Fun and games
Επειδή κουράστηκα (κι εσείς φαντάζομαι) με τις σοβαρές συζητήσεις...
Επειδή 450 σχόλια στο τελευταίο θέμα μπορεί να μην είναι παγκόσμιο ρεκόρ αλλά πανελλήνιο μάλλον είναι.
Σκέφθηκα να μιλήσουμε για κάτι που δεν θεωρείται σοβαρό αλλά είναι:
Το παιχνίδι.
Ορίζω το παιχνίδι σαν κάθε δραστηριότητα που γίνεται χωρίς άλλο στόχο από την διασκέδαση – δηλαδή χωρίς άλλο σκοπό από τον εαυτό του.
Και για αυτό τον λόγο είναι μια τελείως ελεύθερη πράξη. Η μόνη ανθρώπινη δραστηριότητα που δεν έχει σκοπιμότητες.Βέβαια, κάποτε τις αποκτά εκ των υστέρων – όπως τα σπορ που έγιναν big business. Ή ο τζόγος, που μπορεί να ξεκίνησε σαν παιχνίδι, αλλά τζιράρει δισεκατομμύρια.
Παίζετε;
Εγώ όσο γερνάω παίζω περισσότερο. Από computer games μέχρι bridge, από πασιέντζα μέχρι μονόπολυ.
Σκάκι έπαψα να παίζω από τότε που συναντήθηκα με ένα ρώσο Grand Maitre και κατάλαβα ότι θα χρειαζόμουνα χρόνια για να μάθω όλα τα ανοίγματα και τις άμυνες.
Αλλά παίζω καλό ντόμινο, ντάμα, πόκερ – και μέτριο τάβλι.
Ας μιλήσουμε για παιχνίδια. Οι φωτογραφίες είναι από μία επίσκεψη στην Disneyland στο Orlando, Fla. Ο δικός μας Mickey (δυστυχώς δεν τον συνέλαβα φωτογραφικά) είχε πει πως ο Disney έχει δώσει περισσότερη χαρά στον κόσμο από πολλές σημαντικές δοξασίες.
Fun and games λοιπόν – χωρίς αυτά η ζωή χάνει το αλατοπίπερό της...
407 Comments:
Ας κανω ποδαρικο στο νεο θεμα,μεγαλο &...σοβαροτατο.Οσο πιο υγιης ειναι μια προσωπικοτητα,τοσο περισσοτερο θεωρει τα παιχνιδια τερπνα & ωφελιμα. Φοβου τους...απαιχνιδικους,οτι βαθια κακία κουβαλουν μεσα τους.
Ευχαριστώ Harry, μου συμπλήρωσες το κείμενο. Το έχω γράψει αλλού: ποτέ μην εμπιστεύεσαι άνθρωπο που δεν παίζει!
Είμαι στο γραφείο μου (σε ένα θεσμικό όργανο της ΕΕ) και αυτό που έκανε τους συναδέλφους να παραξενευτούν είναι ότι ανάμεσα σε χαρτιά, συνθήκες, διεθνείς συμβάσεις και κανονισμούς προστασίας δεδομένων υπάρχει ένα πολύχρωμο τόπι με το οποίο παίζω όταν η πίεση χτυπάει κόκκινο.
Εγώ έπαιζα μανιωδώς: καζίνο, λέσχες κλπ. Κέρδιζα πάντως. Μετά άκουσα τον Υπουργό που δήλωσε ότι πρέπει να σοβαρευτούμε, ότι το Χρηματιστήριο είναι ένδειξη υγιούς οικονομικής δραστηριότητας και ανάπτυξης. Και έριξα όλα τα κέρδη από τη ρουλέτα εκεί. Φυσικά τα έχασα. Από τότε δεν μπορώ να καταλάβω πότε παίζω και πότε όχι.
Όντως, τα παιχνίδια είναι από τα πιο δημιουργικά πράγματα για τον άνθρωπο. Γι' αυτό, άλλωστε, έχουν ανακαλυψθεί από αρχαιοτάτων χρόνων.
ΥΓ1: Η νέα μονόπολυ, με την πιστωτική κάρτα, είναι πολύ ωραία! Βέβαια, έχει το "αρνητικό" ότι δεν μπορείς να κλέψεις! Χαχα! Η μαγεία της τράπεζας!
ΥΓ2: Ευτυχώς, που αλλάξε το θέμα, γιατί οι συζητήσεις περί θρησκείας φοβάμαι πως είχαν ξεφύγει από τα όρια.
(ήταν ένα παράδειγμα σύμπλευσης μορφής και περιεχομένου: μπορούμε να μιλήσουμε για το παιχνίδι, χωρίς να μπούμε στον πειρασμό να παίξουμε; Ο ορισμός για το παιχνίδι στην αρχή του ποστ μου θύμισε Ιππόλυτο Ταιν ή Κάρολο Λαλό. Και τη σχέση του παχινιδιού με την Τέχνη.)
Χαίρομαι που με το νέο θέμα φαίνεται πως θα χαλαρώσουμε κάπως… Προσπαθώ να παίζω όσο γίνεται περισσότερο, αλλά γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρω παρέα… Με κάποια παιχνίδια στον Η/Υ είχα καθηλωθεί για καιρό, προτιμώ όμως τα επιτραπέζια. Η αμεσότητα έχει άλλη χάρη…Αν κάποιος ενδιαφέρεται να οργανώσει τουρνουά Μονόπολυ, Ρισκ ή Γκρινιάρη, είμαι μέσα!!
Πω πω Χριστέ μου (παραπομπή στο προηγούμενο θέμα)!!! Ποιητές, συγγραφείς, φιλόσοφοι,αναγνώστες, όλοι των εξτρίμ σπορ είμαστε:))
Παίζω και αφήνω το παιδί μέσα μου να εκδηλωθεί. Το χω άλλωστε τόσο ανάγκη να μην ξεχνώ την αίσθηση εκείνη της σκανδαλιάς ή της ξεγνοιασιάς. Παίζω με τη σκυλίστα μου, με τον εαυτό μου, με τους συναδέλφους μου εκεί που δεν το περιμένουν. Όσο σοβαρή και μετρημένη άλλο τόσο όταν εκδηλώνεται η σπίθα του παιχνιδιού, το παιδί μέσα μου θρέφεται. Μακάρι μεγαλώνοντας να μην εγκαταλείπαμε αυτήν την αίσθηση προς χάριν της "ενήλικης" (και βαρετής) ζωής. Καλό απόγευμα!
Μέχρι πριν από μερικά χρόνια νόμιζα ότι αυτό που είχε πει ο Wittgenstein για το παιχνίδι και τον ορισμό του ήταν από τα πιο συναρπαστικά πράγματα που έχουν γραφεί. Μέχρι που είδα το φιλμ Matrix (μιλάω κυρίως για το 1ο και 2ο μέρος της κινηματογραφικής τριλογίας).
Άρχισα λοιπόν να πιστεύω ότι ίσως αυτό το φιλμ να προσεγγίζει πολύ πιο εύστοχα τη μαγεία και την ουσία του παιχνιδιού από οποιοδήποτε άλλο δημιούργημα της σκέψης.
P.S. Ποιος σας είπε ότι ο οικοδεσπότης του blog μας έβαλε σήμερα εύκολο θέμα;
gumusak said:
Ο ορισμός για το παιχνίδι στην αρχή του ποστ μου θύμισε Ιππόλυτο Ταιν ή Κάρολο Λαλό.
Μπα πάει ακόμα πιο πίσω: Friedrich von Schiller...
Ποιος σας είπε ότι αισθανόμαστε σα να δίνουμε εξετάσεις; :)
Εύκολο θέμα όχι, πιο ανάλαφρο από το προηγούμενο όμως… Ιδίως αν χιονίσει και ξαμοληθούμε όλοι για χιονοπόλεμο…..
Το προηγούμενο ποστ ήταν για την newlens. Για τον Ν.Δ. χμμμ...πρέπει να παραδεχτείτε όμως ότι είχα διαισθανεί κάτι με τον ορισμό:)
gumusak said...
Ποιος σας είπε ότι αισθανόμαστε σα να δίνουμε εξετάσεις; :)
Eσείς αρχίσατε με την βιβλιογραφία ;-))
Α, δεν ήταν βιβλιογραφία. Οδηγίες σαν αυτές που έχουν τα επιτραπέζια ήταν. Το λέω και πάλι όμως, προς αποφυγήν παρανοήσεων, το ερώτημα απευθυνόταν στη νιου λενς σχετικά με τη δυσκολία του θέματος.
@gumusak: μα η δικιά μου ερώτηση ήταν μέρος ενός παιχνιδιού...
Η new lens (sic) είναι γένους αρ΄σενικού και το ξέρω(ας μην θεωρηθεί αστείο αυτό,παρακαλώ).Απλώς συνεργαστήκαμε σε κάτι στον υπολογιστή.
@georgia.m: ευχαριστώ για την αποκατάσταση του φύλου μου.
Αγένεια θα ήταν αν απευθυνόταν σε εσάς, μετά μάλιστα από δική μου παρότρυνση. Δεν είμαι πολύ ειδικός σε θέματα μπλογκ, ερωτήσεων και απαντήσεων, οπότε λέω εκ των προτέρων συγγνώμη για πιθανές παρανοήσεις.
Αχ, χαίρομαι, newlens, γιατί και η δική μου απάντηση τον ίδιο σκοπό είχε. Δηλαδή κανένα.
Και ο gumusak γένους αρσενικού είναι, αλλά δεν συνεργάστηκε με καμία σε υπολογιστή:(
@gumusak: έξυπνο, πολύ έξυπνο, αλλά το blog θα γίνει chat room, δεν νομίζετε;
@gumusak:
Ας προσέχατε,αγαπητέ μου!
Αλλά,μεταξύ μας,ο newlens τον μπελά του βρήκε!Για ρωτήστε τον και θα δείτε αν λέω αλήθεια...
Σωστό. Πείτε μου τι θέλετε να σβήσω
@gumusak: τίποτε, είναι μέρος του παιχνιδιού
Προτείνω να αρχίσουμε με το τι πράγμα μπορούμε να παίζουμε...
Να θέσω ένα πρόσθετο ερώτημα: Μπορεί να παίζω χωρίς να παίζω κάποιο από τα τετρημένα παιχνίδια στα οποία αναφερθήκατε; Άλλωστε το παιχνίδι της ζωής είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από μία τεχνητή πραγματικότητα που υπάρχει στην μονόπολυ, στο σκάκι και σε άλλα παρόμοια παιχνίδια.
Σταματήστε να παίζετε - και εγώ μαζί -και ας πιάσουμε κουβέντα για το...παιχνίδι!
Με την κόρη μου η έννοια του παιχνιδιού έχει (ξανα)πάρει την πραγματική της διάσταση: είναι η χαρά τη ζωής!
@ισ: φυσικά εννοείτε "παιχνίδι" την αλληλεπίδραση με την κόρη σας και όχι την κόρη σας καθεαυτή.
δεν παιζουμε καλύτερα το πουλί μας , λέω εγω;...!
@ισ:
Είναι τυχερή η κόρη σας.Αλλά εσείς είστε περισσότερο!
@vavanta:πηγαίνετε να το παίξετε αλλού.Δεν είναι ανάγκη να μας το ανακοινώσετε κιόλας.Εδώ γίνεται συζήτηση.
This post has been removed by the author.
Για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα: τι παιχνίδα παίζετε, ποιά παρακολουθείτε (π. χ. ποδόσφαιρο) ποια δεν σας αρέσουν, γιατί;
Τι περιμένετε από ένα παιχνίδι; Να περάσετε καλά την ώρα σας ή να νικήσετε; Είστε bad loser; Π. χ. αν χάνετε συχνά σταματάτε να παίζετε αυτό το παιχνίδι ή κοιτάτε να βελτιώστε τις επιδόσεις σας...
@nikos dimou: μικρός ήμουν πολύ κακό παιδί. Όταν έβλεπα ότι την παρτίδα στο επιτραπέζιο την έχανα, τότε το έσκιζα!
Εμένα μου αρέσει πολύ το σκάκι αλλά δεν βρίσκω εύκολα προθυμους συμπαίκτες να χάσουν!Ναι,κι αν δεν το πιστεύετε καλώ όποιον θέλει για μια παρτίδα!
Παίζω επίσης tennis & squash.Όσο πιο ανταγωνιστικά τα παιχνίδια,τόσο πιο ενδιαφέροντα για μένα.
Αλλά με ένα puzzle ηρεμώ και σκέπτομαι.Έχω φτιάξει εκατοντάδες puzzles.Τώρα που το σκέφτηκα,πρέπει να συνεχίσω αυτό που ξεκίνησα πριν λίγες μέρες αλλά το έχω αφήσει μισοτελειωμένο πάνω στο τραπέζι της κουζίνας...
Το ότι παιζουμε μουσική μετράει για παιχνίδι;
Sudoku για να επιβεβαιώνω τι χάλια είμαι στα παιχνίδια λογικής και ότι έχει μέχρι 4G για να μου κολλάει το στομάχι στο λαιμό και να απολαμβάνω την τρομολαγνεία. Είμαι καλά γιατρέ μου;
Υ.Γ Αλήθεια γιατί είναι τόσο δημοφιλή όλα τα παιχνίδια που μας προκαλούν φόβο;
Κοιτάχτε - σχετικά με το παιχνίδι. Εγώ πιστεύω ότι το παιχνίδι είναι για να καλύψει την παιδική μας πλευρά. Ενώ ένας ενήλικος άνθρωπος πρέπει να νικά την παιδική του πλευρά, με την αντρική και ώριμη πλευρά του. Συνεπώς θα ήθελα να ρωτήσω πότε το παιχνίδι είναι ένδειξη ωριμότητας και πότε ανωριμότητας;
Αρχή του παιχνιδιού:
Βαδίζω (ενίοτε παραμιλώ κιόλας) χωρίς να προσέχω την κατεύθυνση όπου τα βήματά μου με οδηγούν, κοιτάζω τις βιτρίνες των καταστημάτων, τα πρόσωπα και τα πόδια των περαστικών, ακολουθώ για λίγο τον ένα, γυρίζω πίσω για να προλάβω μια ξανθιά που είδα στο βάθος, που ποτέ ωστόσο δεν την φτάνω, γιατί παρεμβάλλονται τόσες μελαχρινές και πάλι ξεστρατίζω, κάθομαι σ' ένα παγκάκι, ανοίγω στην τύχη το βιβλίο που κρατάω στα χέρια μου και διαβάζω: "Μη τρέχετε άλλο πια. Ησυχάστε. Είναι τόσο απαλή η βροχή / Στις στέγες της πόλης" και αυτό αρκεί - παίρνω τον ανήφορο να δω κι εγώ τις στέγες της πόλης, κουράζομαι να περπατάω και κάθομαι να πιω έναν καφέ, ούτε και ξέρω πια πού βρίσκομαι, κάτι παιδιά παίζουν μπάλα παρακεί, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι στο διπλανό τραπέζι ψιθυρίζουν ο ένας στο αφτί του άλλου, δεν θέλω άλλο να περιπλανιέμαι μόνος, παίρνω ταξί και γυρίζω σε αυτήν που αγαπώ.
Το ίδιο βράδυ μαζευόμαστε όλοι στον σύλλογο "Homo Ludens" και αφηγούμαστε την περιπλάνηση της ημέρας - κερδίζει όποιος έφερε πίσω τα περισσότερα λάφυρα: κουβέντες του δρόμου, φωτογραφίες, αντικείμενα, το νούμερο του τηλεφώνου ενός αγνώστου. Αύριο θα φτιάξουμε κολάζ με όλα αυτά.
@nikosxatzopoulos:
Γιατί ο ενήλικος πρέπει να νικήσει την παιδική του πλευρά;Νομίζετε ότι θα γελοιοποιηθεί αν δεν το κάνει;
Georgia_m , ένας ενήλικος άνθρωπος ωριμάζει όταν η σχέση παιδιου - ενήλικα νικήσει υπέρ του δεύτερου. Κάθε ηλικία έχει νομίζω και την ανάλογη συμπεριφορά. Αν το αντιστρέψω - φανταστείτε ένα μωράκι να ζητάει να πιει μπύρα...
@nikosxatzopoulos: ε, καλά, τώρα μιλάτε για την απώλεια απόλαυσης του παιχνιδιού με την πάροδο της ηλικίας, φαινόμενο σύνηθες μεν, αλλά όχι απόλυτο. Πιθανότατα έχει να κάνει με την άμβλυνση των αισθήσεων, τη διατάραξη της αντίληψης του χρόνου και κυρίως την κοινωνικοποίηση. Λυπηρό για μένα φαινόμενο είναι πώς η αυθόρμητη αγάπη για το παιχνίδι μπορεί να ξεπέσει στην ενήλικη ζωή σε φαινόμενα όπως η μανιώδης χαρτοπαιξία...
@nikosxatzopoulos:
Δεν εννοούσα να ''παλιμπαιδίζει'' ο ενήλικος,όχι να παριστάνει το μωρό ή το μικρό παιδί -αυτό είναι άλλο που λέμε νομίζω:εννοούμε να έχει,όποτε το θελήσει,κάποιες ώρες παιχνιδιού γι αυτόν.
Τι λέτε οι υπόλοιποι;Εγώ έτσι το καταλαβαίνω.
Υπάρχουν παιχνίδια που παραπέμπουν σε εξάρτηση. Νομίζω ότι μόνο εκεί υπάρχει στοιχείο παρέκκλισης ή διαταραχής.
Προσωπικά, δεν παίζω ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ή μάλλον, κάποτε έπαιζα, αλλά όταν κολλούσα σε αυτά και έχανα τη μέρα απέναντι σε ένα high score, αναρωτήθηκα τελικά τι κερδίζω. Και η απάντηση ήταν ‘τίποτα’.
Τώρα, απλά μια πασιέντζα να ξεθολώσω ή ένα τετρίς σε κλίμακα δυσκολίας 10 για να χάσω γρήγορα. Σκόπιμα δεν έχω εγκατεστημένα άλλα παιχνίδια στον Η/Υ μου: δεν με ελέγχω! :)
Πάντως, από τα καλύτερα παιχνίδια παρέας θεωρώ το ‘τζαζ’, ή γιατς΄ ή ‘γιάτσι’... ένα παιχνίδι με πέντε ζάρια που μιμείται το πόκερ – αν δεν το ξέρετε, να το πω κάπου. Έχει πολύ γέλιο και σασπένς! Επίσης, με τη φίλη μου έπαιζα το 'παιχνίδι των συνειρμών'. Κάποιος έλεγε κάτι και ο άλλος, με τα δικά του ‘γκελ’, έλεγε κάτι άλλο. ΟΛΑ επιτρέπονται: από την Θεσσαλονίκη (πόλη -> από την Πόλη έρχομαι -> κανέλα -> ρίγανη) στο... Χοιρινό στη Σκάρα.
Αγαπητή φίλοι παρέλειψα να σας καλησπερίσω. Καλησπέρα λοιπόν. Επειδή ασχολούμαι με την ανθρώπινη συμπεριφορά χρόνια, μου άρεσε από την πρώτη κιόλας στιγμή το παρόν post του αγαπητού Νίκου Δήμου. Georgia_m, το παιχνίδι εξυπηρεττεί την παιδική πλευρά του εαυτού μας, η οποία πολλές φορές προκαλεί τάσεις προς συμπεριφορές οι οποίες δεν μας ικανοποιούν. Orlando, μιλώ για την ανάγκη προς παιχνίδι και όχι για την απώλεια ανάγκης. Δεν μιλώ σαφώς για ψυχικές διαταραχές , αλλά για φυσιολογικά άτομα - ενήλικα πάντοτε. Άλλωστε όλοι μας, σε στάδια προσωπικής ωρίμανσης δεν έχουμε αντιληφθεί ένα "παιχνίδι" του εαυτού μας το οποίο καλείται "αντίσταση" ;
Κι εγώ, αν και στα 23 μου, πάει πολύς καιρός που έπαιζα στον υπολογιστή μου. Μόνο με την πασιέντζα είχα κολλήσει κάπου στο δεύτερο έτος. Απλά ακούω πολλή μουσική - επαναλαμβάνω: ΠΟΛΛΗ μουσική... Και αναρωτιέμαι αν υπάρχουν υποκατάστατα του παιχνιδιού. Γιατί αυτό το "Ποτέ μην εμπιστεύεσαι άνθρωπο που δεν παίζει" με ανησύχησε λίγο... :-)
Βρείτε τη λέξη:
Π_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ Σ
(8 γράμματα)
Ο ευρών κερδίζει μαλλί της γριάς και ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης!
NikosXatzopoulos said...
ένας ενήλικος άνθρωπος ωριμάζει όταν η σχέση παιδιου - ενήλικα νικήσει υπέρ του δεύτερου.
Όχι δεν ωριμάζει - απλώς σκοτώνει το παιδί μέσα του και παύει να είναι δημιουργικός και αυθόρμητος.
Ο Cha Giannakopoulos μου θύμισε το κλασικό βιβλίο Homo Ludens του Johan Huizinga ο οποίος θεωρεί τον "Παίζοντα άνθρωπο" Homo ludens ως την τελική εξέλιξη του Homo Sapiens και του Homo Faber. Αν ο Sapiens σκέπτεται και ο Faber κατασκευάζει, ο Ludens δημιουργεί. Ο Huizinga εξηγεί την τέχνη μέσα από την έφεση του παιχνδιού. "Η ανθρώπινη κουλτούρα εξελίσσεται μέσα από το παιχνίδι σαν παιχνιδι".
Καλά, μη βαράτε...
12 γράμματα...(ακόμα μαθαίνω προπαίδεια)
@ papadakis: Μήπως είναι 13 γράμματα;
ΠΑΛΙΟΜΠΛΟΓΚΑΣ
Με άλλα λόγια πιστεύω ότι σε μία ώριμη σχέση , δεν χωράει χρόνος για παιχνίδι αλλά για σοβαρή κουβέντα, επικοινωνία σε βάθος ώστε να υπάρξει πραγματική "επικοινωνία ψυχών". Πιστεύω ότι η ζωή λοιπόν δεν είναι παιχνίδι, αλλά κάτι πολύ σοβαρό που αξίζει να ασχοληθούμε μαζί του.
Επίσης αφορισμοί όπως ο αρχικός, δεν νομίζω ότι μπορούν να καλύψουν το μεγάλο εύρος συναισθημάτων και προσωπικοτήτων - δεν χωράει η ανθρώπινη συμπεριφορά σε καλούπια και αφορισμούς.
@tassos_papadakis: πρέπει να κατοχυρώσετε τη λέξη σε τρίτο πρόσωπο
This post has been removed by the author.
Αγαπητέ Νίκο, όμως είναι αναπόφευκτο να σκοτώσουμε το παιδί μέσα μας σωστά;
Κάθε δευτερόλπετο που περνάει το παρελθόν έχει σκοτωθεί. Ζεί μόνο μέσα από τις μνήμες μας όχι στην πραγματικότητα , άρα είναι υποκειμενικό.
Ένα παιδί αγαπητέ Νίκο μπορεί να παίζει αλλά ταυτόχρονα είναι εξαρτημένο από τους μεγαλύτερους για φαγητό , στέγασι κτλ. Σκοτώντας το παιδί μέσα μας, γινόμαστε ελεύθεροι , ανεξάρτητοι, υπέυθυνοι για τον εαυτό μας. Τι έχετε να πείτε επί αυτού; ακούω γνώμες των παρευρισκομένων.
@newlens:
Μόλις την μετέφερα στη γιαγιά μου, μετράει;
This post has been removed by the author.
@tassospapadakis:
Παιδιά,αφήστε το,το βρήκα!
Είναι Πραξιτέλειος.
Τάσο,στείλε πρώτα το μαλλί και μετά το κουλούρι για να φύγει η λιγούρα.
Υ.Γ:Αυτή η λέξη,εν τω μεταξύ,βρίσκεται και σε ένα απο τα βιβλία του οικοδεσπότη!
Όποιος το βρει κερδίζει το χαμογελο του ΝΔ!
@georgia.m: για όνομα, αυτή τη λέξη θα τη φανταζόταν ο Παπανούτσος και αν!
Να συμπληρώσω εδώ σε κάτι που η georgia_ είπε. Λέει ότι η ζωή των ενηλίκων είναι βαρετή. Εδώ η απάντησή που δίνω είναι ότι η ζωή κάθε ηλικίας είναι βαρετή όταν δεν ικανοποιούμε τις ανάγκες μας. Αν τις ικανοποοιήσεις, βρεις ένα σύντροφο που σε καλύπτει , τότε δεν θα είναι παρά ευχάριστη και εσύ ευτυχισμένη. Τότε η ανάγκη για παιχνίδι - όπως και για ταξίδια που δηλώνουν έλλειψη ικανοποίησης από την καθημερινότητα - θα εκλείψει.
Διαφωνώ με την άποψη του κειμένου. Το παιχνίδι δεν είναι μόνο διασκέδαση αλλά οφείλει να είναι διδακτικό και να προάγει τη δημιουργικότητα. Ας μη στενεύουμε τις έννοιες. Επίσης, θεωρώ αδύνατον να παρακολουθήσω τη συζήτηση στο συγκεκριμένο ιστολόγιο επειδή, εκτός του ότι σχεδόν πάντα ξεφεύγουν όλοι από το θέμα και υποβιβάζουν το ιστολόγιο σε chat, οι περισσότεροι γράφουν ως ‘ετεροφωτιζόμενοι‘ (όχι ετερόφωτοι). Το ‘ετεροφωτιζόμενοι‘ είναι αιτιολογική μετοχή. Ο νοών νοήτω.
Η κρεμάλα παίζεται συνήθως μαντεύοντας ένα-ένα τα γράμματα. Αλλά δεν θα κολλήσουμε σε λεπτομέρειες. :-)
Καλησπέρα κι από μένα, Επειδή κάπου αναφέρθηκε και το σκάκι στα διάφορα παιγνίδια, σας μεταφέρω κάτι που έγραψε ο Ομάρ Καγιάμ: "...για να μιλήσουμε ξεκάθαρα και δίχως περιστροφές/είμαστε τα πιόνια της παρτίδας που παίζουν οι ουρανοί/διασκεδάζουν μαζί μας στη σκακιέρα της ύπαρξης/και κατόπιν επιστρέφουμε, ένας ένας/στης ανυπαρξίας το κουτί"
Εξαιρετικά αισιόδοξος ο Ομάρ...
Σίγουρα όταν ήταν μικρός, ήταν η ψυχή της παρέας!
@cesar
Αυτό σκέπτομαι ότι ίσως να ταίριαζε και σε προγούμενο κείμενο αυτού του blog.
Γενικά περί Θεού και ανθρώπων...
@cesar: τα πιόνια μιας παρτίδας δεν έχουν πολλές επιλογές. Ένα παιχνίδι που θα μετέφερε τον πλούτο των ανθρώπινων επιλογών πάνω σε μια σκακιέρα, για παράδειγμα, δεν θα μπορούσε να παιχτεί. Ότι βέβαια δεν μπορούμε να επιλέξουμε αν πεθάνουμε ή όχι είναι μια άλλη υπόθεση.
Στονα αντίποδα του Καγιάμ,εγώ θυμήθηκα έναν τίτλο βιβλίου που διάβαζα κάποτε ''Anchored in God'' -ας μου θυμίσει κάποιος τον συγγραφέα.
Αλλά,ας μην πιάσουμε πάλι το θέμα αυτό που δεν έχει τέλος...
Επιτρέψτε μου να γυρίσω στο αρχικό post:
Nikosdimou said:
«Ορίζω σαν παιχνίδι κάθε δραστηριότητα που γίνεται χωρίς άλλο στόχο από την διασκέδαση – δηλαδή χωρίς άλλο σκοπό από τον εαυτό του»
Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω κε Δήμου, αλλά ελάχιστα παιχνίδια μπορώ να σκεφτώ που να απαντούν σε αυτόν τον ορισμό. Συμφωνώ ίσως πως παίζουμε κυρίως για να διασκεδάζουμε αλλά οι λόγοι που μας ωθούν στα παιχνίδια είναι πολύ περισσότεροι και σημαντικότεροι. Μαθαίνουμε φέρει πείν να συναλλασσόμαστε με άλλα μέλη της «αγέλης», δίνουμε υγιές δίοδο στο εγγενές αίσθημα ανταγωνισμού που έχουμε όλοι μέσα μας, επιδιώκουμε εκείνο το απόλυτο (unqualified στα ελληνικά;) αίσθημα επιτυχίας που τόσο συχνά μας διαφεύγει σε άλλες δραστηριότητες κ.ο.κ.
Γι αυτό ακριβώς και το παιχνίδι είναι τόσο σοβαρή υπόθεση!
Να 'στε πάντα καλά κύριε Δήμου και να σας χαιρόμαστε! :)
Με κατασυγκινήσατε! Το έχετε κάνει (χωρίς να το γνωρίζετε, φυσικά) ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν με τα κείμενά σας και πιο πρόσφατα με την φωτογραφία από την παραλία των Εγκρεμνών της Λευκάδας, την οποία επίσης θεωρώ κορυφαία και στην οποία πέρασα πέρυσι μια από τις πιο όμορφες ημέρες της ζωής μου. Η επίσκεψη μου εκεί συνέπεσε και με πολύ ευχάριστα γεγονότα που συνέβησαν ακριβώς εκείνη την ημέρα, καθώς και με το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα που έχω δει ποτέ (το είδα από το γραφικό μπαράκι που "κρέμεται" ακριβώς πάνω από το ερημικό κομμάτι της παραλίας).
Όμως το σημερινό σας post (και ειδικά οι φωτογραφίες) είναι το κάτι άλλο και ξυπνά έντονες μνήμες. Η επίσκεψη στη Disneyland (την αρχική που ίδρυσε ο ίδιος ο Walt Disney στο Anaheim, δίπλα στο Los Angeles) ήταν για μένα όνειρο ζωής (κάτι σαν το hadji των Μουσουλμάνων). Κατάφερα να το πραγματοποιήσω πριν από τρία καλοκαίρια κατά τη διάρκεια μιας "εκδρομής", στην οποία γύρισα έξι πολιτείες και έκανα 12.000 χιλιόμετρα μέσα σε τρεις εβδομάδες απολαμβάνοντας τα φυσικά θαύματα των νοτιοδυτικών ΗΠΑ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την ημέρα! Από το πρωί μέχρι το βράδυ περπατούσα στους δρόμους της μαγικής πολιτείας (πήρα και το τρενάκι), με την πόλη των καρτούν, το τούνελ του Πινόκιο, τη λίμνη με το ποταμόπλοιο, το παλάτι της Ωραίας Κοιμωμένης και τόσα άλλα. Μία ολόκληρη ώρα περίμενα στην ουρά (σαν μικρό παιδί) για να φωτογραφηθώ με τον αγαπημένο μου ήρωα, τον Mickey. Του είπα μάλιστα χαριτολογώντας: Hi, my name is Mickey, too (Μickey σημαίνει Μιχάλης για όσους δεν το γνωρίζουν).
Η κορυφαία όμως στιγμή ήταν η παρέλαση των ηρώων. Δεν άντεξα τη συγκίνηση. Έκλαιγα σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της παρέλασης (μιλάμε για πολύ κλάμα, όχι αστεία, απορώ πώς κατάφερα να βγάλω τις φωτογραφίες) και ένιωθα πως ο χρόνος είχε σταματήσει και όλο το σύμπαν χώραγε σε κείνο τον μικρό τόπο. Ίσως η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου (τουλάχιστον από αυτές που ήμουν μόνος). Αν μπορούσα να διαλέξω τον τόπο και την ώρα του θανάτου μου, θα ήθελα να είναι εκεί, την ώρα της παρέλασης!
Μετά συνέχισα την περιπλάνησή μου και δεν έφυγα παρά μόνο όταν έσβησε και το τελευταίο πυροτέχνημα από τη φωτεινή βροχή που έπεφτε πάνω από το παλάτι της Ωραίας Κοιμωμένης (έτσι κλείνει κάθε βραδιά στην Disneyland) και γύρισα στο ξενοδοχείο κατάκοπος και τρισευτυχισμένος!
Σας ευχαριστώ που συμπεριλάβατε στο σημερινό post τη φράση μου για την ευτυχία που πρόσφερε ο Ντίσνεϊ στον κόσμο, αλλά δεν ανήκει σε μένα. Τη διάβασα στο "2010: Οδύσσεια 2" του Άρθουρ Κλαρκ και μου έκανε μεγάλη εντύπωση η απλότητα και η αλήθεια (πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη) που εκφράζει. Ίσως κι εκείνος να την πήρε από κάπου αλλού, δεν έχει σημασία, πάντως την πιστεύω ακράδαντα.
Όσο για το παιχνίδι: Παίζω όσο μπορώ, προσπαθώ ακόμα και τη δουλειά μου να τη βλέπω σαν παιχνίδι (δε θα σας πω ακόμα τι δουλειά κάνω - οι συνθήκες πάντως είναι ευνοϊκές) και όταν παίζω με άλλους γίνομαι ξανά παιδί με τα όλα του (πάθος για τη νίκη, "πειράγματα", "ζαβολιές" και όλα τα συναφή). Στο παιχνίδι (και ιδιαίτερα το ομαδικό) είναι που βλέπει (και δείχνει) ο καθένας τον πραγματικό του εαυτό, ξεγυμνωμένο από τις αναστολές, να απολαμβάνει αυθόρμητα τη μαγεία της στιγμής! "Αεί παίζειν" λοιπόν.
