Λογοκρισία και Φασισμός

Κατέβασα προσωρινά το σημερινό Post (θα ξανανέβει αρχότερα) γιατί θέλω να δώσω τον λόγο σε ένα σημαντικό άνθρωπο που υπέστη λογοκρισία. Ο Διονύσης Γουσσέτης γράφει κάθε Σάββατο στην "Αυγή". Αυτό το Σάββατο το κείμενό του κόπηκε με μία γελοία δικαιολογία*.

Το ίδιο θέμα έθιξε εχθές ο Αντώνης Καρκαγιάννης στην Καθημερινή της Κυριακής. Αν θέλετε να διαβάσετε το δικό του κείμενο (που δεν κόπηκε) κάντε κλικ εδώ.


Διονύσης Γουσσέτης:

Από ποιον κινδυνεύει το δικαίωμα στο άσυλο;

Έγραφα σε ανύποπτο χρόνο (13/5/2006) ότι ο θεσμός του πανεπιστημιακού ασύλου έχει μετατραπεί στο αντίθετό του. Κάποτε προστάτευε την ελευθερία έκφρασης, ενώ σήμερα χρησιμεύει για το φίμωμα της ελεύθερης έκφρασης από κάθε λογής δεξιά ή αριστερά καλόπαιδα. Δεν προστατεύει τη συλλογική έκφραση και διεκδίκηση. Προστατεύει τη συλλογική αυθαιρεσία, τον συλλογικό τραμπουκισμό και συλλογικές δράσεις που παραβαίνουν τον ποινικό κώδικα. Το παρακάτω παράδειγμα είναι διαφωτιστικό:

Στις 20 του μηνός συνεκλήθη η Σύγκλητος του υπό κατάληψη Οικονομικού Πανεπιστημίου, κατ’ απαίτηση των φοιτητών -καταληψιών. Θέμα: Οι εξετάσεις σε σχέση με τις καταλήψεις.

Η Σύγκλητος βρέθηκε μπροστά σε δυο προτάσεις. Των φοιτητών -καταληψιών που ζήταγαν να γίνουν δυο εξεταστικές περίοδοι τον Σεπτέμβριο και πολλών καθηγητών --ανάμεσά τους ο επίκουρος Βασίλης Βασσάλος- που θεώρησαν ότι αυτό απάδει σε ακαδημαϊκές εξετάσεις. Δεν υπάρχει χρόνος ούτε για διάβασμα των φοιτητών, ούτε για αξιοπρεπή διόρθωση των γραπτών. Πρότειναν να γίνει η εξεταστική περίοδος «Ιουνίου» τον Ιούλιο. Ήταν τότε που οι καταληψίες δήλωσαν το ανατριχιαστικό: ότι κανένας συγκλητικός δε θα φύγει αν δεν πάρουν τη «σωστή» απόφαση.

Μπροστά στην ιταμή απειλή, η Σύγκλητος αποφάσισε αναβολή του θέματος. Οι καταληψίες όμως επανέλαβαν ότι σε κανένα δε θα επιτραπεί να φύγει, αν δεν ληφθεί η απόφαση της αρεσκείας τους. Ακολούθησε νέα -αναγκαστική- συζήτηση και ψηφοφορία, με φανερή και αιτιολογημένη ψήφο. Η πρόταση «Ιουλίου» έλαβε 4 ψήφους, ενώ η «σωστή» όλες σχεδόν τις υπόλοιπες (20~25). Από εκείνους που την υπερψήφισαν όμως, ελάχιστοι καθηγητές την υποστήριξαν. Οι περισσότεροι δήλωσαν ότι την υπερψηφίζουν βρισκόμενοι σε καθεστώς ομηρίας.

Ωστόσο, το πιο ανατριχιαστικό συνέβη μερικές μέρες αργότερα. Ο Βασίλης Βασσάλος βρήκε το γραφείο του κατεστραμμένο: Σκισμένα βιβλία, σπασμένα παντζούρια, σπασμένος ο υπολογιστής του και ο σκληρός δίσκος -με δουλειά πολλών ετών- να λείπει. Στον τοίχο υπήρχε ένα σύνθημα: «Καμιά ειρήνη με τους καθηγητές». Και ένα άλλο, που φαίνεται στη φωτογραφία: «Φασίστα Βασσάλο θα σε κρεμάσουν οι φοιτητές».

