Γηράσκω αεί..
Μαθαίνω λοιπόν τώρα από μέσα τι είναι τα blogs.
Ο δικτυακός διάλογος δεν ήταν κάτι καινούργιο για μένα – τα τελευταία χρόνια απαντούσα κάθε μέρα σε πολλά μηνύματα. Αλλά ο δημόσιος διάλογος είναι άλλο πράγμα. Έχει παγίδες και πειρασμούς. Η παρουσία του κοινού του δίνει μία θεατρικότητα. Περιμένεις άθελά σου, το χειροκρότημα. Πράγμα που μπορεί εύκολα να σε ψευτίσει.
Ένα αιχμηρό μήνυμα κάνει το κοινό να αναρωτιέται: τι θα κάνει τώρα; Θα απαντήσει; Θα σηκώσει το γάντι; Θα ξεκινήσει καυγά;
Προσπαθώ λοιπόν να καταλάβω, όχι θεωρητικά, αλλά μέσα από την πράξη, πώς πρέπει να είναι ένας σωστός διάλογος. Καταθέτω μερικές πρόχειρες σκέψεις. Και σας καλώ να συμβάλετε κι εσείς με τις απόψεις σας.
Πρώτα από όλα θεωρώ ότι πρέπει κανείς να επικεντρώνεται σε αυτό που λέγεται και όχι στο πρόσωπο που το λέει. Στην Ελλάδα αυτό είναι το κύριο πρόβλημα κάθε διαλόγου. «Ποιος το είπε;» Αν αυτός που το είπε είναι για μας αναξιόπιστος (καθότι Δεξιός, Αριστερός, Γαύρος, κλπ.) δεν εξετάζουμε καν το περιεχόμενο των λόγων του. Το απορρίπτουμε a priori.
Κανόνας πρώτος: Και ο τελευταίος μαλάκας μπορεί να έχει δίκιο.
Δεύτερο: δεν αμφισβητούμε την ειλικρίνεια του άλλου, εκτός αν έχουμε τρανταχτές αποδείξεις. Όπως στα δικαστήρια ο κατηγορούμενος είναι αθώος μέχρι να αποδειχθεί ένοχος, έτσι και στην συζήτηση.
Κανόνας δεύτερος: μαζί με το τεκμήριο της αθωότητας, υπάρχει και το τεκμήριο της ειλικρίνειας.
Τρίτο: Δεν αμφισβητούμε ποτέ τις προθέσεις του άλλου. Ίσως να μας λέει ψέματα, αλλά δεν θα μπορέσουμε ποτέ να το αποδείξουμε. Η συζήτηση περί των προθέσεων και των κινήτρων δεν έχει νόημα.
Κανόνας τρίτος: δεχόμαστε (έστω με επιφυλάξεις) τις ομολογίες περί των προθέσεων και αφήνουμε την ζωή να τις διαψεύσει. (Μπορεί να πάρει χρόνια).
Τέταρτο: μπορεί η ευγένεια να είναι ένα κατάλοιπο της (χαμένης) αστικής τάξης – αλλά, όπως έγραψε ο Μάρξ, ήταν μία σπουδαία τάξη. (Ουδείς έχει γράψει τόσο εγκωμιαστικά γι αυτήν). Η ευγένεια κάνει την ζωή πιο ανώδυνη. «Μα», θα πει κάποιος, «είναι συχνά υποκριτική». Ε, λοιπόν, προτιμώ την υποκρισία από την γαϊδουριά.
Κανόνας τέταρτος: μπορείς να είσαι αστός, χωρίς να είσαι κεφαλαιοκράτης.
Τέλος (πέμπτος κανόνας): ο καθένας στον διάλογο δικαιούται μία απάντηση. Εκτός αν προσβάλει τον άλλο – ο οποίος θα προτιμήσει να σιωπήσει, παρά να τσακωθεί.
Αυτούς τους κανόνες σκέπτομαι να τηρήσω εγώ στους διαλόγους μας. (Φυσικά είστε ελεύθεροι να τους αγνοήσετε). Κι αν έχετε άλλες προτάσεις, τα comments σας περιμένουν.
Ο δικτυακός διάλογος δεν ήταν κάτι καινούργιο για μένα – τα τελευταία χρόνια απαντούσα κάθε μέρα σε πολλά μηνύματα. Αλλά ο δημόσιος διάλογος είναι άλλο πράγμα. Έχει παγίδες και πειρασμούς. Η παρουσία του κοινού του δίνει μία θεατρικότητα. Περιμένεις άθελά σου, το χειροκρότημα. Πράγμα που μπορεί εύκολα να σε ψευτίσει.
Ένα αιχμηρό μήνυμα κάνει το κοινό να αναρωτιέται: τι θα κάνει τώρα; Θα απαντήσει; Θα σηκώσει το γάντι; Θα ξεκινήσει καυγά;
Προσπαθώ λοιπόν να καταλάβω, όχι θεωρητικά, αλλά μέσα από την πράξη, πώς πρέπει να είναι ένας σωστός διάλογος. Καταθέτω μερικές πρόχειρες σκέψεις. Και σας καλώ να συμβάλετε κι εσείς με τις απόψεις σας.
Πρώτα από όλα θεωρώ ότι πρέπει κανείς να επικεντρώνεται σε αυτό που λέγεται και όχι στο πρόσωπο που το λέει. Στην Ελλάδα αυτό είναι το κύριο πρόβλημα κάθε διαλόγου. «Ποιος το είπε;» Αν αυτός που το είπε είναι για μας αναξιόπιστος (καθότι Δεξιός, Αριστερός, Γαύρος, κλπ.) δεν εξετάζουμε καν το περιεχόμενο των λόγων του. Το απορρίπτουμε a priori.
Κανόνας πρώτος: Και ο τελευταίος μαλάκας μπορεί να έχει δίκιο.
Δεύτερο: δεν αμφισβητούμε την ειλικρίνεια του άλλου, εκτός αν έχουμε τρανταχτές αποδείξεις. Όπως στα δικαστήρια ο κατηγορούμενος είναι αθώος μέχρι να αποδειχθεί ένοχος, έτσι και στην συζήτηση.
Κανόνας δεύτερος: μαζί με το τεκμήριο της αθωότητας, υπάρχει και το τεκμήριο της ειλικρίνειας.
Τρίτο: Δεν αμφισβητούμε ποτέ τις προθέσεις του άλλου. Ίσως να μας λέει ψέματα, αλλά δεν θα μπορέσουμε ποτέ να το αποδείξουμε. Η συζήτηση περί των προθέσεων και των κινήτρων δεν έχει νόημα.
Κανόνας τρίτος: δεχόμαστε (έστω με επιφυλάξεις) τις ομολογίες περί των προθέσεων και αφήνουμε την ζωή να τις διαψεύσει. (Μπορεί να πάρει χρόνια).
