Et in Arcadia ego
Δύσκολη νύχτα, λίγος ύπνος. Ένας επίμονος βήχας με τίναζε κάθε τόσο. Ίωση.
Περίεργο να σηκώνεσαι με βαρύ κεφάλι και να σε θαμπώνει μία Αλκυονίδα μέρα. Με τον ψυχρό, πλάγιο ήλιο του χειμώνα – χαρά των φωτογράφων.
Όχι, δεν τσακώνομαι πια. Πριν από τριάντα χρόνια αρπαζόμουν εύκολα, είχα έτοιμη την ειρωνεία και τον σαρκασμό στο τσεπάκι. Σπάνια έβριζα. Οι ψύχραιμες αιχμές πονάνε πιο πολύ από τις βρισιές.
Με τα χρόνια μαθαίνεις να ξεχωρίζεις τι είναι σημαντικό και τι όχι. Ο καυγάς είναι σπατάλη χρόνου και δυνάμεων. Όχι μόνο δεν αποφέρει τίποτα (αντίθετα με την διαφωνία που είναι η μητέρα της σκέψης) αλλά θολώνει το μυαλό. Όσοι έρχονται στο blog για να τσακωθούν, χάνουν τον χρόνο τους. Εγώ, τουλάχιστον, δεν θα πάρω.
Ελπίζω να περάσετε μία ωραία Κυριακή και σας κερνάω φωτογραφία τραβηγμένη πριν ένα χρόνο στην Αρκαδία, στο φαράγγι του Λούσιου.
Υ. Γ. Τώρα πληροφορούμαι ότι κάποιος (ή κάποιοι) κυκλοφορούν σε άλλα blogs ως Νίκος Δήμου (δυστυχώς τόσο εύκολο) και κάνουν αυτό που δεν θα έκανα ποτέ: αντικρούουν υβριστικά σχόλια για μένα. Τους ευχαριστώ για την υπεράσπιση - αλλά όχι για την πλαστοπροσωπία.
Εμένα θα με βρείτε σε αυτό το blog και στο www.ndimou.gr. Πάω και αλλού, αλλά, αν γράψω, θα είναι μόνο για να επαινέσω.
51 Comments:
Σωστά, όλα γίναμε διάσημα και πρέπει να δεχόμαστε οποιαδήποτε επίθεση (το ουδέτερο γένος για φεμινιστικούς λόγους). Άλλωστε καμμία λεκτική επίθεση δεν ισχύει στην ουσία: άλλο ένα κοινό της κοινότητας του blog με κοινότητα ιδρύματος. Καλημέρα.
--είχα έτοιμη την ειρωνεία και τον σαρκασμό στο τσεπάκι--
Εγώ αυτό το είδος άμυνας χρησιμοποιώ!!!
Άλλη μια μουντή κυριακή.....πρέπει να μετακομίσω σε μεγαλούπολη...δεν πάει άλλο
-----
www.skoumas.net
Σας τιμά οτι δεν 'αρπάζεστε' πια. Δεν είναι έυκολο να μην αρπάζεται κανείς με πολλά από αυτά που βλέπει γύρω του.
Όμως από την άλλη είναι και λίγο υγειής ο 'τσακωμός' δεν είναι; Προσφέρει την εξέλιξη σε κάποιες κατά τα άλλα βαρετές σχέσεις και σε επίπεδο επικοινωνίας εγώ τον προτιμώ από το να έχω στο πλάι μου 'αυλικούς και κόλακες'. Καλή ανάρρωση.
Πιστεύω ότι ο καλύτερος τρόπος άμυνας είναι η άγνοια και ίσως και μία λεπτή, διακριτική ειρωνεία που όμως να μην θίξει πολυ την προσωπικότητα του άλλου.
Ας θυμόμαστε αυτό: Οι ψύχραιμες αιχμές αφήνουν "σημάδια" για αρκετό καιρό.
Πιστεύω ότι όταν μας προσβάλλουν -είτε έμμεσα, είτε άμεσα- πρωτα προσπαθούμε να τους αγνοήσουμε μέχρι να σταματήσουν...κι αν συνεχίσουν, τότε μπορούμε να βρίσουμε (χωρίς να ξεπεράσουμε τα όρια).Γιατί (ειδικά όσον αφορά φίλους και γνωστούς, και όχι τον κάθε άγνωστο) εάν τον βρίσουμε, μετά δυο μέρες, μία βδομάδα μπορούμε να ανακαλέσουμε (έχοντας μετανιώσει για τον τσακωμό) και να το ξεχάσουμε ΚΑΙ οι δύο!!!
Όμως οι "ψύχραιμες αιχμές" και η ειρωνεία ζημειώνουν όχι μονάχα τον άλλον, αλλά και εμάς τους ίδιους και τη σχέση μας με τον άλλο...
...συγνώμη, γράψτε λάθος...
...αδιαφορία ήθελα να πω, όχι άγνοια...
ευχαριστώ.
Βασικά ότι δίνεις παίρνεις!
Τώρα το πως θα επιλέξεις να stike back είναι δικό σου θέμα. Για μένα η ειρωνία είναι ότι πρέπει....
Βέβαια το πιο όμορφο είναι να φύγει κατα κάποιον τρόπο ο εγωισμός και απο τις δύο μεριές. Ο εγωισμός είναι που κρατάει κακίες. Αν πέσει το οχυρό του απο την μία είναι σίγουρο και ότι απο την άλλη θα υπάρξει ανταπόκριση
(Τι καθόμαστε και λέμε...και δεν έχω κοιμηθει όλο το βράδυ...να σημειωθεί αυτό...μπορεί να λέω ότι να ναι τώρα)
@stressprovider:
Όταν θα είστε στην μεγαλούπολη θα λέτε:
"Άλλη μια μουντή Κυριακή..... καλύτερα όμως εδώ στο τρελοκομείο παρά πίσω στο νεκροταφείο. Ας πάω μια εκδρομή."
Άλλη μια μουντή Κυριακή..... καλύτερα όμως εδώ στο τρελοκομείο παρά πίσω στο νεκροταφείο. Ας πάω μια εκδρομή."
Δεν υπάρχει αμφιβολία...Αλλά μέχρι να βαρεθώ σε έναν καινούργιο χώρο θα περάσει αρκετός καιρός....Αξιοποιείς τα πάααντα γύρω σου μέχρι να στερέψεις...