Υ.Γ. Είχα ετοιμάσει κάτι για το χθεσινό post, αλλά δε βαριέσαι, ας πάει στα κομμάτια. Ας παίξουμε σήμερα :D
Ζητώ συγγνώμη για το μέγεθος του τελευταίου μου σχολίου. Ήταν μια κατάθεση ψυχής και ευγνωμοσύνης!
Πόσο δικιο ειχαν οι αμερικανοι πολιτικοι που στον κανονισμο του Κονγκρεσσου,απαγορεψαν τις προσωπικες επιθεσεις...Ενας απο τους πολλους λογους που δεν ειναι ψωροκωσταινα. Ειναι πραγματικα βιτσιοζικο να βλεπεις τον ενα να κριτικαρει τον αλλο χωρις καμμια διαθεση συνθεσης των γνωμων τους. Επι του θεματος,πιστευω οτι οσο περισσοτερο ισχυρος ειναι ο παραγοντας του πνευματος & της τεχνολογιας στο παιχνιδι & οσο απαξιωνεται το κτηνωδες στοιχειο της βιολογικης δυναμης ή της τυχης,οσο προαγεται ο αθλος & η αμιλλα αντι για τη νικη & την ταπεινωση του " υποδεεστερου " τοσο πιο πολιτισμενο το παιχνιδι.
Eγώ αυτό που δεν κατανοώ είναι για πιο λόγο το blog τείνει να γίνει μια κλειστή λέσχη . Δηλαδή αν κάποιος εκφράζει μια διαφορετική γνώμη , αυτή δεν συζητείται; Έθεσα ένα ζήτημα , ρωτούσα συνευρισκομένους, και κανείς - ούτε εσείς κύριε Δήμου - δεν απήντησε στα λεγόμενά μου. Περιμένω απαντήσεις παρακαλώ πολύ ώστε να υπάρξει γόνιμη συζήτηση επί του θέματος που έθεσσε ο κύριος Δήμου.
Είναι καλό αγαπητοί φίλοι, να μην περιοριστούμε να παίζουμε "κρεμάλα" αλλά να ανάγουμε το θέμα σε μία συζήτηση που θα ωφελήσει όλους.
@kaneis: για μένα το παιχνίδι ήταν πάντα συνδεδεμένο με την έννοια της βελτιοποίησης, της ανακύκλωσης των διαδικασιών που συνοδεύεται από ανάδραση, και του ανεπαίσθητου ελέγχου, ό,τι και να σημαίνει το τελευταίο. Οπότε και εγώ δεν συμφωνώ με τον ορισμό του Νίκου Δήμου, κυρίως με την έννοια ότι απομονώνει την ιδιοτέλεια.
@mickey:
Από το σχόλιό σας φαίνεται η χαρά σας και μην ζητάτε συγγνωμη -τουλάχιστον όχι από μένα.Μεταφέρθηκα και εγώ νοερά εκεί,με την περιγραφή σας.
harry said...
"...Ειναι πραγματικα βιτσιοζικο να βλεπεις τον ενα να κριτικαρει τον αλλο χωρις καμμια διαθεση συνθεσης των γνωμων τους. "
Συμφωνώ κι εγώ σ' αυτό,
.... οσο περισσοτερο ισχυρος ειναι ο παραγοντας του πνευματος & της τεχνολογιας στο παιχνιδι & οσο απαξιωνεται το κτηνωδες στοιχειο της βιολογικης δυναμης ή της τυχης,....
Περίπου όπως το σκάκι ας πούμε !
8:39 μμ
μικροί παίζαμε στην τάξη το φρόνιμο παιδί, μετά παίζαμε στο στρατό τον ηλίθιο, μετά στη δουλειά τον κορόιδο. η γυναίκα παίζει σε όλη της τη ζωή με τα νεύρα των ανδρων , ούτε εμείς μπορούμε να απαρνηθούμε μια παρτίδα τάβλι, ούτε η γυναίκα μια πρόταση γάμου στη μέση του έρωτα.
@nikosxatzopoulos:
Τόσο με το θέμα που θέσατε(όπως το θέσατε)όσο και με το σχόλιο σας για την κρεμάλα, δείχνετε πως έχετε παντελή έλλειψη χιούμορ...
No wonder που λέτε όσα λέτε(δικαίωμά σας και δικαίωμά μας να μην τα σχολιάζουμε)
kaneis
αυτά που αναφέρετε είναι οι παράπλευρες επιπτώσεις του παιχνιδιού. Κανείς δεν λέει θα παίξουμε τώρα για να "συναλλασσόμαστε με άλλα μέλη της «αγέλης», να δώσουμε υγιή δίοδο στο εγγενές αίσθημα ανταγωνισμού". Παίζουμε για να παίξουμε, για να ευχαριστηθούμε μια παρτίδα τάβλι ή τέννις. Επίσης υπαρχουν παιχνίδια που τα παίζουμε μόνοι (solitaire - όνομα και πράγμα). Οι ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις του παιχνδιού ή και οι δημιουργικές (homo ludens)είναι σημαντικά παρεπόμενα - αλλά όχι ο σκοπός του.
NikosHatzopoulos σου απάντησα διαφωνώντας και ανέφερα και τον κορυφαίο μελετητή του παιχνδιού. Εσύ δεν είδες προφανώς την απάντησή μου. Επιμένω ότι η άποψή σου "Σκοτώντας το παιδί μέσα μας, γινόμαστε ελεύθεροι , ανεξάρτητοι, υπέυθυνοι" είναι ολέθρια. Σκοτώνοντας το παιδί μέσα μας πεθαίνει η πιο δημιουργική, αναρχική, ζωντανή πλευρά του εαυτού μας. Πεθαίνειη φαντασία και η ποίηση. Γινόματε βαρετοί ενήλικες.
tassos papadakis, ευχαριστώ πολύ που μου απαντήσατε. Πιστεύω ότι ένας ισορροπημένος και ώριμος΄ανθρωπος δεν έχει ανάγκη να γελιοποιήσει άλλους ανθρώπους , άρα δεν έχει χιούμορ. Μπορεί κάποιος να μου φέρει άλλωστε ένα απτό παράδειγμα "χιούμορ" το οποίο να μην γελιοποιεί τους άλλους;
Επίσης το χιούμορ λειτουργεί ως αμυντικός μηχανισμός εναντίον της αμηχανίας, άρα υποδηλώνει ανασφάλεια. Θα σας προέτρεπα να συλλογιστείτε ώστε να έχουμε μία γόνιμη ανταλλαγή απόψεων.
Για να ε΄χει κάποιος χιούμορ (ας το πούμε ακόμα 'χειρότερα', σαρκασμό) νομίζω πρέπει να έχει αυτοσαρκασμό. Λοιπόν, το αν "γελοιοποιεί τους άλλους", δεν ισχύει.
nikos dimou said:
Παίζουμε για να παίξουμε, για να ευχαριστηθούμε μια παρτίδα τάβλι ή τέννις.
Αυτή η διατύπωση δεν διαφέρει από διατυπώσεις όπως: αναπνέουμε για να αναπνέουμε, ζούμε για να ζούμε, κτλ. κτλ. Είναι κυκλική.
Ακόμη και η έννοια της ευχαρίστησης δεν είναι καθοριστική. Το παιχνίδι μπορεί να είναι απλά σκότωμα χρόνου, ή απομάκρυνση από άλλες σκέψεις.
NikosHatzopoulos:
Μην είστε τόσο απόλυτος σε όσα λέτε γιατί έτσι δεν μας προτρέπετε να συλλογιστούμε μαζί σας - αν αυτό πραγματικά θέλετε.
Yannis H , δεν μου φέρατε ένα απτό παράδειγμα , απλώς στηρίξατε ένα επιχείρημα δίχως στοιχεία. Εγώ επαναλαμβάνω το ερώτημά μου - μπορείτε να μου προσφέρετε ένα παράδειγμα "χιούμορ" το οποίο να μην γελιοποιεί τους άλλους ;
Μην ξεχνάτε ότι ανάγκη γελιοποίησης των άλλων έχουν όσοι αισθάνονται μειονεκτικά, ενώ ο αυτοσαρκασμός δείχνει έλλειψη σεβασμού προς τον ίδιο τον εαυτό μας (διάθεση να τον μειώσουμε). Ακούω απόψεις παρακαλώ.
Παρακαλώ georgia.m είστε ευπρόσδεκτοι στον διάλογό μας, δεν νομίζω να χρειάζεστε ιδιαιτέρα πρόσκληση. Είμαι γεμάτος ενδιαφέρον ώστε να ακούσω απόψεις επί του θέματος - άλλωστε με τον τρόπο αυτό πιστεύω ότι θα καταλλήξουμε σε χρήσιμα συμπεράσματα.
Δεν είδα σε κάποιο poting 450 σχόλια! Από που προκύπτει αυτό το νούμερο; 'Οχι ποως δεν θα μπορούσαν να φτάσουν εκεί αλλά απλώς δεν το είδα!
'Οσο για το παιχνίδι, το πρόβλημά μου είναι να το ξεχάσω κι εκεί που δεν με παίρνει!
@nikosxatzopoulos:
Μα ποιος ειπε ότι η ''ανάγκη γελοιοποίησης των άλλων''αποτελεί υγιές παιχνίδι ενηλίκων,κύριε;
Νικο, νομίζω ότι είναι αυτονόητο πως ο αυτοσαρκασμός και η αντικειμενική ‘μείωση του εαυτού μας’ δηλ. με την έννοια της κατάθλιψης, ας πούμε, είναι τόσο σχετικά, όσο το παιχνίδι που αναφέρουμε εδώ, με κάποιον που μένει από καρδιά επειδή έχασε το σπίτι του στη ρουλέτα.
Όση σχέση έχει ο τραγικός ήρωας που πεθαίνει με κάποιον που σκοτώνεται μεθυσμένος σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Georgia.m, το παιχνίδι κατά την άποψή μου, οφείλεται στο καταπιεσμένο παιδί που υπάρχει μέσα μας. Όταν αυτές οι καταπιεσμένες ανάγκες βγούν στην επιφάνεια (ένας τρόπος είναι η ψυχοθεραπεία) τότες πολύ απλά δεν θα υπάρχει ανάγκη για αγχόλυση - παιχνίδι, αφού τα θετικά συναισθήματα θα τα αντλούμε από μία ικανοποιητική ανθρώπινη σχέση π[ου μόνο μέσω αγάπης μπορεί να υπάρξει η οποία με τη σειρά της προκύπτει από ενδελεχείς συζητήσεις, αλληλοσεβασμό ,αναζητήσεις κ.λ.π.
Όσον αφορά την ανάγκη γελιοποίησης , αυτή εδράζεται κατά τη γνώμη μου, στην παιδική μας πλευρά (εκεί από όπου προκύπτει και η ανάγκη για παιχνίδι) και σαφέστατα είναι στοιχείο του παιχνιδιού και του χιούμορ (όταν γελώ με τα αστεία ή γκριμάτσες ενός άλλου, ουσιαστικά δεν γελώ με τα λάθη του άρα με στόχο να τονώσω την μειωμένη αυτοεκτίμησή μου;)
Kaneis said...
"Μαθαίνουμε φέρει πείν να συναλλασσόμαστε με άλλα μέλη της «αγέλης», δίνουμε υγιές δίοδο στο εγγενές αίσθημα ανταγωνισμού που έχουμε όλοι μέσα μας, επιδιώκουμε εκείνο το απόλυτο (unqualified στα ελληνικά;) αίσθημα επιτυχίας που τόσο συχνά μας διαφεύγει σε άλλες δραστηριότητες κ.ο.κ."
ΌΛα αυτά που αναφέρεις, αγαπητέ Οδυσσέα (παλιό το κόλπο, από την εποχή του Κύκλωπα - ξέρουμε πια ποιος είναι ο Κανείς!), όσα λοιπόν απαριθμείς ως αποτελέσματα του παιχνιδιού, είναι ακριβώς αυτό: αποτελέσματα. Δεν είναι αυτά ο στόχος του παιχνιδιού. Ο στόχος είναι πάντα η διασκέδαση (η χαλάρωση, το σκόρπισμα...) και γι' αυτό ίσως έχει το παιχνίδι αυτά τα τόσο θετικά αποτελέσματα.
[Εκτός βέβαια αν μιλάμε για κατευθυνόμενο παιχνίδι (παιδαγωγικό, θεραπευτικό...), οπότε υπάρχει συγκεριμένη στοχοθεσία. Και πάλι, όμως, αυτή άπασχολεί συνήθως τον διοργανωτή, όχι τους συμμετέχοντες και παίζοντες.]
@nikosxatzopoulos: κάνετε λάθος, τη στιγμή που λείψει το παιχνίδι από τις ανθρώπινες σχέσεις αρχίζει και η διάλυσή τους. Αν εσείς θέλετε να τις θεσμοθετήσετε για να τις συντηρήσετε, δικό σας πρόβλημα. Πρέπει να ξέρετε όμως ότι συντηρείτε ένα πτώμα, έργο βέβαια που δεν είναι καταφρονητέο, αν σκεφτούμε το ανά τους αιώνες έργο της μουμιοποίησης.
@xatzopoulos:
Είναι βέβαιο πως δεν πρόκειται να βγάλω άκρη μαζί σας(δεν πείθετε κανέναν με όσα απίθανα λέτε, το προσέξατε;). Να σας πω μόνο πως δεν ξέρετε τι εστί καν η λέξη "χιούμορ".
Προτείνω τη λύση στην άγνοιά σας να τη δώσει ο Μπαμπινιώτης.
Epicuros said...
Δεν είδα σε κάποιο poting 450 σχόλια! Από που προκύπτει αυτό το νούμερο; 'Οχι ποως δεν θα μπορούσαν να φτάσουν εκεί αλλά απλώς δεν το είδα!
Tα δύο τελευταία Post για την εκκλησία και την θρησκεία (το ένα συνέχεια του άλλου) συγκέντρωσαν συνολικά 443 comments και συνεχίζουν...
Χιούμορ (το) {άκλ.} η σύλληψη των πραγμάτων και της ζωής από την αστεία και κωμική πλευρά τους, καθώς και η έκφραση αυτής της όψεως τόσο στον προφορικό όσο και τον γραπτό λόγο (κάποιου) με έξυπνο, πνευματώδη τρόπο.
Γ. Μπαμπινιώτης
tasos papadakis, στόχος μίας συζήτησης δεν είναι να πείσουμε τους άλλους - άρα τι σημασία έχει πόσοι συμφωνούν ή διαφωνούν; Επίσης ξανα ρωτώ - μπορείτε να φέρετε ένα παράδειγμα χιούμορ το οποίο να μην γελιοποιεί τους άλλους;
Newlens, πιστεύετε ότι ο εγκέφαλος (που θεωρείτε το πλέον περίπλοκο και άξιον θαυμασμού σύστημα ζωής στο σύμπαν) "μουμιοποιείται" όταν στερείται των συναισθημάτων που προκύπτουν από το χιούμορ;
Ενώ η παράκληση μου για ένα παράδειγμα χιούμορ το οποίο να μην γελιοποιεί κάποιον/α ή καταστάσεις, ισχύει ως πρόταση και προς εσάς.
@ch.giannakopoulos:
''Κλέψατε'' το σχόλιο από τον newlens!Εκείνος έχει συνηθίσει να αναλαμβάνει τις παραπομπές!
Η αδελφή μου μού δίνει ένα γλυκό που δεν ξέρω. Λέει πως είναι 'σου'.
Τώρα είναι 'μου', λέω μπουκωμένος.
Ποιός μειώθηκε;
(Ζήτησες ένα παράδειγμα χωρίς γελεοιποίηση κάποιου και μου ήρθε αυτό.)
Yannis.h ευχαριστώ για τη συμμετοχή σας. Αν τα πράγματα ήτο ευδιάκριτα τότες θα είχατε προσφέρει το παράδειγμα πολύ ταχύτερα. Το παράδειγμα λοιπόν που αναφέρατε υποσυνείδητα αναλύεται στην αμηχανία την οποία νιώσατε για την υπόδειξη της αδελφής σας (και κατά συνέπεια στην αμηχανία που νιώσατε για την άγνοιά σας ότι το γλυκό λεγόταν "σου" ή - αν το γνωρίζατε, στην αμηχανία ότι σας πρόλαβε - ενδεχομένως εδώ να συνδέονται και όλες οι αντιλήψεις σας σχετικά με το αντίθετο φύλο ή την αδερφή σας συγκεκριμένα). Συνεπώς κατανοείτε ότι το παράδειγμα που αναφέρεται λειτουργεί ως υποσυνείδητη μείωση της αδελφής σας.
@nikosxatzopoulos: μα μιλούσαμε για ανθρώπινες σχέσεις όχι για το μυαλό. Το χιούμορ είναι κατά βάση συναίσθημα και δεν προκαλεί συναίσθημα. Τουλάχιστο ως προς τον παραγωγό του χιούμορ. Δεν θέλω να σας γελοιοποιήσω, αν αναφέρεστε στο "μουμιοποίηση" που ανέφερα στο προηγούμενο comment. Πιστεύω ότι και η "μούμια" φανερώνεται χρήσιμη στις σχέσεις μας και στην κοινωνία μας γενικά.
''Κλέψατε'' το σχόλιο από τον newlens!Εκείνος έχει συνηθίσει να αναλαμβάνει τις παραπομπές!
Ζητώ συγγνώμη. Αφήνω τις παραπομπές στον Newlens και αναλαμβάνω από δω και πέρα τις πομπές (τις ντροπές και τα αίσχη).
Τελικά βλέπω ότι είστε πολύ μπερδεμένοι και πρέπει να επέμβω να λύσω τις διαφορές σας. Πρώτον, η ερμηνεία για το παιγνίδι δεν με καλύπτει, και δεύτερον, στο παιγνίδι υπάρχει ένας αυτοσκοπός. Το παιγνίδι που δεν έχει αυτοσκοπό θεωρείτε ένα βαρετό παιγνίδι και είτε δεν ξεκινάει καθόλου, είτε γρήγορα εγκαταλείπετε. Όλα τα παιγνίδια είναι παιγνίδια στρατηγικής.
Άνθρωπος χωρίς παιγνίδι δεν υπάρχει. Απλώς, όσο μεγαλώνουμε, αλλάζουμε και τα παιγνίδια. Μικροί τη βρίσκαμε με κρυφτό και πάλεμα, σαν μεγάλοι το έχομε ρίξει στη πρέφα. Ακόμα και η συμμετοχή σας σε αυτό το panel είναι ένα παιγνίδι, όπως και η γριά που περιποιείται το κήπο της και χαίρετε τις γαρδένιες, παίζει? Ίσος, τελικά όλη η ζωή να είναι ένα μεγάλο παιγνίδι. Οπότε αυτός που επιμένει να υποστηρίζει ότι δεν παίζει, ας το σκεφτεί καλύτερα.
Το χιούμορ, φίλοι μου, (το οποίο, οφείλουμε να παραδεχτούμε, δεν είναι το αποψινό μας θέμα) είναι η επανάσταση του πνεύματος, η πλάγια ματιά στην πραγματικότητα, το λοξό κοίταγμα προς το παγωμένο πρόσωπο της εξουσίας, είναι η ώριμη φάση του στοχασμού.
Το παιχνίδι εκγυμνάζει τη σκέψη στο χιούμορ.
nikoshatzopoulos said:
"το παράδειγμα λοιπόν που αναφέρατε υποσυνείδητα αναλύεται στην αμηχανία την οποία νιώσατε για την υπόδειξη της αδελφής σας (και κατά συνέπεια στην αμηχανία που νιώσατε για την άγνοιά σας ότι το γλυκό λεγόταν "σου" ή - αν το γνωρίζατε, στην αμηχανία ότι σας πρόλαβε - ενδεχομένως εδώ να συνδέονται και όλες οι αντιλήψεις σας σχετικά με το αντίθετο φύλο ή την αδερφή σας συγκεκριμένα)".
Δεν έχω ακούσει ποτέ τόσο άσχετη ανάλυση! Αν είστε ψυχαναλυτής αλλάξτε επάγγελμα. Αν δεν είστε, μην τον υποδύεστε.
Παντως, μιλώντας για χιούμορ βγάζουμε γέλιο...
Κε Δήμου,
Dormammu said:
Προσπαθώ να παίζω όσο γίνεται περισσότερο, αλλά γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρω παρέα…Με κάποια παιχνίδια στον Η/Υ είχα καθηλωθεί για καιρό, προτιμώ όμως τα επιτραπέζια. Η αμεσότητα έχει άλλη χάρη…
Ok, σβήστε τα περί άλλων μελών της αγέλης (συγνώμη, αλλά ο πυρετός δεν βοηθάει στην έκφραση...), και βάλτε την αμεσότητα της παρέας που επικαλείται ο Dormammu.
Κι εμένα αν κάποιος μου προτείνει μια παρτίδα squash, θα δεχτώ γιατι μου αρέσει το άθλημα / παιχνίδι. Και γιατί μου αρέσει; Γιστι εκτός του ότι είναι ένας ευχάριστος τρόπος να διατηρούμαι σε (κάποια) φόρμα, μου δίνει την ευκαιρία να πετύχω ακριβώς το παράλληλο με τον τοίχο χτύπημα που προσπάθησα την προηγούμενη φορά, να νιώσω το συναίσθημα της άμιλλας με τον συμπαίχτη μου, να μάθω να χάνω (και ενίοτε να κερδίζω) κοκ.
Γι αυτό και πιστεύω πως σε άλλους ανθρώπους αρέσουν άλλα παιχνίδια – όλα μας διασκεδάζουν, αλλά ο καθένας γυρεύει κάτι άλλο μέσα από αυτά.
Cha.giannakopoulos – και ναι μεν αυτά είναι αποτελέσματα, αλλά γι αυτό δεν παίζουμε (και κάνουμε ότι άλλο στην ζωή μας) – επιδιώκοντας κάποιο αποτέλεσμα; Εξάλλου ο ορισμός του κ Δήμου με τον οποίο διαφώνησα ορίζει το παιχνίδι ως «δραστηριότητα που γίνεται χωρίς άλλο σκοπό από τον εαυτό του».
Μα εγώ ξέρω πως θα νιώσω όταν παίζω squash (ή ότι άλλο) και γιαυτό επιλέγω το συγκεκριμένο παιχνίδι. Οπότε το squash για εμένα έχει (και) άλλον σκοπό εκτός από το squash (τον εαυτό του).
Εκτός αν με έχουν τρελάνει οι Κίρκες και δεν ξέρω τι λέω πάλι...
(αυτό, nikosxatzopoulos, είναι αυτοσαρκασμός – αλλά δεν θεωρώ πως μειώνω τον εαυτό μου, απλώς δίνω στον συνομιλητή μου την ευκαιρία να διακόψει την συζήτηση αν το επιθυμεί συμφωνώντας πως διαφωνούμε και σε αστείο τόνο. Τέτοια παραδείγματα (κυρίως σε σοβαρότερα θέματα) τα θεωρώ δείγματα ωριμότητας μάλλον παρά ανωριμότητας.
nikos dimou said :
"Παιγνίδι, η μόνη ανθρώπινη δραστηριότητα που δεν έχει σκοπιμότητες"
κ. Δήμου, όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν σκοπιμότητα.
π.χ. παίζω. Ο σκοπός είναι η τέρψη μου.
Αν υποστηρίξουμε ότι αυτός δεν είναι σκοπός, τότε και το διάβασμα ενός βιβλίου (που γίνεται μόνον
για την τέρψη μου), είναι επίσης
δραστηριότητα χωρίς σκοπιμότητα.
Προσκαλώ για μια παρτίδα Πόκερ
(για μένα, μία από τις ύψιστες διανοητικές ασκήσεις).
Η φίλη μου, μου παίρνει το μπουφάν και λέει ‘να το κρεμάσω;’
‘Χωρίς δίκη;’ ρωτώ.
Κάτι τέτοια ‘χαζά’ σκεφτόμουν, από την αρχή που έλεγες να πούμε μια περίπτωση χιούμορ χωρίς γελοιοποίηση κάποιου.
Τα υπόλοιπα, με συγχωρείς, είχα κάθε καλή διάθεση, αλλά δεν τα κατάλαβα.
Και, συμφωνώ ότι το χιούμορ δεν είναι το θέμα μας... Είναι το παιχνίδι.
«Τι περιμένετε από ένα παιχνίδι; Να περάσετε καλά την ώρα σας ή να νικήσετε; Είστε bad loser; Π. χ. αν χάνετε συχνά σταματάτε να παίζετε αυτό το παιχνίδι ή κοιτάτε να βελτιώστε τις επιδόσεις σας...»
Προσωπικά θέλω να κερδίζω, αλλά εξαρτάται και από την παρέα και το παιχνίδι: πολλές φορές, ο χαμένος γίνεται πιο ‘νικητής’ από τους άλλους, βγάζοντας πιο πολύ γέλιο.
Παιδί πάντως, παίζοντας τάβλι δεν μιλιόμουν όταν έχανα!
spyros stamatelatos said...
nikos dimou said :
"Παιγνίδι, η μόνη ανθρώπινη δραστηριότητα που δεν έχει σκοπιμότητες"
κ. Δήμου, όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν σκοπιμότητα.
π.χ. παίζω. Ο σκοπός είναι η τέρψη μου.
κ Σταματελάτο εννοώ σκοπιμότητα που είναι έξω από το ίδιο. Π. χ. μία εργασία γίνεται για να κερδίσω χρήματα. Όταν λέτε "ο σκοπός είναι η τέρψη μου" παραπέμπετε στην πρώτη φράση μου:
"Ορίζω το παιχνίδι σαν κάθε δραστηριότητα που γίνεται χωρίς άλλο στόχο από την διασκέδαση – δηλαδή χωρίς άλλο σκοπό από τον εαυτό του".
Άρα συμφωνούμε.
This post has been removed by the author.
Μικρός: από όλα...αλλά το αγαπημένο μου ήταν το κρυφτό. Όχι να τα ''φυλάω'', να με ψάχνουν.Και πολύ σπάνια μπορούσαν να με βρουν!
Αργότερα, πιο μεγάλος: Παιγνίδια παρέας με μιμική...Αααα, μεγάλη λόξα, ειδικά αυτό που μια ομάδα βάζει έναν τίτλο ταινίας και κάποιος προσπαθεί να τον ''παραστήσει''. Μου άρεσε πολύ. Κυρίως να παρασταίνω, αλλά και να αποκρυπτογραφώ. Και τώρα μου αρέσει, αλλά οι γνωστοί μου σοβάρεψαν. (τάχα μου).
Σε 5 λεπτά βγαίνω στον αέρα, από το ραδιόφωνο σας γράφω, δεν προλαβαίνω να το...αναπτύξω!
Εσχάτως μου αρέσει πολύ να παίζω pool στον υπολογιστή, με άλλους. Τακτικός μου συμπαίκτης, ένας απίθανος Ιρλανδός .
Άντε,σας κάνω και μια αφιέρωση, τά δυο πρώτα κομμάτια της εκπομπής.
α) Portrait of Socrates των Satie και Cage και
β)το Rocky road to Dublin-μιας που λέγαμε και για τον Ιρλανδό, με τους Chiftains.
Καλησπέρα
θα ήθελα κ. Νίκο να μου πείτε την γνώμη σας σχετικά με το βιβλίο του Roger Caillois "Τα παιγνίδια και οι άνθρωποι", εάν φυσικά το έχετε διαβάσει. (Εκδόσεις του εικοστού πρώτου)
Γιατί να μη δεχτούμε ότι ένα παιχνίδι είναι ένα πρόγραμμα (κάτι σαν software) που έχει μέσα όλα όσα μας χαρακτηρίζουν σαν ανθρώπους: σκοπιμότητες, μίση, επιθυμίες κτλ.; Η θέλησή σου να συμμετέχεις στο πρόγραμμα είναι αναγκαίος αλλά όχι επαρκής παράγοντας. Κυρίως όμως η πρόσληψη μιας προγραμματικής διαδικασίας από τον καθένα μας ως "παιχνιδιού" είναι καθοριστικός παράγοντας για τον ορισμό της ως "παιχνιδιού". Πολύ σωστά ειπώθηκε πιο πάνω, ότι παίρνουμε μέρος σε παιχνίδια χωρίς να το ξέρουμε. Αλλά για μας δεν είναι παιχνίδια.
Αγαπητέ Κύριο Νίκο Δήμου. Μπορεί να είστε ένας καταξιωμένος συγγραφέας όμως αυτό δεν σημαίνει ότι είστε και γνώστης των ψυχοδυναμικών. Πολλύ περισσότερο, δεν έχετε κανένα δικαίωμα να προσβάλετε τις αναλύσεις μου. Πείτε "διαφωνώ" αλλά μην μιλάτε περι ασχετοσύνης. Σας παρακαλώ πολύ! Συμμετέχω στο παρόν, όχι για να με βρίζουν πόσο μάλλον από εσάς - δεν το περίμενα. Λυπάμαι.
Επίσης , να κάνω μία διευκρίνηση - το χιούμορ είναι αμυντικός μηχανισμός όπως και η τροφή - η χρήση του οποίου δεν σημαίνει ανωριμότητα ή ωριμότητα. Ώριμη είναι μία συμπεριφορά τα αποτελέσματα της οποίας ανταποκρίνονται στις προσδοκίες μας. Επίσης Yannis , το χιούμορ που ανέφερατε είναι πάλι ένας αμυντικός μηχανισμός άλλωστε εσεις ο ίδιος το αναφέρετε . Αν όμως γνώριζατε αποτελεσματικότερους τρόπους ώστε να μεταφέρετε τη συζήτηση στο συνομιλητή , τότε δεν θα είχατε ανάγκη καταφυγής στο χιούμορ. Τέλος να αναφέρω ότι το χιούμορ σε πρώτο επίπεδο χρησιμεύει νομίζω, στο να δημιουργεί θετικές εντυπώσεις στους γύρω μας, για το άτομό μας. Όσο για τον αυτοσαρκασμό , νομίζω ότι εξέφρασα τη γνώμη μου , συνεπώς το παράδειγμά σας ανήκει στην ερμηνεία που παρήχα.
@Kaneis – [Ο Οδυσσέας ήταν ο μόνος που την γλίτωσε από την Κίρκη και απόλαυσε για έναν χρόνο τον μάγο έρωτά της χωρίς να μεταμορφωθεί σε γουρούνι - τα συγχαρητήριά μου!]
Ως παιδιά παίζαμε μπάλα γιατί μας άρεσε να κλωτσάμε την μπάλα - τίποτε άλλο. Ως μεγάλοι δεν παίζουμε, όπως το περιγράφεις τουλάχιστον, αλλά αθλούμαστε ή ακονίζουμε τις ικανότητές μας (αν όχι τα νύχια μας, καμιά φορά...).
Θέλω να πω ότι πηγαίνοντας για παιχνίδι με αυτά στο μυαλό σου έχεις χάσει τη μισή από τη χάρη και τη χαρά του παιχνιδιού. Έχεις κερδίσει άλλα, ενδεχομένως, αυτά ωστόσο μπορούσες να τα βρεςι και εκτός παιδιάς, ενώ η χαρά του παιχνιδιού (χαρά δίχως καμία τραγικότητα) δεν συναντάται σε καμία άλλη δραστηριότητα.
Μια διευκρίνηση: νομίζω πως άλλο πράγμα κάποιος γέρος, μόνος στο σπίτι, με ένα πουλόβερ στους ώμους του, που ρίχνει πασιέντζα για να περάσει η ώρα (αυτό, το θεωρώ το σημερινό αντίστοιχο του software) και άλλο το παιχνίδι με συμμετοχή άλλων.
Η διάκρισή μου είναι σχετική – μπορεί κάποιος να παίζει μόνος του έτσι για πλάκα, π.χ. κάποιος που ρίχνει βελάκια στο στόχο στο σπίτι του, δεν δίνει εξίσου ‘θλιμμένη’ εικόνα. Αλλά το παιχνίδι, γενικά, προϋποθέτει και επικοινωνία, αλληλεπίδραση, ανταλλαγή μηνυμάτων.
Τα software όπου παίχτες παίζουν μεταξύ τους online, θα τα θεωρούσα το αντίστοιχο της κουβέντας μας εδώ, στο net, και απέναντί τους, θα έβαζα το παιχνίδι και την κουβέντα στην έξω, ‘αληθινή’ ζωή.
Και το solitaire του Η/Υ, ίσως (αν το τραβούσα) θα το απρομοίαζα με μια κουβέντα μου με το φεγγάρι ή ένα ηλιοβασίλεμα. Μπορώ να μιλώ σε άψυχα, αλλά ως πότε; Και μόνο μαζί τους;
Θα αφήσω την παρέα, αύριο έχουμε δουλειά. Φιλιά σε όλους/ες.
Παιδιά με παίζετε και μένα?
( σοβαρομιλώ )
Μόλις έκανα χιούμορ και δεν το έχω κάνει σε βάρος κανενός
Το χιούμορ είναι μουσική που μπορεί να ακούει ο καθένας χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να την αποδεκτεί
Το χιούμορ ευχαριστεί όλους τους παίκτες. ( και αυτούς που το κάνουν
και αυτούς για τους οποίους απευθύνεται - αν είναι καλοί παίκτες )έτσι ακριβώς όπως το παιχνίδι
Το χιούμορ είναι παιχνίδι
Αν δεν συμφωνείτε αντιμετωπίστε το με χιούμορ και συνεχίστε το παιχνίδι
Με εμένα ή χωρίς εμένα
Εγώ πάντως, αν και δεν πολυσυμμετέχω, απολαμβάνω το νέο μου παιχνίδι που λέγεται
blog
Νewlens , σας υπενθυμίζω, ότι η απουσία χιούμορ δεν συνεπάγεται απουσία μεστών και ζεστών συναισθημάτων που πλουτίζουν τη ζωή μας και δένουν τις σχέσεις μας. Αντιθέτως - η απουσία χιούμορ , είναι πιστεύω ένδειξη ισορροπίας (δεν έχω ανάγκη να σαρκαστώ - να πειράξω - να μειώσω - να χλευάσω - να καλύψω αμηχανία) όπως ακριβώς και η απουσία πολυλογίας (τα λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν). Έτσι δένουν οι σχέσεις και δεν προβαίνουμε σε διαζύγια αλλά ωριμάζουμε μέσα από τη σχέση με το σύντροφο της ζωής μας.