Τέταρτο: μπορεί η ευγένεια να είναι ένα κατάλοιπο της (χαμένης) αστικής τάξης – αλλά, όπως έγραψε ο Μάρξ, ήταν μία σπουδαία τάξη. (Ουδείς έχει γράψει τόσο εγκωμιαστικά γι αυτήν). Η ευγένεια κάνει την ζωή πιο ανώδυνη. «Μα», θα πει κάποιος, «είναι συχνά υποκριτική». Ε, λοιπόν, προτιμώ την υποκρισία από την γαϊδουριά.
Κανόνας τέταρτος: μπορείς να είσαι αστός, χωρίς να είσαι κεφαλαιοκράτης.
Τέλος (πέμπτος κανόνας): ο καθένας στον διάλογο δικαιούται μία απάντηση. Εκτός αν προσβάλει τον άλλο – ο οποίος θα προτιμήσει να σιωπήσει, παρά να τσακωθεί.
Αυτούς τους κανόνες σκέπτομαι να τηρήσω εγώ στους διαλόγους μας. (Φυσικά είστε ελεύθεροι να τους αγνοήσετε). Κι αν έχετε άλλες προτάσεις, τα comments σας περιμένουν.
55 Comments:
Ο μεγάλος κίνδυνος με τα comments είναι να βρεθεί κάποιος να βγάλει τη χολή του, και ο ακόμα μεγαλύτερος να υπάρξει και απάντηση, οπότε θα έχουμε ένα κανονικό flame war.
Μόνος κανόνας θα έλεγα εγώ είναι η κοσμιότητα, να μην προσβάλλεις την προσωπικότητα του άλλου. Διάλογος χωρίς ένα στοιχειώδη αμοιβαίο σεβασμό δε γίνεται.
Πάντως κε Δήμου χαίρομαι για την αμεσότητα σας και για το σεβασμό στην άποψη ακόμα και του τελευταίου μαλάκα:)
ομολογω δεν καταλαβαίνω το νόημα του ποστ. Οι αρχές αυτές ειναι όρια προς ημάς που σημαίνει πως με βάσει το brand name σας δεν πρέπει εμείς να τρα ξεπεράσουμε ή προς υμας που σημαίνει πως ουσιαστικά δεν έχουν λόγο ύπαρξης για το πώς θα λειτουργήσετε ή όχι εσείς στο μπλογκ σας.
Καλά όλα αυτά αγαπητέ op αλλά δεν μπορείτε να μας δώσετε και μερικά παραδείγματα από την παρέα του nikosdimoublog?
Ή περιμένετε να φθάσουμε στην ηλικίας σας και την πείρα που αυτή φέρνει για να καταλάβουμε;
This post has been removed by the author.
Φίλτατε ΝΔ, έχετε ξαναβρεθεί εν μέσω ανοιχτού (και τότε δημόσιος ήταν, μόνο οι αριθμοί άλλαξαν) διαλόγου...
Οπως και ο ΝΝ :)
Προς Basileios:
Διαφωνώ οριζόντια και κάθετα, άλλωστε ο op τόνισε ότι το posting του δεν έχει κανονιστικό χαρακτήρα. Το ότι βρίσκεστε εδώ είναι κάτι που το θελήσατε εσείς!
Ας μην ξεχνάμε λοιπόν ότι είμαστε επισκέπτες.
διαφωνείς προς το ότι εξέφρασα άποψη;
επισκέπτες βεβαίως είμεθα, αλλά βεβαίως βεβαίως είμεθα και όλοι ίσοι εδώ στο σύμπαν της μπλογγόασφερας.
Ελιτιστικές και αφ' υψηλού απόψεις εμένα με ενοχλούν απίστευτα όπου και να βρίσκομαι. Και ας υπογραφω ως:
Ο τελευταίος μαλάκας.
Πείρα στους διαδυκτιακούς διαλόγους (forums και blogs) έχει δείξει ότι εκτός από τις καλές προθέσεις και τις διακηρίξεις του πως θέλουμε να είναι ένας διάλογος, υπάρχουν πάντα αυτοί που θα τον "πηδήσουν" (είτε γιατι είναι θερμοκέφαλοι είτε γιατί δεν γουστάρουν τη φάτσα του προηγούμενου ομιλητή που-τους-την-έσπασε-σε-προηγούμενο-ποστ, είτε γιατί θέλουν να κάνουν διαφήμιση του site τους με την υπόγραφή τους κλπ κλπ). Δεδομένου λοιπόν ότι
α) υπάρχουν τέτοιου είδους "παρεμβάσεις" μέσα στις συζητήσεις μας
β) τα θέματα που θίγετε δεν είναι ακίνδυνα) και
γ) χειρίζεστε τον συγκεκριμένο ιστότοπο,
καλό είναι να ορίσετε τους κανόνες (ακόμα και αν αυτοί είναι πολύ χαλαροί και αυτονόητοι) σύμφωνα με τους οποίους γίνεται η συζήτηση: (πχ κάτι σαν:
Απαγορεύεται να προσβάλετε την προσωπικότητα του άλλου, απαγορέυεται να χρησιμοποιήτε το blog μου σαν χώρο για spam και διαφήμιση του πορνοsite σας κλπ κλπ... Τα-παραβατικά-comments-θα-σβήνονται-ευχαριστώ-πολυ.")
Καλό κουράγιο, γιατί ακόμα δεν είδατε τίποτα.
Παίρνοντας λοιπόν τη σκυτάλη από την πρόσκληση σου ας προσθέσω ορισμένες κατά την άποψη μου αρχές, από εμπειρία που προκύπτει κυρίως από το usenet, και πολύ παλιότερα από το Well, καθώς τυγχάνω νεόκοπος στα blogs.
Κανόνας έκτος: Ότι κι αν γράψεις θα υπάρχει τουλάχιστον ένας που θα διαφωνεί. Το αν και κατά πόσο θα μπει στον κόπο να εκφράσει τη διαφωνία του έχει να κάνει με το μέγεθος του κοινού σου.
Κανόνας έβδομος: Η αντικειμενικότητα είναι άμεσα συνδεδεμένη με το πόσοι άνθρωποι πιστεύουν σε αυτή.
Κανόνας όγδοος: Η υστεροφημία είναι θανάσιμο αμάρτημα.
Κανόνας ένατος: Τα smilies εφευρέθηκαν για να κατευνάζουν τα πάθη. Το ίδιο ισχύει και με το κείμενο σε παρενθέσεις.
Κανόνας δέκατος: Το Διαδίκτυο δεν υποκαθιστά τη δια ζώσης συζήτηση. Θεωρητικά αποτελεί διάμεσο προς αυτή. Τουλάχιστον μια φορά κι έναν καιρό αυτό ίσχυε. Στις μέρες μας έχει γίνει και το Internet mainstream με όλα τα συμπαραμαρτούμενα.
epikairos said:
"Το Διαδίκτυο δεν υποκαθιστά τη δια ζώσης συζήτηση. Θεωρητικά αποτελεί διάμεσο προς αυτή. Τουλάχιστον μια φορά κι έναν καιρό αυτό ίσχυε. Στις μέρες μας έχει γίνει και το Internet mainstream με όλα τα συμπαραμαρτούμενα."
