New kid in town

Νέα από το γατοκομείο των Κιούρκων

(Γατοκομείο: σύνθετος νεολογισμός. Παραπέμπει σε τρελοκομείο (τα μικρά), νοσοκομείο (τα άρρωστα), γηροκομείο (τα γέρικα).

Έχουμε νέα γενεά γατάκια. Παιδιά του Φουντοτάκι και του Άσπρου και εγγόνια του Ντονάκι.

Είναι τόσο άγρια, που δεν πλησιάζονται ούτε στα είκοσι μέτρα. Για να φωτογραφίσω το ένα πίσω από τα κάγκελα, αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω φακό ζουμ 12Χ με σταθεροποιητή.

Προφανώς ο εικονιζόμενος επονομάστηκε Αδόλφος. Αλλά μπορεί να είναι και Αδολφίνα.

Εκτός από αυτόν, στις φωτογραφίες βλέπετε την γιαγιά μέσα σε ψάθινο καλάθι, σκηνή γεύματος επί του barbecue όπου τρώει η μαμά με την αδελφή της, ενώ ο κατά τα άλλα άγριος και τρομοκρατικός πατέρας περιμένει υπομονετικά την σειρά του και τέλος τον μόνιμο κάτοικου του σπιτιού (και ουσιαστικά αφέντη του) τον κύριο Emmerich Kalman ενώ ετοιμάζεται να πηδήξει.

(Γιατί Έμμεριχ Κάλμαν; Διότι, όταν εμφανίστηκε στην αρχή – από άλλη γενιά αυτός, και μόνος επιζών – ήταν το πιο ήμερο γατάκι και η σύντροφός μου το βάφτισε «Κάλμα». Έλα όμως που βγήκε αρσενικός και «Ο» Κάλμα ήταν παράταιρο. Τότε θυμήθηκα εγώ έναν αγαπημένο συνθέτη της μητέρας μου. Ίσως έχετε ακούσει για την «Πριγκίπισσα της Τσάρντας» και την «Κοντέσα Μαρίτσα»...).

Δυστυχώς ο Κάλμαν – σύμφωνος με το αρχικό του όνομα – είναι ειρηνιστής και οπαδός της μη βίας. Έτσι, μόλις βγει από το σπίτι, τις τρώει άγρια από τον Άσπρο.
Το αποφεύγει λοιπόν, όσο γίνεται. Σπιτόγατος.

Όσο για τον μικρό Αδόλφο, αυτός κοιτάει από μακριά. Ξέρει ότι οι ταΐστρες είναι πάντα γεμάτες. Ακόμα όμως δεν έχει μάθει ποιος τις γεμίζει...