Η Χρυσή Λεμονόκουπα ξαναχτυπά!

Πριν από είκοσι επτά χρόνια, στις 13.12.1979 είχα αναγγείλει την δημιουργία ενός επάθλου. Το όνομά του: Χρυσή Λεμονόκουπα.

Έγραφα τότε κάθε εβδομάδα στα «Επίκαιρα». Είχα – καληώρα σαν και τώρα – πολλά γράμματα αναγνωστών (και δεν υπήρχε τότε email, παρά πένα και χαρτί και ταχυδρομείο). Τόσα που γέμιζαν οκτώ σελίδες του περιοδικού με ψιλά στοιχεία των 6 στιγμών.

Η θέσπιση του επάθλου ξεκίνησε με την πρόταση ενός νέου νόμου που θα ποινικοποιούσε την ταλαιπωρία των πολιτών. Θα θέσπιζε ένα νέο ποινικό αδίκημα: της ταλαιπωρίας του πολίτη. Ταυτόχρονα πρότεινα την δημιουργία ενός νέου Υπουργείου με τίτλο: Υπουργείο Ποιότητας Ζωής, που θα είχε (μεταξύ άλλων) και την ευθύνη να εφαρμόζει τον νόμο.

Όποιος άδικα και άσκοπα ταλαιπωρούσε τους πολίτες θα πήγαινε φυλακή – και χωρίς αναστολή.

Κι επειδή, στο ίδιο άρθρο, έβλεπα πολύ χλωμή την πιθανότητα να ψηφίσει η Βουλή ένα τέτοιο νόμο, στράφηκα στην Βουλή των Αναγνωστών και τους πρότεινα να ψηφίσουν εκείνοι. Θέσπισα το έπαθλο της Χρυσής Λεμονόκουπας που κατόπιν ψηφοφορίας θα απονέμονταν κάθε χρόνο σε εκείνο το θεσμό, την υπηρεσία, τον άνθρωπο, που είχε περισσότερο βασανίσει τον κόσμο μέσα στην χρονιά που πέρασε.

Ζήτησα κι από τον φίλο μου τον γλύπτη Θόδωρο (τότε δεν ήταν ακόμα Καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) να μου φτιάξει μία Χρυσή (φυσικά επίχρυση) Λεμονόκουπα. Την βλέπετε στην φωτογραφία.

Αντιγράφω το σκεπτικό του επάθλου:

«Η στήλη θεσπίζει ετήσιο (αρνητικό) έπαθλο για την υπηρεσία, τον οργανισμό ή το υπουργείο που περισσότερο από κάθε άλλο ταλαιπώρησε τους πολίτες τον χρόνο που πέρασε. (Ευχαρίστως θα οργάνωνε και πανηγυρική τελετή απονομής, αν και φοβάται πως οι βραβευόμενοι δεν θα μας τιμούσαν με την παρουσία τους). Το βραβείο θα είναι μία μικρή χρυσή λεμονόκουπα, φιλοτεχνημένη από καλό μας γλύπτη».

Για τον πρώτο χρόνο το βραβείο απονεμήθηκε στις 8. 5. 1980 (σχεδόν παμψηφεί) στο Υπουργείο Συγκοινωνιών. Κυκλοφοριακό, τροχαία, ΟΤΕ, ΟΣΕ, Ολυμπιακή, κλπ. ήταν killer contenders. (Ήταν η εποχή που ο χρόνος αναμονής για τηλεφωνική σύνδεση στο Ψυχικό έφτανε τα 9 χρόνια!).

Λοιπόν μετά είκοσι επτά χρόνια επανέρχομαι. Η Λεμονόκουπα είναι πάντα εδώ και γυαλίζει προκλητικά. Ψηφίστε bloggers – πού θα την χαρίσουμε για το 2006;


Υ. Γ. Ευχαριστώ τον georgios που μου τη θύμισε.