Πως έλεγε και ο πράκτορας smith? Εμείς οι άνθρωποι είμαστε σαν τους ιούς...Εξαπλονόμαστε τρώμε και μετά πάμε αλλού...
Τώρα το πως θα επιλέξεις να stike back είναι δικό σου θέμα. Για μένα η ειρωνία είναι ότι πρέπει....
ΝΑ συμπληρώσω ότι η άνγοια δεν είναι ότι πρέπει. Πετάς πρώτα την ειρωνική κουβέντα (Απο αυτές που σφηνόνουν σαν σκουλήκια στο μυαλό του άλλλου) και μετά δεν ξαναμιλάς και το αφήνεις εκεί μέσα του μέχρι να σαπήσει!
Η στην χειρότερη αφιερώνεις το Fuck You των Archive!
------
σόρρυ για τα πολλά ποστς...βαριέμαι αφάνταστα! Πάλι καλά που έχω παρείτσα εδώ!
stressprovider said:
"Αλλά μέχρι να βαρεθώ σε έναν καινούργιο χώρο θα περάσει αρκετός καιρός....Αξιοποιείς τα πάααντα γύρω σου μέχρι να στερέψεις...
Πως έλεγε και ο πράκτορας smith? Εμείς οι άνθρωποι είμαστε σαν τους ιούς...Εξαπλονόμαστε τρώμε και μετά πάμε αλλού..."
Δυστυχώς έρχεται στιγμή που "you can get no relief" οπότε και η αλλαγή τόπου εξαφανίζεται σαν εναλλακτική λύση...
Δυστυχώς έρχεται στιγμή που "you can get no relief" οπότε και η αλλαγή τόπου εξαφανίζεται σαν εναλλακτική λύση...
Αφήστε αυτό το θέμα κύριε
Το έχω σκεφτεί και με πικραίνει.
Ακολουθούμενος λογικά
1) Δουλειά - Χόμπυ > Όλα μέσα απο το πισί
2) Ίντερνετ παντού
Άρα...θα έχω το ίδιο μηχάνημα με τα ίδια accounts όπου και να πάω...
Πάλι καλά που βρήκα κοπελιά!! Δεν παλεύεται! Αλλά what the fuck ...νέος είμαι...αν δεν ταξιδέψω τώρα πότε θα το κάνω; Όνειρο;;; NYC αλλά μάλλον για αγγλία με βλέπω σε μερικά χρόνια...ΜΟΝΙΜΑ!!!
-------
Chat το κάναμε εδώ μεσα; ΑΑΑΑ ρε ελληνική μπλοκόσφαιρα!!! I LOVE YOU :P
Ο καυγάς είναι σπατάλη χρόνου και δυνάμεων.
Αλλά και εκτόνωση... Αναρωτιέμαι αν η καθωσπρέπει διαφωνία προσφέρει κάτι τέτοιο. Ή αν η εκτόνωση του τσακωμού μπορεί να αντικατασταθεί με κάποια άλλη.
Και αυτό το λέω εγώ ε...
Εγώ πάλι πιστεύω πως αυτός ο επίμονος βήχας θα με πεθάνει..
Υποφέρω σχεδόν μια βδομάδα (εύχομαι περαστικά και σε σένα.)
και υποθέτω πως ο βήχας θα περάσει..
Η μαλακία μερικών δεν ξέρω..
Η μαλακία σε όποια γλώσσα και αν προφέρεται σχεδόν με τον ίδιο τρόπο εκτελείται.
Το ότι απέκτησες φανατικούς καθημερινούς σχολιαστές ήταν αναμενόμενο..
15 ποστ τουλάχιστον έχουν γραφτεί για την παρουσία σου εδώ, κολακευτικά η μη και είμαι σίγουρη πως θα γραφτούν άλλα τόσα..
Μέχρι να γίνει πλέον κάτι συνηθισμένο..
Όπως ένας διάσημος μετακομίζει στην γειτονιά και όλοι ασχολούνται μαζί του.
Σιγά σιγά συνηθίζουν, τον θεωρούν κομμάτι της καθημερινότητας τους και δεν προκαλεί πια καμία έκπληξη το γεγονός..
Ειδικά αν ο άνθρωπος αυτός μπαίνει στον κόσμο τους και δεν περιμένει να μπουν οι άλλοι στον δικό του.
Ειδικά όταν αρχίσει να παίζει τάβλι μαζί τους στο καφενείο.
Ειδικά όταν βοηθήσει τις νοικοκυρές να απλώσουν τα σεντόνια τους στα πλυσταριά, ειδικά όταν παίξει με τα παιδιά μπάλα στην αλάνα..
Η αποδοχή και η αφομοίωση δεν νομίζω πως είναι το ίδιο με την εξομοίωση.
Μια ξεχωριστή προσωπικότητα παραμένει ούτως η άλλως ξεχωριστή.
Εκείνο που πραγματικά βλέπω με χαρά είναι ότι με την νέα χρονιά και την δική σου άφιξη στην «γειτονιά» μας ξαφνικά σταμάτησε κάθε εχθροπραξία –εκτός ελάχιστων περιπτώσεων (η μαλακία που λεγαμε).
Σύμπτωση.
Από την μέρα εκείνη έχω διαβάσει μερικά από τα καλύτερα κείμενα εδώ.
Πολλοί ξαναθυμηθήκαν τον παλιό καλό εαυτό τους, άλλοι απλώς βρήκαν έναν νέο..
Όπως και να χει έπαιξες αθέλητα -θέλω να πιστεύω- τον ρολό του καταλυτή.
Το διάλυμα έμοιαζε κορεσμένο αλλά τελικά δεν ήταν.
Σου εύχομαι περαστικά και ζητώ συγνώμη για το μακροσκελές σχόλιο-πρώτη και τελευταία φορά- αλλά δεν ήθελα να ποστάρω χρησιμοποιώντας το όνομα σου και ρισκάροντας να μην με διαβάσει κανείς-ίσως καμιά δεκαριά λόγω ονόματος.
Ο ενικός επιβάλλεται μια και σήμερα νιώθω πως απευθύνομαι σε συνομήλικο..
