισμή για να ληφθεί σοβαρά υπ' όψιν...
Συνεχίζεται
This post has been removed by the author.
Ο Α εχει κατά τη γνώμη μου δύο ισχυρά ελαφρυντικά.
Πρώτον, έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του από την αρχή. Κακώς επιμένει η Μαρία.
Δεύτερον, όπως γράφει ο ΝΔ 'Την νύχτα η Μαρία τρυπώνει στο κρεβάτι του Α και του επιτίθεται'. Για τον Α και για οποιοδήποτε άνδρα θα ήταν πολύ δύσκολο να αντισταθεί.
Γιαυτό κατα τη γνώμη μου οι ευθήνη του είναι πολύ μικρή.
Όσον αφορά τον Β και η δική του συμπεριφορά είναι δικαιολογιμένη. Θα επρεπε δηλαδή να την φτήσει πατόκορφα ο Α τη Μαρία για να εκτιμίσει τα συναισθήματά του και να τρέξει κοντά του; Έχει και αυτός κάποια αξιοπρέπεια.
Αφεντικό ρίχνω κι άλλο κάρβουνο - μέρα - νόμος του Μέρφυ σήμερα! Συμπαθάτε με!
Τώρα μπήκα πάλι, έχετε τρελλαθεί όλοι σας? Στη ντόπα κι εμένα δε μου δίνει κανείς? Τι είναι αυτά που λέτε καλέ?
(Κοκκινίζω, ντρέπομαι, very grateful, πάω να συνεχίσω, 3 ακόμη μου μείνανε στη σειρά με τους φταίχτες, φωτιά στα μπατζάκια μου να προλάβω! Στις 12 ξαναγίνομαι κολοκύθα!...)
MAYDAY!
wuvs U!
This post has been removed by the author.
Συμφωνούμε λοιπόν ότι η ιστορία έχει πολλές ερμηνείες. Και να η δική μου...
Ψ Ο Ψυχίατρος, ενήργησε ως ψυχρός επαγγελματίας.
Σωστά. Έκανε τη διάγνωση, έκλεισε τη πόρτα και συνέχισε, (πιθανότατα), με τον την επόμενο -η ασθενή. ΔΕΝ ΝΟΙΑΣΤΗΚΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ. Και φυσικά εδώ είναι η ευθύνη του. Η Μ πήγε εκεί, ακριβώς, γιατί ΕΙΧΕ πρόβλημα, γιατί ένιωθε ότι δεν ήλεγχε τις αντιδράσεις της και δεν πήρε βοήθεια.
Μ Η Μαρία, χρησιμοποίησε όλα τα όπλα της, αδιαφόρησε για τα αισθήματα των άλλων. Ένα κακομαθημένο παιδί, που δεν θέλει, παρά το δικό του. Το πλήρωσε.
Α Ναι, εξήγησε εγκαίρως τη θέση του. Και μετά πήρε ότι του δόθηκε. Και φυσικά για τις πράξεις του, ουδεμία ευθύνη φέρει.
Β Θα έκανε μάλλον καλό ζευγάρι με το καθρέπτη του. Αγαπά ότι μπορεί να φέρει στα μέτρα του.
Λ Έκανε ότι περίμενε, κανείς να κάνει.
Π Ο –δυστυχώς- μέσος εγώ. Έκανε τη δουλειά του. Στο όποιο πρόβλημα, απλά αδιαφόρησε. Έκανε τη δουλειά του...
Να προσθέσω κάτι ακόμη. Ο θάνατος της Μ, απλά δραματοποιεί την ιστορία. Οι ευθύνες θα υπήρχαν, όποια κατάληξη και να είχε η ιστορία μας. Ο κάθε ένας από τους παραπάνω χαρακτήρες, αδιαφορεί για τον δίπλα του. Ο κάθε ένας φέρει ευθύνη, γι΄ αυτά που κάνει ή δε κάνει για τους γύρω του.
εργοτελίνα:
Θα φτιάξω μπλογκ όταν κρίνω ότι θα έχω κάτι να πω.Προς το παρόν,δεν προλαβαίνω να ζήσω τη ζωή μου.
@mickey:
Πού είσαι,βρωμοπόντικα;Το 300ο σχόλιο θα το κάνω εγώ απόψε!
Nikos dimou said...
"Δεν χρειάζεται - έχει εδώ χώρο προνομιούχο - πρώτο τραπέζι πίστα - έτοιμο κοινό - πληρωμένα όλα τα γενικά έξοδα... και τον αρχιγάτο στα πόδια της να χουρχουρίζει... που θα βρει καλύτερα"
Μα στον Α φυσικά. Το ίδιο αναρωτιόταν και ο Β, όταν εισέπρατε την άρνηση της Μαρίας. Συνήθως δεν εκτιμάμε τα σίγουρα. Έπεται να δούμε, ποιός θα είναι ο ψυχολόγος και ποιός ο ληστής
Dear basik,
δηλαδή τα "χειροκροτήματα" που εισέπραξε ο harry, αρκετοί άλλοι κατά καιρούς, όπως & ο Μυς, είναι αποτέλεσμα της "σχισμής" που έχουν;
Όχι από τα κείμενα που γράφουν;;;
Μήπως ότι δε φτάνουμε, τα κάνουμε κρεμαστάρια;
Χαλάρωσε παιδί μου. Ότι δε σ' αρέσει, ΠΡΟΣΠΕΡΝΑ το.
τα διάβασα όλα τα σχόλια.
και δεν έχω να κάνω κανένα σχόλιο.
Το ποτάμι φταίει, γιατρέ, το ποτάμι.
Καλή σας νύχτα!
εννοώντας πως έχουν ειπωθεί όλα απόψε.
(πάντως, έτσι, χωρίς ιδιαίτερο σχολιασμό, νομίζω πως το τεστ θέτει λάθος ερώτημα.)
@blade runner:
Για λέγε,για λέγε!Να το πάρει το ποτάμι!
:)
Φαίνεται πως η επίδραση της ήττας της ΑΕΚ διαρκεί ακόμα :(
Πάει, το 'χασε τελείως ο γάτος. Ου γαρ έρχεται μόνον… (το υπερβολικό blogging εννοώ, για να εξηγούμεθα).
Αλλά και τέτοια ανταπόκριση - και μάλιστα ...βαθυστόχαστη! Πάμε για τετρακοσάρα. Ήμαρτον!
Κάποιοι πάντως είδαν το όλο ζήτημα στη σωστή του διάσταση με απλότητα και δεν προέβησαν σε βαθυστόχαστες ...αρλούμπες - ειδικά από γνωστές ο-θεος-να-τις-κάνει-θεές :P
Υ.Γ. Μη μου πείτε ότι περιμένετε και απάντηση. Σιγά τα ωά! Προτιμώ να κάνω ...σεξοτσάτ :))
Αρκετά ...ενδιαφέρον το σχόλιο του basik στις 11:21μμ. Προφανές υπάρχουν ακόμα εχέφρονες σχολιαστές στο blog ;)
@mickey:
Σε φώναξα και αμέσως εμφανίστηκες!
Εσείς Νίκο Δήμου δεν απαντήσατε στο ερώτημά σας.
Είπες μυ: "Αλλά και τέτοια ανταπόκριση - και μάλιστα ...βαθυστόχαστη!"
λολ λολ λολ! Μου θυμίζει εκείνη τη ρήση του Ερικσον για τους Φρουδικούς. Όλα τα σφάζουν όλα τα ψυχαναλύουν. Ακόμη και την Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων ψυχανέλυσαν άσχετα αν ήταν προϊόν φαντασίας. Έτσι, για να μη ξεχνιόμαστε στο θέμα των κενών υποθέσεων.
@georgia m.
μόνο και μόνο επειδή ρωτάς καλή μου: Δεν κατάφερα να βάλω τον εαυτό μου ούτε τόσο δα στη διαδικασία να αποδώσω ευθύνες σε κάποιο από τα πρόσωπα. Και γρήγορα κατάλαβα πως για μένα δεν τίθεται καθόλου ζήτημα ευθύνης. Θα μπορούσα απλώς να απαντήσω πως δεν ευθύνεται κανείς, αλλά ούτε καν αυτό δεν μπορώ να πω. Είναι αυτή η λογική των ψυχαναλυτικών/συμβολικών τεστ που δύσκολα καταφέρνω να ακολουθήσω, ίσως ακριβώς γι'αυτό το λόγο, γιατί παραείναι συμβολικά τα νοήματα. Σε βαθμό τέτοιο που η Μ., ο Ψ., ο Α., ο Β., ο Π. και ο Λ., να μην φαίνονται καν άνθρωποι. Τόσο μονοδιάστατοι και μη-αληθινοί, δηλαδή. Κανενός τις αντιδράσεις δεν μπορώ να παρακολουθήσω. Μπορώ να σκεφτώ ανθρώπους που μου θυμίζουν τους ανθρώπους-καρικατούρες του τεστ, ανθρώπους που έχω συναντήσει, αλλά και με αυτούς, έτσι συμπεριφέρομαι, σαν να μην υπάρχουν, σαν να είναι σκιές! Οπότε δεν μπορώ να μπω και στη διαδικασία να αποδώσω ευθύνες. Είναι σαν να προσπαθείς να αποδώσεις ευθύνες σε ... σκιές.
Το ποτάμι μου φάνηκε το πιο ζωντανό και το πιο υγιές στοιχείο στην ιστορία!
@blade runner:
με κάλυψες απόλυτα!
(και όχι με τη σκιά σου!)
:)
Ναι, ννναι κυρία μου, περάστε, καθήστε, να σας εξηγήσω μόνον ότι σας δέχτηκα εκτάκτως, μια και είχα ακύρωση στο ραντεβού των 11:00, κανονικά πρέπει να κλείσετε ώρα με τη γραμματέα μου, αλλά τέλος πάντων... Να υπενθυμίσω ότι έχουμε 50 λεπτά στη διάθεσή μας, τουλάχιστον να μου πείτε τα βασικά. Καθίστε αναπαυτικά, εγώ θα είμαι απέναντί σας, στο γραφείο μου, εκτός αν με θέλετε δίπλα σας. Οχι? Εντάξει. Λοιπόν?...
(Τι’ν’τούτη, σα γνωστή μου φαίνεται, κάτσε να την προσέξω καλύτερα... Κατάσταση-αγρίμι, λίγο από εκμαθημένη αβοηθησία, κάτι σε προβολή απωθημενου, χμμμ... Ωραία φωνή, συγκεντρωμένη σκέψη, μάλλον κλαμμένη, κοιτάζει στα ίσια... Πάλι καλά, οι περισσότερες κομπλάρουν κι αρχίζουν το παιχνίδι-μες-το-παιχνίδι, φλερτ μες τη συνεδρία, μπλιαξ, έχω βαρεθεί να κάνω το υποκατάστατο με όλες τις οιστριονικές κ**λωμένες bitches...)
Εμμμ, ναι, έχει χαρτομάντηλα στο τραπεζάκι... Παρακαλώ...
(Τι μου λέει τώρα, τη μάνα της και τον πατέρα της, τις κλασικές μεταθέσεις, άντε, αν όλα πανε καλά και ειναι στοιχειωδώς ενδιαφέρουσα, θα την κρατήσω για καμμιά 20-αριά συνεδρίες.. Να τσεκάρω όμως πρώτα πόσο σπασ**χίδω είναι, μη δεσμευτώ και μετά με τρελλάνει...)
Δηλαδή ποιός από τους δύο είπατε?...
(Ευτυχώς που τα έχει σε κουτάκια, εύκολη περίπτωση, δε λέω, αλλά για σήμερα τη βλέπω παιγμένη -
Ωπ! Με συγχωρείτε, το κινητό μου, ναι, είναι από τα επείγοντα, μισό λεπτό παρακαλώ... (Χμ, μ**νίτσα, τα sms σου, μπορείς σήμερα στη μία... θα σου στείλω sms, κάτσε να το περάσω – τι μικρά πλήκτρα για ανδρικά δάχτυλα... «ό-λ-α μ-έ-σ-α», πάρ’τα μικρή! Οκ, κάτσε να σκεφτώ τώρα το αμάξι μου στο συνεργείο, τι ταρίφα θα πέσει το απόγευμα, να μου πέσει... Δε γίνεται, γράφει το μ**** μήνυμα και μου σηκώνεται... Στην ηλικία μου, και μόνο γι’ αυτό, θα έπρεπε να της πάρω σπίτι στο τέλος...)
Συγνώμη και πάλι, ευχαριστώ, συνεχίστε παρακαλώ, ναι, από την προηγούμενη ενότητα... Ναι, με όποια σειρά θέλετε εσείς....
(Αν εξαιρέσουμε ότι είναι τελικά ξάγρυπνη και εν θερμώ, ελέγχεται... Το’χουμε... Ολη μες την τσαλάκα, με μερικά sessions θα το ξεκαθαρίσουμε το θέμα.. Δε τη βλέπω για αυτοκτονική, ωραίες γάμπες, δε μου φαίνεται για μανιακή, ωραία χέρια, καταθλιπτική εν τω γεννάσθαι ίσως, μια προδιάθεση λίγο, θέλει και ψάξιμο μ’αρχετυπικά... Πολύ έρωτας ρε αδερφάκι μου, she can’t take no for an answer…)
Κι εσείς πώς αισθανθήκατε γι’αυτό? Οχι, μη μου πείτε τι έκανε ο άλλος, εσείς τι -, για σας... Ω ελάτε, μην κλαίτε...
(Α, ευτυχώς, πλησιάζουμε στη λήξη, άντε γιατί δεν κρατιέμαι, ακυρώνω όλα μου τα ραντεβού! Μωρέ καλά κάνω κι έχω 5 κινητά, σπίτι, δουλειά και τα ρέστα πιπίνια, αλλιώς... Καλά το’λεγε ο Νάσος, όλες τις λες «αγάπη μου» και ξεμπερδεύεις, που να θυμάσαι ονόματα... Ωπ, νάτο, nod, she’s wrapping up… Ρε την κακομοίρα, χάλια είναι, θα μπορούσα να της πετάξω δυο-τρεις κατευθύνσεις να πορεύεται, να ηρεμήσει λίγο, αλλά με περιμένει το μ****)
Για σήμερα λοιπόν τα είπαμε, αγαπητή. Εχω σημειώσει ορισμένες ερωτήσεις για σας, με τις οποίες θα ασχοληθούμε την επόμενη φορά. Θα κανονίσετε το ραντεβού σας όχι αργότερα των 15 ημερών, και σ’αυτό το διάστημα θα ήθελα πρωτίστως να χαλαρώσετε. Να κάνετε πράγματα που σας ευχαριστούν, ει δυνατόν να μην συναντηθείτε με κανέναν από τους εν λόγω κυρίους, καθώς αυτό θα συμβάλλει στην περαιτέρω αποσταθεροποίηση της καταστασής σας.
Λυπάμαι, δε μπορώ να κάνω εκτίμηση για το πόσο διάστημα θα πάρει η ψυχοθεραπεία σας, αλλά σίγουρα θα πρέπει ν’αρχίσουμε τις τακτικές συνεδρίες, για να φωτιστούν οι συγκρούσεις μέσα σας και οι λόγοι που σας κάνουν να αντιδράτε έτσι. (Ωραίος, ούτε υποβολέα νά’χα!). Θέλω μέχρι την επόμενη φορά να ξεκαθαρίσετε ποιά είναι 2 από τα πράγματα που σας εξαγριώνουν στον κάθε έναν τους. Σας γράφω και ήπια αντικαταθλιπτικά και δύο τονωτικά, θα πρέπει βλέπετε να σας στηρίξουμε κι αλλιώς. Μην ανησυχείτε, όλα θα πάνε καλά – και για τον ύπνο ξεκινήστε μ’αυτά και βλέπουμε...
Ελάτε τώρα, από’δώ, δεξιά, ναι, θα τα ξαναπούμε, να μου προσέχετε μόνον σας παρακαλώ, να ξεκουραστείτε λίγο... Ναι, το κινητό μου στη διάθεσή σας, Ευχαριστώ, κι εγώ, γειά σας!
(Αι σιχτίρ θ’αργήσω στο τέλος – τι τό’θελα το ψυχιατριλίκι, δεν έκανα σκωληκοειδίτιδες με το κομμάτι καλύτερα...)
@georgia.m
:)
Περπατώ εις το bologδάσος... Λύκε, λύκε είσαι εδώ; (παράμ, παράμ, - Henry Mancini). Α, μπα! Μεταμφιεσμένος σε ροζ πάνθηρα δεν μ' αρέσεις, προσπερνώ!
Glenn και "καλημέρα" να πει ο ΝΔ αύριο, χωρίς να γράψει τίποτε άλλο, θα πιάσουμε 300 σχόλια και η Άφρο θα γράψει 10 τζαζοσέντονα και το ...fan club θα υποκλίνεται κι ο γάτος θα χουρχουρίζει κλπ. κλπ. κλπ.
Μ...νί έγινε πάλι το blog (για να χρησιμοποιήσω και πρόσφατο σεντονάτο λεξιλόγιο) και μάλιστα ...Θεϊκό :))
Μήπως να έφτιαχνε και δεύτερο blog ο γάτος για όσους θέλουν να γράψουν και τίποτα της προκοπής εδώ μέσα;
mickey said:
Μ...νί έγινε πάλι το blog (για να χρησιμοποιήσω και πρόσφατο σεντονάτο λεξιλόγιο) και μάλιστα ...Θεϊκό :))
....................
Με άλλα λόγια,δηλαδή,έγινε κάτι πολύ ωραίο το μπλογκ,ναι;
Άλλωστε,για ένα νινί σκοτώνονται όλοι - ή οι περισσότεροι.
Και ο Πίτσος καλός είναι πάντως.Πίτσος=εμπιστοσύνη,όπως λέγαμε παλιά στις διαφημίσεις.
Ω,ρε,γλέντια απόψε!
Είπες μυ: "και "καλημέρα" να πει ο ΝΔ αύριο, χωρίς να γράψει τίποτε άλλο, θα πιάσουμε 300 σχόλια"
λολ λολ λολ! Ουά χα χα χα!
Κάποιος το είχε πει πολύ παλιά, αν θυμάσαι. Ήταν κάπως έτσι: Βγείτε κύριε Δήμου και γράψτε μια βλακεία. Θα μαζέψετε τουλάχιστον 200 σχόλια...
Εγώ Γεωργία μ' να σου πω την αμαρτία μ' σκοτώνομαι για ...δύο!
Αλλά μυ, μην τον παρεξηγείς. Έχει βαλαντώσει στο κλάμα από χτες λόγω ΑΕΚ. Άστον να ξεσπάσει, να κλαψουρίσει, να πενθήσει και θα συνέλθει...
Άραγε τώρα σε ποια φάση είναι κατά μαύρο κύκνο; Στην πένθιμη ή στην πενθητική;
@mickey:
Για κάντο λίγο πιο λιανά αυτό,αδελφέ μου,γιατί μπερδεύτηκα.
απο σημερα πιστευω...αλλα σε θεα..
Θεά φυλάξοι!
:)
This post has been removed by the author.
Μινίν άοιδε Θεά...
:)
Λέτε για αυτό ο Michael Cretu να έγραψε το Dont'pay the ferryman until he gets you to the other side? :)
Σκούριασαν, χάλασαν τα πληκτρολόγια εκεί ψηλά στα Κιούρκα..., βουτηγμένα μες στο μαύρο δάκρυ...
Ego na deis poso kairo pistevo... Tous kakedrexeis & ziliarides tha tous kano souvlaki!
Elpizo na min tous diavazei i THEA tora pou mallon paei gai ta teleftaia...
Exo tonnous kafe, as mi to argisei poly, exoume kai grafeio Afroditi moooooooooooou avrio...
Lypisou mas!
@glenn:
Εκεί στα Κιούρκα... πληκτρολόγια βουτηγμένα στο δάκρυ...
............
"Eκεί στο Νότο
που τρίζει ο έρωτας
κι η αγάπη κάνει κρότο..."
Το πέρα(σ)μα της Κασσάνδρας.
Γαμώ τον Feud του, είπε κι αλήθειες ο κερατάς! "Ο Θάνατος της Μαρίας"..."Θέλετε να παίξουμε" με τρεμάμενη φωνή...
Ετοιμάζω 5-6 σεντόνια αλά αφρο. Τώρα που κοιμήθηκε και ο Δον.
Υπομονή τελειώνω
@Glenn
μάλλον στις φάσεις "τρελή χαρά" και "γεροντοέρωτας" είναι και δεν καταλαβαίνει τι γράφει ;)
@Georgia.M
Θα στα πω ...προσωπικά. Εδώ μας ακούνε. Πάντως είσαι η δικιά μου Θεά!
Σταματώ το τσατάκι και σε καληνυχτώ μ' ένα ...φιλάκι :)*
(voice over)
Στο αλσάκι κοντά στο ποτάμι ένας άντρας τρέχει σα να τον κυνηγάνε, προσπερνώντας με μεγάλη ευελιξία τους περαστικούς, τις νταντάδες με τα καρότσια και τις λακούβες με το νερό (χτεσινοβραδυνή καταιγίδα γαρ). Δεν πρέπει να είναι jogger, φοράει καθημερινά ρούχα και το βλέμμα του είναι αλαφιασμένο, από κάπου ξέφυγε, δε μπορεί...
Χώνεται στις φυλλωσιές, να μην το βλέπουν, και κοντοστέκεται να ξελαχανιάσει ανάμεσα σε δυό σμιχτά δέντρα... Φαίνεται μάλλον κουρασμένος & σίγουρα ιδρωμένος... Βγάζει από τις τσέπες του κάτι εμ, διάφορα που δεν φαίνονται, και τα χαζεύει ρίχνοντας λοξές ματιές μη περνάει κανείς από κει... Χαμόγελο ήταν αυτό? Τα χώνει γρήγορα-γρήγορα πίσω στις τσέπες, ανασουμπούρδουλα, και τσεκάροντας πάλι δεξιά & αριστερά, φεύγει σαν κυνηγημένος... Τι στην ευχή, επικήρυξη έχει στο κεφάλι του?
Εκτός αν τους έκανε τσακωτούς ο κερατάς με τη γυναίκα του, κι αυτός άρπαξε τα ρούχα του και μαζί και μερικά δικά της φαίνεται, κι έφυγε άρον-άρον, με τα σουτιέν στις τσέπες...!
Νειάτα!
aggelos -x-aggelos said:
"Υπομονή τελειώνω"
.................
Όχι τσόντες εδώ!
:)
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ
ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ!!!
Πάμε μυ, να σηκωθεί αύριο με νεύρα ρετάλια!
γενικό σχόλιο πάντως:
οι άνθρωποι είμαστε πολύ μυστήρια τραίνα τελικά... Γιατί την έχετε πέσει στην aphro έτσι; Εντάξει, σήμερα ο Δον Γάτος δήλωσε πλήρη υποταγή, μην τσαντίζεστε ορισμένοι, το έχουμε ξαναπεί. Ολα αυτά είναι σε φασματικό πεδίο!
Ανταλλαγή ιδεών κάνουμε εδώ. Αλλοι γράφουν σοβαρά, άλλοι σοβαροφανώς, άλλοι κάνουν χαβαλέ, άλλοι εκφράζονται δημιουργικά, άλλοι ξεσπάνε, άλλοι καλύπτουν τα κενά στην πραγματική τους ζωή, άλλοι κάνουν τη μία στιγμή το ένα, και την άλλη στιγμή το ακριβώς αντίθετο!
Ο,τι δεν μας εκφράζει ή μας ενοχλεί, ή μας κάνει να πλήττουμε, το αντιπαρερχόμαστε. Μην το κάνουμε ρινγκ το "μπλόγκιον", που λέει και ο αγαπημένος andy. Κι εσύ mickey, τι έπαθες τώρα; Ετσι πήγαμε να τσακωθούμε κι εμείς εκείνο το βράδυ και θυμάσαι τι έγινε... (χε,χε,χι,χι). Δηλαδή, καλή είναι και η κόντρα που και που, έτσι για να ξεμπουκώνει το σύστημα, αλλά και αυτή για πλάκα! Μην γινόμαστε ξαφνικά τόσο ... άνθρωποι!!! Εδώ κυκλοφορούμε με ένα σωρό άλλες ιδιότητες, τώρα ξαφνικά θα το γυρίσουμε στο τσάμικο βρε ποντικάκι;
Και να κάνω και μια ερώτηση, εντελώς καλοπροαίρετη: Υπάρχει κανείς σας εδώ μέσα που δεν νιώθει κολακευμένος όταν ο Δον Γάτος του αποδίδει τα εύσημα; Η aphro απολαμβάνει την σχεδόν άνευ όρων αποδοχή πολλών από τους τακτικούς επισκέπτες του blog. Δεν έχω αναλάβει ρόλο υπεράσπισης, ούτε που την ξέρω τη γυναίκα, και το πιθανότερο είναι πως ούτε πρόκειται να την γνωρίσω κιόλας, αλλά είναι σίγουρα υπεύθυνη για ορισμένες από τις ενδοξότερες στιγμές του blog. Oπως είσαι κι εσύ mickey, και όπως είναι και πολλοί άλλοι ακόμη. Αλλωστε, αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί, ο Δον Γάτος μπορεί να είχε κουραστεί και να έγραφε ένα post την εβδομάδα ή το blog να είχε μετατραπεί σε φιλοσοφικό καφενείο. Βαρετό, δηλαδή!
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, και η aphro κι εσύ και όλοι μας που μπαίνουμε τακτικά στο blog θα γράψουμε, αναπόφευκτα και σχόλια, σύντομα ή σεντόνια, που μέσα στην αυνανιστική μας ανάγκη για επικοινωνία και ξέσπασμα, ενίοτε θα είναι μέχρι και γελοία! Εγώ είχα τέτοιες στιγμές και πολύ τις χάρηκα πάντως... Τι είναι εδώ, διαγωνισμός ταλέντων ή ευφυίας, όπου απαγορεύεται η υπερβολική έκθεση;
Προσωπικά, χαίρομαι πολύ τις στιγμές που ο Δον Γάτος παρασύρεται και γράφει υπερενθουσιώδη σχόλια. Ισως τώρα τελευταία να γέρνει η πλάστιγγα ιδιαίτερα προς το μέρος των γυναικών, αλλά φάση είναι κι αυτή, θα περάσει. Θυμάμαι στιγμές που έγραφε τα καλύτερα για σένα, και αν τότε κανένας άρχιζε τις ειρωνείες και ήμουν εκεί γύρω ώστε να το αντιληφθώ, τα ίδια θα έλεγα.