Μπορείτε να μου εξηγήσετε τη φράση "Θεωρητικά αποτελεί διάμεσο προς αυτή"; Έχετε αναρωτηθεί πόσα αρνητικά στοιχεία παρεισφρύουν σε μια "δια ζώσης συζήτηση", π.χ. στοιχεία που έχουν να κάνουν με βιολογικές ορμές;
Και τι σημαίνει ότι το Internet έχει γίνει mainstream? Μπορείτε να εκτιμήσετε πραγματικά το μέγεθός του; Είναι εναλλακτική μορφή επικοινωνίας ή Η ΜΟΡΦΗ επικοινωνίας;
Pas mal comme règles !
Προτείνω μάλιστα να τους κωδικοποιήσεις και να τους εντάξεις στην κύρια σελίδα του ιστολογίου έτσι που να τις θυμόμαστε - κι εμείς κι εσύ.
Κάτι σαν τους κανόνες του Χαμουραμπί ... ;-))
πιστευω οτι το μεσο καθοριζει και τη συμπεριφορα,οχι απολυτα,αλλα σε μεγαλο βαθμο.η ελευθεριοτητα kai to aprosvpo toy net μας επιτρεπει να παραφερθουμε χωρις συνεπειες ουτε γι αυτον που παραφερεται αλλα ουτε και γι αυτον που δεχεται την προσβολη....με λιγα λογια θελω να πω οτι ειναι λαθος να χρησιμοποιουμε τους ιδιους κανονες εδω,με αυτους που εχουμε στην πραγματικη μας ζωη
@koyan: Στους... νεώτερους συ.ηθως συνιστώ: κουμπώσου!
@epikairos: άκουσα The Well και ανατρίχιασα! Μήπως θα έπρεπε να πείς "αχ τα -ηλεκτρονικά- νειάτα";
;)
Kαποιος μου ειπε οτι ειστε καποιος γνωστος. συγχωρεστε μου την αμαθεια μου και το γεγονος οτι δεν μπηκα παρα μονο οταν ειδα ποστ που με ενδιεφερε απο το μονιτορ.
Θα διαφωνησω στον ορισμο του μπλογκ.
Το μπλογκ-τουλαχιστον για μενα- δεν ηταν περι μνματων, ασχετα αν στο τελος εξελιχτηκε προς τα κει.
Ο λογος ομως που μπηκα να κανω comment ειναι επειδη εντυπωσιαστηκα με κατι.
Εχω γραψει το 1st amendemnt στο μπλογκ μου και εχει ξεσηκωσει θυελλες αντιδρασεων, ενω ουσιαστικa λεμε τα ιδια, θελω να πιστευω.
Αλλα ζηλεψα τον ωραιο τροπο και λογο που χειριστηκατε.
Εγω εριχνα καντηλια.:P
Φαίνεται ότι το post έκανε την δουλειά του - τόσες απόψεις σε λίγα λεπτά...
Πάντως εγώ για αντικειμενικότητα δεν έχω μιλήσει ποτέ (κάλπικη έννοια).
Την υστεροφημία δεν μπορώ ούτε να την σκεφθώ επειδή είναι μέσα στον θάνατο - και τρέμω τον θάνατο.
Άλλωστε, εμού θανόντος - δεν με νοιάζει τίποτα.
Μπορείτε να μου εξηγήσετε τη φράση "Θεωρητικά αποτελεί διάμεσο προς αυτή"
Εννοώ πως ξεκινάς μια κουβέντα στο Διαδίκτυο κι όταν αποκτήσει ένα κάποιο ενδιαφέρον τη συνεχίζεις δια ζώσης. Είναι πολύ πιο γοητευτικό και υγιές να βλέπεις τον άλλο όταν μιλάς.
Έχετε αναρωτηθεί πόσα αρνητικά στοιχεία παρεισφρύουν σε μια "δια ζώσης συζήτηση", π.χ. στοιχεία που έχουν να κάνουν με βιολογικές ορμές;
Η προσωπική μου εμπειρία έχει αποδείξει πως το αντίθετο ισχύει. Δια ζώσης τσακώνεσαι πολύ πιο δύσκολα από ότι ψηφιακά. Βλέπεις πως εκφράζεται ο άλλος, τη γλώσσα του σώματος του και αντιλαμβάνεσαι πράγματα που εδώ είναι αδύνατο να καταλάβεις. Όσο, δε, για τις βιολογικές ορμές προσωπικά νοιώθω ευτυχής όπου αυτές υπάρχουν. Επίσης μπορείς να πιεις και καμιά μπύρα όσο μιλάς.
Και τι σημαίνει ότι το Internet έχει γίνει mainstream? Μπορείτε να εκτιμήσετε πραγματικά το μέγεθός του; Είναι εναλλακτική μορφή επικοινωνίας ή Η ΜΟΡΦΗ επικοινωνίας;
Eίτε είναι εναλλακτική μορφή επικοινωνίας, είτε η υπέρτατη, προσωπικά με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι που εκφράζονται μέσω αυτής κι όχι το ίδιο το μέσο.
Προς epikairos:
Εκεί έχει τη ρίζα του και το προπατορικό αμάρτημα -:)
(Μέγας παρακλητικός) Κανόνας:
Αν δεν έχεις να πεις κάτι δεν χρειάζεται να γράψεις μονολεκτικό σχόλιο ή σχόλιο με smilies.
Ακόμα, καλό είναι να ξέρεις ότι δεν κλέβει τις εντυπώσεις αυτός που λέει την τελευταία λέξη. Οπότε δεν χρειάζεται να επιμένεις σε ένα διάλογο μέχρι τελικής πτώσεως των αναγνωστών.
Προς avanti:
Αγαπητέ/ή επιτρέψτε σε έναν μοντέρνο Διογένη να απαντήσει με ένα ευγενικό σχόλιο ενός ευγενικού blogger, εννοώ τον epikairos. Αν δεν καταλάβατε τη φράση "Εκεί έχει τη ρίζα του και το προπατορικό αμάρτημα" δεν φταίω εγώ. Αναρωτιέμαι μόνο σιγά σιγά τι σπατάλη χρόνου συνεπάγεται αυτό το blogging έτσι που σκέφτομαι να το εγκαταλείψω. Peace.
Ας υποθέσουμε ότι ο newlens είναι ο Νίκος Δήμου με nick. Ποια αξία θα είχε αυτό το blog για όλους εμάς τους bloggers;
Αγαπητέ/ή NewLens:Ο κανόνας που έγραψα ήταν "προς εαυτόν" και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να το εκλάβετε ως απάντηση σε σχόλιο που προηγήθηκε του δικού μου σχολίου. Ευθύνομαι όμως για το β' ενικό πρόσωπο που χρησιμοποίησα και ζητώ συγνώμη για την παρεξήγηση.