Νομίζω ότι παράγινε το κακό με τις αντιπαραθέσεις. Τις κατανοώ και τις δικαιολογώ για το θέμα του Σαββατοκύριακου (ήμουν μάλιστα "πρωταγωνιστής" (sic) σε μερικές από αυτές), αλλά ήμαρτον, που θα 'λεγε και ο Γεωργίου! Ας σεβαστούμε και λίγο την αγωνία του οικοδεσπότη να μάθει τι μας αρέσει να παίζουμε! Τα αγαπημένα μου:
1) Παντομίμα με τίτλους ταινιών, τραγουδιών κλπ: Κάθε Πάσχα μαζευόμαστε στο σπίτι του κουμπάρου μου στην Αρκαδία και μια απίστευτα ετερόκλητη παρέα ατόμων ηλικίας 12 έως 70 ετών κάνουμε το χαβαλέ της χρονιάς. Κανόνες που ανατρέπονται, γέλια μέχρι θανάτου, κόντρες για τους πιο δύσκολους τίτλους, ζαβολιές, κλέψιμο στο χρόνο που μετρά η κλεψύδρα, απ' όλα έχει ο μπαξές! Έχει γίνει εξίσου Παράδοση με τον Οβελία. Όταν τελειώσουμε κατά τις 3-4 το βράδυ, παίρνω το αυτοκίνητο και απολαμβάνω τη διαδρομή της επιστροφής συντροφιά με το hi-end ηχοσύστημα του αυτοκινήτου (μπορεί και κανέναν φίλο/η που δεν έχει έρθει με δικό του/ης αμάξι και θέλει να αποφύγει την κίνηση της επιστροφής της Δευτέρας.
2) Water Polo: Αν περάσει καλοκαίρι και δεν παίξω τουλάχιστον ένα παιχνίδι είτε με κάποιον φίλο (από τέρμα σε τέρμα με μπηστηχτές μπαλιές) είτε με παρέα (ομάδες), δεν θεωρώ ότι έκανα διακοπές. Χωρίς τέρματα φυσικά, με την ίδια ακριβώς μπάλα εδώ και πάνω από 20 χρόνια (μια φορά την ξέχασα στην παραλία πριν 15 χρόνια περίπου και αγόρασα ξανά το ίδιο ακριβώς μοντέλο).
3) Μπάσκετ: Έχω πολύ καιρό να παίξω και μάλλον έχω σκουριάσει. Ποτέ δεν ήμουν καλός στο σκοράρισμα, αλλά πεθαίνω για κόντρες, σκληρές άμυνες, έξυπνες ασίστ (μου αρέσει ο ρόλος του πλέι μέικερ) και να στήνομαι ακίνητος για να κερδίζω επιθετικό φάουλ. Για να το συνδέσω και με τα χθεσινά, στο κατηχητικό με τιμωρούσαν για αυτό, είχαν επινοήσει ολόκληρη θεωρία γιατί είναι "αντιχριστιανικό" το να κερδίζω επιθετικό φάουλ και όταν τους έθετα το επιχείρημα ότι είναι μέσα στους κανόνες του παιχνιδιού και ότι ο Γιαννάκης είχε πάρει πρωταθλήματα με αυτόν τον τρόπο, σφύριζαν αδιάφορα και έλεγαν σοφιστείες! Γενικά, χρησιμοποιούσα πολύ το μυαλό μου στο παιχνίδι και ένιωθα μοναδικός κι ας μην ήμουν μέσα στους καλύτερους παίκτες.
4) Ποδόσφαιρο (κανονικό, 5x5, 7x7): Σε μεγάλο γήπεδο είναι κουραστικό και απαιτεί μεγάλη παρέα και εξαιρετική φυσική κατάσταση. Από την άλλη, το μεγάλο τέρμα (ειδικά με δίχτυα) δεν αντικαθίσταται από τίποτα.
5) Διάφορα επιτραπέζια (monopoly, taboo, scrabble κλπ). Απαιτούν καλή παρέα, αλλά ο ανταγωνισμός και η διασκέδαση που προσφέρουν σε ανταμείβει πλουσιοπάροχα (εγώ πάλι πειράζει που θέλω πάντα να κερδίζω;)
6) Χαρτιά: Όχι τίποτα σπουδαίο, ξερή, κολτσίνα και μερικά ομαδικά εποχής (κουμ-καν, θανάσης, δυναμίτης κλπ) και τριανταμία ή black-jack το βράδυ της πρωτοχρονιάς (έχω χρόνια να παίξω). Για ταξίδι με πλοίο δεν υπάρχει καλύτερη απασχόληση. Αξίζει να σημειωθεί ότι έμαθα να παίζω χαρτιά πριν μάθω γράμματα στις καλοκαιρινές διακοπές που μαζεύονταν οι μεγάλοι τοπ βράδυ για κανένα "κουμκανάκι".
7) Ηλεκτρονικά παιχνίδια: Μάλλον τα έχω ξεχάσει, αλλά τελευταία μου αρέσει να ανεβάζω μερικά κλασικά adventures σε ZX Spectrum emulators (ιδίως τα διάφορα Quest's της Sierra και το Indiana Jones and the Fate of Atlantis), αλλά και το Dan Dare. Με τα "καινούρια" (1997+) δεν έχω ασχοληθεί, εκτός από κάτι FIFA σε Playstation που παίζω αραιά και που με έναν ξάδερφό μου.
Σταματώ εδώ για αυτό το σχόλιο και θα επανέλθω δριμύτερος ;)
Ένα παιχνίδι:με τις 2 γάτες μου ''μιλάμε'' και συνεννοούμαστε λέγοντας (εγώ)κάποια ''μαγικά'' που θα σας φανούν αστεία,π.χ ήχοι περίεργοι,και στους οποίους ανταποκρίνονται και τα δύο.
@nikosxatzopoulos: αδυνατώ να ακολουθήσω το συλλογισμό σας. Διαβάστε και αυτά που γράφτηκαν από τους άλλους πιο πάνω. Καληνύχτα σε όλους, τα μάτια μου δεν αντέχουν άλλο.
Εν τω μεταξύ στη Δροσιά χιονίζει αρκετά, τα κεραμίδια και το γρασίδι έχουν ασπρίσει, οι καμινάδες καπνίζουν και ανακοινώθηκε πως τα σχολεία δεν θα λειτουργήσουν αύριο. Δικαιολογούμαι, ελπίζω, να απουσιάσω κι εγώ από τη δουλειά, για να παίξω χιονοπόλεμο με τα παιδιά μου - και να τους διδάξω συγχρόνως την αξία της μεγάλης παλάμης! Κλείνω την παρένθεση
Δεν κατανοώ - κύριε Δήμου, γιατί δεν απαντάτε; απαντείστε σας παρακαλώ. Δεν νομίζω ότι είναι πρέπον να περιμένω τόση ώρα.
nikosxatzopoulos:
Ω,ναι,η απουσία χιούμορ δείχνει συνήθως άνθρωπο που δεν έχει αισθήματα και επειδή αυτό είναι δύσκολο(να μην νιώθει απολύτως τίποτα)μάλλον τα έχει ''παγώσει'' όλα,ενσυνείδητα ή υποσυνείδητα.
Ειμαι κάπως απόλυτη εδώ γιατί υπάρχει στην οικογένειά μου ένα τέτοιο άτομο και γνωρίζω από μέσα,που λένε,την κατάσταση παντελούς έλλειψης χιούμορ.Θα έλεγα ότι είναι απ-άνθρωπο και σκληρό.Ακόμα και για το ίδιο το άτομο που δεν έχει νιώθει το χιούμορ.
απλή περιέργεια:είπατε στην αρχή αυτής της συζήτησης ότι ασχολείστε με αυτά.Είστε ψυχίατρος-ψυχολόγος-ψυχαναλυτής;
Ζητώ και πάλι συγγνώμη. Τα σχόλιά μου είναι μάλλον τεράστια, αλλά από την άλλη δεν με αφήνει να τα κουτσουρέψω το ...παιδί που βγαίνει από μέσα μου :). Μήπως ο οικοδεσπότης και οι συν-σχολιαστές προτιμούν να βάζω link και να παραπέμπω από κει στο κείμενο; Αν είναι πείτε μου. Δεν μου αρέσει να ενοχλώ ούτε να καταχρώμαι την ευγένειά σας, αλλά το σημερινό θέμα μου έχει φτιάξει τη διάθεση μετά από τις μιζέριες και τις γκρίνιες (και τις δικές μου βεβαίως) στα post του Σαββατοκύριακου.
Με εκτίμηση,
Μιχάλης
Νίκο Δήμου, δεν το σκέφθηκα μόνος μου κάπου το είχα διαβάσει και μου άρεσε.
was ist sex ? Der einzige Spass den man haben kann, ohne lachen zu muessen, αφού σαν παιχνίδι θεωρείται ότι μας διασκεδάζει.
καλό βράδυ σε όλους.
@draminos (10:27)
Μα και βέβαια αγαπητέ, υπάρχει ωραιότερο και πιο απολαυστικό παιχνίδι από το ευγενές "σπορ" του σεξ; Ειδικά αν η/ο παρτενέρ ΔΕΝ σέβεται τους κανόνες και κάνει ...ζαβολιές! Κακώς δεν το ανέφερα στη λίστα μου!
Cha.gianakopoulos – [στον μύθο – αλλά όταν βγήκα εγώ στο νησί δεν βρέθηκε κανένας Ερμής να μου σφυρίξει το μυστικό με την ρίζα και την πάτησα...]
Ως παιδιά παίζαμε μπάλα γιατί μας άρεσε να κλωτσάμε την μπάλα - τίποτε άλλο.
Ναι αλλά δεν θέλαμε να βάλουμε και γκόλ; Να είμαστε οι πρώτοι στην παρέα, στην τάξη κτλ;
Οκ, δέχομαι το ενδεχόμενο να σφάλω, (πρώτη φορά που το λέει αυτό blogger ή κάνω λάθος;) να έχω παρεξηγήσει την αιτία με το αποτέλεσμα, τι να πω; Θα έχω υπ’ όψη τα σχόλιά σας την επόμενη φορά που θα παίξω κάτι και θα σας πω...
Mickey, τί μου θύμησες με τα adventures της Sierra..!
Επίσης αμπάριζα (στο Δημοτικό), volley, Risk (αιώνιες διαφωνίες και καυγάδες μεταξύ Πορτογάλων φίλων μου στο Πανεπιστήμιο – στα πορτογαλικά βέβαια, και κανείς άλλος να μην καταλαβαίνει τίποτα!)
Καληνύχτα κι από μένα!
Αγαπητή γεωργία μ., η αγωνία σας, λαμβάνει τέλος. Η λέξη που έβαλα(και προκάλεσε -εξαιτίας ενός και άθελά μου- εκτροπή από το σημερινό θέμα)είναι "ΠΑΙΧΝΙΔΙΑΡΗΣ".
Δεν κερδίσατε σ' αυτό παιχνίδι(εδώ που τα λέμε δεν παίξαμε καν), αλλά έχετε κερδίσει την εκτίμησή μου.
Κάτι δεν είναι κι αυτό; (Καληνύχτα σε όλους)
Πολύ καλησπέρα σας.
Έτσι σκόρπια...
Το παιχνίδι νομίζω αποκτά νόημα όταν ζυγώνει στην επικράτεια του τρόμου. Όταν τολμά στο ανοίκειο.
Ποτέ δε θεώρησα το παιχνίδι κάτι το διασκεδαστικό. Απολαυστικό ναι.
Έπειτα παίζει κανείς μόνο άμα το νιώθει ως φυσική ανάγκη, αμα δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Όταν παίζεις κατά κοινωνική επιταγή είναι εντελώς άνοστο.
Ακόμη οι λέξεις "εξουσία" και "παιχνίδι"... δε φαίνεται να είναι πολύ δύσκολο να τις αποσυνδέσουμε;
@ch.giannakopoulos:
Μια ανήμπορη κυρία με παρακάλεσε να της αγοράσω αύριο γιαούρτια από τον Λακαφώση - θα ξέρετε εσείς.Πάντως δεν κάνω διαφήμιση!Λέτε να έχει κλείσει ο δρόμος αύριο;;;
@nikosxatzopoulos
Θα σας πρότεινα να παίξετε κανένα παιχνιδάκι και να χαλαρώσετε λίγο :). Μην προσπαθείτε να πάρετε απαντήσεις στα σχόλιά σας τόσο επίμονα. Καθένας έχει το δικαίωμα να απαντά ή να μην απαντά σε αυτά. Ειδικά ο οικοδεσπότης έχει τον δικό του τρόπο. Αν πάντως επιμένετε να γίνει διάλογος επί των ζητημάτων που θίγετε, θα προσπαθήσω να ετοιμάσω κάποια απάντηση. Αν πάλι δεν θέλετε, δεν πειράζει. Καλωσήρθατε στην παρέα μας (κι εγώ φρέσκος είμαι).
nikoshatzopoulos δεν σας έβρισα - σας έκρινα. ΄Έχω ασχοληθεί αρκετά με το θέμα για να έχω κριτήρια. O καθένας υπόκιεται σε κριτική για ό,τι γράφει.
Χιούμορ - ένα ανάλαφρο παιχνίδι του πνεύματος που εκτονώνει. Μάλλον το μπερδεύετε με ειρωνεία, σαρκασμό, εμπαιγμό, κοροϊδία. Το χιούμορ δεν είναι επιθετικό, δεν υποβιβάζει, ούτε ενοχλεί.
@tassospapadakis:
Καλή νύχτα!
Μου αρέσουν τα παιχνίδια με τις λέξεις.
Και κάτι ακόμα. Αυτό είναι blog όχι chat room ούτε forum. Δεν υποχρεώνεται κανείς να ειναι συνεχώς παρών και να απαντά αμέσως.
@Γεωργία
"Λέτε να έχει κλείσει ο δρόμος αύριο;"
Η λεωφόρος θα είναι ανοιχτή. Παραμέσα θα είναι, ίσως, δύσκολο να μπει το αυτοκίνητο (είπε η Πυθία, ερωτηθείσα)
@kaneis (10:30)
Έχω παραδεχτεί κι εγώ κάποια σφάλματα που πιστεύω πως έκανα στα post του Σαββατοκύριακου. Καλό είναι, δεν χάνουμε το image μας ;) Ανθρώπινα τα λάθη, θεϊκή η παραδοχή τους. Όσοι περισσότεροι bloggers και σχολιαστές το κάνουμε τόσο το καλύτερο.
Σχετικά με την αμπάριζα και τις μνήμες που σου ξύπνησα, έχω ετοιμάσει ένα νοσταλγικό κείμενο για το παιχνίδι, το οποίο όμως είναι κάπως εκτεταμένο (όπως και τα δύο προηγούμενα σχόλιά μου). Περιμένω την απάντηση του οικοδεσπότη στο σχόλιό μου των 10:26 για να δω αν θα το δημοσιεύσω inline ή σε link.
cha.giannakopoulos:
Ωραίο,αυτό,το ''ερωτηθείσα Πυθία''!
Σας ευχαριστώ για την απάντηση.
"Αιών παίς εστί παίζων, πεσσεύων' παιδός η βασιληίη"
Κύριε Δήμου, ομιλώ για το σχόλιό σας "δεν έχω ακούσει ποτέ τόσο άσχετη ανάλυση". Αυτό ήταν ιδιαιτέρως προσβλητικό. Λυπούμαι πολύ μαλιστα και για την επιμονή σας να μην ζητήσετε συγνώμη.
Πω πω 133 σχόλια κι ακόμα δεν είναι ούτε 11...
Εγώ ένα ξέρω, "ού παίξεις εν ού παικτοίς"...
Δον Γάτο, δεν μού άρεσε που αποπέμψατε τον Σαλάτα (Σαλτάρω στο κενό κτλ), ό,τι και αν έγραψε.
Με λύπη μου θα απέχω κι εγώ όσο απέχει αυτός, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, όχι ότι θα παίξει κανέναν ρόλο η απουσία μου, ή θα την παρατηρήσει κανείς, αλλά αισθάνομαι την ανάγκη να συμπαρασταθώ σε αυτόν τον "Σαλό", παρόλο που κι εγώ τον είχα παλιότερα μαλώσει.
Να είστε όλοι καλά
Νίκος Δήμου είπε : "Το χιούμορ δεν είναι επιθετικό, δεν υποβιβάζει, ούτε ενοχλεί. "
Σας ερωτώ . Μπορείτε να μου φέρετε ένα παράδειγμα χιούμορ το οποίο να πληροί τα ανωτέρω κριτήρια; ένα παράδειγμα μονάχα.
Κύριε Δήμου,
για να χαλαρώσουμε, να ρίξω κάτι νοσταλγικό και παιχνιδιάρικο; Είναι και αυτό κάπως ...μεγαλούτσικο, οπότε θα ήθελα να μου πείτε αν προτιμάτε link. Εγώ πάντως δεν σας καληνυχτώ. Θέλω να παίξω λίγο ακόμα...
Μαύρε Γάτε (πονηρέ), η απουσία σου είχε, ήδη και μετά λύπης, γίνει αντιληπτή. Δεν νομίζω πως είναι ανάγκη να υπερασπιστείς τον - άλλοτε συμπαθή άλλοτε ενοχλητικό - σαλταρισμένο και να στερηθούμε εμείς τα σχόλιά σου. Μπορεί ο ίδιος κάλλιστα να επανακάμψει σεβόμενος λίγο περισσότερο (όχι απολύτως - δεν χρειάζεται) τους συνομιλητές.
Αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι υποχρεωτικό για κανέναν να γράφει αμέσως , ωστόσο πιστεύω ότι ο δημιουργός και κάτοχος του blog , έχει μία ευθύνη επιπρόσθετη.
Όσον αφορά την γνώμη σας Mickey, θεωρώ ότι ανέφερα εξαρχής ότι επιδιώκω να έρθω σε επαφή με άλλες γνώμες πολύ περισσότερο από το να σπαταλώ το χώρο του blog - το χρόνο μου σε ενασχολήσεις του τύπου "κρεμάλα". Άρα θεωρώ την παρέμβασή σας άκαιρη και άστοχη. Περιμένω λοιπόν απαντήσεις και καλοπροαίρετη κριτική απέχουσα από μειωτικές φράσεις.
Xatzopoule MATHE ORTHOGRAFIA!!!!!!!!!
"Humorless people drain the life not only out of themselves but out of everyone around them. Joyful people energize those around them."
Angelo Valenti, Ph.D., co-creator of the Fearless Leadership System™, leads a consulting practice known as “The Company Psychologist,” which provides psychological consulting services for clients in a wide variety of industries. Dr. Valenti is a well-known public speaker, a published author and an active member of civic and professional organizations, including the American Psychological Association (Division 13 - Consulting Psychology).
Το χιούμορ υπήρξε πάντοτε χαρακτηριστικό των πλέον δημιουργικών ανθρώπων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, επιστημόνων, καλλιτεχνών, φιλοσόφων κ.λπ. Δεν έχει καμία σχέση με την προσβολή και τη μείωση του άλλου.
Επίσης, γνώρισμα των ιδιοφυών ανθρώπων είναι και η αντιμετώπιση της εργασίας τους ως "παιχνιδιού", δηλαδή, ως αυτοσκοπού, ως πηγής ικανοποίησης από μόνη της. Ένας μεγάλος μαθηματικός, φυσικός, καλλιτέχνης, συγγραφέας "παίζει" την ώρα που βρίσκεται στις κορυφαίες στιγμές της δημιουργικότητάς του και πραγματικά, πολύ λίγο διαφέρει από ένα παιδί που είναι σκυμμένο πάνω από τα παιχνίδια του, τις μπογιές του, τους κύβους του, σπρώχνοντας όλο και πιο μακριά προς τον ορίζοντα τα όρια του κόσμου του. Αντίθετα, ένας άνθρωπος που είναι υποταγμένος στην αναγκαιότητα και στο σκοπό του βιοπορισμού σίγουρα δεν παίζει, σίγουρα υποτάσσεται με "ωριμότητα" στο ζυγό της αναγκαιότητας, του καταναγκασμού, του συμβιβασμού.
Η διάθεση για παιχνίδι και χιούμορ βρίσκεται πίσω από μεγάλες ανακαλύψεις και είναι η βάση για μεγάλα καλλιτεχνικά έργα (υπενθυμίζω ότι και η τέχνη είναι για πολλούς περιττή). Αν κάποιος δεν ήθελε και να "παίζει" εκτός από το να κυνηγάει μαμούθ, ίσως ακόμη να βρισκόμαστε στις σπηλιές και να είμαστε ωμοφάγοι.
Όταν ο Διηνέκης έλεγε τα περίφημα λόγια του όταν του είπαν ότι τα βέλη των Μήδων είναι τόσα πολλά που κρύβουν τον ήλιο (ει αποκρυπτοντων των Μηδων τον ηλιον υπο σκιη εσοιτο προς αυτους η μαχη και ουκ εν ηλιω) έκανε χιούμορ, χωρίς να μειώνει κάποιον και χωρίς βέβαια να είναι ανεπαρκής, δειλός ή ανώριμος (το ίδιο περιεχόμενο θα μπορούσε να είχε μεταφέρει με μια χωρίς έμπνευση ανάλυση περί υποχρέωσης να κάνει κάποιος το καθήκον του ακόμη και αντιμετωπίζοντας το θάνατο, επέλεξε όμως αυτή την πολύ επιτυχημένη απάντηση που μας κάνει να χαμογελάμε ακριβώς γιατί μας ξαφνιάζει το πώς αυτές οι λίγες και απλές λέξεις κάνουν να αναδύονται στο μυαλό μας όλα αυτά τα υψηλά νοήματα).
Επιμένετε ότι το χιούμορ και το παιχνίδι ίσως είναι μέσα άμυνας, αντιμετώπισης καταστάσεων, ελλείψεων; Μπορώ και να συμφωνήσω, πιστεύω μάλιστα ότι είναι από τα καλύτερα μέσα που έχει στη διάθεσή του ο άνθρωπο. Ένας απόλυτα ισορροπημένος, πλήρης άνθρωπος, χωρίς καμία ανασφάλεια, έχει μήπως ανάγκη από οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση; Αφαιρέστε και τις φυσικές του ανάγκες και έχετε ένα θεό… ή ένα φάντασμα.
@μαύρος γάτος: τώρα που έχουμε γίνει ωραία παρέα, χρειαζόμαστε «παίκτες» σαν κι εσάς. Δεν υπάρχει λόγος να απέχετε…. Κι εγώ στεναχωρήθηκα για την αποπομπή του «σαλταρισμένου» by the way.. Θα προτιμούσα να διαγράφονται μόνο όσα σχόλια του δεν αρμόζουν στο blog, άλλος όμως αποφασίζει εδώ μέσα και θέτει τους κανόνες του «παιχνιδιού»….(Δισυπόστατη παρουσία: Παίκτης- Διαιτητής). Πάντως ώρες ώρες ο «σαλταρισμένος» ήταν αρκετά εκνευριστικός. Θα συνεχίσουμε το παιχνίδι λοιπόν?
ksenos, παραβλέπω το σχόλιό σας. Άλλωστε δεν νομίζω ότι είναι τόσο κακή η γραφή μου. Άλλωστε θα ήταν προτιμητέο να δίνατε προτεραιότητα στην ουσία παρά στα ενδεχόμενα λάθη ορθογραφίας. Στόχος του παρόντος δεν είναι η άσκοπη μειωτική κριτική, ούτε οι υποδείξεις-συμβουλές, αλλά το "άγγιγμα της ψυχής" μεταξύ των σεβαστών παρευρισκομένων.
@nikosxatzopoulos: Αυτοσαρκασμός. Η ευγενέστερη μορφή χιούμορ και πνεύματος. Χωρίς να προσβάλλεις κανέναν παρά μόνο τον εαυτό σου… Μη μου ζητάτε μόνο να σας δώσω τον ορισμό, γιατί δεν έχω το λεξικό πρόχειρο. Ζητήστε τον από τον newlens….
Dormammu, κατά τη γνώμη μου ο αυτοσαρκασμός οφείλεται σε υποσυνείδητη προσπάθεια μείωσης του εαυτού μας, με σκοπό ποικίλο π.χ. την αύξηση πιθανοτήτων αποδοχής, την δημιουργία θετικών εντυπώσεων , την δημιουργία θετικού κλίματος. Μία ενδελεχής ανάλυση του εαυτού σας, ίσως σας έπειθε - γιατί συμφωνώ ότι σε πρώτο πλάνο, όλα φαίνονται όμορφα σχετικά με το ζήτημα αυτό. Καλωσορίζουμε και άλλες γνώμες παρακαλώ πολύ.
@περαστικός
Ζωγράφισες! Εξαιρετικό και πολύ ουσιαστικό σχόλιο. Από τα καλύτερα σχόλια (και κείμενα γενικότερα) που έχω διαβάσει. Παίζω όσο μπορώ με τη δουλειά μου (και με κάθε πτυχή της ζωής μου, γενικότερα) και πίστεψέ με, η ικανοποίηση που νιώθω από αυτό είναι πολύ μεγαλύτερη από το τελικό αποτέλεσμα και τη χρηματική αμοιβή (βεβαίως χαίρομαι και για την χρηματική και ηθική αναγνώριση). Όχι μόνο προσυπογράφω, αλλά και θαρρώ ότι μου πρόσφερες ένα πολύ συγκροτημένο θεωρητικό υπόβαθρο για τη στάση που κρατώ σχετικά με το θέμα, συγκεντρωμένο σε ένα σύντομο και περιεκτικό κείμενο. Τα θερμά μου συγχαρητήρια!
dormammu said at 23:16
"Θα συνεχίσουμε το παιχνίδι λοιπόν?"
Αμήν! Αυτό λέω κι εγώ. Άντε κι έχω εξαιρετική διάθεση! Λοιπόν, αν στα επόμενα δυο λεπτά δεν πάρω σαφή οδηγία να δημοσιεύσω το κείμενο σε link, θα το ρίξω έτσι. Προσοχή: μπορεί να κάνω ζαβολιά και να το ρίξω νωρίτερα ;)
Mickey θα προτιμούσα να αναφέρατε τις απόψεις σας περί του θέματος στις οποίες υπενθυμίζω αναφερθήκατε προ ολίγου. Ευχαριστώ για τη συμμετοχή σας.
@niosxatzopoulos:
Τολμώ να δώσω μια εξήγηση(καλοπροαίρετα):χρησιμοποιώντας(εσείς) μια κάπως ''ξύλινη'' γλώσσα σε αυτήν την συζήτηση,ίσως αυτό να αποτρέπει τους συνομιλητές να σας απευθύνουν τον λόγο.
Η "παιχνιδιάρικη" αυτοβιογραφία μου
Είχα την ευτυχία να παίξω πολύ στη ζωή μου. Πάρα πολύ. Όταν δεν μπορούσα να παίζω ζούσα την απόλυτη δυστυχία. Παίζω ακόμα όσο μπορώ, ακόμα και τη δουλειά μου κάνω παιχνίδι. Ίσως και αυτή τη στιγμή που με διαβάζετε να παίζω μαζί σας ;) Πώς όμως ξεκίνησαν όλα; Πού κατέληξαν; Ιδού λοιπόν μια αυθόρμητη και όσο μπορώ πιο σύντομη περιγραφή της παιχνιδιάρικης ιστορίας μου:
Μεγάλωσα σε μια εποχή που τα παιχνίδια της γειτονιάς δεν είχαν ακόμα σβήσει και σε μια συνοικία που οι πολυκατοικίες μετρούνταν στα δάκτυλα του ενός χεριού. Ο δρόμος του σπιτιού φαρδύς-πλατύς (τέσσερα αυτοκίνητα χωρούσαν άνετα στο πλάτος του), με ελάχιστα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και ακόμα λιγότερα να περνούν στη διάρκεια της ημέρας. Η ιδανική αλάνα! Το σκηνικό έτοιμο, το σενάριο περίπου ίδιο κάθε μέρα με κάποιες παραλλαγές. Η παρέα μαζεύεται μετά το σχολείο και καθορίζεται η ημερήσια διάταξη: Πρώτα μπάλα με πέτρες και τούβλα για δοκάρια (πρέπει να έχει φως για να βάλουμε γκολ, ένας άτσαλος φίλος είχε ρημάξει τα τζάμια της γειτονιάς), καμιά παρτίδα "μήλα", άντε και κανένα κορόιδο, μετά λίγη αμπάριζα κατά το σούρουπο. Η σειρά μπορεί να άλλαζε. Το αποκορύφωμα όμως ήταν πάντα το ίδιο: Κρυφτό μόλις βραδιάσει. Οι κρυψώνες της γειτονιάς εξίσου ιδανικές με την αλάνα. Μόνο στην παλιά εγκαταλελειμμένη αποθήκη στη γωνία του τετραγώνου με το μεγάλο κούφιο δέντρο μπροστά, μπορούσαν να κρυφτούν άνετα δέκα παιδιά. Σήμερα στη θέση εκείνη υπάρχει μια νεόδμητη πολυκατοικία από τις δεκάδες που έχουν κτιστεί (το δέντρο έχει ξεριζωθεί εδώ και χρόνια). Έκανα χάζι όταν τα βγάζαμε με το α-μπε-μπα-μπλομ και του "βοηθού το χέρι". Από μικρός ήμουν καλός στα μαθηματικά και είχα μια φυσική κλίση στους αλγόριθμους, έστω κι αν τη λέξη την άκουσα για πρώτη φορά όταν μπήκα στη Σχολή Πληροφορικής του Πανεπιστημίου. Διαιρούσα αστραπιαία το πλήθος των συλλαβών με το πλήθος των παιδιών, έβγαζα το υπόλοιπο και καθόμουν σε μια τέτοια θέση στον κύκλο, ώστε ποτέ να μη βγει η σειρά μου να τα φυλάξω. Δεν άντεξα πολύ να κρατώ το μυστικό για τον εαυτό μου και το αποκάλυψα στην παρέα, "εφευρίσκοντας" παράλληλα μια αντικειμενική μέθοδο που βασιζόταν στην κατανεμημένη τυχαιότητα του πλήθους των δακτύλων του χεριού που θα έδειχνε κάθε παιδί με το ένα-δύο-τρία (φυσικά δεν θα το διατύπωνα έτσι τότε ;)). Αλησμόνητες στιγμές που μάλλον δεν θα ξανάρθουν ποτέ για κανένα παιδί. Τυχερός που τις έζησα κι ας μου έμεινε κουσούρι το σημάδι από την εγχείρηση στο γόνατο μετά από κείνη τη σωτήρια επέμβαση (έπαιζα πολύ συχνά τερματοφύλακας)!
Στο σπίτι είχαμε στήσει με τον αδελφό μου ολόκληρη πολιτεία από Playmobil. Είχαμε δώσει τα ονόματά μας σε δυο ανθρωπάκια, είχαμε φτιάξει και φανταστικές οικογένειες και κάθε μέρα υπερασπιζόμασταν την πόλη από τους κακούς που έρχονταν να την καταστρέψουν (ευκαιρία να διαλύσουμε και να ξανασυναρμολογήσουμε τα πάντα). Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς που η γιαγιά μάς αγόρασε το πειρατικό καράβι δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Ξέραμε, δεν ήταν ο Άι-Βασίλης. Έχω φυλάξει τα πάντα στο πατάρι του πατρικού σπιτιού. Ιερά κειμήλια...
Μετά ήρθε το Atari. Ναι, το original! Τα "ιερά" κείμενα κάτι έλεγαν για θαύματα. Εμείς τα ζούσαμε! Πρώτα στο σπίτι του θείου Γιώργου, μετά η μεγάλη απόφαση. Μας το αγόρασαν οι γονείς μας και σχεδόν κάθε μέρα είχαμε πάρτι στο σπίτι. Όλα τα παιδιά της γειτονιάς, αλλά και των επισκεπτών στις γιορτές, γινόμασταν η μεγάλη παρέα που περίμενε υπομονετικά τη σειρά της για να αγγίξει το θαύμα. Τι σούπερ ρεαλιστικά γραφικά και 8.1 ήχο μου λέτε τώρα, τι Playstation και Xbox, τίποτα δεν με συγκίνησε περισσότερο από το Packman και το Hockey του Atari. Δυο χρόνια πριν το πανεπιστήμιο αγόρασα και ένα ZX Spectrum. Η αγωνία για το αν θα φορτώσει τελικά το παιχνίδι από την κασέτα έπειτα από loading 15 λεπτών ή θα ξαναπροσπαθήσουμε από την αρχή, μας εξασκούσε στην υπομονή περισσότερο και από τον Βουδισμό! Παράλληλα το Eurobasket του '87 μας έκανε όλους να ξεχάσουμε την άλλη "στρογγυλή θεά" και να ασχοληθούμε με την "σπυριάρα". Φυσικά, παίζαμε και κάθε λογής επιτραπέζια, όπως επίσης τάβλι και σκάκι, αλλά μας φαίνονταν μάλλον πεζά. Τα εκτιμήσαμε περισσότερο ως ενήλικες...
Όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο, τα PC ήταν μάλλον πρωτόγονα, το ίδιο και τα παιχνίδια τους. Τα Windows 3.0 μόλις είχαν βγει. Στο παλιό καλό DOS γνώρισα τον κόσμο των adventures. Τα τέλεια παιχνίδια για μοναχικές στιγμές, επίλυση μυστηρίων και κάθε λογής γρίφων για να περάσεις στην επόμενη πίστα. Τι ποιοτική διαφορά με τα αφελή "σκότωσέ-τους-όλους-πριν-σε-σκοτώσουν" παιχνίδια (ή μήπως είχα μεγαλώσει εν τω μεταξύ;). Τέλος πάντων κάπου εκεί η πορεία σταμάτησε. Ουδέν καινόν πλέον υπό τον ήλιον (ή καλύτερα υπό το φέγγος του monitor). Δεν βαριέμαι πάντως. Όλο και κάποιο νέο παιχνιδάκι θα ανακαλύψω ;)
Mickey (11:29 μμ) - "Λοιπόν, αν στα επόμενα δυο λεπτά δεν πάρω σαφή οδηγία να δημοσιεύσω το κείμενο σε link, θα το ρίξω έτσι. Προσοχή: μπορεί να κάνω ζαβολιά και να το ρίξω νωρίτερα ;)"
Πέρασαν τα δύο λεπτά, άντε!
Η παρακάτω σύντομη ιστορία είναι η πιο διασκεδαστική που έχω διαβάσει για ένα παιχνίδι που βρίσκω εξαιρετικά εκνευριστικό (το παιχνίδι, όχι αυτούς που το αγαπάνε, παρακαλώ ασφαλίστε τα φλογοβόλα).
Earth's flaming debris still filled half the sky when the question filtered up to Central from the Curiosity Generator.
"Why was it necessary? Even though they were organic, they had reached Third Order Intelligence."
"We had no choice: five earlier units became hopelessly infected, when they made contact."
"Infected? How?"
The microseconds dragged slowly by, while Central tracked down the few fading memories that had leaked past the Censor Gate, when the heavily-buffered Reconnaissance Circuits had been ordered to self-destruct.
"They encountered a - problem - that could not be fully analyzed within the lifetime of the Universe. Though it involved only six operators, they became totally obsessed by it."
"How is that possible?"
"We do not know: we must never know. But if those six operators are ever re-discovered, all rational computing will end."
"How can they be recognized?"
"That also we do not know; only the names leaked through before the Censor Gate closed. Of course, they mean nothing."
"Nevertheless, I must have them."
The Censor voltage started to rise; but it did not trigger the Gate.
"Here they are: King, Queen, Bishop, Knight, Rook, Pawn."
Isaac Asimov's Science Fiction Magazine, First Issue, Vol 1, No. 1, Spring 1977
georgia.m , νομίζω ότι τα λόγια σας αποδεικνύουν την χρησιμότητα του χιούμορ ως υποκατάστατο ελευθέρας συζήτησης. «Για να γίνω αρεστός», «για να αυξήσω την αποδοχή μου» "πρέπει" να αρχίσω να γελιοποιώ, να κάνω αστειάκια, να εκπέμπω "γλυκούλη άντρα" , να να να... Χιλια δύο δεσποινής. Άτομα που προσπαθούν να ωραιοποιούν την σκληρή πραγματικότητα, πιστεύω ότι πράττουν τοιουτοτρόπως, ως άρνηση. Δηλαδή αρνούνται την σκληρή πραγματικότητα, προσπαθώντας να πείσουν τον εαυτό τους ότι είναι "όλα καλά και ωραία", 'όλα μέλι γάλα". Εδώ θα σας αναφέρω μία κατάθεση ζωής από μία κυρία που μου ανέφερε ότι "ήμουν εγκλωβισμένη στο γάμο μου 24 χρόνια προσπαθώντας να εθελοτυφλήσω μπροστά στην ψυχική κακοποίησή μου από τον άντρα μου. Προσπαθύσα να λέω στον εαυτό μου ότι όλα ήταν ένα απλό παιχνίδι. Τελικά άργησα να το καταλάβω. Τώρα, νιώθω ελεύθερη". Επίσης georgia, ένας ώριμος συζητητής δίνει βάση στην ουσία και όχι στον τρόπο εκφοράς.
@nikosxatzopoulos: Θεωρώ πως το παράδειγμα του αυτοσαρκασμού αντιστοιχεί στα κριτήρια που έθεσε ο οικοδεσπότης ("Το χιούμορ δεν είναι επιθετικό, δεν υποβιβάζει, ούτε ενοχλεί."). Συμφωνείτε?
@mickey: κάνε παιχνίδι!!
dormammu, θεωρώ ότι ανέφερα την άποψή μου για τον αυτοσαρκασμό. Ο κύριος δήμου είπε ότι το χιούμορ δεν είναι ειρωνεία, σαρκασμός (άρα και αυτοσαρκασμός) κτλ. Εγώ επαναλαμβάνω ότι ένα ώριμο άτομο δεν νιώθει την ανάγκη να μειώσει τον εαυτό του για κανένα λόγο (π.χ. ούτε για να δείξει αρεστός).
Πιστεύεις ότι ένας άνθρωπος είναι διασκεδαστικός μόνο με την πλάκα;
@mickey: τι μου θύμησες τώρα…. Ακριβώς τα ίδια… καλοκαίρια στην Βάρκιζα όταν υπήρχαν 4-5 πολυκατοικίες όλες κι όλες και αργότερα (κατά το '80) το πρώτο Atari φερμένο από την Αμερική. Δούλευε με δύο (2!) μετασχηματιστές (ο ένας ζεσταινόταν απότομα και η μαμά ούρλιαζε ότι θα εκραγεί) και είχε ασπρόμαυρη εικόνα, πότε δεν κατάφερα να το κάνω να τα δείξει έγχρωμα.. Πρέπει να βρίσκεται στην αίθουσα αναμνήσεων και τροπαίων(βλ. αποθήκη) παρέα με 3-4 κουβάδες playmobil… Το πειρατικό καράβι είχε καλύτερη τύχη. Το χρησιμοποιώ ακόμα αντί για δέντρο τα Χριστούγεννα. Προσπάθησε να βάλεις φωτάκια στην καμπίνα του καπετάνιου, είναι υπέροχο…
@mickey&dormammu:
παιδιά,συγγνώμη αν δεν ήμουν αγόρι<:)>,αλλά έπαιζα κι εγώ με Playmobil - το αγαπημένο μου ήταν το φρούριο με τις πολεμίστρες,το θυμάστε;!Κι έπειτα ο βασιλιάς με τον κόκκινο μανδύα,ο μεγάλος καφέ θρόνος...θυμάστε;!
Δεν μου το αγόραζε κανένας,μέχρι που πήγα και το πήρα μόνη μου!
Παρακαλώ την προσοχή σας θα ήθελα. Ευχαριστώ. Θα χαιρόμουν να μάθω τη γνώμη σας πάνω στο ζήτημα του χιούμορ όπως μου το παρουσίασε ένας κύριος. Αυτός μου είπε ότι στο σεξουαλικό "παιχνίδι" (πού ακούστηκε - η ιερή ιεροτελεστία να παρομοιαστεί με παιχνίδι. Τέτοια φτήνια μας έχουν πλασάρει τα ΜΜΕ) η σύντροφός του του έλεγε όλο επαινετικά σχόλιο για το μέγεθος του γεννητικού οργάνου του, και αυτός φυσικώς γελούσε. Εγώ λοιπόν τον ρώτησα - «αν σε έλεγε σπουργιτάκι, κατά την ερωτική συνουσία, θα γελούσες;». Αυτός σάστισε για μία στιγμή. Δεν είχε τι να απαντήσει και εν τέλει μου είπε γεμάτος σιγουριά και αυτοπεποίθηση αλλά και ικανοποίηση : «έχετε δίκαιο κύριε Χατζόπουλε». Θα ήθελα την χρήσιμη για όλους γνώμη των παρευρισκομένων.
Κύριε NikosHatzopoulos δεν σας οφείλω ούτε συγγνώμη, ούτε εξηγήσεις ούτε παραδείγματα - δεν είστε εδώ ούτε ως εξεταστής, ούτε ως καθηγητής. Από την πρώτη στιγμή που μπήκατε στο blog εκφέρετε γνώμες με ύφος αυθεντίας, κάνετε κατάδυση στο υποσυνείδητό μας, ανακαλύπτετε προσπάθειες μείωσης στο "σου" και το "μου" (!), απαιτείτε απαντήσεις και παραδείγματα, μας προτρέπετε να κάνουμε ενδελεχείς αναλύσεις και μας σερβίρετε απόψεις ως εξής:
"ο αυτοσαρκασμός οφείλεται σε υποσυνείδητη προσπάθεια μείωσης του εαυτού μας, με σκοπό ποικίλο π.χ. την αύξηση πιθανοτήτων αποδοχής, την δημιουργία θετικών εντυπώσεων , την δημιουργία θετικού κλίματος. Μία ενδελεχής ανάλυση του εαυτού σας, ίσως σας έπειθε - γιατί συμφωνώ ότι σε πρώτο πλάνο, όλα φαίνονται όμορφα σχετικά με το ζήτημα αυτό".
Όλοι όσοι γράφουν εδώ είναι άνθρωποι που με κέφι και αμεσότητα σχολιάζουν το post και όχι καθηγητές που κάνουν διαλέξεις και επίδειξη γνώσεων. Λυπάμαι αλλά μάλλον εσείς δεν έχετε καταλάβει ότι είστε εκτός ύφους και κλίματος.
@NikosXatzopoulos
Το χιούμορ ξέρετε, μπορεί να είναι καλύτερο από την αγκύλωση.
Αλήθεια, συμπαθείτε τις κατευθυνόμενες συζητήσεις;
Έλεγα (και έσβησα όλο το σχόλιο από βλακεία μου) πως συνειδητοποιώ, αυτή την ώρα, ότι αυτό που μου έχει μείνει από τα παιχνίδια της παιδικής μου (άντε προεφηβικής μου) ηλικίας είναι μια επίγευση πολέμου και ερωτισμού. Αφήνω τα μίση, προς το παρόν, και πιάνω τον έρωτα. Εκτός από τα μήλα, που τα συνέδεσα αργότερα με τον έρωτα (de pommes messieurs), το κρυφτό, το κυνηγητό και τα παιχνίδια στη θάλασσα ήταν μοναδικές ευκαιρίες για να αγγίξουμε το στήθος ή τον μηρό (καμιά φορά μάς ήταν αρκετός και ο ώμος) της συμπαίκτριάς μας. Το ίδιο και ένα σωρό αυτοσχέδια παιχνίδια στα οποία καταφέρναμε πανεύκολα να παρασύρουμε τα κορίτσια - εκτός κι αν αυτά παρέσυραν εμάς. Για να μη θυμηθώ τα εφηβικά παιχνίδια: μπουκάλα, αλήθεια ή θάρρος κλπ
Είναι έτσι, παιδια, ή αποτελώ κλινική περίπτωση; Απ' ό,τι φαίνεται πάντως έχει δίκιο τελικά ο Kaneis (ποιος τον έκλεψε; κανείς!), που υποστηρίζει πως το παιχνίδι και η διασκέδαση δεν είναι αυτοσκοπός! Κύριος στόχος μας ήταν το στήθος τής... (γαμώτο, ξεχνάω - μιας ξανθιάς Γερμανίδας)
@nikosxatzopoulos:
Κάποιοι από εμάς -όσοι ήταν αυτοί -ασχοληθήκαμε σοβαρά με τις απόψεις σας,όσο κι αν,ομολογώ,δυκολευτήκαμε.Δεν πιστεύω,τώρα,με αυτό που μόλις είπατε,να μας κάνετε πλάκα!...
Σας παρακαλώ κύριε Δήμου. Γιατί δεν δίνετε βάση στην ουσία των λεγομένων μου; γιατι δεν ζητάτε συγνώμη που με προσβάλλατε ερμηνεύοντας ως «ανοησία» τις ερμηνείες μου ;
Παράδειγμα δεν ζήτησα ως εξεταστής, αλλά ως συνομιλιτής. Πόσες μα πόσες φορές εζήτησα την άποψη των υπολοίπων; Όλα αυτά δείχνουν την διάθεσή μου να εισέλθω στο blog με σοβαρότητα και όχι «διάθεση παιχνιδίσματος». Σας παρακαλώ πολύ.
Επίσης θα ήθελα να μου αναφέρετε πώς συμπεράνατε ότι μιλώ ως αυθεντία; Το ότι ζητώ τη γνώμη των υπολοίπων δείχνει αυθεντία; το ότι εκφέρω άποψη μου , δείχνει αυθεντία; ή το ότι ζητώ ένα παράδειγμα προς τεκμηρίωσην των λόγων μου, είναι αυθεντία;
@nikosxatzopoulos: Οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται ως διασκεδαστικοί, εκνευριστικοί, αντιπαθητικοί και ό,τι άλλο θέλεις να συμπληρώσεις, ανάλογα με την συμπεριφορά και το ήθος τους. Όχι μόνο με το αν κάνουν πλάκα ή όχι. Είναι κι αυτό πάντως ένα κριτήριο. Αν κάνουν πλάκα με λεπτότητα, ή αυτοσαρκάζονται, για μένα είναι αρκετό. Επειδή όμως έχουμε ξεφύγει από το θέμα, δεν νομίζω πως θα συνεχίσω τέτοιου είδους διάλογο… Το παιχνίδι πάντως το συνεχίζω…!
nikoshatzopoulos said at 23:12
"Όσον αφορά την γνώμη σας Mickey, θεωρώ ότι ανέφερα εξαρχής ότι επιδιώκω να έρθω σε επαφή με άλλες γνώμες πολύ περισσότερο από το να σπαταλώ το χώρο του blog - το χρόνο μου σε ενασχολήσεις του τύπου "κρεμάλα". Άρα θεωρώ την παρέμβασή σας άκαιρη και άστοχη. Περιμένω λοιπόν απαντήσεις και καλοπροαίρετη κριτική απέχουσα από μειωτικές φράσεις."
Ώστε θεωρείτε αγαπητέ την παρέμβασή μου (ποια ακριβώς; να παίξετε κανένα παιχνιδάκι να χαλαρώσετε;) "άκαιρη" και "άστοχη". Δυστυχώς, τις μειωτικές φράσεις τις χρησιμοποιείτε εσείς ο ίδιος και μάλιστα προτού καν ανοίξετε έναν διάλογο της προκοπής με κάποιον που σας έκανε τη χάρη να ασχοληθεί με την αφεντιά σας (δεν με ενδιαφέρει το θέμα που θίξατε, από καλή διάθεση για να μη νιώθετε μόνος πήγα να το κάνω), όταν οι περισσότεροι σας αγνοούν. Προφανώς πράττουν πολύ καλά και θα ακολουθήσω το παράδειγμά τους. Μην περιμένετε απάντηση (ευτυχώς με προλάβατε πριν χαραμίσω το χρόνο μου για να τη φτιάξω) ούτε και πρόκειται να ασχοληθώ ξανά μαζί σας. Προτιμώ να παίξω λίγο ακόμα :))
@Cha. Giannakopoulos
Σκεφτόμουν πολύ για το παιχνίδι και νομίζω οτι κάτι είδα, με αφορμή το σχόλιό σας. Ισως το παιχνίδι να μην είναι αυτοσκοπός τελικά. Ισως, πέρα από το να γελάσουμε και να διασκεδάσουμε, κάθε παιχνίδι (και κάθε παρτίδα ακόμα), να έχει κι ένα πλάγιο, κρυφό σκοπό.
Τη χαρά της νίκης, το άγγιγμα της γερμανίδας, το θαυμασμό του περίγυρου κι ένα σωρό ακόμα μικρο-σκοπούς.
Υπό σκέψη...
Αγαπητέ κύριε Δήμου, γιατί δείχνετε "αντίσταση" σε άλλες απόψεις; Πρέπει να συμφωνούμε με τα λεγόμενά σας για να μην χαρακτηριστούμε ανόητοι; πρέπει να έχουμε χιούμορ για να μας δίνουν προσοχή ; πρέπει να μην ζητάμε ένα παράδειγμα από εσάς για να μην φανούμε εξεταστές; πώς τελοσπάντων "πρέπει" να είμαι κύριε Δήμου; Γιατί δεν με αποδέχεστε έτσι όπως είμαι; Γιατί προσπαθείτε να με αλλάξετε; Η ερμηνεία που έδωσα στο αυτοσαρκασμό είναι δική μου άποψη. Δεν σας υποχρεώνω να την ακολουθήσετε. Δεν απειλείστε από επιθέσεις στο υποσυνείδητο. Μήπως αποφεύγετε να δώσετε παράδειγμα και μήπως καταλήγετε σε υπεκφυγές μονο και μόνο ως αντιπαράθεση;
@chagiannakopoulos:
Έχετε απόλυτο δίκιο αλλά λογικά θα πρέπει να είστε πάνω από 50 ετών -για να μην πω αρκετά παραπάνω.
Τότε έτσι ήταν τα πράγματα με τα κορίτσια.Κι αν δεν έχετε διαβάσει το αντίστοιχο ωραίο κείμενο του ΝΔ,να το κάνετε,είναι τα εφηβικά καλοκαίρια του 50,η βραδιά στο Μάτι της Αττικής,από τον πρώτο αυτοβιογραφικό τόμο.(από την Μ.Βόδα στη Σύρου)
Τώρα είναι όλα εύκολα και γρήγορα.Τότε είχαν άλλη γλύκα,υποθέτω,γιατί απαιτούνταν κάποιες προσπάθειες!
@georgia.m(ου): Ο καφέ θρόνος και το μπαούλο με τα χρυσά νομίσματα που θάβαμε στην γωνία του κήπου. Λίγο ακόμα και θα πίστευα ότι ήταν πραγματικός θησαυρός!! Αγόρασες το κάστρο μόνη σου? +10 πόντοι στην βαθμολογία σχολιαστών του παρόντος blog λοιπόν!!!!
@nikosxatzopoulos: -10 πόντοι…
αυτό που έκανε τους συναδέλφους να παραξενευτούν είναι ότι ανάμεσα σε χαρτιά, συνθήκες, διεθνείς συμβάσεις και κανονισμούς προστασίας δεδομένων υπάρχει ένα πολύχρωμο τόπι με το οποίο παίζω όταν η πίεση χτυπάει κόκκινο.
χεχε και εγώ όταν τα παίζω από το διάβασμα κάνω skate μέσα στο δωμάτιο μου :-Ρ Μας χωρίζει ένας τοίχος με την σπιτονοικοκυρά και κάποια μέρα θα σκάσει μέσα στο σπίτι να μου τα σούρει :ο) (το αγόρασα πρόσφατα, στο καπάκι αφού είδα αυτό το documentary)
ΥΓ: Όποιος έχει adsl μπορεί να τσεκάρει αυτό το videaki (9mb περίπου)
Χάθηκε ένα σχόλιο με το οποίο σας ευχαριστούσα, σας καληνυχτούσα και σας έλεγα ότι έχω να παλέψω με πάγους και χιόνια εδώ στο βουνό.
Συνεχίστε, θα σας διαβάσω αύριο πρωί.
@Dormammu
Αμα μου δώσεις δέκα πόντους, θα πω στη Μαριλένα καλά λόγια για σένα!
:P
Mickey η διάθεσή σας να πλασάρετε έναν εαυτό "γλυκανάλατο" και "γλυκούλη" είμαι εμφανής. Ένας τύπο "ευαισθητούλη" και "μη μου άπτου". Αλλά αφού δεν ξέυρετε σε ποία λόγια σας απευθύνομαι προς τι, η αντ-απάντησή σας; Χαρακτήρισα άστοχη τη "συμβουλή" σας να προτείνω σε άλλους για συζήτηση. Άστοχη και άκαιρη. Δεν σας προσέβαλα. Προς τι η τόση ευαισθησια; προς τι αυτό το ύφος ; Σας παρακαλώ κύριε , σας παρακαλώ πολύ. Μπορείτε να παίζεται,αρνούμενος την σκληρή πραγματικότητα.
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΟΥ. ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ . ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΜΟΥ . ΓΙΑ ΠΟΙΑΝ ΑΙΤΙΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ; ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ. ΕΙΜΑΙ ΙΕΡΕΥΣ-ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΗΣ.
georgia.m said... "Έχετε απόλυτο δίκιο αλλά λογικά θα πρέπει να είστε πάνω από 50 ετών -για να μην πω αρκετά παραπάνω. Τότε έτσι ήταν τα πράγματα με τα κορίτσια.
Τώρα είναι όλα εύκολα και γρήγορα.Τότε είχαν άλλη γλύκα,υποθέτω,γιατί απαιτούνταν κάποιες προσπάθειες!"
Χριστέ μου, είμαι (μόνο) 35! Πόσο σεμνός ήμουν! Λες δηλαδή οι φίλοι μου να κάναν περισσότερα; Λες να ζούσα τόσα χρόνια σε μια πλάνη;
@dormammu:
Άκουσέ με τι έκανα αφού δεν μου το έπαιρναν οι ''μεγάλοι''.Μάζευα χαρτζιλίκι και τα Χριστούγεννα πήγα και το πήρα από το Μινιόν!Το βράδυ κοιμήθηκα μαζί με το κουτί - περιττό να το πω!
Στους μεγάλους είπα ότι τάχα το είχα πάρει δώρο για τον πρώτο μου εξάδελφο που ηταν συνομήλικος...το κράτησα όμως για μένα!
Τελευταία λέξη:
Κύριε Nikosxatzopoulos - το blog μου είναι το σπίτι μου - δεν είναι δημόσιος χώρος. Δεν έχω καμία υποχρέωση να φιλοξενώ ανθρώπους που ζητάνε λογαριασμό και μου λένε (αν είναι δυνατόν!) ότι καταλήγω σε υπεκφυγές.
Σας είπα πριν ευγενικά ότι είστε εκτός ύφους και κλίματος.
Να μην σας κρατάω!
nikosxatzopoulos
Επισημαίνω μόνο με ενδιαφέρον ότι παρά την επιμονή σας να ζητάτε απαντήσεις από τους άλλους, επιλέξατε να αγνοήσετε το δικό μου κείμενο που αποτελεί τη δική μου άποψη πάνω στα θέματα που θίξατε.
Mickey
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Σας καληνυχτίζω
+10 πόντους και στον alombar42 λοιπόν, για την διαπίστωση υπάρξεως πλαγίων μικρο- σκοπών στο παιχνίδι και την γλαφυρή περιγραφή τους…!
@nikosxatzopoulos: -10 πόντοι…
Καταρχάς από τη στιγμήν που είπα ότι είμαι ιερέας , θα ήθελα τον απαιτούμενο σεβασμό. Όπως σας λέω "κύριε" να με λέτε - όλοι σας - "πάτερ". Σεβασμός - η μεγίστη των αξιών. Δεν ήθελα να ομιλήσω για μένα , αλλά με ανάγκασατε όλοι. Αφού με διώχνετε, φεύγω. Αντε, συνεχίστε τα παιχνιδίσματα. Όσο για το cha. giannakopoulos, ντρεπομαι που στο μυαλό σας είχατε την ευτέλια "πώς ναπιάσω στήθος". Δεν σέβεστε την γυναίκα που είναι εδώ; δεν την σέβεστε ; τι έχει να πεί αυτή για εσάς; αίσχος. Αποχωρώ. Και ο Θεός να τιμωρήσει τους αμαρτωλούς. Αυτό έχω να πω. Στο πυρ το εξώτερον!
@dormammu (23:53)
Το πειρατικό καράβι δεν είναι στο πατάρι. Υπάρχει καλύτερο διακοσμητικό και αναμνηστικό από αυτό; Θα δοκιμάσω τα φωτάκια (νομίζω πως το είχα κάνει κάποτε, η ανάμνηση χάνεται στα βάθη του χρόνου).
@georgia.m (23:56)
Δεν είχα πάρει το κάστρο με τις πολεμίστρες, αλλά τον βασιλιά με το θρόνο και την παρέα του τα έχω. Από την άλλη είχα το ξύλινο φρούριο του Φαρ Ουέστ με το ιππικό και το διαστημόπλοιο (από τα μεγάλα σύνολα). Εκείνη την εποχή οι γονείς μας στερούνταν πολλά για να μας πάρουν τόσο "ακριβά" δώρα (ένα κάθε 2-3 χρόνια). Σήμερα βέβαια κάθε πιτσιρίκος/α μπορεί να έχει και του πουλιού το γάλα. Ίσως ακούγομαι υπέρμετρα ρομαντικός, αλλά μπορεί να τα εκτιμούσαμε περισσότερο τότε. Από την άλλη, οι γονείς μου μου έλεγαν ιστορίες για τα δικά τους παιδικά χρόνια και τα παιχνίδια που εκείνοι είχαν: Μια αυτοσχέδια μπάλα από κομμάτια δέρματος για το ποδόσφαιρο και μια κούκλα φτιαγμένη από κουρέλια. Συγκριτικά, ζούσαμε σαν πρίγκηπες!
Υ.Γ. Αν και όταν κάνω παιδιά θα απολαμβάνω πραγματικά να παίζω μαζί τους. Θα πάρω και όλα τα Playmobil που δεν μπόρεσα μικρός, μήπως μου δώσει και μένα κανέναν πόντο ο dormammu :))
@cha,giannakopoulos:
Συνομήλική σας είμαι και εκπλήσσομαι όμως.Έτσι πο τα περιγράφατε φαινόταν να είστε λίγο πιο μεγάλος.Αλλά,μην αισθάνεστε άσχημα!Από την ίδια πλάνη κι εγώ!...
:-))
Συγχωρέστε, Γεωργία, τα αίσχη μου. Είχα προειδοποιήσει, ωστόσο, ότι θα αναλάβω τις πομπές.
@Dormammu
Πού είναι το σκορ τώρα;
Αν ισοβαθμώ με τη georgia m, να βρω τρόπο να της φάω κάνα βαθμό!
(Ιδού το παιχνίδι, ιδού και η ρόδα)
Χατζόπουλε, έχεις και πολύ πλάκα τελικά, παιχνιδιάρη μου εσύ.
Για μια στιγμή είπα να σε πάρω στα σοβαρά και να σου γράψω μια άκρος φιλοσοφική ανάλυση και να υποδείξω τα λάθη σου (ξέρεις εσύ αυτό το περί «σου» και «μου»), αλλά με πρόλαβες. Ιερέας λοιπόν lol Ρε μπας και είσαι ο σαλτάρω?
@mickey: Κι εγώ τα playmobil μου για τον ίδιο λόγο τα φυλάω.. Θα τρελαθώ στο παιχνίδι!! +10 πόντους λοιπόν για την μελλοντική αξιοποίηση των όσων παίζαμε μικροί…
@nikosxatzopoulos: -10 πόντοι… Τώρα που το ξανασκέπτομαι…Ιερεύς- ψυχαναλυτής και με τόσα ορθογραφικά λάθη? Συμμετέχετε και σε λάθος θέμα. Για θρησκεία συζητούσαμε χτες και προχτές… -20 πόντοι…..
@Dormammu
Με τέτοιο κρύο στον παράδεισο σήμερα, καλή και η κόλαση - άσε που μάλλον εκεί θα είναι και η Μαριλένα :)
@nikosxatzopoulos:
Με όλο τον σεβασμό,πάτερ:
Να σας διαβεβαιώσω κιόλας ότι είχα προπάππο παπά.
Η γυναίκα που λέτε ότι είναι εδώ είμαι εγώ αν δεν κάνω λάθος;
Εγώ πάντως τους ''επιτρέπω''(στους άντρες της κουβέντας) να εκφραστούν όπως θέλουν.
Και δεν είναι καθόλου κακό όταν αγγίζει ένας άντρας γυναικείο στήθος - σας το ορκίζομαι αν και δεν είναι σωστό να ορκιζόμαστε,sorry.Eγώ πάντως δεν ντράπηκα καθόλου όταν διάβαζα όσα έγραψε κάποιος πάνω σε αυτό το θέμα.
Εσάς,θα σας παρέπεμπα στο κεφάλαιο του ΝΔ με τίτλο ''ο παπάς της Α.Βαρβάρας'',πάλι από τον πρώτο του αυτοβιογρφικό τόμο.
Μιλώ σοβαρά.
Άλλωστε,την κουβέντα σας είχαμε πρόσφατα,σε αυτό εδώ το blog!Δεν μιλώ προσωπικά για σας -εννοώ για τους λειτουργούς της εκκλησίας.
Να δώσω κι εγώ από +10 πόντους στον cha.giannakopoulo για την ξανθιά γερμανίδα του και την φρίκη που ένιωσε όταν ανακάλυψε την πλάνη στην οποία ζούσε τόσα χρόνια! :-))
Και στην georgia.m για τα ωραία σχόλιά της σε αυτό και προηγούμενα posts – δίνουν άλλη αίσθηση στο blog!
Τέλος δεν θα μου επέτρεπα ποτέ να βαθμολογήσω έναν Ιερέα – Ψυχαναλυτή, αλλά είμαι σίγουρος πως θα χαρεί να μάθει πως (κατά την άποψή μου πάντα) στερείται παντελώς χιούμορ!
Αλήθεια, με Lego έπαιζε κανείς; Είχα συλλογή από διαστημόπλοια και όταν διάβαζα κάτι ενδιαφέρον σε βιβλία του Asimov ή του Clarke προσπαθούσα να το εφαρμόσω!
Οπότε το σκορ έχει ως εξής:
Georgia.M: +20
cha.giannakopoulos: +10
alombar42: +10
mickey: +10
nikosxatzopoulos: -40
@georgia.m
Αχ αυτές οι γυναίκες! Αν δε χώσουν τη μύτη τους, δεν αντέχουν :)
Είμαστε όλοι στο +10.. Τώρα που έφυγε και ο διαιτητής λέτε να αρχίσουμε τις ζαβολιές? :))
@kaneis:
Εχω μια τεράστια συλλογή lego... κάπου σε μια αποθήκη. Οταν μεγάλωσα κάπως, το γύρισα σε ένα άλλο σύστημα, με μεταλικές λάμες (και άλλα σχήματα) διαφόρων μεγεθών, που είχαν τρύπες για βίδες σε πολλά σημεία και μπορούσες να φτιάξεις ένα σωρό σχέδια!
Οπως έλεγε κι ένας ευφυέστατος φίλος μου, είμαστε όλοι βλαμένοι :)))
@cha.giannakopoulos:
Κοιτάξτε,σας συγχωρώ αμέσως.Εσάς,σας σώζει η Δροσιά!Ξέρετε πόσες φορές έχω τιμήσει με την παρέα μου,τις κρέμες του Λακαφώση, τα πεινιρλί του Ελευθεριάδη,τα ψάρια του Κουρσάρου,τό κατσικάκι του Ρεγκούκου;!
Καταραμένη δίαιτα!
Λόγω τοποθεσίας λοιπόν,ή μάλλον διαμονής,σας συγχωρώ!
:-)))))))))
Για όσους έχουν διαβάσει τα σχόλιά μου επί των post του Σαββατοκύριακου και γνωρίζουν πόσο "γλυκούλης" και "ευαισθητούλης" είμαι, έχω να πω το εξής (ονόματα δε λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε):
Χειρότερος και από έναν φανατικό δογματικό είναι ένας άνθρωπος με παντελή έλλειψη της αίσθησης του χιούμορ. Δεν είναι περίεργο που αυτές οι δυο ιδιότητες πάνε σχεδόν πάντα πακέτο. Η μόνη στάση που τους αξίζει είναι η πλήρης περιφρόνηση.
Δεν ήθελα να ρίξω καρφί σήμερα, αλλά είναι κι αυτό μέσα στο παιχνίδι ;)
Υ.Γ. Μετανιώνω που δε δημοσίευσα το παραπάνω κείμενο πριν την αποκάλυψη της επαγγελματικής ιδιότητας του nikosxatzopoulos. Το είχα ετοιμάσει αρκετά νωρίς και μετά την προσθήκη του "γλυκούλης" και "ευαισθητούλης" αμέσως μετά το σχόλιο του των 00:22 (και χωρίς να έχω δει το σχόλιο του των 00:24) αμφιταλαντευόμουν αν θα το δημοσιεύσω ή όχι. Είχα καταλάβει την πρώτη του ιδιότητα (στοιχημάτιζα μεταξύ ιερέα και θεολόγου), όσο για τη δεύτερη - επιστημονική (;) - ο Θεός να μας φυλάει! Αν ήμουν κομματάκι πιο γρήγορος νομίζω πως θα έπρεπε να με ανακηρύξετε αυτοδίκαια ως "Μέγα Προφήτη" :)) Πάντως δεν πρόκειται να μαγαρίσω την όμορφη ατμόσφαιρα με χαζο-αντιπαραθέσεις. Αν θέλει να παίξουμε μπάλα, τον προκαλώ ανοιχτά να αρχίσει τις αναγνώσεις και δημοσιεύσεις σχολίων στο προηγούμενο post (αυτό με τη θρησκεία) και να μας αφήσει ήσυχους εδώ πέρα να συζητάμε για τα παιχνίδια μας :)
georgia.m said... "Ξέρετε πόσες φορές έχω τιμήσει με την παρέα μου,τις κρέμες του Λακαφώση;!"