Ε, τώρα το λέω σε σένα, λοιπόν! Εχω την εντύπωση ότι είσαι λίγο υπερβολικός απόψε...
mickey said:
"Σταματώ το τσατάκι και σε καληνυχτώ μ' ένα ...φιλάκι :)* "
............
Αχ,βρε παλιοποντικάκι
με λίγωσες λιγάκι!
:)
Ο Β πάντως την επόμενη μέρα πρέπει να άρχισε τη πρέζα απο τις τύψεις... Η M είχε τουλάχιστον την ευκαιρία να μετανοιώσει για κάτι που έκανε ενώ ο Β θα τραβάει λούκι μια ζωή για κάτι που δεν έκανε
Ζωή σε λόγου μας
Σπάνια πιστεύω σε ψυχολογικά τεστ. Και αυτό επειδή από όσα έχω συναντήσει ελάχιστα είναι ολοκληρωμένα και σωστά. Πως μπορείς να καταλάβεις έναν άνθρωπο από μία ιστορία 10 αράδων?
Μου θυμίζουν λίγο κάτι σαν "αν δεις στον ύπνο σου ψάρια"...
Πάντως η Μ θα πρέπει να είδε και καμμιά πέστροφα! Και εκείνη να ...επιστρέψει ήθελε! :)
Για παράδειγμα εδώ, γιατί αν πω ότι φταίει η Μ τότε αυτόματα κάποιος που θα μου κάνει το "τεστ" θα πει ότι στερούμαι συναισθήματος/αυθορμητισμού?
Είμαι και πολύ συναισθηματικός αλλά και αυθόρμητος. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν το καταδικάζω κιόλας.
Αλλά ας το αφήσουμε, πάμε σε άλλα κεφάλαια, εκείνα που λαμβάνουν και την αυτογνωσία σαν παράμετρο.
Αυτό το τεστ νομίζω πως δεν την λαμβάνει στο τελικό αποτέλεσμα.
Θα μπορούσα να αναφέρω ακόμα πολλές "τρύπες" στην ιστορία αλλά οι σύμπλογκοι με πρόλαβαν!
by the way,
ωραίοι είναι οι γεροντοέρωτες, κρατούν τον οργανισμό στις επάλξεις, διαφωνείτε;
Μου θυμίζουν λίγο κάτι σαν "αν δεις στον ύπνο σου ψάρια"...
..............
"Aν δεις στον ύπνο σου ερημιά
και δέντρα μαραμένα
θα κλαιν στον κήπο σου πουλιά
και μια καρδιά στα ξένα"
georgia m. said...
aggelos -x-aggelos said:
"Υπομονή τελειώνω"
.................
Όχι τσόντες εδώ!
:)
Με κάνεις και κοκκινίζω
This post has been removed by the author.
ωραίοι είναι οι γεροντοέρωτες, κρατούν τον οργανισμό στις επάλξεις, διαφωνείτε;"
.....................
Χμ...εξαρτάται από ποια πλευρά είσαι αλλά αν έχεις αγαπήσει πραγματικά πολύ,τότε την πάτησες - και δεν μιλώ μόνο για τη μια πλευρά.
θα είμαι σωστή να σου απαντήσω
όταν γίνω αρκετά μεγάλη ώστε να θεωρούμαι ότι έχω πάθει γεροντοέρωτα.
:)
Συγγνώμη,στην blade runner απευθυνόμουν πριν.
Στις Η.Π.Α. έχουν εκδικασεί υποθέσεις στις οποίες η αδιαφορία για βοήθεια ενός άλλου ανθρώπου που αντιμετωπίζει θανάσιμο κίνδυνο έχει θεωρηθεί "negligent manslaughter" (ανθρωποκτονία εξ αμελείας, η οποία τιμωρείται με μικρότερη ποινή από το φόνο). Η γενική "μη παράνομη" στάση είναι να κάνει κάποιος ότι είναι "reasonably possible" (εύλογα εφικτό ή δυνατό) για να βοηθήσει ένα συνάνθρωπό του ο οποίος έχει δώσει "εύλογα σαφή" ένδειξη ότι αντιμετωπίζει θανάσιμο κίνδυνο. Ο συνάνθρωπος μπορεί (και πρέπει) να τηλεφωνήσει στο 911, ή να τρέξει να καλέσει βοήθεια, κλπ κλπ. Ειδικά όταν ο συνάνθρωπος αυτός είναι δεσμευμένος με βάση τα καθήκοντά του να πράξει έτσι (π.χ. νοσοκόμος, επιτηρητής, επιστάτης, γιατρός, κλπ).
Στην περίπτωση της Μαρίας, πρέπει να εξεταστεί εάν ο Πεισματάρης (Π) είχε υπογράψει συμβόλαιο να γυρίσει πίσω τη Μαρία. Ο Ληστής σαφώς και είναι ένοχος ληστείας, ενώ ηθική αυτουργία που οδηγεί σε "θάνατο" ΔΕΝ υπάρχει από κανέναν στην όλη υπόθεση.
Μπορούν νομικά να καταλογιστούν ποινές σε βάρος της ίδιας της Μαρίας, η οποία έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή της, εν γνώση της.
Εάν όμως ο Πεισματάρης (Π) ήξερε ότι η Μαρία θα επιχειρήσει να περάσει το ποτάμι με μάλλον "άθλιο καιρό" και ορμητικά ρεύματα, τότε ο Πεισματάρς (Π) είναι σαφώς ένοχος για "ανθρωποκτονία εξ αμελείας" και εφ' όσον αποδειχτεί από τα δικαστήρια ότι εν γνώση του άφησε τη Μαρία να κολυμπήσει απέναντι ενώ είχε εξ επαγγέλματος καθήκον να τη σταματήσει, ή να ενημερώσει άμεσα τις αρχές, τότε ο Πεισματάρης (Π) θα καταδικαστεί (negligent manslaughter) και η ποινή στις ΗΠΑ είναι συνήθως 7-12 χρόνια γι' αυτό (με μείωση ποινής στα 3,5 λόγω καλής συμπεριφοράς και δυνατότητα parole στα 2 χρόνια).
Η Μαρία είναι η πρώτη υπεύθυνη και ο Πεισματάρης ο δεύτερος.
Εάν ο ψυχίατρος είχε βάσιμη υποψία ότι η Μαρία θα επιχειρούσε επιπόλαιες και επικίνδυνες ενέργειες λόγω της κατάστασής της, τότε νομικά έχει κι αυτός ευθύνη, μια και ο νόμος προβλέπει σε τέτοιες περιπτώσεις ότι ο ψυχίατρος μπορεί να παρακάμψει το απαραβίαστο εμπιστευτικό πελάτη-γιατρού και να ειδοκποιήσει τις αρχές. Αυτό, ΕΑΝ είχε "εύλογες και βάσιμες" υποψίες ότι η Μαρία θα φερόταν έτσι.
Ευθύνες:
Μ
Π
Ψ
Οι άλλοι δεν έχουν ευθύνη.
Λευτέρης
O A den fteei ( nyxta eitan ekso evrexe) mia xara skiniko gia sex.
O B ti na fteksei? kapsouris einai.
O Ψ epistimonas prama ti na kanei tin douleia tou ekane swsta.
O Λ ki autos tin douleia tou ekane.
O Π epeiseis.
I Maria sta prothyra nevrikis krisis ( ti prothyra diladi... se nevriki krisi )
Gia ton Pnigmo ths Marias efthynetai to Potami!
new photo
Αν έχεις ερωτευτεί κάποιον άνθρωπο, όταν ήταν νέος, τα μάτια σου μπερδεύουν την εικόνα που θυμάσαι μ’ αυτήν που βλέπεις μπροστά σου.
Δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς να ερωτευθείς έναν γερασμένο άνθρωπο απ’ την αρχή.
Φαντάζομαι όμως, πως μπορείς να τον δεις με τα μάτια της ψυχής όμορφο σα νέο. Αν το αξίζει, σπάνιο…
@Lefteris Kritikakis
Οχι πεισματάρης αλλά περαματάρης! Βέβαια μπορεί να έμενε και καμία μα..κια η Μαρία στην πρώτη στράτα, και γι αυτό πείσμωσε ο περαματάρης και δεν την άφησε να ξαναπατήσει το πόδι της στη βάρκα του.
@georgia m.
να σου πω την αλήθεια, πραγματικά πιστεύω πως ο έρωτας δεν έχει η
λικία. Ούτε σε μένα έχει συμβεί, πρώτον γιατί είμαι ακόμη 32, και δεύτερον, γιατί δεν έχει τύχει να μ'ερωτευθεί άντρας που να με περνάει ηλικιακά περισσότερα από 10 χρόνια.
Θέλω να πιστεύω όμως, πως κάτω από ορισμένες συνθήκες, προκύπτει και μπορεί να είναι και πολύ δυνατότερος και πολύ ουσιαστικότερος από έναν έρωτα μεταξύ δύο νέων ανθρώπων... Ισως γιατί ο έρωτας δεν είναι αναγκαστικά συνδεδεμένος με τη νιότη, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, αλλά με την επιθυμία.
Και αυτή η τελευταία μάλλον ζει μαζί μας, μέχρι και την τελευταία μας πνοή, δεν είναι έτσι;
Και μπορεί σ'έναν τέτοιον έρωτα, να μην είναι η σάρκα που θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά μήπως κι αυτό τελικά είναι υπερεκτιμημένο;
Αντε να γράψω κι εγω δυο αράδες..
Πιστεύω ότι οι συμβολισμοί στην ιστορία είναι πολλοί..είναι η ιστορία της ζωής
Η Μαρία συμβολίζει τον ψυχισμό του ανθρώπου το εσωτερικό εαυτό,
Άρα αν κάποιος πιστεύει ότι για το θάνατο φταίει η Μαρία συνηθίζει να ρίχνει τα βάρη πάνω του και να νομίζει ότι ευθύνεται για ότι συμβαίνει γύρω του.
Ο Α μάλλον συμβολίζει τη λογική κατάσταση του ατόμου,
Ο Β τις φοβίες μας
Ο Ψ χωρίς συναίσθημα ή ακόμα την ψυχρή λογική του ίδιου του ατόμου
Ο Λ το τυχαίο κίνδυνο που μπορεί να μας συμβεί
Ο Π εκείνα που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε στη ζωή μας..
Το ποτάμι τις δυσκολίες της ζωής
Ο πνιγμός το ότι οι δυσκολίες μας καταπίνουν μερικές φορές
Ο έρωτας της Μαρίας και η θέλησή της να περάσει απέναντι την μάχη του ανθρώπου για συνέχεια στη ζωή τη βιοπάλη. Αντίστοιχα και τα φταιξίματα λοιπόν
Στην ερώτηση ποιος φταίει απλά μπορώ να απαντήσω κανείς ..
Η ζωή είναι ένα σύνολο τύχης και συγκυρίας
Ο πνιγμός της ήταν ένα σύνολο από τυχαία γεγονότα που ακολουθιακά οδήγησαν στο τέλος..
Όπως και η πορεία της ζωής .Δεν πιστεύω η Μ. να ξεκίναγε αν ήξερε τι θα συμβεί…
Είναι η ανάγκη του ανθρώπου να προχωρά να συνεχίζει όταν μέσα από την παρόρμηση της η Μ αποφασίζει να περάσει απέναντι χωρίς να ξέρεις τι θα συμβεί.
Από τον ποινικό κώδικα του Connecticut:
MANSLAUGHTER
SECOND DEGREE
(C Felony)
(Reckless Homicide)
κλπ κλπ
A persn acts RECKLESSLY with respect to a death when that person:
.....
...and when he or she is aware of and consciously disregards that risk...
Διαβάστε το στο http://www.nycourts.gov/cji/3-PenalLaw/125/125-15.pdf
Στις ΗΠΑ, εάν ο καιρός ήταν κακός και ο Πεισματάρης (Π) ήξερε ότι η Μαρία θα κολυμπούσε, τότε ο Πεισματάρης θα καταδικαστεί στα σίγουρα για ανθρωποκτονία εξ' αμελείας (εάν δεν ειδοποίησε τις αρχές για τις προθέσεις της Μαρίας).
Το ίδιο ισχύει για τον Ψυχίατρο.
Λυπάμαι ιδιαίτερα για τις white trash ατομικιστικές απόψεις γραφόντων όπως ο λύσιππος. Δε μου λες, έχεις ακούσει ποτέ όρους όπως "εν βρασμώ ψυχής" ή "ηθική αυτουργία"; Ποιες "δικές μας" επιλογές, όταν άλλοι (περιβάλλον ή οικείοι) μας επηρεάζουν ψυχολογικά ΚΑΙ σωματικά κάθε στιγμή; Σε ερημονήσι ζεις; Πιστεύεις δηλαδή ότι δεν έχουμε κοινωνικές ευθύνες ή ευθύνες προς τους συνανθρώπους μας (οι οποίες μάλιστα είναι και νομικά κατοχυρωμένες σε πολλές περιπτώσεις) και ότι ζούμε "μαζί και χώρια" στο κοινωνικό σύνολο; Μάλλον γι' αυτό και οι πολιτικοί στην Ελλάδα λένε "ε, εμείς θα κάνουμε νόμο την κάθε παλαβομάρα κι άστους τους μαλάκες από κάτω να "παίρνουν προσωπικές ευθύνες". Δεν είμαστε καλά...
Δηλαδή, όταν μπαίνει ο κλέφτης σπίτι σου και τον πυροβολείς σε κατάσταση άμυνας για τη ζωή σου, τότε είσαι υπεύθυνος εσύ για φόνο, ή μήπως κάποιος άλλος (ο ληστής) σε επηρέασε στην απόφασή σου αυτή;
Ακόμα και η γλώσσα που μιλάς, η χώρα στην οποία γεννήθηκες, οι επιρροές σου, αποτελούν επιλογές ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ και ελάχιστες δικές σου (με βάση τις επιρροές κατά κύριο λόγο). Ποιες "επιλογές και αποφάσεις"; Χωρίς έννοια για τους γύρω; (γι' αυτό πετάνε τα μπουκάλια της κόκα κόλα στους επερχόμενους μοτοσυκλετιστές στην εθνική οδό... γιατί σκέφτονται "δική μου απόφαση να το πετάξω και δική του απόφαση να το αποφύγει ή να σκοτωθεί". Αλήτες...
Λευτέρης
Ευχαριστώ για τη διόρθωση )Περαματάρης) που οφείλεται σε αυτόματη διόρθωση του Word (...). το έκανα και πάλι, αλλά ξέρετε γιατί μιλάω. Σαφώς και πεισματάρης ήταν όμως. Και βλάκας κιόλας. Αφού θα περνούσε και πάλι το ποτάμι ούτως ή άλλως (για να πάει στη βάση του), τι ζημιά θα πάθαινε να μεταφέρει και τη Μαρία; Γάιδαρος ο βαρκάρης και με τέτοια συμπεριφορά, μια ζωή βαρκάρης θα μείνει. Μέχρι να γεμίσει η βάρκα νερό και οι υπόλοιποι από την όχθη να τον βλέπουν απλά και να λένε "ευθύνεται δια την απόφασίν του".
Τελικά πιο μεγάλη ανθρωπιά στα σίγουρα βλέπω στην Αμερικάνινη επαρχία απ' ότι στην Αθήνα των ατομικιστών των 500 ευρώ το μήνα. Άντε, το πέταξα να ξαλαφρώσω... να με συγχωρείτε.
Λευτέρης
blade runner...
Θα μπορούσα να το προχωρήσω πολύ αυτό που έγραψες
@blade runner:
Η σάρκα είναι η ανάγνωση σε πρώτο επίπεδο και είναι φυσικά κάτι το υπερεκτιμημένο - ούτε λόγος.
Από την άλλη,όπως και να το κάνουμε,όταν είμαστε νέοι έχουμε περισσότερες δυνατότητες και δεν μιλώ αναγκαστικά για την ποιότητα και αν θέλεις την "ποσότητα" στον έρωτα αλλά γενικά.
Εφόσον θέλεις τη γνώμη μου θα σου πω ότι δεν θεωρώ αμελητέα την πρώτη ανάγνωση αλλά κυρίως εστιάζω την προσοχή μου σε άλλα,για μένα πράγματα πιο σπουδαία και που κρατούν στο χρόνο.
Δεν ξέρω αν απάντησα στη σκέψη σου.Όσο για την επιθυμία,σαφέστατα δεν έχει ηλικία - για να μην σου πω ότι πιστεύω πως μεγαλώνει με την ηλικία.Η πραγματοποίησή της,όμως,δυστυχώς δεν συμβαίνει πάντα τόσο εύκολα όταν μεγαλώνουμε(αρρώστειες,ανημπόρια,πόνοι,θλίψη) και αυτό είναι κάτι άδικο,πιστεύω,που συμβαίνει στους ανθρώπους.
Θα πρεπε,νομίζω,μεγαλώνοντας και πλησιάζοντας στον θάνατο,η ζωή να είναι πιο γενναιόδωρη με τον άνθρωπο.
@takis vassilopoulos:
Το έλαβα όλο - σε ευχαριστώ πολύ!Θα σου απαντήσω αύριο!
Περαματάρηδες σαν τον Bαζουντεβα δεν υπάρχουν πια.Δεν έχουν φιλότιμο οι σημερινοί περαματάρηδες.Ταρίφες.Αλλοι καιροί άλλα ήθη...
Γεωργια και blade runner ,ομορφος διαλογος....
Παντως και εγω γνωρίζω 2 ατομα με 35 χρονια διαφορα ηλικιας....συμφωνω πολυ με το τελέυταιο comment της Γεωργιας...
Μια φορά κι ένα καιρό ο βαρύς παππούς τού δάσους, άνοιξε ένα βιβλίο απ τα παλιά κι άρχισε να διαβάζει παραμύθια. Μαζεύτηκαν καμία τρακοσαριά γάτοι και γάτες, στρογγυλοκάθισαν γύρω απ την κουνιστή του καρέκλα και άκουαν. Ο παππούς τους είπε να γράψουν μαζί του ένα καινούργιο παραμύθι και σε αντάλλαγμα να τους ταίζει πρωί, μεσημέρι και βράδυ. Με έναν όρο: Όταν βραδιάζει για τα καλά και το ρολόι δείξει την δωδέκατη να μεταμορφώνεται κι αυτός σε γάτο και να χώνεται ανάμεσά και καθώς δεν θα ξεχωρίζει απ τους υπόλοιπους γάτους να μπορεί να ζει στο δικό τους κόσμο, να γλεντάει, να γράφει, να ερωτεύεται...
Μετά χαράς το δέχτηκαν όλοι τους γιατί ο στρογγυλός παππούς, όλο καλό φαί και λόγο είχε για τον καθένα. Παραμέριζαν λοιπόν για να τον έχουν ανάμεσά τους τα βράδια που τάχα πήγαινε για ύπνο (έλεγε στους ανθρώπους).
Ο γελαστός παππούς έκανε φιλίες πολλές στη βραδινή γατοχώρα. Μία όμως ξεχώρισε απ τη στιγμή που εμφανίστηκε. Καθυστερημένη όπως πάντα και φευγάτη. Την Σβούρα! Οι γάτοι ήξεραν πως τώρα που τη συμπάθησε ο πρωινός παππούς, θα αποσπούσαν περισσότερες λιχουδιές τη μέρα. Γιατί όταν ήταν χαρούμενος, τους τάιζε κρασί και μέλι(το ξέρατε ότι οι γάτοι τρελαίνονται για σταφύλια?).
Μόνο που εκείνος είχε στρογγυλοκαθίσει στις βράδυνες περιπολίες και τα πρωινά ξεχνούσε να κατεβάσει το νέκταρ. Το μοίραζε όλο κάθε βράδυ στην αγαπημένη του. Στην κοφτερή της γλωσσίτσα, με τα ζεστά τα λόγια, τα πικάντικα. Κι ήταν χαδιάρα η άτιμη.
Μία γατούλα τρυφερή και φοβισμένη είπε να πάει να πιει η πονεμένη. Λίγο νερό με μέλι να ξεχάσει, τρεις έρωτες σε μια φουρτούνα πάνω που είχε χάσει. Κοιτά δεξιά , κοιτά ζερβά, τη σβούρα ν’ αποφύγει...μα να σου την κυρά κι αφέντρα... μες τα δέντρα.
Μήπως μπορώ κι εγώ να πλησιάσω -λεει να τους πει.Τι έχω πια να χάσω;-
Μα ο παππούς τής μέρας-νύχτας γάτος , τής λεει δεν γίνεται τη σβούρα να ξεχάσω!
Και λεει να της δώσει όνομα βαρύ που να της πάει και να τη βγάλει πως να πουμ, ας πούμε Έλλη Στάη.
@lefteris kritikakis:
Τι μου θύμισες τώρα….
Κόντρες στον shoulder του 95 από New Heaven μέχρι Βοστώνη…. (Απορώ πως δεν μας πιάσανε..!)
Πάντως ο περαματάρης δεν πρόκειται να καταδικασθεί για ανθρωποκτονία από αμέλεια.
Κατά το άρθρο 307 ΠΚ όποιος με πρόθεση παραλείπει να σώσει άλλον από κίνδυνο ζωής αν και μπορεί να το πράξει χωρίς κίνδυνο της δικής του ζωής ή υγείας, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει, ότι για τη συγκρότηση του εγκλήματος αυτού, που είναι συγκεκριμένης διακινδυνεύσεως και τελείται με γνήσια παράλειψη, απαιτείται αντικειμενικώς μεν α) κίνδυνος ζωής άλλου ανθρώπου, β) το δυνατό της παροχής βοήθειας προς διάσωσή του, όπως ηθικώς επιβάλλεται για κάθε συνάνθρωπο και γ) η παροχή της βοήθειας να είναι ακίνδυνη για τη ζωή ή την υγεία του υπόχρεου, υποκειμενικώς δε "πρόθεση", δηλαδή δόλος που κρύπτει τη γνώση του κινδύνου της ζωής ανθρώπου και του εφικτού της παροχής βοήθειας σ' αυτόν ως και τη θέληση της παραλείψεως αυτής, χωρίς παράλληλα κίνδυνο της ζωής του από την παροχή της βοήθειας.
Αν λοιπόν ο περαματάρης αποδείξει ότι το βράδυ εκείνο ήταν τόσο ισχυρή η κακοκαιρία που ήταν αδύνατον να βοηθήσει την άτυχη κορασίδα χωρίς να κινδυνεύσει ο ίδιος, ή ότι δεν την είδε καν να επιχειρεί να περάσει το ποτάμι, απαλλάσσεται των κατηγοριών….
Συγνώμη για τα νομικά, συνεχίστε…!
Αγαπητή houlia, έγραψες.
Ταπεινά υποκλίνομαι.. !
@takis vassilopoulos
Είσαι πολύ γλυκός,Τάκη.
---------------------------
@houlia:
Καλώς ήρθες,πάλι!
Στην Ελλάδα είμαστε ρε παιδιά. Θα διενεργηθεί προανάκριση για τα αίτια της τραγωδίας και μετά θα συσταθεί ειδική επιτροπή από ειδήμονες που θα ασχοληθεί με το γεγονός. Και στο τέλος ή η Μαρία θα φταίει ή το ποτάμι.
@georgia m.
ναι, με βεβαιότητα θα συμφωνήσω σε αυτό που λες. Πρέπει να είναι πιο γενναιόδωρη. Ο έρωτας στα χρόνια του γήρατος, ίσως να είναι πολύ πιο βασανιστικός απ' όσο είναι για την ψυχή και το σώμα ενός νέου...
Αυτό που με τρομάζει είναι ότι σπανίως καταφέρνουμε οι άνθρωποι να συνδυάσουμε την ορμή της νιότης, με τη γνώση που μας εξασφαλίζει ο χρόνος. Πόσο πιο συγκλονιστικούς έρωτες θα ζούσαμε στα τριάντα μας, αν μπορούσαμε να αφεθούμε στην αγάπη και το ερωτικό πάθος με τον τρόπο που ξέρει να αφεθεί ένας άνθρωπος που έχει πια γεράσει. Που ξέρει, αλλά δεν μπορεί πια. Εκείνη η συγκλονιστική ταινία που παίζανε στην κρατική τηλεόραση κάθε, μα κάθε Πάσχα, με τον Χορν, να πουλάει την ψυχή του στο Διάβολο, για να κερδίσει τη νεαρή Μάρω Κοντού, πόσο αληθινή ήταν... Θέλανε να τη σιχαθούμε, τόσο συχνά που την παίζανε, αλλά δεν ευτυχώς δεν τα κατάφεραν!
@hulia
κέντησες καλή μου! Σούπερ το ποιηματάκι που σκάρωσες... Σου πάει κι εσένα η νύχτα τελικά, όπως σε όλες τις γυναίκες του blog, μου φαίνεται.
Του χρόνου που θα ανοίξω cafe-bar και δεν θα κρέμεται πάνω από το λαιμό μου η απειλή της υποχρεωτικής προσέλευσης στο γραφείο την τάδε ώρα το πρωί, προβλέπω να γίνομαι ζόμπι, εντός και εκτός blogs...
@blade runner:
Διασκευή του Φάουστ...
Θυμάσαι την τελευταία ατάκα του Χόρν?
"Νιάτα, ναι. Αλλά με λεφτά..!"
@dormammu
καλώς το βιονικό αγόρι!
@free rider
Να το αναπτύξεις, πολύ θα μ'ενδιέφερε.
@όλους
καλή σας νύχτα, όνειρα γλυκά και καλό ξημέρωμα. Αυτό μου έλεγε η μαμά μου κάθε βράδυ πριν πέσω για ύπνο, οπότε, ελλείψει παιδιού, το λέω κι εγώ με τη σειρά μου σε σας!
Βλέπετε, δυστυχώς, δεν έχει έρθει ακόμη η επόμενη χρονιά, κι εγώ αύριο έχω γραφείο...
Σας φιλώ στα διαδικτυακά σας μούτρα!
Τα νυχτοπούλια Dormamou και Georgia-Takis
Είμαστε κουκουβαγιόπαιδα, και όμορφα και γιάπης!