Αυτός ο βήχας τα φταίει όλα…
Η φωτογραφία σου αγαπητέ οικοδεσπότη λέει περισσότερα από τα λόγια σου. Η απόλυτη ηρεμία.
Αναρωτιέμαι πόσοι άνθρωποι θα είχαν διάθεση για τσακωμούς αν κάθε πρωί που ξύπναγαν έβγαιναν στη βεράντα τους κι έβλεπαν αυτή τη θέα.
Υ. Γ. Τώρα πληροφορούμαι ότι κάποιος (ή κάποιοι) κυκλοφορούν σε άλλα blogs ως Νίκος Δήμου (δυστυχώς τόσο εύκολο) και κάνουν αυτό που δεν θα έκανα ποτέ: αντικρούουν υβριστικά σχόλια για μένα. Τους ευχαριστώ για την υπεράσπιση - αλλά όχι για την πλαστοπροσωπία.
Πιστεύω ότι ήταν κάτι αναμενώμενο. Το όνομα στις μέρες μας παίζει πραγματικά μεγάλο ρόλο, απο τις πολυεθνικές μέχρι την μεγαλύτερη οικογένεια σε ένα χωρίο!
Θα πρέπει ο σύγχρονος άνθρωπος να περάσει από αρκετά αφαιρετικά φίλτρα ώστε να έχει αυτή τη δυνατότητα, «epikairos». Και για να αφαιρέσεις θέλει προσπάθεια. Προσπάθεια κατ’ αρχήν στο ν’ απορρίψεις, πρωτίστως, τον διαμορφωμένο εαυτό με την κρούστα που έχει αποκτήσει στο διάβα του, και προσπάθεια στο να τον ξανασυναντήσεις κάτω απ’ αυτήν, ώστε να σε οδηγήσει μέσω «υπόγειων διαδρομών» στην Αρκαδία σου, στον αληθινό, ειλικρινή ή και παιδικό εαυτό, στον εαυτό που μάχεται να υπερασπιστεί τις ρίζες του. Έστω κι αν οι διαδρομές μας μας τράβηξαν μακριά, ίσως να ήταν και μια αναγκαιότητα αυτό, ώστε ν’ αναρωτηθούμε για το δρόμο της επιστροφής στο σημείο που ονειρευτήκαμε τον καλύτερό μας εαυτό.
Το να βρείς εναν "αντίπαλο" καταφανώς "λάθος" (υβριστή, κομπλεξικό,φασίστα, you-name-it) και να αδειάσεις πάνω του τα ρεβόλβερ της καλοζυγισμένης ειρωνείας είναι καλή γυμναστική και ακόμα καλύτερη βαλβιδα
αποσυμπίεσης, ειδικά αν δεν διαθέτεις ιώβειο υπομονή.Μακροπρόθεσμα όμως,σε ένα μέσο όπου τα γραπτά μένουν, μπορεί να ζημιώσει την εικόνα σου ("ο Νίκος Δήμου; πολύ μαλάκας-όλο τον έξυπνο κάνει"), συνεπώς θα συμφωνήσω ότι είναι αντιπαραγωγικό, αλλά όχι ότι θολώνει την κρίση σου: την κρίση των άλλων για σένα θολώνει. Η δική μου μικρή διαδικτυακή πείρα αυτό μου έχει μάθει.
Προς annie:
Πρόκειται όμως πράγματι για τόσο συνειδητή προσπάθεια; Ζούμε προσπαθώντας ενστικτωδώς να βρούμε ένα puffer zone με τους άλλους ώστε να μην διαλυθεί το εγώ μας. Οι "παράπλευρες απώλειες" σε αυτή τη διαδρομή καθορίζουν και τον "καλύτερο" εαυτό μας. Ως δια μαγείας αυτές οι απώλειες παύουν κάποτε να συμβαίνουν και μένουμε με τον "καλύτερο" εαυτό μας. Το "παιδί" που κάποτε είμαστε μπορούμε να το έχουμε μόνο σαν δυνατή ή ασθενή ανάμνηση.
Eνώ έγραφα ένα σχόλιο, έκανε σεισμό (και το διέγραψα)...
Φυσικά, για έναν ορθολογιστή αυτά τα δύο (το σχόλιο και ο σεισμός) δεν συνδέονται με σχέση αιτίου-αιτιατού.
6.4 νότια της αθήνας.
Εδώ στην Άρτα κούνησε αρκετά!!
Ας ελπίσουμε πως όλοι οι άνθρωποι είναι καλά. Τα 'χει κι αυτά η φύση, γι' αυτό είναι όμορφη!
spi_der αυτή την άσκηση σκοποβολής την έκανα στα νιάτα μου και δεν αρνούμαι ότι την χάρηκα μερικές φορές (μου αρέσουν και τα western). Αλλά μεγαλώνοντας αφαιρείς (σωστό annie) καιεπικεντρώνεσαι. Όχι σε ενδιαφέροντα (εκεί απλώνομαι) αλλά σε πυρήνα. Σε ουσία.
Είναι και ο χρόνος λίγος πια και δεν σπαταλιέσαι.
Α, ναι, ο σεισμός. Μία υπενθύμισή του μπορεί να διδάξει την διαφορά των σημαντικών από τα ασήμαντα.
Κύριε Δήμου, είμαι παλιός σας γνώριμος, από τα γυμνασιακά μου χρόνια. Θυμάμαι τη νεαρή φιλόλογο (έκανε τη διαφορά, μόνη της μέσα σ΄ έναν αρτηριοσκληρωτικό ελληνοχριστιανικοακροδεξιό Σύλλογο καθηγητών, στο Α' Λύκειο Καλαμάτας, στα τέλη της δεκαετίας του '70) να μας συστήνει το ξαφνιαστικό "η δυστυχία του να είσαι Έλληνας" στην τάξη της Β' Λυκείου.
Από τότε σας διαβάζω, στα βιβλία σας, σε εφημερίδες παλιότερα, σε περιοδικά, στο Διαδίκτυο - και να τώρα που σας βλέπω και ιστολόγο, με καινούριο ιστολόγιο!
