Μια φορά και έναν καιρό...

Τα βραδια, πριν κοιμηθώ, διαβάζω ένα παραμύθι. Έχω δίπλα μου, σε ένα ραφι τα παραμύθια του Andersen, των αδελφών Grimm, του Perrault, την μεγάλη τετράτομη έκδοση με τις Χίλιες και Μία Νύχτες, καθώς και διάφορες συλλογές παραμυθιών όπως The Blue Fairy Book (επανέκδοση της Folio Society με όλες τις παλιές εικονογραφήσεις). Γενικά όλα τα παραμύθια μου είναι εικονογραφημένα (τι νόημα έχει ένα παραμύθι χωρίς εικόνες;). Ο Perrault από τον Dorè, ο Andersen και οι Grimm και η Χαλιμά από πολλούς μεγάλους εικονογράφους.

Αλλά το πιο αγαπημένο μου βιβλίο είναι μία παλιά (αρχές του αιώνα) δερματόδεtη, σε χειροποίητο χαρτί έκδοση του Σεβάχ του Θαλασσινού με εικόνες του Edmund Dulac. Από αυτήν οι εικόνες που σας παραθέτω. Με δυσκολία τις σάρωσα επειδή είναι τυπωμένες σε χωριστό χαρτί, από πλάκες. Πρωτόγονη λιθογραφία που χάνει πολύ στην αντιγραφή.

Για το παραμύθι έχω γράψει ένα κείμενο που θα ήθελα πολύ να το διαβάσετε ΕΔΩ.

Γιαγιά δεν λειτούργησε στην δική μου οικογένεια. Λίγα παραμύθια μου διάβασε η μητέρα μου, αλλά ήδη από τα τέσσερα χρόνια μου είχα μάθει να συλλαβίζω και τα διάβαζα μόνος μου. Το ίδιο κάνω και τώρα.

Πάντως σας το συνιστώ σαν αντίδοτο και ηρεμιστικό. Διαβάστε παραμύθι, που όλα είναι μαγικά και δυνατά. Είναι η μεγαλύτερη παρηγοριά και σαγήνη - πολλές φορές καλύτερο κι απ' την ποίηση. Πίνεις λίγο αθάνατο νερό, αγκαλιάζεις την βασιλοπούλα και κοιμάσαι σαν πουλάκι.


Έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...



Για τον Dulac μπορείτε να μάθετε περισσότερα ΕΔΩ