@blade runner:
Στο τέλος όμως,δυστυχώς και συνήθως,κερδίζει ο χρόνος.Που είναι αδυσώπητος.Και τώρα θυμήθηκα ένα ποίημα του ΝΔ που λέει:
"Έτσι κι αλλιώς,μια μέρα θα χωρίσουμε,
από έρωτα,από θάνατο,από χρόνο.
Θα θελα όμως να χωρίσουμε μαζί.
Όχι χώρια"
Εγώ εδώ το εστιάζω στο timing που δεν είναι με το μέρος κανενός,όταν υπάρχει μεγάλη διαφορά ηλικίας.
@blade runner:
Να μας πεις πού θα είναι να έρθουμε!
@dormammu
Ναι, του Φάουστ!
Εγώ θα έλεγα, "νιάτα, ναι. Αλλά με περισσότερη γνώση" (του ότι το τέλος έρχεται για όλους, και μια κι ο έρωτας έχει τη δύναμη να νικήσει τη φθορά, άρα και το θάνατο, όταν τον συναντάμε, καλό είναι να ανοίγουμε σε αυτόν διάπλατη την αγκαλιά μας, χωρίς φόβο, και με πολύ πάθος...)
Goodnight
Καληνύχτα σε όλους και από μένα!
τι σας φταίει η αλφαβήτα ακόμα το σπάω να καταλάβω...
@georgia.m:
Omnia mutantur, nos et mutamus in illis.
Με άλλα λόγια, αφού για τον χρόνο που περνά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, ας μάθουμε να ζούμε με τις αλλαγές...
This post has been removed by the author.
@georgia.m
ω, ναι, ας γίνει, και εννοείται πως θα στο πω.
Εχω την εντύπωση πως θα γίνει ένα πρώτης τάξεως στέκι για πολλούς έρωτες και πολλά πάθη, όλων των ειδών! 'Η τουλάχιστον κάτι τέτοιο έχω εγώ στο μυαλό μου. Enough όμως με το bar, γιατί θα παρεξηγηθώ για έμμεση διαφήμιση.
Εσένα πάντως θα στο πω σίγουρα!
Aντε, πάω τώρα γιατί όλο έτσι λέω, αλλά εδώ είμαι ακόμη!
@dormammu:
Ευχαριστώ που μου θυμισατε λίγο ωραία λατινικά!
Ναι,έτσι είναι.
dormammu,
μην ακούς αγόρι μου ό,τι γράφτηκε στα λατινικά. στ' αλήθεια δεν κάνει.
@blade runner:
Άντε,πάω κι εγώ τώρα για ύπνο - αρκετή η κούραση της μέρας αυτής!
Χαιρετίζω το άρτι αφιχθέν έτερο ήμισυ του γνωστού ημίτρελου...
Αν προτιμάς την αγγλική μετάφραση: All things change, and we change with them...
@Blade Runner (12:46πμ) και όποιον ενδιαφέρεται:
Γιατί αναφέρεσαι σε μένα προσωπικά; Εγώ άνοιξα σήμερα το "θέμα"; Δεν ήταν η όποια "κριτική" μου (if any, προτιμώ τον όρο επισήμανση) καλόπιστη, με χιούμορ και επί της ουσίας; Μήπως εσύ υπερβάλλεις κομματάκι; Τα ίδια (και χειρότερα ίσως) έχω γράψει για πολλούς άλλους (όπως και άλλοι για μένα) και δεν ...παρεξηγηθήκαμε ;)
Δε νομίζω άλλωστε να έκανα ποτέ επίδειξη συγγραφικής δεινότητας σε τακτική και μόνιμη βάση. Και όποτε ένιωθα πως το παράκανα, ζητούσα συγγνώμη εκ των προτέρων (ή αν κάποιοι άλλοι μου το επεσήμαναν, εκ των υστέρων). Ούτε ανέλαβα κανένα συγκεκριμένο "ρόλο" ποτέ κάθε μέρα (άσχετα αν μου "έδιναν" κάποιοι). Κάποτε έκανα απλά 2-3 "περιγραφές" που μάλλον άρεσαν και σταμάτησα εκεί (και μπήκαν κι άλλοι στο παιχνίδι φυσικά). Δε νομίζω πως τα τζαζοσέντονα είναι για ...χόρταση. Θα χαρώ πολύ να τα δω συγκεντρωμένα σε ένα άλλο blog με την προσωπική σφραγίδα της Αφροδίτης - και μάλλον θα το επισκέπτομαι πιο συχνά και από αυτό εδώ και θα κάνω εκεί τα "παιχνίδια" μου ;)
Απλά νομίζω πως το πολύ το "Κύριε Ελέησον" το βαριέται κι ο Θεός. Κι έχω την αίσθηση πως το blog αλλάζει χαρακτήρα και πιθανόν να διολισθήσει σε "διαγωνισμό ταλέντων" με τις ευλογίες του γάτου. Ήδη οι περισσότερες μάχες δίνονται στο πεδίο των εντυπώσεων, των γνώσεων, του βερμπαλισμού και των χαρακτηρισμών (ακόμα κι από τον γάτο) και λίγα γράφονται απλά, με επιχειρήματα ή έστω λεπτές ειρωνείες. Έχω την αίσθηση πως κάποιοι θέλουν απλά να "ρουμπώσουν" τον όποιο ...αντιφρονούντα.
Δε με πειράζει ΚΑΘΟΛΟΥ αν ο γάτος η όποιος άλλος εκθειάζει (ακόμα και αποκλειστικά) την Αφροδίτη - στα κοπλιμέντα προς εκείνη, μάλλον σας έχω ξεπεράσει πολύ πιο πριν ;) Το ζήτημα είναι πόσο η ίδια ανταποκρίνεται σοβαρά σε όλα αυτά και σπεύδει να συνεχίσει δριμύτερη και αν όλα αυτά "καπελώνουν" τρόπον τινά το blog. Αν βεβαίως αυτό αρέσει στον οικοδεσπότη, οι δικές μου επιφυλάξεις (και όποιων άλλων) απλά ...περιττεύουν!
Σκεφτείτε απλά τι θα γίνει αν αύριο μπουν εδώ μέσα δέκα ή είκοσι "θεές" ή "θεοί" (και μη μου πείτε πως δεν υπάρχουν και άλλοι με τέτοιο ταλέντο) και αρχίσουν να κατεβάζουν διηγήματα κάθε μέρα! Θα πούμε ναι σε όλους και θα μπαίνουμε στο blog για να διαβάζουμε όμορφα διηγήματα; Ποιος θα μπορούσε να αποκλείσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Συμφωνώ με την ελευθερία της έκφρασης που απολαμβάνουμε (και προσωπικά έχω "εκμεταλλευτεί" κατά κόρον) σε αυτό το blog, αλλά θαρρώ πως είναι πρώτιστα ένα βήμα για σχολιασμό και έπειτα για άλλα.
Άλλωστε η διασημότητα του γάτου και του blog του είναι μεγάλος πειρασμός (και δε μπορώ να πω ότι "αντιστάθηκα" πάντα με επιτυχία). Τουλάχιστον όσοι από μας έχουμε "κολλήσει μπόλικα ένσημα" (που λέει και η Άφρο), ας δώσουμε χώρο και σε άλλους. Αν τα μισά σχόλια είναι "μπράβο", "ζήτω", "έγραψες", "τον ρούμπωσες", "προσκυνώ Θεά" κλπ, θαρρώ πως το blog χάνει την ουσία του και αποθαρρύνει και αρκετούς από το να σχολιάσουν.
Φυσικά, μπορεί και να κάνω λάθος...
Υ.Γ. 1: Θα παρακαλούσα, η όποια απάντηση (if any) να είναι στα ίδια πλαίσια και ανάλογο ύφος. Αναφορές σε ποντικάκια που δεν έχουν real life, ζήλειες, επιθέσεις και άλλα "χαριτωμένα", απλά θα κάνουν τις εντυπώσεις μου πιο δυσμενείς...
Υ.Γ. 2: Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη αν θεωρηθεί και αυτό το σχόλιό μου υπερβολικό ή προσβλητικό για τον οποιονδήποτε. Επιθυμώ να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας. Και φυσικά η εκτίμησή και ο θαυμασμός μου για την Αφροδίτη, το συγγραφικό της ταλέντο και πολλά άλλα είναι γνωστός πρώτα από όλα ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ και το γνωρίζει πολύ καλά! Όπως και η συμπαράσταση μου σε αήθεις και χυδαίες επιθέσεις ;)
Το ελάχιστο που θα μπορούσε να με εκπλήξει θα ήταν ο θάνατος της... βλαμμένης.
Τα εμπλεκόμενα πρόσωπα του μύθου δεν είναι άλλο από σχηματικές μορφές του "υπέροχου" πλησίον μας, που από τον μετέπειτα και δικαίως εσταυρωμένο "ηθελεστακαιπαθεστα", καλούμεθα να αγαπάμε ως εαυτόν.
Έλα όμως που η Μαρία δεν αγαπούσε εαυτήν...
Έλα όμως που η Μαρία δεν αγαπούσε κανέναν...
Έλα όμως που η Μαρία σκεφτόταν το βραχυπρόθεσμο (άντρα θέλω τώρα τονε θέλω) και που η στάση αυτή δεν είναι παρά ίδιον θανατωμένης ψυχής...
Ποιός και γιατί να σώσει τη Μαρία, που η μοιραία της ασκεψία, το ανερμάτιστο της μάταιης υπαρξής της την έβαλε στην ίδια μοίρα με τη γάτα του Σρέντιγκερ, να πελαγοδρομεί μεταξύ του επιθυμητού και του εφικτού σε μία διελκυστίδα αφροσύνης και βλακείας.
Νομίζω ότι η φύση μεριμνά να εξαφανίζονται τα είδη που επιμένουν να ευρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τη φυσική νομοτέλεια. Ο άνθρωπος που εμμένει στην αποχή από την ανάλυση των δεδομένων της ζωής του, που δεν μπορεί να αποφασίσει "ζωντανά" κι υπεύθυνα είναι τελεσίδικα καταδικασμένος, όχι από τον άθλιο καιρό, όχι από τον άθλιο αδιάφορο, όχι από τον άθλιο εκμεταλλευτή, όχι από τον άθλιο ληστή, αλλά από την ίδια τη δική του αθλιότητα.
Η ελεύθερη βούληση οφείλει να συνοδεύεται από την ευθύνη και τη σύνεση (πρόβλεψη), για να μη παίρνει το πάνω χέρι το τυχαίο, που συντόμως θα μετατραπεί σε μοιραίο.
Όταν η έκπληξη τον καταλαμβάνει τη στιγμή που ανακαλύπτει τον εαυτό του ευρισκόμενο μεταξύ ρέματος και γκρεμού, είναι πολύ αργά να συνειδητοποιήσει ότι ο ίδιος περπάτησε μέχρι εκεί ακολουθώντας τα δικά του βήματα.
Ε, ας κάνει λοιπόν κάτι εποικοδομητικό για το κόσμο που την περιβάλλει. Ακόμα ένα βήμα!
Χρειάζεται στ' αλήθεια να πω ποιός φταίει;
Μα η "άδικη, κακούργα κενωνία" όπως πάντα!
ΝΑ ΜΗΝ ΝΟΣΗΛΕΥΟΝΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΝΑΡΚΟΜΑΝΕΙΣ (διότι "ευθύνονται για τις επιλογές και τις αποφάσεις τους").
@ dormammu
Έχεις απόλυτο δίκιο, αυτό έλεγα κι εγώ (αλλά το είπες με πιο ουσιώδη τρόπο). ΕΑΝ (και μόνο εάν) συντρέχουν οι λόγοι αυτοί, μπορούν να κατηγορηθούν οι δύο άλλοι (στο financial industry όπως ξέρεις, τα πράγματα είναι ακόμα πιο αυστηρά λόγω fiduciary dury σύμφωνα με NASD και SEC).
Εκείνο που με τσάτισε ήταν τα τύπου "ο καθένας ευθύνεται για τις αποφάσεις του" κλπ κλπ.
Εάν βέβαια το πιστεύουν αυτό όσοι το γράφουν, τότε οι ναρκομανείς ΔΕΝ πρέπει να νοσηλεύονται (διότι "ο καθένας ευθύνεται για τις επιλογές και τις αποφάσεις του") και το κόστος της θεραπείας τους (ή της κηδείας τους) πρέπει να το πληρώνουν οι ίδιοι.
Όχι δύο μέτρα και δύο σταθμά. Πως είναι δυνατόν να γυρνάμε την πλάτη στον κάθε δυστυχή που είτε από γκάφα του, είτε από αμέλεια των άλλων υποφέρει, αλλά να αγκαλιάζουμε και υποστηρίζουμε, επιλεκτικά, μόνο τους ναρκομανείς.
Ίσως να ξέφυγα από το θέμα (που είναι μάλλον "φιλοσοφικό") αλλά η φιλοσοφία είναι μητέρα των επιστημών (ή πατέρας που τώρα τελευταία δεν πληρώνει child support για τα παιδιά του).
Λευτέρης
Τελείωσα το σεντόνι μου και ξεκινάω σε τεύχη
Αποφάσισα να στηρίξω την άποψή μου στο σχόλιο 10:47 πμ. Και γι αυτό πήγα και πήρα μια συνέντευξη από όλους. Διένυσα πολλά χιλιόμετρα αλλά τα κατάφερα.
Πρώτα από όλα πήγα στο σπίτι του Α.
a-x-a: Καλησπέρα σας κ. Α. Δεν ξέρω αν παρακολουθήσατε καθόλου σήμερα τι έγινε αλλά είστε στην επικαιρότητα.
Α: Όχι δεν ξέρω τι έγινε.
a-x-a: Ο κ. Δήμου έφερε στην επιφάνια την ιστορία που είχατε με τη Μαρία πριν πολλά χρόνια.
Α: α ναι –που τη θυμήθηκε;
a-x-a: Πείτε μας κάτι. Τι έγινε τότε;
Α: Τι να σας πω, εκείνη την περίοδο η Μαρία δεν πήγαινε και πολύ καλά. Της είχε κολλήσει ότι εγώ τη γουστάρω επειδή της είχα κάνει ένα κομπλιμέντο σε ένα πάρτι. Εγώ βέβαια δεν μπορούσα να κάνω κάτι γιατί ήξερα ότι τη γούσταρε ο Β με τον οποίο ήμασταν ανέκαθεν φίλοι και γείτονες. Αλλά τι να πεις έτσι είναι οι γυναίκες. Άμα τους μπει κάτι.
a-x-a: Εκείνο το βράδυ τι έγινε;
Α: ήταν 6 μήνες μετά το πάρτι που σας έλεγα. Είχαμε μιλήσει τηλεφωνικά και της είχα ξανά-μανά εξηγήσει ότι δεν τη γουστάρω παρότι είναι πολύ ωραία γυναίκα και ότι την έχω βρει μόνος μου. Για τον άλλον δεν είπα τίποτα γιατί μου είχε πει ότι θέλει να το χειριστεί μόνος του.
a-x-a: Μετά τι έγινε;
Α: Μετά την έπεσα για ύπνο. Και πάνω που με έπαιρνε γλυκά γλυκά ακούω χτυπήματα στην πόρτα. Τρέχω ανοίγω και τι να δω… Η Μαρία σε έξαλλη κατάσταση, μούσκεμα από τη βροχή, να κλαίει και να λέει κάτι ακατάληπτα. Τη βάζω μέσα, την ηρεμώ και προσπαθώ να της αλλάξω θέμα. Της έλεγα για τα παλιά, τότε που ήμασταν καλοί φίλοι και διάφορα τέτοια. Δεν την κράτησε πάνω από 5 λεπτά. Τα ίδια. Και σ’ αγαπάω και θα πεθάνω και τέτοια. Τι να κάνω και εγώ την άφησα να ξεσπάσει, με έβρισε, με έδειρε, με πρόσβαλε, κάποια στιγμή σταμάτησε. Το γύρισε αλλιώς μετά. Και είμαι ηλίθια που σε παρακαλάω, που εμένα τρέχουν από πίσω μου, δε θέλω να σε ξαναδώ στα μάτια μου είσαι αλήτης κλπ κλπ. Και σηκώνεται να φύγει. Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, που θα πας στη μαύρη νύχτα και με τέτοιο καιρό. Τίποτα αυτή. Δε θέλω τίποτα από σένα, άσε με να φύγω, μου σπάει και το μισό σπίτι, ε, κάποια στιγμή σταμάτησε. Μου είχε σπάσει τα νεύρα για να πω την αλήθεια αλλά την καταλάβαινα γιατί όταν είσαι έτσι δεν υπολογίζεις. Δεν την λυπόμουν απλά θα ήθελα να μην της συμβαίνει αυτό το πράγμα. Λες και δεν τα είχα περάσει και εγώ;
a-x-a: Και τελικά κοιμήθηκε σπίτι.
Α: Περίπου. Η βροχή όσο πήγαινε και δυνάμωνε. Της είχα στρώσει σε άλλο δωμάτιο και ξαφνικά την ακούω να με φωνάζει. Όταν πήγα να δω τι θέλει μου λέει αν μπορώ να της κάνω λίγο παρέα μέχρι να την πάρει ο ύπνος. Δέχτηκα γιατί ήξερα ότι φοβόταν τις αστραπές και τις βροντές από μια παλιά της συγκάτοικο. Τη σκέπασα καλά καλά και της χάιδεψα λίγο τα μαλλιά. Και την άκουσα να ανασαίνει λίγο πιο βαριά. Πριν προλάβω να καταλάβω τι γίνεται είχε αρπάξει το ΄δάχτυλο μου και άρχισε να μου το γλύφει. Όπα λέω τα πιάσαμε τα λεφτά μας. Τι της λες τώρα. Πάω κάτι να πω γυρνάει και μου κλείνει το στόμα. "Σσστ", μου λέει "μη χαλάς τη στιγμή". "Πια στιγμή βρε Μαριώ μου", της λέω "δεν τα είπαμε;".
a-x-a: Και μετά, και μετά.
Α: Μετά σηκώνεται λίγο από το κρεβάτι και τραβάει το μοναδικό κορδονάκι που συγκρατούσε ενωμένο το μπλουζάκι της και έτσι ημίγυμνη έρχεται κοντά μου, τόσο κοντά που η ανάσα της έκαιγε τα χείλη μου και μου λέει σχεδόν ψιθυριστά. "Τα είπαμε. Τα ξεκαθαρίσαμε. Αλλά τώρα είναι τώρα. Και αυτό το τώρα δεν θα ξανάρθει ποτέ". Δεν είχε πια κανένα από αυτά που θα μπορούσαν πριν να σε κάνουν να τη λυπηθείς. "Ζήσε το". Το κορμί της παρόλο που δεν με ακουμπούσε ένιωθα ότι έκαιγε, κάτι που είχε γίνει πιο έντονο και από το κλάμα λίγο νωρίτερα. Είχε γίνει μια γυναίκα με όλη τη σημασία της λέξεως. Μια γυναίκα που μέσα από την ταλαιπωρία της είχε βρει τον εαυτό της και ήθελε μόνο σεξ. Και, πίστεψέ με, ήξερε πώς να το πάρει…
a-x-a: Και μετά, και μετά.
Α: Τι και μετά ρε ανώμαλε; Μετά το κάναμε. Θες και λεπτομέρειες;
a-x-a: Ε, χμ, όχι θέλω να πω την επόμενη μέρα πως ξυπνήσατε;
Α: Περίεργα. Όταν τελειώσαμε η Μαρία μου γύρισε την πλάτη και κοιμήθηκε. Ή τουλάχιστον έτσι ήθελε να με κάνει να πιστέψω. Πήρε το ύφος που έλεγε "καλούτσικος ήσουν" σε μια απέλπιδα προσπάθεια να βγει κερδισμένη σε κάτι, και όλο το βράδυ δεν ξαναγύρισε προς την πλευρά μου. Κάποιες φορές νόμισα ότι άκουσα ένα λυγμό αλλά την έβλεπα ακίνητη και νόμιζα ότι κοιμόταν. Το πρωί όμως είδα τα πιο πρησμένα μάτια που έχω δει ποτέ μου και κατάλαβα ότι όλο το βράδυ έκλεγε. Η αλήθεια είναι ότι καμία στιγμή δεν μου ξεκόλλησε από το μυαλό η σκέψη του αν έκανα το σωστό. Εκείνη όμως είχε πάρει το ύφος που ήταν σα να σου λέει "ή το κάνεις, ή δεν μπορείς". Και το κόλλημά μου δεν ήταν μη με πει ανίκανο. Απλά, αν δεν το έκανα θα της είχα ρίξει δύο απορρίψεις το ίδιο βράδυ με ανυπολόγιστες συνέπειες. Είχα αρχίσει και να φοβάμαι. Νωρίτερα την είχα κρατήσει στο τσακ μη φύγει μέσα στην καταιγίδα να περάσει, άκουσον άκουσον, το ποτάμι απέναντι. Δε λέω ότι δεν μου άρεσε. Αλλά άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Έτσι πολύ διστακτικά της είπα να της φτιάξω καφέ και εκείνη μου είπε ναι. Μετά από ένα λεπτό όμως τινάχτηκε από την καρέκλα και μου είπε, χωρίς να με κοιτάει, πως θα ήταν καλύτερα να φύγει. Τα ρούχα της ήταν ακόμα βρεγμένα και πήγα να της πω ότι θα μπορούσε να μείνει για λίγο, αλλά σαν να το κατάλαβε και με κοίταξε σαν να μου έλεγε γιατί, για να με κάνεις λίγο χειρότερα από ότι είμαι ήδη. Έτσι προτίμησα να σταματήσω το χθεσινοβραδινό παιχνίδι και της είπα ότι έχει δίκιο, καλύτερα να φύγει.
a-x-a: Και από τότε δεν την ξαναείδατε;
Α: Ε, αφού πνίγηκε; Και please μη με ρωτήσεις πως αισθάνθηκα και αν μου λείπει. Εκτός και αν σε έχει στείλει ο Αυτίας, οπότε σου σπάω το κασετοφωνάκι τώρα.
a-x-a: Όχι κ. Α. Σας ευχαριστώ πολύ.
Μετά πήγα στο σπίτι του Β. Προσπάθησα να ακολουθήσω ακριβώς τη διαδρομή της Μαρίας αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι τα κατάφερα γιατί το τοπίο έχει αλλάξει πολύ από τότε και ο κ. Δήμου δεν έδωσε αρκετές πληροφορίες. Φαντάστηκα όμως ότι η Μαρία δεν θα πήγαινε κατευθείαν αλλά θα έκανε μια μεγάλη βόλτα πρώτα. Έτσι αφού περιπλανήθηκα αρκετά έφτασα στην πόρτα του Β.
a-x-a: Καλησπέρα σας κ. Β. έρχομαι από το σπίτι του κ. Α. Θα ήθελα να μου πείτε δυο πραγματάκια για τη Μαρία.
Β: Αχ η Μαρία, χαμένο πήγε αυτό το κορίτσι ρε γαμώτο.
a-x-a: Τι έγινε εκείνη την ημέρα που ήρθε στο σπίτι σας;
Β: Ήταν πολύ ταραγμένη. Προσπάθησε να το παίξει άνετη και άρχισε να μου λέει ότι τον τελευταίο καιρό με σκεφτόταν πολύ και είπε να έρθει να δει τι κάνω. Χάρηκα που την είδα γιατί ήμουν πολύ ερωτευμένος μαζί της, αλλά παρατηρούσα κάτι ασυνήθιστο στην συμπεριφορά της. Εκείνη νόμιζε ότι με είχε πείσει ότι ήταν καλά και συνέχισε να μιλάει όλο και πιο έντονα και κάπου κάπου γελούσε χωρίς προφανή λόγο και πολύ νευρικά. Την ήξερα όμως πολύ καλά γιατί την παρατηρούσα πολύ καιρό. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς της είχε συμβεί αλλά μου έδινε την εντύπωση ότι, από τη μια ήταν πολύ ταραγμένη και, από την άλλη, ότι είχε ένα απροστάτευτο στυλ, εκείνο που έχουν οι γυναίκες όταν θέλουν να τις πάρεις αγκαλιά όταν θέλουν να σε προκαλέσουν. Αυτό το τελευταίο, όσο πέρναγε η ώρα, εμένα με αποσυντόνιζε όλο και πιο πολύ και υπέθεσα ότι σκέφτομαι βλακείες ενώ ήταν μπροστά μου το αντικείμενο του πόθου μου έτοιμο να πέσει στην αγκαλιά μου. Οπότε σηκώθηκα και πήγα και έκατσα δίπλα της σε μία παύση της κουβέντας. Τότε εκείνη ξαφνικά έδειξε να νιώθει κάπως άβολα και για μια στιγμή κοίταξε κάτω σαν να προσπαθούσε να συγκεντρωθεί σε κάτι. Μετά σήκωσε το κεφάλι της, ελαφρώς χαμογελαστή, και με κοίταξε –αλλά όχι στα μάτια. Έβαλα το χέρι μου στον ώμο της και της είπα "Μαρία τι έχεις". Δάγκωσε το πάνω χείλος της και με πήρα αγκαλιά. Τίποτα που λέει και άρχισε να με σφίγγει. Είπε και ένα δεύτερο τίποτα αλλά αυτή τη φορά πνιγμένο στα κλάματα. Δεν ήξερα τι να κάνω. Την κράτησα αγκαλιά μέχρι που ξέσπασε και σταμάτησε να κλαίει. Της είπα ότι εγώ την αγαπάω και ότι αν αισθανόταν καλά θα μπορούσε να μου πει τι είχε συμβεί.
a-x-a: Και σας είπε την ιστορία με τον Α;
Β: Ναι. Ό,τι είχε συμβεί το προηγούμενο βράδυ. Και μετά μου είπε ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία κατάλαβε πόσο λάθος έκανε που δεν με ήθελε τόσο καιρό και ότι θα μπορούσαμε να είμαστε πολύ καλά μαζί.
a-x-a: Και εσείς τι κάνατε.
