Η φωτιά και η τούρτα

Το δάσος που λαχτάριζες
ώσπου να το περάσεις
τώρα ναν το ξεχάσεις
διαβάτη αποσπερνέ.

Μιαν αυγινή το κούρσεψαν
ανίδρωτοι λοτόμοι
κ' εκεί είναι τώρα δρόμοι
διαβάτη αποσπερνέ.

Αχ, Μιλτιάδη Μαλακάση, και δρόμοι θα γίνουν εκεί, και βίλες και πισίνες. Το μεγάλο δάσος της Κασσάνδρας χάθηκε!

Θυμήθηκα το ανέκδοτο: Δύο Θεσσαλονικείς πάνε στον Παράδεισο. «Ωραία είναι εδώ», λέει ο ένας. «μουσική, αγγελούδια, συννεφάκια...». «Ναι», τον κόβει ο άλλος – «αλλά σαν την Χαλκιδική, δεν είναι!».

Ο παράδεισος της Βόρειας Ελλάδα έγινε κόλαση.

Ποιος φταιει; Α εδώ τα πράγματα είναι εύκολα: Πρώτα οι «Εμπρηστές». Σκοτεινές μορφές που όλοι κάπου τους έχουν δει αλλά ποτέ δεν έχει συλληφθεί – ούτε ένας. Έτσι για δείγμα. Δεύτερον οι 1035 παράνομες χωματερές (αυτές αρκούν – δεν μας χρειάζονται εμπρηστές). Τρίτον η αμέλεια όλων μας.

Οι καταστροφικές πυρκαγιές είναι η μοίρα των μεσογειακών δασών – ιδιαίτερα όταν αποτελούνται από πεύκα. Φέτος κάηκε η μισή Ισπανία, πέρυσι η Γαλλία, πρόπερσι η Καλιφόρνια. Πρώτη σε ποσοστό εδάφους που καίγεται, η Πορτογαλία. Δεν είναι ούτε περίεργο ούτε τερατώδες που καίγονται και τα δικά μας.

Το θέμα για μένα είναι τι γίνεται μετά την πυρκαγιά. Στις άλλες χώρες τα δάση αναπλάθονται με φυσικό τρόπο. Εδώ, άσχετα με την αιτία της φωτιάς, οι αθάνατοι έλληνες ξύπνιοι επωφελούνται και αντί για δέντρα, φυτρώνουν βίλες...

Πάντως για μερικά χρόνια είτε ήμασταν τυχεροί, είτε καλύτερα οργανωμένοι – είχαμε γλιτώσει τις μεγάλες καταστροφές. Φέτος...

Άλλο θέμα βέβαια είναι η συμπεριφορά των αρμοδίων. Μου γράφει το Zizugataki:

Θα ήθελα να αναφερθώ στην στάση του κ. Ρουσσόπουλου ο οποίος από τότε που έγινε δεξί χέρι του Καραμανλή έχει ανέβει σε καλάμια εις την νιοστή. Ζούμε στην ίδια χώρα με τον κ. Ρουσσόπουλο ή είναι από άλλη χώρα, άλλο πλανήτη πιθανόν και από άλλο γαλαξία; Είναι δυνατόν με τέτοια έπαρση να δηλώνει ότι όλα λειτούργησαν τέλεια στον κρατικό μηχανισμό; Είναι τόσο αναίσθητος; Πέθαναν άνθρωποι, τραυματίστηκαν άνθρωποι, καταστράφηκε ένα πανέμορφο δάσος, κάηκαν ζώα, χάθηκαν περιουσίες, σπίτια, αυτοκίνητα, καταστήματα. Η εξουσία τον έκανε τόσο αναίσθητο; Μήπως αν καιγόταν το σπίτι του και κινδύνευαν τα παιδιά του θα το καταλάβαινε; ΄Η νομίζει ότι είναι στο απυρόβλητο της ζωής; Τόση αγραμματοσύνη πια; ΄Ελεος ας του δώσει κάποιος κανένα χαστούκι ή καμιά τούρτα στα μούτρα μπας και τσαλακωθεί λίγο το προφίλ του και συνέλθει.

Όλοι δε αυτοί οι υπουργοί, νομάρχες, βουλευτές που μαλώνουν για τις ψήφους τώρα που έρχονται εκλογές και μαλώνουν στις πλάτες του κόσμου που υποφέρει ουδόλως ενδιαφερόμενοι για το ‘καλό’ του. Πότε θα ξυπνήσουν οι Έλληνες και θα πάψουν να ενδιαφέρονται για το ημέτερο συμφέρον και να νοιάζονται λίγο για το οξυγόνο που δεν θα έχουν να αναπνεύσουν τα παιδιά τους; Όλοι θέλουν και σπίτια και εξοχικά ένα για κάθε παιδί, πιθανόν και για κάθε εγγόνι. Τι χώρα όμως θα τους αφήσουν; Τι να το κάνουν το σπίτι όταν δεν θα έχουν οξυγόνο; Τι να τα κάνουν τα σπίτια όταν θα εξαλειφθούν τα δέντρα; Και τέλος πάντων, όλοι τρία μέτρα γης θα κληρονομήσουμε και όχι και για πάντα, για μερικά χρόνια. Τώρα δε με την καύση - μόνο μια φοντανιέρα στάχτης.


Πράγματι, μία μαλακιά τούρτα στο ατσαλάκωτο προφίλ του Ρουσσόπουλου, θα ήταν ό,τι πρέπει. Πως αυτός ο άνθρωπος, τόσα χρόνια ευφυής, ευγενής, συμπαθής μεταμορφώθηκε σε αυτό το ψυχρό, υπεροπτικό και αντιπαθέστατο υποκείμενο; Ίσως το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα του πως η εξουσία διαβρώνει, διαφθείρει και μεταλλάσσει ένα άτομο.