Το τέλος του Don;

Ο Don έχει εξαφανιστεί εδώ και 23 ώρες. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει ποτέ.

Όταν βγάζω τα γατιά στον κήπο, τα βλέπω να κόβουν βόλτες γύρω-γύρω - και επιστρέφουν σε μία με δύο ώρες. Μόνο το Τάκι, που είναι πιο νέο και παιχνιδιάρικο, εξαφανίζεται μερικές φορές για περισσότερο χρόνο.

Ο Don είναι οκτώ χρόνων, βαρύς και δεν παίζει. Είναι όπως όλοι στειρωμένος και δεν έχει λόγους να τσακώνεται ή να κυνηγάει θηλυκές. Ο κήπος είναι μεγάλος και σχεδόν ποτέ δεν βγαίνουν οι γάτες από τα όριά του.

Πέρασα όλη τη μέρα και τη νύχτα ψάχνοντας. Κατά τις τέσσερις το πρωί με πήρε ο ύπνος για λίγο. Είδα ένα όνειρο θαυμάσιο. Βρήκα τον Don (ή μάλλον με βρήκε αυτός) σε ένα ερειπωμένο σπίτι - έμοιαζε να είναι κοντά στα Κιούρκα. Τον πήρα αγκαλιά. Βρεθήκαμε σε μία άγνωστη πόλη και, πάντα με τον γάτο στην αγκαλιά, έψαχνα για κατάλυμα και για φαγητό, γιατί ήξερα πως πεινούσε. Περιπλανήθηκα σε δρόμους, μέσα σε αυλές και σε σπίτια, σε μέγαρα γραφείων. Από τον μπουφέ ενός ξενοδοχείου έκλεψα μία φέτα ψάρι και του την έδωσα να την φάει μέσα από την φούχτα μου. Πάντα άγκαλιά.

Ξύπνησα και είχα τόσο έντονη την αίσθηση της αγκαλιάς, που δεν ήθελα να ανοίξω τα μάτια. Αλλά όταν έψαξα, δεν είχε έρθει.

Ο Don είναι το σημαντικότερο πλάσμα στην ζωή μου, μετά την σύντροφό μου. Είναι ο άλλος μου εαυτός. Είχαμε μία εντελώς αποκλειστική σχέση. Εμφανίστηκε με τρόπο θαυματουργό - με ένα προφητικό όνειρο - και ίσως με όνειρο με αφήνει.


Παρακαλώ μη στείλετε σχόλια.