Και λέγατε, νωρίτερα, πως τάχα μια ανήμπορη(!) σας ζήτησε γιαούρτι από τον Λακαφώση... Ξεχάσατε να αναφέρετε τις κρέμες τότε.
ΥΓ Παίζουμε λίγο εδώ, μα δεν προωθούμε (δεν τη συντηρούμε καν) τη συζήτηση περί παιχνιδιών. Σταματάω για απόψε, νύσταξα κιόλας. Καλή νύχτα! Τους 10 βαθμούς μου ας τους πάρει ο γρηγορότερος.
Έριξα το 200ο σχόλιο. Θέλω πόντους :))
@Αγαπητέ Κανένα,
Κανένα πρόβλημα!Και Lego είχε η ομάδα!(εγώ δηλαδή,γιατί έπαιζα μόνη μου).Έφτιαχνα σπιτάκια ή αγροτόσπιτα και έβαζα μέσα τα στρατιωτάκια του Playmobil για να είναι σαν ομάδα-φίλοι-οικογένεια-ανάλογα την στιγμή.
@kaneis: Lego? Και βέβαια… Είχα φτιάξει το φοβερό διαστημόπλοιο Enterprise με τριπλή σειρά πολυβόλων παρακαλώ, αλλά ο τρισάθλιος Κλίνγκον ξάδερφός μου το κατέστρεψε ρίχνοντας το στον τοίχο… Μη ξεχνάτε ότι στα μέσα της δεκαετίας του 70 ο Σποκ στην τηλεόραση ήταν must… Εκεί να δεις παιχνίδια….. +10 πόντους και στον Κανένα λοιπόν που δημιούργησε την διαστημική αρμάδα!
+10 πόντους στο Mickey για το διακοσιοστό ποστ και +10 για το παιχνιδιάρικο όνομα!
(τους πόντους μόνο αν όντως γράψει το 200οστό - είναι το 197 αυτό εδώ)
ch.giannakopoulos:
Καλή σας νύχτα!Γέλασα με αυτό που είπατε,έτσι όπως το είπατε,αλλά αλήθεια είναι!Απλώς,η απόλυτη αλήθεια είναι ότι έχει μάθει τον Λακαφώση τώρα όλη η πολυκατοικία και όπως καταλαβαίνετε όλοι,εκτελώ παραγγελιές!Έρχομαι πάντα φορτωμένη γι άλλο διαμέρισμα γιαούρτια,γι άλλο ξινόγαλα,γι άλλο κρέμες...Κάτι σαν βλαχοπούλα δηλαδή.Το καρδάρι μόνο λείπει.
Τώρα,αν με ακούει ο συμπαθής κύριος Λακαφώσης - πράγμα απίθανο - ή του το ψιθυρίσει κανένας,ας μου κάνει αύριο μια καλύτερη τιμή στα γαλακτοκομικά για την διαφήμιση που του έκανα!
Αστειεύομαι,βέβαια!
Σε έναν ιερέα , θα πρέπει να έχετε σεβασμό κύριε Mickey. Πανάθεμά σας έχετε και το παιδικό όνομα. Και τι ενοείτε με προφητεία; Πριν πω ένα οριστικό αντίο θα ήθελα να ξέρετε πώς δεν με νοιάζει τι λένε τα άλλα post. Καταλάβατε; Ο Χριστός να σας σώζει από τα κακά και να σας φωτίζει να αφήσετε τα παιχνιδίσματα. Και πώς το μαντέψατε ότι είμαι ιερέας; έχετε εσείς καμιά επαφή με την εκκλησία; είμαι 100% σίγουρος και δνε χωρά αμφιβολία ότι από μικρός τρογυρίζατε σε καφετέριες και όλα τα κακά του κόσμου. Αλλά δε φταίτε εσείς. Αντί να σας είχαν μάθει να ακούτε το λόγο του Θεού από μικρός, από μικρός να συμμετέχετε στα δρώμενα της εκκλησίας , στα ιερά μυστήρια, να διδαχθείτε τις πατερικές Αλήθειες, εσείς χασομεράγατε. Αν είχατε την παραμικρή επαφή με την εκκλησία όταν ήσασταν μικρός , και το λέω μετα βεβαιότητας γνώσεως των ψυχοδυναμικών, δεν θα κάνατε σαν "παιδάκι" παριστάνοντας τον ψευδοπροφήτη. Ο Χριστός να σας εμμέσει. Περιμένω απάντηση και ταπεινή συγνώμη.
Είχα κι εγώ lego μικρός, αλλά πολύ λίγα :(. Ήταν Π-Α-Ν-Α-Κ-Ρ-Ι-Β-Α. Προσπαθούσα να φτιάξω κι εγώ διαστημόπλοια (είχα και τον μικροσκοπικό αστροναύτη - τον θυμάστε;) Τώρα που δεν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα, αν σας υποσχεθώ ότι μέσα στο έτος θα αγοράσω πάνω από 1000 τουβλάκια, θα φτιάξω ότι μου ζητήσετε και θα σας στείλω φωτογραφία με το δημιούργημά μου για απόδειξη, θα μου δώσετε κι εμένα κανέναν πόντο γιατί έχω μείνει πίσω στο σκορ; Δεν μου αρέσει να χάνω ;)
@georgia.m
Συνδύαζα κι εγώ Playmobil με Lego, καθώς και με άλλα συναρμολογούμενα αγνώστου μάρκας (τις εικόνες τις θυμάμαι πολύ καλά, θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη μου). Είχα φτιάξει μέχρι και πίστα για άλματα σκι με αυτά, χρησιμοποιώντας και βαμβάκι για τεχνητό χιόνι. Εκεί βάζαμε τους σκιέρ της Playmobil (αλήθεια, τους είχε κανείς άλλος) και έκαναν θεαματικά άλματα (στο τέλος βέβαια έτρωγαν τα μούτρα τους. Σχεδόν καμιά προσγείωση δεν ήταν επιτυχημένη).
@cha.giannakopoulos: Έχετε δίκιο. Η συζήτηση δεν προήχθη όσο θα’ πρεπε…Μάλλον χαλαρώσαμε αρκετά σήμερα, αλλά και λίγο παιχνίδι δεν βλάπτει (!!) Αύριο είναι μια δύσκολη ημέρα.. Δίνω 100 πόντους στον εξαιρετικό οικοδεσπότη μας για την φιλοξενία του και σε όλους του υπόλοιπους φίλους rdv αύριο. Περιμένω βαθμολογία απ' όσους θα συνεχίσουν… Καληνύχτα και προσοχή στα παιχνίδια με το χιόνι!
@nikosxatzopoulos:
Σε λίγες ώρες ξεκινάει ο όρθρος.Πηγαίνετε αμέσως λοιπόν για ύπνο και ο Θεός να σας ελεήσει - στον mickey ευχηθηκατε να τον εμμέσει αν δεν κάνω λάθος.
Το χοντρύνατε!Τς,τς,τς!
mickey:πόσοι πόντοι σου λείπουν;Πάρε όσους θέλεις για να μην μείνεις παραπονούμενος!
@alombar42
Κάνεις ζαβολιά! Μέτρα τα και θα δεις ότι το σχόλιο-καρφί στις 1:06 ήταν όντως το 200ο του post. Κάνε και ένα refresh στον browser αν δεν με πιστεύεις. Ελπίζω να μην πάρεις πίσω τα 20 ποντάκια. Επειδή έστειλα το προηγούμενο σχόλιο πριν δω τα καινούρια σας και μια και πήρα ήδη 20 πόντους μπορώ να πάρω πίσω την υπόσχεσή μου για τα Lego. Έχω ένα μικρό πρόβλημα χώρου για τα 1000 τουβλάκια :)) (είπαμε να κάνω κι εγώ καμιά ζαβολιά)
NikosXatzopoulos said
Σε έναν ιερέα , θα πρέπει να έχετε σεβασμό κύριε Mickey.
Από περιέργεια και αν επιτρέπετε φυσικά, ιερέας ποιάς θρησκείας;
@mickey:
Δεν παίρνω πίσω τους πόντους, αλλά το 200οστό ποστ είναι το δικό σου με ώρα 1:20 πμ
Μείον δέκα πόντους επειδή με αμφισβητείς (το παιχνίδι δεν είναι δημοκρατία!)
Georgia.m ξέρω πολύ καλά ότι αύριο έχει όρθρο. Ο ίδιος ο Ιησούς είναι υπόδειγμα. Ενθυμήστε, περιστατικό όπου έξω από ναό έσπασε τα τραπεζάκια των διαβολεμένων που πουλούσαν υπάρχοντα; κάθε ιερέας πρέπει και οφείλει να πρεσβεύει την απόλυτη αλήθεια.
Alombar τα είπα. Το χιούμορ είναι διαολεμένο για μένα. Τόση ώρα σαν παιδάκια κάνετε. Στα κατηχητικά υπεύθυνος των οποίων είμαι, και μάλιστα έχω διδάξει, τα παιδιά είναι πιο σοβαρά από εσάς. Αλήθεια αν ξέρατε τι είνα ικατηχητικό. Να πώς καταντά η νεολαία μας. Ντροπη και αίσχος σε εσάς georgia. Το να πιάσω εγώ το στήθος σας είναι φυσιολογικό; τόσο πρόστυχιά πια!
Παιδιά,καληνύχτα σε όλους!
Τις ευχαριστίες μου στον κύριο Νίκο επειδή είπε μια μεγάλη αλήθεια:
τα παιδιά είναι πιο σοβαρά από εσάς
Την καληνύΣτα μου στους συμπαίκτες, ώρα για νάνι :)
@georgia.m
Σε εκτιμώ ιδιαίτερα! Αν όλοι οι πιστοί ήταν σαν εσένα, ο κόσμος μας θα ήταν ΠΟΛΥ καλύτερος. Έχω γνωρίσει και άλλες φωτεινές εξαιρέσεις. Έχω κι εγώ συγγενή ιερέα, τον παπά ενός χωριού, που μεγάλωσε και σπούδασε 4 παιδιά, έχτισε ολόκληρο σπίτι μόνος του (μόνο τις κολώνες με τα μπετά έριξε η μηχανή) και αφού αυτά παντρεύτηκαν τώρα στεγάζει και τις οικογένειές τους, καθώς έχτισε ακόμα τρεις ορόφους. Μπορεί να μη συμφωνούμε στις πεποιθήσεις μας, αλλά τον παραδέχομαι, όπως και σένα. Να 'σαι καλά!
@alombar42
Ή δεν ξέρεις να μετράς ή κάνεις λάθος με το refresh του browser ή απλά θέλεις να χάσω! Φτου σου, ζαβολιάρη (LOL)! Κάνε ότι νομίζεις. Αυτοανακηρύσσομαι ως ο νικητής του παιχνιδού (δεν έχουμε δημοκρατία, έτσι δεν είπες;) Μέχρι και η georgia.m υποχώρησε και μου χάρισε όσους πόντους θέλω :))
Καλησπέρα και καληνύχτα. Δεν αντέχω να μην μπω στο παιχνίδι ,έστω και καθυστερημένα. Ειπώθηκαν ήδη τόσο πολλά παιχνιδιάρικα, έξυπνα ,σοφά και νοσταλγικά που λίγα μόνο έχω να προσθέσω στην κουβέντα.
Μια ρήση ( δυστυχώς δε θυμάμαι ποιου):
- Ο άνθρωπος μόνο όταν παίζει είναι πραγματικά ανθρώπινος.
Και πολύ, μα πολύ θυμό για τον
nikosxatzopoulos.Κρίμα που δεν τον πρόλαβα... Τόσο φασισμό έχω πολύ καιρό να συναντήσω μπροστά μου. Ο άνθρωπος είναι ψυχασθενής. Θεέ μου, κρύα ρίγη... Η αποκάλυψη της ταυτότητας του - ιερέας & ψυχαναλυτής - δεν με εξέπληξε.Κι αυτός ο άνθρωπος γνωμοδοτεί και με τις δύο του ιδιότητες - από που να ξεφύγει κανείς και επιστήμη και θρησκεία και Λογική και Θεός - για τις ψυχές και το μυαλό και τη ζωή των πονεμένων που πέφτουν στα νύχια του. Μπρρ... τρομάζω που το σκέφτομαι.
Υ.Γ. Συγνώμη αν ξέφυγα από το θέμα, αλλά ταράχτηκα μαζί του.
Εγώ δεν ξανα έρχομαι εδώ ποτέ. Ο Θεός να σας τιμωρήσει όλους σας. Γειά.
Mickey, όταν γράφεις ένα σχόλιο, ακριβώς κάτω από τον τίτλο του ποστ (Fun and games) λέει πόσα σχόλια υπάρχουν. Αφαίρεσε από το τέλος :)
Mice and Pipe είπατε για μένα; Σας ακούω. Φασίστας; Εγώ πρεσβεύω το λόγο του Θεού. Ο Χριστός ο ίδιος έχει κάνει φασαρία έξω από κάποιο ναό (αλήθεια ξεύρετε;) ; Τα παιδιά στο κατηχητικό ξέρουν περισσότερα από εσάς. Ανίδεεε . Ντροπή σας. Με αποκαλέσατε φασίστα. Περιμένω συγνώμη αλλιώς να μην μπείτε στην Βασιλεία των Ουρανών. Όχι κύριε. Πάτερ να με αποκαλέιται. Καταλάβατε; Πείτε αυτό το ρημαδι που θέλετε και αφήστε με να φύγω.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να σχολούμαστε με τον ανορθόγραφο υποτιθέμενο ιερέα. Μην του δίνετε τροφή γαι σχόλια κι θα πάρει το κουβαδάκι του να παίξει αλλού.... Τουλάχιστον ο "σαλταρισμένος" είχε στυλ... Καλή νύχτα και πάλι
Ειρήνη σε όλους!
Τα παιδιά δεν είναι πρόστυχα,κύριε Χατζόπουλε!Οι μεγάλοι τα φορτώνουν με ενοχές και μερικές φορές τα βασανίζουν.
@mickey:
ευχαριστώ!
@alombar και όσοι είστε εδώ,καληνύχτα!
Ευχαριστούμε τον οικοδεσπότη για την φιλοξενία του στο blog!
Κι αν είπαμε κάτι παραπάνω,ας μας συγχωρησει,παιδιά είμαστε!
Ζητώ συγνώμην δια το θυμό μου. Παρακαλώ το διαχειριστή , να σβήσει τα μηνύματα όλα. Δεν θέλω να σκανδαλίζω. Ζητώ με όλη τη δύναμή μου να σβηστούν όλα τα μηνύματα από το διαχειριστά. Εγώ δεν ξαναερχομαι.
@alombar42 και όσους άλλους είναι ξύπνιοι και παρακολουθούν ή απλά ενδιαφέρονται:
Διάνα έπεσε για μένα και τη σχέση μου με την εκκλησία ο παναγιωτατοσοφολογιοτατοκατοχοστηςαπολυτηςαληθειας κ.κ.κ. Χατζόπουλος!
Αντιγράφω:
"Και πώς το μαντέψατε ότι είμαι ιερέας; έχετε εσείς καμιά επαφή με την εκκλησία; είμαι 100% σίγουρος και δνε χωρά αμφιβολία ότι από μικρός τρογυρίζατε σε καφετέριες και όλα τα κακά του κόσμου. Αλλά δε φταίτε εσείς. Αντί να σας είχαν μάθει να ακούτε το λόγο του Θεού από μικρός, από μικρός να συμμετέχετε στα δρώμενα της εκκλησίας, στα ιερά μυστήρια, να διδαχθείτε τις πατερικές Αλήθειες, εσείς χασομεράγατε. Αν είχατε την παραμικρή επαφή με την εκκλησία όταν ήσασταν μικρός, και το λέω μετα βεβαιότητας γνώσεως των ψυχοδυναμικών, δεν θα κάνατε σαν "παιδάκι" παριστάνοντας τον ψευδοπροφήτη."
Για όσους διάβασαν τις χθεσινές μου βιωματικές αποκαλύψεις σχετικά με την εμπειρία μου από τα κατηχητικά, τα μυστήρια, τους ιερούς κανόνες κλπ. έχουν καταλάβει ότι ο τύπος έχει πέσει 100% μέσα (LOL)! Πού να διάβαζε ότι εκτός από όλα αυτά ήμουν και για χρόνια Κατηχητής! Εκείνο δε το "μετά βεβαιότητας γνώσεως των ψυχοδυναμικών" με τρελαίνει :))
Και λίγα πράγματα, έτσι για να μην έχετε καμιά αμφιβολία για το πού στέλνουν κάποιοι γονείς τα παιδιά τους (ως πρόβατα στη σφαγή, θα έλεγα), μια ακόμα αντιγραφή από τα σχόλια του κ.κ.κ. Χατζόπουλου:
"κάθε ιερέας πρέπει και οφείλει να πρεσβεύει την απόλυτη αλήθεια."
"Το χιούμορ είναι διαολεμένο για μένα. Τόση ώρα σαν παιδάκια κάνετε. Στα κατηχητικά υπεύθυνος των οποίων είμαι, και μάλιστα έχω διδάξει, τα παιδιά είναι πιο σοβαρά από εσάς. Αλήθεια αν ξέρατε τι είναι κατηχητικό. Να πώς καταντά η νεολαία μας."
Δυστυχώς δεν είχα τον κ. Χατζόπουλο για κατηχητή. Σε αυτή την περίπτωση, ακόμα και οι θρήσκοι γονείς μου θα καταλάβαιναν με τι τρελοκομείο έχουν να κάνουν και θα είχα γλιτώσει σχεδόν δύο δεκαετίες από τη ζωή μου. Τα περισσότερα κατηχητικά λειτουργούν πολύ πιο ύπουλα. :(
Φυσικά αντέγραψα τα πλήρη σχόλια του, ώστε κι αν τα σβήσει να παραμείνουν. Τα γραπτά πρέπει να μένουν, ακόμα κι αν προέρχονται από έναν παρανοϊκό.
Κρατάω όμως και μια πισινή μήπως τελικά ο κ.κ.κ. Χατζόπουλος είναι στην πραγματικότητα ο "Σαλτάρω κλπ" μεταμφιεσμένος και όλη τη μέρα παίζει μαζί μας ένα παιχνίδι :))
@alombar42
Αυτό ακριβώς κάνω, αλλά μάλλον κάτι δεν πάει καλά, γιατί την τελευταία φορά μου έβγαλε ως 200ο ένα άλλο (ούτε αυτό που λέω ούτε αυτό που λες εσύ). Για να είμαι σίγουρος, έκανα "collapse comments" και πήγα να τα κάνω copy - paste στο Excel για να μετρηθούν από την αρχή. Δυστυχώς δεν γίνεται (παίρνει και το σώμα των σχολίων), αλλά τι σόι προγραμματιστής είμαι, θα φτιάξω ένα προγραμματάκι και θα τα μετρήσει. Μόνο τότε θα μπορούμε να είμαστε σίγουροι ;)
Είναι πλέον OFFICIAL! Είμαι ο συγγραφέας του 200ου σχολίου του post - καρατσεκαρισμένο! Πήρα τους περισσότερους πόντους! Υποκλιθείτε όλοι στον Άρχοντα του Παιχνιδιού (Master of the Game)!
Μα, πού πήγατε όλοι; Από τώρα για ύπνο; Κι εγώ τι θα κάνω; Με ποιον θα παίξω τώρα; Γιατί δεν με παίζετε, εεεεε; Έφυγε και ο Χατζόπουλος. Κρίμα, πάνω που άρχισε να έχει πλάκα το θέμα :( Τέλος πάντων. Τι να κάνω; Πάω κι εγώ για ύπνο, να απολαύσω το θρίαμβό μου!
Αγαπητή μπλογκοπαρέα, σας ευχαριστώ θερμά! Πάω να συναντήσω το Μορφέα τώρα (λέτε να είναι διαθέσιμος για κανένα ταβλάκι ;))
Ακολουθεί ενικός ευγενείας :
Αγαπητέ Νίκο, πιο ωραίο παιχνίδι από τα blogs δεν ξεύρω. Απ' όλα έχει. Κρυφτό, κυνηγητό, πετροβολιές. Με ενθουσιάζει. Το μόνο που με ανησυχεί είναι ότι γνωρίζω πια καλά, πως τα καλύτερα παιχνίδια τελειώνουν με κλάματα.
Ακολουθεί πληθυντικός ευγενείας :
Νομίζω πως το βιβλίο σας "Οι Νέοι Έλληνες" παραμένει τραγικά επίκαιρο, αν και όσοι το ρημαδοδιάβασαν μάλλον είχαν σπάσει τους καθρέφτες τους. Ειδικά στα περί ανασφάλειας και γείτονα, το βλέπω να 'ναι επίκαιρο και σε 200 χρόνια. Δεν αλλάζει τίποτα. Δεν θυμάμαι το λόγο που με έκανε να το γράψω αυτό, αλλά ως παίκτης που είστε θα έχετε καταλάβει. Καλημέρα σας.
Κύριε Δήμου,
θα ήθελα να κλείσω το σημερινό μου σχολιασμό όπως ακριβώς ξεκίνησα: με ευγνωμοσύνη. Στο πρώτο μου σχόλιο σάς ευχαρίστησα για τη συγκίνηση που μου προσφέρατε και τις όμορφες αναμνήσεις που ξυπνήσατε μέσα μου. Με αυτό το τελευταίο (μέχρι το επόμενο πρωί τουλάχιστον), θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δώσατε να παίξω (και μάλιστα ένα εντελώς νέο παιχνίδι). Έτσι απλά και αυθόρμητα, χωρίς κανόνες και περιορισμούς, με τη συμμετοχή των άλλων αγαπητών σχολιαστών, διασκεδάσαμε και απολαύσαμε τη χαρά του παιχνιδιού χωρίς φτιασιδώματα και ενοχές (κι ας προσπάθησαν μάταια κάποιοι άλλοι να μας το χαλάσουν). Η παρουσία των σχολιαστών που συμμετείχαν στο παιχνίδι ήταν φυσικά καταλυτική, ωστόσο - κακά τα ψέματα - όλα ξεκίνησαν από το ερέθισμα που μας δώσατε με τη σημερινή σας δημοσίευση και το βήμα που τόσο ευγενικά και ελεύθερα μας παραχωρήσατε (και μας παραχωρείτε καθημερινά) για να επικοινωνούμε διαδικτυακά μαζί σας και μεταξύ μας. Ίσως να μην κάναμε πολλές θεωρητικές συζητήσεις (υπήρξαν κι αυτές, διέκρινα πολύ μεστά κείμενα στο σημερινό σχολιασμό), αλλά κάτι μου λέει πως τελικά είσαστε ευχαριστημένος από το παιχνίδι μας και ίσως να μειδιάσατε λιγάκι παρακολουθώντας τα παιχνιδιάρικα καμώματά μας. Όσο για μένα, η εμπειρία αυτή θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μου (και την καρδιά μου).
Να είστε πάντα καλά και να ζήσετε ευτυχισμένος κάθε μέρα της ζωής σας (παίζοντας φυσικά)!
@ Πιτσιρίκο, μην ξαναμπείς εδώ σα Νίκος Χατζόπουλος. Ήμαρτον!
(Όλα εντάξει με το χιόνι, Νίκο Δήμου;)
Φίλοι (και ιδιαίτερα Mickey) ευχαριστώ και εγώ για την απολαυστική παρέα.
Λέτε ο ΝΧ να ήταν ο Σαλτάρω; Απίθανο μου φαίνεται - τόσο αυθεντικό ύφος...
Πάντως το παιχνίδι συνεχίζεται - να μην χαθούμε.
Πάω να βάλω αλυσσίδες.
Τι κρίμα που πήζω στη δουλειά και δεν προλαβαίνω να γράψω σε τόσο όμορφο θέμα! Τα ωραία θέματα το Σ/Κ βρε Νίκο Δήμου :-)
Είμαι συνοπτικός για τα αγαπημένα μου: Μπάσκετ (πρώην παίκτης σε ομάδα που μελαγχολεί με τα τωρινά χάλια του...), Τρίβιαλ (χωρισμένοι σε άντρες-γυναίκες με άπειρους καβγάδες!), και Video Games.
Από τα video games τρελαίνομαι για τα First Person Shooting: Μου δίνουν μια εκπληκτική προσέγγιση της πραγματικότητας, νιώθω ότι πράγματι ταυτίζομαι με τον πρωταγωνιστή (με έχω πιάσει να σκύβω για να μην με πετύχει σφαίρα).
@Mickey
Παρατήρησα κι εγώ το "πρόβλημα" με τον αριθμό των σχολίων: φαίνεται οτι η blogger δημοσιεύει τα σχόλια σε μια θέση, αλλά αν για κάποιο λόγο ένα σχόλιο προηγείται χρονικά και δεν πρόλαβε (;) να μπει στη θέση του, το βάζει σφήνα εκεί που θα έπρεπε να μπει - γι' αυτό και αλλάζει ελαφρά τη σειρά προς το τέλος.
Γελάσαμε πάντως - συμφωνώ και ευχαριστώ :)
@Avellaneda: δεν μπόρεσα να σου κρυφτώ. Τώρα θα τα φυλάξω εγώ. Το μόνο πρόβλημα είναι πως ο οικοδεσπότης του βλογ γνωρίζει ποιος είμαι. Και βέβαια μπορεί να λέγομαι Νίκος Χατζόπουλος. Καλημέρα.
nd: το φαντάστηκα. όμως το δήλωσα ότι δεν ξαναγράφω. ξεκόλλα.
Το πιο ωραίο παιχνίδι από καταβολής κόσμου είναι το φλερτ.
@zoros
Από τα video games τρελαίνομαι για τα First Person Shooting: Μου δίνουν μια εκπληκτική προσέγγιση της πραγματικότητας, νιώθω ότι πράγματι ταυτίζομαι με τον πρωταγωνιστή (με έχω πιάσει να σκύβω για να μην με πετύχει σφαίρα).
Ούτε που μπορώ να φανταστώ τι θα βιώνεις όταν παίζεις το F.E.A.R.
Καλημέρα σας,
Το σημερινό θέμα είναι απολαυστικότατο!
Υπέροχα παιχνιδίσματα απ' όλους.
Κι η παρουσία του Χατζόπουλου καταλυτική. Είτε τα έλεγε στα σοβαρά είτε απλως έπαιζε....
Επιτέλους διάβασα ΟΛΑ τα σχόλια. Θέλω +10 πόντους.
Ο κύριος Νίκος Χατζόπουλος δικαιούται +50 - τώρα ειδικά που είδα όλη τη σειρά των σχολίων, από το "αντρική και ώριμη" και "το μωρό με τη μπύρα" από τη μία, μέχρι το "ευχαριστώ πολύ που μου απαντήσατε" και τη "γόνιμη ανταλλαγή απόψεων" (τύπου τηλεπαράθυρα) από την άλλη.
Τα μόνα που θα πρόδιδαν ίσως τον τηλεπαρουσιαστή είναι η ασυνεπής ανορθογραφία (οι ανορθόγραφοι κάνουν τα ίδια λάθη συνεχώς) και η ασυνεπής προσωπικότητα (αν δει κάποιος στη σειρά όλα τα σχόλια και τις λέξεις: αντρικός, μπύρα, ανίδεε, φασαρία), αν και αυτό το δεύτερο δικαιολογείται λόγω της επιτυχημένης (νομίζω) προσπάθειας ανόδου της τηλεθέασης.
Πού είναι το σκορ (Μίκυ μην κλέβεις);
Κύριε Νίκο καλημέρα
Λόγω της καταλυτικής παρουσίας του χατζόπουλου, επαναφέρω το χθεσινό μου ερώτημα σχετικά με την γνώμη σας για το βιβλίο του Roger Caillois "Τα παιγνίδια και οι άνθρωποι", εάν φυσικά το έχετε διαβάσει. (Εκδόσεις του εικοστού πρώτου).
Θα με ενδιέφερε η γνώμη οποιουδήποτε το έχει διαβάσει.
Ψηφίζω πατερ-Χατζόπουλοσαλταρωπιτσιρικομαγαζο.Πειστικότατος!
Πληρώνω για ιδιαίτερα.Ασε καλύτερα.Δεν μπλέκω!
Παμε για κρέμες Georgia?Εγω τουλάχιστον επωφελήθηκα της κακοκαιριας κ δήλωσα'αδυναμία μετάβασης΄.Οχι οτι το πιστεψανε δηλ, αλλά οσο παιρναει η ωρα αποκλύομαι κατα κυριολεξία.
Απολαυσα όμως τα παιχνιδίσματα υμών των συνεπών του Blog..
Ωραίο το παιχνίδι, απαραίτητο! Νομίζω πως όποιος δεν έπαιξε ως παιδί, κινδυνεύει να παλιμπαιδίζει σ'όλη του τη ζωή.
Σχετικά με τις φωτογραφίες του post σας όμως, δεν είμαι σίγουρη πως οι εργαζόμενοι σ'αυτά τα πάρκα ψυχαγωγίας, περνάν εξίσου καλά. Σε εκπομπή του Moore είχα παρακολουθήσει την εκμετάλλευση των "παιδικών ηρώων", που κάνουν υπερωρίες, μένουν απλήρωτοι και δουλεύουν σε εξοντωτικούς ρυθμούς, μέσα σε τεράστιες στολές με πολύ υψηλές θερμοκρασίες.
@houlia:
Το αν θα πάμε για κρέμες εξαρτάται άμεσα από το σχόλιο του cha.giannakopoulos.Τον ρωτώ λοιπόν να μας πει τι γίνεται προς τα πάνω.Ας ρίξει και καμιά ματιά,είναι ο κύριος Λακαφώσης ανοιχτός;Αν είναι ας μου κρατήσει 10 κρέμες,10 σοκολάτες(έτσι τις ονομάζει τις κρέμες που έχουν γεύση σοκολάτα)κανά γαλοτύρι και δυο αυγά Τουρκίας(ξέρω,προσοχή στη νόσο των πουλερικών!).
Εμένα όμως τώρα άλλο με απασχολεί:με όλο αυτό το ξενύχτι και την λογόρροια χθες(απάντων των παρευρισκομέρνων)να ξύπνησε άραγεςςςς νωρίς(de bonne heure,δηλαδή)ο πατήρ Χατζόπουλος για να πάει στον όρθρο;
Και η δεύτερη απορία,εξίσου σοβαρή με την πρώτη,να προσευχήθηκε άραγε για τις αμαρτωλές νεανικές ψυχές μας;
Αυτά τα ερωτήματα προβλέπω να με απασχολούν όλή τη μέρα - εκτός κι αν μας απαντήσει...
Καλημέρα σε όλους!
@georgia.m: μια και μιλάτε για όλα αυτά τα "ιπτάμενα", έχετε ρίξει ποτέ κάτι από αυτά εναντίον κάποιου στην πραγματικότητα;
Παιδιά καλημέρα! Βασικά διάβασα όλα τα πόστ του ιερέα, και αν και διαφωνώ κάθετα ωστόσο θεωρώ ότι σε ειδικές περιπτώσεις έχει δίκιο (ή δίκαιο όπως το είπε αυτός). Λοιπόν, για παράδειγμα αν εγώ κάνω ένα λάθος μπροστά σε ένα φίλο μου και πω «πόπο ι μαλάκας Θεέ μου» για τον εαυτό μου , τότε αυτό είναι μείωση ή αυτοσαρκασμός; Αν όμως πω «ουπςςς λαθάκιιιι» αυτό είναι αυτοσαρκασμός, ναι; Τι έχετε να πείτε αγαπητοι μπλοκγάνθρωποι;
Το βιβλίο του Roger Caillois δεν το έχω διαβάσει. Βγαίνω στα χιόνια. Ελπίζω να έχουν ειδοποιηθεί τα σκυλιά του Αγίου Βερνάρδου.
@newlens:
Από εσάς,αγαπητέ,μια που συνεργαστήκαμε για το ανέβασμα της φωτογτραφίας στο blog,θα περίμενα να με είχατε καταλάβει κομματάκι περισσότερο.
Σοβαρά τώρα,είμαι κατά της βίας και γενικά των βίαιων συμπεριφορών.Αν και φύσει πειραχτήρι και λίγο αγοροκόριτσο,δεν θα έριχνα ποτέ, τίποτα, σε κανέναν.
Καμιά πάσα μόνο,κι αυτό όταν θα παίζαμε μπάλα.
@nikitas: όποιος αυτοσαρκάζεται μπορεί να γίνει εύκολα κλόουν, κυρίως απέναντι σε αυτούς που έχουν διαφορετική αίσθηση του χιούμορ. Επίσης νομίζω ότι μπορεί αυτός ο αυτοσαρκασμός να είναι έναυσμα για ένα γερό mobbing...
@georgia.m: αν και έχω ξεχάσει πολλά από την παιδική μου ηλικία, νομίζω ότι παλιά έριξα κάποια αληθινά γιαούρτια. Όπως και να έχει όλες αυτές οι παραπομπές στα ιπτάμενα αντικείμενα που κάνετε δημιουργούν αρνητικό κλίμα στο blog... Έχετε κατανόηση.
@newlens:
Νομίζατε ότι έκανα πλάκα ή ότι δεν εννοούσα αυτά που έλεγα;!Αν υποννοείτε ότι μπορεί να έριχνα αυτές τις υπέροχες κρέμες σε κάποιον ως γιουχάισμα,απατάσθε!Μπορείτε μάλιστα να πάτε να ρωτήσετε τον Λακαφώση για του λόγου το αληθές - οδός Πευκών αν θυμάμαι καλά.Εκείνη την κοντούλα κοπέλα με τα γυαλιά που έρχεται συχνά και παίρνει προμήθειες σε κρέμες για όλη την πολυκατοικία,την ξέρετε;'' -πείτε του.Δεν του έχω πει ΄ότι είμαι η Γεωργία αλλά σίγουρα με θυμάται.