Β: Της είπα τα εξής –τα θυμάμαι σαν χθες. "Μαρία μου ξέρεις πόσο σε αγαπάω και πόσο καιρό σε κυνηγάω. Αυτό που μου ζητάς αυτή τη στιγμή το ονειρεύομαι κάθε βράδυ. Αλλά την ευχή την έκανα μισή. Φαντάστηκα τη διαδρομή από το σπίτι σου μέχρι εδώ κατευθείαν και όχι με στάση, διανυκτέρευση και -θου Κύριε- στον Α." "Δηλαδή", μου λέει, "δεν με θες επειδή δεν είσαι ο πρώτος μου;" "Μη τα λες όπως σε βολεύουν Μαρία. Δεν σε θέλω τώρα και έτσι. Ή για να στο πω και αλλιώς εσύ δεν με θες. Εσύ τώρα θες κάποιον για να νιώσεις καλύτερα. Κάποιον για να ξεχάσεις. Και δεν είμαι ο κατάλληλος. Γιατί εγώ λιώνω για σένα. Αλλά όπως έλιωνα έχω συνηθίσει. Δεν θέλω να λιώνω διπλά όταν θα σε έχω αγκαλιά και εσύ θα σκέφτεσαι τον άλλον"
a-x-a:…
Β: "Μου είπες ότι δεν σε θέλω επειδή δεν είμαι ο πρώτος σου. Εγώ λοιπόν θα σου πω το εξής. Πήγαινε με όποιον και με όσους γουστάρεις. Κάνε ό,τι θες. Και ξαναγύρνα. Εδώ θα είμαι και θα σε περιμένω. Αλλά γύρνα μόνο για μένα. Και πείσε με για αυτό. Αλλιώς μη γυρίσεις ποτέ. Πίστεψέ με πονάω απίστευτα με αυτό που σου λέω. Έκλαψα και παρακάλεσα πόσες νύχτες για να έρθεις και τώρα σε διώχνω. Αλλά πιο πολύ από το κορμί σου θέλω την καρδιά σου και το μυαλό σου."
a-x-a: Και εκείνη τι έκανε;
Β: Έμεινε για ένα λεπτό ακίνητη και μετά με κοίταξε και μου είπε ότι έπρεπε να γυρίσει γρήγορα στην απέναντι όχθη γιατί στην από δω τα έχει κάνει αρκετά σαλάτα. Δεν είπα κουβέντα, γιατί υπήρχε σοβαρός κίνδυνος να αρχίσω εγώ να κλαίω στην αγκαλιά της, και την πήγα ως την πόρτα. Με αποχαιρέτησε με ένα φιλί στο μάγουλο και, χωρίς να μου ρίξει ματιά έφυγε.
a-x-a: Και από τότε δεν την ξαναείδατε;
Β: Ε, αφού πνίγηκε; Τι είμαι βρικόλακας να βλέπω φαντάσματα; Δεν πιστεύω να σε έχει στείλει ο Χαρδαβέλας γιατί θα σε στείλω να τη βρεις!
a-x-a: Όχι κ. Β. Σας ευχαριστώ πολύ.
Προσπαθώντας πάντα να μπω στην ψυχολογία της Μαρίας, έφυγα από το σπίτι του Β και περιπλανήθηκα. Φαντάστηκα ότι η Μαρία δεν θα πήγε κατευθείαν στον Ψυχίατρο αλλά μάλλον θα έπεσε κατά λάθος πάνω του περνώντας μια λανθασμένη κατεύθυνση αντί της σωστής προς την όχθη. Προφανώς εκεί θα κατάλαβε εις ποίον ηθικό τέλμα είχε υποπέσει μέχρι στιγμής και θα είπε "φράγκα έχω, δεν πάω να τα πω να ξεδώσω και λίγο". Έτσι λοιπόν και εγώ, ως άλλη Μαρία, έκρουσα τον του ψυχιάτρου κώδωνα της θύρας και εισήλθον της οικίας του (και σταματάω εδώ τα αρχαία).
a-x-a: Καλησπέρα σας κ. Ψυχίατρε. Θα ήθελα να μιλήσουμε για μία ασθενή σας που είδατε μόνο μία φορά τη Μαρία.
Ψ: Μμμ. Περίεργη περίπτωση. Τη θυμάμαι χαρακτηριστικά. Είχε έρθει πολύ αλαφιασμένη. Και με το δίκιο της. Είχε κάνει χοντράδες.
a-x-a: Τι σας είχε πει;
Ψ: Όλα. Και για τον Α και για τον Β. Και πως τα είχε μπλέξει και πόσο άσχημα αισθανόταν και για τους δύο. Της είπα να ηρεμήσει και για λίγο αλλάξαμε κουβέντα. Αφού την είδα πιο δυνατή τη ρώτησα τι την οδήγήσε σε όλα αυτά. Μου είπε πως δεν ήξερε αλλά περισσότερο τώρα την ενδιέφερε πως θα τα διόρθωνε όλα αυτά. Δεν ήθελε να πληγώσει κανέναν κατά βάθος. Την είχε συνεπάρει το αρρωστημένο πάθος, η ανεκπλήρωτη αγάπη αν θέλετε, και γι αυτό έπραξε τόσο ανάρμοστα. Της είπα βέβαια ότι πρέπει να την ξαναδώ, και ίσως αρκετές φορές, και εκείνη το δέχτηκε με χαρά. Αλλά της είπα ότι σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να ξαναέχει επαφή με κανέναν από τους δύο για λίγο καιρό αφού, κάτι τέτοιο, θα περιέπλεκε τα πράγματα περισσότερο. "Χρειάζεται χρόνος", της είπα, και το κατάλαβε. Δεν ήθελε να μιλήσουμε για τίποτα άλλο και, μιας και έδειχνε όλο και καλύτερα με το συγκεκριμένο θέμα, δεν την πίεσα. Φαινόταν δυνατός άνθρωπος και, από ότι μου είπε και η ίδια, η ζωή μέχρι στιγμής της είχε φερθεί παραπάνω από επιεικώς. Όταν διαπίστωσα ότι δεν κινδύνευε η σωματική της ακεραιότητα από αυτοτραυματισμούς, απόπειρα αυτοκτονίας, ή τάση για αλκοολισμό και ναρκωτικά της συνέστησα να πάει στο σπίτι της, να πιει ένα χαμομήλι και να κοιμηθεί και εκείνη το δέχτηκε. Είχε καταλάβει ότι αν είχε τον κατάλληλο χρόνο θα μπορούσε να τα διορθώσει όλα και είχε αρχίσει να γίνεται πιο χαρούμενη. Σχεδόν ζούσε για τη στιγμή που θα ξαναγίνονταν όλα καλά όπως ήταν πάντα.
a-x-a: Και από τότε δεν την ξαναείδατε;
Ψ: Ε, αφού πνίγηκε; Ή μήπως δεν το πιστεύεις και νομίζεις ότι την έχω απαγάγει. Δε μου λες, μήπως σε έχει στείλει η Νικολούλη να σε μαυρίσω στο ξύλο;
a-x-a: Όχι κ. Ψ. Σας ευχαριστώ πολύ.
Από τα πέντε πρόσωπα που είχα να συναντήσω είχα ήδη συναντήσει τα τρία και είχα επιβεβαιώσει τις υποψίες μου ότι κανείς δεν φταίει στην ιστορία. Τώρα μου έμενε ο Περαματάρης και ο… Ληστής. Και καλά ο ένας, θα ήταν στην όχθη, ο άλλος; Περπατούσα και πάλι, αλλά τώρα με αργό βήμα προσπαθώντας να βρω ένα τρόπο ώστε να μου την πέσει ο πολυπόθητος Ληστής. Και –ω του θαύματος- ξαφνικά μπροστά μου εμφανίζεται ένας μπάτσος! Τον ρωτάω λοιπόν αν ήξερε το ληστή της Μαρίας και μου είπε ότι τον είχε σκοτώσει ο ίδιος σε μια καταδίωξη που ακολούθησε της εύρεσης του πτώματος της άτυχης Μαρίας, λίγες μέρες μετά. Μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι. Δεν υπήρχε πλέον κανένας τρόπος να μάθω τη γνώμη του. Έκανα να φύγω απελπισμένος όταν ο καλός αυτός μπατσούλης με πληροφόρησε ότι πάνω του είχε βρεθεί ένα γράμμα που αναφερόταν στο θέμα. Το παραθέτω αυτούσιο:
"Αν θα το ιξερνα οτι θα γινουταν αφτο το κακο θα εμενα νιστικος εκινη τι μερα. Τιν εβλεπα τι γκομενα από το προιγουμενο βραδι που πιγενε από το ένα σπιτι στο αλο κε λεο πουτανα θα ινε, πιρε κε 2 πελατες, κονομισα. Κε τις τιν επεσα να τις τα παρο. Όταν ιδα ποσα λιγα ιτανε τις λεο που ταφαγες μορι ξεκολιαρα, πουνε τα ιπολιπα. Ταχε πεξι κε δε μιλαγε. Κε λεο, νταξ, δε μπιραζ, θα τις ριξο κε ένα κε ιμαστε σουπερ. Τοτε ομος αυτινα εγινε σκιλα. Μουσκασε 2 ξαναστροφες που ακομα κουδουναι το κεφαλι μου κε μουφυγε ι βρομα. Φιλαξα να δο ομος τι θα κανι. Κε τιν ιδα να μιλαι με τον περαδοθετζη για να τινεπαι αποκι. Λεο καλα θα του κατσι κε τερμα. Μετα τιν ιδα να φεβγει πιο κι μοναχη κε λεο θα περιμενι κε καμια αλη ο τιπος. Κε αρχιζο να φιλαο παλι να ψιρισο κε τιν αληνα, να ρεφαρο κε τι γκινια από τι προτινα. Κιταο κιταο δε βλεπο μιτε φουστανι μητε τακουνι. Γιρναο μια προς τα νερα κε βλεπο τι δικια μου με τα βρακια κε λεο να τορα θα του κατσι να παι σπιτι. Κιαυτι η μουρλι δινι μια κε πεφτι στα νερα οσαν τον κορκοδιλα. Κε τοτενες εκαταλαβα τη μαλακια μου. Ετρεξα να τινε προλαβω μα εκινι ιχε γινι χελι κε παι. Τις εβαλα κε μια φονι να γιρισι να τις δοκο τα λεφτα να παι σπιτι μη μπνιγι μα κινι νομισε καταπος φενετε ότι σαν την ιδα τσιτσιδι εκαψωσα κε ιθελα τα πριν που δεν εκανα. Αμα θα το ιξερνα τουτο το κακο πος θα γινουταν κε τρις μερες δεν θα τρογα".
Αποφασιστικά, πλέον κατευθύνθηκα προς τον Περαματάρη και του ζήτησα να μου συμπληρώσει και αυτός το κομματάκι που μου έλειπε από το παζλ του θανάτου της Μαρίας.
a-x-a: Καλησπέρα σας κ. Περαματάρη. Θα ήθελα να μου πείτε μερικά πράγματα για τη Μαρία.
Π: Τι να σου πω παιδί μου… Τσάμπα, Τσάμπα το καημένο.
a-x-a: Καλά πως έγινε;
Π: Αχ, να σου πω. Το προηγούμενο βράδυ, που την πήρα από απέναντι, τη ρώτησα που πάει και αν το σπίτι της ήταν εδώ ή από κει. Μου είπε ότι ήταν εδώ. Και που πας ρε κοριτσάκι μου της λέω μες τη μαύρη νύχτα και με τέτοιο καιρό; Είναι επείγον μου λέει, έπρεπε να δει κάποιον. Της λέω λοιπόν: "θα γυρίσουμε σήμερα η αύριο;" "Αύριο μου λέει", σίγουρη ότι θα κοιμόταν από κει. "Καλά", της λέω, "αλλά θέλω τόσα". Μου είπε ότι τα έχει αλλά θα μου δώσει τα μισά τώρα και τα άλλα όταν γυρίσουμε από φόβο μη την αφήσω από κει. Δε μου άρεσε και πολύ, γιατί πρόσφατα είχα χάσει πολλές φορές τα λεφτά μου από τέτοια καλοπιστία, αλλά είπα να την πάω. Την άλλη μέρα έρχεται και μου λέει κάτι παραμύθια –έτσι νόμιζα δηλαδή- ότι την κλέψανε και θα μου έδινε τα λεφτά από κει όταν πήγαινε στο σπίτι. Με άλλη μία που το ‘χα δεχτεί, όταν πήγαμε πέρα, με περίμεναν δύο μπρατσωμένοι και με κάνανε τουλούμι στο ξύλο. Και λέω και ‘γω μέσα μου, τέτοια είσαι, κάτσε εδώ να μάθεις. Αυτή επέμενε ότι έλεγε την αλήθεια, και να σου πω δε μου φαινότανε για απατεώνισα, αλλά και ‘γω μεροκαματιάρης άνθρωπος είμαι, άμα δε με πλήρωνε τι θα έτρωγαν τα παιδιά μου; Σκέφτηκα, λοιπόν, μόλις έρθει και κάνας άλλος, και έχω βγάλει εγώ τα ναύλα μου, να την πάρω και αυτήν. Δεν της το είπα όμως μήπως και την έπιανε το φιλότιμο και μου τα ‘δινε. Όπως περίμενα λοιπόν τη βλέπω να γδύνεται και να πέφτει μέσα. Τρελάθηκα. Πάω να τη φωνάξω και τη να δω. Ο Ληστής με είχε προλάβει και πήγαινε να της πάρει τα ρούχα. Κρύβομαι λίγο μέχρι να φύγει και αυτός καθόταν εκεί και την κοίταζε. Και δεν τη πρόλαβα.
a-x-a: Και από τότε δεν την ξαναείδατε;
Π: Ε, αφού πνίγηκε; Ή μήπως νομίζεις ότι την έσπρωξα εγώ. Δεν πιστεύω να σε έχει στείλει ο Σόμπολος για αστυνομικό ρεπορτάζ γιατί θα πνίξω εσένα
a-x-a: Όχι κ. Π. Σας ευχαριστώ πολύ.
Τελικά μόνο τη Μαρία δεν βρήκα.
Αλλά αν έβρισκα και τη Μαρία δεν θα υπήρχε λόγος για το post…
Αφεντικό πριν με βρίσεις μόλις ξυπνήσεις ρίξε μια ματιά στο blog μου και θα καταλάβεις γιατί έχω χαρές!!!
aggelos-x-aggelos said...
Κιαυτι η μουρλι δινι μια κε πεφτι στα νερα οσαν τον κορκοδιλα.
Πραγματικά, σα ν' ακούω τον Μήτσο τον Νταούφαρη να τα διηγείται στον Μίλτο Τσίπουρα...!
Καλά λέω 'γω πως είμαι ...προφήτης!
Προφανώς αύριο θα υποδεχθούμε και νέα ταλέντα. Μια και δεν τα πάω καλά με το γράψιμο, να αναλάβω τις ...εκδόσεις;
BTW άστε τον γάτο να κάνει όνειρα για εκδότης (7:39 μμ) της Θεάς. Έχω εξασφαλίσει τα δικαιώματά της μέχρι το 2666 ;) Μετά μπορεί να δοκιμάσει κι εκείνος την τύχη του. Ως διαφημιστής πάντως, διαπρέπει! - παλιά μου τέχνη...
Σας άρεσε;
(πως είναι η φατσούλα με το άγχος;)
@aggelos,
Τώρα που τελειώσες baby, λίγη υπομονή να τελειώσω κι εγώ, στα "γυαλίσματα" είμαι, πλησιάζω η γυναίκα... Λίγη υπομονή - αν και τελείωσες πολύ επεισοδιακά, εγώ μάλλον θα είμαι πιο ήσυχη, δε νομίζω να το παρει χαμπάρι κανείς...
Ok, I saw your bedroom eyes. Now is this your bedroom "after"-smile?
XXXXXX
- Γιατί δεν γράφετε πιο περιεκτικά;
- Δεν έχω το χρόνο.
well κατά τα αλλα εγώ είμαι το γκρέμλιν.
mickey said...
Κι έχω την αίσθηση πως το blog αλλάζει χαρακτήρα και πιθανόν να διολισθήσει σε "διαγωνισμό ταλέντων" με τις ευλογίες του γάτου. Ήδη οι περισσότερες μάχες δίνονται στο πεδίο των εντυπώσεων, των γνώσεων, του βερμπαλισμού και των χαρακτηρισμών (ακόμα κι από τον γάτο) και λίγα γράφονται απλά, με επιχειρήματα ή έστω λεπτές ειρωνείες. Έχω την αίσθηση πως κάποιοι θέλουν απλά να "ρουμπώσουν" τον όποιο ...αντιφρονούντα.
Νομίζω πως το σχόλιο του mickey στις 2:23 πμ θε έπρεπε να μπει ως post για σχολιασμό. Καλό θα μας έκανε...
400 ?
@mickey,
" ... μπλα μπλα, ταμ τι ρι ραμ...
αυτό το blog.... θαρρώ πως είναι πρώτιστα ένα βήμα για σχολιασμό και έπειτα για άλλα... μπαμ τριαλαρό τυρόπιτες!"
ΤΙ ΛΕ ΡΕ! ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΝΑΜΕ ΤΟΝ ΕΞΑΓΓΕΛΟ!
Οκ, σε κάποια ποστς ισχύουν απόλυτα αυτά που λες. Οταν όμως σηκώνει το κλίμα, this is what dreams are made of!
:PPPP
Take it like a man!
(και μην ακούσω τώρα για αγγλικούρες, άμα τα παίρνω μου έρχονται πιο έυκολα, τι να κάνω!)
Για τα υπόλοιπα, μερσί & άουτς!
@ΘΕΕΣ, ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΟΜΟΡΦΕΣ ΘΕΕΣ ΜΟΥ,
Πειράζει που σήμερα μέχρι κι εγώ σας ερωτεύτηκα? Λεπίδα, κατα-υπόχρεη! Αν υποψιαστώ ότι θ'αρχίσω να σας την πέφτω κιόλας, ω ρε μάνα μου, κουκουρούκου τα πάντα!
@ΑΓΟΡΙΑ, ΚΑΛΛΟΝΟΙ ΗΜΙΘΕΟΙ ΜΟΥ,
Τι μπορώ να πω, ευχαριστώ τη φύση (και τη μαμά μου) που μ'έκανε γυναίκα να μπορώ να σας αγαπώ τόσο πολύ... Τυχερές όσες σας χαίρονται στην real life!!! (και μέτρησα και απουσίες...)
@ΘΕΕ ΜΟΥ,
Ναι, εσύ.
Μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις...
Σε ανύποπτο χρόνο σου είχα πει "τραλα λα σαχλαμαρίτσες - ναι, κάνε με να νοιώσω θεά, τραλαλά, για πρώτη μου φορά" ή κάπως έτσι (μη ζητήσεις μόνον να στο βρω στα σχόλια του μπλογκ, θα κρασσάρω!)
Μετά ΚΑΙ τα σημερινά, τα απίστευτα για μένα σημερινά (αύριο ξέρω ότι πάμε παρακάτω όπως πάντα- and this keeps us sane) ένα ευχαριστώ δε φτάνει. Ούτε δύο, ούτε χίλια. Έίναι από αυτά που θα τα πάρω μαζί μου, που θα τα λέω στα εγγόνια μου. Με τρομάζουν, αλλά και τα είχα τρομερή ανάγκη - είναι δύσκολο να βγάζεις την ψυχή σου στο κλαρί τόσο δημόσια, τόσο πολύ...
Είναι παράνοια να θέλω να το κάναμε το πάρτυ το ρημάδι ακόμη και σήμερα? Είναι παράνοια να καλωσορίζω και την πιο μικρή ανώνυμη σφαλιάρα? Είναι παράνοια να έχει γίνει αυτό το πράγμα... ντρόγκα κανονική?
Δεν ξέρω, έχω να βγάλω και τα άπλυτα της Μαρίας στη φόρα (καλό τσουλί κι αυτό!), είμαι τσακισμένη στην κούραση, πονάω παντού - 11 φορές τα κοίμησα τα τέρατα, 11!!!...
Ενα ξέρω. Κι αυτό μπορώ να το πω δημοσίως, και μπορώ να το πω και χωρίς ανωνυμία για καλύψη, όποτε το θελήσεις.
Είμαι η Αφροδίτη. Απλά.
Και είσαι ο Θεός.
Μου. Μας.
Περίπλοκα. Οσο δεν παίρνει!
Ααααυτά.
Να την κάνω σιγά σιγά κι εγώ!
Πάω για ...αποτοξίνωση από την "ντρόγκα" και την επακόλουθη "παράνοια" - που εκφράζεται με "μπαμ τριαλαρό τυρόπιτες" :))
Και η εκμετάλλευση του Εξάγγελου ως ...ασπίδα, ενδιαφέρουσα καινοτομία ;)
Διάλογος κωφών και φωνή βοώντος εν τη ερήμω!
Anyway, ότι έγραψα έγραψα.
Aphro, take it like a ...woman :P
(ελπίζω να μην κατηγορηθώ πάλι για σεξοτσάτ και άλλα ...υπονοούμενα)
Όσο για τον Θεό-Γάτο (κάτι σαν Bast;)
Νίκο, Θεέ πάρε την ΠΑΕ!
(μπας και σηκώσει καμιά κούπα επιτέλους :P)
Όσο για το ...παιχνίδι, πέρα από την κούτρα της αξιολύπητης Μαρίας, που προφανώς δεν έχει τα guts μιας ...θεάς και απελπίζεται με το παραμικρό (αν και μπορεί να μη φταίει η ίδια γι' αυτό, αλλά οι εμπειρίες που σμίλεψαν τον χαρακτήρα της), το μόνο πρόσωπο που έχει ουσιαστική ευθύνη είναι ο Ληστής.
Όλοι οι άλλοι κινούνται μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας και των κοινωνικών συμβάσεων και ασκούν τα αναφαίρετα ατομικά τους δικαιώματα. Και φυσικά δεν έχουν ευθύνη για το τι θα προκαλέσει η συμπεριφορά τους. Εκείνος όμως κινείται έξω από αυτά τα πλαίσια και παρεμβαίνει καταλυτικά στη ζωή άλλων ανθρώπων, στερώντας τους βασικά αγαθά, πράγμα που μπορεί να προκαλέσει τραγικές συνέπειες - όπως στη περίπτωση της Μαρίας.
Δεν έχει καμιά σημασία αν ο Λ θα τύχαινε στο δρόμο της Μαρίας έπειτα από τις "άκαρπες συναντήσεις" με τους Α, Β και Ψ ή κάποια άλλη στιγμή. Πρόκειται για ατυχή συγκυρία που κανείς (ούτε ο ίδιος ο Λ) θα μπορούσε να προβλέψει. Η σύνθεση αιτίου-αιτιατού γίνεται "κατόπιν εορτής".
Ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας, ο περαματάρης, δεν είναι υποχρεωμένος φυσικά ούτε να εξυπηρετήσει κάποιον δωρεάν ούτε να προβλέπει τι θα κάνει ο κάθε άφραγκος στον οποίο αρνείται τις υπηρεσίες του. Αν η Μαρία του είχε πει πως θα περάσει μόνης της το ποτάμι σε περίπτωση άρνησης παροχής υπηρεσιών, ενδεχομένως χάνει κάποια points, αλλά ευθύνη δε φέρει!
Από κει και πέρα δε με ενδιαφέρει η "σειρά ευθύνης" και θεωρώ την περαιτέρω ανάλυση περιττή. Σιγά μην καθόμαστε να σκεφτούμε "τι θα γινόταν αν" για κάθε πράξη της ζωής μας σε σχέση με μας και τους γύρω μας. Θα είχαμε γίνει μόνιμοι θαμώνες στο Δρομοκαΐτειο. Ας ασκούμε τα δικαιώματά μας και ας είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας ή ας δοκιμάζουμε κάτι νέο, εφόσον δε στρέφεται άμεσα κατά των συνανθρώπων μας.
Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να υποκύπτει στον έρωτα του άλλου, να τον φιλοξενεί στο σπίτι του ή να παρέχει δωρεάν ή αλάνθαστες υπηρεσίες. Το να ληστεύει όμως είναι καθαρά εγκληματική πράξη. Κι αν θελήσει κανείς ακόμα κι εκεί να γράψει για την "κακούργα κοινωνία" που δημιουργεί ληστές και για τον Γιάννη-Αγιάννη και διάφορα άλλα και να επεκτείνει την αλυσίδα, ε, ας βάλει την Άφρο να γράψει και κάνα τζαζοσέντονο ακόμα :))
Τα όνειρα είναι εικόνες συμπυκνωμένες σε δευτερόλεπτα.
Ο συγγραφέας είναι wannabe ποιητής. Όσο περισσότερες λέξεις, τόσο λιγότερο «όνειρα». Πραγματικότητα imitation. Πίνακας με νεκρές φύσεις. Σκυλάδικα. Αγαλματάκια Feng Shui. Επιθεώρηση. Φωτογραφίες Polaroid.
ευτυχως που υπαρχει και ο synas να μαζευει τα σεντονια απο την απλώστρα
Νυχτιάτικα...
Γ*μημένη. Με την κακή έννοια. Απ’όποια μεριά κι αν το έβλεπε... Ντροπιασμένη, αβοήθητη, φτυσμένη. Τι να το κρύψει, γ*μημένη. Απ’όλους τους... Η Μαρία σωριάστηκε σ’ένα παγκάκι κοντά στο ποτάμι, και προσπάθησε να μαζέψει τους σκόρπιους λογισμούς της, που έτρεχαν αλλόφρονες να την κανουν, πριν τρελλαθεί. Ηταν από τις στιγμές που έλεγε «τώρα το χάνω, ναι, ΤΩΡΑ είναι μία πολύ καλή στιγμή να το χάσω, μια και δεν έχω τίποτε άλλο στον κόσμο να κάνω, εκτός από το να το χάσω κι αυτό, μπας και πάψω να πονάω...» Ηταν νηστική και δεν το ένοιωθε, ήταν ξάγρυπνη και δεν την ενδιέφερε, ήταν άδεια, όχι, αδειασμένη και δεν ήξερε τι και πώς έπρεπε να νοιώσει πλέον...