Σοφία
Μαθαίνω λοιπόν τώρα από μέσα τι είναι οι γυναικείες φυλακές.
Ο επαναστατικός μονόλογος δεν ήταν κάτι καινούργιο για μένα – τα τελευταία χρόνια εκτελούσα κάθε είδους περιστέρια. Αλλά η δημόσια εκτέλεση είναι άλλο πράγμα. Έχει παγίδες και συνταγματολόγους. Η απουσία του Ευάγγελου Γιαννόπουλου της δίνει μία ελληνικότητα. Περιμένεις άθελά σου, τη ρουκέτα από τ’ απέναντι. Πράγμα που μπορεί εύκολα να σε λεκιάσει.
Ένα αιχμηρό έξιτ-πολ κάνει το κοινό να αναρωτιέται: τι θα κάνει τώρα; Θα τη φιλήσει; Θα σηκώσει το ζουρλομανδύα της; Θα μεταγραφεί σε άλλο κανάλι;
Προσπαθώ λοιπόν να καταλάβω, όχι θεωρητικά, αλλά μέσα από τη ψυχολογική γραφειοκρατία, πώς πρέπει να είναι μια σωστή δημόσια εκτέλεση. Καταθέτω μερικές ποιητικές σκέψεις. Και σας καλώ να συμβάλετε κι εσείς με τα πατατάκια σας.
Πρώτα από όλα θεωρώ ότι πρέπει κανείς να επικεντρώνεται σε αυτόν που εκτελείται και όχι στο πρόσωπο που τον εκτελεί. Στην Ελλάδα αυτό είναι το κύριο πρόβλημα κάθε εκτέλεσης. «Ποιος τον εκτέλεσε;» Αν ο εκτελεστής είναι για μας διαπλεκόμενος (καθότι Δεξιός, Αριστερός, Γαύρος, Αρχιεπίσκοπος) δεν εξετάζουμε καν το περιεχόμενο της προκήρυξής του. Το απορρίπτουμε με μία άγρια Φωνή Κυρίου.
Κανόνας πρώτος: Και ο τελευταίος μαλάκας μπορεί να γράψει Ευαγγέλιο.
Δεύτερο: δεν αμφισβητούμε την καρκινοπάθεια του άλλου, εκτός αν έχουμε καρκίνο και εμείς. Όπως στις δίκαιες δίκες ο εκτελεστής είναι τηλεθεατής μέχρι να αποδειχθεί Φυντανίδης, έτσι και στην εκτέλεση.
Κανόνας δεύτερος: μαζί με το τεκμήριο της μηχανικής βλάβης, υπάρχει και το τεκμήριο της ανθρώπινης τραγωδίας.
Τρίτο: Δεν αμφισβητούμε ποτέ τη σεξουαλική παρενόχληση ιεροψάλτου. Ίσως να μας λέει ψέματα, αλλά δεν θα μπορέσουμε ποτέ να το αποδείξουμε. Η συζήτηση περί των προθέσεων και των κινήτρων δεν φέρνει τηλεθέαση.
Κανόνας τρίτος: δεχόμαστε (έστω με συμμοριτοπόλεμο) τις ομολογίες περί των προθέσεων και αφήνουμε τον Εκπρόσωπο Τύπου να τις διαψεύσει. (Μπορεί να πάρει και τη νεωκόρο).
Τέταρτο: μπορεί η ψυχική γραφειοκρατία να είναι ένα κατάλοιπο της (χαμένης) συναισθηματικής τάξης – αλλά, όπως έγραψε ο Ανδριανόπουλος, ήταν μία φωταγωγημένη στύση. (Ουδείς έχει γράψει τόσο εγκωμιαστικά γι αυτήν). Η ευγένεια κάνει το τελευταίο στάδιο της καπιταλιστικής καρκινοπάθειας πιο ανώδυνο. «Μα», θα πει κάποιος, «σηκώσαμε ψηλά τα λάβαρα του σοσιαλισμού». Ε, λοιπόν, είμαστε «τζάμπα εκτελεστές».
Κανόνας τέταρτος: μπορείς να είσαι εκτελεστής, χωρίς να είσαι τηλεθεατής.
Τέλος (πέμπτος κανόνας): ο καθένας στις γυναικείες φυλακές δικαιούται μία Ελευθεροτυπία. Εκτός αν προσβάλει το γυναικείο φύλο – το οποίο θα προτιμήσει να χαστουκίσει τον κηδεμόνα του, παρά να πολιτευτεί.
Αυτούς τους κανόνες σκέπτομαι να τηρήσω εγώ στις εκτελέσεις μου. (Φυσικά είστε δεσμευμένοι να τους αγνοήσετε). Κι αν έχετε άλλους διορισμένους υπερασπιστές, θα τους εκτελέσω.
---
δεν υπάρχει τίποτα...
Συγχαρητήρια για το blog σας και για τη δραστηριότητά σας στο internet.
Δεν έχω διαβάσει όλα τα κείμενα.
Υπάρχει ένα θέμα που ίσως δεν έχει θιγεί ή δεν έχει υπογραμμιστεί: ότι εσείς έχετε βγει με τα πραγματικά σας στοιχεία, ενώ ο ιδεολογικός σας αντίπαλος που (είμαι βέβαιος ότι) θα σας επιτεθεί έχει την ασφάλεια της ανωνυμίας και μπορεί να γράψει ό,τι θέλει. Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα! Και υπάρχουν πολλά τέτοια προηγούμενα με τους ιδεολογικούς σας αντιπάλους, κύριε Δήμου.
Να είστε καλά.
Ναι, αγαπητέ Αυτόχθων - ο αγώνας είναι άνισος. Αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να κρυφτώ πίσω από ψευδώνυμα.
Όπως δεν μπορώ να κάνω λογοκρισία - ακόμα και σε εκτενέστατα και άσχετα ή ενοχλητικά comments.
Αν το blog δεν αποδειχθεί δημιουργικό - για μένα και για τους επισκέπτες του - θα προτιμήσω να το κλείσω παρά να αρχίσω να επεμβαίνω.
Έτσι κι αλλιώς το ξεκίνησα σαν πείραμα. Ήθελα να δοκιμάσω άλλη μία μορφή επικοινωνίας (έχω διατρέξει όλες τις άλλες).
Δεν περιμένω τίποτα από το blog παρά μία ακόμα εμπειρία, την ικανοποίηση μιας περιέργειας.
Για καιρό παρακολουθούσα την blogόσφαιρα - τώρα άνοιξα την πόρτα και μπήκα. Αλλά, όπως η ζωή, έτσι κι αυτή έχει δύο πόρτες :-)
Ο αυτόχθων έθεσε ένα ωραίο θέμα, (περίπου το ίδιο έθεσε κι η lili, αλλα λίγο πιό παραπονιάρικα):
Η "άμεση δημοκρατία" που έφεραν τα μπλόγκς αποκτά έξτρα σημασία απο το γεγονός ότι τώρα ο καθένας έχει πια πρόσβαση σ' ένα κοινό.Χωρίς μεσολαβητές, χωρίς ατζέντηδες οποιουδήποτε είδους, χωρίς συστάσεις.Μόνος του ο καθείς με το πληκτρολόγιο και την αξία του.