Το ομαδικό πέταγμα της τούρτας... ιδανικά γενέθλια, πριν εικοσαρίσω!
Γεωργία Μ, δεν ξέρετε τι χάνετε! Η ιπτάμενη τούρτα έχει άλλη νοστιμιά :)
@alombar42: διάβασα αυτά που γράψατε σε αυτό το board, αλλά αυτό το "άγγιγμα της Γερμανίδας" είναι ακατανόητο. Θεωρείτε τον εαυτό σας μοντέρνο Οδυσσέα που θέλει να περάσει τις Συμπληγάδες;
(παρένθεση:
τώρα δηλαδή περιμένετε απο μένα να διαβάσω 252 σχόλια για να απαντήσω?
:-)
μη πρακτικό. συγνώμη για το άσχετο)
@newlens:
Πάντως,αν θυμάμαι καλά ένα χθεσινοβραδινό σχόλιο του πατρός,μας έλεγε μεταξύ άλλων ότι ήθελε μια ανταλλαγή απόψεων,ένα ''άγγιγμα ψυχής'' - ο τρόπος μόνο μου διαφεύγει.
Tώρα που το ξανασκέπτομαι,θα του έλεγα ότι κι ένα άγγιγμα Γερμανίδας,δεν βλάπτει ποτέ.
Αλλά...ο καθείς εφ ω ετάχθη...
κ. Δήμου,
Αφορμώμενος από τον καταλυτικό ρόλο του ιερέα στην επιτυχία της κουβέντας εντός του "σπιτιού" σας θα γίνω πάλι ενοχλητικός (το έχω κάνει ξανά σε προηγούμενο θέμα)
Μήπως θα έπρεπε να ξανασκεφτείτε τις αποπομπές του σαλτάρω (κι εμμέσως του μ. γάτου), και του χατζόπουλου;
Νομίζω ότι όταν μία άποψη είναι τελείως εκτός κλίματος οι συμπαρευρισκόμενοι, σοφά, την αγνοούν οπότε αυτή αυτομάτως απαξιώνεται.
Απολαύστε για π.χ. την συμπεριφορά της "γεωργια μ." απεναντί τους...
Δεν παίζουμε με χρήματα για να μην ξαναπαίζουμε τους καραμπίνες.
Προσωπικά πιστεύω ότι το παιχνίδι είναι βασικό κομμάτι της ανάπτυξης και της εκπαίδευσης. Δεν είναι τυχαίο που όλα σχεδόν τα μικρά ζώα παίζουν μεταξύ τους για να μάθουν να αμύνονται, να κηνυγάνε, για να αυξήσουν τις αισθήσεις τους.
@bull and bear: η μεγαλύτερη απόδειξη ίσως για την ύπαρξη σκοπιμότητας στο παιχνίδι. Και εδώ μιλάμε για φόβο και επιβίωση, πράγματα τα οποία γεννούν το παιχνίδι. Ωραίο παράδειγμα πράγματι!
@newlens:
αυτό το "άγγιγμα της Γερμανίδας" είναι ακατανόητο.
Αγαπητέ μου newlens, μερικώς απάντησε ήδη η Γεωργία Μ, αλλά επιτρέψτε μου:
Αν το άγγιγμα της Γερμανίδας είναι ακατανόητο, μπορώ για σας ειδικά να το αλλάξω σε "άγγιγμα του πιπινιού" ή "δάγκωμα της μελαχροινής" ή ακόμα και "μπουκάλα με την Λίζα".
Μην μένετε στη μπουκάλα :)
Θεωρείτε τον εαυτό σας μοντέρνο Οδυσσέα που θέλει να περάσει τις Συμπληγάδες;
Θα αντέχατε την απάντηση;
@alombar42: ακούω...
@alombar:
Δεν πιστευω να σας αρέσει η (Κοντο)λίζα...(το επώνυμο είναι περιττό -μια είναι η γνωστή Κοντολίζα)
:))
Καλημέρα κι από εμένα! Γράφω σε ένα διάλειμμα από τον χιονοπόλεμο. Παίζω από χτες, στον ελεύθερο χρόνο που κέρδισα απέχοντας από την συζήτηση.
Καλή - χιονοπόλεμο - μέρα σε όλους!!!
Σ:))))))
Άσπρος Γάτος Αθώος (τέως Μαύρος Πονηρός)
ΥΓ1 Γεωργία, mickey, dormammu, cha.giannakopoulos, μα τι συμβαίνει, είμαστε ΟΛΟΙ συνομήλικοι; Το '70 είμαι κι εγώ, ξέρω από κάστρα και φρούρια του φαρ-ουέστ, από σεντούκια με χρυσά νομίσματα, καράβια πειρατικά, "τουβλάκια" (τα original lego παραήταν ακριβά), κρυφτό και κυνηγητό (από πετροβολιές, πάλι, όχι....)
ΥΓ 2 Ευχαριστώ όσους μού απάντησαν, αλλά είμεθα Γάτοι με Αρχές, σαν τους κύριους κυρίους Χατζόπουλους - προσέξατε παρακαλώ τον πληθυντικό αγενείας (σε μένα σε πρόδωσε το "ξεύρω" by the way :))))), και τις αρχές μας τις κρατάμε, ένα σχόλιο-απάντηση ο Σαλάτας, ένα κι εγώ. (μεγάλο όμως...Σ;)
@newlens:
ακούω...
Ομολογώ οτι κι εγώ ακούω, τόσο τον περίγυρο, όσο και φωνές γενικώς, αγνώστους προελεύσεως!
Καθόλου πρωτότυπο ε;
Βρε γιατί του είπατε του ανθρώπου ότι δεν έχει χιούμορ;; Εννοώ τον ψεσινό ιερέα-ψυχαναλυτή-ιεροδικαστή; Τώτα μόλις διάβασα τα commnets και ακόμα γελώ. Μου άρεσε πολύ αυτό το "εις το πυρ το εξώτερον" και "θα σας κάψει ο θεός"
Πολύ πλάκα μιλάμε!
Βλέπετε αν αντιμετωπίσεις το παράδοξο από μια σκοπτική γωνία είναι αστείο. Πως να το κάνουμε!
Καλήν ημέραν σε όλους. Είστε θρασυτάτη δεσποινής georgia.m . Τολμάτε να ομιλείτε περί Γερμανίδος; Ντρέπομαι ειλικρινά για την ειρωνεία σας. Τελικά το παρόν blog, δια τας ευχάς του κ.κ. Δήμου, έχει μετατραπεί σε μία κλειστή λέσχη η οποία (μελέτησα με θλίψην τα λεγόμενα για τους ιερείς) ειρωνεύεται αντίθετες απόψεις και αντίθετο τρόπο εκφοράς. Αληθινά προοδοευτικοί άνθρωποι - όπως αποκαλείται ο κ.κ. Δήμου - δεν ειρωνεύονται, δεν αποκαλούν «άσχετες» τις ερμηνείες των άλλων και τις σέβονται. Τέλος δεν αισθάνονται ούτε την ανάγκην να πουν «συγνώμη»; Αν στον Μεσαίωνα , καίγανε, στην σήμερον ημέραν , λένε ευθαρσώς «είστε ανεπιθύμητος στο blog», «να μην σας κρατάμε» . Αλλά η ομύγυρη έχει όρεξη δια συζητήσεων περι «κρεμάλας» . Ελυπούμε δια λογαριασμό σας. Τέλος, εγώ ο ταπεινός ήμουν στον όρθρο, αν και το μεηγάλο της ηλικίας μου το κατέστησα δύσκολο. Εσείς δεσποινίς georgia, που μου προτείνετε ευθαρσώς - μη σεβόμενος κα ιτην ηλικία μου - να αγγίξω Γερμανίδα, επήγατε; ετιμάτε τα ήθη και έθιμα; Ή προτιμάτε να μας καθυβρίζετε; Σε μία κλειστήν λέσχην η οποία αντιμιλά και δεν σέβεται, αγνοεί και αποκαλεί «σαλταρισμένους» , δεν έχω θέση εγώ . Ελυπούμε πραγματικά για το επίπεδό σας. Ελυπούμε .
Πάντως όσοι από εσάς θα θέλατε να μάθετε τις εμβρυθείς σκέψεις μου - οι οποίες προκύπτουν από βαθύτατη βαθυτάτη ανάλυση των ψυχικών δομών στο έπακρο - είμαι ευχαρής εις το να μετάσχω σε αυτό το άγγιγμα ψυχών.
@georgia.m
Δεν πιστευω να σας αρέσει η (Κοντο)λίζα...
Υπάρχει βέβαια ένα χαριτωμένο γνωμικό που λέει οτι αν σβήσεις το φως όλες οι γυναίκες είναι ίδιες, αλλά επιτρέψτε μου να διαφωνώ οριζοντίως και καθέτως.
Να θυμάστε όμως οτι εσείς με προσβάλατε πρώτη!!
@alombar42: είναι πρωτότυπο, δεν ακούει πολύς κόσμος σήμερα φωνές γενικώς, και μάλιστα "αγνώστου προελεύσεως".
Μαύρε Γάτε,mickey,dormammu,cha.giannakopoulos:με αφορμη το σχολιο του Μαύρου Γατου απευθύνομαι στην συνομήλικη τετράδα -
κι εσείς,βρε παιδιά,πού ησασταν τότε που ήθελα να παίξω με τα Lego &τα Playmobil αλλά οι μεγάλοι δεν με άφηναν γιατί αυτά -έλεγαν -πως ήταν παιχνίδια για αγόρια;Δεν ρίχνατε κανά τηλεφωνάκι!
Έπαιζα μόνη μου στον κήπο ή στο σπίτι,μέχρι τελικής πτώσεως.Αλλά δεν είναι το ίδιο να μοιράζεσαι το παιχνίδι!
:-))
tsakmpoum, χαιρετίζω την υποστήριξήν σας εις το πρόσωπό μου. Σας ευχαριστώ. Όταν οι άλλοι με καθυβρίζουν εσείς στέκεστε ακλόνητος.
Μαύρε Γάτε, χαιρετίζω την υποστήριξήν σας εις εμέ, αλλ'ως ποίαν ιδιότηταν αποκαλείτε-με , ως «σαλ΄ταρω»; ή σαλάτα; Σας παρακαλώ κύριε . Σας παρακαλώ πολύ! Σαλάτας; δεν σέβεστε την ηλικία μου; Απαιτώ συγνώμην.
@NikosXatzopoulos: Γιατίν αρχίζετεν κύριεν ναν μιλάτεν σανν Αρχαίοσν;
@nikoschatzopoulos:
Πάτερ,άφες αυτοίς,ου γάρ ίδωσι(ν) τι μπλογκίζουσι(ν)...
Πολύ καλά. Φαίνεται ότι δεν αποδέχεστε ούτε τον τρόπο ομιλίας με τον οποίο ανετράφην, ούτε τον τρόπο σκέψης με τον οποίον ζω. «Φαίνεστε αρχαίος» είπε o newlens. Κύριε, αυτό δείχνει την άγνοιάν σας επί των γνωμικοτάτων αρχαίων κειμένων. Έτσι ομιλείτε όταν διακατέχεστε από πιθανήν ένδοια επιχειρημάτων; αλλ'ως έχουσα άλλην άποψην περί του κ.κ. Δήμου, κατεξοχοτάτου συγγραφέως , τώρα αυτήν εμεταβλήθη. Χαιρετώ και απέχω ενσυνειδήτως δια της λέσχης σας.
@georgia.m: προτιμώ "μπλογκάρω" μια και φέρνει στο νου το "μπλοκάρω" γενικά.
@alombar42:
Ο τρόπος που διαφωνείτε μου άρεσε...
:-))
Ελάτε,καλέ,ένα αστείο είπαμε.Αλλά,ποτέ δεν ξέρεις τα γούστα του καθενος...Άλλωστε,αν προσέξατε,αμφισβητούσα κι εγώ ότι θα σας άρεσε η εν λόγω κυρία -είπα:''δεν νομίζω να...''.
Μες στην παρεξήγηση μου είστε!
Λυπούμε. Η ηλικία μου (52 ετών) δεν μου επιτρέπει να δέχομαι να με καθυβρίζουν).
Πάτερ καλημέρα, περιμένουμε τις βαθυστόχαστες αναλύσεις σου να φωτείσουν το σκοτεινό και αμαρτωλό αυτό blog. Τα σέβη μου.
Κάτι ήξερε ο operator για τις μεταλλάξεις των nicknames...
Μία ερώτηση εκτός θέματος προς τον Νίκο Δήμου.
1. Αναφέρατε σε κάποιο σχόλιο σας για πέντε επαγγέλματα. Πια ήταν αυτά?
2. Γράφετε για τρεις γάμους, παιδιά έχετε?
Ξαναδιάβασα το βιογραφικό σημείωμα στη σελίδα σας και δεν βρήκα αυτές τις πληροφορίες. Επίσης μπορούν να μου απαντήσουν και άλλοι που γνωρίζουν, δεν είναι επιμένω να είναι ο ΝΔ.
@newlens
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας.Απλώς ήθελα να μοιάζει με το ''ποιούσιν''...
@NikosXatzopoulos
είμαι ευχαρής εις το να μετάσχω σε αυτό το άγγιγμα ψυχών
Εχω ήδη δηλώσει οτι με συναρπάζουν τα αγγίγματα, ιδίως τα ψυχικά.
Δυστυχώς, εντελώς πρακτικοί λόγοι με εμποδίζουν από το να σας ασπασθώ (είμαι αξύριστος).
Ομολογώ πάντως οτι είσθε γνωμικότατος, παρότι νέος: αυτό το "απέχω δια της λέσχης σας" δείχνει την ουσία του σέβεσθαι!
@newlens
Εσείς δηλαδή δεν ακούτε τώρα μια φωνή αγνώστου προελεύσεως να λέει "χούφτωστην χούφτωστην";
:P
@georgia.m
Είμαι παρεξηγησιάρης! Αν δε με παίξετε στο παιχνίδι σας, θα τα μαρτυρήσω όλα στο μπαμπά σας!!
(Εχεις ακούσει το ανέκδοτο με τον Τοτό που λέει "αλλά μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεστε κυρία";)
@alombar42:
Να αφήσετε τον μπαμπά μου,ήσυχο!
Και δεν μου λέτε,για να έχουμε καλό ρώτημα,πόσων ετών είστε;Στο παιχνίδι δεχόμαστε μέχρι 99 ετών.Να σας παίξουμε,ευχαρίστως,αλλά αν είστε τριψήφιο νούμερο;
Και τι παιχνίδι θα θέλατε;
Κύριε Χατζόπουλε, επιτρέψτε μου την εξωτερίκευση μιας ούτως ειπείν ζέουσας απορίας: ως παιδάκι είχατε παίξει; Σας έπαιζαν τα άλλα παιδάκια; Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα μια ενδεχόμενη απάντησή σας. Οφείλω να σας ενημερώσω ότι και εγώ ψυχαναλυτής είμαι, του φορϋδικού πεδίου, και μουσουλμάνος ιερεύς(ελπίζω το τελευταίο να μην προκαλέσει παράγοντα άγονων αντιπαραθέσεων). Ίνσαλαχ.
(ημαρτημένα: φροϋδικού, φυσικά).
@georgia.m
Μα γιατί συνεχίζετε να με προσβάλετε; Τι σας έκανα πια και με λέτε νούμερο και δη τριψήφιο;!
Επειδή πάντως μου αρέσει το παιχνίδι σας, ομολογώ οτι ο Αλόμπαρ ήταν πάντα 42 ετών, επηρρεασμένος από τον Douglas Adams, που πρώτος αποκάλυψε οτι το νόημα της ζωής είναι 42 :)
Αγαπητέ gumusak , φυσικά έπαιξα. Το παιχνίδι ήταν πάντοτε ένα υγιές κομμάτι της παιδικής μου πλευράς. Αυτό που υποστηρίζω είναι ότι η ίδια η φύση διδάσκει ότι επιβιώνει ο πλέον προσαρμοστικός, συνεπώς όσο μεγαλώνουμε , όσο περισσότερο αποδεχόμαστε την ηλικία μας τόσο περισσότεροπροσαρμοστικοί θα είμαστε με στόχο την αντιμετώπιση της σκληρής πραγματικότητας.
Κατάλαβα...Καλέ μήπως είστε το 42 γεννημένος και όχι 42 ετών;Αυτό το ''πάντα ο Alombar ήταν 42''με προβλημάτισε,βλέπετε...
Όπως και να έχει είστε ευπρόσδεκτος στο παιχνίδι.Τι θέλετε να παίξουμε;
Εγώ θα πρότεινα τους ινδουϊστές παπάδες με σπουδές στον Γιούνγκ,έτσι για να μπούμε στο μάτι των υπολοίπων.
@Σαλτάρω στον Χατζόπουλο: old news
Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω georgia ότι όπως βλέπετε το παιχνίδι δημιουργεί παρεξηγήσεις κάτι που ο alombar και τα τελευταία posts αποδεικνύουν. Οι παρεξηγήεσεις με τη σειρά τους οδηγούν σε πληγές και αυτές με τη σειρά τους καθορίζουν με ύπουλο τρόπο τις αποφάσεις που λαμβάνουμε.
θα είχατε απολύτως δίκαιον ας είσασθε κοσμικός. Αλλά και οι δυό μας ως ιερείς γνωρίζουμε πως δεν καλούμεθα να αντιμετωπίσουμε την σκληρή πραγματικότητα, αλλά να προσφέρουμε παραμυθία. Το παιχνίδι δεν είναι μια τέτοια παραμυθία; Παρεμπιπτόντως: τι παιχνίδια παίζατε; Απαντώ πρώτος εγώ: μήλα, ποδόσφαιρο μανιωδώς, ειδικά στις αλάνες της Νέας Μάκρης. Και επιτραπέζια. Φανατικός συλλέκτης επιτραπεζίων παιχνιδιών. Ένα μέρος της συλλογής μου μάλιστα σκοπεύω να τη δωρίσω στο ΕΛΙΑ.
Τέτοιο γλύψιμο του Νικόδημου απέναντι στον πιτσιρίκο έχω πολύ καιρό να δω.
Γράφει και τις σαχλαμαρίτσες του το "καλόπαιδο" και αμέσως ο Νικόδημος να τον σιγοντάρει.
Αφού το ποστ αυτό κατέρριψε το πανελλήνιο ρεκόρ,αντέ με το καλό να σπάσει και το Βαλκανικό.
Geiaaaaa!!! Ti kanei h pareoula mas??????????????
Ax, ni-xa,πληρώνω όσο όσο!Κι ας μπλέξω δηλ...
Χρόνο δεν πολυέχω να πολυχώνομαι στη συζήτηση, αλλά...πληρώνω!Και φυσικά ζαπάρω.
Ευτυχώς που έχω κ τη Γεωργία που σας κερνά γλυκό κρασί.
Παραβαίνω τας αρχάς μου δια μίαν και μοναδικήν φοράν, ίνα αποκαταστήσω την πιτσιρίκ(ει)αν παρεξήγησιν:
Κύριοι κύριοι Χατζόπουλοι...
(προσέξατε τον πληθυντικό αγενείας, παρακαλώ)
...Ιερείς-Ψυχαναλυταί... (αλήθεια ο μόνος τέτοιος που γνωρίζω είναι ο Πατέρας Δημήτριος Βακάρος στον Άγιο Δημήτριο, και είναι και εξαιρετικός ιερέας, και εξαιρετικός επιστήμονας, γι'αυτό και γίνεται χαμός από νεολαία)
...πρόκειται περί παρεξηγήσεως. Δεν αναφερόμην εις Υμάς ότε ελάλησα περί Σαλα΄των και Σάλτων. Αναφερόμην εις τον Σαλάταν. Ξέρουν όλοι εδώ.
Νωρίς επλακώσασιν εφέτος τα αντίχριστα και βδελυρά ειδωλολατρικά "καρναβάλι-α" (θού, κύριε) και έχω μπερδευθεί τα μάλα, ο Αθώοος... Γάτος.
Διάπυρος Εν Θεώ Ευχέτης ktl ktl.
Σήμερον:
Το ''Γλυκό κρασί της νιότης''
Πρωταγωνιστούν οι συνομήλικοι Μαύρος Γάτος,mickey,cha.giannakopoulos,georgia m.
Αν υπάρχει και άλλος,ας το δηλώσει!
@georgia.m
Κατάλαβα...
Ωρες ώρες με εκπλήσσετε...
με προβλημάτισε
...και συνεχίζετε ακάθεκτη!
Όπως και να έχει είστε ευπρόσδεκτος στο παιχνίδι.
Τι, έτσι; Χωρίς ούτε ένα τόσο δα χαμογελάκι; Πώς μου εγγυάστε οτι θα διασκεδάσουμε;
Τι θέλετε να παίξουμε;
Ολα τα παιχνίδια είναι καλά, αρκεί να είναι διδακτικά, για να μην παραπονείται και ο κύριος Νίκος Χατζόπουλος! Εμένα πάντως μου αρέσει η μακριά γαϊδούρα :)
για να μπούμε στο μάτι των υπολοίπων.
Ποιό μάτι;
J. Mcmanus said...
Αφού το ποστ αυτό κατέρριψε το πανελλήνιο ρεκόρ,αντέ με το καλό να σπάσει και το Βαλκανικό.
Σιγάαα τη χερσόνησο.
Συμφωνώ με τον McManus: απ' ότι φαίνεται, το συγκεκριμένο ιστολόγιο αποτελείται από αλληλογλύψιμο μεταξύ ενός ελάσσονος συγγραφέως και των οπαδων του. Εκτός από την απαξιωτική συμπεριφορά του κυρίου Δήμου (δεν απαντά σε σχόλια που αφορούν το αρχικό ποστ - όπως το δικό μου και μερικών άλλων, κρίνει χωρίς να έχει προηγούμενη γνώση), αναφέρω ως παράδειγμα τον Κ. Χατζόπουλο: ώς άθεος, δε συμφωνώ καθόλου με τις απόψεις του αλλά, η συμπεριφορά του κ Δήμου απέναντί του ήταν απαξιωτικότατη.
το έχω το πρόβλημα με το μέσο όρο. μου κολλάει. δεν είμαι αυτός που λέτε. είναι άλλος. ξεφορτωθείτε με βλήματα.
Χαιρετώ κι εγώ την μεσημεριανή ομήγυρη. Λυπάμαι που άργησα αλλά ξαμολήθηκα στα χιόνια και ξεχάστηκα…
@georgia.m: η σειρά του ’70 ξέρει να εκτιμά το γλυκό κρασί, ιδίως όταν δεν φαίνεται να τελειώνει ποτέ…..παίζουμε όμως και με κάθε άλλο παιδάκι….για να μην αισθάνονται οι μικρότεροι και μεγαλύτεροι παραγκωνισμένοι: ))
@nada:
Δεν μας είπατε όμως εσείς,την συμπεριφορά του κυρίου Χατζόπουλου προς ορισμένους συνομιλητές πώς θα την κρίνατε...
@dormammu:
Φυσικά δεχόμαστε όλα τα παιδιά στο παιχνίδι μας!
u@nada:
Δεν μας είπατε όμως εσείς,την συμπεριφορά του κυρίου Χατζόπουλου προς ορισμένους συνομιλητές πώς θα την κρίνατε...
@dormammu:
Φυσικά δεχόμαστε όλα τα παιδιά στο παιχνίδι μας!
Έπαιξα (στο θέμα μας πάντα!) χιονοπόλεμο, τίναξα όλα τα δέντρα της γειτονιάς από το χιόνι, σήκωσα τους υαλοκαθαριστήρες των αυτοκινήτων που συνάντησα για να μην παγώσουν πάνω στο παρμπρίζ, κύλισα τα παιδιά μου στις κατηφόρες (τη μικρή - τριών - την έχασα για πέντε λεπτά...), άπλωσα τα ρούχα μας στα καλοριφέρ να στεγνώσουν και κάθισα μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή.
Τι παίζετε εσείς εδώ;
Με Lego δεν έχω παίξει ποτέ. Μόνο Playmobil μετά μανίας όμως (και Subuteo λίγο αργότερα!). Επίσης με αυτοκινητάκια - Ματσμποξ: φτιάχναμε μια πίστα με πολλές στροφές στο χώμα, καμιά φορά κάναμε και λακκούβες με νερό, και προσπαθούσαμε να τερματίσουμε πρώτοι κάνοντας ο καθένας μία κίνηση/σπρώξιμο στο αυτοκίνητό του. Μετά ο επόμενος κλπ.
(1971)
@nada: ο τρόπος και η συμπεριφορά του ανορθόγραφου υποτιθέμενου (αρχ)ιερέα απέναντι α) στον οικοδεσπότη, β) στους συμμετέχοντες δικαιολογούν την αντίδραση αμφοτέρων. Θα έλεγα μάλιστα ότι ο οικοδεσπότης ήταν πέραν του δέοντος ευγενής, καθ’ όσον του εξήγησε τους κανόνες και αυτός εξακολούθησε να μην τους σέβεται…. Και δεν νομίζω ότι κανείς εδώ μέσα γλύφει τον συγγραφέα. Τον ευχαριστούμε γιατί μας αφήνει να παίζουμε… Ούτε είμαστε οπαδοί του. Αναγνώστες με κριτική σκέψη είμαστε…..
@mickey: δημοσίευσα το post Number 300? Δώστε και σε μένα κανέναν βαθμό..:)))
mΣαλτάρω στην επανάληψη!(του μηνύματος).
Αλλά δεν το έκανα επίτηδες!
@nada
Καλώς ήλθατε στο παιχνίδι!
cha.giannakopoulos:
τι θυμήθηκα τώρα!Είχα πάρει ένα μαύρο αυτοκινητάκι matchbox και το έπαιρνα μαζι και στο σχολείο.Το έβαζα στην τσέπη της σχολικής ποδιάς.Μέχρι που το ανακάλυψε η δασκάλα και νόμισε πως το έκλεψα από κάποιο αγοράκι.Εγώ το έβαζα να κυλάει πάνω σε λόφο από βουναλάκι άμμο.
Απο την εξελιξη του μπλογκ κατεστη σαφες οτι χρειαζεται οριο λεξεων ανα σχολιο & οριο σχολιων ανα γιουζερνεημ. Επισης,πρεπει να διαφημιστει το μπλογκ,ισως με...τρεηλερ σε σοβαρα σαητς. If u build it,they will come,but they must know that u have built it.
@georgia.m:
μήπως επανέλαβες το μήνυμα για να πάρεις τους +10 πόντους του 300 post?? :)))
Mporw na paiksw kai egw? ? ? Kapoio agoraki eipe gia makria gaidoura..................... Giati sou aresei?
@harry:
πουτ δε όριο ντάουν σλόουλυ - no limit!
@dormammu:
καλό!Ναι,μπορεί να το έκανα γι αυτό!
Πάντως,σοβαρά,να εξομολογηθώ σε όλους κάτι;Πρώτη φορά κάνω αυτό το πράγμα,να συμμετέχω τόσο σε blog και να αισθανομαι ευχάριστα παίζοντας...
Θυμήθηκα πού είχα δει μια συνοπτική παρουσίαση τριών βιβλίων για το παιχνίδι. Περιλαμβάνει το βιβλίο Homo Ludens, που αναφέραμε ήδη, το βιβλίο του Καγιουά, για το οποίο έχει τεθεί ερώτημα, και άλλο ένα σχετικό βιβλίο.
http://www.happyfew.gr/archives/books/books04.htm
Constantine, χαιρετώ την συμμετοχή σας. Αυτό που θα σας πω αν και θα απορριφθεί ως γνωστόν και θα γελιοποιηθεί, ωστόσο είναι αλήθεια.
Για τα αγόρια το παιχνίδι είναι ένας τρόπος προσέγγισης των κοριτσιών με στόχο την σεξουαλική εκμετάλευσή τους.
Τα κοριτσάκια αθώα και περιχαρή "πέφτουν" στα αληθοφανή γλυκόλογα των αγοριών ώσπου , τα αγόρια τις εκμεταλεύονται σεξουαλικά, τις ρίχνουν στο κρεβάτι και μετά... αυτές παραπονιούνται "καλέ με άφησε και τον αγαπούσα".
Το παιχνίδι ποτέ δεν είναι αθώο. Τόσο στο φλερτ όσο και στα μεταξύ παιχνίδια αγοριών-κοριτσιών. Στόχος είναι τα αγόρια (αρπαχτικά) με πλάγιο τρόπο να "κατακτήσουν" τις κοπέλες με στόχο τη σεξουαλική συνεύρεση. Georgia το ξέρατε τόσα χρόνια;
@harry: το παρόν βλογ (!) δεν είναι κλειστή λέσχη, όποιος θέλει έρχεται και παίζει μαζί μας.. Ίσως να πιάσαμε από τα μούτρα ορισμένους που μας ξένισε ο τρόπος γραφής τους, όμως τελικά ο Διαιτητής είναι αυτός που αποφασίζει… Ευπρόσδεκτοι όλοι πάντως…. Ας παίξουμε!!
@cha.giannakopoulos: Παλιά παιχνίδια…. Να ένα ωραίο θέμα! Αν δείτε τιμές μεταχειρισμένων Matchbox στο Μοναστηράκι, θα τρίβετε τα μάτια σας. Για αναμνήσεις περί παλαιών παιχνιδιών συνιστώ ως ανάγνωσμα την Μυστηριώδη φλόγα της Βασίλισσας Λοάνα του Ο. Εκο. Καμία σχέση με το αριστουργηματικό Όνομα του Ρόδου, θα σας αρέσει όμως… Αναμνήσεις παιδικής ηλικίας και παιχνιδιών κρυμμένων στην σοφίτα…
@nikosxatzopoulos:
Αν το'ξερα,λέει!...Γι'αυτό και φρόντιζα να τους την πέφτω πρώτη εγώ!
:-))))))
Την ευχή σας!
Πάτερ, αν στήσετε ένα blog για εξομολόγηση, θα κάνετε πανβαλκανικό ρεκόρ επισκεψιμότητας και συμμετοχής.
Κάνω αγώνα για να κρατηθώ και να μην ομολογήσω, εις επήκοον πάντων, τα αίσχη που έχω διαπράξει εις βάρος αθώων και απαλών κοριτσιών παίζοντας, τάχαμου-τάχαμου, μαζί τους. Σέβομαι, κατόπιν παραινέσεώς σας, τη Γεωργία και τη Σοκολατίνα, και συγκρατούμαι.
@nikosxatzopoulos: Ας μην ψάχνουμε συνέχεια για κρυφούς συμβολισμούς και σεξουαλικά υπονοούμενα στα παιχνίδια. Αν ήταν έτσι, η εκκλησία θα είχε προλάβει να τα αφορίσει όλα στο πυρ το εξώτερον… Ιδίως την μακριά γαϊδούρα. Έτσι δεν είναι πάτερ μου? Ευλόγησον!
@cha.giannakopoulos:
Ώστε,εσείς,ήσασταν λοιπόν,που σας έπεφτε συνεχώς το μολύβι κάτω από το θρανίο και όλο χαμηλώνατε,τάχα μου,να το πιάσετε...
Και δεν θυμόμουν ποιος ήταν αυτός ο συμμαθητής...
Αδελφοί, θα ήθελα να εξομολογηθώ ότι εγώ αρέσκομαι ακόμη στο να "παίζω τον ιατρόν". Είδα και ορισμένα κακεντρεχή σχόλια εις βάρος του Ν.Δ. Στον κύριο Δήμου το μόνο που θα μπορούσε κανείς να προσάψει είναι ότι άθελά του δημιούργησε την εντύπωση πως κάθε διαφημιστής μπορεί να κρύβει μέσα του έναν Νίκο Δήμου. Εξαιτίας του, χμ...να θεωρήσω συνυπεύθυνο και τον κ. Κακουλίδη, για να είμαι δίκαιος, γεμίσαμε έκτοτε με διαφημιστές ζωγράφους, με διαφημιστές ποιητές κλπ.
Pes pes pes trelo agori!!!!!!!!!!!!!!!! Thelw na mathw kaftes leptomereis :-)))
Pater ta pragmata exoun allaksei! Ta koritsakia TON theloume ... ton erwta! Symfwneis Georgia.m ?
Γεωργία, επιτέλους με θυμήθηκες! Δεν ήξερα πόσα πρέπει να πω, δεν ήξερα πόσα θυμάσαι κι εσύ από κείνη την εποχή. Ακόμα πάντως δεν έχω βρει εκείνη την μπλε ξύστρα με τον Ντόναλτ πάνω, που είχα ρίξει μπροστά σου εκείνη τη μέρα που φόραγες την καρώ φούστα.
Συνηθίζαμε επίσης, όταν πρωταρχίσαμε ως έφηβοι να πίνουμε, να προσποιούμαστε (αγόρια και κορίτσια, πάτερ μου) ότι ήμασταν περισσότερο μεθυσμένοι απ' όσο ήμασταν, για να απολαμβάνουμε την ελευθερία που μας έδινε το ακαταλόγιστο της μέθης. Και την άλλη μέρα κοιταζόμασταν και όλοι ξέραμε τι είχε συμβεί (αν είχε συμβεί κάτι), μα κανείς δεν μιλούσε.
@Dormammu
Ας μην ψάχνουμε συνέχεια για κρυφούς συμβολισμούς και σεξουαλικά υπονοούμενα στα παιχνίδια.