Πώς...? Πώς να ήταν θε μου χτες το βράδυ, να γινόταν η μεγάλη αλλαγή? Γιατί ξημέρωσες τη μέρα! Γύρω της απλοί, καθημερινοί άνθρωποι σε απλές, καθημερινές ζωές, ήλιος, δέντρα, παιδιά, η ζωή απ’την οποία κόπηκε. Πώς...? Δεν μπορούσε να καταλάβει πώς γινόταν να κλείνει τα μάτια και να βλέπει μέσα της ένα τεράστιο κενό, να χάσκει απ’άκρη σ’άκρη, με τίποτε για να το γεμίσει... Δάκρυα, και τα τελευταία τα έκλαψε πριν από λίγο, δεν είχε άλλα. Σώνει. Σε λίγο θα τα ξανάρχιζε, αλλά για λίγο, παύση... Οπως σε θάνατο δικού σου, που τον έχεις κλάψει να λιώνει, να το ξέρει , να το ξέρεις, μετά να τον έχεις κλάψει που σε κοιτάζει (κλείνοντάς σου το μάτι ευχαριστώντας σε για το ψέμμα), και να τον έχεις κλάψει και νεκρό πριν το πανηγύρι της κηδείας... Τέτοια παύση.
Τα δάκρυα βγήκαν όλα μαζί, τόσα πολλά που νόμιζε ότι αυτό ήταν, χτύπησε πάτο, έκλαψε σε λίγες ώρες όσο μπορεί να κλάψει κανείς άνθρωπο δικό του. Δε μπορεί, τώρα πλατώ, enough is enough… Είχε από δω και πέρα όλο το χρόνο του κόσμου να κλάψει όσο ήθελε η καρδιά της. Για λίγο στοπ... Μα πώς όταν στο πανηγύρι με τον κόσμο να λυπάται (έτοιμο για το απέναντι καφενείο και τον καφέ), εσύ βλέπεις το φέρετρο να μπαίνει στο χώμα, το φέρετρο που μοιάζει μικρό κουτί (πώς χωρά ολόκληρος άνθρωπος εκεί μέσα?) κι εκεί ΠΑΝΤΑ σου έρχονται τα τελευταία δάκρυα, τα καυτά, της αγάπης? Ετσι κι εκείνη, ήξερε ότι θα έρθουν μόλις καταλάβει ότι αυτή η αγάπη ήθελε θάψιμο, όχι βωμό. Που θρηνεί τον άνθρωπο που δεν θα ξαναδεί ποτέ της. Τον άνθρωπο, που όσα δάκρυα αγάπης και να χύσεις, δεν ξανάρχεται, τελεία και παύλα.
Γύρω της γελια, καυγαδάκια, τρεχάλες, γιάπηδες, ποδηλάτες, η ζωή, η ζωή να κάνει επίδειξη... Να της βγαζει γλώσσα και να χαμουρεύεται... Α ρε Μαρία, έπαιξες κι έχασες... Τι να μου κανουν τώρα όλοι τους, τι?... Ο Βασίλης, τι να μου πει κι αυτός, τι παράπονο να έχω, αν και με διαολόστειλε, μα χίλια δίκια – γι αυτόν δεν είμαι παρά μια π****να που πήγε με τον Αγγελο. Που πήγα σαν ηλίθια μαζί του, και μετά έτρεξα να του κλαφτώ, μη τυχόν και δε γυρίσω και το μαχαίρι τρεις βόλτες... Α ρε Βασίλη, καλό μου αγόρι, σόρρυ που σε πληγώνω έτσι... Μακάρι ν’αγαπούσα εσένα, και να έληγε εκεί το θέμα. Γίνεται όμως, δε γίνεται. Ποιός δίνει εντολές? Πώς να σ’αγαπούσα? Κι όσο κι αν σήμερα που σε χρειαζόμουν, που ήμουν πραγματικά «κάτω», φερθηκες σα μ***κας & μ’έδιωξες, το καταλαβαίνω... Τωρα το καταλαβαίνω...
Α, κι ο γιατρός... Ελεγα,έλεγα, έλεγα και μ’αντιμετώπιζε τοσο ψυχρά επαγγελματικά & τόσο υπεράνω, που δε μπορούσα να τα πω όπως θα ήθελα... Α ρε ντόκτορ, τι να μου πεις κι εσύ, σαν κι εμενα βλέπεις δεκάδες, τι να πρωτογιατρέψεις, ποιες συγκρούσεις, εδώ μου διαλύθηκε το σύμπαν, πώς θα μαζέψεις τα κομμάτια μου?
Κι εσύ ρε μ***κα κλεφτρόνι, ήταν ανάγκη να με κλέψεις σήμερα? Τοσα χρόνια, τόσες φορες που ήμουν στα χαι μου, δε μπορούσες τότε? Κόντεψες να με πετάξεις κάτω. Τι ήθελες μωρέ, να σου το’δινα, τα λεφτά μου, σιγά τα φράγκα, να’χα να σου δώσω και τα υπόλοιπα, να πιάσουνε τόπο, εγώ τι να τα κάνω πια...
Από μακρυά έβλεπε το περίγραμμα του βαρκάρη («άμα δε γουστάρεις, περίμενε το πλοιάριο» ύφος, του μπουρτζόβλαχου που την ειχε δει αφεντικο, μιας κι ήταν ο μονος που εβγαινε με «καιρό». Στο ποτάμι με λίγα παρακάλια θα την περνούσε απέναντι, αλλα φραγκοφονιάς του κερατά. Αλλη φορά θα είχε γινει έξαλλη μαζι του, να της αρνηθεί το πέρασμα ο χωριάταρος, ο κρετίνος με το μάτι να παίζει, ο σκατο λιγούρης...
Σημερα τον κοιταξε καλά-καλά & της πέταξε αυτό που είχε μαθει ο παπάρας απο κάτι τουρίστες, το «νου μανιι, νου χανιι» (σημ. no money, no honey) – σε άλλη περίπτωση θα γελούσε με τη... μονοκοψιά του, «οχι χουρίς λιιφτά», αλλά σήμερα απλώς... all in all it’s just a-nother brick in the wall… (φλασιά, όταν το’χε δει σαν ύνμνο της νιότης της, σαν κορώνα στο μέλλον που τότε της ξημέρωνε φρέσκο, να του αρπαξει δαγκωνιά μεγάλη, ωδή στο μόνο που σε σώζει, τον έρωτα...). Ποιός θα την πήγαινε απέναντι, που όλοι ειχαν «δέσει» από χτες? Ποιός θα την πήγαινε οπουδήποτε δηλαδή... Το πιο εκμηδενιστικό συναίσθημα, να φεύγεις δαρμένη και να μην έχεις πού να πας – και πώς να πας εκεί..
Ποιός της είχε πει «θάρρος δεν είναι να πεθαίνεις ηρωικά για κάποιαν σου υπόθεση, αλλά να ζεις ταπεινά γι αυτήν»? Ε, δεν ήταν θαρραλέα, ποτέ της δεν ήταν και σήμερα ρετάριζε, ρετάριζε πολύ. Συγκεντρώσου Μαρία, συγκεντρώσου... Τι να συνεχίσω όμως όταν ο Αγγελος δεν ήταν και δεν θα είναι μαζί μου ποτέ? Και για χτες, για λίγο μόνο νόμιζε ότι τον είχε, αφού τελείωσαν, έτσι όπως έγειραν στο κερεβάτι (αλήθεια, πόσο ιππποτικό να της κρατά με το χέρι του το βάρος της όπως έγερναν, σα να κρατούσε μωρό, λες και θα χτύπαγε πέφτοντας ανάσκελα στα μαξιλάρια)...
Ηταν από πάνω της, ανακατεμένα μαλλιά, γλυκός, η μία άκρη στο στόμα του λες κι έσκαγε χαμόγελο, κι έτσι όπως την κρατούσε, την κοίταξε βαθειά στα μάτια, τη ζύγισε εκεί, έκλεισε τα δικά του και την φίλησε σχεδόν μ’αγάπη.
Σχεδόν.
Ο,τι πιο κοντά έφτασε ποτέ μαζί του. Και μετά μόλις το τέλειωσε το φιλί του, της χαμογέλασε, ρολάρισε στην άλλη πλευρά, κι αυτά...
« Ο Αγγελός μου, ο Θάνατός μου, εσύ....»
Τίποτε πια δεν θα ήταν το ίδιο, ποτέ. Και δε σκεφτόταν το πώς θα ζούσε, το αν θα ζούσε- ήταν ήδη εκεί, ΔΕΝ ζούσε, δεν το ζούσε, απούσα κι από κείνην...
Τι θα έκανε, θα έμενε στο παγκάκι? Αρχισε να κρυώνει (τι αστείο, ρε σώμα εδώ μας έχουνε σκίσει στα τέσσερα, κι εσύ μου κρυώνεις? Μου υπενθυμίζεις πόσο εύκολα πληγιάζεις, παλιο- παλιο-...) Πώς να σηκωνόταν, τι να γύριζε σπίτι να κάνει? Σχέδιο? Ο έρωτάς της ο μεγάλος δε γούσταρε, κι όλοι οι άλλοι απλώς δεν υπήρχαν... Κάτσε ν’ανοίξω ατζέντα να ειδοποιήσω για το τραπέζι και την εκδρομή ότι δεν θα πάω- μην τους ανησυχήσω πως ψάχνω να βρω γέφυρα να πηδήξω... (αστείο, στους μεγάλους χαμούς αυτά που μας κρατάνε είναι τα μικρά κι ηλίθια, να κάνουμε το τάδε τηλεφώνημα ή την τάδε μικρή δουλίτσα – κι ας πας γι’αυτοκτονία εσύ..).
Ψαχούλεψε στην τσάντα της, έβγαλε ένα ημερολογιάκι, διαφημιστικό. Α ρε Μαρία, καμμία γκλαμουριά ούτε στη λεπτομέρεια... Και στυλουδάκι (κι αυτο διαφημιστικό), κι άρχισε να το φυλλομετράει , να δει τα προς ακύρωσιν, και ν’αρχίσει να συζητάει με τον εαυτό της πότε θα ήταν μια ωραία μέρα για να εγκαταλείψει τα εγκόσμια...
Ωσπου το είδε: προηγούμενη περίοδος τότε. Επόμενη, σε 14 ακριβώς μέρες. Ρολόϊ την είχε, & τώρα αυτό σήμανε ότι... Δεν το πιστεύω, χτες ωορρηξία! Με τον Αγγελο κάθε άλλο παρά προφύλαξη, άρα?... Κι αν έκανε λάθος? Καλά, η προοπτική αυτή είναι τρισάθλια αν την κρατήσεις για εκβιασμό, αλλά εκείνη ήταν σίγουρη εδώ, πέρα για πέρα ότι θα ήταν για κείνη μόνο, ένα κομμάτι του Αγγέλου ολο-δικό της, κι αν ήθελε...
Πωπωωω, πρέπει να περάσω απέναντι οπωσδήποτε – και βαρκάρηδες τζίφος, οπότε θα περάσω έτσι... Βγάζει ρούχα – το ποτάμι βρυχήθηκε – άντε καλά, της φάνηκε.. Επρεπε να περάσει απέναντι, να δει τι θα έκανε – τη ζωή της μπορούσε να την πετάξει κι εκεί, στο σπίτι της, όχι σαν κλοσάρ στο παγκάκι... ΟΚ, κρύο λίγο το νερό αλλα τι κολυμβήτρια ήταν για χρόνια... Θα την κανω την τρέλλα, έτσι ή αλλιώς δεν διακινδυνεύω τίποτε!
Και τη συνέχεια την ξέρετε...
Game over.
Sorry για το μακρύ σεντόνι μου, ο λούκουμος ήτο ολίγον.. λούκουλος!
καληνύχτα, καλημέρα!
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
This post has been removed by a blog administrator.
Αφού το ρίξαμε στους στίχους με το καλημέρα...
Η Μπαλάντα της Ωραίας Μαρίας
Κάποτε στα πέρα μέρη
Δίπλα από έναν ποταμό
Εσηκώθηκε τ’ αγέρι
Κι έφερε τον χαλασμό
Η Μαρία ερωτεύθειν
Έναν άντραν αψηλό
Και χωρίς πολλά εσκέφθειν
Να διαβεί τον ποταμόν
Αγκαζάρει ένα Βαρκάρη
Και σε δυο ώρες καιρό
να τ’ ωραίο παλικάρι
σαν το κρύο το νερό
Και επέρασε το βράδυ
Στου ανδρός την αγκαλιά
Μ’ ένα άγγιγμα, ένα χάδι
Και πολλά πολλά φιλιά
Παλικάρι, ξηγημένος
Άντρας, Έλληνας σωστός
Λέει, λίγο μπερδεμένος,
Σαν ξημέρωσε το φως:
“Είσαι ωραία ρε Μαράκι
Σε κοιτώ σαν αδερφός
Σ’ αγαπώ σαν φιλαράκι
Τι να κάνω ο φτωχός;”
Σ’ άλλο φίλο φεύγει πάει
Που ‘μενε λίγο πιο κει
Λίγη βοήθεια ζητάει
Και τον πόνο της να πει
“Ας το διάολο ρε καριόλα
που το παίζεις Παναγιά
σου αξίζει καρμανιόλα
στα τσακίδια, άντε γεια”
Ένα ψυχολόγο βρήκε
μες του πόνου την σιωπή
τι της είπε, τι της είπε;
“χρόνον θέλει η ψυχή”
Δεν της φτάνει το φαρμάκι
Κλέφτης βγαίνει απ’ το γιαπί
της αρπάζει το τσαντάκι
την αφήνει και ταπί
Πάει στον περαματάρη
Στα νερά τα ορμητικά
Και μια τελευταία χάρη
Του ζητάει φιλικά
“Άσε μας και συ κυρά μου
ψυχικά δεν κάνω εγώ
θες να κλείσω την δουλειά μου
και να πέσω να πνιγώ;”
Άφραγκη, λησμονημένη
Πληγωμένη, νηστικία
Απ’ τον κόσμο ξεχασμένη
Μοναχή και έρμη πια.
Ποιος ποτέ από μας θα μάθει
Τα σημάδια των καιρών
Τώρα κείτεται στα βάθη
Στην αγκάλη των νερών
Τι σημαίνει η ιστορία
Και ποιος ξέρει το «Γιατί»
Το γνωρίζει η Μαρία
Κι ένα πονηρό Γατί.
Αφροδιτη, αν εγραφες σε μπλογκ, θα γινοσουν "πιτσιρικος", και θα σε ανακαλυπταν οι εκδοσεις Μαραθιά.
*ΤΗΙΝΚ about it....
εγω θα ειμαι η πρωτη που θάγορασει το βιβλιο σου!!!!!!
E ρε τι νύχτα ήταν αυτή!
Με νέα ταλέντα (Αγγελος Χ Αγγελος σεντόνι στο ρεαλιστικό -στυλ "επάγγελμα ρεπόρτερ" ) εξαιρετικός.
Με την Θεά να ολοκληρώνει.
Με τις τρεις Θεές να κεντάνε (όλος ο Όλυμπος παρών - houlia, Blade, Georgia).
Με τον Κριτικάκη να νομικίζει
Και τον Χάρη να γράφει την τελική Μπαλάντα.
Mickey - στην αντιπολίτευση - έχεις και δεν έχεις δίκιο.
Ναι, συμφωνώ, το μπλογκ αλλάζει και υπάρχει κίνδυνος να πλατειάσει από τα πολλά σεντόνια και να γίνει διαγωνισμός συγγραφικής τέχνης.
Από την άλλη η ποιότητά του ανεβαίνει κατακόρυφα (στα 400 σχόλια ούτε 20 δεν ήταν για πέταμα!) και η επισκεψιμότητα το ίδιο.
Ο τρόπος που οι περισσότεροι χειρίστηκαν το θέμα, με χιούμορ, φαντασία αλλά και κριτική διάθεση εμένα με εντυπωσίασε. (Όχι δεν θαυμάζω μόνο τη θεά!).
Βλέπω το μπλόγκ σαν αυτόνομο ζωντανό οργανισμό που εξελίσσεται - και πιστεύω ότι πρέπει να το αφήσω. Δεν ξέρω καν αν μπορώ να του αλλάξω πορεία.
Γιατρέ μου προλαβαίνω; Λοιπόν, με τη σειρά, χωρίς εξηγήσεις, γιατί πρέπει να πάμε και δουλειά, και τα σχόλια τα διαβάζω μετά:
M
Π
Λ
Ψ (ελάχιστα έως καθόλου)
Καθόλου: Α-Β
Δεν είχα διαβάσει την μπαλάντα του antiphonist όταν έγραψα την σούμα - καταπληκτική.
Mickey έχεις άδικο - τα σχόλια σκίζουν!
Καλημέρα σε όλους.
Anula said...
Αφροδιτη, αν εγραφες σε μπλογκ, θα γινοσουν "πιτσιρικος", και θα σε ανακαλυπταν οι εκδοσεις Μαραθιά.
Μα και τώρα σε blog γράφει!
@ Antiphonist
Συγχαρητήρια! Έξοχη δουλειά!
Με αγάπη
Παράγραφος
----------------
Καλη μέρα σας!!!
@ Nikos Dimou
Αγαπημενε μου ΝικόΔημε,
είστε μαγνήτης ανθρώπων εκλεκτών, φιλοσοφημένων, ευαίσθητων ενώ έμμεσα τους βοηθάτε να αποκαλύψουν τις φλέβες της ψυχής και του μυαλού που κρύβει ο καθένας.
Ό,τι συμβαίνει εδώ μέσα (και λίγο στά περιξ ημερολόγια) ξεκίνησε και ξεκινάει από εσάς, περνάει στα χέρια και το μυαλό των φίλων σας και καταλήγει στα μάτια και την ζωή χιλιάδων επισκεπτών που σας (και μας) χαίρονται.
Επιτρέψτε μου τώρα πια να σας πω ότι μπορεί το μπλογκ σας να το ξεκινήσατε και να το συνεχίζετε για το κέφι σας, φοβάμαι όμως ότι τώρα μας παραγίνατε ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ και λυπάμαι που σας λέω (με αγάπη όμως) ότι ίσως τώρα πια "έχετε υποχρέωση" να συνεχίσετε να γεμίζετε τη καθημερινότητά μας με Τέχνη, ανθρωπιά, αγάπη, εξυπνάδα, φιλοσοφία, προβληματισμό, διασκέδαση και λίγη χρήσιμη γκρίνια (γιατί όχι).
Ελπίζω να μη με παρεξηγήσετε
Με απέραντη αγάπη
Παράγραφος
(Χαλάλι σε όλα τα παιδιά, που αναφέρατε πιο πάνω, οι δυο ώρες περίπου που έφαγα πρωί πρωί να τους διαβάσω!)
Συγκρίνοντας το comment της Αφροδίτης στις 5:32 πμ και αυτό του Mickey στις 4:33 είναι όλη η ουσία των ενστάσεων που εξέφρασα προχθές στο post- εκθειασμό του ΝΔ στις γυναίκες bloggers.
Αυτό του Mickey είναι “to the point” και οι σκέψεις του κάνουν και εμένα να σκέφτομαι! Της Αφροδίτης είναι ένα λυρικό αριστούργημα, αλλά από ουσία τίποτα. Δεν έχω δικαίωμα να προτιμώ αυτό του Mickey? Αυτή η προτίμηση μου, όπως την εξέφρασα ξεκάθαρα προχθές, δικαιολογεί την όποια επίθεση δέχτηκα?
Θυμίζω την ερώτηση του ΝΔ, που θεωρώ ότι αυτή τρόπον τινά οριοθετεί τα comments που θα ακολουθήσουν:
«ΕΠΙΜΥΘΙΟ ΚΑΙ ΤΕΣΤ: Στην ιστορία υπάρχουν 6 πρόσωπα (Μ, Α, Β, Ψ, Λ, Π). Κάθε ένα εμπλέκεται στη υπόθεση που οδηγεί στον θάνατο της Μαρίας. Ευθύνονται όλοι; Ποιος περισσότερο, ποιος λιγότερο και ποιος καθόλου;
Βάλτε τα γράμματα στην σειρά (πρώτος αυτός που ευθύνεται περισσότερο, κτλ) και δικαιολογήστε την επιλογή σας.»
Θα ήθελα να κάνετε ένα search για σχόλια της Αφροδίτης και να μου πείτε πόσα από αυτά είναι εντός των ορίων που θέτει ο οικοδεσπότης μας!
Επίσης θα ήθελα να ρωτήσω το Νίκο Δήμου αν ισχύουν αυτά που έγραψε πριν κάποιες μέρες, οριοθετώντας το πως θα πρέπει να είναι τα comments:
«πλώς επειδή και εγώ έχω ενοχληθεί από την κατάσταση δηλώνω ότι: ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΕ ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΗ ΦΑΣΗ ΓΙΑ ΜΊΑ ΕΒΔΟΜΆΔΑ. Αν δεν καταφέρουμε μόνοι μας να περιορίσουμε τα αρνητικά (τα απαριθμώ: α) άσχετα σχόλια, β) προσωπικές επιθέσεις, γ) μεγάλα σεντόνια (όριο-στόχος 100 λέξεις) δ) τσατ) τότε θα πει πως δεν είμαστε άξιοι να έχουμε ένα σωστό μπλογκ - και ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΙ.
Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να γίνει ακαδημαϊκό σεμινάριο, χωρίς χιούμορ και παιχνίδι. Αλλά μέσα στα σωστά όρια. Είσαστε όλοι ενήλικες και ξέρετε τι εννοώ. Σας θέτω ενώπιον των ευθυνών σας. Πιστεύω στην αυτορύθμιση - και ελπίζω πως δεν θα με απογοητεύσετε.»
Αν ισχύουν, θα ήθελα να σε ρωτήσω ΝΔ: πόσα από τα comments της Αφροδίτης, που πρώτος εκθειάζεις, είναι μέσα σε αυτά τα όρια που θέτεις?
ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ: δεν θέλω να λογοκρίνω κανένα εδώ μέσα, και πως θα μπορούσα άλλωστε σε ένα blog που είμαι και εγώ φιλοξενούμενος. Να συνεχίσει η Αφροδίτη να γράφει ό,τι θέλει και οι όποιοι θαυμαστές (και είναι ΠΑΡΑ πολλοί) να την χειροκροτούν με κάθε ευκαιρία. Αυτό που θα ήθελα, είναι να μην δέχονται επιθέσεις οι όποιοι επικριτές αυτής της κατάστασης...
Καλημέρα, μόλις πρωτοδιάβασα την ιστορία εχθές το βράδυ, ενστικτωδώς αντιπάθησα και θεώρησα πιο υπεύθυνο απ' όλους τον, με τη στενοκέφαλη λογική του εμποράκου, περαματάρη. Ρίχνοντας έναν καλό ύπνο, σηκώθηκα σήμερα κι όταν το ξανασκέφτηκα ένιωσα συμπόνοια γι' αυτόν, γιατί μάλλον κατάλαβα τον συμβολισμό του ποταμού. Δεν έφταιγε αυτός... Δεν ήταν στο χέρι του... Αυτός στην τελική ήταν απλά ένα μέσο.
Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι συνηθίζουμε να ταξιδεύουμε ,νοερά, σε παράξενα και ανοίκεια μέρη, φλερτάροντας πολύ επικίνδυνα με την τρέλα. Είτε από επιλογή μας, είτε από ανάγκη, είτε απ' οτιδήποτε άλλο, δεν έχει σημασία. Πάντοτε όμως το μυαλό μας είναι γερά δεμένο μ' ένα ελαστικό σκοινί, ώστε σε όσο μακρινούς δρόμους κι αν χαθεί, όταν φτάσει στα όρια του και το σκοινί παρατεντώσει, ξέρει τον τρόπο να γυρίσει πίσω. Αυτός είναι ο ρόλος του περαματάρη! Είναι φορές όμως που η τρέλα νικάει, τα πράματα στο μυαλό του ανθρώπου συσσωρεύονται και το σκοινί που μας ενώνει με την απέναντι μεριά δεν αντέχει και σπάει. Αυτό δε, μπορεί να γίνει από μια τελείως ασήμαντη αφορμή. Αυτός είναι ο ληστής! Το τυχαίο, το παράδοξο γεγονός στο οποίο ο άνθρωπος καταρρέει χωρίς άλλο προφανή λόγο, γιατί ακριβώς πριν απ' αυτό, το σκοινί είχε φτάσει ήδη στα όρια του...
Έτσι λοιπόν αν θέλουμε να μιλήσουμε για ευθύνες (πράγμα πεζό έδω που τα λέμε στη ζωή), την πρωταρχική και κύρια ευθύνη έχει φυσικά η Μαρία που εν γνώσει της έκανε το σάλτο μορτάλε στην άλλη μεριά του ποταμού.
Έπειτα έρχεται η ευθύνη (όχι το φταίξιμο) του Α., που παρά την ειλικρινή του, εν γένει, στάση ήταν εκείνος ο παράγοντας που επηρέασε πιο πολύ τη Μαρία, έστω και άθελά του.
Η ευθύνη του Β. είναι πως δεν αισθάνθηκε την ανάγκη που ένιωθε τη συγκεκριμένη στιγμή η Μαρία για τη στοργή του ή ακόμα χειρότερα, την αισθάνθηκε αλλά δε βρήκε τη δύναμη να της της τη δώσει.
Ο ρόλος του ψυχιάτρου είναι σαν τους ρόλους των μπάτσων στις ταινίες του Hollywood, όπου έρχονται αργά και μόνο για να διαπιστώσουν το θάνατο του θύματος. Η ευθύνη του είναι η αδυναμία της επιστήμης να βοηθήσει ουσιαστικά τον άνθρωπο στα βαθύτερά του προβλήματα.
Κι όπως είπα πιο πάνω η σειρά κλείνει με τον Ληστή που είναι απλά η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι και του Περαματάρη που είναι απλά και μόνο το σκοινί με μια πραγματικότητα που έσπασε...
Ένα μικρό ατύχημα (ζεμάτισα το χέρι μου) θα καθυστερήσει το επόμενο ποστ.
@zoros,
Οπως ζήτησε ο ΝΔ, "Βάλτε τα γράμματα στην σειρά (πρώτος αυτός που ευθύνεται περισσότερο, κτλ) και δικαιολογήστε την επιλογή σας.»
Πάααλι αδιάβαστος zoros?
Σχόλιό μου "...πάω να συνεχίσω, 3 ακόμη μου μείνανε στη σειρά με τους φταίχτες" (11:28),
Και με σειρά εμφανίσεως οι φταίχτες μου ήταν:
Β
Α
Π
Ψ
Λ
Μ
Για τους λόγους που φαίνονται ξεκάθαρα από το κείμενο για τον καθένα, μέσα στο κείμενο...