Χαίρομαι πάντα να σας παρακολουθώ κι ας διαφωνώ πολλές φορές μαζί σας. Μια διαφωνία, άλλωστε, είναι η αφορμή του παρόντος σχολίου: γνώμη μου είναι πως το Διαδίκτυο ΔΕΝ είναι κάτι υπερβολικά σημαντικό ή επαναστατικό για την επικοινωνία των ανθρώπων.
Πραγματικές τομές στην ιστορία του πολιτισμού ήταν η τυπογραφία, ο τηλέγραφος, το τηλέφωνο, ο σιδηρόδρομος - αυτά ήταν που ένωσαν τον πλανήτη και εκμηδένισαν τις αποστάσεις. Το Διαδίκτυο δεν κάνει τίποτα περισσότερο, απλώς δίνει τη δυνατότητα για πιο γρήγορη και φτηνή επικοινωνία.
Όσο για τη δυνατότητα έκφρασης που παρέχει - είναι καλή ως κατά μόνας ψυχοθεραπεία ή ψυχαγωγία, αλλά δώρον άδωρον από κάθε άλλη άποψη. Ο λόγος είναι πως η πληθώρα (η απίστευτη πληθώρα) υλικού ακυρώνει εν τω γενάσθαι ο,τιδήποτε σημαντικό λέγεται ή γράφεται, στα ιστολόγια για παράδειγμα. Υπάρχει μεν στην ιστολογόσφαιρα, αλλά είναι καταδικασμένο να συνυπάρχει με άπειρο πλήθος ανούσιων πραγμάτων - άρα χωρίς ουσιαστική εμβέλεια.
Αυτό δεν είναι η πεμπτουσία της μετα -νεωτερικότητας; όλες οι απόψεις, όλες οι ιδέες να έχουν βήμα! Ο απέραντος ωκεανός του χυλού που δημιουργείται κατ' αυτόν τον τρόπο καταπίνει τα πάντα - και τα όποια αξιόλογα, μαζί με τις σαχλαμαρίτσες.
Έτσι μένει ελεύθερο το πεδίο στις ομάδες / δυνάμεις που μπορούν να καθοδηγήσουν την κοινή γνώμη (και τις αγορές, βεβαίως) με τους γνωστούς ή μισο-γνωστούς μηχανισμούς χειραγώγησης (και παρακολούθησης και καταστολής) που έχουν στη διάθεσή τους. Και δε μπορεί κανείς να πει κουβέντα για τη δημοκρατικότητα του όλου σκηνικού, καθώς, να, σου λέει - είσαι απολύτως ελεύθερος να μιλήσεις, να γράψεις, να δημοσιοποιήσεις ό,τι θέλεις!
Νομίζω πως σύντομα (ο χρόνος τρέχει πια με μεγάλες ταχύτητες) θα γίνει κατανοητό πως το Διαδίκτυο δεν απαντά σε κανένα ουσιαστικό πρόβλημα επικοινωνίας. Και τότε θα πρέπει να προβλημαστιστούν σοβαρά (οι ενδιαφερόμενοι) περί του δέον γενέσθαι. Γιατί, αν η επικοινωνία δεν είναι αυτοσκοπός αλλά και μέσον για παραγωγικές δράσεις (οποιασδήποτε μορφής) τότε αναγκαστικά θα πάρει καινούρια χαρακτηριστικά: θα ευνοήσει την τοπικότητα και νέες συλλογικότητες, με απτή παρουσία στην πραγματική ζωή. Το (πολύ) υπόλοιπο θα παραμείνει άγευστος χυλός.
Στο μεταξύ, ως νεώτερος μεν - αλλά παλαιότερος ιστολόγος, σας καλωσορίζω στο ήδη κοτζάμ μεγάλο διαδικτυακό καφενείο όπου ακούγεται η ελληνική γλώσσα και σας εύχομαι η παραμονή σας σ' αυτό να είναι ευχάριστη και δημιουργική.
*
Γιατί να είμαι φρόνιμος
τώρα που είμαι γόνιμος;
- ένας σεισμός και χάνεσαι
και παύεις να αισθάνεσαι!
Άκης Πάνου
δεν υπάρχει πυρήνας. δεν υπάρχει ουσία. δεν υπάρχει τίποτα. ακόμα και ο πυρήνας των ατόμων είναι γεμάτος κενό. αυτό που είναι συμπέρασμα για μένα, είναι αυτονόητο σημείο εκκίνησης για άλλον. όλες οι καταστάσεις είναι σημαδεμένες: περιορίζονται από το πλαίσιο, από τις αρχικές συνθήκες, από το μυαλό. και, δυστυχώς, όλη η παρουσία μας σε αυτόν τον πλανήτη, φαίνεται ότι είναι μια προσπάθεια απλά να ανακαλύψουμε πώς λειτουργούν από τα συστήματα μόνο τα αξιωματικά. είμαστε στο στάδιο εκείνο όπου ανακαλύπτουμε την ύπαρξη δεδομένων. ακόμη μακριά από το να αρχίσουμε να συνδυάζουμε δεδομένα όχι για να ικανοποιούμε άγνωστους νόμους και να επαληθεύουμε παρατηρήσημα φαινόμενα.
Λάτρεις της φωτογραφίας ήμουν ανέκαθεν, έχω ασχοληθεί με αυτό το χόμπι αρκετά, μέχρις όπου το έκοψα μια για πάντα. Η αιτία ας αναφερθεί ένα ξενόγλωσσο αμερικάνικο βιβλίο, ο συγγραφέας μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή. Όπως και το ακριβές περιεχόμενο, το οποίο θα συνοψίσω στο εξής: «Θέλω να θυμούμαι το παρελθόν όπως το βίωσα εγώ και όχι όπως (ενδεχομένως) πραγματικά ήταν.» Ο ήρωας της ιστορίας δεν έχει φωτογραφίσει ή φωτογραφηθεί ποτέ.
Έτσι έχουν τα πράγματα και με τον Νίκο Δήμου. Θέλω να τον θυμάμαι όπως τον βίωσα μέσα από τα βιβλία του, σαν ήρωα παλεύοντας τα κακά πνεύματα της σύγχρονης Ελλάδος και όχι από αυτό το chat room. Το τελευταίο χαλάει τη σούπα.
