Τρεις Μύθοι

Συμπλήρωμα στο post του Τάκη Αλεβαντή (βλ. παρακάτω) από τον Ν. Δ. Τα πρωτότυπα κείμενα (το ωμό του Αισώπου και το κομψό του Λαφονταίν) και ένας λιγότερο γνωστός μύθος.

Αίσωπος:



Jean de La Fontaine:

La cigale et la fourmi

La Cigale, ayant chanté
Tout l'été,
Se trouva fort dépourvue
Quand la bise fut venue :
Pas un seul petit morceau
De mouche ou de vermisseau.
Elle alla crier famine
Chez la Fourmi sa voisine,
La priant de lui prêter
Quelque grain pour subsister
Jusqu'à la saison nouvelle.
"Je vous paierai, lui dit-elle,
Avant l'Oût, foi d'animal,
Intérêt et principal."
La Fourmi n'est pas prêteuse:
C'est là son moindre défaut.
Que faisiez-vous au temps chaud?
Dit-elle à cette emprunteuse.
- Nuit et jour à tout venant
Je chantais, ne vous déplaise.
- Vous chantiez? j'en suis fort aise.
Eh bien! dansez maintenant.


Κι ένας τρίτος μύθος για την καταγωγή του Τζίτζικα.

Το επιστημονικό του όνομα είναι Τιθωνός.
Ο Τιθωνός ήταν πένταμορφο παληκάρι στην Τροία.
Τον αγάπησε η θεά Ηώς (η θεά της Αυγής).
Παρακάλεσε τον Δία να τον κάνει αθάνατο.
Ξέχασε να ζητήσει να τον κρατήσει νέο.
Πέρασαν τα χρόνια και ο Τιθωνός ζούσε άθλια
και αιώνια, αιώνια γεράματα.

Ο Δίας τον λυπήθηκε και τον έκανε τζιτζίκι.

________________________________________________


Και η εμπειρία της υπέρβασης. Ο τελευταίος στίχος από την "Κίχλη" του Γιώργου Σεφέρη:

πώς σταματούν ξαφνικά κι όλα μαζί τα τζιτζίκια