Καλά το πήγατε στο "Γυναίκας εγκώμιο", όταν είπατε ότι δεν τα καταλαβαίνετε (κι εκεί χρωστάτε απάντηση, καθώς το σχόλιό σας πάλι δείχνει ότι τελικά αλλιώς χρησιμοποιείτε εσείς το νόημα των λέξεων.
Θυμίζω,
"@aphrodite
"Εεεδώ είμαστε! Για εξηγήστε μου αγαπητέ, από πού & ως πού & ως πότε έχω εγώ το δικαίωμα κάτι που δεν το καταλαβαίνω ... να το απαξιώνω κιόλας?"
Και τον Σαλτάρω δεν τον καταλάβαινα, δεν έχω δικαίωμα να τον κρίνω? ..."
1:12 μμ
Αλλο απαξιώνω αγαπητέ, κι άλλο κρίνω. Και τα παραδείγματά μου δεν τα κατανοείτε κατ'επανάληψιν.)
Θλίβομαι βαθύτατα που πραγματικά χρησιμοποιείτε το μπλογκ για τους προφανείς σας λόγους και όχι για όλα τα added values. Είναι πολύ κρίμα να θέτετε εαυτόν ως τελευταίο κοινό παρονομαστή στον οποίον να πρέπει να συμμορφωθούν όλοι.
Και οι ΝΔ-κανόνες ετέθησαν για συγκεκριμένους λόγους, και ακολουθούνται στενά. Ξεφεύγουμε όταν πραγματικά η περίσταση το επιτρέπει.
Και είναι πολύ ωραίο και τρομακτικά πιο δύσκολο να παράγεις, ώστε μετά να έρχονται να σε επικρίνουν...
Με συγχωρείτε, την αρτηριοσκλήρωση πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με φαρμακευτική υποστήριξη, καλή δίαιτα και πολλή στοργή & αγάπη (μην ανεβαίνουν και οι ομοκυστεϊνες...).
Λοιπόν, εγώ σας προσφέρω τα δύο τελευταία, για τα άλλα φροντίστε προσωπικά.
Επιτρέψτε μου να μην επανέλθω, έτσι ή αλλιώς πάλι θα αφήσετε ένα κάρο άδετα σχοινιά ή/και θα το κουράσετε σε σημείο λιποθυμίας.
(btw, το να μου ανγνωρίζετε ορισμένα πράγματα πραγματικά με προβληματίζει...)
Με πολλή αγάπη και ανοχή,
Αφροδίτη.
Α, και καλή σας μέρα :)
to N.D.
Κε Ν.Δ. εγώ θα επιμείνω στους ισχυρισμούς μου ότι ο μόνος που ευθύνεται για τον πνιγμό της Μαρίας είστε εσεις!
Για αυτό σας παραπέμπω στο σχόλιο μου (9:28)χθες το πρωί!
To andy dufrense:
Καλείς την Aphrodite πίσω στη virtual reality ενώ κανονικά έπρεπε να την καλέσεις πίσω στη real virtuality (δεν θυμάμαι ποιος το έχει πει) , που είναι στην ουσία αυτό που βιώνουμε εδώ μέσα.
To lefteris kritikakis:
Bre lefteri αμαν πια με αυτούς τους αμερικανούς! Ασε τους ανθρώπους στα προβλήματά τους, πίστεψέ με , είναι και ποσοτικά αλλά και ποιοτικά σημαντικότερα από τα δικά μας!
Καλημέρα
Κύριε Δήμου, περαστικά!Ελπίζω να μην είναι κάτι σοβαρό κι επίπονο...
@aggelos-x-aggelos
Φίλε Άγγελε,έδωσες ρέστα!!!
Πού τα κατεβάζει η γκλάβα σου τέτοια σενάρια;;;
Καλημέρα σε όλους!!!
το να γραφει εδω δεν ειναι κακό, το θεμα ειναι να γραφει *και* σε δικο της ιντερνετικο χωρο για να μην χανουμε τα επεισόδια.
(Αφρο, το τελευταιο σου σχολιο-short story με αγγιξε, ταλέντο!!!)
Zoros
γράφω με ένα χέρι.
Τυπικά έχετε δίκιο.
Υπάρχει όμως και η κατηγορία του "εξαιρετικού ταλέντου" (έτσι πέρασε ο Χορν τις εξετάσεις της δραματικής σχολής).
Μας οδηγεί σε εξαιρέσεις.
Πιστεύω ότι κάνει το μπλογκ πιο πλούσιο.
Ελάτε! Όλοι οι καλοί χωράνε.
(Ο ζεματισμένος γάτος...)
Στις 11:00 θα βγάλω στο blog μου μια φωτό.
Η φωτό αυτή θα μείνει μόνο για 5 λεπτά!
Τη φωτό αυτή τη βρήκα στο διαδίκτυο όπως και πολλές άλλες.
Η φωτό είναι σκληρή και είναι μόνο για ενήλικες.(αν και θα έπρεπε να τις δείχνουμε και στα παιδιά μας ίσως).
This post has been removed by the author.
This post has been removed by the author.
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ αγαπημένε μου ΝικόΔημε!!!
Περαστικά!
Zoros said...
"Της Αφροδίτης είναι ένα λυρικό αριστούργημα, αλλά από ουσία τίποτα. "
--------------------
Είναι δικαίωμα τού καθενός να λέει τις σκέψεις του. Όταν όμως λέει ότι το τάδε σχόλιο είναι "από ουσία τίποτε", δεν κρίνει απλώς, επικρίνει, απαξιώνει, υποτιμά, περιφρονεί κι όλας, κι εν παση περιπτώσει, όσο και να ψάξουμε σε αυτά τα λόγια, δεν θα βρούμε μέσα τους ίχνος αγάπης (το κορυφαίο ίσως αίτημα που έθεσε, από καιρό, εδώ μέσα ο οικοδεσποτης, κατά τη γνώμη μου).
Η αλήθεια είναι ότι με την Αφροδίτη συνδεόμαστε πλέον φιλικά και οικογειακά, έτσι έχω ένα λόγο παραπάνω να νιώθω σφοδρή δυσαρέσκεια που την αδικείτε, που φαίνεται να ενοχλείστε από το ταλέντο της (όσο κι αν δεν το παραδέχεστε) κι όταν της το αναγνωρίζετε το κάνετε για να την υποσκάψετε ("από ούσία τίποτε").
Και αυτό ασφαλώς είναι δικαίωμά σας. Μη ξεχνάτε όμως ότι και οι κρίνοντες κρίνονται.
Στην καρδιά μας έχουμε και για σας αγάπη, φτάνει να μη μας προκαλείτε τόσο πολύ, γιατί είπαμε: άλλο η διαφωνία και η διαφοροποιηση κι άλλο η σκληρότητα και άκαρδη συμπεριφορά.
Με αγάπη
Παράγραφος
@zoros
To γενικόλογο και ήπιο που θα μπορούσε να ειπωθεί,είναι πως ΚΑΙ οι κρίνοντες,κρίνονται..
Από κει και πέρα,ξέρετε,συχνά συμβαίνει,να μοιάζει πως δεν γράφτηκαν τυχαία οι στίχοι:
''Και ρεζιλεύουμε,
εκείνο που ζηλεύουμε.
Έτσι για να φτύσουμε,
ό,τι ΠΟΤΕ δεν θ'αποκτήσουμε...''
Για το ταλέντο και τον πλούτο ποιοτικών γνωρισμάτων στην Αφροδίτη,και δεν αναφέρομαι μόνο σε μια στείρα ανάγνωση των διαμαντιών της,ό,τι κι αν ειπωθεί,περιττό,είναι σαν γλαύκα στην Αθήνα..
Κύριε Δήμου,δεν είχα χρόνο,ξεκίνησα από το τέλος τα σχόλια,κι είδα τα ''περαστικά'' της αγαπημένης μου Παραγράφου.
Ολόψυχα και τις δικές μου ευχές!
Γάτε μου/μας,
Περαστικά!
Σε ματιάσαμε εδώ μέσα μου φαίνεται! Βάλε χάντρα θαλασσιά στη φωτο του γάτου ντε!
Μμμμάκια!
(και σε όλους μάκια & πατ-πατ για καλημέρα!)
btw, πραγματικά μπορώ να διαβάζω ώρες όλα αυτά που γράψατε - δεν πιστεύω στην ποιότητα των σχολίων, στο χιούμορ τους, στην τεκμηρίωση, στις συμπληρώσεις, στην καλλιτεχνική τους αρτιότητα, πόσο μα πόσο δυνατά ήταν... Απίστευτο!
Τόσο ταλέντο μόνον ο Δήμου μπορούσε να το μαζέψει - τον λατρεύω (πέραν όοοολων των άλλων, έχω καταντήσει γραφική) γιατί
he brings out the best in us.
(Ο,τι έχει για best ο καθένας, φαντασία, εμπάθεια, ότι...)
Χαλάλι το ξενύχτι & οι ώρες να διαβάσω ΟΛΑ τα παιδιά! Σέρνομαι αλλά είμαι πιο γεμάτη.
Πόσα ευχαριστώ να πλημμυρίσουν τις οθόνες σας,
(χρονολογικά) aggelos-x-aggelos, vassiliskou, sizenagir, titika, kostas, andy dufresne, cyberlaika, synas, new kid onthe blog, pink panther, takis vassilopoulos, ni chi, yosemite sam, maika, kostakis, basik, glenn, georgia m, mickey, parisaktos (εκ μέρους όλων), genikos, blade runner, houlia, kahri, anula, zoros και φυσικά paragrafos (για όλα!)
Ευχαριστώ πολύ.
Κι ΟΛΟΥΣ τους φίλους, έμαθα πολλά(και γέλασα πολύ).
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
ΥΓ- Να πω και ταιριαστό φινάλε (κατά yosemite)?
"...Λίγο πριν ξεκινήσει η λεγάμενη απο το σπίτι, ο guerrero που ήλεγχε την κατάσταση απο παρακείμενο ύψωμα, εκτόξευσε ένα πύραυλο τελευταίας κοπής και τους έστειλε όλους στο διάολο..."
LOL LOL LOL!!!!
11:15 πμ
@Αphrodite
καλά,πως τα σκέφτεσαι όλα αυτά,τόσο γρήγορα και τα βάζεις και σε σειρά τόσο όμορφα και με το άλλο χέρι....κοιμίζεις τα θηρία 11 φορές??? Μήπως είσαι 10 σε 1???
ζηλεύω!!!
ΤΖΑΖΟΣΕΝΤΟΝΟ
Μπορεί ο μίκυ να ξεσπάθωσε εναντίον της μετατροπής του blog σε διαγωνισμό ταλέντων, αλλά προσωπικά δεν συμφωνώ καθόλου.
Αρχισα μάλιστα να αισθάνομαι, οτι βρίσκω σιγά σιγά εδώ μέσα τον πραγματικό μου εαυτό και μία ακατανίκητη ροπή για τζαζοσέντονα αρχίζει να με κυριεύει.
Δεν σας κρύβω ότι απο χθες έχω περιέλθει σε μία πολύ τζαζ κατάσταση.
Θέλω επειγόντως να μάθω τι θα γίνει στη συνέχεια με το φώσκολο.
Δυστυχώς κανείς απο τους παρεπιδημούντες του blog δεν βλέπω να έχει τη διάθεση να πάρει τη σκυτάλη και να ολοκληρώσει το script.
Θα το συνεχίσω λοιπόν μόνος μου με κίνδυνο να φάω το κράξιμο της αρκούδας.
Είχαμε μείνει στο σημείο όπου ο γνωστός σκηνοθέτης προσπαθεί να δελεάσει την ηρωίδα μας προκειμένου να της αποσπάσει την αποκλειστική εκμετάλλευση του όλου δράματος.
Αφρόδιτη της λέει,πολύ το σκέφτεσαι και θα με αναγκάσεις να σε παρακάμψω και να προχωρήσω άμεσα στη δική μου εκδοχή αυτής της θλιβερής ιστορίας.
Ρε συ director του λέει αυτή (παλιά της τέχνη να ανακατεύει τις γλώσσες) αυτό το βουκολικό δε μου κάθεται καλά.Ωρα είναι τώρα να με ζώσεις με τα φυσεκλίκια και να με αμολήσεις στον κάμπο σαν τις μακαρίτισσες την καρέζη και τη βουγιουκλάκη.Οχι τίποτ' άλλο αλλά να, έχω φτιάξει και ένα προφίλ στο blog και είναι κρίμα να το τσαλακώσουμε.
Οχι βρε κουτό της λέει αυτός θα το κάνουμε σε σύγχρονη έκδοση.Μέχρι και ελικόπτερο θα σου βάλω.
Αυτό πάλι που κολλάει ρωτάει απορημένη η ηρωίδα μας.
Κοίταξε σκέφτομαι να βάλω τον ταξίαρχο θεοχάρη να σε κυνηγάει απο σαλέ σε σαλέ ενώ απο πάνω ο guerrero θα σας αμολάει ρουκέτες.
Πάνω στην κουβεντα ξυπνάει και το παληκάρι της ιστορίας που όπως αποδεικνύεται (πάλι μας παραπλάνησε ο δάσκαλος) δεν είναι ο Α αλλά ο..guerrero.
Βρε μ..α φώσκολε του λέει δεν ξέρεις ότι με κυνηγάει η ντελ πόντε απο τη χάγη;
τι μου κουβαλήθηκες εδώ πέρα;
Θες να πλακώσει όλη η αντιτρομοκρατική στην καλύβα;
Κουλάρησε αγόρι μου του λέει αυτός.Για σένα δουλεύω.Θα αποδείξουμε ότι όλα είναι μία πλεκτάνη.
Και πως θα το αποδείξουμε δηλαδή ρωτάει απορημένος ο Α.
(λόγοι ασφαλείας επιβάλλουν την μη περαιτέρω χρήση του ονόματος του καλυβάρχη)
Σκέφτομαι να ενοχοποιήσουμε το λήσταρχο νταβέλη.
Πας καλά του λεει ο Α.Αυτός έχει πεθάνει εδώ και 100 χρόνια.
Υπάρχει και ένα άλλο θέμα λεει η αφροδίτη.Για το οικονομικό δεν συζητήσαμε.
Ααα ακούτε εδώ λέει εκνευρισμένος ο director, εδώ πάμε να φέρουμε την πολιτιστική επανάσταση στη χώρα και σεις κοιτάτε μόνο το τομάρι σας.
Στο άκουσμα αυτής της φράσης ο Α και η αφροδίτη αναλύονται σε λυγμούς.Συγνώμη δάσκαλε όλοι γνωρίζουμε την προσφορά σου στην πολιτισμική αναβάθμιση του τόπου και θα είναι τιμή μας να βάλουμε και μεις ενα λιθαράκι σε αυτό το οικοδόμημα ψελλίζει δακρυσμένη η αφροδίτη.
Στο μεταξύ ο οικοδεσπότης κοιμάται.(Το σκηνικό διαδραματίζεται μέσα στα άγρια μεσάνυχτα και ως γνωστόν ο γάτος δεν διανυκτερεύει)
Κοιμάται τρόπος του λέγειν δηλαδή διότι στην πραγματικότητα στριφογυρίζει συνέχεια στο κρεββάτι λουσμένος στον ιδρώτα.
Ξαφνικά πετάγεται πάνω αλαφιασμένος και συνειδητοποιεί ότι όλα αυτά δεν είναι παρά ένα φρικτό όνειρο.
Ουφ αναστενάζει με ανακούφιση.Εφιάλτης ήταν.Κανείς δεν θα μου πάρει την αφροδιτούλα μου.
Zoros said...
"Της Αφροδίτης είναι ένα λυρικό αριστούργημα, αλλά από ουσία τίποτα. "
Nα επισημάνω μία αντίφαση: Πως μπορεί κάτι που είναι λυρικό αριστούργημα να μην έχει ουσία. Είναι η ίδια του η ουσία.
Προφανώς εννοείς ότι δεν δίνει πληροφορίες, δεν έχει content - αλλά δεν χρειάζεται.
Ελπίζω να μην έγραψα πολλά προηγουμένως...
Πάντως η τελική σειρά (μιας που τυπικά την παρέλειψα πριν) είναι:
1)Μ
2)Α
3)Β
4)Ψ
5)Λ
6)Π
Να πω και εγω ένα μπράβο στον αξξελο-εξάγγελο και περαστικα στον οικοδεσποτη μας....καλημερα!!
11:00
Η φωτογραφία ανέβηκε.
Όποιος νομίζει ότι θέλει και μπορεί ας με επισκεφτεί.
@sizenagir
αισχρό, κι όμως αληθινο...
αυτός είναι ο κόσμος μας...
ΔΥΣΤΥΧΩς
Στο γερμανικό αστικό δίκαιο, και ο φίλτατος ΝΔ πρέπει να το γνωρίζει πολύ καλά και να μας αναφέρει τον νόμο και το άρθρο, υπάρχει νόμος που καταδικάζει με φυλακή πολύμηνη μη εξαγοράσιμη όποιος αρνείται να παράσχει βοήθεια, ακούσια ή εκούσια, άμεσα ή έμμεσα. Δια ταύτα, ο Περατάρης θα σαπίσει στην φυλακή, όπως του αξίζει. Αυτό το δεν γνώριζε αν θα πνιγεί η κοπέλα δεν με καλύπτει. Τι σόι επαγγελματίας είναι να μην γνωρίζει? Και το άλλο που ειπώθηκε ότι είναι επαγγελματίας και δεν ευθύνεται, ας το πει στο δικαστήριο. Εσείς οι επαγγελματίες δεν θα βοηθούσατε?
Καλημέρα
Αν και δεν παρακολουθώ πολύ καιρό αυτές τις συναντήσεις , θα πρέπει να πω ότι κάθε φορά που υπάρχει ένα θέμα αφού παρατεθούν διάφορες απόψεις μετά αρχίζουν οι αντιπαραθέσεις , οι ζήλιες , μάλλον για το ποίος θα τραβήξει περισσότερο την προσοχή του οικοδεσπότη κλπ.
Θα πω μόνο ότι είναι έντονο το δυναμικό της συνύπαρξης αυτής ένας πολύ γνωστός και σημαντικός άνθρωπος και πολλοί άγνωστοι μεταξύ των οποίων κάποιοι εκφράζονται με σημαντικό τρόπο.
Μου αρέσει το χιούμορ που κυκλοφορεί εδώ μέσα, μου αρέσει ο λυρισμός γενικά , άλλωστε είναι και ο συνδετικός κρίκος αμαρτίας - πραγματικότητας και αστικής συνείδησης.
Ελπίζω η Αφροδίτη να μην είναι ο ίδιος ο οικοδεσπότης, αν και θα ήταν ενδιαφέρον πολύ.
Κύριε Δήμου περαστικά για το κάψιμο και σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία αυτή που δίνετε σε όσους την επιλέγουν.
Καλημέρα
@paragrafe, apousia, anula, maika, yo (again)
Αυτό το "παιχνίδι" έβγαλε πολλά στη φόρα - κρατώ την αγάπη σας, σας στέλνω τη δική μου, κι όλα τ'άλλα... D E L E T E!
@sizenagir,
Τυχερός & αγνώμων όποιος τα βλέπει από μακριά...
θάνατος & ΘΑΝΑΤΟΣ...
Ποιά Μαρία τώρα...
@yo
:-)))
Από νομικής άποψης δεν φαίνεται να φταίει κανείς. Το ζήτημα είναι από ηθικής.
Ποιός απ' όλους θα ένιωθε φταίχτης (θα είχε τύψεις), αν μάθαινε για την κατάληξη της Μαρίας.
Μήπως αυτή θα ΄πρεπε να ήταν η συνέχεια στην ιστορία της Αφροδίτης; O aggelos-x-aggelos ξεκίνησε να περιγράφει το μετά, αλλά όταν έφτασε η συνέντευξη στην απονιμή ευθυνών το έκοψε
p.s. Μη με φάτε, όλοι όσοι βαρεθήκατε τα μυθιστορήματα της Αφροδίτης
p.p.s Έχω κι εγώ ένα καλό να το γράψω; Να η ευκαιρία
Καλημέρα παρεούλα!!!
Παιδιά ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια και ειδικά εσένα άφρο.
κ. Δήμου περαστικά (ελπίζω να μην είναι σοβαρό) και σας ευχαριστώ και εσάς πάρα πολύ.
Νομίζω ότι το συγκεκριμένο θέμα προφέρονταν για σεντόνια. Συνήθως και εγώ κουράζομαι να διαβάζω μεγάλα σχόλια αλλά σ’ αυτό δεν γινόταν να πάρεις θέση με λιγότερα. Βέβαια εγώ και η θεά το παρακάναμε λίγο. Υφάναμε μόνοι μας την προίκα μας! Αλλά το κυριότερο είναι ότι δεν υπήρξαν ανούσιες κόντρες και ξερολισμοί! Προσωπικά αυτό με κουράζει πολύ περισσότερο…
@felix
Όλο αυτό το έγραψα για να πω ακριβώς αυτό. Δεν φταίει κανείς!
@agelos papagelis,
Οχι, Δήμου = Δήμου, εγώ απλή επισκέπτρια είμαι :)
Περαστικά σου..ζεματισμένε Γάτε!
paragrafos said...
Η αλήθεια είναι ότι με την Αφροδίτη συνδεόμαστε πλέον φιλικά και οικογειακά
Μέσα από το blog γνωριστήκατε; Αν θέλετε, μου απαντάτε. Απλή περιέργεια...
Καλημερα σε ολους.
Σχετικα με το ποιος φταιει για τον θανατο της Μαριας εχω ηδη γραψει.
Συγχωρεστε με για το off topic ποστ, αλλά θελω μονο να πω (και με κινδυνο να παρεξηγηθω) πως η αναφορα που κανει η Αφροδιτη στο κειμενο της στα μικρα πραγματα που σκεφτεσαι για να κρατηθεις στην ζωη ακομα κι αν ειναι να αυτοκτονησεις μου θυμισε αναγνωσματα του Σαμαρακη.
Τελος, ειμαι σιγουρος πως ο ΝΔ θα ανεβασει νεο θεμα συντομα, ωστε να ξεπεραστει η ιστορια με τα σεντονια. Εαν καποιοι νοιωθουν θιγμενοι, λυπαμαι. Αλλά γνωριζω οτι προσωπικα απολαμβανω τις ωραιες ιστοριες.
Ο ΝΔ ευθύνεται γιατι έβαλε τη Μαρία και τους άλλους 5 να παίξουν το πρόβλημα του Rose.
Πρίν από πολλά χρόνια, τρείς ιππότες ήθελαν να περάσουν τον ποταμό Νέβα. Κάθε ιππότης είχε τον υπηρέτη του, και έπρεπε να περάσουν συνολικά 6 άτομα από τη μια όχθη στην άλλη. Η βάρκα που είχαν μπορούσε να μεταφέρει μόνο μέχρι δύο άτομα. Υπήρχε όμως ένα σοβαρό πρόβλημα: Οι ιππότες ήταν αιμοσταγείς δολοφόνοι, και μάλιστα
κανένας από τους υπηρέτες δεν θα επιβίωνε αν δεν βρισκόταν συνεχώς υπό την παρουσία του αφέντη του. Η λύση χρειάζεται διαδοχικα σχέδια σαν εκείνο του post.
Ο ΝΔ έλυσε λάθος το πρόβλημα και έγινε το μακελειό. Ο ΝΔ νιώθει τύψεις και ψάχνει δικαιολογίες για το ποιος φταίει.
Περαστηκά αγαπητέ Νίκο.
Δεν νομίζω ότι ο Περαματάρης έχει την οποιαδήποτε νομική ευθύνη. Αρνήθηκε να περάσει απέναντι τη Μαρία γιατί δεν είχε λεφτά. Βαρκάρης ήταν δεν είχε καμία υποχρέωση να "μαντέψει" την ψυχολογική κατάσταση της Μαρίας. Και ούτε μπορούσε να προβλέψει ότι η Μαρία θα επιχειρούσε να περάσει κολυμπώντας. Ακόμη και αν η Μαρία του το έλεγε περασέ με απέναντι ή θα επιχειρήσω να περάσω μόνη μου το ποιό πιθανό είναι να μην την πίστευε. Με την λογική αυτή θα έπρεπε να είναι από καιρό φυλακή όλοι οι ξενοδόχοι γιατί τις πολύ κρύες μέρες του χειμώνα δεν φιλοξενούν δωρεάν τους αστέγους και αυτοί πεθένουν από το κρύο. Δεν έχει λογική. Η μόνη κατηγορία που μπορεί κάποιος να του προσάψει είναι ότι φέρθηκε σαν στηγνός και απάνθρωπος επαγγελματίας. Άλλο πράγμα όμως η ηθική του ευθύνη. Ηθίκα είναι μέσα στους τρείς πρώτους υπεύθηνους.
synas said...
Μέσα από το blog γνωριστήκατε; Αν θέλετε, μου απαντάτε. Απλή περιέργεια...
--------------------
Θα σας απαντήσω έμμεσα: οι άνθρωποι που έχουν αγάπη στην καρδιά, βρίσκουν τρόπους και μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και από δέκα εκατομμύρια έτη φωτός μακριά.
Ιδίως οι γυναίκες.
Με αγάπη
Παράγραφος
Επειδή πολλά ειπώθηκαν πολλά για Αφροδίτη τσαζοσέντονα και τα παρόμοια.
Η Αφρ ο aggelos-x-agglos και όποιος άλλος έχει κάθε δικαίωμα να γράφει ότι του καπνίσει στο μπλογκ, αρκεί να του το επιτρέπει ο Δήμου. Αυτός είναι ο μόνος ρυθμιστής εδώ μέσα. Όλοι εκτός από τον Δήμου είμαστε επισκέπτες.
Αναφορικά με την ποιότητα των σεντονιών της Αφρ. Τέτοιου είδους συγγραφική ικανότητα υπάρχει εκεί έξω με τα κιλά. Προσφορά πολλή, ζήτηση λίγη. Μια βόλτα στα περίπτερα θα σας πείσει.
Το πρώτο που συγκινεί στα αφροσέντονα είναι το κατά παραγγελία βίπερ νόρα. Το κανονικό νόρα το αγοράζεις και σου μιλάει κονσέρβα. Η Αφρ γράφει επιπέδου νόρα (άντε κλικ Κωστόπουλου μεσαίες σελίδες, όχι παραπάνω) για κάτι live εδώ και τώρα. Τάτσι αλλά μέχρι εκεί.