Ο άνθρωπος Ν. Δ. λίγο έως καθόλου δεν με ενδιαφέρει. Ποτέ μου δεν έχω διαβάσει έναν βιογραφικό κάποιου συγγραφέα ή έχω αναλωθεί με κουτσομπολιά γυναικίστικα. Πέρα από το εάν έχει σπουδάσει κάτι, άσχετα εάν το τελευταίο λίγο με ενδιέφερε στην ουσία.
Αυτά ως εξήγηση για το κάπως επιθετικό ύφος της τελευταίας επιστολής μου.
Εγώ εκ μέρους πάντως θα πάψω να διαβάζω τα replies. Θα συνεχίζω να κρίνω τα κύρια θέματα, αυτά και μόνον αυτά.
Πανος γράφει:
"το Διαδίκτυο ΔΕΝ είναι κάτι υπερβολικά σημαντικό ή επαναστατικό για την επικοινωνία των ανθρώπων".
Έχω γράψει ένα βιβλίο και εκατοντάδες άρθρα για το θέμα, αγαπητέ Πάνο, δεν σκοπεύω να τα επαναλαβω εδώ.
Σεβαστή η γνώμη σου αλλά λανθασμένη. Ήδη σήμερα ούτε η επιστήμη και η έρευνα, ούτε η παιδεία, ούτε η οικονομία, ούτε η διοίκηση θα μπορούσαν να ζήσουν μία ώρα χωρίς το Διαδίκτυο.
Το Διαδίκτυο δεν είναι μόνο το surfing και τα blogs. Eίναι το σύνολο των πληροφοριών και γνώσεων που διαρκώς ανανεώνεται - και κυρίως που είναι όλα διασυνδεδεμένα μεταξύ τους. Σήμερα, αν θες να μάθεις τις προδιαγραφές ενός νέου κινητού, την πολιτική κατάσταση στην Μανζουρία, τις νεότερες εξελίξεις στον καρκίνο του μαστού, την σχέση της φιλοσοφίας του Σπινόζα με το ταλμούδ, τις τιμές των μετοχών στην Μελβούρνη, το πόσες φορές απαντά η λέξη ήθος στον Αισχύλο - μόνο το διαδίκτυο μπορεί να στα δώσει.
Το επιχείρημα ότι υπάρχουν εκεί και σκουπίδια δεν σημαίνει τίποτα. Το 80% των βιβλίων που κυκλοφορούν είναι σκουπίδια - αυτό δεν απαξιώνει τα βιβλία. Σαφώς υπάρχει πολλή πληροφορία - αλλά υπάρχουν μέσα και προγράμματα να ελέγχουμε και να κρίνουμε.
Η σύγκριση με τις τεχνολογίες που αναφέρεις δεν είναι δυνατή γιατί αυτές επέφεραν μόνο ποσοτικές αλλαγές - εδώ έχουμε μία ποιοτική μετάλλαξη της ανθρώπινης ζωής. Σκέψου μόνο την τηλε-εργασία και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση.
Και που πότε υπήρξαν κοινότητες όπως αυτή εδώ;
Κύριε Δήμου, δεν αμφισβητώ καθόλου τη χρηστικότητα (και χρησιμότητα) που έχει το Διαδίκτυο ως πηγή πληροφοριών - ουσιαστικά μια μεγάλη, συνεχώς ενημερωνόμενη βιβλικοθήκη. Και γιατί να το κάνω - αφού το χρησιμοποιώ κι εγώ, εδώ και πολλά χρόνια - και είναι άκρως εξυπηρετικό!
Το πρόβλημα ξεκινάει όταν ζητάμε (ή φανταζόμαστε) από /για το web κάτι παραπάνω. Ε, δεν το έχει αυτό το κάτι! Ούτε καν αποτελεί εγγύηση ελεύθερης επικοινωνίας (σε περιόδους κρίσης), γιατί ο έλεγχός του δε βρίσκεται στα χέρια των χρηστών, αλλά σε άλλα χέρια.
*
Το 80% των βιβλίων είναι σκουπίδια; Αναλογικά, τότε, τι ποσοστό των κειμένων που διακινούνται στο Διαδίκτυο ΔΕΝ είναι; Αυτό το (όποιο) ποσοστό, έχει καμιά σοβαρή (επικοινωνιακή) τύχη - πέραν της χαράς του συντάκτη τους οτι "είναι στο ιντερνετ";
*
Το "φασόν" του ηρωικού παρελθόντος δεν ήταν τηλε-εργασία; Τα αυτοκρατορικά "δίκτυα επικοινωνίας" των Περσών, του Αλεξάνδρου και των Ρωμαίων, ποια επί της ουσίας διαφορά έχουν με την "ηλεκτρονική διακυβέρνηση";
Και η Αμερική ανακαλύφθηκε από αργοκίνητες καραβέλλες, όχι από GPS...
Και που πότε υπήρξαν κοινότητες όπως αυτή εδώ;
Για όνομα του Θεού... (τρόπος του λέγειν). Όχι και "κοινότητα" το διαδικτυακό καφενείο...
άκουσα κάπου.. κάποτε.. σε μια ομιλία.. ότι μέσα απ μια χαώδη κατάσταση όπου υπάρχουν ανεξέλεκτες ενέργειες μικρών μικρών πυρήνων.. μπορεί να βγει κάτι οργάνωμενο σε πιο ψηλό επίπεδο από τους μικρούς πυρήνες.. μ'άρεσε και το κράτησα.. αναμένω τον χρόνο να δω τι 'πλάσμα' ή 'πλάσματα' θα βγάλει το διαδίκτυο..
Αχ ρε Πάνο, είμαι βέβαιος ότι κάποιος προπάππος σου όταν βάλανε ηλεκτρισμό στο χωριό του θα έλεγε, εντάξει ρε παιδιά, βλέπαμε και με τα κεριά.
Χρήσιμος ο δαίμονας της αμφιβολίας αλλά το χειρότερο είναι όταν γινεται άρνηση και συντηρητισμός.
Αγαπητέ Πάνο,
Είτε το Διαδίκτυο είναι αυτό που πιστεύει ο Δήμου, είτε όχι, εσένα προσωπικά σου χρησιμεύει σε κάτι; Αν ναι χρησιμοποιήσε το. Δεν υπάρχει λόγος να το φιλοσοφούμε και πολύ γιατί χάνουμε την ουσία.