Καταλαβαίνω ότι η επιτηδευμένη "απάρνηση" ενός ήδη γνωστού ονόματος θα ήταν απλώς ένα καπρίτσιο ανασφάλειας (του τύπου "για να δούμε...μετράνε οι ιδέες μου, ή η επωνυμία μου?").Δεν θα ήταν όμως ταυτοχρονα και μια έμπρακτη συμβολική προσπάθεια να μην υπάρχουν "πιο ίσοι απ' τους άλλους"?
Δεν έχω έτοιμη απάντηση,για να είμαι ειλικρινής.
Μήπως όμως η άμεση δημοκρατία προϋποθέτει επώνυμους πολίτες που θα αναλαμβάνουν την ευθύνη των απόψεών τους;
Εδώ έχουμε μία άλλη κοινωνία όπου ο καθένας χτίζει ένα πρόσωπο από την αρχή. Ενδιαφέρον - ίσως να το δοκιμάσω και αυτό κάποτε - την απόλαυση της παρενδυσίας (όπως στο καρναβάλι).
Συμπληρώνοντας αυτό που έγραψα πριν για το τι περιμένω από το blog. Για τους περισσότερους bloggers το blog είναι ο χώρος όπου κατάγράφουν τις απόψεις τους. Αυτό το είχα. Το www.ndimou.gr υπάρχει από το 1997 και τα τελευταία χρόνια ο μέσος όρος των επισκεπτών ήταν 700 την ημέρα. Το παραπάνω που θα μου έδινε ένα blog ήταν ο διάλογος (γι αυτό και του δίνω τόση σημασία).
Ή η παρενδυσία αν αποφασίσω να ξαναγεννηθώ ως πουλί (π. χ. κουρούνα)ή παιδί (πιτσιρίκος).
Πάω για ύπνο.
ο δημόσιος διάλογος, όπου και όταν συμβαίνει, είναι στημμένος/περιορισμένος/κατευθυνόμενος/καλουπωμένος (ελεύθερος όσο η ελεύθερη οικονομία).
κι αν δεν είναι στημένος λόγω συμφερόντων συμφερόντων (π.χ. πολιτικός διάλογος) είναι στημμένος λόγω εμφανέστατων συμφερόντων πάλι: όταν αφήνεις το πλήθος μέσα στην αμορφωσιά αλλά του ζητάς να τοποθετηθεί.
όταν μετατρέπεις τους ανθρώπους σε παθητικούς δέκτες της ζωής για να τους κατηγορήσεις μετά ότι δεν μπορούν να διαλεχθούν. (πρόκληση)
αυτός που θα υποστηρίξει ότι υπάρχει κάτι αληθινό μέσα σε αυτή τη στρεβλή κατάσταση που έτυχε να ζούμε εμείς που γεννηθήκαμε σε αυτές τις εποχές, αυτός θα είναι μια επιτομή κενότητας που έχει αναδειχθεί από το σύστημα και που η προσφορά του εαυτού του στο διάλογο εξυπηρετεί σκοπιμότητα. (ελπίζω να μη λειτουργήσει η μαζοχιστική χριστιανική συνείδηση όσων με διαβάσουν και να νιώσουν κομπλεξικότατοι αυτοί οι ελεύθεροι - τα κάνετε κι αυτά. και πρέπει να έχω κι αυτό το φόβο...γελοιότητες).
ως άτομο εμένα αυτή η σκοπιμότητα δεν με αγγίζει. ούτε ο διάλογος. ούτε τίποτα. με αγγίζουν όσα καταλαβαίνω κι όσα θέλω.
σε μια ανθρωπότητα όπου η επιβολή της πνευματικής δικτατορίας και του ελέγχου της συνείδησης έχει επιβληθεί από τους καπιταλιστές εμπόρους της μεταφυσικής - όταν ελέγχεται η συνείδηση των ανθρώπων και κλείνεται μέσα σε παγωμένες φυλακές να μιλήσω εγώ και να πωβ για διάλογο... όταν ο άλλος πεθαίνει από πείνα να βρω εγώ την έμπνευση και το δικαίωμα να παραμερίσω την πραγματικότητα για να παίξω ανέμελα με ιδέες και λόγια.
μπορώ να το κάνω. είναι στο χέρι μου, επιλογή μου. μια δυνατότητα για όλα είναι η ζωή. ποια η τάδε πιθανότητα. όταν δεν ξέρω τις αρχικές συνθήκες, μπορώ να εικάσω τις πιθανότητες, να υποθέσω τα πάντα:
να έχω κάποιον να πεθαίνει από πείνα κι εγώ να συζητώ ένα ζήτημα, το όποιο ζήτημα, και να αναρωτιέμαι παράλληλα: ποια η πιθανότητα να πεθάνει το υποκείμενο του πειράματος πριν καταλήξει σε συμπέρασμα η συζήτηση.
όμως εγώ δεν θέλω να καταγγείλω. θα καταγγείλουν αυτοί που την ίδια στιγμή θα ανατρέπουν.
εγώ θέλω να πω:
υπάρχει μόνο αν υπάρχει για σένα.
όταν συζητάμε υπάρχει η πιθανότητα να μιλάμε για το ίδιο πράγμα (υπάρχει και η πιθανότητα όταν είμαστε απέναντι και μιλάμε να υπάρχουμε ταυτόχρονα στον ίδιο χώρο).
και θέλω να πω και πράγματα όπως: ηυ υλική πραγματικότητα, το χάος, το μαύρο σκοτάδι, όσα θέλω τα έχω φανταστεί άρα τα μπορώ αφού όλα περιέχονται στις δυνατότητες αυτού του Σύμπαντος -
όμως δε λέω τίποτα. και δεν θέλω να πω και τίποτα: βαριέμαι αφόρητα τα πάντα, παντού, κι άμα θέλω να μη βαριέμαι πάλι δικό μου θέμα είναι κι αμα θέλω να βαριέμαι δικαίωμα μου, δεν φορτώνομαι κανέναν, δεν κολλάω σε κανέναν, δεν κατηγορώ ότι δεν συζητούν...
ίσως επειδή νιώθω αυτή τη ζωή σαν δυνατότητα, σαν μια ελευθερία που οδηγεί παντού - και όχι σε συγκεκριμένα συμπεράσματα πλαισίου.
Πόσοι κανόνες! παρακάτω αναγράφονται;
Γράφουμε για: να εκφράσουμε τις σκέψεις μας, να μάθουμε, να μην ξεχνάμε, να μάθουμε να γράφουμε καλύτερα, να έχομε ενδεχόμενα σχόλια άλλων. Γράφουμε απλές σκέψεις και χωρίς σκοπιμότητα. Προσπαθούμε και πρέπει να γράφουμε: απλά, σύντομα, με σαφήνεια και με τακτ.