Το δεύτερο στοιχείο που συγκινεί είναι οι μικροτσοντούλες. Λόγω του ιδιότυπα ζωντανού chat που συμβαίνει εδώ μέσα, οι περισσότεροι, και γιατί όχι κάποιες, φαντασιώνονται πως απευθύνεται σ' αυτούς. Τίποτε το κακό σ' αυτό. Το κακό είναι πως η φαντασίωση αυτή ενισχύεται από off the record προσωπικά γλειψίματα στους εκ περιτροπής αναγνώστες (θα κάνω τα παιδιά σου, θεά του σεξ κτλ).
Κατά συνέπεια, η επαρχιακή επιτυχία, είναι προϊόν του γεγονότος ότι δεν τα γράφει στο δικό της μπλογκ. Δεν θα είχε εκεί την δυνατότητα να γλείφει τους αναγνώστες της με αυτές τις μεθόδους. Χωρίς σεξ - γλείψιμο, το επίπεδο νόρα θα γινόταν αμέσως ορατό. Και πράγματι, καθώς περνά ο καιρός, κάποιες (ελάχιστοι άντρες ακόμη, σίγουρα ο μικι, μάλλον ο γλεν) έχουν αρχίσει να το παίρνουν πρέφα.
Το ότι δεν έχει δικό της μπλογκ, το εμφανίζει προς τα έξω (σκοπίμως) σαν ανάγκη να ακούσει μια καλή κουβέντα από έναν "φτασμένο". Όπως ακριβώς και ο σαλτάρω. Με τη μεγάλη διαφορά ότι εκείνος πρόσβαλε κόσμο. Αλλά όπως κι εκείνος, έτσι κι αυτή, έπιασε μια πολυσύχναστη γωνία γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
Η Αφρο έχει σκοπιμότητα. Δεν μπαίνει εδώ για να σχολιάσει το ποστ και να "παίξει". Αν το κάνει, το κάνει μετά από πίεση. Δεν παίζει με τους κανόνες. Γράφει αυτιστικώς τα δικά της για να προβληθεί. Πως να το λέω, κυνηγάει τα φράγκα σε ένα μέρος που τα άλλα παιδάκια παίζουν για το κέφι τους. Γι' αυτό και έχει πάρει το Δήμου από κοντά. Επειδή όμως του έκατσε γεροντοέρωτας ανασφάλειες ηλικίας κάθεται και την ακούει. Γιατί; Γιατί πλέον του Δήμου δεν του μιλάει κανείς σ' αυτή τη χώρα. Τραγική κατάσταση... Παπαντρέου Μιμή Ωνάσειο...
Για τη σύγκριση με Σαλτάρω: Αυτός ακυρώθηκε από τη στιγμή που έπαιξε με την προσωπική δυστυχία ορισμένων εδώ μέσα. Τεχνικά όμως το ταλέντο του ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερο. Γι' αυτό και θα παραμείνει αταξινόμητος. Αν η Αφροδίτη φύγει τώρα για κάποιο λόγο απ' το μπλογκ, έχω την αίσθηση οτι κανείς δε θα τη θυμάται σε 10 μέρες. Άλλες πέντε θα βγούν με το ίδιο τάχα ταλέντο - αίμα και σπέρμα. Τον Σαλτάρω τον θυμούνται και θα τον θυμούνται όλοι. Σημάδεψε αυτό το μπλογκ για πάντα. Όσο υπάρχει αυτό το μπλογκ, θα υπάρχει και η θυμησιά του Σαλτάρω.
Ενδιαφέρον θα είχε μια παρωδία της Αφρ από τον Σαλτάρω.
Καλημέρα!
Βλέπω πως αναφέρεστε σε κάποια σχόλιά μου για τις επισημάνσεις που έκανα σχετικά με το χαρακτήρα που έχει λάβει το blog. Απλά θα παρακαλούσα να είστε πιο προσεκτικοί στα περί "ξεσπαθώματος" και "αδικίας" - μια προσεκτική ανάγνωση θα δείξει αν όντως "ξεσπαθώνω" ή "αδικώ" κανένα ;)
Ο καθένας φυσικά μπορεί να περιμένει από ένα blog ότι θέλει - και αν δεν τον ικανοποιεί υπάρχουν κι άλλα.
Ο καθένας φυσικά μπορεί να περιμένει από τον Νίκο Δήμου ότι θέλει - και αν δεν τον ικανοποιεί υπάρχουν κι άλλοι.
Υπεύθυνος για το κάθε blog είναι ο οικοδεσπότης και κανείς άλλος. Εκείνος θέτει τα όρια, εκείνος τα καταστρατηγεί, εκείνος τα αναιρεί όποτε και όπως νομίζει. Απλά, όπως είχα γράψει και στο ...μακρινό παρελθόν, καλό θα ήταν να μας ενημερώνει κιόλας. Σήμερα π.χ. μάθαμε για την έννοια του "εξαιρετικού ταλέντου" και την ειδική αντιμετώπισή του. Προσωπικά δεν το είχα υπόψη.
Εάν λοιπόν το blog θα μετατραπεί (και) σε χώρο φιλοξενίας συγγραφικών ταλέντων, so be it!
Κάτι τέτοιο πάντως, πέρα από τα θετικά της ανάδειξης κάποιων, ενδέχεται να δημιουργήσει και κάποια "προβληματάκια" για όσους θέλουν να εκφραστούν διαφορετικά, ως σχολιαστές του ΝΔ και άλλων και όχι ως wannabe συγγραφείς (π.χ. διακοπή της ροής, επευφημίες και αντιπαραθέσεις, μετατόπιση του βάρους στις εντυπώσεις και τις λέξεις από την ουσία και τα επιχειρήματα). Μήπως λοιπόν θα ήταν καλό να δημιουργηθεί και ένα δεύτερο blog κάτω από το profile Nikos Dimou με λιγότερο "κουκουρούκου" κριτήρια; Ή ακόμα καλύτερα ένα άλλο, μόνο για ...τζαζοσέντονα και ανάδειξη νέων συγγραφικών ταλέντων; Είμαι βέβαιος πως θα κάνει θραύση! Και ο γάτος μας θα ικανοποιηθεί απόλυτα στο ρόλο του Μαικήνα ;)
Διαφορετικά, μάλλον ήταν λάθος η διακριτική "συμμόρφωση" κάποιων με τις πρόσφατες προτροπές και "οδηγίες" του γάτου για ...αυτοσυγκράτηση (ο όρος φαντάζει εξαιρετικά αστείος πλέον). Έπρεπε να θεωρήσουμε εαυτούς "εξαιρετικά ταλέντα", να ιππεύσωμεν την κάλαμον και να γράφουμε ότι γουστάρουμε αλληλοχαριεντιζόμενοι, χρησιμοποιώντας το παρόν blog ως χώρο φιλοξενίας για τις "υψηλές εμπνεύσεις" μας. Μόνο που προσωπικά δε μπαίνω εδώ μέσα γι' αυτό το λόγο - και θαρρώ πως δεν είμαι ο μόνος.
Γνωρίζω πως ενδέχεται να παρεξηγηθώ με αυτά που γράφω. Περισσότερο όμως γνωρίζω πως τα γράφω με ειλικρίνεια και καλή προαίρεση για όλους και κυρίως πως τα γραπτά μένουν. Άλλωστε , όποιος θέλει να δει κάτι σε ένα κείμενο, θα το δει, ακόμα κι αν αυτό δεν έχει καμιά σχέση με τις προθέσεις τους γράφοντος ή το περιεχόμενο του κειμένου. Δε μπορώ συνέχεια να εξηγώ τα αυτονόητα - ακόμα και σε σοφούς γάτους :)
Υ.Γ. Από Κυβερνητικός Εκπρόσωπος βρέθηκα στην ...Αντιπολίτευση! Ούτε ο Μητσοτάκης τέτοια ...αποστασία :))
carder said...
Ο ΝΔ ευθύνεται γιατι έβαλε τη Μαρία και τους άλλους 5 να παίξουν το πρόβλημα του Rose.
Φυσικά και δεν ήταν το πρόβλημα του Rose.
Yπάρχει και το άλλο (που μοιάζει με του Rose) με την κατσίκα, το λάχανο και το λύκο.
Χωράνε μόνο δύο στην βάρκα και δεν πρέπει να μείνουν μαζί όσα τρώγονται...
"Ο Νίκος Δήμου κάηκε
ο Νίκος Δήμου πάει..."
Ελπίζοντας, αγαπητέ, ότι δεν πρόκειται για... "διπλωματικό ατύχημα" εύχομαι περαστικά αναμένοντας εναγωνίως τη λύση του τεστο-αινίγματος.
Θαυματουργό tip: Στα ζεματισμένα μέρη βάζουμε ντομάτα ή οδοντόκρεμα, αλλά αμέσως κι όχι μια βδομάδα μετά...
Μια και γινήκαμε όλοι συγγραφείς εδώ μέσα, κρυφοί και φανεροί, σάχλες και περιωπής, έγραψα και εγώ κάτι, μπας και γίνω ολύμπιος θεός. Το ανέβασα στην γωνία μου, άντε σας επιτρέπω να με θαυμάζετε. Σεβάστηκα τον χώρο το ΝΔ, αν και αυτός θα το εκτιμούσε.
@ ΝΔ
Σωστό, απλά με τον Rose δεν περισσεύει κανείς.
This post has been removed by the author.
Τώρα μόλις διαπίστωσα πως όση ώρα έκανα preview το σχόλιο, έγραψε κάποιος nikitas reloaded. Δεν γνωρίζω αν έχει σχέση με το γνωστό troll ή απλά καπηλεύεται το όνομά του. Τα ID τους είναι διαφορετικά πάντως. Θα δείξει. Πάντως αν ισχύει η πρώτη περίπτωση, εξακολουθώ να πιστεύω πως δε δικαιούται να ομιλεί - γνωρίζει καλά το γιατί ;)
BTW με ID 16802795:
"paragrafos keimeno sourauli" = "επαίτης θεός του συρμού" = "ΣΑΛΤΑΡΩ ΣΤΟ ΚΕΝΟ" = "HARRY RELOADED" - για αυτό το post μόνο στις 7:09πμ!!!
Περαστικά σας!
@ΝΔ
Γιατρός δεν είμαι. Υπάρχει ένα σκεύασμα σε spay (mousse) Που λέγεται Locakorten ή κάπως έτσι. Θεαματικότατο ως προς τη δράση (σκέτη κορτιζόνη σε μους)
This post has been removed by the author.
Όποιος από σας δεν έχει Avatar (την εικόνα που εμφανίζεται δίπλα από το nick του) να αποκτήσει. Ο σαλτάρω και όποιος άλλος μπορεί να χρησιμοποιεί κάλλιστα το δικό σας nick όποτε λείπετε! Εκτός κι αν ο harry είναι ΟΝΤΩΣ ο σαλτάρω και του ξέφυγε σήμερα να βάλει άλλο (το παλιό) ID :)
Θα μπορούσε φυσικά ακόμα και Σαλτάρω και Θεά να είναι το ίδιο πρόσωπο, αν και έχω καλούς λόγους να αμφιβάλλω ;)
nikitas reloaded said...
Το ότι δεν έχει δικό της μπλογκ, το εμφανίζει προς τα έξω (σκοπίμως) σαν ανάγκη να ακούσει μια καλή κουβέντα από έναν "φτασμένο". Όπως ακριβώς και ο σαλτάρω. Με τη μεγάλη διαφορά ότι εκείνος πρόσβαλε κόσμο.
Τον Σαλτάρω τον θυμούνται και θα τον θυμούνται όλοι. Σημάδεψε αυτό το μπλογκ για πάντα. Όσο υπάρχει αυτό το μπλογκ, θα υπάρχει και η θυμησιά του Σαλτάρω.
-----------------------------
1. O σαλατάρω δεν έπαψε ποτέ να γράφει εδώ μεσα(δεν το έχετε παρει χαμπάρι;) μόνο που και "ο πελλός θέλει τον αντίπελλό του" και φοβάται πια να να ασελγήσει σε βάρος της μνήμης νεκρών και επιληπτικών παιδιών...
2. Ο σαλατάρω εξακολουθεί να γράφει στο μπλογκ μου, τις πιο απίθανες ώρες.
Αφήνει αισχρά που θα έκαναν και τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ να κοκκινήσει!
Αισχρά σε βάρος εμού, το;yυ συζύγου μου (τα είδε ο άνθρωπος και τρόμαξε!) και τής επιληψίας τού παιδιού μου! (Για τέτοιο γουρούνι μιλάμε)
Όσοι το νοσταλγούν, το γουρούνι, και έχουν τις ιδιες κανιβαλικές χάρες, ας περάσουν να τον θαυμασουν! Αν τον προλάβουν, γιατί έχω δώσει τους κωδικούς μου σε πέντε δέκα γνωστά πρόσωπα (δεν είχα άλλη λύση) για τον διαγραφουν (παρά ταύτα ξεφεύγουν καποτε μερικά του περιττώματα).
Όσοι κοπρολάγνοι, προσέλθετε!
Α, μα πια!
Χωρίς αγάπη
Παράγραφος
Πολύ κακία βλέπω στο προσκήνιο!
Δεν καταλαβαίνω γιατί?
Κακό είναι να ζητά κανεις την επιβεβαίωση? Ανθρώπινο δεν είναι?
Εσύ τι ζητάς Nikita reloaded?
@paragrafos
και το "χωρίς αγάπη" μου φαίνεται εξίσου ανθρώπινο με το "ΜΕ αγάπη"
θα πρότεινα να μη γίνει διάλογος με τον nikitas reloaded. Πέρα από το ...ύποπτο όνομά του, αποτελεί troll με την "τυπική" έννοια που είχα θίξει παλαιότερα. Το ID του είναι φρεσκότατο: 24214875.
Όπως έγραψα και παλαιότερα για τέτοιες περιπτώσεις, μόνο σε σχολιαστές με public profile και email ή blog (ή προσωπική επικοινωνία) είναι καλό να δίνουμε σημασία. Αν δεν ισχύει κάτι τέτοιο, θα αποφύγω τον πειρασμό να αντι-σχολιάζω, ακόμα κι αν τα σχόλιά τους προκαλούν εμένα ή άλλους. Ο γάτος συνέστησε άλλωστε να αγνοούμε τέτοιες προκλήσεις.
Παράγραφος, μη συγχύζεσαι και συνέχισε τον αγώνα σου. Έχουμε καταδικάσει πλέον απερίφραστα τη συμπεριφορά του σαλτάρω εδώ και πάνω από μήνα. Δυστυχώς είναι τεχνικά αδύνατον να αποφύγουμε την όποια κακεντρέχεια εκείνου ή άλλων trolls.
Νίκο, περαστικά και για το χέρι - έστω και ...καθυστερημένα!
Συγχωρέστε με για την παρέμβαση μιας και δεν είμαι από τους στηλοβάτες του blog και εκ των πραγμάτων η γνώμη μου δεν έχει το βάρος του mickey ή της paragrafos σε αυτά τα θέματα. Αλλά κρίνω σκόπιμο να επισημάνο κάτι. Έχουμε μπει σε μία φάση "εσωστρέφειας" (που λένε στην πολιτικάντικη αργκό). Ο ένας κρίνει τον άλλο και το ζητούμενο είναι αν γράφει καλά η Αφροδίτη και όχι το αντικείμενο κάθε post. Και το χειρότερο είναι ότι πολλά από τα επιφανή μέλη της κοινότητας βομβαρδίζονται με θετικές ή αρνητικές γνώμες. Με δύο λόγια πολλοί ασχολούνται με την αξιολόγηση ατόμων και όχι με το θέμα καθαυτό. Αυτονόητη συνέπεια είναι να σκέφτονται όλοι "τι όνομα θα φτιάξουν" και πώς θε κλέψουν τις εντυπώσεις. Το blog χάνει επί της ουσίας από αυτό και όχι από τα λογοτεχνίζοντα σεντόνια.
BTW ό,τι και αν πιστεύουμε για τη συγγραφική δεινότητα της Αφροδίτης το σίγουρο είναι ότι είναι αξιαγάπητη. Είναι foul να της επιτιθέμεθα προσωπικά.
@kahri
Συμφωνώ και επαυξάνω με το Comment σου στις 1:31 μμ
Κάτι μου λέει ότι κάποιος απολαμβάνει πολύ αυτή την κουβέντα εδώ μέσα και δε θέλει να τελειώσει...
Συμφωνώ κι εγώ kahri (1:31μμ). Κι αν έγραψα μια κουβέντα παραπάνω ή παρεξηγήθηκα σε κάποιες λεπτομέρειες, θαρρώ πως έγινε κατανοητό το γενικότερο πνεύμα. Οι προσωπικές επιθέσεις και οι δίκες προθέσεων με βρίσκουν διαμετρικά αντίθετο.
Πιστεύω πως μπορούμε να εκφράσουμε την όποια διαφωνία μας κομψά και πολιτισμένα, ακόμα και με καλό, δηκτικό χιούμορ κάποιες φορές. Φυσικά παίζει τεράστιο ρόλο και η οικειότητα που νιώθεις με κάποιον ;)
@zoros
Η ζωή παιδιά δεν είναι μόνο βαθυστόχαστες αναλύσεις. Και νομίζω πως με τον τρόπο σας αδικείτε ορισμένα κείμενα. Αφήνοντας την Αφροδίτη κατά μέρος, προσωπικά βρήκα τη μπαλάντα του antiphonist πολύ πιο ουσιαστική από τα περισσότερα σχόλια που διατυπώθηκαν, του εαυτού μου μη εξαιρουμένου.
Όσον αφορά ειδικά την Αφροδίτη μας έχει δώσει ορισμένα κείμενα που είναι να τα πιείς στο ποτήρι. Προσωπικά γι αυτό και μόνο την ευγνωμονώ. Ούτε παλαμάκια θα βαρέσω, ούτε χρειάζεται να την σημαιοστολίσω. Κι αν πει κάτι που δεν μου αρέσει θα της το επισημάνω. Αλλά καλό είναι καμιά φορά να δείχνουμε και λίγη ανωτερότητα.
Είναι ένα πράγμα να μη σου αρέσει κάτι, όπου το πιο ωφέλιμο είναι να το αγνοήσεις κι εντελώς διαφορετικό να το απαξιώνεις. Οι διαπιστώσεις του τύπου πως τα συγκεκριμένα κείμενα δεν προσφέρουν κάτι το ουσιαστικό προσβάλει πάνω από όλα αυτόν που τη διατυπώνει. Και μεταξύ μας, μιλώντας για ουσιαστικό δεν περιμένω να διαβάσω καμία συνταρακτική κοσμοθεωρία στο Διαδίκτυο. Αυτά μόνο στη ζωή συμβαίνουν.
Τέλος, μέχρι να αποφασίσει η Αφροδίτη να γράφει τα κείμενα της το συγκεκριμένο blog κατά την ταπεινή μου άποψη είχε έλλειμμα χιούμορ. Γι αυτό νομίζω πως της οφείλουμε ένα ευχαριστώ.
Υ.Γ: Νίκο καλή ανάρρωση.
Αν δεχτούμε την αρκετά αληθοφανή περιγραφή της Αφροδίτης και κρίνοντας από τις συμπεριφορές των ανθρώπων που σχετιζόταν η Μαρία, τελικά μάλλον σώθηκε που πνίγηκε
@mickey
καλέ μου, δεν μίλησα αποκλειστικά για σένα. Απλά έχω μια ευαισθησία, λόγω ιδιαίτερης οικειότητας που έχουμε εμείς οι δύο, όταν σε νιώθω εκνευρισμένο.
That's all, ειλικρινά. Εξού και "το ποντικέ μου" κλπ., είναι απλώς προσφώνηση οικειότητας.
Σε ό,τι αφορά την ουσία αυτών που είπες, ναι, έχεις δίκιο ότι υπήρξαν προ καιρού συστάσεις εκ μέρους του οικοδεσπότη, αναφορικά με το μέγεθος και τον αριθμό των σχολίων, κάτι που όμως στην πράξη φάνηκε πως, κάτω από τις παρούσες συνθήκες, δεν είναι εφικτό να εφαρμοστεί.
Αρα, μάλλον η λύση είναι ο καθένας να εκφράζεται όπως και όποτε θέλει, με μοναδικό φίλτρο τη διάθεση του καθενός να απαντήσει, να ανταποκριθεί, να συμμετάσχει ή να αντιπαρέλθει.
Κάπως έτσι δεν είναι;
Σε καλημερίζω!
@mickey
είχα κάνει και πριν από κάποιο καιρό την ερώτηση, αλλά κανείς δεν απάντησε κι εγώ δεν επέμεινα.
Πως μπορώ να βάλω κι εγώ avatar?
συγνώμη δουλευόμαστε ? έχουμε μπει στη λούμπα δηλαδή τα προφανή να είναι ζήτημα ψυχολογικής
ανάλυσης και ψάχνουμε την "κρυμμένη" αφορμή κάθε πράξης για να κάνουμε πλούσιους τους ψυχαναλυτές ?
Η απάντηση στο "testaki" είναι λακωνική και μονοδιάστατη : "Φταίει αποκλειστικά και μόνο η Μαρία" πολύ
απλά γιατί ο καθένας μας (από τη στιγμή που έχει σώας τας φρένας και δεν αντιμετωπίζει προβλήματα
νοητικής καθυστέρησης) φέρει ακέραια την ευθύνη των επιλογών του, αποφασίζει για τον εαυτό του και την
εξέλιξή του (εφόσον δεν τελεί υπό το καθεστώς εκβιασμού) και είναι υπεύθυνος για τις συνέπειες των επιλογών του.
Εφόσον λοιπόν δεν υπάρχει στο "testaki" κρυφή παγίδα του τύπου "ο Α έριξε στο ποτό της Μ κάτι" δεν υπάρχουν
και πολλαπλές απαντήσεις.
Άμα θέλετε να το παίξουμε ψυχανάλυση και "κρυφά νοήματα" να σας το κάνω εγώ παραμύθι ολόκληρο. Γιατί δεν
βάζουμε στο κόλπο και άλλους παράγοντες να γίνει πιο multiple choise η απάντηση ? μήπως η Μ όταν ήταν μικρή
είχε επηρεαστεί από τη μαμά της (ΜΑ) η οποία γούσταρε τον μπακάλη (ΜΠΑ) της γειτονιάς αλλά αυτός δεν την
ήθελε ενώ της την έπεφτε ο χασάπης (Χ) της περιοχής και εκείνη πηδήχτηκε όταν έμαθε ότι την απατούσε ο άντρας
της και μπαμπάς (Α-Μ) της Μ με τον φούρναρη (Φ) της απέναντι γειτονιάς από αντίδραση ? για να μην ξεχνάμε και
την περίοδο που η κολλητή της Μ και διπλανή της στο σχολείο (Δ) της έφαγε τον γκόμενο (ΓΚ) στην τρίτη λυκείου
που της είχε πάρει την παρθενιά, γεγονός που δεν ξεπέρασε ποτέ αναφορικά με τις σχέσεις της με το άλλο φύλο ?
άντε γειά...
@aphrodite
"Καλά το πήγατε στο "Γυναίκας εγκώμιο", όταν είπατε ότι δεν τα καταλαβαίνετε (κι εκεί χρωστάτε απάντηση, καθώς το σχόλιό σας πάλι δείχνει ότι τελικά αλλιώς χρησιμοποιείτε εσείς το νόημα των λέξεων."
Δεσμεύομαι για μια απάντηση μέχρι σήμερα το βράδυ άντε Σάββατο πρωί! Η απάντηση θα γίνει στο "Γυναίκας εγκώμιο" (βλέπω να το ξανα-ζωντανεύουμε...).
Στην πιο καυτή μπλογκο-εβδομάδα βρήκα και εγώ να πήζω από δουλειά!!!
Έστειλα την ιστοριούλα σε δύο-τρείς φίλους.....Μία από τις απαντήσεις είχε πλάκα και γιαυτό την προωθώ:
"Συγνώμη δουλευόμαστε ? έχουμε μπει στη λούμπα δηλαδή τα προφανή να είναι ζήτημα ψυχολογικής
ανάλυσης και ψάχνουμε την "κρυμμένη" αφορμή κάθε πράξης για να κάνουμε πλούσιους τους ψυχαναλυτές ?
Η απάντηση στο "testaki" είναι λακωνική και μονοδιάστατη : "Φταίει αποκλειστικά και μόνο η Μαρία" πολύ
απλά γιατί ο καθένας μας (από τη στιγμή που έχει σώας τας φρένας και δεν αντιμετωπίζει προβλήματα
νοητικής καθυστέρησης) φέρει ακέραια την ευθύνη των επιλογών του, αποφασίζει για τον εαυτό του και την
εξέλιξή του (εφόσον δεν τελεί υπό το καθεστώς εκβιασμού) και είναι υπεύθυνος για τις συνέπειες των επιλογών του.
Εφόσον λοιπόν δεν υπάρχει στο "testaki" κρυφή παγίδα του τύπου "ο Α έριξε στο ποτό της Μ κάτι" δεν υπάρχουν
και πολλαπλές απαντήσεις.
Άμα θέλετε να το παίξουμε ψυχανάλυση και "κρυφά νοήματα" να σας το κάνω εγώ παραμύθι ολόκληρο. Γιατί δεν
βάζουμε στο κόλπο και άλλους παράγοντες να γίνει πιο multiple choise η απάντηση ? μήπως η Μ όταν ήταν μικρή
είχε επηρεαστεί από τη μαμά της (ΜΑ) η οποία γούσταρε τον μπακάλη (ΜΠΑ) της γειτονιάς αλλά αυτός δεν την
ήθελε ενώ της την έπεφτε ο χασάπης (Χ) της περιοχής και εκείνη πηδήχτηκε όταν έμαθε ότι την απατούσε ο άντρας
της και μπαμπάς (Α-Μ) της Μ με τον φούρναρη (Φ) της απέναντι γειτονιάς από αντίδραση ? για να μην ξεχνάμε και
την περίοδο που η κολλητή της Μ και διπλανή της στο σχολείο (Δ) της έφαγε τον γκόμενο (ΓΚ) στην τρίτη λυκείου
που της είχε πάρει την παρθενιά, γεγονός που δεν ξεπέρασε ποτέ αναφορικά με τις σχέσεις της με το άλλο φύλο ?