Nαι, αλλά πάντα είναι χρήσιμοι και οι "άπιστοι Θωμάδες" σαν τον Πάνο: είναι το απαραίτητο acid test που θα διακρίνει το αληθινό κόσμημα απο τη μαϊμουδιά.
Πάντως, Πάνο, μην υποτιμάς ούτε καν τα καφενεία ως κοινότητες.Τα πάλαι ποτέ "γαλάζια και πράσινα καφενεία" ήταν χώροι "ζυμώσεων"("εγώ πάντως λέω ότι ο Κοσκωτάς ήταν πράκτορας των αμερικάνων"),γραφεία δημοσκοπήσεων,("πάντως εγώ τον Τρίτση θα τον έβαζα στο Οικονομίας")virtual διακυβέρνηση ("με κάνεις υπουργό για μια μέρα;")
και λαϊκά δικαστήρια ("έλα εδώ κύριε κράτος") all rolled in one.
mary: οι εταιρείες και τα συμφέροντα θα καταπιούν τους πόθους του Νίκου Δήμου. Αμήν. Όμως, εσείς, είσθε Κυπρία. Ξελιγώνεστε για μένα. Άρα.
κ. Πάνο,
αντιλαμβάνομαι τον σκεπτικισμό σου όσον αφορά την ιστορική αξιολόγηση του διαδικτύου ως μέσου. Συνυπογράφω επίσης ότι δεν διαθέτει τον αποκεντρωτικό χαρακτήρα που θα εξασφάλιζε απολύτως την ελεύθερη έκφραση.
Διαφωνώ κυρίως ως προς την υφιστάμενη κατάσταση του περιεχομένου του ίντερνετ και εξηγούμαι: Δόξα τω θεώ (λέμε τώρα...) οι μηχανές αναζήτησης είναι αρκετά εξυπηρετικές ώστε να αποφεύγουμε τα σκουπίδια. Όσον αφορά τον όρο σκουπίδια, κανείς που βάζει την υπογραφή του σε αυτά δεν νομίζω ότι τα θεωρεί τέτοια. Αντίθετα το κάνει πιστεύοντας ότι είναι άξια λόγου και εμείς οφείλουμε τουλάχιστον να σεβαστούμε αυτή του την πεποίθηση. Δεν μας αναγκάζει κανείς ούτε να τα διαβάσουμε ούτε να τα ασπαστούμε. Αντίθετα το ίδιο το μέσο είναι τέτοιο που με ευκολία τα παραβλέπουμε (σε αντίθεση π.χ. με τη τηλεόραση που ώρες ώρες ότι και να βάλεις δεν βλέπεται). Με την ίδια ευκολία μάλιστα μπορούμε να ασχοληθούμε με κάτι για ώρες. Δεν διαφωνώ ότι κάποιες ενδιαφέρουσες φωνές ίσως παραβλέπονται λόγω της μαζικότητας του μέσου, αλλά δυνητικά ακούγονται.
Τώρα όσον αφορά τα περί "ηλεκτρονικής διακυβέρνησης" ναι μεν και εγώ σκέφτομαι ότι ουσιαστικά τίποτα δεν έχει γίνει τουλάχιστο στην Ελλάδα αλλά και τα ηλεκτρονικά καφενεία κάτι είναι. Ρώτα κανά βουλευτή να σου πει πόσους καφέδες πίνει ημερησίως την προεκλογική περίοδο... Άσε που ορισμένα μπλόγκς έχουν γίνει και ηλεκτρονικές ταβέρνες με e-ρετσίνα και αντάρτικα...
Πάνος: ο έλεγχός του δε βρίσκεται στα χέρια των χρηστών, αλλά σε άλλα χέρια
Πάνο, δεν μου τα είπες αυτά :)
Ξέρεις φυσικά για το Δίκτυο, οτι:
- φτάχτηκε για να επιζήσει ένα πυρηνικό πόλεμο
- φτιάχτηκε ώστε να μην υπάρχει κεντρική αρχή
- συντηρήθηκε, αναπτύχθηκε και γιγαντώθηκε στην ίδια αυτή λογική
- η Microsoft δεν κατάφερε (παρότι προσπάθησε και το δήλωσε) να φτιάξει το δικό της
- το Echelon δεν κατάφερε να το ελέγξει ("ακόμα", εντάξει)
Ναι, δεν είναι παρά ένα ακόμα μέσον επικοινωνίας.
Ομως ΤΙ ΜΕΣΟΝ έ;
Το μοναδικό "πολλοί προς πολλούς", μια μικρογραφία της άμεσης δημοκρατίας.
Οι έχοντες και κατέχοντες έχουν εξουσία - δεκτόν.
Οι απέναντι όμως, έχουν ανταρτοπόλεμο και το Δίκτυο τον ευνοεί, από τη φύση του.
Οχι, δεν είναι βέβαια η ελευθερία, είναι όμως μια ρωγμή.
Πάνο, ένα και μόνο κομμάτι του internet, το email, έφερε τόση επανάσταση στην επικοινωνία όση και το τηλέφωνο ή ο τηλέγραφος που αναφέρεις, καταργώντας πρακτικά το fax. Άμεση, γραπτή επικοινωνία, με ταυτόχρονη αποστολή σε πολλούς παραλήπτες και με δυνατότητα συνημμένων αρχείων.
Αυτή τη στιγμή στη δουλειά μου, "πονάει" το ίδιο αν πέσει το τηλεφωνικό μας κέντρο ή ο mail server μας...
Πόσο μάλλον που το internet δεν είναι μόνο το email, αλλά τόσα άλλα!
Ο καυγάς είναι σπατάλη χρόνου και δυνάμεων
Εμένα με ξεκουράζει !...
Παίδες (και κόρες) αποδείξτε οτι το καφενείο μπορεί να γίνει ...χρήσιμο καφενείο, ακόμα και κοινότητα: βάλτε ιδέες/ κέφι/ διάθεση / λίγο χρόνο και προτείνετε κάτι καλό και αποτελεσματικό για να "επικοινωνήσουμε" το θέμα: Γιατί πρέπει να αποτραπεί το τσιμεντάρισμα και η καταστροφή του Θερμαϊκού Κόλπου.
*
Κι αν γίνει κάτι τέτοιο, να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μου αν ξαναπώ κακή (αμφισβητική) κουβέντα για το Διαδίκτυο!