Nikos Dimou said:
"Εδώ έχουμε μία άλλη κοινωνία όπου ο καθένας χτίζει ένα πρόσωπο από την αρχή. Ενδιαφέρον - ίσως να το δοκιμάσω και αυτό κάποτε - την απόλαυση της παρενδυσίας (όπως στο καρναβάλι)."
Έχετε φθάσει ακριβώς στην ουσία. Το blog σας θα μείνει στην ιστορία σαν το party μιας τρελής παρέας. Ό,τι ακριβώς φανταστήκατε σαν ένας Έλληνας Timothy Leary ή Aldus Huxley. Κάθε πείραμα είναι όμως σεβαστό, και άλλωστε σας χρωστάμε τη συμμετοχή μας σε αυτό.
This post has been removed by the author.
Προς epikairos:
μην το ψάχνετε πολύ το θέμα γιατί πονάει! Το θέμα αναφέρεται σε πλέγματα εξουσίας και στην εισχώρηση σε αυτά.
Αγαπητέ οικοδεσπότη
Είπες εδώ:
Μήπως όμως η άμεση δημοκρατία προϋποθέτει επώνυμους πολίτες που θα αναλαμβάνουν την ευθύνη των απόψεών τους;
Και λίγο παραπέρα είπες:
Πρώτα από όλα θεωρώ ότι πρέπει κανείς να επικεντρώνεται σε αυτό που λέγεται και όχι στο πρόσωπο που το λέει. Στην Ελλάδα αυτό είναι το κύριο πρόβλημα κάθε διαλόγου. «Ποιος το είπε;»
Τελικά τι από τα δύο ισχύει;
Μια που είναι και επίκαιρο,ανήμερα των Φώτων και εφόσον μπήκε η καινούρια μέρα εγώ,παιδιά,συστήνω σε όλους μας καλή φώτιση!
Του Κυρίου δεηθώμεεεεεννννννννν....
Eγω θα σταθω σε τρια ερωτηματα και θα σας αδειασω την γωνια γιατι σαν self taught στα Ελληνικα, δεν μπορω να σας παρακολουθησω, και αυτη ειναι και η πρωτη απορια μου.
-Γιατι ολη αυτη η μαζεμενη ευγενεια που βλεπω εδω δεν την εχω δει σε κανενα αλλο μπλγκ, σχεδον? Σαν να βαλατε ολοι το φρακο σας.
-Γιατι δεν εκφραζει ο καθενας τι ειναι το μπλογκ του για κεινον για να εχουμε μια σαφη εικονα του τι ειναι μπλογκ, στο συνολο του, και πως πιστευει οτι θελει να το διαχειριστει...εφοσον υπαρχει τοση ευγενεια, ευκαιρια ειναι.
να αποδεχτουμε τι ειναι για τον καθενα χωρις επιβολες και υστεριες, "πρεπει" και αλλα γραφικα που εχουν γινει ως τωρα
-ειμαι εκτος θεματος?
Αλοίμονο, ρε συ lili αν φάμε το χώρο του ανθρώπου για να εκφραστούμε ο καθένας για το μπλόγκ του... αφ΄ενός δεν έχει λίγους επισκέπτες, αφ' ετέρου το τι είναι το μπλόγκ για τον καθένα φαίνεται...απ' το μπλόγκ του.Δεν βλέπω τι θα προσέφερε μια εξήγηση της "πρόθεσης του καλλιτέχνη", αλλα όποιος αισθάνεται την ανάγκη να την κάνει, νομίζω ότι ο δικός του χώρος είναι ο καταλληλότερος.
Για το άλλο σου ερώτημα,η δική μου εμπειρία είναι ότι η ίδια η περσόνα του συνομιλητή είναι αυτή που επιβάλλει υψηλούς ή χαμηλούς τόνους. Το να συζητάς ουρλιάζοντας με τον Νίκο Δήμου είναι σα να προσπαθείς να κάνεις χαμηλότονες συζητήσεις λεπτών αποχρώσεων με τον Κακαουνάκη.
Αγαπητέ "Επίκαιρε"!
Και τα δύο ισχύουν. Αλίμονο αν έπρεπε οι γνώμες να είναι πάντα ανώνυμες για να επικεντρωνόμαστε στο περιεχόμενο!
Lili μου θυμίζεις έναν ήρωα του Καζαντζάκη. Κάθε φορά που περνούσε από την αγορά του πετούσαν σάπιες ντομάτες. Όταν μία φορά (μετά από συννενοήση) δεν το κάνανε, έπαθε σοκ. Έτσι κι εσύ...
Ανάμεσα στο πολλά άγρια blogs ας υπάρχει και ένα πιο ήπιο...
Εχω & εγω 1 κομμεντ,αμαν με τα γηρατεια & το θανατο,cheer up.
alombar42 said...
"@koyan: Στους... νεώτερους συ.ηθως συνιστώ: κουμπώσου!"
Χαμηλού IQ γαρ ο koyan, δεν κατάλαβα τί θέλεις να μου πεις. Τί?
spider said:"Για το άλλο σου ερώτημα,η δική μου εμπειρία είναι ότι η ίδια η περσόνα του συνομιλητή είναι αυτή που επιβάλλει υψηλούς ή χαμηλούς τόνους. Το να συζητάς ουρλιάζοντας με τον Νίκο Δήμου είναι σα να προσπαθείς να κάνεις χαμηλότονες συζητήσεις λεπτών αποχρώσεων με τον Κακαουνάκη."
Σωστό αλλά δεν ισχύει για όλους. Έχω δει παπάδες να επιτίθενται στο Ν.Δ. με το χειρότερο τρόπο.Οπότε το πολιτισμένο ύφος καμιά φορά ξυπνάει άγρια ένστικτα ακόμα και στους υπηρετες του Θεού.
Και όταν πλέον ο Ν.Δ. δεν είναι controversial. Οι περισσότερες απόψεις του (εκκλησία,εξωτερική πολιτική, λαικισμός) υιοθετήθηκαν από τον Σημίτη.
Προσπαθώντας να επαναφέρω τη συζήτηση...
Βρίσκω τους κανόνες πολύ σωστούς και χρήσιμους. Ασχολούμαι αρκετό καιρό με forums και λίγο-πολύ προσπαθώ να τους ακολουθώ. Σήμερα ο ΝΔ τους κωδικοποίησε.
Και κάτι ακόμα: Ο χειριστής ενός blog πρέπει να επαναφέρει τη συζήτηση όταν αυτή παρεκτρέπεται. Με ευγένεια, με διακριτικότητα, χωρίς λογοκρισία, με σεβασμό προς τους υπόλοιπους συμμετέχοντες.