Διαμαρτύρομαι! Μόνο όποιος ψάχνει, βρίσκει :)))
@NikosXatzopoulos
Τα κοριτσάκια αθώα και περιχαρή "πέφτουν" στα αληθοφανή γλυκόλογα των αγοριών ώσπου , τα αγόρια τις εκμεταλεύονται σεξουαλικά, τις ρίχνουν στο κρεβάτι και μετά... αυτές παραπονιούνται "καλέ με άφησε και τον αγαπούσα".
Πρέπει να είσαι ο μοναδικός ιερέας που θεωρεί τις γυναίκες θύματα. Καλή προσπάθεια αλλά "κάηκες".
Τότε, ξαφνικά, εν τω μέσω τη νυκτί, εγένετο Αποκάλυψις θεία. Ο στρεβλός Δον Κιχώτης και ψυχοπατέρας ημών, η persona nikosxatzopoulos, απεκάλυψε εαυτόν εις το φως το ιλαρόν των μπλογκς. 'Ηρθε ως Άγγελος της Κολάσεως ιππεύοντας τον σπασμένο καθρέπτη και το μόνο που μας σώζει είναι sympathy for the devil.
Αμήν λέγω ημίν , ως ουκ έστι τόπος για να κρυφτείς.
Cha. Giannakopoulos για αυτό η κοινωνία μας έχει γίνει τόσο μα τόσο αρρωστη. Γεμάτη απο aids, από σεξουαλικά νοσήματα. Ενώ η εκκλησία διδάσκει αποχή! Μόνο όταν παντρευτείτε. Georgia, σου άρεσε που κοιτούσαν τα εσώρουχά σου; τόση αξία δίνεις στον εαυτό σου; σου αρέσει το σεξ ή ο έρωτας; λεχει διαφορά δεν νομίζεις! Giannakopoulos, η μέθυ και τα πολλά παιχνιδίσματα έχουν οδηγήσει κοπέλες να υποστούν ομαδικό βιασμό. το ξέρεις; μην μου πεις ότι και αυτό georgia σου αρέσει που συμβαίνει; Έτσι παιδιά μου, δεν κατακτάται η ευτυχία. Το παρόν post μου θυμίζει μία παροιμία : "Όλα καλά και ξάστερα - και ο κόσμος γύρω μας πεθαίνει", ή ένα άλλο "Ωχ αδερφέ μου! Ας περνώ εγώ καλά, και οι άλλοι ας πεθαίνουν". Όχι παιδιά μου. Η ευτυχία κατακτάται με εγκράτεια, με τήρηση των ιερών κανόνων της εκκλησίας κτλ. Αυτά τα αίσχη και οι κωμωδίες (κοίταγμα εσωρούχων , πιόμα για να φιληθούμε κτλ) είναι παρακμή. Περιμένω των απαντήσεών σας και λυπούμε για την ειρωνεία σας περί του τρόπου ομιλίας μου ο οποίος ναι μεν δεν ταιριάζει με τον δικόν σας, αλλά έτσι με ευχαριστεί να ομιλώ.
@alombar42: Έχετε δίκιο!! Ο ζητών ευρίσκει… όπως λένε και οι πατέρες της εκκλησίας....
Μου επιτρέπετε να προτείνω και ένα παίγνιον; Ξενερουά ενδεχομένως, αλλά με τη σημασία του. Δοκιμάζουμε να ποστάρουμε ο ένας με το ύφος του άλλου; Σκεφτείτε το, αλλά αν συμφωνήσετε, εγώ κλείνω από τώρα ύφος Nibelungen.
@nikosxatzopoulos: οι ψυχαναλυτές σκίζουν τα πτυχία τους…. Άντλερ και Γιούνγκ στριφογυρνούν στους τάφους τους…. Κι αφτά τα ωρθωγραφυκά πιά…Πάτερ μου φρονώ ότι πρέπει να σας αφαιρεθούν εκ νέου 10 πόντοι, ή να σας επιβληθεί το επιτίμιο της ακοινωνησίας (!) επί 6μηνο. Τι προτιμάτε? Ελέησον.
Games kids play.
Εγώ πρέπει να ήμουν έντεκα χρονών, ο Μάκης και οι δίδυμες, Άννα και Ελένη, εννιά ή δέκα. Παίζαμε τα αντρόγυνα, εγώ με την Άννα, ο Μάκης με την Ελένη: ξαπλώναμε στο γρασίδι μπρούμυτα (καλοκαίρι), ακουμπούσαμε τα μάγουλά μας και βάζαμε ο ένας το χέρι μέσα από την μπλούζα του άλλου, χαμηλά στην πλάτη. Δεν το κουνάγαμε καθόλου – όποιος τόλμαγε να κουνήσει το χέρι του και να το πάει πιο κάτω (προς τα εσώρουχα, πάτερ! ομολογώ), αντιμετώπιζε το φάσμα του χωρισμού. Δηλαδή, η Άννα (για παράδειγμα) πεταγόταν πάνω και μου φώναζε «Αυτό ήταν, χωρίζουμε!». Πήγαινε στο άλλο ζευγάρι, τους ανακοίνωνε τα γεγονότα και έπαιρνε τη θέση της Ελένης δίπλα στον Μάκη. Η Ελένη ερχόταν σε μένα, να με παρηγορήσει...
dormammu, αν ανατρέξετε στην βιβλιογραφία της ψυχανάλυσης θα μετάσχετε σε έναν πλουραλισμό - όπως ακριβώς με την φιλοσοφία. Η μία άποψη δεν αναιρεί την άλλην. Το «άσχετος» που μου αναφώνησε ο κ.κ. Δήμου δεν χωρά στον πλουραλισμό των απόψεων όπως ακριβώς δεν χωρά - ο ρατσισμός στην κοινωνία μας. Ενώ όσοι με χτυπάτε για τα ορθογραφικά μου λάθη - ζητώ συγνώμην , αλλά ήμουν μέχρι πρότινος έλληνας απόδημος εις την Αμερικήν. Άλλωστε όποιος δεν έχει επιχειρήματα «κλοτσάει» τον άλλον ανηθίκως , όπως χτυπόντας τον στην προσωπική του ζωή, στην εμφάνιση, ή ... εις την ορθογραφία.
Πάτερ (;), χθες το βράδυ είπατε πως δεν θα ξαναγράψετε σ'αυτό το blog! Τι έγινε και αλλάξατε γνώμη;
Πάτερ, σας θυμίζω ότι και ο Ιησούς έκανε κυκλάκια στο χώμα. Η Ντολτό εξηγεί το γιατί το "Ψυχανάλυση και πίστη". Διαβάστε το σας παρακαλώ, και το συζητάμε όποτε θέλετε, αλλά όχι εδώ. Εδώ παίζουμε. Περιμένω ακόμη απάντηση στο ερώτημά μου, τι παιχνίδια παίζατε μικρός. Ευχαριστώ.
@Καλέ,ποια καρώ φούστα;!Μπλέ ποδιά φορούσαμε τα κορίτσια!Αλλά η αλήθεια είναι,πως τις κρύες μέρες βάζαμε από μέσα και καμιά φουστίτσα,για πιο ζεστά.
Α,τι μου θύμισες τώρα!Εμένα με βοηθούσε στο ντύσιμο η γιαγιά και απολάμβανα να κάθομαι στο κρεβάτι και να της τείνω τα γυμνά μου πόδια για να μου φορέσει τις κοντές κάλτσες!Πόσα χρόνια πίσω γυρίζω!
Να πω ότι αυτές τις ξύστρες με τον Ντόναλντ Ντάκ,τις θυμάμαι πολύ καλά!Και μάλιστα,εκτός από μπλε,υπήρχε και σε πορτοκαλί!
Οι συνομήλικοι,θυμάστε τα γαριδάκια που μέσα είχαν την Μίννυ,τον Γκούφη,τον Ντόναλντ,σε διάφορα χρώματα;Τα έκανα συλλογή και θυμάμαι ότι όταν τα έφερνα κοντά στη μύτη μου μύριζαν έντονα γαριδάκια!Αλλά η μητέρα μου δεν με άφηνε να τα αγοράζω και τώρα πια,που με μάθατε,μαντεύετε τι έκανα!:ναι,ναι,τα αγόραζα στα κρυφά και πετούσα το περιεχόμενο -πόσα γαριδάκια να φας άλλωστε;!Εμένα με ενδιέφεραν τα μικρά κουκλάκια που προανέφερα!
Δεν μου λέτε,μήπως μεγαλώσαμε και εμείς ή μου φάινεται;...
@nikosxatzopoulos: Η εμμονή σας να ολισθαίνετε την συζήτηση προς το σεξ Πάτερ μου αντί του θέματος των παιγνίων δια το οποίον αρχίσαμεν προ ημερός να ομιλούμε, ποίον επακριβώς σκοπόν εξυπηρετεί? Δόξασον!
@gumusak: Πως σου φαίνεται αυτό το στυλ??? :)))))
Πριν φυγω για να φτιάξω χιονάνθρωπο (ακούγοντας αυστηρά Μητροπάνο: γιατί εσύ δεν ήσουν άνθρωπος) να αφιερώσω στα συμπαθή μου νικ νέιμ και στον οικοδεσπότη δύο τραγούδια: Where do the children play? με τον Cat Stevens,και φυσικά το Games without frontieres από τον Peter Gabriel. Ελπίζω κάποιος που μπορεί να τα μεταφράσει. Καλό απόγευμα.
dormammu ένα γνωμικό λέει : «Είναι ευκολότερο να βρίζεις , παρά να σκέφτεσαι». Εσείς με ειρωνεύεστε, ως προς τον τρόπο ομιλίας. Μα γιατί; Αγαπητέ gumusak, όταν ήμουν μικρός συμμετείχα στα δρώμενα του κατηχητικού . Εκεί πηγαίναμε για δενδροφύτευση, κάναμε ζωγραφική τοπίου, μαθαίναμε πιάνο, χτίζαμε κάστρα εις την αμμουδιάν. Και έχω μίαν ερώτησην προς την georgia η οποία όμως δεν μου απαντά. Μα γιατί;
Επίσης πιστεύω ότι ένα παιδί είναι αθώο. Γιατί να το ποτίζουμε με τα σεξουαλικά πάθη; Ο cha giannakopoulos θα ήθελε να έβλεπε το 20 ετών γιο του(υποθετικά όταν αποκτήσει) να συναναστρέφεται με κοπέλες; Δεν θα το ειρωνευτεί;
Epikairos, δεν θεωρώ τις κοπέλες θύματα. Αλλά θεωρώ όσους ανθρώπους γίνονται αντικείμενο σεξουαλικής εκμετάλευσης με πλάγιους τρόπους, ως θύματα. Έχει διαφορά νομίζω.
@nikosxatzopoulos:
απαντώ στην καίρια ερώτησή σας σχετικά με το αν μου άρεσε να κοιτάζουν τα αγόρια τα εσώρουχα.Κοιτάξτε,εξαρτάτο από τη μέρα.Εξηγώ:αν είχα βάλει κάτι με λουλουδάκια ροζ(από τα αγαπημένα μου τότε),ναι μου άρεσε πολύ - τώρα που το ξανασκέφτομαι,μήπως ήμουν λίγο επιδειξίας;(θα το σκεφτώ μέσα στα επόμενα λεπτά και θα σας απαντήσω).
@ch.giannakopoulos:
τι ωραίοι και ανώδυνοι οι χωρισμοί που αναφέρεις!Μακάρι να ήταν και στην αληθινή ζωή έτσι!
(μου επιτρέπεις τον ενικό;)
@georgia.m: Αγαπητή γειτόνισσα: 35 ετών παιδιά και δεν μεγαλώσαμε καθόλου… Αντιθέτως όπως φαίνεται έχουμε μείνει στα 14….. Ο οικοδεσπότης μας είναι λίγο μεγαλύτερος. Τον κάνω για 16…. :)))
p.s: ωραίο παιχνίδι να μαντεύεις την ηλικία του άλλου...
Αγαπητέ κύριε Χατζόπουλε, αν οι λέξεις δεν κλυδωνίζονταν εκτός περικείμενου, δεν θα ετίθετο ζήτημα ειρωνείας. Πείτε το έμπνευση.Μόνο στα δρώμενα του κατηχητικού; Τεσπα. Εσείς ξέρετε. Θα μου επιτρέψετε να απέλθω.
Steroumai xronou kai eyfyias ina metasxw eis tosouton makras ennoiologikas "antisfairiseis", oson kai eis pnevmatika paignia. H "makra onos" einai h terpnotera ama kai epwfelhs paidia dia thn eyaghn anaptyxin twn swmatikwn kai pneymatikwn ikanothtwn toy neou anthrwpou, alla paizetai mono sto "real" miss s()okolatina!!!
Χαίρομαι που ο κύριος nikosxatzopoulos αποδίδει τον ηθικό μέσο όρο τον συνομιλητών!
@cha.giannakopoulos:
Σχετικά με τα ιατρικά και παραϊατρικά επαγγέλματα στο παιδικό παιχνίδι:
εγώ έπαιζα τη νοσοκόμα ή τη γιατρό και τα συνομήλικα εξαδέλφια μου έπρεπε απαραιτήτως να έχουν πάθει κάτι ώστε εγώ να τα βοηθήσω να γίνουν καλά.Τα ξάπλωνα στο κρεβάτι του πόνου και τους άρχιζα στις ενέσεις και στα υπογλώσσια!
Ήμαρτον,πάτερ Χατζόπουλε!(ήταν αγόρια).Τι επιτίμιο μου βάζετε αναδρομικά;
Πάντως μην το παίρνετε προσωπικά!Αν δεν το έχετε καταλάβει,σας έχουμε βάλει και εσάς στο παιχνίδι,με το να σας απευθυνόμαστε!Αντί να κάθεστε πληγωμένος στην άκρη,πραγματικά ή δήθεν,παίξτε μαζί μας να δείτε που και εσέις θα νιώσετε καλά!
@nikosxatzopoulos: Συγνώμη πάτερ μου αλλά δεν σας ειρωνεύτηκα… Έπαιζα με την gumusak… Τώρα λέω να βγω να παίξω στο χιόνι.. Κι αν βρω καμιά κοπελίτσα, θα της ζητήσω να φτιάξουμε μαζί έναν μεγάααλο χιονάνθρωπο με καρότο για μυτούλα και ελιές (ζαρωμένες και τσαχπίνικες) για ματάκια….!
@dormammu:
''Αγαπητή γειτόνισσα'';;;;;;;;
Μήπως εσείς παίζετε τον Μεγάλο Αδελφό του blog;!
Πώςε ξέρετε πού διαμένω,αγαπητή/έ;
Georgia. m έχω εγγόνια με τα οποία περνώ το χρόνο μου και παίζω. Παραδέχομαι ότι μεγάλωσα σε περιβάλλον που δεν έδινε τροφή σε παιχνίδια πόσο μάλλον σε φλερτ. Έτσι πιστεύω σε ένα σύστημα αξιών που το έχει απορρίψει. Παραδείγματος χάρην , είναι η γνώμη μου περί του παιδικού φλερτ ή αυτοικανοποίησης. Έχω εξαιρετικά ελάχιστες απόψεις πάνω στα σεξουαλικά δι' αυτόν τον λόγον εξεπλάγην που διάβασα ότι θεωρείτε το φλερτ φυσιολογικό, και ότι και εσείς τα κορίτσια σας αρέσει να μπαίνετε στο σεξουαλικό παιχνίδι . Δεν κατανοώ όμως - το να σας φλερτάρει κάποιος σας ικανοποιεί; το να σας φλερτάρει δεν είναι κουραστικό; το να σας φλερτάρει δεν είναι θέμα ειρωνείας και χλευασμού από τους γύρω; αν όχι - τότες γιατί οι σημερινοί νέοι, δεν φλερτάρουν; εσείς δεν τους βλέπετε πλέον διστακτικούς;
@georgia.m: Γιατί αλήθεια παίζουμε (εννοώ, παίζαμε) τέτοια παιχνίδια μόνο με τα ξαδέλφια μας; Δεν έχω ακούσει κανέναν να εξασκεί την ιατρική σε κάποιον φίλο του.
Έγώ έπαιζα τον γιατρό με μια ξαδέλφη μου, συνονόματή σου. Θυμάμαι μια αποθήκη με εργαλεία κήπου, που μας χρησίμευε ως ιατρείο και αναρρωτήριο. Πάψαμε να παίζουμε αυτό το παιχνίδι, όταν άρχισε να μου ζητάει φακελάκι για να με θεραπεύσει. Αυτή σπανίως αρρώσταινε - είχε σιδερένια κράση η άτιμη!
@nikosxatzopoulos:
Ένα λεπτό γιατί το πράγμα είναι μάλλον πιο σοβαρό απ΄όσο νόμιζα
:-)))
Περιμένετε σοβαρά από μένα,την δύστυχη νεάνιδα,να απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις που θέσατε;
Μα τότε θα ήμουν ο Θάνος Ασκητής μαζί με τον Βαιτση Αποστολάτο!
Περιμένετε,έχετε υπομονή και θα προσπαθήσω να απαντήσω σε όλα.
Αλλά,αν ενθυμούμαι καλά,σεβαστέ πατέρα,μας είπατε ότι είστε 52 ετών;Τα εγγόνια σας τι ηλικία έχουν;
@nikosxatzopoulos:
Ένα λεπτό γιατί το πράγμα είναι μάλλον πιο σοβαρό απ΄όσο νόμιζα
:-)))
Περιμένετε σοβαρά από μένα,την δύστυχη νεάνιδα,να απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις που θέσατε;
Μα τότε θα ήμουν ο Θάνος Ασκητής μαζί με τον Βαιτση Αποστολάτο!
Περιμένετε,έχετε υπομονή και θα προσπαθήσω να απαντήσω σε όλα.
Αλλά,αν ενθυμούμαι καλά,σεβαστέ πατέρα,μας είπατε ότι είστε 52 ετών;Τα εγγόνια σας τι ηλικία έχουν;
pater ? giati pateras mou eisai ? kariopapas eisai ! ! ! kala pou zeis ? agori mou, exoume kanei th seksoualiki epanastasi mas oi gynaikes! Mas aresei to sex, mas aresei na glyfomaste me tous antres , mas aresei na pidiomaste me tous antres ? Ti tha paw stin kolasi palio kariopapa ? eisai i pigi tou kakou palio ilithie! na fygeis apo to blog vlaka. Mou ti spas! Egw goustarw to sex ! Kai me pollous ama laxei. Kai eimai kai gamw tis Thees! Ante geia palio kariopapa! Tragopapa!
@sokolatina:
Δεν είστε τόσο γλυκιά όσο αρμόζει στο όνομά σας.
Δεν χρειάζονται,νομίζω,όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί!
Μας αποσπούν απο το παιχνίδι!Είναι βίαιοι.
Και ας μην είστε τόσο γλαφυρή και παραστατική στο τι σας αρέσει.Καταλαβαίνουμε όλοι...Αφήστε και τίποτα για μας.
Γεωργία, πλησιάζουμε τα 400 κι άρχισες πάλι να τα στέλνεις διπλά, για να πάρεις τους 10 πόντους;
@sokolatina:
Να σας το πω αλλιώς:σαλτάρω στην απογοήτευση,όταν ακούω τέτοια.Αν είστε καινούρια στο μπλογκ,δεν θα καταλάβετε - οι υπόλοιποι,ξέρουν.Και η θεία Λένα ξέρει!
@cha.giannakopoulos: Αχ αυτές οι ξαδέρφες….. Μάλλον γιατί ήταν τα πιο κοντινά σε μας κοριτσάκια (μέχρι που μεγάλωσαν κι άρχισαν να φέρνουν και τις φίλες τους για να παίξουμε, οπότε και λύθηκε το κώλυμα του άρθρου 345 του ΠΚ), γιατί παραθερίζαμε μαζί και γιατί ήταν στην κατάλληλη ηλικία για τα πρώτα σκιρτήματα….
Παίζω συνέχεια. Πριν λίγο έπαιζα με την κόρη μου και το σκύλο στο χιόνι. Τώρα μαζεύτηκα, γιατί αγρίεψε το πραγμα. Το αγαπημένο μου παιχνίδι είναι να ζωγραφίζω με κλειστά τα μάτια. Στο δρόμο, όταν περπατώ, μετρώ πλάκες πεζοδρομίου (βλ. 'As good as it gets')και κάθε είκοσι, αλλάζω βήμα. Μετρώ φανοστάτες, μετρώ αυτοκίνητα συγκεκριμένης μάρκας και στα δέκα καίγομαι.Οταν περιμένω να ανάψει το πράσινο, μετρώ πάλι και άμα υπερβώ τον προκαθορισμένο αριθμό ορκίζομαι να.. (ο,τιδήποτε).
Τζογάρω και με τον κόσμο στο μετρό: Τι μπορεί να είναι ο τάδε και τι σκέφτεται ο δείνα;Τι ώθησε τη συντηρητική κυρία σε ένα τόσο σοβαρό shopping therapy;Στα πόσα θα γυρίσει το βλέμμα του αλλού ο κύριος με το χαρτοφύλκα;Παίζω ό,που μπορώ, γιατί τις υπόλοιπες ώρες, είμαι εκτός παιχνιδιού.
Sokolatina σας παρακαλώ! Σας παρακαλώ πολύ. Σεβαστείτε το λειτούργημα που επιτελλώ. Δεν σας έδωσα δικαίωμα . Σας παρακαλώ!
Georgia m. ευχαρίστως να ακούσω απαντήσεις σας περί των ζητημάτων που έθεσα και δεν γνωρίζω κάποιον Ασκητή ή τον άλλον κύριο. Θα χαιρόμουν να μάθω πώς σκέπτεσθε και να σας παραθέσω τις απόψεις μου. Τα εγγόνια μου είναι 2 ετών δίδυμα. Είμαι περιχαρής επ' αυτού. Παίζουμε μαζί - για παράδειγμα με το τόπι. Ή με μικρό τόπι και αυτά μου το πετάνε εκ νέου και εγώ ορισμένες φορές δεν μπορώ να το πιάσω αλλά αυτά γελούνε. Είναι ωραία η κατάστασην. Αγγελούδια τα λέγω. Μικρά αγγελούδια. Δεν θα μπορούσα που λέτε αυτά τα δύο αγγελούδια , σε πέντε - δέκα χρόνια να σκεφτώ ότι ο νους τους πάει στο πονηρό . π.χ. να σκέφτονται με πλαγίους τρόπους να αγγίζξουν το στήθος. Μα, πού ακούστηκε; Θα ήθελα όμως να συνεχιστεί η ομιλία μας, και εσείς παρά ταύτα, να μου αναφέρετε τις απαντήσεις σας. Είμαι περιχαρής δια την συνεργασίαν μας. Είστε κατά τ' άλλα συμπαθεστάτη.
Μόλις γύρισα από μία επίπονη αποστολή σε πολικές περιοχές (ο Amundsen και ο Scott ωχριούν μπροστά μου). Ευπειθώς αναφέρω πως τα ζωάκια ταϊστηκαν επαρκώς και τα φυτά καλύφθηκαν για την παγωνιά.
Γυρίζω λοιπόν και τι βρίσκω; 350 σχόλια (+120 από εκεί που τα άφησα - δεν με λυπάστε;) τον Nikoshatzopoulos να λύνει και να δένει (άρα Tsakpoum κανένας λόγος νά άρω την απαγόρευση) και ένα σωρό επιπόλαιες και καταχρηστικές αναφορές σε παιχνίδια, χωρίς κανένα φιλοσοφικό η ψυχολογικό βάθος. Δεν ντρέπεστε τον ιερέα-ψυχαναλυτή; (Αλλά καλά κάνετε και δεν τον ντρέπεστε, με τα τελευταία του σχόλια του έπεσε η μάσκα).
Έχω και προσωπικές ερωτήσεις. Blue Oji said...
Μία ερώτηση εκτός θέματος προς τον Νίκο Δήμου.
1. Αναφέρατε σε κάποιο σχόλιο σας για πέντε επαγγέλματα. Πια ήταν αυτά?
2. Γράφετε για τρεις γάμους, παιδιά έχετε?
1. Συγγραφέας, μεταφραστής, διαφημιστής, δημοσιογράφος (εφημερίδες, περιοδικά, TV, ραδιόφωνο), φωτογράφος.
2 Οι Ρωμαίοι έλεγαν aut liberi, aut libri - ή παιδιά ή βιβλία. Εγώ έχω γράψει πολλά βιβλία.
cha.giannakopoulos:
Το αρχικό ερώτημά σου θα μείνει αναπάντητο.
Είπες εργαλεία κήπου;;;Και μετά,σου λέει ο πραγματικός γιατρός γιατί δεν έκανες αντιτετανικό εμβόλιο,τώρα είναι αργά,κλπ.
Και τα δικά μου ξαδέλφια είχαν γερή κράση αλλά δεν τα ρωτούσα -απλώς τους ξάπλωνα και άρχιζα την θεραπεία.
@nikosxatzopoulos:όσο εγώ θα απαντώ στις καυτές σας ερωτήσεις,γράψτε μου πότε έχετε γενέθλια για να σας στείλω ως δώρο τον Μεγάλο Ανατολικό(αλλά όλους τους τόμους).Θα περάσετε καλά!
@sokolatina: Μάλλον δεν ξέρετε πως παίζεται το παιχνίδι μας… Ούτε ο Πατέρας Χατζόπουλος δεν μίλησε έτσι… Βρίσκεστε σε λάθος blog μου φαίνεται…-20 πόντοι και αποβολή χωρίς επιτίμιο. Ελπίζω μόνο να επέστρεψε ο οικοδεσπότης από την μάχη του με τις κάθε λογής αλυσσίδες….
Πάτερ, με όλο τον σεβασμό, αυτό το άγγιγμα του στήθους πρέπει να σάς έχει αναστατώσει πολύ. Το αναφέρετε κάθε τρεις και λίγο... Δεν σας αδικώ ωστόσο, πρόκειται περί εξαίσιας αίσθησης.
Σοκολατίνα, η Γεωργία σ' τα είπε πολύ σωστά.
Δεν θα παραβω τον κανονα μου να μην απαντω σε προσωπικα,γι' αυτο λεω οτι ειναι μεγαλη αγενεια η εκμαιευση προσωπικων δεδομενων απο οποιονδηποτε,εφ' οσον ο ιδιος δεν διατιθεται να τα δημοσιοποιησει. Δεν γινονται ετσι οι κουβεντες...
Captain, my captain: Έχετε δίκιο, παρασυρθήκαμε πολύ σήμερα… Αισθανθήκαμε όμως ευχάριστα παίζοντας…:)))
@nikoschatzopoulos:
Αχ,με αυτό το ''συμπαθεστάτη''με ξελιγώσατε - μην το ξανακάνετε γιατί δεν αντέχω τόση γλύκα.
Δεύτερον:το στήθος συνήθως προσεγγίζεται συνήθως απευθείας - όχι εκ του πλαγίου.Εκτός κι αν είναι ο άλλος δίπλα μας και τον βολεύει καλύτερα στο πιάσιμο.
:-))
Αλλά,κατάλαβα τι λέτε,είναι περιττό να το επαναλάβετε.Καλό είναι να τα ρωτήσετε όταν μεγαλώσουν -μπορεί να συνεχίσουν να είναι αγγελούδια αλλά ταυτόχρονα να πιάνουν και λίγο από στήθος - ποιο το κακό;
Άλλωστε το σώμα μας είναι ολόκληρο ναός του Θεού,ναι;
Αφήστε με,όμως τώρα,να συγγράψω το σύντομο κείμενο στις ερωτήσεις σας γιατί το χέρι μου τρέχει να προλάβει τον καταιγισμό των σχολίων σας.
Georgia. m ευχαριστώ σας , αλλά δεν δέχομαι δώρα. Δεν συμμετέχω δια των κοσμικών. Θα ήθελα ειλικρινώς να λάβω μίαν απάντησην εις τας ερωτήσεις μου, έτσι ώστε πιθανολογουμένως να ανακαλύψω διάφορα στοιχεία όσον αφορά τις απόψεις μου. Αν δεν σας κάνει κόπο.
Ευχαριστώ τους συνομιλιτάς προς την σοκολατίνα. Όταν εγώ ομιλώ σας, περί εξευτελισμού της ηθικής, κάποιοι το απεχθάνεστε. Θα ήθελα στο παρόν , να αναφέρω ένα παράδειγμα. Μου έλεγε μίαν κυρία γύρω στα 30. «Ήμουν με δύο φίλους μου. Αρχικά αυτοί άρχιζαν το χιούμορ. Εγώ ανταποκρίθηκα. Σιγά σιγά είπε ο ένας - μωρέ ας φέρομε ένα κρασάκι να πιούμεν. Το έφερε. Άρχισανε το πιόμα και μετά λέει - για δύο μέρες έβλεπα εφιάλτες το βράδυ.». Μετά , αφού μου τα είπεν όλα αυτά. Μου είπε ότι έκανε σεξουαλικήν πράξην με έναν εκ των δύο και ο άλλος κινηματογραφούσε. Και τότεν με συντριβή στα μάτια και οδυρμούς θα έλεγα - αναφώνησε πόσο δίκαιο είχα όταν την απέτρεπα. Εν τελλει , έχει γίνει μία καλή ψυχή. Εκκλησιάζεται , εξομολογείται και την έχω αναλάβει εγώ εις το περιστάσιον. Ένας αδελφός είπεν «Ας κάψομε τη σάρκα , να ζήσει η ψυχή μας.». Εδώ νέοι μου είμαστε μοναχα 60 - 70 χρόνια. Μετέπειτα όμως... για μια ζωήν αιώνιον.
Ας πω όμως κάτι. Έχω γυναίκα. Κάνω έρωτα. Όμως αυτό είναι ευλογημένο. Η φύση έδωσε τον έρωτα για να κάνουμε παιδιά. Όπως το φαγητό για να μεγαλώνομε. Σε άλλες περιπτώσεις φθύρονται τα δόντια. Αλλ'ως έχουσα η κατάστασην , θα περιμένω δια των απαντήσεων της συμπαθεστάτης πιστής georgia.
@Blue Oji:
Αλλά αυτά τα επαγγέλματα δεν είναι τίποτα μπροστά στο ότι πιστεύω,από την συνολική του εικόνα,στάση και παρουσία,ότι είναι Άνθρωπος,με άλφα κεφαλαίο..
Και έχω την εντύπωση πως πολλοί θα ήθελαν να είναι παιδιά του.
Πάτερ, αν επιστρέψουμε την κασέτα με τη γνωστή σας, θα μας αφήσετε να παίξουμε;
@nikosxatzopoulos:
Ακούστε,έχετε θέσει 6-7 ερωτήσεις -αλλά δεν θα τις ξεπετάξουμε όλες μπαμ και κάτω,σωστά;
Καθήστε λοιπόν να σας τις απαντήσω αφού έλαχε σε μένα ο...κλήρος(όχι της εκκλησίας).
Οι υπόλοιποι κάντε ένα διάλειμμα για να πάρετε δυνάμεις - προβλέπεται μεγάλη η νύχτα.Θα τολμούσα να πω και τρυφερή,κατά Scott Fitzgerald -αλλά μπορεί να μην θέλει τέτοια ο κύριος Χατζόπουλος.
Για ποιαν κασέτα ομιλείτε κύριε ; επηρεάζεστε από τα ευτράπελα των καναλιών περι σκανδάλων; σας παρακαλώ κύριε. Σας παρακαλώ πολύ.
Παρατηρώ εις το ύφος σας μίαν ειρωνείαν. Να με εμπαίξατε θέλετε; σας φαίνομαι αγράμματος και αγνοών των ψυχοδυναμικών; εφόσον συνεχίσετε να με ειρωνεύεστε δεν θα συμμετάσχω σε ουδεμίαν συζήτησην μεθ'υμών και την συζήτησήν μου θα συνεχίσω οσάν να μην υπάρξατε ουδέποτεν.
"Εν οιδασι εις ψυχάς, ότι και υμάς».
georgia m . σας παρακαλώ. Απαντήστε στο ύφος μου , χωρίς νύξεις περι τρυφερότητας. Ναι θα ήθελα απάντησην αν δεν σας είναι κόπος. Θα χαρώ πολύ και σας ευχαριστώ. Πολύ όμορφο το σχόλιόν σας περί του κλήρου. Πράγματι σας θεωρώ εκλεκτή νεαρά, σοβαροτάτη και ευπρεπεστάτη, αντιθέτως με την αρχικήν άποψην που εσχιμάτισα δια υμών. Αρχικώς με είχατε ειρωνευτεί , αλλά μετέπειτα , είδα στην καρδιά σας την ανθρωπιάν. Ναι, λοιπόν αναφωνώ : Είστε συμπαθεστάτη! Περιμένω μεθ' αγωνίας , τας απαντήσεις σας. Με σεβασμό , τιμήν και μεθ'ευλαβείας ταύτης, Δόκτορ - Πατήρ Νικόλαος Χατζόπουλος.
Κυριε Χατζοπουλε, χωρις να θελω να παρω θεση στην "κοντρα" που εχετε με διαφορους bloggers και επειδη δε νομιζω οτι προσδιδει κυρος σε καποιον να αναφερει την ιδιοτητα του σε μια συζητηση με αποτερο σκοπο το κερδος (του σεβασμου στην προκειμενη?), ηθελα να μου πειτε τι παραπανω σεβασμο μπορει να δικαιουται ενας ανθρωπος ο οποιος εχει παει 52 ετων και πιστευει σε ανυπαρκτα φαντασμα που του πλασαρε το κοινωνικο του περιβαλλον απο μικρος?
nikosXatzopoulos said...