Πιο ανατριχιαστική είναι η συνέχεια. Η «Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης» ανακοίνωσε ότι «η συγκεκριμένη ενέργεια δεν εκφράζει το σύνολο της Επιτροπής και συνεπώς ποτέ δεν πάρθηκε από αυτήν σχετική απόφαση». Συνεπώς, κατ’ αντιδιαστολή, ο τραμπουκισμός εκφράζει τμήμα της Επιτροπής! Και βέβαια, δεν περίμενε κανείς να υπάρχουν επίσημες αποφάσεις για τραμπουκισμούς.

Ωστόσο, αφού οι καταληψίες αρνούνται ανάμειξη στον τραμπουκισμό, ποιος τον έκανε; Λογικό είναι να κληθεί η Σήμανση να διαγνώσει. Αυτό όμως συνιστά, κατά τους καταληψίες ...παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου. Το φορτώνουν, χωρίς αποδείξεις, στον κ. Βασσάλο και ζητούν την ...αποπομπή του από το Πανεπιστήμιο. Επιπλέον, του φορτώνουν αναλγησίες όπως ...κλείδωμα των φοιτητών στις αίθουσες διδασκαλίας!

Μπροστά στην κατάσταση αυτή, ο καθηγητής Θάνος Σκούρας παραιτήθηκε από μέλος της Συγκλήτου και από Πρόεδρος του Τμήματός του. Εδώ που καταντήσαμε, πρόκειται για πράξη γενναιότητας: κινδυνεύει να υποστεί όσα και ο συνάδελφός του. Ιδού ένα απόσπασμα από το κείμενο της παραίτησής του:

«Ο λόγος παραίτησής μου είναι, όπως λέχθηκε στην Σύγκλητο, ο ηθικός ξεπεσμός του οργάνου που συντελέσθηκε στην συνεδρίαση της 20ης Ιουνίου... Είναι η πρώτη φορά που η Σύγκλητος εξαναγκάζεται σε απόφαση καθ’ υπαγόρευση ομάδας φοιτητών που την έχουν θέσει σε ομηρία. Η απροκάλυπτη απειλή βίας και οι φασιστικές μέθοδοι τρομοκρατίας είναι το φυσικό απότοκο των καταλήψεων και του τρόπου που λειτουργεί σήμερα ο θεσμός του ασύλου. Σ’ αυτές τις συνθήκες, ο εξευτελισμός της Συγκλήτου είναι το φυσικό επακόλουθο μιας συνεδρίασης που ορίζεται κατ’ απαίτηση των καταληψιών και ενώ το πανεπιστήμιο εξακολουθεί να βρίσκεται υπό κατάληψη.

Είναι τραγικό να αποτελεί προαπαιτούμενο της συμμετοχής στην Σύγκλητο η τόλμη των μελών να διακινδυνεύσουν την σωματική τους ακεραιότητα στην άσκηση των καθηκόντων τους. Είναι όμως επίσης απογοητευτικό το προαπαιτούμενο αυτό να σπανίζει τόσο, ώστε η Σύγκλητος να υποκύπτει (έστω και μετά τέσσερις ώρες) στη θέληση των βιαστών της. Είναι, τέλος, θλιβερό και πικρή ειρωνεία για την διαστροφική μετάλλαξη ενός σημαντικού θεσμού, ότι οι βιαστές της ελεύθερης διαμόρφωσης γνώμης μέσα στη Σύγκλητο δρουν υπό την σκέπη του ασύλου -του θεσμού που θεσπίστηκε ακριβώς για την προάσπιση της ελεύθερης από πολιτικούς πειθαναγκασμούς σκέψης και έκφρασης στο πανεπιστημιακό χώρο».

Ποιος θα αποζημιώσει το Βασίλη Βασσάλο και τους φοιτητές του, που έχασαν τις εργασίες τους; Ποιος θα παραπέμψει τους δράστες στη δικαιοσύνη; Κανείς. Το χειρότερο είναι ότι αυτές οι κτηνωδίες δεν είναι εξαίρεση. Οι παροικούντες τα ελληνικά πανεπιστήμια τις γνωρίζουμε πολλά χρόνια. Μας είναι οικείες. Είμαστε λοιπόν κι εμείς ένοχοι, αφού μέχρι σήμερα δε μιλήσαμε. Στο όνομα ποιας προοδευτικότητας άραγε;

Δ. Γουσσέτης


* Η γελοία δικαιολογία της Αυγής για την μη δημοσίευση: Να πάρουν την απόψη και της "άλλης πλευράς". Η παρωδία της δημοκρατίας. Ξέρετε: Μισή ώρα χρόνος στον Χίτλερ - μισή ώρα και στους Εβραίους...
Ν. Δ.