Aventura, σωστό μεν, αλλά στο παράδειγμά σου αναφέρεσαι σε συνομιλητές με συγκεκριμένη ατζέντα, και απεριόριστη διάθεση επιβολής της.Θέλω να πιστεύω ότι δεν εχουμε ακόμα εδώ τέτοια φαινόμενα.
Αν πρέπει οποσδήποτε να καθοριστούν κάποιοι κανόνες μπορείτε να ανατρέξετε στα εκατοντάδες netiquette που υπάρχουν στο Διαδίκτυο και περιγράφουν με πολύ αναλυτικό τρόπο αρχές που πρέπει να ισχύουν σε δημόσιους διαλόγους.
Δεν υπάρχει λόγος να ανακαλύψουμε τον τροχό, το έχουν κάνει άλλοι για εμάς εδώ και τουλάχιστον είκοσι χρόνια. Η ελληνική κοινότητα του linux για παράδειγμα έχει ένα εξαιρετικό netiquette για τις mailing lists που διαθέτει. Ελπίζω αγαπητέ οικοδεσπότη να μη το εκλάβεις ως μπηχτή αυτό :)
Εγώ θα συμφωνήσω με τον epikairo πως υπάρχουν ήδη πολλές netiquettes, λιγότερο ή περισσότερο στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους ώστε η αναδιατύπωσή τους εδώ ως «κανόνες καλής συμπεριφοράς του blogger» να είναι περίπου αυτονόητη.
Το πρόβλημα δεν έγκειται στην ανυπαρξία κανόνων παρά στην θέληση ή όχι των μελών να τηρήσουν κάποιες γενικές αρχές - μιας και οποιασδήποτε μορφής netiquette δεν μπορεί να επιβληθεί με την αμεσότητα και το αμετάκλητο ενός νόμου.
Και επανέρχομαι στα περί mainstream internet και πάλι του epikairou. Ότι έζησε ο «προηγμένος δυτικός κόσμος» με την πλυμμήρα της AOL κάπου στα μισά της δεκαετίας του '90 και την ραγδαία πτώση της ποιότητας του usenet, στον ελληνικό μικρόκοσμο το ζήσαμε - και το ζούμε - κάποια χρόνια αργότερα με το «μπάχαλο» των ελληνικών fora που με γοργούς ρυθμούς διαπηδά οσμωτικά και στον χώρο του blogging.
Πείτε με ελιτιστή, αλλά βλέπω μπροστά μου ένα άτακτο πλήθος βυθισμένο στην ημιμάθεια και την ναρκισσική εσωστρέφεια αντίστοιχης ποιότητας κάποιων βραδινών δελτίων ειδήσεων να ξεχύνεται σε αυτό που χρόνια μάθαμε να νιώθουμε σαν μάζωξη κάποιων φίλων σ' ένα ευρύχωρο σπίτι...
Οι εξαιρέσεις δυστυχώς είναι λίγες και κατά το πλείστον βρίσκουν καταφύγιο σε υπερεξειδικευμένους «χώρους» όπως π.χ. το ΕΛ/ΛΑΚ.
Αναγκαίο κακό; Μάλλον, αφού η ελληνική κοινότητα χρηστών του διαδικτύου μόλις τώρα περνά τα εφηβικά της χρόνια και οδεύει προς την ενηλικίωση.
Η φράση "ελληνική κοινότητα χρηστών Διδικτύου" πρέπει να είναι ένας ακόμα κάπηλος πατριωτισμός όπως λέμε "οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές" ή όπως λέμε "ο πρόεδρος της ελληνικής δημοκρατίας είναι έντιμος" ή όπως λέμε "σέβομαι τους θεσμούς" ή όπως λένε τα υπό απεξάρτηση πρεζάκια "διά να επανενταχθώ στην κοινωνία...με βοήθησε το πρόγραμμα της μονάδος..ω μονάδα". Η "ελληνική κοινότητα χρηστών διαδικτύου" είναι κάτι αντίστοιχο με το τίποτα. Για να καταλαβαίνεις τη φράση "κοινότητα διαδικτύου" προϋπόθεση είναι να αναρωτηθείς στα 18 σου γιατί σε νηπιοβάφτισαν. Ικανοί για τέτοιους προβληματισμούς μόνο τα αιώνια θύματα με ψυχή κουρέλι, και κάτι σαν δημοσθένης λιακόπουλος που υμνεί το στιχουργό σφακιανάκη όταν ο τελευταίος τραγουδάει μελλοποιημένους στίχους του βάρναλη. Δηλαδή, ώρα παίζει ο Ολυμπιακός, ως ένας παίχτης βιολογικώς υπαρκτός, και όχι η ομάδα.
This post has been removed by the author.
Η «ελληνική κοινότητα χρηστών του Διαδικτύου» είναι αυτοί που συνέβαλαν τα μέγιστα ώστε να απολαμβάνεις εσύ κι όλοι μας σήμερα το αγαθό που λέγεται Διαδίκτυο. Είναι τα παιδιά που έστησαν την ΕΕΧΙ και έδιναν πρόσβαση στο Διαδίκτυο τις εποχές που δεν υπήρχαν πάροχοι, τα παιδιά που παλιότερα έστησαν το Forthnet, τα παιδιά που έστηναν τις δεκάδες bbs πριν την έλευση του web, τα παιδιά που σήμερα έχουν στήσει το Ασύρματο Μητροπολητικό Δίκτυων Αθηνών και πολλά άλλα που δεν μου αρκεί ο χώρος για να αναφέρω.
Αυτά τα παιδιά έχουν όλα τα συστατικά μιας κοινότητας. Έχουν έναν αλτρουισμό που είναι σπάνιος στις μέρες μας. Έχουν αρχές και συμπεριφορές που είναι άγνωστες στον ευρύτερο χώρο της μπλογκόσφαιρας. Και είναι κοινότητα γιατί πάνω από όλα γνωρίζονται και εκτός Διαδικτύου.
Η ισοπέδωση και ο μηδενισμός δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό και έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τις αρχές του Διαδικτύου. Ας σεβαστούμε τουλάχιστον την ιδιαιτερότητα του μέσου που μας φιλοξενεί. Αλλιώς έχουμε και την τηλεόραση να βγάλουμε τη μιζέρια μας.
Ο user που διέγραψε το μήνυμά του πριν λίγο, είμαι εγώ (από λάθος, και μέχρι τότε όταν έβλεπα τη φράση «message deleted” νόμισα ότι ο Νίκος Δήμου διαγράφει τα μηνύματα, ίσως γιατί στάλθηκαν δύο φορές; και μπερδεύτηκα... :) )
Τέλος πάντων, η ουσία όσων (δι)έγραψα:
Συμμετέχω σε αρκετές κοινότητες συζήτησης του διαδικτύου και σκεφτόμουν, εδώ και μέρες, να βάλω το link των εδώ blogs και αλλού. Μάλιστα, το έβαλα σε ένα, αλλά μετά το διέγραψα και άφησα μόνο τους κανόνες, σαν τροφή για σκέψη για τις εκεί συζητήσεις. Ο λόγος, ήταν πως φοβήθηκα μη γίνει και εδώ μπάχαλο, όπως είναι και εκεί.