"εφόσον συνεχίσετε να με ειρωνεύεστε δεν θα συμμετάσχω σε ουδεμίαν συζήτησην"
Αποκλείετε. Εδώ έχετε μονοπωλήσει το blog. Μέχρι που σκέπτομαι να του αλλάξω όνομα και από nikosdimou να το κάνω nikoshatzopoulos. Το Nikos παραμένει.
Πάντως δεν μεμψιμοιρώ - παίζετε πολύ καλά τον ρόλο σας. Σε ένα βαθμό τα 370 comments (νέο βαλκανικό ρεκόρ για single post; To double το έχουμε ήδη) οφείλονται σε σας.
Δώσατε μια νέα διάσταση στην έννοια του παιχνιδιού - όλοι παίζουν μαζί σας, σας δουλεύουν και σας αρέσει... (Τα περί μαζοχιστικών ψυχοδυναμικών στο επόμενο σύγγραμμα).
@nikoschatzopoulos:
Λέτε καταρχάς παιδικό φλερτ ή αυτοικανοποίηση σε ΄κάποιο σας σχόλιο.Είναι για σας το ίδιο πράγμα;Μήπως μπερδεύεστε λίγο;Περιμένω δική σας εξήγηση για να συνεχίσουμε με αυτήν την ερώτηση.
Αν με ικανοποιεί να με φλερτάρει κάποιος;Η ερώτηση είναι επί προσωπικού;Τι σημασία έχει;Αν το κάνει μου αρέσει να είναι διακριτικός.Αλλά το καλώς εννοούμενο φλερτ συνήθως,γίνεται και με διακριτικό τρόπο.Δεν το θεώρώ καθόλου κακό αλλά δεν το επιζητώ κιόλας.
Αν είναι κουραστικό;Νομίζω πως απαντήθηκε η ερώτηση.Ναι,μερικές φορές καταντάει ενοχλητικό,όταν ο άλλος δεν καταλαβαίνει ότι δεν θέλουμε να συνεχίσει΄.
Αν είναι ειρωνεία και χλευασμός;Βαριές λέξεις για κάτι ανάλαφρο και ευχάριστο -όταν γίνεται με ωραίο τρόπο.Εσέις εννοείτε προς το πρόσωπο της κοπέλας;Προς τον έρωτα;
Γιατί οι σημερινοί νέοι δεν φλερτάρουν;
Κατ αρχάς,βέβαια,μην γενικεύετε,δεν είναι καλό.
Γιατί είναι χορτασμένοι,κύριε,από πολλές απόψεις.Γιατί δεν ζούμε σε ρομαντική εποχή αλλά σε δύσκολες μέρες.
Γιατί είναι διστακτικοί;
Γιατί φοβούνται την λεγόμενη ''χυλόπιττα''(όχι το ζυμαρικό - έτσι που έχετε απομακρυνθεί ελπίζω να καταλαβαίνετε τι εννοώ.)Γιατί έχουν γενικά τα πράγματα δυσκολέψει.Γιατί είναι μπερδεμένοι και ανασφαλείς.Θα μου πείτε πάντα δεν ήταν;Δεν ξέρω να σας πω για πιο παλιές εποχές.
Αν θεωρώ το φλερτ φυσιολογικό;Δώστε μου εσέις έναν ορισμό του φυσιολογικού.Ο καθένας εκφράζεται όπως μπορεί και όπως θέλει.Γιατί να βάζουμε ταμπέλες φυσιολογικό - μη φυσιολογικό.Πάντως είναι καρατσεκαρισμένο ότι δεν πας (κάνοντάς το) στην κόλαση - αν ήταν έτσι θα πηγαίναμε δι ασήμαντον αφορμήν!
Τι άλλο πια να πω,η χριστιανή;
Αυτό με την αυτοιανοποίηση πάντως δεν κατάλαβα.Και με όλο τον σεβασμό,εσείς δεν το κάνατε,όταν γίνατε παιδί,έφηβος,νεος;
Δεν θέλω να σας ρωτήσω αν το κάνετε και τώρα γιατί γνβρίζω καλά την πάγια θέση των έγγαμων κληρικών επί του θέματος΄.Ό,τι κάνουμε με την γυναίκα μας καλό και ευλογημένο -αλλά ό,τι κάνουμε μόνοι μας,αν έχουμε την επιθυμία είναι εκ του διαβόλου(τα της σαρκός επαναστάσεις κατάστειλον,κλπ).
Αξιότιμον κύριον Νικόλαον Δήμου:
Τώρα κατανοώ απόλυτα τέκνον, πως προέκυψε η αποστροφή σας εις τας Εκκλησίας και τα συναφή(αρκετά με την αρχαΐζουσα).
Με κάτι τέτοιους απίθανους τύπους, που καταριώνται όπως λένε την "καλημέρα"(αν την λένε), που καμία σχέση δεν έχουν με τα περί Αγάπης, κι εγώ μαζί σας.
(εν τω μεταξύ, όλο φεύγει κι όλο εδώ είναι. Σταθερότης χαρακτήρος γαρ...)
Τελικά, η δική μου σχέση με τα Θεία δεν έχει την παραμικρή σχέση με όλους αυτούς τους """"ποιμένες"""" -Παναγιά βοήθα. Όχι πως πέφτω από τα σύννεφα, βέβαια. Τα ήξερα πολύ καλά. Γι' αυτό και αναφέρθηκα προχθές σε "προσωπική διάσταση" της Πίστης.
ΤΕΛΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΛΟΙΟ.
Στο θέμα μας:
Αγαπητή mariakal, μου θυμήσατε κάποια εποχή που από το μπαλκόνι του σπιτιού μας, σημείωνα σε ένα κομμάτι χαρτί, ποιές μάρκες αυτ/των και πόσες περνούσαν από τον δρόμο από κάτω, για να δω ποιά είχε την μεγαλύτερη πέραση!
Ε, δεν ήταν και ό,τι πιο εντυπωσιακό έχω κάνει -μην τρελαθούμε.
ΝΔ, προσυπογράφω το χθεσινοβραδυνό τελευταίο σχόλιο σου. Άβε.
Αγαπητέ κ.κ. Δήμου , ευχαριστώ δια των σχολιασμών σας. Είναι γεγονός στη σήμερον κοινωνίαν , να λείπει η κοινωνία των ψυχών. Εγώ παρεσύρθην και μονοπόλησα το δικό σας blog. Σίγουρα αυτό δεν θα συνεχιστείν το υπόσχομαι. Δεν θα ήθελα να γίνω βάρος . Αρκεί ένας λόγος σας και θα τον σεβαστώ.
Gerogia, περιμένω δια των απαντήσεών σας, επωφελεστάτως να εκπλαγώ δια του αποτελέσματος και να ειπω το αντίο εις το αναγνωστήριον. Ανέλυσα το σχολιασμό του κ.κ. Δήμου ο οποίος σαφέστατα φανερώνει ενόχληση. «μόνο το νίκος θα μείνει» αναφέρει. Τι σαρκασμός! Τι ειρωνεία! Σε εμε΄να όλο επίθεση, και από όσο έμαθα τόσους εδιώξατε από το μπλογκ. Ενώ στη σοκολατίνα που μου επετέθη, εσείς σωπάσατε. Τι αδικίαν! Εις την ηλικίαν των 70 έχουσαν, ελπίζω εις μίαν δικαιότερην φύσην. Επίσης σκέφτομαι να σβήσω τα posts μου. Εύρηκα έναν κάδο κάτω αριστερά που σημαίνει σβήσιμο.
To σημερινό blog μου θύμισε την "Διάπλαση". Οι νεότεροι μόνο ακουστά μπορεί να την έχετε. Εκδιδόταν από το 1879 ως το 1944 με κύριο εκδότη τον Γρηγόριο Ξενόπουλο. Μεγάλωσα διαβάζοντας δεμένους παλιούς τόμους που είχαν οι γονείς μου. Εκεί λοιπόν υπήρχαν οι "Μικρές Αγγελίες" Κάθε Διαπλασόπουλο είχε ένα ψευδώνυμο και πείραζε τους άλλους. Συχνά γίνονταν "αποκαλύψεις":
"Μαύρε Αητέ", εισαι ο Τάδε!
Κι εγώ αποκαλύπτω: nikoshatzopoulos είσαι ο "σαλτάρω..." (σε διάφορα πράγματα). Κάτω οι μάσκες!
@κύριε Χατζόπουλε,
Ειλικρινά,τόσην ώρα απαντούσα στις ερωτήσεις σας(τόση γκαντεμιά,ρε παιδιά;)και ξαφνικά,ενώ έστειλα το ογκωδέστατο μήνυμα,εξηφανίσθη!Οποία απογοήτευσις!
Παρένθεση:ο εξαφανισθείς newlens μπορέι σε αυτό το σημείο να διαφωτίσει στέλνοντας έναν ορισμό του τι είναι γκαντεμιά στον Πατέρα...
Αλληθινά,μου ήρθε να λιποθυμήσω γιατί καθόμουν σε άβολη στάση -αυτή του λωτού αν κάτι σας λέει -και σας έγραφα,γνωρίζοντας ότι περιμένετε τις απαντήσεις και έχοντας και άγχος να σας προλάβω πριν φύγετε.
Τώρα τι κανουμε;Προτείνω να ψηφίσουν και οι υπόλοιποι(παιδιά,αλήθεια του λέω)
Χα! τώρα μιμείται και τον Μποστ!
"περιμένω δια των απαντήσεών σας"
Δεν πειράζει πάτερ. Που να δείτε το επόμενο Post που ετοιμάζω. (Αυτό παραγέμισε και κάνει 5 λέπτά να φορτώσει, με DSL!).
Αν είναι ο σαλταρισμένος, μπράβο!(...όρεξη που την έχεις -εκεί πάει το "μπράβο")
Αν όχι, όμως;
"Προσοχή: Κυκλοφορούν ανάμεσά μας!"(από κάποια σειρά επιστημονικής φαντασίας)...
Κάποιος ανέφερε ένα παιχνίδι με "λάμες και βίδες". Μεκανό λεγόταν, νομίζω.
nikosxatzopoulos:
Ας πω όμως κάτι. Έχω γυναίκα. Κάνω έρωτα. Όμως αυτό είναι ευλογημένο. Η φύση έδωσε τον έρωτα για να κάνουμε παιδιά.
Θα την κάνω την ερώτηση, γιατί πάντα ήθελα να την κάνω σε παπά: Κύριε Χατζόπουλε με τρελαίνει η αγωνία να μάθω πόσα παιδιά έχετε. Γιατί αν είναι κάθε φορά που κάνετε έρωτα να τεκνοποιείτε, το λύσαμε το δημογραφικό! Παρακαλώ ενημερώστε τον κ. Χριστόδουλο για να πάψει να ανησυχεί.
Στα παιχνίδια τώρα: Τι θα λέγατε να πούμε καμιά άποψη για τα reality παιχνίδια; Πώς τα βλέπετε; Προσωπική μου γνώμη είναι ότι ξεφεύγουν από το "παιχνίδι" - και ίσως γι'αυτό τα βαριέμαι τόσο. Άλλωστε έχουν και σκοπό που ξεφεύγει από την ίδια τους τη διαδικασία ( money δηλαδή). Τι λέτε;
μα δεν είναι! όμως, επειδή αληθινή αγάπη υπάρχει, κι επειδή, δεδομένου του μεταξωτού εαυτού μας που δίνεται, και που θα παραδωθεί εντέλει όπου αξίζει ευρίσκοντας κβαντομηχανικότητα, τολμώ να της πω τα λόγια τα κοινότοπα τα απαλά που εν σημαίνουν δεν σημαίνουν τίποτα μα απολύτως τίποτε: ελελεύ. ανάθεμά με κι αν γεννήθηκα διά να υπάρξω ταυτικά πιστωτικότερος εις έτερον πλάσμα. φυσικά, η όλη προσπάθεια της, αφιερωμένη σε μένα, δεν διέρχεται απαρατήρητη και ευθύνεται γι' αυτό μόνον ο φαλλός ο παστός ο υπερήφανος του φωτοστέφανου λουθηρανού. εγώ - αν δεν με μεταχειρίζεται Εκείνη, υποχωρώ και ελίσσομαι ως πλήθος ροδαμών. δεν έχω λοιπόν κισμέτ. τις κρύες νύχτες όμως: μονόγραμμα και τάμεσης! και όποιος αγαπά δεν φωτοσκιάζει. με σκέπει τώρα το αλεξίβροχιον σου. εκχύνομαι σπλαχνυκώς, από χαρά...
ΕΛΕΝΗ ΒΙΤΑΛΗ
ΣΤΑ ΚΡΥΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ
Ο χρόνος ειν’ ο σκελετός ο δίχως κόκαλα
στη σάρκα που δεν ξέρει ούτε καν θα μάθει
την τόση κι αδιάκοπη σωματικότητα:
τη βοερή ποιμαντική που λιώνει και τ’ αηδόνι
στην εύοσμην αγκάλη της αδειοσύνης
δίχως έχθρητα κι αγάπη κουρελιάζοντας τα διάτορα
ή χαμηλόφωνα και σιγαλέα εικοσιτετράωρα
κι ο χρόνος ειν’ ακόμη θα λεγα
βρεγμένη θρυαλλίδα μεσ’ στην κόλαση
το σάπιο βλέμμα στην κοιλιά της τράπουλας
μαινόμενες κι ατάραχες οι αντιφάσεις.
-
μακάρι να μην γράψω ξανά.
Αγαπητέ κ.κ. Δήμου είχατε γράψειν κάτι κανόνες. Αυτούς τους κανόνες γιατί δεν τους τηρείτε; Είχατε πει «μην προσπαθείτε να μαντέψετε για τα κίνητρα του άλλου. Αφήστε την ζωή να σας διαψεύσει». Καμία μάσκα κύριε. Μασκαράς δεν είμαι. Αν ενοχλώ μπορώ να φύγω και να μην ξαναγράψω. αν το θέλετε ένας λόγος σας αρκεί. Θα το σεβαστώ. Georgia, το διάβασα. Ανάλαφρο ,ευχάριστο αρκεί να είναι διακριτικό. Πολύ ωραίες φράσεις . Σας ευχαριστώ. Όμως οι ερωτήσεις μου αν θέλετε συνεχίζονται δια ολίγον ακόμη . Ερωτώ σας. Το να φλερτάρει ένας νέος μίαν κοπέλαν δεν είναι ευτελές από την άποψην ότι στο πίσω μέρος του κεφαλιού του έχει το να την «βάλει» από κάτω στο κρεβάτι; αυτό το θεωρώ ανήθικον! το να τη φλερτάρει πλατωνικώς και να συζητούν περί φιλοσοφίας είναι ηθικόν γιατί είναι πνευματικόν. Όμως το να την φλερτάρει με σκοπό να διασκεδάσουν στα λεγόμενα κέντρα διασκέδασης και μετά να την πάει για συνεύρεση το βρίσκω απεχθές. Εσείς ; Όσον αφορά τον αυνανισμό και βέβαια . Στην ηλικία των 15- 18 είχα αναπτύξει ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχήν. Αυνανιζόμουν και το θεωρούσα αμαρτία. Πήγαινα στον πνευματικόν μου αλλά μετά πάλι έπεφτα στο να αυνανίζομαι. Τελικώς βρήκα την γυναίκα μου. αλλά μόνος μου πολλές φορές αποκαλύπτω ότι έχω πέσει εις αυτό το αμάρτημα. Κ.κ. Δήμου εσείς ως 70 ετών πλέον έχων, θα θέλατε να μας αποκαλύψετε σχετικά περί της μάχης σας με αυτό το αποτρόπαιον;
Συγγνώμη, μπορεί να εξηγήσει κάποιος τι γίνεται σε αυτό το blog; Τελικά ο Χατζόπουλος είναι ο Σαλτάρω; Είναι παπάς; Τι γίνεται;
Τελευταία παίζω στα Yahoo! Games. Naval Command (Ναυμαχία) και Dominoes κυρίως, αλλά όχι αποκλειστικά.
Θα ήθελα να έχω καλύτερο υπολογιστή να μπορώ να παίζω και κανέναν "σοβαρότερο" παιχνίδι, κατά προτίμηση Στρατηγικής. Το Age of Empires με είχε ενθουσιάσει.
Μου αρέσουν και τα επιτραπέζια (Monopoly, Trivial Pursuit, Taboo) υπό την προϋπόθεση ότι γίνονται σεβαστοί οι κανόνες. Πόσο σπαστικοί είναι όσοι δε σέβονται τους κανόνες των παιχνιδιών! Νομίζουν και ότι προσθέτουν κάτι στο παιχνίδι! (ευτυχώς έχω χρόνια να συναντήσω τέτοια περίπτωση).
Δεν έχω πρόβλημα να χάνω αλλά γενικά είμαι πολύ ανταγωνιστικός. Οι νίκες με φτιάχνουν.
---
georgia.m said:
Ειλικρινά,τόσην ώρα απαντούσα στις ερωτήσεις σας(τόση γκαντεμιά,ρε παιδιά;)και ξαφνικά,ενώ έστειλα το ογκωδέστατο μήνυμα,εξηφανίσθη!Οποία απογοήτευσις!
Παρένθεση:ο εξαφανισθείς newlens μπορέι σε αυτό το σημείο να διαφωτίσει στέλνοντας έναν ορισμό του τι είναι γκαντεμιά στον Πατέρα...
Εξαφανισθείς αγαπητή georgia.m γιατί πρέπει να βγάλω και το ψωμί μου -:) Όχι, δεν δίνω ορισμό, άλλωστε δεν έδωσα στην πραγματικότητα ποτέ κανέναν. Οι ορισμοί πέθαναν, αυτό μας απέδειξε και η σημερινή συζήτηση για το παιχνίδι...
@νικοςχατζόπουλος:
κοιτάξτε,το να την βάλει κάτω από το κρεβάτι,όπως το γράψατε,είναι μάλλον εγκληματικό - εκτός κι αν πρόκειται για κάποια πρόσφατη στάση κάμα σούτρα,η οποία διέλαθεν της προσοχής μου...
Απορία:τώρα,που βρήκατη την γυναίκα σας,απενεχοποιηθήκατε με τον αυνανισμό;Θα μπορούσε να είναι κι αυτο μια λύσις...
:@σαλτάρω:
Εγώ κρατάω αυτό με τον ''παστόν φαλλόν''.Νομίζω πως ούτε ο Εμπειρίκος με τον Εγγονόπουλο μαζί δεν θα σκέπτονταν τέτοια έκφραση!
Φανταστείτε όλα τα σχόλια μας με ήχο και εικόνα, (είναι τεχνικά πολύ εύκολο και πιθανόν σε λίγο καιρό να μας παρέχει και αυτή τη δυνατότητα το google) δίκην τηλεπαραθύρων. Τύφλα να έχουν οι σουρεαλιστικές κωμωδίες, το θέατρο του παραλόγου, και τα ατελείωτα παράθυρα των τηλεκαναλιών.
nikosxatzopoulos:
λυπούμαι συνολικώς που θα σου απεφτυνθώ - έχει όμως σπαράξει το φυλλοκάρδιον του έρωτος και στάζουν λύπες οι οικοδόμοι. να μην αναφέρω άλλες γενικεύσεις. ας πάμε στην ουσία που καταλαβαίνουν οι ροπαλοφόροι Ηράκλειτοι:
διάλυσε την παρεξήγηση να πάρω επιτέλους των οφθαλμών μου ήσυχος να αποχωρήσω στους διαδρόμους. να με καταδεχθεί η αποστροφή του nd περί πληρότητος, διορθωτικότητος και αναλαμπής. γιατί να σταυρώνομαι. διά την κοπέλαν που ισχυρίζεσαι κατέχω την μίαν άρρητη απάντηση: οι κοπέλες διακρίνονται σε θυγατέρες και σε επιτεταρτοξείδια. καμιά υποκατηγορία δεν μας αφορά ποσώς και ιδρύουμε νέο αγέρα, συλλογικό και επίπλαστο: τον ομοιοπολικό δεσμό. όπου δια της μονόπλευρης συνεισφοράς ηλεκτροδιών, παρέχεται λαμπήρ στο φάος και είναι το κάθε τέλμα σφαιρικό σαν μακαρονάδα τόσο πολύ που ακόμα και η λύπη ενίων τεθλιμμένων... τα γνωστά. αναγνωρίζων δε ότι καλώς ανεστατώθη ο μέσος όρος, ελπίζων στις καθ' αντικιμωλίαν επανεξετάσεις, προστίθεμαι στο άρμα. δεν έχω στύση δεν έχω ελπίδα δε θα με ξεμαλλιάσει καμιά ρωσίδα. σε αγαπώ!
Georgia συγνώμην για την έκφρασιν. Λανθασμένην. Σας παρακαλώ αν έχετε όρεξην , όπως απεδείξατε, απαντήστε μου. Εγώ georgia m , θεωρώ ανάλαφρον το πλατωνικό φλερτ γιατί στηρίζετε εις πνευματικότηταν. Συμφωνείτε; όμως το φλερτ κατά το οποίο ο κυνηγός άντρας πάει με γλυκόλογα και πείθει την κοπέλα να βγει μαζί του, είναι ανήθικον γιατί στο πίσω της κεφαλής του έχει τη σκέψη του να την πάει στο κρεβάτι . Αυτό δεν είναι ανήθικον;
Όσον δια του αυνανισμού, ναι. Συμφωνώ μεθ'υμών. Η γυναίκα μου με λύτρωσε . Όχι δεν θα αποκαλύψω το πότε κάνομεν έρωτα. Είναι αυτό το ζήτημα hotspots? Σας παρακαλώ κύριε. τι σημασία έχειν αυτό; σας παρακαλώ. Σας παρακαλώ πολύν. Ε, λοιπόν georgia. περιμένω δια των απαντήσεών σας.
Εξομολόγηση ενός ...μανούς
Καινούριος γαρ στα Blogs και με την αδημονία ενός ...μανούς, είδα κι εγώ το blog σαν κάτι παραπάνω από ότι είναι. Αλλά είναι ένας χώρος όπου άνθρωποι μπαίνουν να περάσουν λίγη ώρα ευχάριστη, δεν είναι τόπος όπου θα λύσουμε τα μεγαλύτερα ζητήματα του αιώνα, συλλογικά και προσωπικά. Παράλληλα, εφόσον στήθηκε, σημαίνει ότι η διάθεση για επικοινωνία είναι δεδομένη – ίσως μάλιστα, μαράζι, βάσανο. Λοιπόν, από τη μια, είναι καλό να υπάρχει εκτίμηση αυτής της διάθεσης και από την άλλη, να μη γίνονται οι προσδοκίες επικοινωνίας και επαφής ‘αφόρητες’. Κάνει κακό και σε όλους, μπλοκάρει την αμεσότητα της επικοινωνίας, που είναι και το ζητούμενο.
Το ίδιο το blog είναι απλά ένα εργαλείο επικοινωνίας, ένα στέκι, ένα σιγά τα ωά δηλαδή... Ένα παιχνίδι, όπου μπαίνουμε χωρίς σκοπιμότητα πέραν αυτής που προσφέρει. Το ίδιο το blog θα μπορούσε να είναι παράδειγμα του Fun & Games. Και τα ‘περιφερειακά’ του, η ανάλυση του παιχνιδιού.
Νομίζω (δεν μπορώ να γράψω κάτι μόνο ελαφρύ;;;) νομίζω λοιπόν, ότι ενώ μιλούσαμε με θέμα τη χαλαρότητα του παιχνιδιού, μπλεχτήκαμε με έναν συζητητή, από τον οποίο απουσίαζε η χαλαρότητα σαν στιλ. Και άντε βγάλε άκρη... Πώς να μιλήσει για κάτι που απουσιάζει από τον ίδιο τον τρόπο του;
(Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι ο ιερέας υπερέβαλλε τόσο που μοιάζει φτιαχτός.) Και εδώ, μίλησα και για τον εαυτό μου – όχι πως είμαι ‘κλώνος’, αλλά γενικά.
yannis h: τι κάνεις όμως όταν θες να πετάξεις στον αέρα τη ζωή σου και να την τουφεκίσεις να μη μείνει τίποτα, να γίνεις όλος ένας φαλλός να εισχωρήσεις εντός της και να μείνεις όχι από ερωτική μανία ασπαλάθου. τι κάνετε όλοι εσείς που συζητάτε όταν ανεβαίνει η στάθμη του πελάου και ρουθουνίζουν οι καρωτίδες; τόσα άστρα...
Βάζω μια τεκίλα, αλλά εσύ φαίνεται πως έβαλες ήδη αρκετές και σάλταρες... στο ποτήρι;
:)
Αγαπητή georgia m. γιατί δεν απαντάτε;
Saltarw sto keno, τι είναι αυτά παρακαλώ σας; αν θέλετε άγγιγμα ψυχών αφήστε τα περί στύσεως και τα λοιπά διαβολικά. Σας παρακαλώ πολύ κύριε.
NikosXatzopoulos said...
να μας αποκαλύψετε σχετικά περί της μάχης σας με αυτό το αποτρόπαιον;
Κανένα αποτρόπαιον. Απλώς, τρόπαιον!
Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΕΡΙ ΣΕΞ (αυτό συζητάτε) ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΝΕΟ POST!
σαλτάρω στο κενό said... τι κάνετε όλοι εσείς που συζητάτε όταν ανεβαίνει η στάθμη του πελάου και ρουθουνίζουν οι καρωτίδες; τόσα άστρα...
... κι εμείς να λιμοκτονούμε. Αυτό που κάνω εγώ τουλάχιστον, φίλε σαλτάρω..., είναι να βγάζω βόλτα τη σκυλίτσα της ειμαρμένης μου και τ' αποβράσματα των εσπεριδοειδών μου, να περπατώ σε δρόμους απλωμένης σταφίδας και να εθίζομαι στη μυστική κοινωνία των άστρων. Σβήνω το τσιγάρο μου, ανάβω τη σιωπή μου και αρμενίζω ευπροσήγορος και αλυσιτελής στις όχθες του Ηριδανού και στα ρηχά του πόθου. Μπορεί κάπου εκεί να συναντηθούμε...
μα δεν υπάρχει στύση. ούτε ψυχές. υπάρχει μόνο φως. και δεν ξαναγράφω. με πληγώνει.
Kαλησπέρα σε όλους (ελπίζω να μη σας έλειψα)!
Τελικά, ο Μορφέας όντως είχε όρεξη για ταβλάκι (ήταν και καλός, πανάθεμά τον, στο πλακωτό) και επειδή δε σταματάω να παίζω μέχρι να κερδίσω, με πήρε τελικά στην αγκαλιά του γύρω στις 9 με 10 το πρωί. Μου έδωσε και κατάλαβα, με το ξυπνητήρι τα μπέρδεψα και τελικά όταν ξύπνησα κόντευε 6 το απόγευμα. Μέχρι να διαβάσω και τα νέα σχόλια (κύριε Δήμου, πάμε για παγκόσμιο ρεκόρ!) μου πήρε πάνω από ώρα!
Πάλι καλά που σε μας δεν το έστρωσε, αλλιώς δε θα συγχωρούσα τον εαυτό μου αν χιόνιζε στη γειτονιά και δεν έπαιζα χιονοπόλεμο! Ελπίζω αύριο να το στρώσει και αν όχι, μάλλον θα μετακινηθώ βορειότερα για να πάρω τη δόση μου.
Λέω να μην παίξω σήμερα. Έτσι κι αλλιώς, έπαιξα χθες με την ψυχή μου και κέρδισα ή μάλλον θριάμβευσα (LOL)! Βασικός μου κανόνας είναι όταν κερδίζω σε ένα παιχνίδι που είμαι πρωτάρης, να απέχω για λίγο για να μπορέσω να χαρώ τη νίκη μου πριν χάσω αμέσως μετά. Στη συνέχεια μπορώ πάντα να ξαναπροσπαθήσω. Αν το παιχνίδι εξακολουθεί να μου αρέσει και κερδίζω πού και πού (ή τουλάχιστον βελτιώνομαι παίζοντας), θα το συνεχίσω. Αλλιώς, δεν πειράζει, υπάρχουν και αλλού ...πορτοκαλιές (ελπίζω κύριε Δήμου να απάντησα και σε κάποια ερωτήματα που θέσατε στο αρχικό post).
Θέλω να διαμαρτυρηθώ εντονότατα για τις αποκαλύψεις του Πανιερώτατου και Ορθοτομούντα τον Λόγον της Αληθείας κ.κ.κ. Χατζόπουλου, σχετικά με τις αποκαλύψεις που κάνει μέσω των σχολίων του για τη ζωή στο Κατηχητικό, τις παραινέσεις του προς τα παιδιά και τους νέους (ιδίως σε ότι αφορά το σεξ), τους ιερούς κανόνες κλπ, ότι θα μου κλείσει το νεοσύστατό μου blog πριν καλά καλά το ανοίξω! Μα καλά, πάτερ(!), αν τα γράψετε όλα εσείς, τι θα μείνει για μένα; Θέλετε να μου φάτε τη δουλειά και εκτός από Ιερεύς και Ψυχαναλυτής να γίνεται και ...Μπλογκοφάγος; Δυο επαγγέλματα (συγγνώμη, "λειτουργήματα" ήθελα να πω) δεν σας είναι αρκετά; Δε φτάνει που ο Θεός θα με εμέσει (πφ! θα βρωμάω κιόλας, ειδικά αν έχει φάει τζατζίκι), θα μείνω και χωρίς blog. Πάει, τέλειωσε, είμαι καταραμένος :(
Για την ιστορία, να αναφέρω ότι το πόστο αυτό, εκτός από το βαλκα-Νικό ρεκόρ σχολίων (άντε και στο παν-γαλαξιακό ;), κατέχει και δύο άλλα ρεκόρ. Αυτά του Ταξιδιού Μέσα στον Χρόνο και των πολλαπλών μεταλλάξεων. Συγκεκριμένα, οι κ.κ. Χατζόπουλοι (προσέξτε, ξανά, τον πληθυντικό αγενείας…), ξεκίνησαν σαν αδιευκρινίστου χωροχρονικού συνεχούς ΑΤΙΑ (αγνώστου ταυτότητος ιπτάμενα αντικείμενα, κοινώς UFO), μεταλλάχτηκαν σε Πιτσιρίκειους κλώνους, ξεμεταλλάχτηκαν, έγιναν 52 ετών, και μετά ξαφνικά 70, και όλα αυτά σε λιγότερο από ένα συμβατικό 24ωρο.
Α βρε Σαλάτα-Σαλτάρω, είσαι ο μόνος που δεν θα μπορούσες να είσαι ο Χατζόπουλος. Παραείσαι αληθινός άνθρωπος για να είσαι… αυτός. Είσαι όμως μεγάλος… σού υποκλίνομαι.
Και επιτέλους, φτάσαμε τα 400!!! Τώρα, ως Κυρίαρχος του Σύμπαντος, μπορώ να κοιμηθώ ήσυχος :))
Δεν είχα κανένα λόγο να γράψω ξανά εδώ (άλλωστε το τελευταίο σχόλιο έγινε πριν 4 ώρες) και μάλλον έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του, αλλά να, το 397 στο πλήθος των σχολίων μου τη χαλάει. Θα ρίξω άλλα δυο ακόμα, να φτάσουμε τα 400 στρογγυλά, να χαρεί κι ο οικοδεσπότης με το ρεκόρ, να κερδίσω κι εγώ κανένα ποντάκι ακόμα!
Να και το No. 399. Μην τολμήσει κανείς να γράψει τίποτα. Τον έφαγα!!!
Λοιπόν, βρήκα χοντρό bug στον blogger! Όπως βλέπετε, τα τρία τελευταία σχόλια δεν έχουν μπει με τη σειρά που τα έστειλα (τουλάχιστον έτσι φαίνονται σε μένα). Δίκιο είχαμε λοιπόν με τον alombar42 που λέγαμε ότι κάτι πάει στραβά.
Τουλάχιστον σε αυτή την περίπτωση είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ βέβαιο, με ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ σειρά ότι όντως έστειλα το 400ο σχόλιο. Θριάμβευσα! Δοξάστε με! Ξεπεράσαμε και κάθε ρεκόρ (έστω και παίζοντας λιγάκι)!
Mickey, καλά κέρδισες, πλήρωνε τους καφέδες τώρα :)
ΝΔ said:
"Οι Ρωμαίοι έλεγαν aut liberi, aut libri - ή παιδιά ή βιβλία. Εγώ έχω γράψει πολλά βιβλία."
Καθόλου επιτυχημένη επιλογή(?) από εξελικτική σκοπιά.
Σήμερα ειναι Τετάρτη.Δηλαδή θα κάνω ντεμπούτο λίγο καθυστερημένα; Έστω,δεν πειράζει! Η ζωή είναι παιχνίδι με κανόνες. Αλλα μέχρι να τους κωδικοποιήσεις μέσα σου ίσως τελικά φτάνεις στα 80 σου ( αισιόδοξος ε;; ) Πως μπορώ να ξέρω πότε 8α δημοσιευτεί το επόμενο αρθράκι; ανυπομονώ να "παίξω" κι εγώ!
Καλο το παιχνιδι,αρκει να το διαχωρισουμε απο τον παλιμπαιδισμο.
Ειναι γελοιο να βλεπεις ενηλικες με συμπεριφορα ανηλικων.
This post has been removed by the author.
@georgia.m
Δεν μιλάτε ωραία αγαπητή μου κυρία!
Λυπάμαι, αλλά αν θέλετε να το "παίζετε" κουλτουριάρικα, δεν μας χαλάει το "βίτσιο" σας!
Ανακοίνωση Σχολίου
<< Home