άντε γειά..."
@epikairos, 2:22
"Oσον αφορά ειδικά την Αφροδίτη μας έχει δώσει ορισμένα κείμενα που είναι να τα πιείς στο ποτήρι. Προσωπικά γι αυτό και μόνο την ευγνωμονώ. Ούτε παλαμάκια θα βαρέσω, ούτε χρειάζεται να την σημαιοστολίσω. Κι αν πει κάτι που δεν μου αρέσει θα της το επισημάνω. Αλλά καλό είναι καμιά φορά να δείχνουμε και λίγη ανωτερότητα.
Είναι ένα πράγμα να μη σου αρέσει κάτι, όπου το πιο ωφέλιμο είναι να το αγνοήσεις κι εντελώς διαφορετικό να το απαξιώνεις. Οι διαπιστώσεις του τύπου πως τα συγκεκριμένα κείμενα δεν προσφέρουν κάτι το ουσιαστικό προσβάλει πάνω από όλα αυτόν που τη διατυπώνει.
...
Τέλος, μέχρι να αποφασίσει η Αφροδίτη να γράφει τα κείμενα της το συγκεκριμένο blog κατά την ταπεινή μου άποψη είχε έλλειμμα χιούμορ. Γι αυτό νομίζω πως της οφείλουμε ένα ευχαριστώ."
Megale, s'efxaristo pou evales se logia oti ithela na grapso ki ego edo kai merika posts. Simera pali typosame ta keimena tis kai ta exei dei polys kosmos (se photocopies gia osous theloun na ta deixoun ki allou i na ta diavasoun me tin isyxia tous i na ta exoun arxeio).
Den eimaste computer-junkies, trellainomaste sti douleia, ta deadlines trexoun kai enas theos xerei pos ta katafernoume.
Omos bainoume pleon gia 3 logous, ki afto exei ginei pleon anangi: na diavasoume Afroditi, na doume post kai na morfothoume/ efxaristithoume/symvalloume sta sxolia.
Toso dyskolo einai na anagnorisei kapoios kati kalo kai na parei andi na to xtypisei me ropalo?
Oi epitheseis pou tis exoun ginei einai apistefta adikes. Katalavaino oti me tosa kala sxolia pou tis lene, akomi kai (i mallon protos) o Dimou, zilevoun.
E, tough luck!
Na moutzourosoume ena gnisio talendo andi na to xaroume? Den exei kataxrastei ti filoxenia tou Dimou, exei zitisei sygnomes pou amfivallo an polloi apo aftous pou tis ta xonoun exoun zitisei pote tous, grafei kai apanda me polli xari, kai sovara kai asovara, kanei kanoniki katathesi psyxis kai mexri jokes vazei gia na anevasei tin atmosfaira otan exei tsakisei.
Vazei perissoteri douleia apo pollous allous. Kai borei na min exei diko tis blog gia pollous logous, exete skeftei pos borei na einai sti zoi tis? Borei na einai xoris andra, solo me ta paidia tis, na prospathise na ekdosei vivlio kai na efage porta, i na grafei epi xronia kai na perimenei ligo boost apo mas...
An ekeini einai kali, to klevei apo mas?
Sygnomi Afroditi, simera pragmatika den stin pefto, alla exo dei files mou talenda na ta paratane apo tin polli kondra pou efagan.
Kai den thelo na to kaneis ki esy.
(ase pou etsi kai ta parei tha exafanistei pali kai tha prepei na steiloume eidiki omada exevresis!)
Afroditi, an theleis tha sou steilo kai e-mail, valto sto profile sou.
Zoros, prosexe ti tha tis grapseis. To exeis anagei se porsopiki malakia to thema, this is not a power game.
kai zita kai kana sygnomi gia tis malakies sou...
(opa! egrapsa ki ego sendoni - a re Afro, tha'rheis sto sendoni mou?)
;)
@νικήτας: Άξιο παλουκάρι βλέπω. Πρέπει αγόρι μου να είσαι πολύ αποτυχημένο άτομο. Φτυσμένος από παντού ε; Πονάει η αποτυχία, πονάει;
@blade runner:
1. Θα επιλέξεις (ή θα φτιάξεις) την εικόνα που θέλεις για avatar.
2. Θα την ανεβάσεις σε κάποιο παλιό ποστ στο μπλογκ σου (ή σε κάποιο νέο ποστ, το οποίο μπορείς μετά, αν θες, να σβήσεις).
3. Κατά τη διαδικασία ανεβάσματος της φωτογραφίας, (αφού πρώτα έχεις επιλέξει την καρτέλα "edit HTML", αντί για την καρτέλα "compose"), θα δεις τη διεύθυνση της εικόνας που μόλις ανέβασες (κάτι σαν "http://photos1.blogger.com/κ.τ.λ."). Θα επιλέξεις τη διεύθυνση, και θα κάνεις copy (ctrl c).
4. Μετά, θα πας στο προφίλ σου (στο dashboard, κι από εκεί στο edit profile).
5. Εκεί που λέει photo URL θα κάνεις paste (ctrl v).
6. Στο κάτω μέρος της σελίδας, θα πατήσεις save profile.
7. Είσαι έτοιμη! Ίσως κάνει λίγη ώρα να εμφανιστεί στο προφίλ σου το avatar -- μην ανησυχήσεις.
@mickey
Μην ανησυχείς mickey. Το πνεύμα σου γίνεται κατανοητό και σε λιγότερο "πεπειραμένα" μέλη. Keep up the good work!
This post has been removed by the author.
This post has been removed by the author.
Αρχικά φταίει η Μαρία που προτίμησε να πάει στον Α ενώ ήξερε ότι είναι ανεπιθύμητη, Βέβαια ο Α δεν έπρεπε να κάνει σεξ μαζί της από τη στιγμή που δεν την ήθελε. Οπότε το μερίδιο ευθύνης είναι 50-50. Ο Β είναι απλά πληγωμένος και κάνει καλά που την διώχνει εκτός αν αυτή είχε άγνοια του έρωτα του Β προς αυτή. Ο Ψ είναι επαγγελματίας και δεν δίνει μια για την Μ. Δεν έχει καμιά ευθύνης καθώς τον βρήκε σε ώρα εργασίας οπότε οι πράξεις του οπωσδήποτε θα είναι τυποποιημένες. Ο ληστής δεν ήθελε να τη σκοτώσει, απλά να την κλέψει, όμως αν δεν την έκλεβε θα μπορούσε να περάσει απέναντι. Και εκεί η Μ δεν έχει καμιά ευθύνη. Ο Π την ήξερε από την προηγούμενη βαρκάδα οπότε ήταν λίγο απάνθρωπος που την άφησε να κολυμπήσει, οπότε έχει πολύ μεγάλη ευθύνη. Η Μ έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη από όλους γιατί φέρθηκε ηλίθια.
Ας πούμε λοιπό ότι το αποτέλεσμα είναι Μ,Λ,Π,Α,Β,Ψ
"Την νύχτα η Μαρία τρυπώνει στο κρεβάτι του Α και του επιτίθεται. Κάνουν έρωτα."
Αξιόλογος ο συλλογισμός αλλά είμαι λίγο επιφυλακτικός με την παραπάνω πλοκή. Εφόσον ο Α αγνοεί την Μ, αμφιβάλλω αν θα κάνανε έρωτα. Δεν θα κάναν τίποτα. Το πρωί η Μ θα αναχωρούσε, οπότε ούτε "γάτα" ούτε ζημιά.
Η απάντηση εξαρτάται από τον ορισμό της ευθύνης...Φυσικά και όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν η Μαρία ήταν πιο ισχυρή προσωπικότητα και δεν απελπιζόταν τόσο εύκολα, ή πιο έξυπνη ώστε να καταλάβει ότι δεν θα κατόρθωνε να περάσει απέναντι κολυμπώντας, είτε έστω...καλύτερη κολυμβήτρια. Και εφόσον τελικά τα πάντα βασίζονταν σε δικές της προθέσεις και πράξεις, ίσως κάποιος θα μπορούσε να την κατηγορήσει ως τη μόνη υπεύθυνη. Όπως, όμως, έχει αναφερθεί σε κάποιο/α από τα παραπάνω σχόλια, η ίδια ήταν απλά ερωτευμένη και έκανε αυτό που της έλεγε η καρδιά της, γιατί να φταίει; Ανάλογο σκεπτικό μπορούμε φυσικά να ακολουθήσουμε για όλα τα πρόσωπα της ιστορίας, καθώς με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ακολουθούν το μοτίβο « Κάνω κάτι που ενδεχόμενα σπρώχνει τον άλλο προς την απελπισία, αλλά άθελα μου, και ακολουθώντας τη δική μου ηθική και τα πιστεύω μου». Επομένως όλοι μπορούν εξίσου εύκολα να κατηγορηθούν ως συνυπεύθυνοι ή να καταστούν αθώοι. Σύμφωνα με τους δικούς μου προσωπικούς κανόνες, τρόπο σκέψης και ηθική θεωρώ ότι η σειρά είναι η εξής:
Μ: Χωρίς τη δική της «πράξη/εις», ο θάνατος της με βεβαιότητα θα είχε αποφευχθεί.
Α: Όταν κάποιος εμφανίζεται απελπισμένος και τρελά ερωτευμένος, το να κανείς μαζί του σεξ και να τον διώχνεις στη συνέχεια, είναι μεν «τίμιο», αλλά και ισοδύναμο με το να τον πληγώνεις - ωθείς στη δυστυχία.
Ψ: Αρχικά φαίνεται σαν να μην έκανε κάτι λάθος, τουλάχιστον επαγγελματικά. Όμως, έχοντας επίγνωση της κατάστασης (ως όφειλε όντας ειδικός) θα έπρεπε να καταλάβει τη σοβαρότητα της και το που μπορεί να οδηγηθεί η κοπέλα.
Π: Το να περάσει την κοπέλα απέναντι χωρίς αμοιβή, γνωρίζοντας ότι προηγουμένως είχε πληρωθεί και επομένως ότι δεν είχε σκοπό να τον εξαπατήσει, και δεδομένης της κατάστασης του ποταμού, δεν θα ήταν εξωφρενικό. Ως επαγγελματίας δεν είχε καμία υποχρέωση, ως άνθρωπος όμως;
Β: Αν αγαπάς, συγχωρείς. Και ειδικά αν βλέπεις ότι στη δική σου κατάσταση – απελπισία και έρωτα – έχει φθάσει το αντικειμένου του έρωτα σου...Ακόμα και αν δεν είναι μαζί σου. Επομένως, έχει μερίδιο ευθύνης. Ελαφρυντικό: Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να σε οδηγήσει σε κακές αποφάσεις (Μια και δυο;;;)
Λ: Έκανε αυτό που κάνουν οι ληστές – τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Αν κατηγορούσαμε αυτόν , θα έπρεπε να κατηγορούμε και όλα τους υπόλοιπους ληστές του κόσμου ως πιθανούς συνένοχους αυτοκτονιών. έχει το επιπλέον ελαφρυντικό ότι ο ίδιος δεν μπορούσε να έχει ούτε επίγνωση της κατάστασης, ούτε κάποια αισθήματα για την κοπέλα, ούτε έστω κάποιο συμφέρον (οικονομικό, κτλ) ώστε να μην προβεί στην πράξη τους.
Συνοπτικά και για στατιστικούς λόγους: ΜΑΨΠΒΛ
Ερώτηση προς ΝΔ: Θα υπάρξει πληρέστερη επεξήγηση- ανάλυση των επιλογών μας, ή θα αρκεστούμε στα ήδη υπάρχοντα posts;
Θα συνταχθώ με όσους αναζητούν τον υπεύθυνο έξω από την εξάδα των πρωταγωνιστών. Ο ένοχος έχει αναφερθεί ήδη (από τον skoumas) και είναι η βαρύτητα.
Η Μαρία προσπαθεί να διασχίσει το ποτάμι αλλά ηττάται από τη ροή του νερού. Πού οφείλεται η αποτυχία της; Στο ό,τι ήταν έξω από το στοιχείο της. Η Μαρία ήταν ένα ζώο ον της ξηράς που βρέθηκε σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Η σωματική κατασκευή της ήταν φύσει ακατάλληλη για τη διάβαση υδάτινων ρευμάτων, σε αντίθεση με τα ερπετά που τα καταφέρνουν εξαιρετικά σε αυτό το ρόλο. Επομένως ο Μαρία πνίγηκε διότι δεν ήταν ερπετό. Και δεν ήταν ερπετό διότι τα αρχέγονα ερπετά εξελίχθηκαν σε ζώα στεριανά. Και αυτό υπήρξε αναπόφευκτο εξαιτίας της ύπαρξης ξηράς πάνω στη γη. Η οποία προβάλλει από τη θάλασσα λόγω της ανισόπεδης γεωμορφολογίας του πλανήτη. Που οφείλετε στην παραμόρφωση του φλοιού της γης από τις συγκρούσεις των λιθοσφαιρικών πλακών. Οι οποίες κινούνται ολισθαίνοντας πάνω στο ρευστό μάγμα του μανδύα. Η ρευστότητα του οποίου οφείλεται στην υψηλή του θερμοκρασία. Η οποία συντηρείται από τη συνεχή πλαστική παραμόρφωση του γήινου ελλειψοειδούς. Την οποία προκαλούν οι παλιρροιακές δυνάμεις που αναπτύσσονται λόγω της περιστροφής της σελήνης. Η οποία εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να παραμένει σε τροχεία γύρω από τη γη λόγω της βαρύτητας. Η οποία βαρύτητα φέρει τελικά το κρίμα για τον άδικο χαμό της Μαρίας, όπως και αναρίθμητων άλλων ανθρώπων και ζώων ανά τους αιώνες. Αμήν.
@Theodor Zoulias
Θεέ!! έγραψες ακόμα μια φορά.
Good Vibes said...
Αξιόλογος ο συλλογισμός αλλά είμαι λίγο επιφυλακτικός με την παραπάνω πλοκή. Εφόσον ο Α αγνοεί την Μ, αμφιβάλλω αν θα κάνανε έρωτα. Δεν θα κάναν τίποτα. Το πρωί η Μ θα αναχωρούσε, οπότε ούτε "γάτα" ούτε ζημιά.
Χμ, Αν δεν έκανε έρωτα με τον Α ίσως όμως ο Β να μην την έστελνε. Ο Α εκμεταλευθηκε τον έρωτα της. Υπάρχει βέβαια και η θεωρία ότι της έκανε και χάρη. Μπορεί να θυσιάστηκε. Δεν ξέρουμε πως είναι εμφανισιακά η Μαρία. Μπορεί ο Α τώρα που μιλαμε να έχει συνεδρία με τον Ψ. :P
Ιστορία Ζεν:
Κάποτε ο Δάσκαλος και ο μαθητής του έκαναν ένα μεγάλο ταξίδι.
Στο δρόμο συνάντησαν μια γυμνή γυναίκα να κλαίει στις όχθες ενός ποταμού.
3 μέρες και 3 νύχτες προσπαθούσε να περάσει απέναντι χωρίς επιτυχία.
Ο Δάσκαλος προσφέρθηκε αμέσως να τη βοηθήσει. Την πήρε στους ώμους του, και με τη βοήθεια του μαθητή του, την πέρασαν απέναντι και συνέχισαν το δρόμο τους.
Έπειτα από πολλές ώρες και ενώ πλησίαζαν στον προορισμό τους, ο μαθητής ρώτησε:
-Μα Δάσκαλε, ήταν σωστό να μεταφέρεις μια γυμνή γυναίκα στους ώμους σου?
Και ο Δάσκαλος:
-Εγώ την πέρασα απέναντι και την άφησα στις όχθες του ποταμού,
μα φαίνεται πως εσύ την κουβαλάς ακόμα...
Off topic, maybe..μαζί με τη θερμή μου Καλησπέρα.
Αγαπητή in silence, η ιστορία που παραθέσατε είναι θαυμάσια, κι αν είναι εκτός θέματος αυτό δεν έχει καμμία σημασία. Δεν γράφουμε έκθεση ιδεών άλλωστε...
Υποκλίνομαι!
Λ.-
Η ιστορία είναι έτσι φτιαγμένη ώστε να μην υπάρχει καμία συγκεκριμένοι «ευθύνη» από κάποιο άτομο ως προς αυτό που συνέβη στο τέλος τις ιστορίας.
Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει ούτε το ποτάμι ούτε τους Μ Π Λ Α Β Ψ, το ένα έφερε το άλλο τυχαία (όπως φαίνεται), οι χαρακτήρες είναι έτσι φτιαγμένοι ώστε να αντιδρούν ανθρώπινα (οπός λειτουργεί κάποιος συνηθισμένα μέσα σε μια κοινωνία) στις διάφορες κατάστασης!
(prosopiki apopsi ola:P)
Εργοτελίνα said...
"Η γυναικεια Ψυχαναλυση ειναι πολυ πισω..υπαρχουν γυναικες που αναπαραγουν τα στερεοτυπα του μισογυνη Ζιγκμουντ Φροηντ,που τον γιορταζουμε κιολας φετος..τρομαρα μας..Aν ηταν ανθρωπος και οχι ψυχαναλυτης θα δινε και το κορμι του,που λεει ο λογος,να τη σωσει..XΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ-ΕΞΠΡΕΣ-ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ!!!..."
Με τετοια ανωμαλια που κουβαλατε λογικο ειναι να εχιε μεινει πισω.
Το οτι κατεληξε εκει που κατεληξε η Μαρια δειχνει την αδυναμια της και μονο. Γιαυτο σταματα να κατηγορεις σε καθε ποστ τους ψυχαναλητες και τα κακα "στερεοτυπα" και προσπαθησε να καταλαβεις γιατι εχουμε τοσες Μαριες που χριζουν αμεσης ψυχαναλησης και οχι τοσους Α ή και Β(γιαιτ δε νομιζω να αυτοκτονησε αν και συνδεδεμενος συναισθηματικα με τη Μαρια...).
Θα ήθελα να εκφράσω και την δική μου άποψη πάνω στο κοινωνικό αυτό ζήτημα.
Έχω παρατηρήσει απο τις αποψεις που έχουν εκφραστεί, ότι υπάρχει μία τάση για απόδοση των ευθυνών στο πρόσωπο της Μ. Αυτό νομίζω ότι καταδεικνύει τον γενικότερο τρόπο σκέψης που υπάρχει και είναι σαφώς επηρεασμένος απο το φιλελεύθερο κοινωνικό σύστημα το οπόιο όλοι βιώνουμε πχ (όποιος δέν τα καταφέρνει είναι υπάιτιος για τον εαυτό του). Οι πράξεις ενός ατόμου μέσα σε ένα κοινωνικό σύστημα, κατα την άποψή μου, είναι αποτέλεσμα των αληλεπηδράσεων που λαμβάνουν χώρα σε αυτό. Η Μαρία είχε την ατυχία να βιώσει μία σειρα απο ατυχή γεγονότα τα οποία προκλήθηκαν απο ανθρώπους που τους χαρακτηρίζε κάτι κοινό. Η έλειψη ενσυναίσθησης. Αυτό συναίβει σε μία στιγμή που αυτή είχε ανάγκη ακριβώς το αντίθετο δηλαδή λίγη κατανόηση.
Θα μου ήταν πολύ δύσκολο να κάνω καταμερισμό ευθυνών γιατί μόνο ηθικά μπορώ να προσεγγίσω το θέμα και ώς γνωστό η ηθική είναι κάτι το εύπλαστο.
Για το μόνο που μάλλον είμαι σίγουρος είναι ότι ο Β θα επομιστεί περισότερο το αποτέλεσμα της τραγικής κατάληξης. Νομίζω ότι απο μόνος του θα θεωρήσει τον εαυτό του ως τον βασικό υπεύθυνο της υπόθεσης και αυτό γιατί είναι ο μόνος στην ιστορία που τον χαρακτηρίζει μία ηθική αξία η αγάπη, παρόλο που επισκιάζεται στιγμιαία απο μία έκρηξη εγωισμού.
Καλησπέρα σας φίλτατοι τάδε. (καλά
τώρα αν ψάξουμε και ονόματα εδώ μέσα, ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ κανονικά όμως.)
Απαντάω αποκλειστικά και μόνο επειδή η...Μ του φημολογούμενου.......
"ΤΕΣΤ....ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΠΙΚΟΤΗΤΑΣ"
τυχγάνει να μου θυμίζει -έως πάρα
πολύ όμως- τη δικιά μου περίπτωση
συν του ότι δυστυχώς ή ευτυχώς πριν
20 χρόνια με βάφτισαν Μαρία.
Και για να μιλήσω εκ μέρους Της (και μάλιστα με την εξουσιοδότηση που απλόχερα μου παρέχει [ως διαδικτυακώς κατοχυρωμένη φιγούρα] να μιλάω εκ μέρους της) σας πληροφορώ ότι μάλλον δεν είχε ιδέα τόσο καιρό για όλες αυτές τις τερατώδεις, ασυνάρτητες μαλακίες με το Μ κεφαλαίο που γράφετε για πάρτη της εδώ μέσα, σε αυτό το πολύ όμορφο
διαδικτυακό παρτάκι που έχετε στήσει. Παρουσιάζετε μια κοπέλλα που κανείς σας δεν ξέρει προσωπικά σαν αυτοκτονική, κομπλεξική μυξοπαρθένα ενώ σας πληροφορώ ότι
αυτοκτονεί για πάρτη της & πλάκα της όποτε γουστάρει γιατί ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΤΗ ΒΡΙΣΚΕΙ ΜΕ ΤΑ ΞΥΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΝΩΤΙΚΑ, και δεν είναι καθόλου το εύθραστο μανιοκαταθλιπτικό κοριτσάκι που περιγράφετε, που τα βάφει μαύρα επειδή την έφτυσε ένας γκόμενος (απελπισμένη, αβοήθητη κτλ=δικές σας λέξεις) και έχει
πάει στη ζωή της όχι με δύο και με τρεις άντρες,αλλά με αρκετούς,
ΟΠΟΤΕ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ, και δεν περίμενε σε καμία περίπτωση από αγνώστους να σχολιάζουν ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΚΟΛΟINTERNET ένα ευαίσθητο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ δεδομένο σαν αυτό. Πάντως σχετικά κάποιες κοπελιές που γράφουν εδώ π.χ. -aphrodite-δεν έχω να προβάλω ενστάσεις γιατί γράφουν σωστά πράγματα. Τώρα όσο για τους.......πρωταγωνιστές του...διαβόητου
"ΤΕΣΤ" (δεν είστε καθόλου καλά σας πληροφορώ, εννοώ βέβαια τον κύριο που συνέταξε το....απαγορευμένο "τεστ"),εκτός από την Μι, μόνο για τον
Λάμδα έχω μια ιδέα για το ποιος θα μπορούσε να είναι. Τα στοιχεία "Ληστής" & "Αλβανός" με βοήθησαν να σχηματίσω μια εικόνα.
Και αν αυτός ο τυπάκος είναι όντως στο κολπάκι με το Internet θα τον πάρει και θα τον σηκώσει. Κατευθείαν στους...μπάτσους.
Τώρα όσο για τους αλλους, ειλικρινά και λόγω τιμής ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΟΒΑΡΑ ΤΩΡΑ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΙΔΕΑ, για τι άτομα μιλάτε (μαλλον γράφετε)ούτε καν ως νύξη.
Και επειδή η δικιά μου περίπτωση μοιάζει σε πάρα πολλά σημεία με της Μαρίας, σας πληροφορώ ότι το τελευταίο πρόσφατο χρονικό διάστημα είχα κολλήσει και γω με έναν γκόμενο και
έκανα σεξουαλική δίαιτα επειδή αυτός ο γκόμενος δεν μου καθόταν με τίποτα, ΑΛΛΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΔΕΝ ΤΑ ΒΑΦΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΜΑΥΡΑ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ, ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΟΥΜΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ Η ΦΥΣΗ.Τώρα αν συνειδητοποίσω εγώ Π.Χ. ότι ο τάδε γκόμενος δεν μου κάθεται επειδή έχει γκόμενα και δεν την κερατώνει ή επειδή έχει γκόμενες και δεν τις κερατώνει ή πολύ απλά επεδή δε με γουστάρει πλέον (και εγώ δεν είχα ιδέα για αυτό [[b]για οποιοδήποτε από τα 3 ενδεχόμενα[/b]] επειδή δεν ρώτησα κανέναν), απλά το αποδέχομαι χωρίς υστερίες και παροξυσμούς και συνεχίζω την όμορφη καθημερινότητα μου. Το ίδιο θα συμβούλευα και τη Μ του τεστ να κάνει (αν βέβαια είναι υπαρκτό πρόσωπο). Κατά τη γνώμη μου, αν είναι υπαρκτό πρόσωπο και δει -ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΑ ΤΟ ΣΕΡΦΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΣΤΟ INTERNET- όλα αυτά τα τερατουργήματα που γράφετε για πάρτη της πολύ απλά θα φρικάρει με τη ζωή της και δεν θα πατήσει ποτέ ξανά στη χειρότερη περίπτωση το POWER του υπολογιστή, στην ελαφρώς ανώδυνη περίπτωση το εικονίδιο "Internet Connexion" και στην εντελώς ανώδυνη περίπτωση οποιοδήποτε hyperlink έχει την παραμικρή υπόνοια σχέσης με το όνομα "Nikos Dimou". Tώρα το αν ο συγκεκριμένος κύριος είναι υπαρκτό πρόσωπο είναι μια άλλη συζήτηση, και δεν θα επιθυμούσα καθόλου να το σχολιάσω γιατί θα παρεκτραπώ σε ανεπίτρεπτω βαθμό. Κατά τα άλλα, όλα τα υπόλοιπα θέματα της ιστιοσελίδας του (εκτός από το "Αίνιγμα της Πνιγμένης Μαρίας")
τα βρίσκω επιεικώς καταπληκτικά και πλήρως διαφωτιστικά όσον αφορά πολλές πτυχές ξεδιπλώματος κοσμοιστορικών και κοσμοελλαδικών αναπάντητων ερωτημάτων.Have a nice evening fellows. :)
Ανακοίνωση Σχολίου
<< Home