Ανοιχτά φόρουμ συζήτησης υπάρχουν πολλά – κάτι σαν αυτό, όμως, απ’ όσο τουλάχιστον ξέρω, όχι. Και η ανοικτή παρουσία σας κε Δήμου (δεν μου πάει ο ενικός), δεν είναι κάτι που θα διακινδύνευα να χαθεί.
Τέλος, να πω ότι πρώτη μου φορά βλέπω blogs. Τα είχα ακουστά, αλλά από τα λίγα (ελάχιστα) που διάβασα από τα profile και link όσων έγραψαν εδώ, βλέπω ότι το επίπεδο εδώ είναι πολύ καλύτερο.
epikairos: εγώ δε σέβομαι τίποτα. ο σεβασμός είναι απαγόρευση. να σεβαστείς εσύ που είσαι ομοφυλόφιλος. εγώ δεν έχω πάθει μιζέρια ούτε "έχω" καμιά τηλεόραση. αυτά τα έχεις πάθει εσύ και τα έχεις, επειδή είσαι ομοφυλόφιλος. η ισοπέδωση και ο μηδενισμός δεν με αφορούν επίσης: ισοπεδωμένος και μηδενισμένος είσαι εσύ, που είσαι ομοφυλόφιλος. ο ευρύτερος χώρος της μπλογκόσφαιρας που λες εσύ, είναι φούσκα, όπως εσύ. που είσαι ομοφυλόφιλος. και είσαι ομοφυλόφιλος επειδή ακριβώς όλοι αυτόί οι πρωτοπόροι της "ελληνικής κοινότητας διαδικτύου" έστησαν το διαδίκτυο όχι για να μπορείς να είσαι επίκαιρος εσύ ο ανεπίκαιρος, αλλά για να μπορώ εγώ να απολαμβάνω "το αγαθό που λέγεται διαδίκτυο". καλά στέφανα.
-
το διαδίκτυο το ίδρυσε ο Ιωάννης Μεταξάς, όπως και το ΙΚΑ - όπως ανέλαβε και τόσες άλλες εκσυγχρονιστικές "δράσεις".
οι ήρωες του 21 πολέμησαν για τη δική μου ελευθερία και όχι για τη δική τους. πολέμησαν δηλαδή, για να καταφέρουν "οι αλτρουιστές" των δύσκολων εποχών του "ελληνικού διαδικτύου" να στήσουν το σύστημα διά να μπορώ εγώ "να απολαμβάνω το αγαθό".
Αρκεί "να σέβομαι τις αρχές". Δηλαδή, εκτός diadiktiou να γνωρίζω άτομα σαν εσένα που λειτουργείτε με αρχές, με σεβασμούς, με εξαναγκασμούς και υποχρεώσεις.
Τρελή μητροπολίτισα σε βάφτισε.
Κράτα μου μια θέση στις κρεμάλες λοιπόν αδερφέ όταν κάνεις την επανάσταση σου.
Τελικά καλά λένε οι ομοφυλόφιλοι πως η ομοφοβία τείνει να πάρει διαστάσεις μάστιγας. Θα το έχω υπόψη την επόμενη φορά να τους κράξω δημοσίως για να είμαι πολιτικώς ορθός.
saltarw_sto_keno said:
"ισοπεδωμένος και μηδενισμένος είσαι εσύ, που είσαι ομοφυλόφιλος. ο ευρύτερος χώρος της μπλογκόσφαιρας που λες εσύ, είναι φούσκα, όπως εσύ. που είσαι ομοφυλόφιλος. και είσαι ομοφυλόφιλος επειδή ακριβώς όλοι αυτόί οι πρωτοπόροι της "ελληνικής κοινότητας διαδικτύου" έστησαν το διαδίκτυο όχι για να μπορείς να είσαι επίκαιρος εσύ ο ανεπίκαιρος, αλλά για να μπορώ εγώ να απολαμβάνω "το αγαθό που λέγεται διαδίκτυο". καλά στέφανα."
Σάββατο 7.1.2006 βράδυ. Πού να προλάβω τον καταιγισμό στο nikosdimouglog ώστε να διαβάσω έγκαιρα αυτό το άθλιο posting. Αγαπητέ saltarw_sto_keno: πρώτη φορά βρίσκω τέτοιο εναρμονισμό μεταξύ nick και γραφομένων. Σάλταρε λοιπόν στο κενό! Εκεί σε ωθεί η ιστορία της Ευρώπης και της βόρειας Αμερικής. Η τελευταία σου ευκαιρία είναι να μεταναστεύσεις σε μία από τις χώρες όπου εφαρμόζεται η Σαρία. Εκεί θα θεοποιηθείς!
newlens: δεν είμαι άθλιος. είμαι Άγιος. μη βεβηλώνεις τη θεία αταραξία μου. θεοπτώ.
Το σημαντικότερο όλων είναι πώς όταν γράφεται κανόνες τελειώνεται το κείμενό σας με τη φράση ’Ο καθένας είναι ελύθερος να μην τηρήσειτους κανόνες’
Καλησπερα σε ολους.
Απο οτι βλεπω εκτος απο τον Ν.Δ. εχουμε και αλλες "διασημοτητες" εδω, απο τον χωρο των κομιξ. (Σε λιγο ακολουθει gala με ιδιοκτητες καναλιων, πολιτικους και ποδοσφαιριστες)
Spi_Der, μονο και μονο επειδη υπαρχει η προθεση του να μην υπαρχουν καποιοι "πιο ισοι απο τους αλλους" δειχνει πως ακομα κι αν η επιτιδευμενη απαρνηση του γνωστου ονοματος καθησυχαζει την ματαιοδοξια, δεν υπαρχει κατι μεμπτο. Ολοι εχουν αναγκη την (οποια) τονωση της αυτοπεποιθησης τους και οταν αυτο γινεται μεσα απο μια διαδικασια που δεν ταραζει τα νερα αλλά αντιθετα γινεται με σεβασμο στους αλλους τοτε δεν ενοχλει κανεναν.
Νικο Δ., επετρεψε μου τον ενικο μιας και καποτε ειμασταν γειτονες σε πρασινες περιοχες εντος Αττικης. Μαλλον δεν θα με θυμασαι, αλλωστε ημουν (ειμαι?) μικρος στην ηλικια. Μονο χάλια και χαλιά εχω στο μυαλο μου, και γατες παντου.
Δεν ηξερα καν οτι εχεις site. Και σαν σωστος οικοδεσποτης πρεπει (δυστυχως) να επιβαλλεις τους κανονες σου. Οποιοι κι αν ειναι αυτοι.
This post has been removed by the author.
Ανακοίνωση Σχολίου
<< Home