*
Με την άδειά σας (και το χαμόγελό σας, ελπίζω) κ. Δήμου...
Το διαδίκτυο δεν είναι απλώς μια μεγάλη βιβλιοθήκη, που ενημερώνεται συνεχώς. Σου δίνει και ταχύτατη πρόσβαση στις πηγές (μέσω των μηχανών αναζήτησης). Γιατί μπορεί να έχεις στη βιβλιοθήκη σου σε έντυπη μορφή χιλιάδες βιβλία και να μην μπορείς να τα χρησιμοπoιήσεις.
Ο υβρίζων με τον κλασσικό τρόπο δεν κάνει τίποτε άλλο από να προσπαθεί να χαμηλώσει έναν άλλον για να βελτιώσει το σχετικό του ύψος. Ανασφάλεια δείχνει η ύβρις και μόνο τον υβρίζοντα μειώνει. Ποτέ τον δέκτη.
Με την ευκαιρία της ανάρτησης της πολύ όμορφης φωτογραφίας του Ν.Δ. από τον Λούσιο, και προσπαθώντας να συμβάλω στην αναφορά σ' αυτό το παραδεισιακό τοπίο, μόλις ανήρτησα κι εγώ μιά δική μου από τον Λούσιο στο Blog μου. Προσκαλώ τον επισκέπτη να ρίξει μιά ματιά...
Η εικόνα, ο ήχος και το κείμενο έχουν εντελώς διαφορετικές ιδιότητες και γι’ αυτό ο άνθρωπος χρειάζεται διαφορετικού τύπου αισθητήρες για να τα αντιληφθεί: μάτια για τη φωτογραφία, αυτιά για τη μουσική, μάτια / αυτιά / αφή για τους τυφλούς για το κείμενο. Η ψηφιακή τεχνολογία μεταφράζει όλα αυτά στην ίδια γλώσσα: σε 0 και 1.
Από αυτήν την άποψη, η ψηφιακή τεχνολογία, μας ξεπερνάει. Ίσως να μην είναι πλέον ‘επεκτατική’ (δεν είναι σαν αυτοκίνητο που τρέχει πιο γρήγορα από τον άνθρωπο, αλλά ‘συνθέτει’ με τρόπο που μόνο ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορούσε μέχρι πρότινος – κι αυτός, σε διαφορετικά κέντρα).
Ας φανταστούμε λοιπόν τι επανάσταση μπορεί να φέρει μόνο και μόνο αυτή η κοινή γλώσσα, στην επικοινωνία. Συνημμένο αρχείο ήχου, εικόνας, κειμένου, δεδομένων, πρόγραμμα; Θα ήταν αλαμπουρνέζικα πριν λίγα χρόνια.
Επίσης... (επόμενο post)
Όλες οι "παραδοσιακές" κοινωνίες είχαν ένα τρόπο υπολογισμού του χρόνου. Αν όμως κοιτάξουμε την πλειοψηφία του πληθυσμού, το "πότε" εξαρτιόταν από το "που". Ο χρόνος ήταν συνδεδεμένος με το χώρο. Κανένας δεν μπορούσε να πει την ώρα της ημέρας χωρίς να αναφερθεί σε κάποια άλλη δραστηριότητα: τι έκανε, που βρισκόταν, τι είδε, κτλ.
Το "πότε" άρχισε να αποσυνδέεται από το "που" με την εφεύρεση του μηχανικού ωρολογιού και τη διάδοσή του στις αρχές του 19ου αιώνα. Το ρολόι μας έδωσε τη δυνατότητα να υπολογίζουμε ομοιογενώς το χρόνο, ανεξάρτητα από το που βρισκόμαστε και τι κάνουμε. Είμαστε στη δουλειά μας και δίνουμε ραντεβού στις έντεκα παρά τέταρτο σε ένα καφέ. Η λειτουργία αυτή δεν είναι τόσο αυτονόητη όσο μας φαίνεται.
Φυσικά, το "πότε" παραμένει ακόμα συνδεδεμένο με το "που": τα κράτη μας έχουν διαφορές ώρας. Ακόμα και στην επιτομή της παγκοσμιοποίησης - όπως τα πρακτορεία ειδήσεων και τα χρηματιστήρια - υπάρχουν ρολόγια που δείχνουν τις ώρες στα διάφορα μέρη του κόσμου.
Οι έννοιες του χώρου και του χρόνου αλλάζουν δραστικά και για πρώτη φορά μετά την εφεύρεση του ωρολογιού χάρη στο Διαδίκτυο. Η έννοια του χρόνου όπως την ξέρουμε στον αληθινό κόσμο δεν υπάρχει στο Διαδίκτυο. Το νέο περιβάλλον είναι ανοικτό όλο το 24ωρο και δε νυχτώνει ούτε ξημερώνει. Μπορούμε να κάνουμε τη φορολογική μας δήλωση, να ψάξουμε για δεδομένα, να κάνουμε τις αγορές μας, να συζητήσουμε με ανθρώπους οποτεδήποτε το θελήσουμε.
Επίσης, το Διαδίκτυο δε βρίσκεται "κάπου" με τη φυσική έννοια. Είναι παντού (στα εκατομμύρια ηλεκτρονικούς υπολογιστές που το συνθέτουν) και πουθενά. Ο "κυβερνοχώρος" είναι τόσο αφηρημένος σαν έννοια όσο ο "κυβερνοχρόνος".
Η τελευταία μεγάλη αλλαγή στον κόσμο μας (η βιομηχανική επανάσταση) επέδρασε και στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τις έννοιες "χώρος" και "χρόνος". Οι ίδιες έννοιες αποκτούν μια πρόσθετη διάσταση στις μέρες μας. Είναι ένα αντιπροσωπευτικό σημάδι του μεγέθους της αλλαγής που συντελείται.
_____________________________
Δημοσιεύτηκε σε διαφορετική μορφή στην εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Χαίρομαι όταν η κοινότητα (γιατί είμαστε κοινότητα: μοιραζόμαστε τον ίδιο κυβερνοχώρο και τα ίδια ενδιαφέροντα) δίνει καλύτερες και πληρέστερες απαντήσεις από μένα.
