Χαλαρά, πολύ χαλαρά...

...δοκιμαστικό καλοκαιρινό blogging

Ε, δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση. Η μόνη λύση είναι είτε να κόψω το Internet (αδιανόητο) ή να ξανανοίξω το blog.

Δύο εβδομάδες κλειστό και να το αποτέλεσμα:

1. Τα email μου πολλαπλασιάστηκαν. Ό,τι θα έγραφαν ως σχόλιο, μου το στέλνουν ως γράμμα (και είναι κρίμα γιατί πολλά αξίζουν να διαβαστούν από περισσότερους...). Ακόμα και ο Λευτέρης, τα σεντόνια από το Σικάγο (πως λέμε: Θεία από το Σικάγο) τα στέλνει σε μένα!

2. Μετέτρεψα τα «Επίκαιρα» σε ψευδο-blog (πως λέμε: ψευδο-κράτος). Μερικοί φανατικοί των «Ε» ενοχλούνται. Κάποιος μου έγραψε: «Καταλαβαίνω την επιρροή που άσκησε το blog πάνω σας και την όλη, θετική και αρνητική, αναστάτωση. Όμως νομίζω ότι τον τελευταίο μήνα έχετε χάσει το μέτρο. Τα παλιά καλά Επίκαιρα που επικαλεστήκατε στο τελευταίο σας post έχουν μετατραπεί σε ένα υβρίδιο γραφείου τύπου και blog. Μας είχατε συνηθίσει σε μικρά, λιτά, ουσιαστικά κείμενα και τώρα αναλώνεστε σε ιατρικά ανακοινωθέντα, νοσταλγικές αναφορές στο blog και ανοιχτές επιστολές». Και παρόλο το «υβρίδιο», αν δεν γράψω μία μέρα – να, τα παράπονα!

3. Εν τω μεταξύ, συνεχίζουν να έρχονται σχόλια στα παλιά blog (ακόμα και σε θέματα δύο μήνες πίσω!).

4. Ένα μέρος από την δραστηριότητα του blog μου μεταφέρθηκε σε άλλα, που αναγκάζομαι να παρακολουθώ – γιατί εκεί συχνάζουν οι παρέες μου, συνεχίζονται οι τελετουργίες μας.

5. Με αυτά και με αυτά ούτε εγώ ξεκουράζομαι, ούτε εσείς (έτσι λέτε...) περνάτε καλά! (Σημερινό email: «Ανήκω στην "σιωπηρή πλειοψηφία" ,όπως ονομάσατε αυτούς που διαβάζουν τα blog σας χωρίς να συμμετέχουν σε διάλογο. Κατανοώ την κούραση και την απογοήτευση, όμως υπάρχουμε κι εμείς που έχουμε ανάγκη να παρακολουθούμε ανθρώπους... [παραλείπονται 5 λέξεις – λογοκρισία σεμνότητας]. Είναι δυστυχώς τόσο σπάνιο! Βρείτε μια λύση, δεν μπορεί να μην υπάρχει! Αιμιλία»).

6. Στην πραγματικότητα, το blog δεν έκλεισε ποτέ. Συνεχίζει την δραστηριότητά του με παράπλευρους, πλάγιους και υπόγειους δρόμους. (Παραλίγο να πω ότι ...βγήκε στην παρανομία). Καλύτερα να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός και να αναγνωρίσουμε το εξώγαμο τέκνο...

Η λύση που ζητάει η Αιμιλία (και μερικές δεκάδες άλλοι) είναι απλή. Τι θα ήταν το νέο blog του Σεπτεμβρίου; Το ίδιο με το παλιό – ΣΥΝ την moderation. Και γιατί αυτό να μην γίνει από τώρα; Χαλαρά λόγω περιόδου... και δοκιμαστικά, λόγω νέων όρων... Θα με κατηγορήσουν για ασυνέπεια; Ε! Ο βρεμένος δεν φοβάται την ψιχάλα...


ΟΠΟΤΕ:

Το blog ξανανοίγει με μερικές βασικές διαφορές:

• Moderation. (Το τρις εξαμαρτείν...). Με βασικό άξονα ότι δεν περνάνε σχόλια υβριστικά, χυδαία, ad hominem, άσχετα με το θέμα και το κλίμα, και υπερβολικά σε μέγεθος. (Όριο: οι 500 λέξεις. Τι θα γίνει με τα περίτεχνα σεντόνια της Θεάς; Βλέπε παρακάτω).

• Ποιος αποφασίζει; Εγώ. (Όπως έλεγε και ο Δήμαρχος Χαρχούδας στην Λιλιπούπολη: «Εγώ είμαι ο πρόεδρος, εγώ είμαι ο Δήμαρχος, εγώ αποφασίζω!»). Τι να κάνουμε, δικό μου είναι το blog.

• Ο «Μετριασμός» (έτσι μεταφράζεται επίσημα – και ίσως, ενώ είναι λάθος, να καταλήγει σε κάτι σωστό...) αλλάζει το τοπίο των σχολίων. Εκ των πραγμάτων εξαφανίζει το chat. Δεν υπάρχει πια η άμεση απόκριση. Θα ελέγχω το mail τουλάχιστον τρεις φορές την ημέρα για να μην αργεί πολύ η δημοσίευση – αλλά... θα αργεί. Πρέπει να το ζήσουμε στη πράξη. Επιμένω: δοκιμαστική φάση. Μπορεί να μην περπατήσει και να αποδειχθεί "τρίτη και φαρμακερή".

• Καινοτομία: Δεν θα ποστάρω μόνον εγώ. Το blog ανοίγεται προς τα μέλη του και τους δίνει την ευκαιρία να γράψουν post. Πρώτη καλείται η Αφροδίτη, να μετατρέψει τα σεντόνια της σε «κύριο άρθρο» του blog. Θα ακολουθήσουν και άλλοι.

• Και τέλος: μην ξεχνάμε πως είναι καλοκαίρι. Όλα αυτά «χαλαρά – χαλαρά» που λένε και οι Θεσσαλονικείς του Λάκη. Δεν θα υπάρχει post κάθε μέρα. Αν όλα πάνε καλά και πετύχει η δοκιμαστική φάση, η πλήρης επιστροφή του blog θα γίνει – όπως είχα υποσχεθεί – τον Σεπτέμβρη. Αλλά ως τότε, ας έχουμε κάτι για να παίζουμε, εκτός από το κουβαδάκι με την άμμο...