Μια κοινότητα δεν ορίζεται στατικά αλλά δυναμικά και ένα άτομο μπορεί να συμμετέχει σε πολλές. Κι αυτή είναι άλλη μία επανάσταση του Internet από την εποχή των BBS και των Newsgroups. Άνθρωποι σκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο αλλά με κοινά ενδιαφέροντα και νοοτροπία μπορούσαν να επικοινωνούν και να δημιουργούν ομάδες.
Για το τσιμέντωμα του Θερμαϊκού βέβαια δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά - εδώ έχει τσιμεντωθεί όλη η Ελλάδα με την συναίνεση (και ενεργο συμμετοχή) των Ελλήνων. Αλλά με τους ακτιβιστές της Θεσσαλονίκης θα το πολεμήσουμε.
Για το τσιμεντάρισμα του Θερμαϊκού: έρχονται δημοτικές εκλογές... Δημιουργούνται γραμμάτια... Σϋμφωνα με μεγαλοστέλεχος του Παπαγεωργόπουλου (αχ, σε τι πόλη ζω! δίδυμο με τον Ψωμιάδη!!!), υπάρχουν κάποιες προσφυγές κατοίκων που θα 'καθαρίσουν' μέχρι το Μάρτιο. Σκοπεύουν να δημιουργήσουν 'θεματικά πάρκα'. Είναι μεγάλο θέμα... Το μπαρ INTERNI πώς πήρε άδεια πάνω στην παραλία; Αύγουστο μήνα χτίστηκε το (πρώην) αναψυκτήριο... Αύγουστο έντυσε με τεράστιες λαμαρίνες και το μέρος για το νέο Δημαρχείο στο κέντρο του κέντρου. Έκοψε τα τεράστια πεύκα που ήταν εκεί (τα έχουμε πολλά βλέπεις!) και από τότε δεν είδα άλλη εργασία...
Evlepa mia ekpomph sth thleorash kai rotousan poio einai ta tria agaphmena sou zoa gia na kanoun ena supermarket psychologiko test. Ego skefthka amesos...
gata,gata,gata
asxeto alla na perase to blog me tous gatoulhdes kai diavasa ta poihmata sou sxetika...kai ithela na po ki ego th trela mou gia ayta ta zoa. Pos allios na prosopopoihthei h agaph. Monaxa sth grimatsa kapoiou gatou...moustakia kai skoupidotenekedes
et in blog ego
"Με την ιδέα να γίνει υφυπουργός Δημόσιας Τάξης φλερτάρει εδώ και χρόνια ο βουλευτής της ΝΔ κ. Π. Καμμένος. Δεν ξέρω όμως τι συνέβη ξαφνικά προ ημερών και πρότεινε να καταργηθεί το υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Και τι πρέπει να γίνει; Κατά τον βουλευτή θα πρέπει να ιδρυθεί υφυπουργείο Εθνικής Ασφαλείας που θα υπάγεται στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας"
αυτό τον διαβάσαμε στη διαπλεκόμενη εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ. (φυσικά, δεν ξέρω αν είναι διαπλεκομένο ΤΟ ΒΗΜΑ, όμως, υιοθετώ την άποψη του Γιώργου Καρατζαφέρη, που τον υπερψήφισε μεγάλος αριθμός ελλήνων πολιτών στις τελευταίες ευρωεκλογές).
ο πάνος καμμένος, ως εκλεγμένος υπηρετής του ελληνικού λαού, άρα ομοφυλόφιλος, επιθυμεί η πολιτική να ικανοποιήσει τα απλοϊκά, τα ολοκληρωτικά, τα υπερσυγκεντρωτικά και υπερδικτατορικά όνειρά του. δεν καταδέχεται ο πάνος καμένος να του αποδοθεί ο τίτλος του υπουργού δημοσίας τάξεως - επιθυμεί να συμβάλλει μεγαλοπρεπώς στην υπεράσπιση των συμφεροντολογικών δικαίων του ελληνισμού. η μεγαλοπρεπέστατη εισφορά του πάνου καμένου θα επιτελεσθεί όταν λειτουργήσουν ως κρατικοί χαφιέδες οι υπηρεσίες που πρέπει να εξυπηρετούν τους πολίτες. προτείνει την υπαγωγή της αστυνομίας στο στρατό: μια με μανδύα δημοκρατίας ανεπίσημη και γραφειοκρατική στρατιωτική δικτατορία.
ο πάνος καμμένος είναι ώριμος. ικανός να εκλέγεται βουλευτής. αναγκαίος μοχλός στην πολιτική σκηνή. ο πάνος καμένος προσφέρει στον έλληνα πολίτη κατά το ρήμα του ποιητή: πάλι σας δίνω όραμα.
Πάντα εντός θέματος...
Αγαπητέ κ Δήμου, πέρασα μιά όμορφη κυριακή στην Αρκαδία και συγκεκριμένα στο φαράγγι του Λούσιου. Το ποτάμι στα πόδια μας και στα ανατολικά μας, στα δυτικά μας τα αγριογούρουνα να κάνουν βόλτες ελεύθερα, μη έχοντας το φόβο του κυνηγού. Αρκάς είμαι και γνωρίζω καλά τον τόπο. Όταν όμως ακούω αυτό το γλυκερό "Et in Arcadia ego", κάτι με πιάνει στο στομάχι, ιδίως όταν το ακούω από ανθρώπους σαν και σας, σοβαρούς. Αλήθεια, ξέρετε τι σημαίνει?
Η φωτογραφία όμορφη είναι. Απο που ακριβώς είναι τραβηγμένη.
Γιατί γλυκερό το Et in Arcadia ego? Υπόμνηση θνητότητας είναι από τότε που το έβαλε σε πίνακα ο Schidone (Palazzo Sciarra- Colonna) και τον μιμήθηκε ο Poussin.
H φωτογραφία έχει παρθεί από ένα ύψωμα δίπλα στα ερείπια της Γόρτυνας.
Η Αρκαδία λογοτεχνικό σύμβολο του "μη σοβαρου"βουκολικού κόσμου.....
>>>>>γλυκερο;;;;υπομνηση θνητοτητας;;
Χρονε σκληρε!!ακομα και τους ειρωνικους Νησιωτες τιθασευεις...
Ανακοίνωση Σχολίου
<< Home